Blijkbaar worden ze dit jaar weer vaker verstuurd dan andere jaren.
Dit zijn er twee die wij ontvingen.
Deze laatste is een handgemaakte envelop.
Maandelijks archief: december 2020
Omdat we niet kunnen
Naar een museum gaan kan even niet.
Dat is heel vervelend voor al die mensen die hard werken
om tentoonstellingen te maken.
Overigens geldt dat ook voor muzikanten, toneelspelers, dansers, enz.
In de NRC las ik een artikel over Collector’s Item.
Pieter en Marieke Sanders waren verzamelaars van moderne kunst.
Nu vindt er een schenking en een overdracht plaats van maar
liefst 225 werken aan de Staat der Nederlanden.
Deze bijzondere schenking wordt gevierd met de tentoonstelling
Collector’s Item, waarin de collectie
nog één keer als één geheel te zien is.
Deze collectie is namelijk uitgekozen door een vijftal Nederlandse
musea om hun verzameling aan te vullen.
Naar het Centraal Museum gaan kan nu even niet maar
de catalogus bekijken en lezen kan wel.
Een tentoonstelling en boek over verzamelaars en hun
verzameling en de bijzondere kunstwereld.
Mijn tips in willekeurige volgorde:
Martine Stig, Profiles #4, Project Vertigo, 2017.
Marc Mulders, Fazant, 2005.
Thierry Oussou, Zonder titel.
Irene Vonk, Light Dancing, 1993.
Rudi de Wint, Koperen Schil, 1999.
Roger Raveel, Een karretje om de hemel te vervoeren, 1979.
Marlene Dumas, Mary is the stairway by which God came down to earth, 1985 – 1986.
Jitka Hanzlova, Green Snake.
Wat een prachtige collectie.
De catalogus bevat een paar interessante essays over het ontstaan
en de ontwikkeling van de collectie van Pieter en Marieke Sanders.
Dat je bij het schrijven van je essay rekening houdt met
het feit dat je schrijft over de mensen die net meer dan 200
kunstwerken schenken, lijkt me duidelijk.
Maar het essay van Nadia Abdelkaui beschrijft de (correcte?) werking
van de kunstwereld. Een wel erg vreemde wereld.
Of je daar als verzamelaar met overgave aan mee wilt werken,
daar ben ik niet zo zeker van. Dat het een ‘wereldvreemde’ wereld is
had best in de tekst mogen staan.
De catalogus van de tentoonstelling Collector’s Item in het Centraal Museum in Utrecht naar aanleiding van de schenking van de familie Sanders aan Nederland.
Tarzan meets Sint Veit
Het plan is om de tekst ‘Sint Veit’ van Aart van der Leeuw
in te binden. De tekst is dit jaar verschenen in losse katernen
bij Uitgeverij Boekblok, in samenwerking met Atelier de Ganzenweide.
Voor de boekband wil ik proberen om met mijn afficheletters
een korte tekst te drukken. Mijn oog viel op een willekeurige
zin op de eerste pagina: ‘Nu brak de morgen aan.’
Mijn eerste tests heb ik uitgevoerd met het woord ‘Brak’.
Een woord met meerdere betekenissen: niet zoet en niet zout –
breken – je gevoel na een avond doorzakken – beginnen – in
Brabants dialect een klein kind.
Waarschijnlijk zijn er nog meer betekenissen.
Maar ik geef er nu de voorkeur aan om het woord ‘morgen’
te kiezen.
Om de grootte van de letters op de kleine boekband
in te schatten heb ik een stuk papier genomen om het woord
eens op af te drukken. Toevallig nam ik uit de bak met afval
een boekkatern van een boek met een avontuur van Tarzan.
Op dit katern teken ik de grootte af van het boekblok (de band zal iets groter worden) zodat ik eerst het woord ‘mor – gen’ kan gaan drukken over twee regels. Dat geeft een beetje een beeld van de ruimte die overblijft.
