De ornamenten die gesoldeerd zijn worden rond een stuiver geplaatst. Nu moet ik alleen de ornamenten nog aan de stuiver solderen. Dat gaat niet bij allemaal omdat daar de ornamenten op de plaats gesoldeerd zijn die ook aan de stuiver grenzen. Er zijn vier ornamenten die niet op die plaats gesoldeerd zijn.
Nummer een.
Dat gaat wel wat tijd vragen om dat te solderen. De stuiver blijft.
Mijn cursus edelsmeden staat in het licht van boekbinden.
Een eerste poging om ornamenten voor een boekomslag
te maken is voor het boek van Yvonne Keuls:
Mevrouw mijn moeder.
De afgelopen tijd maakte ik ontwerpen voor de omslag.
Dit is het idee: drie maal vormen van de letter ‘M’. Net als op de rug. Op de omslag versierd met een steen waarvoor ik dan eerst een zetkast moet maken.
Dit is het eerste ontwerp.
Het tweede ontwerp bevat een meer natuurlijk geschreven letter ‘M’. Hier is de grote ‘M’ smaller dan op het eerste ontwerp en het dal in het midden van de ‘M’ is dieper. Meer in lijn met de letters ‘M’ die op de rug geborduurd zijn.
Dit is het derde idee: de letter ‘M’, driemaal maar aan elkaar geschreven. Dit is maar een eerste idee, nog niet uitgewerkt.
Eens zien wat de keuze wordt.
De verslaglegging loopt een beetje achter.
Gelukkig zijn er wel vorderingen gemaakt.
De laatste keer was de zetkast gesoldeerd.
De volgende actie was om die zetkast uit te zagen.
Hier is de zetkast uitgezaagd en je ziet ook het steentje dat ik er in hoop te zetten nadat de zetkast op de ring gesoldeerd is.
Na het zagen dient de zetkast geschuurd en gevijld te worden. Daarna gepolijst.
Met wat staalwol kan ook de binnenkant van de zetkast schoongemaakt worden.
Na het solderen kunnen de ring en de zetkast weer in het zuurbad.
Schuren en polijsten brengt dan de glans weer terug.
Vervolgens kun je de steen in de zetkast zetten en de zetkast vormen naar de steen zodat de steen vast komt te zitten. Het kan allemaal nog beter maar voor een eerste poging ben ik niet ontevreden.
Bij een paar lessen zat het gewoon tegen.
Door omstandigheden is mijn blog in een soort van winterslaap.
Maar vandaag heb ik weer kunnen werken aan het maken
van een zetkast voor op een ring.
Waar het eerder tegen zat liep het vandaag goed.
Ik maakte niet veel foto’s maar je bent weer wel bij.
Het solderen is een magisch proces. Ik legde 4 stukjes soldeer aan vier kanten van het ringetje (dat ik vandaag eerst nog even aan elkaar moest maken). Vervolgens werd het geheel verhit en de soldeer smolt en kroop tussen de hele cirkelvorm van de ring en de bodemplaat.
Het kastje moet nog op maar gezaagd worden. Dan kan het vijlen en schuren beginnen maar voor nu wilde ik nog even het steentje passen. Natuurlijk wilde de steen er niet uit maar toen ik begon te zagen zorgde de trillingen er voor dat de steen uit de kast kwam. Na het zagen, vijlen en schuren kan ik het op een ring plaatsen. Als laatste stap ga ik dan de steen er in plaatsen.
Twee weken geleden eindigde ik met iets dat lijkt op een ring maar dat nog wel wat werk nodig had. Hier is een eerste stap. Je schuift het zilver over de tribulet, een conisch stuk metaal. Je hamert met een hamer met kunststof uiteinden op het ilver. Het zilver past zich steeds beter aan de ronde vorm en zakt langzaam naar de juiste diameter van het gereedschap. Wel een paar keer de toekomstige ring omdraaien anders sla je hem schuin.
Hier zie je de ring op de tribulet. Hij is al aardig rond. Vergelijk dat hieronder maar eens met de laatste foto van het vorige bericht.
Nu nog ‘even’ vijlen en schuren.
Als kerstcadeau kreeg iedere deelnemer een steen, zoisiet met robijn in mijn geval. Een geslepen ovaal. Volgend jaar gaan we die in een kast plaatsen. Ik zie deze steen al helemaal op een boekband.
Oh, ja. Ook nog even polijsten. Wordt volgend jaar vervolgd.
Vorige week had ik al een strookje zilver gekocht
om een ring te maken, een pinkring.
Ik kies voor een kleine, smalle ring omdat ik
zelf geen sieraden draag.
