De later toegevoegde bladeren en stengel van het groene marmerpapier zijn nu goed te zien.
Tagarchief: marmerpapier
Zelf pop-up kaart maken
Met boekdrukkunst of boekbinden heeft het misschien
niet heel veel te maken maar ik wilde graag iets
heel anders doen. Vooral wil ik begrijpen hoe die
pop-ups werken.
Op de site van Peter Dahmen vond ik de sjablonen en een
bijbehorende instructiefilm om een pop-up kaart te maken
met een bloem.
Gekleurd papier van 200 gram had ik nog liggen.
Plus een omslag die ik zelf heb gedrukt met houten letters in vele kleuren. Dus de kaart kost me geen extra papier.
De video had ik een paar weken geleden een keer gezien. Ik herinnerde me hem vaag. Ik ben gewoon begonnen en heb het sjabloon van de buitenste bloemcirkel als eerste gesneden. Peter Dahmen knipt alles met de schaar. Maar de schaar die ik heb is daar niet geschikt voor.
Zo heb ik de eerste drie cirkels gereed. Nog wel zonder de bloemblaadjes. Op de video doet hij dat in 1 keer. Is denk ik ook beter. Maar ik zie graag tussentijds resultaat.
Nu met de binnenste cirkel.
Vervolgens heb ik de bloemblaadjes toegevoegd.
Dit zijn de vier onderdelen.
Dit is dan het resultaat. Hierna heb ik nog een steel geknipt uit een stuk marmerpapier (hetzelfde als het papier voor de blaadjes op de achtergrond). De steek, net als de bloem zit in de rug van de kaart. Het dikste punt gier zijn 12 vellen van 200 gram. Daar moet je wel rekening mee houden als je dit in een boek(je) wilt verwerken. Ik vind het best leuk.
De volgende keer eens iets ingewikkelders maken.
Bewaarmap II
Vandaag heb ik het Zaansch bord en het marmerpapier
onder bezwaar uitgehaald. Nog even vouwen en dan uitproberen.
Ik moet zeggen dat het Zaansch bord veel sterker is dan ik verwachtte.
Dit soort mappen kun je best stapelen.
De bewaarmap dicht gevouwen. Een koordje om de map goed te sluiten zal er voor zorgen dat hij helemaal dicht is. Je ziet wel dat bewaarmap 2 vergeleken met 1 een veel betere bescherming van de inhoud gaat zijn. Dicht aan alle kanten.
Om te passen plaats ik 10 exemplaren van het Kinder-Kompas in de bewaarmap. Dat gaat uitstekend.
Zo ziet de map er in gesloten toestand met inhoud uit. Ik ga op de bovenkant nog een illustratie aanbrengen en ik ga de map sluiten met 2 koordjes. Ik weet al hoe ik die sluiting ga maken.
Een deel van deze afbeelding gaat de illustratie vormen van de voorkant van deze bewaarmap. Dan is het vervolgens aan mij om aan Bewaarmap III te gaan beginnen. Maar eerst moet ik daarvoor de instructie nog publiceren.
Bewaarmap II
Deze week ben ik begonnen aan bewaarmap 2.
Deze map geeft denk ik veel meer bescherming.
Aan alle kanten wordt de inhoud beschermd.
Ook deze map staat beschreven in Kinder-Kompas.
Ik verklap alvast dat ik de maten wat heb aangepast.
Ik heb gekozen voor Zaansch Bord.
Dat is niet zo hard als het passe-partout karton wat ik voor
Bewaarmap I heb gebruikt maar het is sterk, een beetje stug.
Maar je kunt het nog steeds ritsen en vouwen.
Het stuk Zaansch Bord dat ik had liggen is precies groot genoeg en is gebroken wit.
Eerst neem ik het ontwerp over met potlood. Voordeel daarvan is dat je nog kunt passen en meten. Het zal er toe lijden dat ik de maten wat zal aanpassen. Nadeel zijn de potloodstrepen. Die komen wel aan de binnenkant maar mooi is het niet. Met gummen blijf je bezig. Dus dat ga ik anders oplossen.
