De meubels in de koningsgraven waren versierd met metalen. Hier in de vorm van papyrusblad. 2000 – 1600 voor Christus, goud, koper en zilver.
Hand van goud, 2000 – 1600 voor Christus, Inv. 25563.
Kistje met de naam van farao Amenemhat IV, graf 2, 1772 – 1764 voor Christus, obsidiaan en goud.
Pijlpunt van Koning Zakar-Ba’al, 1050 – 900 voor Christus, brons.
Byblos was een gote havenstad in Libanon.
Misschien niet zo groot qua oppervlakte en omzet als
Rotterdam of Shanghai, maar wel in vergelijking
tot andere havensteden in de Middellandse Zee tijdens
de Egyptischedynastieen.
Egypte was verslaafd aan cederhout en andere producten
uit Libanon en je kon het via Byblos vervoeren.
Daarom is de tentoonstelling over deze haven zo interessant
om te zien.
Ga het zien in het RMO in Leiden.
Egypte en het Egyptisch koningschap zijn interessant voor
Libanon en dus volgt men er de Egyptische mode.
Byblos, Sluiting van een halskraag, glas in lotusmotief. De schenker die op dit stuk genoemd wordt is Thoetmosis III.
Hoofd van Thoetmosis III net cobra, teken van het koningschap, 1478 – 1425 voor Christus, kalksteen.
Een heel bijzonder deel van de tentoonstelling is een
verzameling brieven en hun vertaling.
Ze zin onderdeel van een collectie van 382 brieven
van de farao’s Amenhotep III en Achnaton.
Ze dateren van 1360 – 1330 voor Christus.
60 Brieven zijn geschreven door
de koning van Byblos: Rib-Hadda.
De vondsten in dit deel van de tentoonstelling zijn grafvondsten. Spiegel, graftombe van Ipy-Shemu-Abi, 2000 – 1600 voor Christus. Zilver en goud.
Nee geen hoge kroon maar een decoratie van een meubelstuk. Meubelversiering in de vorm van papyrus, 2000 – 1600 voor Chr. Goud, koper en zilver.
Wierooklepel met vogelkop, 2000 – 1600 voor Chr. Goud, zilver en hout.
Ketting met hanger (pectoraal), Graf 2. Het sierraad toont koning Ipy-Shemu-Abi als farao, 2000 – 1600 voor Chr. Ingelegd carneool, turkoois, faience en lapis lazuli.
Twee ringen met scarabee, Graf 1. De ring links was van Prinses Nubemiunet, 2000 – 1600 voor Chr. Goud en amethist.
Armband met Egyptische scarabee, Graf 2, 2000 – 1600 voor Chr. Goud en amethist.
Het laatste bericht over deze mooie tentoonstelling
is al weer van een tijdje terug maar de draad wordt
weer opgepakt.
Geen idee wat een ‘Vensterbijl’ precies is (misschien een bijl met gaten waar je door kunt kijken?) maar blijkbaar is dit er een. Dit is een bijl die onder de vloer van de Obeliskentempel is gevonden, begraven in een kruik.
Een heel klein beeldje van een baviaan (Inv. 19139).
Koe van brons en bladgoud, 2000 – 1500 voor Christus.
Als je kijkt naar de voorwerpen op de tentoonstelling
dan realiseer je jezelf dat Byblos een toptentoonstelling is.
De voorwerpen zijn stuk voor stuk prachtig, de stad en het leven
in Byblos is voor de meeste van ons bezoekers een volkomen
verrassing en het verhaal wordt goed verteld.
Ik heb er van genoten en dat doe ik nu weer, weken later,
nu ik mijn foto’s nog eens doorloop en presenteerbaar maak.
Nijlpaarden uit Byblos. In het echt zijn de nijlpaarden minder aaibaar maar als beeldhouwwerk wekken ze zeker die indruk.
Veel van de voorwerpen in dit bericht zijn bij elkaar gevonden in een tempelcomplex. Dit is een kalkstenen stempelzegel met de naam Ankh-Nefer, hoofd van de Osiristempel in Byblos.