Het strookje zilver moet tussen de 60 en 70 millimeter worden. De precieze lengte is niet relevant voor mijn verhaal maar wel voor de ring die ik ga maken.
Het strookje zilver wordt gebogen tot iets dat begint te lijken op een ring. Belangrijk is dat de twee uiteinden die we gaan solderen recht op elkaar aansluiten. Dat is hier nog niet helemaal het geval.
Twee spelden helpen om de ring op zijn plaats te houden. Als je met een brander gaat solderen dat moet je je handen zo vrij mogelijk houden.
Dit is een staafje soldeer nummer 1. Het kleine stukje dat onder en helemaal aan de linkerkant van het staafje ligt ga ik gebruiken om te solderen.
Hier ligt het stukje soldeer op de naad in de ring.
Hier is de soldeer gesmolten en tussen de uiteinden gelopen om de uiteinden met elkaar te verbinden. De toekomst gaat uitwijzen of dit goed is gegaan.
Om de twee plaatjes messing met daartussen het plexiglas
aan elkaar te maken is het de bedoeling zilveren klinken te maken.
Denk aan klinknagel.
Van een stukje zilverdraad maak je een nagel door de
draad te verwarmen en gebruik te maken van de druppelvorming.
Hier hangt het stukje draad. Wat ik geleerd heb is dat het goed is om de draad eerst recht te maken (dus niet zoals op deze foto). Als de draad mooi rechts is ontstaat ook middel onderaan het draadje de druppel. Is de draad rond dan ontstaat de druppel aan een kant. Met alle gevolgen van dien.
Op vijf plaatsen heb ik klinken gezet. Daarvoor had ik de ‘standaard’ moeten voorbereiden. Dat wist ik maar door tijdsdruk heb ik een andere keuze gemaakt en daarom moet ik vandaag op de blaren zitten. Gelukkig is de ‘standaard’ maar smal.
Die klinken hadden beter gekund/gemoeten. Maar verder is het een leuk eerste resultaat.
Al een tijdje volg ik een cursus edelsmeden.
De meeste tijd gaat uit naar de basis technieken van het zagen,
vijlen, schuren en boren. Daarnaast gereedschapskennis
en materiaalkennis.
Mijn eerste voorwerp waar ik aan werk maak ik in het kader
van het thema ‘On the road’.
Het is een gestyleerde boot uit messing gezaagd.
Ook de achterkant is nu gezaagd.
Volgende stap is om een vorm te laseren (geen basistechniek
van het edelsmeden maar goed bruikbaar) uit een materiaal
(in mijn geval acryl of plexiglas) om tussen de
voorkant en achterkant te gaan klinken.
Vrijdag ben ik daar mee bezig geweest maar ik was niet tevreden over het resultaat. Je ziet hier dat zelfs als het blauw de golven niet volledig afdekt, de lichte kleur boven het messing uitsteekt.
Als ik de voorkant weghaal dan zie je dat het lichte plexiglas onvoldoende de vorm van het messing volgt. Eigen schuld. Niet nauwkeurig genoeg gemeten. Dus dat moet opnieuw. Dat heb ik zaterdag dus gedaan.
Met deze nieuwe vorm ben ik veel meer tevreden. Ik moet misschien er nog een beetje met de hand aan vijlen maar dit past veel beter.
Hier zie je het plexiglas op de ondergrond liggen. Dat past veel beter.
Nu de golven helemaal donkerblauw zijn en de lichte kleur de vorm van de boot goed volgt, zal een beetje vijlen voldoende zijn om het voorwerp, na het klinken, af te maken.
Mijn stoomboot wordt een soort van sandwich: een messig voorkant die ik als eerste zaagde, een achterkant dit ik vandaag maakte en ertussen komen twee kleuren plexieglas (lichtblauw voor de lucht en donkerblauw voor het water).
Beide delen moeten nu gevijld worden zodat ze mooi op elkaar passen. Dat kan ik bij MakersBase in de bibliotheek in Breda, De Nieuwe Veste, de twee plexiglasdelen laten lasersnijden. Daarna kunnen de delen aan elkaar gemaakt worden en kan het afgewerkt worden.
Een aantal jaren geleden heb ik een ontwerp gemaakt voor een boekband,
beter gezegd, voor de afbeelding op de boekband.
Het is er nooit van gekomen de afbeelding uit te snijden maar misschien
dat ik dat alsnog ga doen.
Vrijdag weer heel wat gezaagd. Langzaam wordt de boom zichtbaar in het koperen plaatje. Het plaatje heeft al wel veel (ondiepe) krassen. Wordt mog veel schyren, vijlen en polijsten.
