Naast de ‘kerstster’ had ik nog een sjabloon gemaakt.
Eenvoudiger van vorm en groter.
Het was in het begin nog wat onwennig met de dikte
van de acrylverf.
Ik begon op een kladblad waar de letter ‘A’ al op
gedrukt stond.
Eerst één kleur.
Dan het sjabloon een beetje verplaatsen en experimenteren met meerdere kleuren in verschillende verfdiktes en dekking.
Nu begonnen met een leeg vel, verschillende kleuren.
Weer heel andere kleuren.
Natuurlijk was ik helemaal doorgeslagen. Mijn sjabloon voor een kerstster was veel te ingewikkeld. Maar toch geprobeerd.
Van het resultaat heb ik geen foto gemaakt. Dat leek niet op een ster. Daarom een nieuw, veel eenvoudiger sjabloon gemaakt, en dat opgevuld met koperverf.
Vervolgens heb ik een soort van geel aura rond de ster gemaakt om de eerdere poging te verhullen. Nu is het een kerstster die ik durf te versturen (Niet dat ik dat doe. Kaarten sturen heb ik al heel lang niet meer gedaan).
Vandaag een paar van de ideeën verder uitgewerkt:
= steviger papier gebruikt
= papier in de vernis gezet vóór het snijden en knippen.
Ik heb een paar stukken papier gesneden.
Niet zo gelet op het formaat.
De foto is niet scherp maar het idee is denk ik wel duidelijk. een soort van ster. Ik ben benieuwd wat van de vorm overblijft als ik hem echt als sjabloon gebruik en je de lijnen die er met potlood bij gezet zijn niet meer te zien zijn.
Dit was meer het oorspronkelijke idee. Hier is vooraf het papier in de vernis gezet. Daardoor kon ik er met potlood niet op schetsen. Dus dat werd een stift. Dan is nu het idee de elementen er uit te snijden/knippen.
Hierna aan beide kanten nog een keer in de vernis gezet.
Plan was een sjabloon te snijden.
Ik had gelezen dat dit gewoon kan uit een vel papier
dat je dan daarna afwerkt met vernis.
Vernis zorgt er dan voor dat het sjabloon herbruikbaar is.
Voor een eerste poging doet het onderwerp er niet zo toe. Maar ik experimenteer wel met de afmeting. Ik wil dit misschien in mijn boekje over Japans papier opnemen. Dus een beetje bamboe-inspiratie. Maar geen poging om werkelijk bamboe af te beelden.
Het snijden/knippen ging best aardig. Misschien moet ik uiteindelijk de vormen nog wat bijknippen maar voor nu gaat het om het idee. De vorm is niet te ingewikkeld en ik hoop dat je dan eenvoudig meerdere (kleur) lagen over/naast elkaar kunt zetten.
De vernis die ik heb staan is op waterbasis. Daar ging het mis. Het papier was regulier 90 grams kopieerpapier. Door de vernis plakte het meteen aan de ondergrond vast. Losmaken gaat dan niet meer zonder het ontwerp te beschadigen. Misschien de instructie eerst nog eens goed lezen, misschien vernissen voor snijden, misschien steviger papier.
Dat wordt een volgende poging.
De laatste keer was ik nog druk bezig
om met karton en naar eigen ontwerp, stempels te maken.
Tijd om die ook eens af te gaan drukken.
Vandaag een kleine serie experimenten. Dan zie ik wel wat werkt en wat ik straks ook echt ga toepassen. Vanwege de droogtijd ben ik begonnen om een hoekje goudkleurig te maken.
Het ininkten kan beginnen.
Voor het boek bestaande uit een tiental papieren zakken wil ik een deel van de teksten schrijven op cataloguskaarten. De eerste letter, net als in een middeleeuws handschrift, ga ik dan in een groter formaat uitvoeren. Hier dus door de letter te drukken en misschien daarna te versieren.
Op het gouden vlak kan je de letter ook afdrukken. Omdat mijn stempels van grijsboard zijn geven die niet veel mee. Als je de letter dan afdrukt met de boekenpers en je draait die goed aan, dan loopt de verf onder de letter uit. Dan krijg je het effect zoals op deze foto waar het goud door de rode kleur komt.