Depositie F.
Zittende baviaan.
Leeuwenmens, 2000 – 1600 voor Chr. Kalksteen.
Persoon met schaal.
Persoon met schaap op de schouders.
Menselijk figuur.
Vensterbijl met handvat, brons, 2300 – 1800 voor Christus. De term ‘vensterbijl’ ken ik niet. Ook internat weet er niet goed raad mee. Het boek bij de tentoonstelling is geen catalogus die elk voorwerp dat te zien is uitgebreid beschrijft. Misschien is er wel een ‘wetenschappelijke’ catalogus maar die heb ik niet gekocht. In het boek kwam dit voorwerp helaas niet aan de orde.
Hoofd als hanger, brons en bladgoud, 1940 – 1760 voor Christus. Opvallende datering.
Zegel in de vorm van een kop van een steenbok, brons, 1940 – 1760 voor Christus. INV19114.
De foto’s van de laatste twee voorwerpen tonen ook het nummer dat bij het voorwerp staat en dat naar de tekst verwijst die ergens in de vitrine ophangt. In deze twee situaties tonen die ook nog eens aan hoe groot de voorwerpen zijn. Schitterend speels figuur: Dierenfiguur, brons, 2000 – 1600 voor Christus. INV AO10956.
Detail van een gouden, rituele dolk uit Byblos. Even verderop het hele voorwerp.
RMO, Byblos, Bijl, 2000 – 1600 voor Chr. Goud.
Byblos, Dolk, 2000 – 1800 voor Chr. Goud.
Deze voorwerpen maken de tentoonstelling interessant
voor het grote publiek en alle leeftijden.
RMO, Byblos, Dolk met handvat, 2000 – 1800 voor Chr. Brons.
Mijn virtuele wandeling over de tentoonstelling Byblos
gaat verder. Een interessante en mooie wandeling.
RMO, Byblos, Kruik in de vorm van een koe, aardewerk, 2500 – 2000 voor Christus.
In de tempel van de Dame werd ook deze zilveren steenbok gevonden (2500 – 2000 voor Christus).
Stempelzegel, brons, 2800 – 2000 voor Christus. Zegels hebben een aantrekkingskracht op me die ik niet goed kan plaatsten.
Byblos, kruik in de vorm van een koe, aardewerk, 2500 – 2000 voor Christus.
De expat uit Libanon en zijn vrouw in Egypte: Levantijnse soldaat in Egypte, kalksteen, gevonden in El-Amarna, Egypte, 1353 – 1324 voor Christus.
Op een boekenkraam op de Grote Markt in Breda kocht ik voor 5 euro: Egypte – Het land van de farao’s samengesteld door Regine Schulz en Matthias Seidel. Eerste actie thuisgekomen: de stofomslag en het linnen van de boekband ontdoen van vlekken en vooral stof.
Op woensdag belde mijn moeder me, ze had een boek gezien
op de boekenmarkt. Als ik het nog niet had wilde ik
misschien dit boek wel kopen.
Zo gezegd, zo gedaan.
Voor de prijs hoefde ik het niet te laten liggen. Eerder voor het gewicht. Get is een enorm boek.
Maar dan heb je ook wat. Zo heeft iemand speciale schutbladen laten maken. Dit is een afbeelding uit ‘Description de l’Egypt’. Origineel verscheen dit in de periode 1809 – 1822. Het tempelcomplex op het eiland Philae.
De samenstellers en medewerkers van dit boek: Regine Schulz en Matthias Seidel. Die namen zeggen mij niets maar dat ga ik nog eens uitzoeken.
Hoe ik aan die info over de schutbladen kom? Nou dat staat allemaal verantwoord in het boek zelf.
Hoe en wanneer de Nederlandse uitgave verscheen staat er ook in. De Nederlandse editie is uit 1998 en het is gedrukt in Duitsland. Een belangrijke bijdrage wordt geleverd door het bedrijf TextCase. Er is een bedrijf met die naam in Deventer, een vertaalbureau voor oa boeken. Ze zijn gevestigd in de Keulenstraat…..
