Soms gaat het mis

Posted on december 21, 2021 by Argusvlinder

Plan was een sjabloon te snijden.
Ik had gelezen dat dit gewoon kan uit een vel papier
dat je dan daarna afwerkt met vernis.
Vernis zorgt er dan voor dat het sjabloon herbruikbaar is.

Voor een eerste poging doet het onderwerp er niet zo toe. Maar ik experimenteer wel met de afmeting. Ik wil dit misschien in mijn boekje over Japans papier opnemen. Dus een beetje bamboe-inspiratie. Maar geen poging om werkelijk bamboe af te beelden.

Het snijden/knippen ging best aardig. Misschien moet ik uiteindelijk de vormen nog wat bijknippen maar voor nu gaat het om het idee. De vorm is niet te ingewikkeld en ik hoop dat je dan eenvoudig meerdere (kleur) lagen over/naast elkaar kunt zetten.

De vernis die ik heb staan is op waterbasis. Daar ging het mis. Het papier was regulier 90 grams kopieerpapier. Door de vernis plakte het meteen aan de ondergrond vast. Losmaken gaat dan niet meer zonder het ontwerp te beschadigen. Misschien de instructie eerst nog eens goed lezen, misschien vernissen voor snijden, misschien steviger papier.

Dat wordt een volgende poging.

Papieren zakken

Posted on december 20, 2021 by Argusvlinder

De laatste keer was ik nog druk bezig
om met karton en naar eigen ontwerp, stempels te maken.
Tijd om die ook eens af te gaan drukken.

Vandaag een kleine serie experimenten. Dan zie ik wel wat werkt en wat ik straks ook echt ga toepassen. Vanwege de droogtijd ben ik begonnen om een hoekje goudkleurig te maken.

Het ininkten kan beginnen.

Voor het boek bestaande uit een tiental papieren zakken wil ik een deel van de teksten schrijven op cataloguskaarten. De eerste letter, net als in een middeleeuws handschrift, ga ik dan in een groter formaat uitvoeren. Hier dus door de letter te drukken en misschien daarna te versieren.

Op het gouden vlak kan je de letter ook afdrukken. Omdat mijn stempels van grijsboard zijn geven die niet veel mee. Als je de letter dan afdrukt met de boekenpers en je draait die goed aan, dan loopt de verf onder de letter uit. Dan krijg je het effect zoals op deze foto waar het goud door de rode kleur komt.

Met deze kaarten kan ik denk wel het een of ander.

Op zaterdag

Posted on december 18, 2021 by Argusvlinder

Zoals iedere week, verscheen ook vorige week zaterdag een artikel in de NRC over hoe Nederlanders hun vrije tijd doorbrengen. Afgelopen zaterdag 11 december was het tijd voor een boekbinder.

Rob Koch vertelde zijn verhaal.

Zijn atelier is veel georganiseerder en netter dan dat van mij. Maar er moet natuurlijk altijd wat te wensen over blijven.

Bastspikkel

Posted on december 15, 2021 by Argusvlinder

De afgelopen dagen was ik minder actief op mijn blog
of in mijn werkplaats dan me lief is.
Vandaag kon ik weer even naar mijn werkplaats om
een wat nieuw papier te bekijken.
Het is al een paar dagen geleden geleverd maar het kwam
er eerder niet van om er naar te gaan kijken.

Als je iets koopt op internet, zeker wanneer het
een nieuw product of een nieuwe leverancier betreft,
is het altijd even afwachten wat je precies gekocht hebt.
Ook vandaag was dus een avontuur.

De aankoop betrof drie stukken papier. Dit is een stukje van het eerste stuk papier dat een bedrukte washi betreft.Tanouchi Sachiko zou de maker zijn. Voor mij gaat dit stuk een heel mooie papieren boekband vormen.

Het is een zacht papier en de achterkant laat iets zien van de kreukelige textuur en ook dat op sommige plaatsen de overheersende kleur door het papier komt. Daarom lijkt het papier gedecoreerd te zijn na de papierproductie.

Ik ben er nog niet uit maar de scherpe lijn links lijkt aan te geven dat er gewerkt is met een of meerdere sjablonen. Daar ga ik in de kerstvakantie misschien eens mee experimenteren. Met sjablonen.

Dit papier heet Hayashi Shinji Washi Kozo met bastspikkels. Bij de productie van het papier ontstaan de witte vezelslierten die je in het papier ziet zitten en het is de keuze van de papiermaker om in de papierpulp de resten van de schors (bast) van de plant in de pulp te laten zitten. Benieuwd hoe ik dit goed kan snijden.