De letter ‘g’ is niet mooi maar dat gebeurd vaker als je een eerste afdruk maakt met deze houten letters. Eerder had ik de grootte gemeten van de houten blokjes waar de letters opzitten maar die zijn hoger dan de feitelijke letters. Dus ik hou iets meer ruimte over aan de onderkant van de tekst. Ik wil deze tekst gaan combineren met een linosnede. De afbeeldingen in het boek lijken ook met linosnedes gemaakt te zijn. Maar de ruimte is klein.
De tekst heb ik ook een keer op een ‘proeflap’ gedrukt. De ‘g’ is nu wel mooi. Dit is het leer waarmee ik van plan ben de bekleding te maken. In de tekst komt na de aanbrekende morgen ook een haan voor. Dus het plan is om een gestileerde haan, in rood, rechtsonder op de boekband te plaatsen. Die zal dan deels over de tekst gaan. Maar de rode inkt die ik heb is heel anders als de zwarte. Dus nu eerst een lino snijden en dan weer testen.
Als ik zeg een gestileerde haan dan bedoel ik iets dergelijks.
Trui als schutblad
Het project ‘Boekband zoekt boekblok’ ging erom bij een
boekband van een boek dat ik vorig jaar gekocht had in de kringloop,
een bekleding en een nieuwe inhoud te zoeken/maken.
De bekleding is een leren bekleding geworden gedecoreerd met
stroken leer in meerdere kleuren om de techniek van back pairing eens
te proberen. Met het resultaat ben ik tevreden.
Het boekblok heb ik gemaakt uit resten van papier in verschillende
maten. De maten passen allemaal binnen de grootte van de boekband.
Om het papier voldoende volume te geven heb ik gekozen voor een
schutblad van textiel. Daarvoor heb ik een stuk gesneden uit een
trui die in de was tegen een ongelukje aan gelopen is.
Een kant is bekleed met vlieseline en dat vormt een goede basis om
de textiel te snijden en nu te plakken.
Hier is de rechterkant al geplakt tegen de boekband. Nu moet de rug nog zorgvuldig worden vastgezet en de linkerkant (hier op de voorgrond).
Bij het maken van dit boek geb ik nogal wat regels overtreden maar het resultaat is prima.
Hier zie je dat de linkerhelft nog gelijmd moet worden. Intussen ligt het boek al een nacht onder bezwaar. Vanmiddag ga ik het boek bevrijden en dan kunnen we zien hoe het geworden is.
De avonturen van Blake en Mortimer
De avonturen van Blake en Mortimer behoren tot de betere strips
maar hun glorieharen liggen lang achter ons.
Het geheim van de zwaardvis, Het mysterie van de grote piramide,
Het gele teken, het is allemaal lang geleden.
Nog steeds een plezier om te lezen. Het heeft iets van Agatha Christie.
De stijve Engelse wereld met een enorme hoge dunk van zichzelf, die in
werkelijkheid ouderwets en beknepen aandoet (is), verslaat
de grote gevaren die de aarde bedreigen.
Getekend in de klare lijn.
De avonturen van Blake en Mortimer, De schreeuw van de moloch. Naar het idee en werk van Edgar P. Jacobs. Nu in een mindere uitvoering van Jean Dufaux, Christian Cailleaux en Etienne Schreder.
De schrijver verward ‘geheimzinnig en spannend’ met onduidelijke en
slecht lopende teksten.
Bij het maken van de vertaling en het drukwerk is het misschien
een idee om de tekst te laten passen in de witruimte
die er in het boek zijn uitgespaard.
Dat bevordert de leesbaarheid.
De klare lijn is een heel mooie techniek van tekenen maar vraagt wel
dat als je koningin Elizabet tekent dat die dan ook steeds lijkt
op de echte persoon. Dat is niet het geval.
Natuurlijk, er worden veel minder goede strips op de markt gebracht.
maar de gloriejaren zijn wel voorbij.
“Neem die taal weg en er blijft niks meer over van onze ambities, of onze aanwezigheid op aarde….” Beetje erg gezwollen taal die misschien niet automatisch leidt tot meer respect en bewondering voor taal.
