Gigantische mieren die goud opgraven…

Vaak doe ik heel lang over een boek.
Heel, heeeeel lang.
Niet omdat het een moeilijk boek is, of saai, of
omdat het dik is, nee, juist omdat het zo
fantastisch is dat ik het eigenlijk niet uit wil lezen.
Maar als ik het niet lees heb ik er geen plezier van.
Dilemma.

Zo’n boek is Empires of the Indus geschreven door Alice Albinia.
Het is een reisverhaal.
Begin 21st eeuw volgt Albinia de rivier de Indus die
vandaag in Pakistan in de Arabische zee stroomt maar die
ontstaat in het gebied van India, Pakistan, Tibet, Ladakh,
China en Afghanistan. Een gebied met een nogal bewogen
geschiedenis en actualiteit.

Het boek staat vol lange en korte verhalen die vaak het
heden verbinden met het verleden, recent verleden als de
conflicten tussen India en Pakistan, de opdeling van het
koloniale India of de tijd van Alexander de Grote of
Herodotus, ver verleden.
En het vertelt vooral veel over het nu in die landen.
Heel herkenbaar.
Niet dat ik dat zelf op die manier daar gereisd heb maar
als je India bezocht hebt dan is het heel herkenbaar.

Vandaag een kort citaat:

“In 1984, the French explorer Michel Peissel claimed that this place, Dansar, solved the mystery of the legend that Herodotus had recounted, if giant ants which dug up gold along the Indus, for the villagers who live here used to forage for gold-bearing sand from the burrows of marmots.”

Pag 251.
Empires of the Indus – The story of a River
The 10th anniversary edition by Alice Albinia. Reissue from 2018.

AliceAlbiniaEmpiresOfTheIndusTheStoryOfARiver


Ze vervolgd dan het verhaal met een moderne mythe in wording:

“Below me are artillery lines, curved stone walls built in overlapping crescents along the hillside. I wonder what scholars of the future will make of them, the stone circles of our war-torn generation.”

Teksten in papieren zakken

Een eerste verzameling:

Intro-tekst
Als we vandaag een boek kopen is het negen van de tien keer een roman. De kaft, de pagina’s, ze zijn de drager en de verpakking van het verhaal. Maar maak je zelf boeken, bind je zelf boeken in, dan ervaar je dat een boek ook een ding op zich zelf is. Ook de vorm van het boek vertelt een verhaal. Soms één verhaal, soms, net als middeleeuwse boeken, een hele serie van verhalen. Soms fantasieën, soms geschiedenissen, soms geheimen.
Dit boek heeft meer dan tien zakken. In iedere zak is ruimte voor geheimen. Ga op onderzoek uit. Misschien is er een verband tussen al die verhalen, misschien ook niet.

Empires of the Indus – The story of a River
The 10th anniversary edition by Alice Albinia. Reissue from 2018.
Page 89:

Until Shah Abdul Latif began composing poetry, Muslim poets and saint-versifiers in India wrote in Persian.
The antecedents of this language were great (Rumi, Hafiz), its metaphors imported (nightingales, roses), and both the poet’s persona and his subject (the Beloved) were courtly and male. Shah Abdil Latif , like Luther, spoke to the people in their own tongue. He read and quoted Rumi just as he read and quoted the Qur’an, but his subject matter was entirely local. He sang of farmers and fisher and the stars – the very being of peasant life.
It was the Indus, though, the river at the heart if Sindhj life, which was the silent protagonist of many of his songs.
In the eighteenth century the Indus was used far more than it is today – for travel, for transport of goods, for recreation as well as irrigation – and Latif describes it in all its moods: its high waves and whirlpools and treacherous quicksands, the boats that sail upon it and the pilgrims and merchants that traverse it.
He journeys, in his songs, out through the Delta and on to the high sea, across small creeks and freshwater lakes.
Water is a blessing and rain, like the Prophet, is rahmat, Divine Grace.
But the river is also dangerous, and crossing it is an allegory of the torturous passage from life to death.