De foto’s in het boek zijn schitterend. Daarom alleen al heb ik het gekocht. Frontispice: Koning Horemheb tegenover godheden, Thebe-West, Dal der Koningen, Graf van Horemheb, circa 1300 voor Christus.
Koop je een tweedehands boek dan heb je de kans op bijvangst. Zo vond ik dit overzicht van de wereldgeschiedenis, een kopie.
Een goed idee want voor een leek is het heel ingewikkeld de lange geschiedenis van Egypte en de Egyptenaren te kunnen plaatsen of het allemaal uit elkaar en in perspectief te houden.
In het boek zat ook een bladwijzer of boekenlegger. Maar wat vertelt de achterkant daarvan ons?
Niet alle boekenleggers zijn heel sprekend maar ook dit vierkante memo velletje vond ik in het boek. Het avontuur kan beginnen!
Het is niet echt nieuws. Het artikel waar deze kop vandaan komt is al verschenen op 7 november 2020. In het artikel vertelt Eliza Jacobi over het handschrift dat bekend staat onder de aanduiding ‘AMS 9’ en de restauratie die ze daar op kon uitvoeren. Eerder vertelde ik daar al over naar aanleiding van een presentatie/lezing vanuit het Rijksmuseum Van Oudheden in Leiden. ‘RMO restaureert oudste complete papyrus boek’, de twee woorden ‘oudste’ en ‘complete’ vatten de nieuwswaarde samen.
Het artikel is niet beschikbaar op de web site van de krant. Als je het wilt lezen moet je een abonnement nemen. Beetje vreemd. Gelukkig had ik toegang tot een krantenknipsel.
Dit is een pagina uit de codex. Er is een serie foto’s beschikbaar op de website van het RMO. Let op de linker hoek van de pagina, onderaan.
Dit is die hoek. Je ziet de restauraties zitten, door de verkleuring bijvoorbeeld. Helaas ontbreekt bij de foto’s het verhaal. Je weet nu niet of dit een foto is van voor of na de restauratie.
Maar de foto’s tonen wel de strookjes perkament (die hier verticaal lopen) die samen de pagina zijn gaan vormen. Je ziet ook dat er ook in de 6e eeuw al versieringen in en bij de tekst werden aangebracht. Tegelijk zie je dat het vertalen en analyseren van de tekst geen kleine klus is en heel wat ervaring vraagt.
Als je wat meer informatie en/of meer foto’s wilt zien
dan zijn er een paar websites waar je terecht kunt:
= De Instagram-pagina van het RMO;
= De universiteit van Würzburg, de Julius-Maximilians-Universität,
heeft een website over magische teksten in het kader van een
researchproject dat al een paar jaar loopt. In een van de
artikelen wordt deze codex beschreven;
= De collectiepagina van de codex van het RMO, met foto’s;
= het boek van J.A. Szirmai, The archaeology of Medieval bookbinding
(Aldershot 1999) pag. 34, 37, 41, 43, fig. 3.3 en 3.8. Dat pluis ik
nog verder uit want dit boek heb ik.
= In “Egyptische Magie”, (Leiden 2010), pagina 169 – 171,
geschreven door Maarten Raven (oud-conservator Egypte RMO)
vind je een vertaling van de brief van Jezus aan Abgar,
die ook in deze codex is opgenomen. Ook dit pluis ik
nog verder uit want dit boek heb ik gekocht;
= Een complete Engelse vertaling: Meyer, Marvin W., and Richard Smith.
Ancient Christian Magic: Coptic Texts of Ritual Power.
Princeton (New Jersey): Princeton University Press, 1999, no. 134, pp. 311-322.
Na het Rijksmuseum ben ik naar het
Allard Pierson gegaan. Ook in Amsterdam.