Het papier is alleen al mooi omdat er zoveel te zien is.

Dit papier lijkt wel een textuur van leer te hebben maar laat je niet misleiden door de camera. Dit is een zacht, notenbruin papier. De kleur is heel anders dan de foto doet vermoeden en het gevoel van het papier heeft niets van leer.

De zwart/witte das

Posted on december 12, 2021 by Argusvlinder

Al een aantal jaren geleden hoorde ik van het idee
het beste van Godfried Bomans – de essays –
in een bundel uit te brengen.
Vermoedelijk van het Joost Prinsen zelf die er over
sprak bij de Taalstaat.

Prinsen ging door al het werk van Bomans dat niet als
boek verschenen was. Dat waren veel korte en langere
artikelen over allerlei onderwerpen. Sommigen actueel,
dan weer beschouwend.

Het resultaat staat in:
Godfried Bomans: In alle ernst – De keuze van Joost Prinsen

In de inleiding van deze bundel vertelt Prinsen
de ontstaansgeschiedenis.
Eerlijk gezegd heb ik niet veel van Bomans gelezen.
Natuurlijk: Erik.

Bijna verplicht, op de middelbase school, las ik Erik.

Erik of het klein insectenboek van Godfried Bomans.
Voor het eerst verschenen in 1941.

Maar nu ik net Alice in Wonderland voor het eerst heb gelezen
kijk ik toch weer anders tegen Erik aan: misschien nog
eens lezen.

Terug naar de bundel.
Als je de verhalen leest hoor je, zonder veel moeite, de typische
stem van Bomans, die je het verhaal vertelt.
Scherp is zijn logica, haarscherp.
Overal schijnt zijn onderkoelde humor tussen de letters heen.

Dan dat laatste verhaal (De man met de zwarte das).
Ik had het al meerdere keren gelezen.
Ook na deze keer lezen blijft het me onduidelijk wat Bomans
wil zeggen:
= kijk eens hoe zielig is ben?
= is het ‘gewoon’ een mogelijke verwerking van een moeilijke
relatie met zijn vader?

Bomans was te scherp in de analyse om een verhaal met de
strekking ‘kijk mij eens zielig’ te schrijven.
Dat Bomans dacht dat zijn vader een regent was, zou aan
het eind van de jaren ’60 niet moeilijk te verkopen zijn.
Daar was zo’n verhaal niet voor nodig.

‘De man met de zwarte das’ blijft ongemeen hard.
Misschien wel onnodig hard, on-Bomans hard.
Daarom is dit een van de weinige verhalen in de Nederlandse
literatuur dat blijft achtervolgen: aantrekken en afstoten.
Wat is hier de boodschap?

Papieren zakken: zelf letterstempels maken

Posted on december 6, 2021 by Argusvlinder

Het verzamelen van teksten, afbeeldingen en andere
geheimen, is in volle gang.
De teksten ga ik voor een deel met de hand schrijven.
Daarbij wil ik wel een bijzondere kapitaal om
mee te beginnen.
Ik heb houten affiche letters, misschien gebruik
ik die ook. Maar ik kan ook wat eigen stempels maken.

Het idee is eenvoudig: bepaal de grootte van de letter (bijvoorbeeld 4 bij 4 centimeter), snij een stuk karton dat gaat dienen als basis voor de letter, ontwerp een eigen letter (let op spiegelschrift), snij die letter uit, plak de letter op de basis, vernis de letter en ondergrond een paar keer (steeds laten drogen), stempelen, eventueel de letter nog opwerken. De mogelijkheden zijn eindeloos.

Begonnen met de letter T. Alleen zag ik later dan geen van de teksten met een ‘T’ beginnen. Gelukkig kan ik daar als schrijver van sommige teksten zelf invloed op uitoefenen. Hier zie je de ‘T’ na de zoveelste vernislaag. De vernis die ik hier gebruik is acrylvernis. Ik heb die al lang en ik gebruik die heel beperkt dus kan ik hem beter bij zo’n klusje opmaken.

De letter ‘A’ ga ik zeker gebruiken. Snijden is overigens niet altijd eenvoudig. Neem je tijd.

Ook deze letter ligt te drogen. Eens zien wat ik daar mee kan doen. Er volgt binnenkort meer. Zoals je ziet schuimt de vernis nogal makkelijk. Bij het opdrogen trekken de meeste belletjes weg.