Met deze kaarten kan ik denk wel het een of ander.
De afgelopen dagen was ik minder actief op mijn blog
of in mijn werkplaats dan me lief is.
Vandaag kon ik weer even naar mijn werkplaats om
een wat nieuw papier te bekijken.
Het is al een paar dagen geleden geleverd maar het kwam
er eerder niet van om er naar te gaan kijken.
Als je iets koopt op internet, zeker wanneer het
een nieuw product of een nieuwe leverancier betreft,
is het altijd even afwachten wat je precies gekocht hebt.
Ook vandaag was dus een avontuur.
De aankoop betrof drie stukken papier. Dit is een stukje van het eerste stuk papier dat een bedrukte washi betreft.Tanouchi Sachiko zou de maker zijn. Voor mij gaat dit stuk een heel mooie papieren boekband vormen.
Het is een zacht papier en de achterkant laat iets zien van de kreukelige textuur en ook dat op sommige plaatsen de overheersende kleur door het papier komt. Daarom lijkt het papier gedecoreerd te zijn na de papierproductie.
Ik ben er nog niet uit maar de scherpe lijn links lijkt aan te geven dat er gewerkt is met een of meerdere sjablonen. Daar ga ik in de kerstvakantie misschien eens mee experimenteren. Met sjablonen.
Dit papier heet Hayashi Shinji Washi Kozo met bastspikkels. Bij de productie van het papier ontstaan de witte vezelslierten die je in het papier ziet zitten en het is de keuze van de papiermaker om in de papierpulp de resten van de schors (bast) van de plant in de pulp te laten zitten. Benieuwd hoe ik dit goed kan snijden.
Het papier is alleen al mooi omdat er zoveel te zien is.
Dit papier lijkt wel een textuur van leer te hebben maar laat je niet misleiden door de camera. Dit is een zacht, notenbruin papier. De kleur is heel anders dan de foto doet vermoeden en het gevoel van het papier heeft niets van leer.
Dat wordt de naam van het boek: Experiment.
Afgelopen zondag ben ik weer verder gegaan met het experimenteren
met verf en houtdruk. Deze keer in combinatie met een gelli plate.
Het idee is om eerst verf aan te brengen op de gelli plate
en dan de houtsnede te gebruiken om de structuur
op de gelli plate aan te brengen.
Het boekbindlinnen dat ik ga gebruiken voor de band van mijn boek
heb ik voorzien van een afbeelding door gebruik te maken van
een gelli plate en die niet helemaal vol verf te zetten.
Zou dat idee ook werken met de houtsnede?
Links de houtsnede die ik wil gebruiken, rechts de gelli plate met verf.
Nadat ik de houtsnede even op de gelli plate heb gedrukt, druk ik hier de gelli plate af op papier. Het formaat is geen toeval. Ook de positie van de afdruk op het papier is bewust. Het papier is veel groter dan ik kan gebruiken voor mijn boekje. Dus moet ik straks de mogelijkheid hebben het papier op een interessante manier te snijden. Interessant voor de afbeelding. Maar je ziet hier al dat niet veel van de structuur van de houtsnede door is gekomen op de gelli plate. Andere route dus.
Meer verf en de houtsnede een beetje bevochtigd. Ik krijg de indruk dat de verf die al een aantal jaren oud is, te oud is, te droog.
De resultaten worden interessanter.
Voor het geval dat niet duidelijk is hoe ik probeer de structuur van de met guts bewerkte houtblok over te brengen op de gelli plate: hier zie je nog net de gelli plate onderop liggen. Daar is verf op aangebracht met een roller. Daar druk ik dan de houtsnede op. Vervolgens gebruik je de gelli plate om afdrukken te maken. Een of meerdere.
Soms ben ik blij met het resultaat. Je ziet hier ook dat ik de tweede houtsnede ben gaan gebruiken.
Even terug naar iets dat bijna altijd lukt: een touwtje op het papier en dan de afdruk daarover heen maken.
Het resultaat.
Hout komt van een boom. In mijn geval een stukje karton dat als sjabloon dienst doet.
Letters voor foliedruk even gebruikt voor afdrukken met acrylverf. Het is een experiment.