In het verleden waren De bijzondere collecties van de UVA en het Allard Pierson twee organisaties die in hetzelfde gebouw zaten samen met een boekhandel. Die boekhandel (Nijhof & Lee Boekhandel) bestaat niet meer. De website van het Allard Pierson bevat nog veel links die nergens naar toe gaan. Met soms wel en soms geen foutmelding. De digitale samenvoeging is nog niet rond.
Het museum heeft een tentoonstelling over Bes, de Egyptische god,
die wordt voorgesteld in een leuke animatie.
In de espressobar staat deze Hercules naast de prijskaart opgesteld.
De god Bes in de film.
Een afbeelding van Bes: Bes, kalksteen, Ptolemaeïsche periode (332 – 30 voor Christus). De jaartallen heb ik opgezocht.
Twee beddenpoten in de vorm van Bes, hout, Nieuwe Rijk, 1550 – 1070 voor Christus.
Nijlpaard, Pre-dynastische tijd, 4500 – 3050 voor Christus.
Een leuke, kleine, speelse tentoonstelling.
De vaste collectie van het museum deed me denken aan Meermanno en aan het Sieboldhuis dat ik later op vrijfag in Leiden zou bezoeken. Kleine historische collecties in een mooie omgeving.
Hier ligt mijn boek, opengeslagen, in de zon.
De deksel doet ook dienst als standaard voor de tekst.
In de doos zitten naar Infinit met de tekst nog een voorwerp en een koordje.
Het voorwerp en het koordje vormen samen een soort bok zodat de tekst mooi rechtop blijft staan. Het chassis is de lessenaar.
Zo staat dan het boek en kan het gelezen worden.
De tekst bestaat uit 8 delen maar de delen vormen samen 1 tekst.
Om de leesvolgorde te ondersteunen begint ieder tekstdeel
met het paginanummer.
Deel een en twee.
Tekst 1:
Een boek, voor mij, is een beschermings-mechanisme voor tekst, die het tegelijkertijd mogelijk maakt om van die tekst kennis te nemen.
B E S C H E R M I N G E N L E Z E N
Dat is nu een probleem met hoe het boekje Infinit wordt gepresenteerd. Infinit/infinite staat voor oneindig. Het is dan ook een presentatievorm van tekst die je ‘oneindig’ kunt omvouwen. Steeds kun je vanuit de binnenkant de volgende teksten openen. Om het lezen aangenaam en begrijpelijk te maken, kun je het boekje Infinit op verschillende manieren benaderen. Daarvoor heb ik een oplossing bedacht.
Dat voor wat betreft het lezen. Maar het element bescherming ontbreekt. Daarom heb ik een plat doosje gemaakt dat het boekje beschermt en tegelijk een presentatieplatform biedt.
Tekst 2:
Twee manieren, of misschien nog meer, zijn er om de pagina’s ‘om te slaan’. De doorlopende tekst wordt door die verschillende manieren van bladeren niet altijd goed leesbaar. Daarom begint iedere pagina van deze tekst met zijn paginanummer.
De bescherming van een tekst tegen vocht, licht, stof en gebruik, gebeurt vaak door een kaft. Maar soms is een doosje ook heel geschikt. Dit doosje heeft echter nog een functie.
P R E S E N T A T I E
Iedere keer als je een volgende tekst van het boekje wilt lezen, open je de pagina’s van de binnenzijde naar buiten, en draai je het boekje een kwartslag naar rechts. De opstaande zijkanten passen precies in de twee gleuven in de bodem van de doos. Zo kan de volgende tekst gelezen worden.
Deel drie en vier.
Tekst 3:
Drie functies kan ik bedenken die een reden zijn om een boek te maken, naast de functies die al genoemd zijn: plezier, verspreiding en het bewaren van de tekst en/of afbeeldingen.
V R I J H E I D
Uiteindelijk zijn de ideeën die tot tekst gevormd zijn het belangrijkst. Die tekst mag vernieuwend, controversieel, wervend of uitdagend zijn. Dat hoeft natuurlijk niet. De vrijheid om dat wat je bezig houdt op ‘papier’ te zetten en het te verspreiden, is een fundamenteel recht. Dat kan schuren, wringen en weerstand oproepen, maar dat mag/moet dan ook. Iets anders is het als mensen het recht om te beledigen opeisen. Dan lijkt het niet meer om de zaak te gaan maar om de actie op zich. Duidelijk is dat die grens erg gevoelsmatig en grijs is. Beter van afblijven dus.