De tijd van het jaar komt er aan dat ‘Zie ginds’ een
heel aantrekkelijke titel wordt voor een bericht.
Mijn bericht gaat over het zagen van een boot, een schip.
Dan snap je het verband wel.
De vorige keer zagen jullie dat de lucht uitgezaagd was. Rest nog de water partijen. Hier is bij een eerste waterpartij al het grootste deel gezaagd.
Als die er uit is zoals je hier kunt zien is het de beurt aan het laatste deel.
Ook dat deel liets zich eenvoudig zagen. Afgelopen week was het in het zuiden van het land herfstvakantie en dus was er afgelopen vrijdag geen les. Daarom heb ik voldoende tijd om ook aan mijn tweede project te werken.
Het plaatje koper waar ik dat werk in ga maken is smaller dan het 10 bij 10 dat ik kocht. Dus de eerste actie is om het plaatje op maat te zagen. Het deel onder de ingekraste afbeelding gaat de voet worden.
Vanuit verschillend perspectief dezelfde stand van het werk. Ik kan geen stuk metaal van 10 centimeter vanuit 1 kant afzagen. Dat lukt niet met de afmetingen van de beugel van de zaag. Dus dit is het eerste deel.
Het basisplaatje heeft nu de goede afmetingen. Nu kunnen de delen er uit gehaald worden die ik uit het ontwerp weg wil hebben. Vooral de lucht.
Dit is het begin. De gaatjes zijn de startpunten van de zaagtrajecten.
Een stukje lucht en een eerste golf zijn uit het plaatje messing gezaagd. Eerste zaag is gesneuveld. Kijken waar ik morgen kan komen.
Dat is niet alleen een donzig dier maar ook een metaal.
Tot kort geleden had ik er nooit van gehoord.
Maar zelfs Wikipedia schrijft erover.
Deze ‘schat’ met edelmetaal kwam met de post. Twee plaatjes, tien bij tien centimeter. Links de alpaca en rechts een stuk koper. Op zich heeft dit niets met boeken te maken maar af en toe zie je op mijn weblog toch een verwijzing bij edelsmeden naar boeken. De reden is dat ik deze cursus volg om (een vorm van) boekbeslag te kunnen maken.
Het messingplaatje dat je eerder zag op mijn blog is voor de cursus. Dit is mijn ‘thuisproject’. Het ontwerp is overgebracht op het koper met een stalen pen. Het zagen kan beginnen.
Vandaag ben ik vertrokken met mijn ontwerp en een plaatje messing. Idee is om het ontwerp te krassen in de messing en een eerste stuk uitzagen. Voor de volgende stukken moet ik eerst een gaatje boren per gebied.
Dit is mijn nieuwe werkplek.
De eerste lijnstukken heb ik gekrast. De eerste golven met een pen aangegeven. Vooral om de verhoudingen in de gaten te houden.
Gekrast.
Volledig gekrast.
Eerste stuk gezaagd.
Een tijd terug liet ik al een doos met allerlei voorwerpen zien.
Een startpakket voor een cursus hobby edelsmeden.
De cursus bevat een aantal zaken waar ik naar op zoek was:
informatie over gereedschap, wanneer wat te gebruiken en hoe.
Die technieken daar kan ik me nu in trainen.
Tot nu toe zagen en vijlen. Straks nog veel meer.
Mijn eerste zaag- en vijlresultaten. Het onderste ronde voorwerp moet nog gevijld worden. Intussen is ons gevraagd een ontwerp te maken rond het thema ‘on the road’ en ‘sweetheart brooch’. Ik neem dat thema ruim op. Dat kun je zien in onderstaande schetsen.
During the course of the war, servicemen leaving home for the front line had to say goodbye to those they loved, and often left gifts and keepsakes for those they’d be missing. One popular gift was a small brooch depicting the service crest or regimental badge of the soldier in question. This gift was intend for soldiers to show that their home and their families would be in their hearts during their absence. The name ‘sweetheart’ can be misleading here, as it suggests that the item was only given to those in intimate relationships, but this isn’t the case. The sweetheart brooch was given to anyone the soldier would be leaving behind; therefore this could be their wife, parents, and even children. If it was given to a wife or a girlfriend, it was worn by that woman as a symbol of their pride and regard for their soldier.
Afgelopen zondag, onderweg naar en in Zwolle, voor de tentoonstelling Klimaat Expo ’22 en Neo Rauch in Museum de Fundatie, heb ik de eerste schetsen in een notitieboekje gemaakt.
Links een soort van definitief ontwerp, rechts zijn de golven uitgebreid met een boot maar dit is nog een tussenmoment.
Argusvlinder 