De bladeren heb je het minst gezien de afgelopen weken. Die lagen onder bezwaar en laten zich prima drogen. Gisteren heb ik beide zijdes in de vernis gezet.
De meeste tijd ging zitten in het lostornen van het voorpand. Maar daar maak je geen heel attractieve selfies of actiefoto’s van. Het pand is wel goed losgekomen en kan de bekleding worden van de basis waarop de gedroogde rozen komen te liggen.
De rozen en de groene takken liggen al te oefenen voor het raam van mijn werkplaats.
Gelukkig gaat het met de rozen die ik hangend gedroogd
heb een stuk beter.
De groene bladeren zijn wel heel erg opgerold maar ik heb nog de losse takken groen. Die zijn bijna helemaal plat. Dus met deze gedroogde bloemen kan ik wel iets maken.
Bij dat ‘iets’ ga ik gebruik maken van deze blouse die ik al een hele tijd geleden kreeg. Het voorpand bestaat uit twee lagen. In de bovenste laag is een baan met gaten aangemaakt. Op een plaats is een smalle strook textiel tussen de gaten gescheurd. Maar dat kan ik wel ‘onzichtbaar’ maken.
Het begint er mee het voorpand los te tornen. Dat is altijd een voorzichtig werkje maar nu helemaal omdat het materiaal een soort van kunststof is dat kwetsbaar is.
Al een tijdje loop ik rond met het idee
een boek te maken met papieren zakken als
boekblok.
De zakken verzamel ik al een tijdje.
Ik moet ze eens tellen.
Het aantal en de grootte, doen er niet zo toe.
Ik wil een manier vinden om dat te kunnen doen.
Idee is dan dat je iets in de zakken kunt bewaren.
Maar de eventuele bedrukking van de zakken
spelen natuurlijk ook een rol.
Een tijd terug kreeg ik van iemand een blouse die
een beetje kapot is maar met op ieder pand een zak met
een afsluitbare klep.
Één en één is drie: de voorpanden gaan de bekleding
van de boekband worden.
Als eerste actie ben ik de voorpanden
uit de blouse gaan halen. Een paar uur tornen.
Dit is het eerste pand dat ik deze week bijna helemaal had los getornd.
Beide panden zijn nu los. Het boordje van de nek is er al af. De boord met knoopsgaten en de knopen zijn er nog niet af. Daarvan moet nog blijken of ik dat kan gebruiken.
Ook bij de tweede boekband gaat iets mis.
Maar iets dat ik kan oplossen.
De meeste problemen kun je wel oplossen bij het boekbinden.
Eerst heb ik het tornen van de blouse afgemaakt.
Dit is het rugpand van de blouse. Dat wil ik gaan gebruiken bij een volgend project. Daarbij wil ik deze textiel gaan bedrukken. Dus dat moet ik eerst gaan uitproberen.
Wat er fout ging laat ik niet zien maar je ziet wel de oplossing. Dan kun je wel raden wat er daar mis is gegaan. Toen ik de omslagen ging lijmen bleek dat het karton toch hoger is en dat de hoeken te kort zijn afgesneden. Het was maar een millimeter maar het lukte niet om het sluitend te krijgen. Daarom heb ik bedacht op de vier hoeken een smal strookje perkament aan te brengen. Dat is stevig genoeg om de opening te overbruggen. Ik laat het perkament in een soort van punt uitlopen dus kan het ook de helft van de hoek bedekken. Als je het niet weet denk je dat het zo hoort.
Zo ziet de binnenkant van de hoek er dan uit. Aan de buitenkant zie je niets van het perkament. Het paste paper dat ik als schutblad gebruik is erg stevig. Ik besloot het voor- en achterplat niet op te vullen tot het niveau van het leer. De rugkant van het boekblok en de boekband zijn gelijmd en het boek ligt nu in de boekenpers. Morgen doe ik de voorkant.
De klemtoon bepaalt wat de betekenis is van deze titel.
Al valt het denk ik nog niet mee om de verschillen
in betekenis uit te leggen.
Want wat is nou het verschil tussen:
‘Dáár valt niet aan te tornen’
of
‘Daar vált niet aan te tornen’.
Ik ben niet zo’n Neerlandicus dus ik moet me eigenlijk
niet aan zo’n verhaal wagen.
Volgens mij gaat het in de eerste zin (Dáár) om
het onderwerp dat blijkbaar onomstotelijk is (het ding).
In de tweede zin (vált) gaat het veel meer om
de onmogelijkheid om vragen te stellen over het onderwerp
(de actie).
Maar goed mij ging het om het woord ‘tornen’.
Ik vind dat een mooi woord.
In de betekenis van ‘het herhaald tussen de steken
doorknippen van een draad waarmee iets vastgenaaid zit’.
Vandaag had ik niet veel tijd. Ik wil een blouse uit elkaar halen om een deel ervan te gebruiken als bekleding voor een boekband. Dat heb ik eerder gedaan en dat werkt best goed in combinatie met vlieseline. Maar deze blouse is een taaie. Die zit heel stevig in elkaar.
Even als een tussendoortje, ben ik een niet zo dik boek
met als titel Gekruiste-Structuur Binding aan het inbinden.
Het boek is geschreven door Henk Francino.
Dat wil zeggen ik ben het inbinden aan het plannen.
Want de boekband kan net zo goed
gelijk een Gekruiste-Structuur Binding worden.
Vrij naar de website van de uitgever:
Dit boekje behandelt een bijzondere techniek van lijmloze binding.
Aanvankelijk heeft de auteur het boekje zelf uitgegeven, in 2007 heeft hij de publikatierechten overgedragen aan Atelier De Ganzenweide.
Deze heruitgave is een scan van de door de auteur geprinte moederbladen.
Er staan naast de basisstructuur nog 6 variaties in beschreven, al met al geeft het genoeg handvatten om op artistieke wijze met fijne materialen, bijvoorbeeld zaans bord of leder heel mooie boekjes te maken.
Het boekje telt 7 katernen van 12 pagina’s elk.
De prijs van het boekje is € 16,00, inclusief twee extra blanco katernen.
Op dit moment is het boekje uitverkocht, we beraden ons over een nieuwe editie.
Maar terwijl ik de losse katernen begon door te lezen werd
me duidelijk dat ik zoiets al eens ingebonden had.
Of in ieder geval was ik er ooit al eens aan begonnen.
Maar eerst even de beoogde bekleding voorbereiden.
Eerst ben ik begonnen een jasje van mijn vriendin uit elkaar te halen. Ze wilde het jasje weggooien maar deze stof kan ik, denk ik, goed gebruiken als boekbekleding. Het jasje laat zich redelijk eenvoudig uit elkaar halen op een paar plaatsen na. Daar zitten loze drukkers die door meerdere lagen stof gaan en precies op de naden zijn aangebracht.
De bovenliggende stof heb ik steeds weggeknipt. Ik kan toch niet iedere vierkante centimeter gebruiken als boekbekleding. Ik ben vooral op zoek naar grotere oppervlaktes. Ben nog wel benieuwd hoe het zich laat lijmen. De binding mag dan wel lijmloos zijn maar je weet maar nooit.
Dit is een stuk van de bovenkant van de rug. de vorm en de loze drukkers die hier werkelijk los zitten hoop ik op een boekband te kunnen gebruiken.
Dit zijn een paar van de grotere stukken. Vooral van de rug van het jasje.
Hier liggen nu ook de voorpanden, de mouwen en twee epauletten. Allemaal los. Bijvoorbeeld ook de kraag is hier te zien.
Polyurethaan zegt het label.
Hier ben ik met twee katernen aan het passen of de bekleding van de boekband uit de mouw kan komen. Het lijkt er wel op. Het enige dat voor een probleem kan zorgen is dat op de elleboog de stof een beetje opgerekt is. Die ligt daar dan ook niet helemaal vlak op tafel. We gaan het zien.
Het idee kreeg ik van Aaldert De Lange van Boektotaal.
Als je nog weinig ervaring hebt in het werken met leer
en leren boekbanden, maak dan een boekband uit een oud stuk leer.
Van een meubelstuk bijvoorbeeld of een oude jas.
Dat laatste ben ik nu aan het doen.
Voor nu heb ik alles bij elkaar: een tornmesje om de jas te bewerken, het boekblok (met blauw schutblad) en het leren jasje van Claudia Sträter.
Eerst het boekblok schoonsnijden (op maat snijden in mijn snijmachine).
Dan kun je op de gewenste maat de platten (kartonnen basis voor de boekband) en de rug snijden. Dit boekje had misschien zonder rug gekunt. Het boekje is maar dun.
Met kraftpapier worden de losse delen van de boekband aan elkaar gemaakt. Nu heb je een rechte basis voor de boekband. Vast aan elkaar met heel flexibele scharnieren.
Vervolgens snij ik een lap leer uit de jas, groot genoeg voor de boekband en met alle naden zoals ik dat wil.
Dit is van de jas overgebleven.
Niet alleen vertrouwen op meten: ook veel passen. Je ziet dat ik de boekband makkelijk kan maken uit deze lap leer.
Hier zie je de afwerking van dat stuk leer aan de achterkant. De rug bestaat uit een groot aantal stroken die aan elkaar gemaakt zijn. Vandaar de naden. Daar waar naden lopen is ter versterking aan de achterkant een soort band meegenaaid. Ik denk dat dit geen enkel probleem is. Wel heb ik overtollige draden en stroken gaas weggeknipt.
Argusvlinder 