Tekst 4:
Vier dat recht op persvrijheid en vrije meningsuiting. Schrijf, spreek, blog, presenteer, schets, teken, maak foto’s, zing en maak games (volgens literatuurwetenschapper F.W. Korsten zijn games de toekomst van de literatuur. Arnon Grunberg sluit daar op aan met ‘Ook taal is een simulatie van de werkelijkheid. Een game.’ Volkskrant 21/02/2015)
H O R I Z O N T A A L
Lees in dit boek bij voorkeur de horizontaal liggende tekst. ‘Liggende’ is hier letterlijk bedoeld. Lees vervolgens de tekst van links naar rechts.
Je kunt de teksten op de opstaande randen ook zien en misschien met wat moeite ook lezen, maar als je steeds de horizontaal liggende paren tekst leest, weet je zeker dat na de teksten een en twee, drie en vier, tekst
Deel vijf en zes.
Tekst 5:
Vijf komt, samen met zes, gevolgd door zeven en acht.
Teksten en tekeningen (of iedere andere vorm van afbeeldingen) zijn twee verschillende technieken om ideeën over te brengen. In die zin zijn ze voor mij hetzelfde en hebben ze, in relatie tot een boek, dezelfde functie. Maar ze zijn anders, ze kunnen elkaar versterken en sommige lezers beleven meer plezier aan een tekening dan aan een tekst en andersom. Met beide kun je een verhaal vertellen.
Het maken van een goed verhaal is een vak of kunst op zich.
V E R H A A L
Het is duidelijk dat schrijven niet een kunst is waar ik in uitblink. Deze tekst is dan ook een middel voor mij om het boekje Infinit te kunnen maken.
Tekst 6:
Zes dagen heeft het mij op zijn minst gekost om deze tekst te maken. De combinatie van het onderwerp en de eis, die ik mezelf had opgelegd, om iedere tekst met het paginanummer te laten beginnen, was veel gevraagd.
S C H R I F T
Maar het is gelukt en daarmee kunnen we nog even stilstaan bij de geschiedenis van het boek. Want al voel ik me soms een monnik, de geschiedenis van het boek is veel ouder dan dat van de Middeleeuwse monniken.
Al bij de oudste beschavingen (Soemerië, China, Egypte en de Indus-vallei) ontstonden verschillende vormen van het schrift (spijkerschrift, hiërogliefen, alfabet) en manieren om geschreven teksten te bewaren (klei, papyrus).
Deel zeven en acht.
Tekst 7:
Zeven jaar duurt een bepaalde opleiding tot boekbinder. Dat is niet te combineren met mijn werk en privéleven. Het moet wel een hobby blijven. Bovendien zit de lol er voor mij niet in om voor andere mensen boeken te maken.
B O E K
Zusterboeken. Dat is het grote thema waarin een aantal van de toekomstige projecten zullen komen te staan. Zusterboeken zijn boeken waarvan/waarover ik meer dan 1 exemplaar heb of gemaakt heb. Een tijd terug kocht ik bijvoorbeeld een zesde druk van Hella S. Haasse ‘Het woud der verwachting’, 1962. Toen kreeg ik een paar weken geleden nog een versie van dit boek van mijn moeder. Een negenentwintigste druk uit 2011. Deze boeken zijn zusterboeken en die horen bij elkaar te blijven. Daar ga ik voor zorgen.
Tekst 8:
Acht pagina’s over wat ik denk dat een boek is. Maar wat denken anderen? Ik zocht en vond bijvoorbeeld de volgende vertaalde definitie van Philip Smith (boekbinder uit Engeland)
Een boek is de verpakking van meerdere oppervlaktes die samengehouden worden in een vaste of variabele volgorde door een scharniermechanisme, enige vorm van ondersteuning of een container, met daaraan verbonden zichtbaar of gesproken inhoud die we een tekst noemen.
SAMENGEHOUDEN DRAGER VAN TEKST
Volgens de auteur sluit deze definitie tekstdragers als kleitabletten en rollen uit, zo ook enkelvoudige oppervlaktes waarop een tekst is aangebracht (een tekst op een folder is geen boek).
Volgens deze definitie kan een CD een boek zijn.
Afgelopen zaterdag kocht ik de graphic novel
‘De Gierenclub’ van Rudi Vranckx (Tekst) en
Caryl Strzelecki (Tekeningen).
Rudi Vranckx is van huis uit journalist en werkt voor
een Belgische omroep.
Caryl Strzelecki is een Belgische illustrator,
striptekenaar, reclametekenaar en cartoonist.
Zelf noemen de makers Joe Sacco als inspiratiebron.
Dat is begrijpelijk al zijn de verhalen van Sacco meer
geconcentreerd rond 1 verhaal, 1 gegeven.
In De Gierenclub worden eigenlijk verhalen verteld
rond 4 landen: Tunesie, Egypte, Libie en Syrie.
Ik vind het ook wel wat weghebben van Guy Delisle.
Hij schrijft op een meer poetische manier over zijn
journalistenbestaan.
Meer literair, meer met het oogpunt een stripverhaal te maken.
Het werk van Rudi Vranckx en Caryl Strzelecki is meer
een ‘verstript’ artikel of tv-rapportage.
Het resultaat is erg geslaagd.
De tekenstijl wordt aangepast aan het verhaal.
Zo komt er geregeld een stuk waarin de schrijver met de tekenaar overlegd.
Een soort introspectie. Daarvoor is een aparte uitvoering gekozen.
De misschien wel zwartste bladzijde uit de Arabische Lente,
de arrestatie en moord op Moammar Khadaffi,
is ook als zwarte bladzijdes opgenomen:
Het overleg tussen schrijver (en ervaringsdeskundige) en de tekenaar en soms zoals in dit voorbeeld: introspectie.
De term ‘Gierenclub’ is een geuzennaam voor dezelfde internationale groep journalisten
die elkaar steeds weer tegenkomen bij brandhaarden. Waar ook ter wereld.
Een fenomeen dat door Vranckx verder niet wordt uitgewerkt.
Maar dat is niet storend omdat wat er verteld wordt, er echt toe doet.
Als een serie verstripte foto’s.
Afbeelding van de dag van het Metropolitan Museum
was de armleuning van de stoel
van de Egyptische farao Thutmosis.
Aan de andere kant toont het paneel Thutmosis terwijl hij
op zijn troon zit. Hij wordt omschreven als de jonge god, Menkheperure.
Hij draagt de rode kroon van Beneden Egypte.
Voor hem is de godin met het leeuwenhoofd te zien, Weret, wiens naam
geschreven staat boven haar hoofd.
Achter de koning is de god Thot te zien (met Ibis-hoofd).
“Heer van Hermopolis, geeft leven en een plaats om te leven aan iedereen”,
zegt Thot, “Ik heb je miljoenen jaren van leven en plaats om te leven gegeven,
verenigd met de eeuwigheid.”
Achter de troon staat te lezen:”Al het leven en rond hem zoals bij Re.”
On the other side, the panel depicts the enthroned Thutmose, described as “the young god, Menkheperure,” wearing the red crown of Lower Egypt. In front of him is the lion-headed goddess Weret, whose name is written above her head. Behind the king is the ibis-headed god Thoth “Lord of Hermopolis, giving all life and dominion.” Thoth says, “I have brought you millions of years of life and dominion united with eternity.” Behind the throne is the phrase “All life and dominion around him [like] Re.”
25/12/2006 Maandag
Aswan: Tombs of the Nobles
Na het uitslapen gaan we naar de Tombs of the Nobles.
We weten nu waar de ferry vertrekt.
De Lonely Planet (Mei 2006) geeft dit vertrekpunt
op hun kaartje niet goed aan.
Op weg naar Tombs of the Nobles. De graven liggen tegen de zandduinen.
Als je van de ferry afkomt is
het aan de andere kant van de Nijl gelijk heel anders.
Hier aan de Westkant overheerst het woestijnzand.
De tombes zijn half in de openlucht.
De tombes die wat meer bijzonder zijn,
zijn afgesloten met een ijzeren deur en hangsloten.
De deuren zijn er voor om duiven en ander ongedierte buiten te houden.
De sloten zijn er voor om te zorgen
dat de heren van de organisatie voldoende tips (fooi)
van de toeristen kunnen krijgen iedere dag.
Kleine klim heuvel op.
Uitzicht op de eilanden in de Nijl (Elefantine links, Kitchener Island rechts) en Aswan.
De graven zijn interessant om te zien.
Ze zijn minder goed uitgewerkt dan de tempels.
De afbeeldingen zijn van een mindere kwaliteit
maar de ligging van de graven is fantastisch.
Kaartje voor de graven. Let niet op de naam en afbeelding.
Bezocht:
graf van Mekhu en Sabni (vader en zoon), Sarenput II, Sarenput I.
Er is hier nog werk genoeg lijkt me.
Restanten van Koptische muurschilderingen.
Herders, onderweg naar de stal ?.
De woestijn, altijd fascinerend.
Het weer is erg mooi.
Voor we terug gaan nog een dorpje in de buurt doorgelopen.
Lunch genoten in het Ibishotel.
Een hotel met een reeks kleine gebouwtjes:
de kamers, en een centraal gedeelte (restaurant, receptie en zwembad).
Het bijzondere aan dit hotel is dat het aan de Nijl ligt.
Mooi uitzicht, lekker eten.
Vervolgens maken we een felucca-tocht.
Het weer is prachtig.
Weinig wind, veel zon.
Anderhalf uur lekker dobberen op de Nijl.
Felucca’s.
De Nijlboten voor de cruises.
Aswan is een rustige stad.
Een verademing als je Cairo kent.
De kerststal bij de Koptische kerk. Een beetje vol is de stal wel.
Maar het is compleet met de aankondiging en de vlucht naar Egypte.
De hotelrekening.
Donderdag 29/12/2005
Vandaag uitgeslapen (tot 10:30 uur).
We gaan te voet naar Khan al-Khalili.
De bestemming van vandaag is een wijk met kleine winkels.
Er worden op een nabij gelegen plein veel toeristen gedumpt.
Die doen dan de eerste straten.
Daar verkopen ze stoffen kamelen, Tut-anch-Amon maskers, piramides ed.
Wij zijn nu vanuit het centrum daar naar toe gelopen.
Vanuit het centrum gezien zijn we, rechts van de weg
die langs het gebied gaat, gaan wandelen.
Daar worden de bazaars slechts met mate bezocht door toeristen
en kopen de Egyptenaren hun spullen.
Dat geldt ook voor xc2xbe van de Muski, de straat waar we langs gelopen zijn
naar het El Hussein plein.
In het rechtse deel van Islamitisch Cairo staan veel moskeeen
en wikala’s (moslimscholen) die intensief gerestaureerd
worden (met Amerikaans geld (?)).
Een van de monumenten in het ‘Museum without frontiers’
zoals de gemeente het noemt is een stadspoort
met 2 minaretten (Fatamidisch Cairo).
1001 nacht !
(Zelfportret)
(Of je nog een Fez wilt)
(Mooi bewerkte gebouwen, vooral door de USA gerestaureerd)
(Egyptische katoen)
(Nog veel restauratie-activiteiten aan de gang)
(Fatamidisch Cairo)
(Misschien wel de mooiste foto van deze vakantie)
(Lekker eten!)
(Vanuit het poortgebouw naar het verkeer)
(Schaduw van de minaret over de stad)
(Niet alle gebouwen zijn in even goede staat)
Argusvlinder 