Bij bewaarmap 1 is zowel de lengte als de breedte een halve centimeter groter dan de maten van een exemplaren van Kinder-Kompas. Bij Bewaarmap 2 is dat niet het geval. Misschien een foutje. Met gaat uit van 22,5 cm hoog (wel 0,5 cm groter) en 16 cm breed (precies de breedte van een boekje). Die breedte heb ik aangepast naar 16,5.
Steeds opnieuw passen en meten voordat je aan de volgende stap begint.
Je ziet dat ik lijnen ‘verplaatst’ heb en dat ik aangegeven heb wat ik ga wegsnijden.
Dit is de basis voor bewaarmap 2.
Ik ga de binnenkant bekleden. Daarvoor heb ik een stuk groen marmerpapier gekozen dat ik een tijd terug gekocht heb van Karli Frigge. De stempel van het ontwerp met de naam van de maker heb ik bewust in het papier opgenomen.
Links onder zie je de stempel. De vouwen zijn geritst en gevouwen. Nu gaat bewaarmap 2 onder bezwaar zodat de lijm van de bekleding goed kan drogen.
Intussen ga ik even door met het experimenteren met de sluiting. In het ontwerp worden gaatjes voorgesteld op plaatsen die me niet zo logisch lijken. Eens kijken of het ook anders kan. Volgens mij zijn er twee problemen: tussen de overslagen is geen plaats om een lint of koordje naar buiten te laten gaan zonder een of meerdere overslagen te kreuken. Je kunt het niet zien maar daarvoor heb ik met de papierboor een halve opening extra in het karton gemaakt. Daarnaast komen op de twee hoeken waar je een sluiting wilt hebben, volgens het ontwerp drie overslagen bij elkaar. In dit voorbeeld zie je er nog maar 2.
Hier simuleer ik overslag 3. Maar hier moet ik nog even verder over denken. ik denk dat ik ook nog iets op de buitenkant van de grootste overslag (de voorkant van de bewaarmap) wil aanbrengen als illustratie.
Stringing together
Gisteren ben ik nog verder gegaan met het
inbinden van de serie Stringing together”:
– een boekje zonder kaft maar met extra strook bruin papier, ruime lus
– een boekje zonder kaft, geen extra strook papier, krappe lus
– een boekje met bruine kaft, ruime lus
– een boekje met groene kaft, krappe lus
– een boekje met een kaft van marmerpapier. Het merkteken van
Karli Frigge gebruikt als versiering van de voorkant
De versie met het gele marmerpapier van Karli Frigge ligt boven op de stapel. Je ziet dat ik ook ben gaan varieren met de plaats en het aantal touwtjes waarmee het boekej wordt ingebonden. Het laatste boekje is op twee plaatsen ingebonden.
Nadat ik de vorige foto maakte heb ik nog een zesde versie gemaakt. De kaft is van het papier met de naam Wrinkle (rimpel) en is in het midden van het boekje ingebonden. Je ziet het zesde blauwe boekje hier helemaal links.
Heel productief
Afgelopen woensdag was heel productief.
Was ik vorige week al aan 1 dummy boek begonnen, deze week ben ik daar
mee verder gegaan en ben begonnen een nieuw boek in te binden.
Het nieuwe boek heet ‘Verborgen boeken’.
Emanuel Querido, die in 1943 in Sobibor werd omgebracht, had zich meteen na de Duitse inval moeten terugtrekken uit zijn uitgeverij. Onder de niet-joodse medewerkers die het bedrijf voortzetten, was Geert van Oorschot, die als vertegenwoordiger en bedrijfsleider bij Querido werkte. Verborgen boeken werpt een verrassend, en soms zelfs schokkend, nieuw licht op wat er tijdens en kort na de oorlog met Emanuel Querido’s erfenis gebeurde.
Willem van Toorn & Arjen Fortuin zijn de schrijvers en Hugo van Doornum de co-auteur.
De katernen van ‘Verboden boeken’. Willem van Toorn, Arjen Fortuin en Hugo van Doornum. De tekenen helpen een boekbinder om er voor te zorgen dat tijdens het inbinden de katernen niet door elkaar raken.