Teksten in papieren zakken

Posted on december 5, 2021 by Argusvlinder

Een eerste verzameling:

Intro-tekst
Als we vandaag een boek kopen is het negen van de tien keer een roman. De kaft, de pagina’s, ze zijn de drager en de verpakking van het verhaal. Maar maak je zelf boeken, bind je zelf boeken in, dan ervaar je dat een boek ook een ding op zich zelf is. Ook de vorm van het boek vertelt een verhaal. Soms één verhaal, soms, net als middeleeuwse boeken, een hele serie van verhalen. Soms fantasieën, soms geschiedenissen, soms geheimen.
Dit boek heeft meer dan tien zakken. In iedere zak is ruimte voor geheimen. Ga op onderzoek uit. Misschien is er een verband tussen al die verhalen, misschien ook niet.

Empires of the Indus – The story of a River
The 10th anniversary edition by Alice Albinia. Reissue from 2018.
Page 89:

Until Shah Abdul Latif began composing poetry, Muslim poets and saint-versifiers in India wrote in Persian.
The antecedents of this language were great (Rumi, Hafiz), its metaphors imported (nightingales, roses), and both the poet’s persona and his subject (the Beloved) were courtly and male. Shah Abdil Latif , like Luther, spoke to the people in their own tongue. He read and quoted Rumi just as he read and quoted the Qur’an, but his subject matter was entirely local. He sang of farmers and fisher and the stars – the very being of peasant life.
It was the Indus, though, the river at the heart if Sindhj life, which was the silent protagonist of many of his songs.
In the eighteenth century the Indus was used far more than it is today – for travel, for transport of goods, for recreation as well as irrigation – and Latif describes it in all its moods: its high waves and whirlpools and treacherous quicksands, the boats that sail upon it and the pilgrims and merchants that traverse it.
He journeys, in his songs, out through the Delta and on to the high sea, across small creeks and freshwater lakes.
Water is a blessing and rain, like the Prophet, is rahmat, Divine Grace.
But the river is also dangerous, and crossing it is an allegory of the torturous passage from life to death.

Page 108:

‘Aap parne, likhne walli hain,’ she says, ‘aur nahi samjhi hain.’
You can read and write – and still you do not understand.

Return of a King: The Battle for Afghanistan
Door William Dalrymple
Paperback editie uit 2014.
Pagina 45:

Yet again, Shuja had to retreat.
Driven back by the now increasing powerful Barakzai brothers, he had no option but to return to the territories of the Company, losing more of his troops during a sandstorm on a reckless summer crossing of the desert shales between Shikarpur and Jaiselmer.
He also failed to repay the bankers of Sindh, who vowed never to lend to him again.
As Mirza ‘Ata put it, quoting a Persian proverb, ‘those once bitten by a snake fear even a twisted rope.’

Boekblok van papieren zakken

Posted on december 4, 2021 by Argusvlinder

Het boek is ver gereed. Dat wil zeggen, de structuur. Er is nog geen tekst opgenomen in het boek. Dat gaat nog wel gebeuren. Bij dit boek gebruik ik de Koptische binding zoals die beschreven staat bij type A in het boek van Keith Smith: Smith’s sewing single sheets. Daarnaast heb ik een blouse gebruikt om er boekbindlinnen van te maken en er de twee platten mee te bekleden. De papieren zakken heb ik gekregen van verschillende winkels in Breda bij het doen van boodschappen.

Eerlijk gezegd heb ik dit type binding nog niet kunnen maken zonder problemen met het voorplat. Je begint te binden bij het achterplat en dan voeg je pagina voor pagina toe. Tot dat je nog één pagina en het voorplat over hebt. Dan geeft de methode van Smith aan dat je moet gaan binden beredeneert vanaf het voorplat, terug naar waar je bezig was. De binding zoals ik hem nu gemaakt heb is te strak. Het kan maar net.

Om geen reclame te maken voor een specifieke winkel, de zakken komen van: Noten & noten, Dikke mik, Bakkerij Hizmet, Deva, Noordzee en DenD Delicatessen (die op vrijdag op de weekmarkt op de Grote Markt staat). Van een paar zakken weet ik niet meer van wie die komt en er staat geen naam van het bedrijf op.

Er past een tekst in 9 van de tien zakken. De tiende zak is door het strijken dicht geplakt. Bovendien zitten er op de twee platten nog twee zakken. Door het gebruik van de delen textiel van de blouse als boekbindlinnen is er niet heel veel ruimte in die twee zakken maar daar kun je best wat geheimen in kwijt.