Mooi begin van de dag
Gisteren begon de dag heel mooi.
De zon stond nog laag maar het een beetje geel/oranje gloed en
dat was goed te zien op de lichte steen van de Grote Kerk in Breda.
Zo zag er dat uit. Het zou snel veranderen en op deze foto is al te zien dat de lucht niet zonder wolken was.
Deze foto is gemaakt op dezelfde Grote Markt. Minder dan 50 meter vanaf het punt waarop de eerste foto werd gemaakt. Misschien 15 minuten later (ik had de kerstbestellijst ingeleverd bij de bakker). De zon staat al wat hoger maar de kleur is al anders. Het aandeel oranje is al weg.
Sun Temple: you start wondering about the idols of this temple that they made the idols of this temple and made it with hammers or magic?
In 2013 bezochten we Jhalrapatan voor twee dagen.
Daar gingen we voor de Chandrabhaga Fair en bezochten ook een
paar tempels (de normale routine zou ik haast zeggen voor India).
De Sun Temple of Padma Nabh Temple of Surya Mandir laat zien dat
je iedere keer weer verrast wordt door dit land.
Het is geen beroemd monument. Op internet vind je er niet heel veel over.
Maar wat een prachtig gebouw in het midden van de stad die door de fair
heel levendig was.
Er is een website ‘Oh my Rajasthan‘ die een pagina wijdt aan
deze tempel. Daar staat het volgende:
One of the ancient temples of Rajasthan is the Sun temple of Jhalarapatan. It is said that the construction of this temple was made by Nag Bhatt II in Vikram Samvat 872, accordingly it will be built in AD 815. This temple is also known as Padmanabha Temple, Big Temple, and Temple of Seven Friends. The architecture of this temples resembles to that of Konark Sun Temple and the temple of Khajuraho. The construction of the temple is like the chariot of the sun, in which seven horses are withering, similarly the foundation stone of this temple is seem like seven horses are there. There is a statue of Lord Vishnu in the womb of the temple. Colonel JamesTod also gave it the name of the quadrilateral temple (Chaturbhuja Mandir).
To enter the temple, the Toran Gate is made from three sides. There is a pavilion in the middle which is hinged on huge columns. Teaming art on pillars is amazing. The murtiya temple, which is engraved on the three sides of the temple outside the womb of the temple and the idol of the temple, is a unique example of architecture. The top of the temple is about 97 feet high from the ground floor. The most wonderful thing is that the idol of Virgit sadhu on the four sides of the temple, the arrangement of these idols is so beautiful that this idol is absolutely alive, it seems as if a sadhu is really turning around. Statue of thumb and thumb of the fingers is worth seeing. The hairstyle of the statues, the jata, the turban and the Mukha kraya or the other person also feels absolutely alive.
The idol of the heroines in the left side of the temple is so charming and sensual that you start wondering about the idols of this temple that they made the idols of this temple and made it with hammers or magic? The beauty of the idols of the heroines engraved on the outer part of the temple overwhelms you. Bodybuilding has become so napa-bent, and Bhavimaye Bhangima too is so lively that you feel that all these things will become alive at night. The whole world is engraved around the temple, the sculptors have. Perhaps the sculptor will honor his own souls while making idols.
Je ziet: verschillende namen voor de tempel, verschillende bouwjaren.
Maar over een ding zijn de teksten en ik het eens; de tempel is prachtig.
Dit is een van de beelden die je op de tempel ziet staan. De tempel bestaat uit een soort van voorportaal met prachtige kolommen. Het is dit deel van het complex waar dit beeld op staat. Daarachter ligt de echte tempel met een hoge ‘toren’. De Indiase naam voor zo’n type gebouw is: Shikhara if ‘bergtop’.
Het tempelcomplex ligt midden in de stad dus rondom de tempel is veel te doen. Mensen komen er samen, er zijn veel winkels en het lijkt me een prima plaats om af te spreken.
De entree van het tempelcomplex heeft meerdere beelden en kleine torentjes.
