Een laatste blik op de rug van het boekblok.
De achterkant van het boekblok zit al tegen de achterplat gelijmd.
Nu is het tijd voor de voorkant van het boekblok.
Dit boek is dus gisteren ‘in zijn band gezet’, daarmee is dit
een bandzetter.
Multatuli, Liefdesbrieven in een uitgave in losse katernen van Uitgeverij Boekblok en Atelier de Ganzenweide gaat dadelijk in de boekenpers. Benieuwd naar het eindresultaat? Je ziet het volgende keer.
Natuurlijk heb ik gisteren ook wat tijd gevonden
om aan de boekband van Liefdesbrieven te werken.
Een paar foto’s:
Het eerste waar ik mee begon was het voorbereiden van de hoeken en de omslag bij de rug. Ik kies voor de klassieke omslag die iedereen nog kent van schoolboeken.
Dan een stuk papier er onder om de overslag goed van lijm te kunnen voorzien.
Hier is de onderkant gereed.
Hier de bovenkant. Langzaam wordt de werkelijke bladspiegel van de voorplat zichtbaar.
Al is de rode boekband nog niet gereed, ik leg de witte en de rode naast elkaar.
Zo gaat de rode er uit zien. De rode zal nu in de boekenpers gaan om er voor te zorgen dat de omslagen zich goed vastzetten op het karton.
Het levert in ieder geval leuke foto’s op.
Eigenlijk wilde ik mijn bericht van vandaag
‘Liefdesbrieven met een zelfgemaakt wattenstaafje’ noemen.
Maar ik wil de serie berichten over het boek Liefdesbrieven,
met brieven geschreven door Multatuli niet verstoren.
Het back pairen is zo goed als gereed. Ik kan me gaan richten
op het schoonmaken van de letters, het plakken van het paste paper
en het lijmen van het leer aan de platten van grijsbord.
Dat schoonmaken van die letters is niet zo’n goed idee, in die zin dat er ook andere manieren moeten zijn om letters of een andere afbeelding op leer aan te brengen en zonder beschadiging weer te verwijderen na afronden van je bewerking. Ik probeer het hier met verdunner en een doek. Dat werkt niet zo goed. Zo’n doek werkt niet fijnmazig genoeg.
Zoals te zien heb ik nog net genoeg paste paper om die achter de letters te lijmen.
De vorige foto’s waren van zaterdag. Het is intussen zondag. Het witte leer ligt mooi in het rode leer verzonken. Mijn ervaring tot nu toe is dat het na het lijmen van het leer op de platten nog mooier komt te zitten.
De achterkant is opgeruimd. Het dunnen van het leer levert veel vuil op dat je wel wil verwijderen omdat je anders de kans hebt dat je dat straks aan de goede kant kunt zien. Het dunnen van het leer is een interessant proces. Ik heb het nu een paar keer gedaan maar iedere keer is het weer net iets anders. Misschien zie je iedere keer weer meer details. Nu viel me de verkleuring op van die plaats die je aan het dunnen bent.
Om zo gericht mogelijk de letters schoon te maken wilde ik dat proberen te doen met wattenstaafjes. Maar omdat ik die al tot twee keer vergeten was mee te brengen besloot ik een soort van wattenstaafje zelf te maken: sateprikker, stukje pyjama en schildersplakband. Werkte prima. Omdat je veel nauwkeuriger kunt werken verschijnen er ook nog een paar oneffenheden. Ook die zijn weggehaald.
Hier pas en meet ik het paste paper. Het papier moet niet onder de back pairing decoratie komen en ook niet in de scharnier van het boek.
Die zit. Nu kunnen de platten en de rug volgen.
Dat kan dan zo dadelijk in de boekenpers.
We naderen de finish. Dan kan ik eindelijk het boek ook eens gaan lezen!
Vanochtend weer druk bezig geweest. Op dit moment ligt het leer in de boekenpers. Als morgen blijkt dat de decoraties voldoende in het rode leer liggen dan ga ik verder met het reinigen van de letters en het leer lijmen op de basis voor de boekband. Misschien kan dan maandag het boekblok al in de boekband. Anders later deze week.
Balen, en nog eens balen.
Het gereed maken van het leer is zo goed als af.
De decoratie (twee hartvormen en de lijn op de achterplat)
is heel mooi in het witte leer komen te liggen.
De boekband heb ik ook afgemaakt. Hier kun je zien dat het leer op de scharnierpunten gedund is (de lichtere streepjes in het bruine leer bij de rug). De rug en platten zijn op het leer gelijmd. Het heeft een nacht in de boekenpers gelegen. Nu haal ik de hoeken van het leer eraf om de omslagen mooi te kunnen bevestigen.
Dit is de ‘mooie’ kant. Maar hier is al te zien wat er mis is gegaan. De scharnieren zijn iets te veel gedund. Daardoor zijn er twee scheuren in het leer ontstaan. Precies op de scharnier, links boven de harten.