De volgende keer zou ik uitgaan van 5 centimeter draad
per gat. Dus voor één set van twee gaten voor een boek met
10 losse bladen en een voor- en achterplat:
12 maal 5 centimeter= 60 centimeter draad voor één gat.
Voor een set gaten is dat dus 2 maal 60= 1 meter 20.
Zo heb je voor dit boek dan 4 draden nodig.

Voor wat betreft de tekst heb ik nu al het volgende lijstje:
01 Introductietekst bij het boek
02 een stuk tekst uit het boek over Afghanistan dat ik
op dit moment lees van William Dalrymple (Return of a king)
03 een citaat uit een door Joost Prinsen samengesteld
boek van Godfried Bomans (In alle ernst)
04 een foto
05 een krantenknipsel
06 een verhaal over Japans papier
07 een verhaal over hergebruik
08 een citaat uit het boek Empires of the Indus van
Alice Albinia
09, 10 en 11 zijn nog niet bepaald.
Dat is ook het geval met de volgorde. Deze lijst
lijkt een volgorde te hebben maar de telling is er
alleen maar om er voor te zorgen dat ik niet
te veel tekst heb.

Boekblok van papieren zakken

Posted on november 30, 2021 by Argusvlinder

De bindwijze is de zogenaamde Koptische Binding zoals die beschreven staat in het boek Smith’s sewing single sheets van Keith Smith. Ik volg hier type A. Het is een bindwijze waarbij je geen katernen neemt als uitgangspunt voor de binding maar (stevige) losse bladen. Ik heb papieren zakken op een soort van drager geplakt, een kartonnen strook van 2 tot 2,5 centimeter breed en 34 centimeter hoog. Deze stevige drager ‘draagt’ steeds één papieren zak (van de bakker of groenteboer) en vormt de sterke basis waardoor de draad loopt en verbinding zoekt met de vorige drager.

Gezien de hoogte van 34 centimeter heb ik besloten 4 koppels van 2 gaten te maken in de bladen en de platten. Daar bind je met 4 draden en 8 naalden steeds een blad aan het vorige blad. Die duo’s van twee gaten noemt men in het Engelstalige boek ‘stations’.

De achterplat is het beginpunt van de binding en het voorplat is de laatste toevoeging. Het voorplat wordt op een andere manier verbonden met de voorafgaande bladen. Dus dat is even opletten.

Het boek zit bijna helemaal in elkaar. Ik moet alleen de einden van de vier draden nog aan elkaar knopen. Dat gaat met de platte knoop. Zoals je op de foto kunt zien vormen de dragen feitelijk de rug. De draden zijn het enige middel waarmee alle andere onderdelen aan elkaar zitten. Ik heb een enkel naaigaren gebruikt waarvan ik me afvraag of dat niet eigenlijk een te lichte draad is. Bij zo’n dunne draad, die ook nog eens zwart is, zie je het bindpatroon na afloop minder goed als bij een dikkere draad. Het boek nog eens nalezen om te zien of Keith Smith daar iets over zegt.

Het is grappig dat op de foto’s lijkt of het Turks ontwerp
op de ruggen van de dragers, samen weer een patroon vormen.
Maar dat is volledig toeval. De dragers zijn bekleed zonder
dat er rekening is gehouden met patroon of kleur.

Papieren zak (met bloed)

Posted on november 27, 2021 by Argusvlinder

De eerste actie vandaag was het uit de boekenpers halen van het voorplat. Beide platten zijn zoals ik ze graag wilde hebben.

De volgende stap was een mal maken om de gaten te kunnen prikken en die dan ook daadwerkelijk te prikken. Hier zie je de els in actie.

Dat prikken gaat wel eens mis. Zie dan je werk vrij van bloed te houden.

Dan begint het binden van het boek. De binding die ik gebruik is de Koptische binding. Niet eenvoudig zoals Keith Smith die laat zien in zijn boek. Voor de details verwijs ik naar zijn boek. Deze binding is bijzonder geschikt voor boeken die uit losse bladen bestaan.

Ik kon zo gauw geen instructie vinden over de lengte van de draad garen. Dus hoop ik dat de draden lang genoeg gaan blijken te zijn. Gezien de hoogte van het boek (ongeveer 34 centimeter) zijn er vier paren met gaten nodig. Die ga je binden met vier draden en acht naalden. Hier steek ik de naalden nog tussen de onderlegger en de werktafel.