Dit is een beeldengroep op of tegen de Shikhara. Niet alles wat je in het complex ziet is natuurlijk even oud maar dit is vast een ouder deel dan bijvoorbeeld de beelden op eerdere foto’s.
Dit is het deel van de Shikhara net boven de beeldengroep van de vorige foto.
De Shikhara van de Padma Nabh Temple of Surya Mandir.
Humor is overal.
Sun Temple, Jhalrapatan
The 11th-12th century Sun Temple of Jhalrapatan is situated in the ccentre of the town.
The temple is intact and divided into sanctum, <onleesbaar, vestibule?>, prayer hall, entrance.
The most significant part of the temple is it’s big and high spire.
The temple is adorned with sefral sculptures of gods and goddesses and floral designs both from inside and outside.
The pillars of the prayer hall are beautifully carved and decorated with sculptures.
The temple has three side entrances and every entrance has a beautiful toran over it.
The sanctum is plain and simple.
The outer walls of the sanctum displays the icons of Dikpalas.
Surya, Sur-sundris, Ganesh and other miniature scenes related to life of the people.
At present the image of god “Padm Nabh” of 19th century is under worship and kept in the sanctum.
Sometimes in the 19th century the roof of the prayer hall was repaired and got constructed
Few cenotaphs in Rajput architectural style, the images of saints and monkeys were also installed on the roof.
One platform on the right side adjoining the prayer hall of the temple was also constructed.
In the absence of the inscription on temple it is not known that under whose reign and by whom tihs temple was constructed.
During the period of Parmars of Malwa many temples were erected in this area at that time.
Hence it is believed that this was also built during their period.
Even verder lag/stond nog een steen met een tekst over de tempel:
Sun Temple, Jhalrapatan
The most magnificent Tempel of Hadoti region, Sun Tempel is complete and well protected example of the 10th century temple architecture, still in worship, it shows continuity of 1100 years, though repaired from time to time.
Built in Kacchapghata style this edifice has huge Shikhara of 98 feet, its Sabhamadap has 52 pillars with figures of Kichak, Ghatpallava and peacocks.
On its three sides artistic ornamental gates exist.
In between the Shikhara and outer part of the temple has depiction of Chaityas, images of Shaiva, Vaishnava and Shakta, Pantheons, along with supporting figures of Dikpalas, Nacagrahas, Saptmatrikas and panel of dancers, musicians with instruments and yogic postures of Sadhus are facinating.
Voorbeeld van de prachtige kolommen.
Plafond van de Shikhara.
Buiten was natuurlijk ook veel te zien.
In India gebeuren allerlei dingen tegelijk en als het kan op dezelfde plaats. Aangetrokken door muziek liepen we pardoes tegen een begrafenisstoet aan.
Tabak.
Onlangs was er een circus geweest (denk ik).
Een grote groentenkraam met bloemkool, ui, aardappelen enz.
Dit zie je vaker in India. Werkplaatsen waar metalen kisten in allerlei groottes worden gemaakt.
Zo hou je spullen vocht- en insektvrij.
Na een enerverende dag was dit ons avondmaal.
De viskraam is het mooist
Gisteren was het week markt op de Grote Markt in Breda.
Nu met de coronamaatregelen (thuiswerken) kan ik in de ochtend
makkelijk de markt even bezoeken.
Dat probeer ik dan ook steeds te doen.
Van al de kramen die er dan zijn is die met vis het mooist.
De combinatie van kunstlicht, ijs, vis en vocht levert
mooie beelden op.
Ik ga daar in elk geval altijd even kijken.
Grote Markt, Breda, een van de viskramen.
Weekmarkt in kerstsfeer. Volgende week is de weekmarkt niet op vrijdag maar op donderdag.