Hier zie je dat heel goed. Op zo’n scharnierpunt gaat het leer natuurlijk nog eens extra open staan. Ik maak de band wel af maar heb besloten de band opnieuw te maken. Dat is balen. Veel extra werk terwijl verder deze band goed gelukt was.
Het voorplat ziet er goed uit.
Dit geeft me de gelegenheid om het afwerken van het leer nog eens extra aandacht te geven. Ik had de ruimte tussen de platten en de rug al 1 millimeter breder gemaakt dan ik normaal doe. Leer vraagt meer ruimte dan linnen. Om het boek mooi te laten sluiten moet het leer voldoende ruimte in de rug hebben. Vervolgens had ik het leer gedund langs de scharnierpunten. Nu het inslaan nog eens op een andere manier proberen.
De inslagen zijn gereed. De rode streep op het achterplat zit er mooi op. Mooi in het midden en horizontaal.
Het rode leer is mooi in het witte leer gezonken. Als je er met je vingers over gaat voel je geen hoogteverschil. De letters zijn redelijk uitgesneden. Het zou mooier zijn als de randen van de letters gedund zouden zijn zodat je ze naar binnen kunt laten vallen. Maar dat krijg ik op dit moment nog niet voor elkaar. Voor nu is dit prima.
Maar de inscheuring die stoort me. Even stoppen en later de draad weer oppakken.
Mijn berichten over mijn versie van Liefdesbrieven
loopt wat achter op de werkelijke stand van het boek.
Dus ik moet altijd wat graven in mijn geheugen.
Ik was de tekst aan het uitsnijden maar was daarmee
nog niet helemaal gereed. En toen…
Het snijden van de tekst ging eigenlijk best voorspoedig.
Vervolgens heb ik het schutblad op maat gesneden. Voordat het schutblad wordt bevestigd aan het boekblok heb ik het helemaal op maat gesneden. De ene kant, die aan het boekblok bevestigd gaat worden, is kleiner dan de kant die tegen het plat zal worden gelijmd. Je ziet het maatverschil bij de vouw.
Dat deel dat tegen de plat wordt gelijmd is natuurlijk groter en steekt dan ook een beetje over bij het boekblok. Zie onderkant van de foto.
De basis voor de boekband met de twee schutbladen. Deze liggen los op de basis. Ze worden op het boekblok vastgemaakt. Pas later ga ik die op de boekband lijmen. Maar eerst moet die boekband gereed gemaakt worden.
De mal ga ik nu gebruiken om de leren ‘harten’ op de juiste plaats te lijmen.
De ‘harten’ en de rode streep op de achterkant zijn nu op het leer gelijmd. Ik had nog een stuk paste paper liggen en dat ga ik gebruiken als ondergrond bij de tekst. Nu kan ik, na het drogen van het leer onder bezwaar, met het back pairing beginnen. Het leer ga ik aan de achterkant dunnen waardoor die delen die op de voorkant gelijmd zitten ‘in het witte leer zakken’. Alsof het witte en rode leer eigenlijk één zijn.
Stap voor stap komen we verder.
Het tweede ‘hart’ maak ik uit een donkere tint rood
– want rood is eigenlijk het thema van de decoratie
van het boek – en het leer is veel dunner.
Dus maar eens zien hoe dat met het back pairing straks verloopt.
Alle onderdelen van de decoratie liggen hier nog los. Dus de positie kan nog veranderen. Om dat langzaam uit te sluiten zal ik vandaag een mal maken voor de decoratie en de tekst van de leren bekleding van deze boekband.
Een tijdje gelden maakte ik deze past papers en ik heb besloten deze pagina’s te gebruiken om daaruit de schutbladen te snijden.
Dit is een stuk van de mal. Ik ga het gebruiken om straks de ‘harten’ op de juiste plaats te lijmen maar nu om de tekst ‘Tine + Mimi’ op de juiste plaats te krijgen. Ook de rode lijn op de achterkant van het boek gaat met deze mal zijn plaats vinden.
Links is een ruimte uitgesneden die ik zal gebruiken om de rode lijn te gaan lijmen. Dat ga ik pas doen als de tekst is gesneden uit het leer. Ik kom steeds meer op het punt aan waarop de kans van beschadiging of vuil maken van het leer, toeneemt.
Met behulp van carbonpapier is de tekst overgezet op het leer. Het goede nieuws is dat het niet meevalt om met het carbon vormen aan te brengen op het leer want dat beperkt de kans om het leer vuil te maken. Het carbon kan ik ook nog eenvoudige met een beetje vocht verwijderen.
De tekst even aangezet met een stift.
Dan kan het uitsnijden beginnen. Doordat ik me er minder op richt om de letters er in één stuk uit te halen en omdat het mes veel scherper is lukt het beter dan bij de eerste twee tests.
Dit is zover als ik gisteren gekomen ben. Eens zien waar ik dit weekend ga komen.
Argusvlinder 