Met boekdrukkunst of boekbinden heeft het misschien
niet heel veel te maken maar ik wilde graag iets
heel anders doen. Vooral wil ik begrijpen hoe die
pop-ups werken.
Op de site van Peter Dahmen vond ik de sjablonen en een
bijbehorende instructiefilm om een pop-up kaart te maken
met een bloem.
Gekleurd papier van 200 gram had ik nog liggen.
Plus een omslag die ik zelf heb gedrukt met houten letters in vele kleuren. Dus de kaart kost me geen extra papier.
De video had ik een paar weken geleden een keer gezien. Ik herinnerde me hem vaag. Ik ben gewoon begonnen en heb het sjabloon van de buitenste bloemcirkel als eerste gesneden. Peter Dahmen knipt alles met de schaar. Maar de schaar die ik heb is daar niet geschikt voor.
Zo heb ik de eerste drie cirkels gereed. Nog wel zonder de bloemblaadjes. Op de video doet hij dat in 1 keer. Is denk ik ook beter. Maar ik zie graag tussentijds resultaat.
Nu met de binnenste cirkel.
Vervolgens heb ik de bloemblaadjes toegevoegd.
Dit zijn de vier onderdelen.
Dit is dan het resultaat. Hierna heb ik nog een steel geknipt uit een stuk marmerpapier (hetzelfde als het papier voor de blaadjes op de achtergrond). De steek, net als de bloem zit in de rug van de kaart. Het dikste punt gier zijn 12 vellen van 200 gram. Daar moet je wel rekening mee houden als je dit in een boek(je) wilt verwerken. Ik vind het best leuk.
De volgende keer eens iets ingewikkelders maken.
Het Dada-boek van mij heeft even stil gelegen.
De bindwijze die ik bedacht heb, werkte redelijk op de dummy,
maar hij moet goed werken bij het echte boek.
Wat bij de dummy mis ging is dat ik iets te weinig precies heb gewerkt
(maar dat is misschien eigen aan een dummy), maar het
boekblok sloot niet mooi aan op de band.
Hier zie je de gebrekkige aansluiting van het laatste katern (links) op de band (rechts). Je ziet dat ik een constructie heb gemaakt waarbij alleen in het midden van het boek, bij het naaiwerk en de concertina. Dat geeft het boek een minder mooi aanzicht. Bovendien is die constructie nog als grijs bord zichtbaar en dat is onder andere het geval vanwege het feit dat die constructie 1 a 2 millimeter boven de band uitsteekt. Dat moet ik bij het definitieve boek allemaal gaan voorkomen.
Daarom nu veel passen en meten. Snijden en opnieuw snijden.
Bijsnijden en schuren.
De nieuwe constructie, die nog beplakt gaat worden ziet er
als volgt uit.
Je ziet links de constructie in voorbereiding. Dan zie je het groene Zaansch bord, de concertina waarop de katernen genaaid zijn, en rechts de katernen. Ik heb dunner grijs bord gebruikt voor de buitenvorm van de constructie. Aan de binnenkant heb ik stroken dikker grijs bord aangebracht ter versterking. Het verticaal gezien middelste vak, is het vak waarin de concertina straks geplakt gaat worden. Dat zorgt ervoor dat de katernen straks helemaal open kunnen en altijd een beetje ruimte hebben om te bewegen. Niet veel maar genoeg om het openen mogelijk te maken. De constructie is bijna net zo hoog als het boekblok. Dat gaat straks, naar ik hoop, een beter beeld geven aan het boek. Eerstvolgende stap is het bekleden van de constructie en dan maak ik de band af.
Het was even stil rond mijn Dada-bundel.
Eerst heb ik een dummy gemaakt en de zelf uitgedachte binding
uitgeprobeerd. Die moet nu wel een beetje anders worden.
Afgelopen weekend heb ik het werk aan het boek weer
opgepakt. Te beginnen met een strook Zaansch Bord.
Wat was deze Dada-bundel ook al weer?
Tristan Tzara, een van de voormannen van de Dada-beweging heeft
eens een soort recept geschreven hoe je met een krantenartikel
een dada-gedicht (ik noem die dadadicht) kunt maken.
Een aantal van die gedichten heb ik gemaakt met zelf opgelegde
beperkingen, mogelijkheden en onmogelijkheden.
Soms tref je de knipsels aan in het boek, soms de gedrukte tekst.
Het boek bevat een katern die dit allemaal in detail beschrijft.
Natuurlijk maak ik maar 1 exemplaar.
Uit dit stuk Zaansch Bord ga ik een kleine concertina maken. Ik gebruik deze vorm omdat ik dan een stevige binding kan maken die toch genoeg ruimte in de rug heeft om de af en toe dikkere pagina’s een plaats te geven.
Bergjes en dalen van 1 centimeter hoog.
De katernen en de concertina-rug die alles aan elkaar maakt.
Dan eerst gaatjes prikken. In de katernen….
….en in de concertina-rug.
Dan een heel eenvoudige steek en twee knoopjes in het garen.
Aangevuld met druppels lijm.
Mijn klein Dada-project gaat stap voor stap verder.
Gisteren heb ik de bladen spinnenwebpapier bespat met ecoline.
Ik heb daar eerder gemaakte sjablonen voor gebruikt.
Simpel maar wel een leuk effect (hoop ik).
Omdat de dikte van de verschillende katernen nogal verschilt,
en ik daar slechte ervaringen mee heb bij het inbinden,
probeer ik eens een andere techniek.
Daarvoor maak ik een dummy.
De sjablonen liggen er klaar voor.
Hier spatten met zwart. Ik merk dat ik de verschillende kleuren ecoline heel verschillend gebruik. Vandaar dat ik mezelf dwing om bijvoorbeeld ook het zwart te gebruiken.
Resultaat in zwart.
Steeds dezelfde sjablonen, anders georganiseerd, andere kleuren ecoline.
Dit is mijn dummy. Ik naai de katernen op de bergvouwen van een strook gevouwen karton (Zaansch bord). Vervolgens ga ik die strook de ruimte geven die ik wil dat de rug maximaal gaat krijgen. Dan ga ik de rug rond het karton maken. Bedoeling is dat ik wel de katernen kan snijden in mijn snijmachine. Dat is ook de reden dat ik bij 1 katern het spinnenwebpapier heb ingesloten. Dus nog wat experimenteren.
Vandaag heb ik eerst met de hand de tekst van mijn eerste dada(ge)dicht gezet. Zeven regels van elk zeven woorden.
De eerste proefdruk gaf aan dat er wat correcties nodig waren. Die heb ik in de tekst aangebracht.
Vervolgens nog een paar proefdrukken gemaakt om te zien of de correcties goed zijn aangebracht en om te zien hoe ik het best de druk kan verhogen tijdens het drukken.
Vervolgens heb ik een sjabloon gesneden van een stokpaardje (=dada) en het sjabloon dan gebruikt om de vorm te spatten over de tekst heen. Deze tekst (proefdruk) was niet heel donker maar de tekst blijft prima leesbaar. Misschien iets minder spatten. Maar dat is erg afhankelijk van de kleur ecoline die ik gebruik. Heel leuk vind ik de grotere en kleinere spatten.
Sjabloon van een stokpaardje.
Misschien hier beter te zien op een witte achtergrond. Komende week het stokpaardje spatten op de definitieve tekst.
Vanochtend een paar uur tijd gehad om het volgende idee
uit te werken: een ideeënfabriek.
Eerst heb ik een schets gemaakt.
Met die schets snij ik vervolgens per kleur een sjabloon uit.
Elk sjabloon in een ander stuk papier.
Vervolgens sjabloon per sjabloon spatten met ecoline.
Hugh Hefner stond afgedrukt op een groot vel papier dat net iets steviger is dan de 90 grams papiersoorten die we kennen van bijvoorbeeld printerpapier. Ideaal om sjablonen uit te snijden. Links de schets, rechts sjabloon nummer 1.
Het resultaat van de eerste ‘spatgang’.
Sjabloon 2.
Langzaam ontstaat de Ideeënfabriek.
Rechts sjabloon 3 op/door tekst van Roodkapje.
Volgende tussenstand.
Resultaat van sjabloon 4. Ik moet nog 1 sjabloon snijden en nog een keer met een andere kleur spatten en dan is de ideeënfabriek gereed.
Ook vanochtend nog even kort met het spatten bezig geweest.
Deze keer met stukjes touw om het sjabloon te maken.
Dat ziet er dan als volgt uit:
Met stukjes touw maak ik een sjabloon van het woord ‘idee’.
Dan spatten met ecoline.
Dan is dit het resultaat.
Vandaag ben ik nog even verder gegaan
met mijn ideeënboek.
Deze keer met een lampje als symbool voor een idee.
bij deze versie wil ik het idee van lichtstralen maken door enkele zones met geel aan te zetten. Hier zie je de sjablonen op het werk liggen. Nu nog spatten.
Het resultaat. Drie of meer kleuren.
Hier heb ik de sjabloon bewust buiten het frame gelegd. Het levert een positieve lamp op.
Dan het negatieve sjabloon er een beetje naast de eerste afbeelding over gelegd en dan nog een keer spatten. Maar dan met een tweede kleur. Hier nog in mijn spatraam.
Hier het resultaat zonder spatraam.
Ook eens een eenvoudige positieve afbeelding met een kleur.
In mijn vorige blog had ik het over een soort Moiré-effect. Nou hier zie je hopelijk dat hoe dun de draden van het net ook waren, je daar toch iets van ziet.
De oogst van deze middag.
Dit is het shabloon dat ik gemaakt heb en dat ik wil gaan gebruiken om het schutblad van mijn bladerboek te illustreren. Niets beter dan de natuur.
De bladeren had ik met spelden geprikt op het papier en vervolgens heb ik het blad/de pagina met een kleine gelli plate voorzien van verf.
De bladeren die worden dan natuurlijk ook geverfd. Daarom kan ik die weer gebruiken als illustratie. De details van de bladeren (kleur, textuur, individualiteit) zijn niet meer te zien maar die zijn straks verderop in het boek uitgebreid te zien. Hier gaat het om de kleur, de vorm en het feit dat deze twee complementaire bladzijdes tegenover elkaar in het boek komen.
Voor mijn bladerboek ga ik zelf een ontwerp
maken voor het schutblad.
Dat kan denk ik het best met bladeren,
herfstbladeren.
Met relatief kleine blaadjes van allemaal dezelfde vorm maak ik een soort sierslinger. De bladeren lijm ik aan elkaar. Ze gaan straks een deel van het sjabloon vormen.
Boven de sierslinger komt dan het centrale vignet. Dat zijn blaadjes van verschillende groottte en vorm.
Pas geleden kocht ik drie jaargangen van het blad
Boek Behoud Bericht. Een niet meer bestaand blad over boekbinden.
Formaat A5.
De losse delen wil ik inbinden tot 1 boek.
Toevallig staat in een van de jaargangen (ik meen 2006)
een artikel over het inbinden van tijdschriften.
Het is geschreven door iemand met de naam Potgieter.
Ik heb al eerder tijdschriften ingebonden, op eigen wijze.
Nu ga ik de instructies volgen. Nou ja, niet helemaal.
Dhr. Potgieter adviseerde alle losse bladen weg te gooien. Dat vind ik niet zo’n goed idee. Ik maak een extra katern waar ik de reclamefolders en inschrijfkaarten inklem door op de hoeken een insnijding te maken in het papier dat het nieuwe katern vormt. Ik moet dan wel wat van de losse inlegvellen afsnijden. Die zijn namelijk ook allemaal uit A4 gevouwen. Net te groot voor mijn oplossing.
Hier zie je een inschrijfkaart ingeklemd in het nieuwe, extra katern. De methode die Dhr. Potgieter beschrijft moet het mogelijk maken het boek op alle pagina’s helemaal open te leggen. Dat vind ik interessant.
Maar ik wil de bijlage nog wel voorzien van een illustratie die duidelijk moet maken waar het om gaat in dat katern. Daarom heb ik eerst een sjabloon gemaakt van het woord Bijlage. Eens zien wat dat brengt in combinatie met de gelli plate techniek. Hier de nog lege katernomslag en daaronder het sjabloon.
Toevoeging, 22/06/2017:
Dhr. Potgieter en het artikel.
Het gaat om het volgende.
In Boek Behoud Bericht, 17e jaargang, nummer 1,
van 1 januari 2006 staat een artikel met als titel:
‘Het binden van tijdschriften’ dfat geschreven is door
Johan Potgieter.
Deze meneer is geboren in Zuid Afrika en woonde in 2006
in Minnesota in de USA.
De website die bij het artikel vermeldt staat is:
http://www.johan-potgieter.com
Daarmee is het titelblad van de ingebonden versie van De Nieuwe Mark
bijna gereed.
Ik heb twee sjablonen uitgezocht die samen een beeld vormen
dat op het titelblad van het boek komt: de Grote Toren (gemaakt
op basis van een foto) en drie golven (gestyleerd, gemaakt
met Paint Shop Pro).
De sjablonen zijn met de hand gesneden en vervolgens heb ik
de verfkwast gebruikt om het sjabloon af te drukken.
Graag had ik dit met een roller gedaan, maar dat kreeg ik niet
voor elkaar. Nog eens onderzoeken of dat
met andere materialen wel had gewerkt.
De afdruk is niet direct in het boek gemaakt maar op
een los stuk papier dat al wel op maat gesneden was.
Daarmee kan het resultaat beter drogen en voorkom ik vlekken
die dwars door het papier heen kunnen ontstaan.
De randen van het papier hebben een kleurtje gekregen. Simpel.
Maar er ontstaat wel een soort kader.
Hier ligt het losse stuk papier met daarop de afbeelding al op het boek. Dat geeft al een goed idee hoe de titelpagina (nog even zonder tekst) er uit komt te zien.
Het opplakken van het losse stuk papier moet dadelijk snel gebeuren. Het papier zuigt enorm en dan is de lijm droog voor het papier er netjes op zit. De mal die even in het boek geplakt wordt, zorgt ervoor dat ik dadelijk snel te werk kan gaan en het losse stuk papier toch precies daar komt waar ik het wil.
Hier is het papier in het boek geplakt en kan het onder bezwaar. Het kan rustig drogen en het bezwaar zorgt ervoor dat het blad niet gaat bobbelen. Door de gekleurde randen valt het minder op dat de afbeelding pas later op de pagina is geplakt.
Misschien denk je waar gaat dat nou weer over,
maar het gaat om het sjabloneren.
Een tijd terug heb ik een paar sjablonen
uitgesneden. Een eerste test uitgevoerd.
Maar de resultaten waren onvoldoende om daarmee
al in mijn boek aan de slag te gaan.
Daarom vandaag nog een paar experimenten.
Onder andere met een douchepuff (ja dat is een echt word).
Alle materialen en de sjablonen liggen gereed. De kapotte douchepuff zie je rechtsonder (in paars).
De eerste versie was met de kwast. Op zich werkte dat beter dan met een roller. Maar ik heb de lino drukverf iets te veel verdund. Daarom vloeit het, op dit papier, te veel uit. De de vezels die blijkbaar op het papier liggen komen los.
Dan een test met een soort spons. Het is een sponsje om mascara uit je gezicht te verwijderen. Het is een vaste spons. De spons zelfs heeft veel verf nodig. Hier zie je het resultaat met het sjabloon nog op het papier.
Dit is het resultaat voor de Turfschipper. Wel mooi die kleurvarianten.
Nog maals met de kwast maar heel voorzichtig met te dunne verf in de top van de Grote Toren van Breda. Deze keer vloeit er niets uit.
Weer met de kwast maar nu door het deel wat ik uitgesneden had op de ondergrond te plakken. Geeft goed effect. Misschien gebruik ik deze negatief wel in het boek.
Dit is een effect met een douchepuff. Doordat het papier zo zuigt worden de scherpe lijnen en vlakken, zwakke vlekken. Misschien leent de vorm zich ook niet zo voor dit gereedschap. Heeft zeker mogelijkheden.
Dit is eigenlijk het enige probleem van de dag: te veel vocht dringt door in het papier en wordt zichtbaar op de achterkant. Dat kan ik in mijn boek niet gebruiken. Dat moet ik morgen oplossen.
Argusvlinder 