Page 108:

‘Aap parne, likhne walli hain,’ she says, ‘aur nahi samjhi hain.’
You can read and write – and still you do not understand.

Return of a King: The Battle for Afghanistan
Door William Dalrymple
Paperback editie uit 2014.
Pagina 45:

Yet again, Shuja had to retreat.
Driven back by the now increasing powerful Barakzai brothers, he had no option but to return to the territories of the Company, losing more of his troops during a sandstorm on a reckless summer crossing of the desert shales between Shikarpur and Jaiselmer.
He also failed to repay the bankers of Sindh, who vowed never to lend to him again.
As Mirza ‘Ata put it, quoting a Persian proverb, ‘those once bitten by a snake fear even a twisted rope.’

Boekblok van papieren zakken

IMG_6865PapierenZakken

Het boek is ver gereed. Dat wil zeggen, de structuur. Er is nog geen tekst opgenomen in het boek. Dat gaat nog wel gebeuren. Bij dit boek gebruik ik de Koptische binding zoals die beschreven staat bij type A in het boek van Keith Smith: Smith’s sewing single sheets. Daarnaast heb ik een blouse gebruikt om er boekbindlinnen van te maken en er de twee platten mee te bekleden. De papieren zakken heb ik gekregen van verschillende winkels in Breda bij het doen van boodschappen.


IMG_6866PapierenZakken

Eerlijk gezegd heb ik dit type binding nog niet kunnen maken zonder problemen met het voorplat. Je begint te binden bij het achterplat en dan voeg je pagina voor pagina toe. Tot dat je nog één pagina en het voorplat over hebt. Dan geeft de methode van Smith aan dat je moet gaan binden beredeneert vanaf het voorplat, terug naar waar je bezig was. De binding zoals ik hem nu gemaakt heb is te strak. Het kan maar net.


IMG_6867PapierenZakken

Om geen reclame te maken voor een specifieke winkel, de zakken komen van: Noten & noten, Dikke mik, Bakkerij Hizmet, Deva, Noordzee en DenD Delicatessen (die op vrijdag op de weekmarkt op de Grote Markt staat). Van een paar zakken weet ik niet meer van wie die komt en er staat geen naam van het bedrijf op.


IMG_6869PapierenZakkenIMG_6870PapierenZakkenIMG_6871PapierenZakken

Er past een tekst in 9 van de tien zakken. De tiende zak is door het strijken dicht geplakt. Bovendien zitten er op de twee platten nog twee zakken. Door het gebruik van de delen textiel van de blouse als boekbindlinnen is er niet heel veel ruimte in die twee zakken maar daar kun je best wat geheimen in kwijt.


De volgende keer zou ik uitgaan van 5 centimeter draad
per gat. Dus voor één set van twee gaten voor een boek met
10 losse bladen en een voor- en achterplat:
12 maal 5 centimeter= 60 centimeter draad voor één gat.
Voor een set gaten is dat dus 2 maal 60= 1 meter 20.
Zo heb je voor dit boek dan 4 draden nodig.

Voor wat betreft de tekst heb ik nu al het volgende lijstje:
01 Introductietekst bij het boek
02 een stuk tekst uit het boek over Afghanistan dat ik
op dit moment lees van William Dalrymple (Return of a king)
03 een citaat uit een door Joost Prinsen samengesteld
boek van Godfried Bomans (In alle ernst)
04 een foto
05 een krantenknipsel
06 een verhaal over Japans papier
07 een verhaal over hergebruik
08 een citaat uit het boek Empires of the Indus van
Alice Albinia
09, 10 en 11 zijn nog niet bepaald.
Dat is ook het geval met de volgorde. Deze lijst
lijkt een volgorde te hebben maar de telling is er
alleen maar om er voor te zorgen dat ik niet
te veel tekst heb.