Maar het is denk ik handiger als ik ze gewoon laat hangen (to dangle). De draad ging niet eenvoudig in het oog van de naald en dat heeft als voordeel dat hij er ook niet snel uit gaat.

Bij deze methode wordt ieder ‘blad’ met zijn voorganger verbonden maar ook zelf wordt het verweven met de draad. Een ingenieuze constructie waardoor de bladen straks helemaal open kunnen. Het voorplat is dan straks weer een ander verhaal.

Gevonden in de afvalcontainer

Posted on november 27, 2021 by Argusvlinder

Omdat ik voor mijn boek op basis van een boekblok
dat bestaat uit papieren zakken wat gaten moet prikken,
was ik op zoek naar karton.
Meestal zit er wel wat in de afvalcontainer voor
papier en karton.
Natuurlijk was die leeg dus keek ik ook in de container
voor restafval.

Daar stond deze stoel. Weggegooid. De stoel is van leer (of iets wat er op lijkt). Mooi om mee te oefenen. Dus heb ik er even een mes bijgehaald en heb twee stukken uit de stoel gesneden.

Even schoon maken. De vulling die het zitten aangenaam moet maken hing er nog aan. Maar dan zie ik me hier best een boek mee bekleden. Hier zie je een van de twee stukken en het vocht is van het aan gevroren ijs van de container.

Binnenkort zie je dit vermomd als boek.

Een eind verderop vond ik een kartonnen doos.
Blijkbaar zijn er al voorbereidingen voor de kerst
aan de gang. Het ging om een champagnedoos.

Knoopsgaten

Posted on november 25, 2021 by Argusvlinder

Voor het geval dat het in het laatste gericht niet duidelijk was. Op de achterplat zit dat deel van de blouse waar een strook textiel de knoopsgaten verbergt. Zo kwam het achterplat na een paar dagen uit de boekenpers. Nu kan ik door met het voorplat.

De vorige keer had ik het textiel en de vlieseline al op elkaar gestreken. Dus deze week kon ik de stukken mooi recht snijden. Door de ervaringen met het achterplat kon ik er nu voor zorgen dat er meer materiaal was voor op de binnenzijde van het plat. Dan kun je het textiel lijmen op de plat.

Je kunt ook veel beter de hoeken afsnijden. Dan past het allemaal beter en komt het textiel aan de voorzijde ook beter te zitten.

Uiteindelijk zitten op het voorplat drie stukken textiel: eerst links het effen witte stuk, daarna deels over het linkse stuk, de zak. Die zit aan de rechterkant. Dan als laatste nog een smalle strook met knoopjes. Twee rijen knoopjes dus, om en om.

Een eerste indruk hoe het boek er uit komt te zien. De rug ligt beneden op de werktafel. Het voorplat laat ik hier even meedoen maar moet aan de binnenzijde nog beplakt worden. Daarna kan het in de boekenpers.

Terwijl het voorplat in de boekenpers zat heb ik nog geëxperimenteerd met de grootte van de gaten in platten en dragers, daarna heb ik een mal gemaakt voor de vier maal twee plaatsen waar de gaten moeten komen te zitten. Bij deze Koptische binding is de verdeling van die gaten belangrijk want de binding is straks het enige mechanisme dat het boek bij elkaar moet houden. Als inspiratiebron dient Keith Smith’s boek: Smith’s sewing single sheets.

Papieren zakken

Posted on november 22, 2021 by Argusvlinder

Ook de laatste drie dragers zijn voorzien van hun papieren zak. Zo bestaat dit boek straks uit een boekblok met 10 papieren zakken en een voor- en achterplat met ieder een zak afkomstig van een blouse. Het karton dat ik heb gebruikt voor de dragers is van verschillende dikte. Niet bewust gekozen maar gewoon wat ik op voorraad heb. Bij de binding die ik ga gebruiken van Keith Smith maakt dat niet uit maar je blijft het altijd zien.

Het idee was om de zak in de richting van de langste zijde van de achterplat te bevestigen. Maar het werd me steeds duidelijker dat dit niet ging lukken. De breedte van de blouse moet passen bij de afmetingen van de platten. Dus puzzelen, puzzelen.

Zo is het uiteindelijk geworden. Twee stroken textiel die elkaar in het midden overlappen. Rechts de zak, het linkerdeel eindigt met aan de rechterkant een reep textiel die de knoopsgaten verstopt. De strook textiel blijft omklapbaar.