Dan eerst een mal maken voor de gaten die ik ga prikken in de katernen om het naaien eenvoudig te maken.
Dan begin je het naaien bij het laatste katern. Mijn instructeur gebruikt nooit een naaibankje. Dus leer ik nu ook hoe het zonder kan. De naaiband ligt al gereed, drie stukken.
Het naaien kan beginnen.
Als je eenmaal de slag te pakken hebt gaat dat naaien vlot.
Bij de losse katernen van ‘Verboden boeken’ die ik gekocht heb zit ook al een stofomslag. De kleur die daar de hoofdrol op speelt is zwart. Daarom kies ik er voor ook zwart linnen te gebruiken om straks het boek in te binden en heb ik een zwart marmerpapier gekozen dat gemaakt is door Karli Frigge.
Terug naar de dummy van vorige week. Die heeft een week onder bezwaar gelegen en die kan nu op maat gesneden worden. Hier ligt de dummy met wat karton voor het mes van de snijmachine. Het mes gaat niet helemaal tot op de snijtafel. Daarom moet je onder het boek wat karton leggen. Dan snijdt het mes wel in het karton maar in ieder geval ook helemaal door je boek. Ook op je boek leg je een stuk karton. Je wil namelijk geen afdruk (de moet) van de pers in je papier krijgen. In het snijmachien wordt het papier helemaal vast geklemd. Dan kan het geen kant uit en snijdt het mes het papier recht af.
Ook de maat van het boek moet goed ingesteld worden. Het is dan zaak om het boek volledig haaks te leggen ten opzichte van het mes.
Je begint met de meest losse kant. Het papier voor dit dummy boek is gevouwen. Daar waar het papier niet meer aan elkaar zit, dat snij je het eerst eraf.
Pas dan volgen de kop en de staart van het boek. Steeds weer het meest losse deel eerst.
Het boek moet je heel precies wegleggen onder het mes en vervolgens vastzetten. Dit zijn dingen die zich moeilijk laten herstellen.
Doordat het papier aan een kant aan elkaar zit waaiert het snijafval in een mooie vorm uit.
We zijn heel tevreden met het resultaat. Deze snijmachine moet met de hand bediend worden en de geruchten waren niet positief maar het resultaat is prima.
Dan nemen we het dummy boek in de wurggreep. Zo wordt het eenvoudiger om de kapitaalband op de kop en de staart van het boek aan te brengen.
En dat is een,….
Terug in de trein lees ik het schitterende boek: De Witte Weg. Verslag van een obsessie (The White Road. Journey into an obsession). Edmund de Waal, verdacht Nederlandse naam voor een Engelsman. Het heeft niets met deze blog post te maken maar het is gewoon een schitterend boek.
Infinit is bijna gereed
Na het Chassis is nu de deksel ook bijna gereed (Infinit, Spiabooks).
Nadat ik deze blog heb gemaakt ga ik de laatste hand
leggen aan dit boekblok met doos.
Hier zie je dat de dekselbodem al gereed is. De bodem is gemaakt van 2 lagen karton. De vier stroken die op de bodem liggen zijn de voorgesneden zijwanden.
Dan sla ik een paar stappen over: de wanden zijn inmiddels geplaatst en afgewerkt met een laagje karton van 1 mm. Hier ligt het gereedschap gereed om de deksel te bekleden met marmerpapier.
Het marmerpapier heb ik een tijdje geleden gekocht. Al gauw zal blijken dat dit niet de ideale papiersoort is voor om de deksel af te werken maar het kan wel en het is mooi papier. Hier staat de zelfgemaakte lijm al klaar, het marmerpapier is op maat gesneden en de plaats van de deksel is gemarkeerd, de deksel ligt ook gereed.
Het ingelijmde marmerpapier van Karli Frigge wordt op de wanden aangebracht. Het vochtige papier snijdt moeilijk. Dat zie je niet aan de buitenkant maar aan de binnenkant zijn de hoeken en de randen aan het binnenvlak lelijk. Dat moet ik gaan repareren maar eerst moet de deksel drogen onder bezwaar.
Het resultaat op onze glazen tafel.
Bovenaanzicht. Mooi papier, niet?