Leids Dagblad: restauratie oudste boek in Nederlandse collectie
Het is niet echt nieuws. Het artikel waar deze kop vandaan komt is al verschenen op 7 november 2020. In het artikel vertelt Eliza Jacobi over het handschrift dat bekend staat onder de aanduiding ‘AMS 9’ en de restauratie die ze daar op kon uitvoeren. Eerder vertelde ik daar al over naar aanleiding van een presentatie/lezing vanuit het Rijksmuseum Van Oudheden in Leiden. ‘RMO restaureert oudste complete papyrus boek’, de twee woorden ‘oudste’ en ‘complete’ vatten de nieuwswaarde samen.
Het artikel is niet beschikbaar op de web site van de krant. Als je het wilt lezen moet je een abonnement nemen. Beetje vreemd. Gelukkig had ik toegang tot een krantenknipsel.
Dit is een pagina uit de codex. Er is een serie foto’s beschikbaar op de website van het RMO. Let op de linker hoek van de pagina, onderaan.
Dit is die hoek. Je ziet de restauraties zitten, door de verkleuring bijvoorbeeld. Helaas ontbreekt bij de foto’s het verhaal. Je weet nu niet of dit een foto is van voor of na de restauratie.
Maar de foto’s tonen wel de strookjes perkament (die hier verticaal lopen) die samen de pagina zijn gaan vormen. Je ziet ook dat er ook in de 6e eeuw al versieringen in en bij de tekst werden aangebracht. Tegelijk zie je dat het vertalen en analyseren van de tekst geen kleine klus is en heel wat ervaring vraagt.
Als je wat meer informatie en/of meer foto’s wilt zien
dan zijn er een paar websites waar je terecht kunt:
= De Instagram-pagina van het RMO;
= De universiteit van Würzburg, de Julius-Maximilians-Universität,
heeft een website over magische teksten in het kader van een
researchproject dat al een paar jaar loopt. In een van de
artikelen wordt deze codex beschreven;
= De collectiepagina van de codex van het RMO, met foto’s;
= het boek van J.A. Szirmai, The archaeology of Medieval bookbinding
(Aldershot 1999) pag. 34, 37, 41, 43, fig. 3.3 en 3.8. Dat pluis ik
nog verder uit want dit boek heb ik.
= In “Egyptische Magie”, (Leiden 2010), pagina 169 – 171,
geschreven door Maarten Raven (oud-conservator Egypte RMO)
vind je een vertaling van de brief van Jezus aan Abgar,
die ook in deze codex is opgenomen. Ook dit pluis ik
nog verder uit want dit boek heb ik gekocht;
= Een complete Engelse vertaling: Meyer, Marvin W., and Richard Smith.
Ancient Christian Magic: Coptic Texts of Ritual Power.
Princeton (New Jersey): Princeton University Press, 1999, no. 134, pp. 311-322.
Aart van der Leeuw: Sint Veit
Aart van der Leeuw schreef de tekst Sint Veit.
Dit jaar werd de tekst opnieuw uitgegeven door het samenwerkingsverband
van Uitgeverij Boekblok en Atelier de Ganzenweide.
Het is een uitgave in losse katernen speciaal om zelf in
te binden. Daar wil ik mee gaan beginnen.
Maar ik ben nog aan het nadenken over de boekband.
Toen ik het boekje doornam met illustraties van Henri van Straten (het lijken linosnedes) viel mijn oog op de zin ‘Nu brak de morgen aan’. Daar ga ik eerst maar een wat mee uitproberen.
Zou ik met mijn afficheletters een tekst op de band kunnen drukken? Gezien de beperkte afmetingen kan ik op de omslag niet veel tekst kwijt. Eerst maar eens zien of dat lukt: drukken op leer. Ik besluit te gaan proberen met het woord ‘brak’. Ik had nog een stuk leer liggen dat de afmetingen heeft die bij benadering overeenkomen met het boekje.
De letters heb ik met plakband tijdelijk aan elkaar geplakt zodat de letters kunnen dienen als een soort van stempel. Dan even passen.
Dan drukinkt op de letters. Eerst eens uitproberen op papier.
Het resultaat is voldoende dus letters opnieuw inrollen met drukinkt. Op het leer plaatsen en deze keer eens in de boekenpers.
Zo ziet dat er op het leer uit.
Papier en leer.
Nu met de letters erbij.
De inkt moet een paar dagen drogen en dan ga ik eens zien hoe
die zwarte inkt zich houdt.
Dan kan ik langzaam verder naar het ontwerp van de boekband
toewerken.
Gebonden boekblok
Hier zie je het boekblok dat genaaid is, vervolgens is de rug gelijmd en het heeft een paar dagen in de boekenpers gelegen. De volgende stap is om het te verbinden met het ‘schutblad’. Nu heb ik het schutblad gesneden uit een vest dat het moeilijk gehad heeft in de was. De kleur is prachtig (is het groen, is het blauw) maar het materiaal is gaan vervilten. Ik gebruik het als schutblad vanwege de kleur en vanwege de dikte van het materiaal.
Eerst heb ik het boekblok op twee plaatsen vastgezet op het schutblad. Het schutblad (het vest) is aan een zijde beplakt met vlieseline. Nadat boekblok en schutblad aan elkaar gemaakt zijn met draad, zijn de ruggen van boekblok en schutblad aan elkaar gelijmd. Je kijkt op op de foto tegen de vlieselinelaag van het schutblad aan. Dit is de zijde die ik tegen de boekband ga plakken.
Één zijde van het schutblad is geplakt aan de boekband. Dat ligt nu onder bezwaar.
Ik luiter naar: Dreamcatcher
De muziek van de piano en gitaar heeft zo mijn voorkeur.
Daarom was ik gisteren meteen aangetrokken door
de nieuwe cd van Nick Cave: Cave alleen op piano.
Hoewel ik zijn werk met de ‘Bad seeds’ erg kan waarderen,
slaat bij zo’n opname met alleen piano de vonk eerder over.
Paco de Lucía, Mark Knopfler, Eric Clapton, BB King, Jan Akkerman,
Jeff Beck, John McLaughlin, Pat Metheny, Stevei Ray Vaughan, …
Zet muziek van hen op en ik ben al snel verkocht.
Dat is ook waar bij de muziek van Lee Ritenour.
De nieuwe opname heet: Dreamcatcher.
Een goede titel, luister maar eens!
Lee Ritenour, Dreamcatcher.
Sympathiek als rookworst
De actie is heel begrijpelijk en sympathiek.
Heel sympathiek.
Maar als we geen anderhalve meter afstand van elkaar kunnen houden
moeten we mensen niet nog eens extra verleiden om naar
potentieel drukke plaatsen toe te gaan.
Dat is waarover deze tweede lockdown gaat.
Heel sympathiek maar beter niet doen.
Het zou ook beter zijn als de HEMA zijn deuren gesloten zou houden. Te veel winkels zoeken de grenzen op. In Breda is een hotel dat gesloten is, dat de keuken van onderliggend restaurant gebruikt om soepen en peertjes en jam te maken. Erg lekker. Dat verkoopt men dan vanaf hun terras. Heel sympathiek, ik vermoed niet echt winstgevend. Ik vermoed dat het niet veel doet voor de klantenbinding. Heel sympathiek maar beter niet doen.
Weekmarkt in coronatijd
Vanochtend was ik iets eerder dan anders in de binnenstad van Breda. De eerste keer in de tweede, strengere corona lockdown.
De kramen van de weekmarkt zijn beperkt tot ‘essentiële kramen’. Twee kramen met groente, een met kaas en een met vis. Later zou nog een kaaskraam aansluiten.
Vanuit het zuidwesten.
De Havermarkt.
Grote Kerk Breda met de Vrachtwagen.
Olleke bolleke oliebolleke of rookworst bij HEMA
In eerdere jaren zal onze bakker waarschijnlijk ook al wel oliebollen verkocht hebben. Maar voor mij staat het toch een beetje voor al die winkels die meer dan verstandig is, de randen van wat mogelijk of onmogelijk is opzoeken. Denk aan: rookworst bij de Hema.
Nick Cave, Idiot Prayer – Alone at Alexander Palace
Heel veel nieuwe muziek komt er niet uit.
Dus als er iets uitkomt is dat een extra reden om eens goed te
luisteren.
Nick Cave is een muzikant waarbij de tekst vaak net zo belangrijk
is als de muziek.
Dit jaar kwam deze live registratie uit: als film en als CD.
Wat ik tot nu toe gehoord heb: indringend als altijd.
Nick Cave, Idiot Prayer – Nick Cave alone at Alexander Palace.
MAX of XAM?
Deze foto was al eens te zien hier alleen heb ik niet aangegeven waar dit mee te maken heeft. Voor een verjaardag wilde ik iemand een abonnement op ‘de MAX’ geven. Alleen wilde ik nog wel even weten of die persoon dat een goed idee vindt. Daarom is dat gisteren aangeboden en besproken.
Dit is de cadeauversie: bekleed met boekbindlinnen in drie kleuren.
Door de scharnieren (ook van boekbindlinnen) kunnen de letters schuin staan ten opzichte van elkaar en blijven de letters goed staan. Wel even oppassen dat je de letters niet achterstevoren of op zijn kop wegzet.
Boekband zoekt boekblok
Het werk aan dit project heeft een tijdje stil gelegen
maar is las een rustpauze in bij het werken aan de serie
AlfabetBoeken om nieuwe inspiratie op te doen.
In die pauze kan ik verder werken aan aan ‘Boekband zoekt boekblok’.
Vorig jaar heb ik kerstversieringen gemaakt uit boeken.
Daarbij hield ik een paar boekbanden over.
De boeken had ik gekocht in de kringloop vanwege hun afmetingen.
Een van die boekbanden in bekleed met leer.
Daarbij het ik de techniek van ‘back pairing’ gebruikt.
Het dunnen van het leer aan de achterkant (de vleeszijde) van
het basisleer.
Maar nu moet er een boekblok in komen.
Voor het boekblok gebruik ik stroken van papier die eerder over
gebleven waren. De afmetingen van die stroken komen niet overeen.
Dat levert een bijzonder boekblok op met lege bladen.
Als geheugenopfrisser: dit is de leren bekleding op de oude boekband.
Dit is de boekblok met de markeringen waar de gaten in de katernen moeten komen om die rug te naaien.
Dit is het naaischema. Ik ga met twee kleuren draad de rechter- en daarna de linkerhelft inbinden.
Dit is het boekblok met de voorgeprikte katernen.
De rechterhelft bind ik in met rood garen. Rechts komt een binding met wit garen.
Kunstvaria
Cleve Gray, Roman Wall (Blue), 1979. Roman Wall series. Mixed media on paper.
Suzuki Goro, Bento box Goribe, 2019, stoneware.
Attributed to Aqa Mirak, Book cover, Iran, third quarter of the sixteenth century. Watercolor, gold-colored pigments, lacquer on pasteboard.
Ferdinand Hodler, Lake Thun and the Niesen, 1912 – 1913, oil on canvas.
Een week van kunstnieuws samengevat in vier beelden.
AlfabetBoek IV: de finale
Zo kwam vanmorgen het boek in de omslag van paste paper uit de boekenpers. Het idee is om het vel paste paper, om de drie bladen te vouwen en aan een kant te bevestigen. Dan ga ik het boek sluiten met een lint.
De omslag heeft ook in de boekenpers gelegen dus dat past allemaal mooi. Het boekblok bestaande uit drie lange concertina’s kun je dan helemaal uitvouwen en laten uitwaaieren.
Hier waaiert het boek uit.
Een rand van drie/vier centimeter gaat straks de linker beginkant van de concertina’s verbinden.
De strook grijsbord links is de basis voor het lint. Het is een soort van zilveren, glinsterende, sierveter. De uiteinden steken straks aan de achterzijde uit. Daar komt het past paper net om heen gevouwen.
Misschien is de veter iets te lang, of moet ik hem anders strikken. In ieder geval zo ziet AlfabetBoek IV er uit in gesloten toestand.
Het boek staat in de etalage samen met de delen I, II en II.
Argusvlinder 