Dit geeft een eerste beeld van hoe het boek er uit komt te zien. De platten moeten hier nog bekleed worden.

Om de bekleding voor het voorplat zo ruim mogelijk te maken (in het licht van de afmetingen van een voorpand van de blouse), heb ik de delen meteen los van elkaar gesneden. Één deel wit textiel zonder extra’s, een deel met een zak en een strook met knoopjes. Alle drie worden voorzien van vlieseline.

Eerst ook alles een keer strijken voordat de vlieseline in het spel komt.

Dit zijn de drie delen waarmee ik het voorplat ga bekleden. Intussen heb ik ook nog papier uitgezocht om de binnenkant van de platten te bekleden. Bij de achterplat is die al gelijmd en zit nu in de boekenpers.

Papieren zakken

Posted on november 20, 2021 by Argusvlinder

Vandaag verder kunnen werken aan het boekblok
dat uit papieren zakken bestaat:
= Snijden van stroken karton voor de drager
= Drager lijmen
= Decoratiepapier op maat snijden
= Dragers inpakken
= Zakken bevestigen

Jaren geleden kocht ik een aantal van deze sets met decoratief papier. Ik geloof in de Nieuwe Kerk in Amsterdam. Deze set heet Turkish Designs.

Je kunt het papier voor allerlei doeleinden gebruiken. Ik verwerk soms delen ervan in mijn boeken. Bijvoorbeeld als schutbladen. Nu om de dragers van de papieren zakken in te verpakken.

Zo zien de 10 dragers er dan uit.

Het grootste deel van de dragers zijn ook al voorzien van een papieren zak. Nog drie te gaan. Dat zal morgen wel lukken. Hier zie je dat het boek een behoorlijke dikte gaat krijgen en dat het een leuk kleurige achterkant gaat worden. Een mooi contrast tegen het witte voor- en achterplat.

Papieren zak

Posted on november 18, 2021 by Argusvlinder

Om papieren zakken te kunnen gebruiken om een boekblok
te vormen, kies ik voor een bindvorm waarmee je losse
bladen kunt inbinden.

De zakken zijn verschillend van formaat maar ik wil ze
steeds op dezelfde plaats met elkaar verbinden.
Daarom kies ik er voor de zakken een ‘ondersteuning’ te
geven.

Op die ondersteuning kan ik de zakken bevestigen en kan ik
toch zorgen dat alle bladen op dezelfde positie met elkaar
verbonden worden.
De bindwijze staat beschreven in een van de vele boeken
van Keith Smith: Smith’s sewing single sheets.

De ondersteuning bestaat uit twee stroken karton, een brede en een smallere. De smalle plak ik op de brede. Zo ontstaat er een richel waar de zak op gelijmd kan worden en een breedte die het mogelijk maakt ook iets in de zakken te stoppen zonder dat dit direct een probleem oplevert met de dikte van het boek. De twee stroken karton hebben dezelfde lengte. Dat is waar voor alle pagina’s. Net zo groot als de grootste papieren zak en het voor- en achterplat. Het karton is ook de basis om de binding doorheen te halen. Dit is de kleinste zak.

Dit is de grootste zak. Alle papieren zakken krijgen hiermee aan een kant een goede ondersteuning. Ik heb ook nog nagedacht over een bredere ondersteuning maar dat vond ik te veel karton kosten.

De eerste richels zijn gesneden en geplakt. De brede strook karton is 2,5 cm breed, de smalle 1 cm. De lengte is 34 centimeter.

Omdat grijs maar grijs is heb ik gezocht naar een papier waarmee de richels te beplakken is. Lang geleden kocht ik een set decoratie papier met Turkse motieven. Aan het boek wat ik ga maken zit niets Turks aan maar het is mooi papier en het is hoog tijd dat ik het een keer gebruik.

Stempel

Posted on november 17, 2021 by Argusvlinder

Leuk dat maken van een stempel. plakken en vernissen.
Maar werkt het ook?
Kun je er bijvoorbeeld zelf schutbladen mee maken?

Vandaag kon ik dat gaan uitproberen. Verf, roller, stempel en papier. eerst maar eens testen.

De eerste afdruk is altijd een beetje moeilijk.

Maar ik vind die structuur van het touw mooi terugkomen in de afdruk. Er is weinig inkt nodig om een afdruk te maken en de stempel laat zich goed schoonmaken.

De eerste stempel was rond een herfstblad geformeerd. De tweede stempel haat meer uit van de richting die de touwtjes zelf kiezen.

De eerste afdrukken waren op papier van 90 gram. Dit papier is zwaarder. Ik schat 120 gram. Dat begint al geschikt te zijn voor een schutblad.

Misschien is het combineren van twee heel drukke stempels niet zo’n goed idee. Daar moet misschien beter over nagedacht worden (vorm, kleur, variëren met verschillend touw,…).

De eerste test bevalt me goed!

Papieren zakken

Posted on november 17, 2021 by Argusvlinder

Een boek met als boekblok geen katernen maar
papieren zakken. Dat is het plan.
Met de zakken ben ik een tijdje geleden al bezig
geweest. Ik heb er 10 geselecteerd.

Maar de bekleding van de boekband is ingewikkelder.
ik wil twee voorpanden van een blouse gebruiken waar
twee zakken op zitten.
De stof is te dun om zomaar op een kartonnen basis
voor een boekband te lijmen. Dus ga ik daar vlieseline
bij gebruiken.

Eerst maar eens een van de twee panden strijken om
te zien of het groot genoeg is om er een boekband
mee te bekleden waarin de papieren zakken passen.

Dit is het pand en ik heb dat afgelopen zondag eerst maar eens gestreken.

Dan omdraaien en zien hoeveel van de vlieseline er eigenlijk nodig is. Er zijn verschillende soorten vlieseline maar de meest stevige die ik ooit als eerste stuk kocht, gebruik ik het meest.

Eerlijk gezegd vertrouw ik niet alleen op de vlieseline en de lijm die daar al op zit en die smelt bij verwarming met het strijkijzer. Zeker aan de randen voeg ik nog wat lijm toe. Dat is wel oppassen want de lijm komt erg snel door het textiel heen en de combinatie van een warm ijzer en lijm is niet goed. Het zakje op het pand kan wel gewoon open met de knoopjes.

De rand rechts lijkt op het eerste gezicht helemaal dicht. Dat is die rand ook maar die verbergt de knoopsgaten. Of ik die rand kan gebruiken voor dit boek is twijfelachtig. Het formaat van de textiel met de zak erop en het formaat dat ik nodig heb voor de boekband zijn niet voor elkaar ontworpen.

Nadat de vlieseline is gehecht aan het textiel snij ik het textiel op maat. De maten komen niet helemaal overeen met wat ik nodig heb. Dat wordt nog experimenteren maar dat is ook de reden waarom ik met de achterplat van het boek begonnen ben.

Nog gauw een laagje vernis

Posted on november 15, 2021 by Argusvlinder

Vandaag ben ik nog gauw een extra laagje vernis
gaan zetten op mijn twee experimentele stempels.
In de tekst die ik er over gelezen heb, in twee
verschillende bronnen, spreekt men steeds over drie
laagjes vernis of schellak.

Three is the magic number?

Sekishu washi

Posted on november 14, 2021 by Argusvlinder

Sekishu washi is traditioneel, handgemaakt papier
uit Japan. Het werd en wordt gemaakt in de Iwami-regio.
Gelijk allemaal vergeten.
Japan is in, Japans eten, Japanse producten.
Mij trekt Japan niet zo.
Maar de kunst kan door de schijnbare eenvoud
erg mooi zijn.
En Japans papier heeft bijzondere eigenschappen en
kan daardoor veel verfijnder zijn dan het papier
dat in bulk in West-Europa wordt gemaakt.

Sekishu, handmade paper sample. Dit is de eerste pagina van het pakket dat ik kocht.

Op de BoekKunstBeurs stond de etsmaker Yuriko Miyoshi.
Deze kunstenares wil ook ambassadeur zijn van het handgemaakte
Japanse papier en verkocht mij een pakket met 15 vellen papier.

Die 15 vellen, daar wil ik een boekje mee maken.
Het papier is een klein beetje kleiner dan A4, de
eigenschappen van het papier en hun uiterlijk
verschillen enorm.
Soms is het papier glad, dan zacht of ruw. Doorzichtig
of waterdicht, soms egaal soms met stukjes bast van
een boom.
Kozo is wel heel vaak het materiaal waaruit het papier
is gemaakt. Dat staat voor of vezels van de papiermoerbeiboom,
gampi en/of mitsumata plant.

Papiermoerbei of broussonetia papyrifera:

De schors bestaat uit sterke vezels , die worden gebruikt voor de fabricage van papier van hoge kwaliteit. De jonge bladeren en twijgen worden gebruikt als hertenvoer.

Gampi is papier van een heestersoort:

Wikstroemia canescens (soort) – Kleine heester die van nature voorkomt in het Himalaya-gebergte en andere bergachtige streken in Azië, met tal van dunne takken waaruit vezels worden gewonnen. Deze worden als geneesmiddel tegen diarree gebruikt.

De plant waarvan mitsumata wordt gemaakt is:

Edgeworthia chrysantha, The bark fibres of this plants are used for making the handmade Japanese tissue called “mitsumata paper”. Along with kōzo and gampi, it is used for making traditional Japanese paper (washi). Among other applications, mitsumata is used for banknotes as the paper is very durable

Genoeg geleerd voor vandaag.

15 vellen. 15 ingewikkelde namen. 15 gram gewichten, informatie over basismateriaal en de toepassing van het papier.

Ieder vel papier is voorzien van een toelichting in de vorm van een kaartje. Hopelijk kan ik dat eenvoudig van het papier verwijderen. De aanduiding van de papiersoort is een beetje ingewikkeld maar ik denk dat dit gaat om de doorzichtige papiersoort met de naam Sekishu Kozo-shi (zeg maar papier (shi) gemaakt van kozo en afkomstig uit Sekishu).

Dit papier sprong meteen in het oog. Het is nabehandeld, ik vermoed, door na het zeven druppels water op het resultaat te laten vallen. Dat vervormd het papier door op de plaats van de druppel vezels opzij te duwen en in dit geval zelfs gaten te veroorzaken. Harusame-shi. Ik zag op internet dat hiervan ook machinaal gemaakte varianten van te koop zijn.

Deze Sekishu Kozo-shi is gemengd met stukjes zwarte bast van een plant. Dat geeft een leuk effect.

De manier van papier maken is erkend door UNESCO als immaterieel (of levend) werelderfgoed. Kawahira.

Het papier komt in verschillende kleuren. Sekishuwashi Kubota / Chiri-iri Washi is heel stevig en licht van kleur, Binchotan Suki-komi Washi bevat houtskool en is daarom zwarter. Het heeft ook een eigen geur! Kakishibu Some-gami is gekleurd met sap van de Kaki (vrucht) waardoor het de bruine kleur heeft en meer water afstotend is.

Weer een heel avontuur.
Nu nog een boekje er van maken.

Stempel

Posted on november 14, 2021 by Argusvlinder

In het boek Ecoverf II las ik in een bijzin over hoe je een stempel zou kunnen maken. Daarvan maak ik dan mijn interpretatie.

De basis is een stuk ‘hout’.
Het is een plankje uit een soort van kastje dat
in onze douche gestaan heeft.

De kern van dat ‘hout’ is een soort plastic met
daar omheen een soort van multiplex afgedicht
aan boven en onderkant met een laagje fineer.
Voordeel is dat het oppervlak vocht dicht is en
heel glad.

Van een restje maakte ik de twee plankjes die
ik insmeerde met houtlijm. Had ik nog staan.
Daarop plak ik stukjes van een koord.
Het te beplakken oppervlak is ongeveer even groot.

Rechts leg ik de stukje koord rond de vorm van
een herfstblad. Dat zul je in de afdruk niet kunnen zien.
Daar zie je gewoon een gat. Links volg ik gewoon
de vorm die het koordje aanwijst.

Het linkerplankje heb ik net belegd. De witte
houtlijm is nog niet droog en de touwtjes
steken hier en daar nog uit.

Het rechterplankje is al wel gedroogd maar
die lak ik nu af met vernis. En die is op de
foto nog niet droog.

De vernis zorgt ervoor dat het straks schoon
te maken is, je van kleur naar kleur kunt en
dat de plankjes herbruikbaar worden.

Idee is om de twee onafhankelijk van elkaar te
kunnen gebruiken of om ze over elkaar heen
af te drukken in twee kleuren.

Dat is ten minste het idee.

Argusvlinder

De avonturen van de Argusvlinder

Categorie archief: Boeken

Soms gaat het mis

Papieren zakken

Op zaterdag

Bastspikkel

De zwart/witte das

Papieren zakken: zelf letterstempels maken

Teksten in papieren zakken

Boekblok van papieren zakken

Boekblok van papieren zakken

Papieren zak (met bloed)

Gevonden in de afvalcontainer

Knoopsgaten

Papieren zakken

Papieren zakken

Papieren zak

Stempel

Papieren zakken

Nog gauw een laagje vernis

Sekishu washi

Stempel

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen: