Londen, British Museum, Silk Roads, Lustre (Metallic glaze) bowl with a priest, Egypt (probably Cairo), 1050 – 1100.
The book of strange arts and visual delights or Book of curiosities, Egypt, about 1190 – 1210 (copy of a work from 1020 – 1050)
Christian Cross, Monastery of San Millán de la Cogolla, La Rioja, Spain, late AD 900s, ivory.
Mohammad ibn al-Saffar, Astrolabe, Cordoba, Spain, 1026 – 1027.
De zijderoute(s)-tentoonstelling is in kleine secties ingedeeld.
Soms gaat het over een land, zoals het begin over Japan, en soms
gaat het over een idee. Zoals in dit bericht over continenten
die met elkaar verbindingen aangaan.
We zijn in het gebied rondom de Middellandszee aangekomen.
Londen, British Museum, Silk Roads, Golden necklace and earrings with sapphires, emeralds and pearls, gevonden in Asyut, Egypt, about AD 500 – 600.
Ivory diptych *tweeluik), probably Rome or Ravenna, Italy, AD 530.
Er was nog veel meer ivoor te zien, panelen van een mand. Markell casket panels, Rome, Itay, about AD 420 – 430, ivory.
Life of the Buddha in Greek (in latijn: The life of Barlaam and Joasaph), probably made in Cyprus, 1050 – 1150 (it’s a copy ofan older work from about 1000 – 1028).
Copilot:
Wie waren Barlaam en Joasaph?
Barlaam en Joasaph zijn legendarische christelijke heiligen, maar hun verhaal is eigenlijk een boeiende herschrijving van het leven van Boeddha, aangepast aan een christelijke context.Het Verhaal
Joasaph was een Indiase prins, zoon van koning Abenner, die fel tegen het christendom was.
Astrologen voorspelden dat Joasaph ooit christen zou worden, dus hield zijn vader hem afgezonderd van de wereld.
Toch ontmoette Joasaph de kluizenaar Barlaam, die hem onderwees in het christelijk geloof.
Joasaph bekeerde zich, doorstond beproevingen, en bracht uiteindelijk zelfs zijn vader tot bekering.
Beide mannen trokken zich later terug in de woestijn om als monniken te leven.Boeddhistische Oorsprong
De oorsprong van dit verhaal ligt bij het leven van Siddhartha Gautama, de Boeddha.
De naam Joasaph komt van het Arabisch Yūdhasaf, dat weer afgeleid is van het Sanskriet Bodhisattva.
Via vertalingen in het Perzisch en Arabisch bereikte het verhaal het christelijke Westen, waar het als een heiligenlegende werd doorgegeven.Invloed in de Middeleeuwen
In de middeleeuwen was het verhaal bijzonder populair in Europa.
Het werd opgenomen in de Legenda Aurea, een beroemd middeleeuws boek over heiligenlevens.
Het verhaal beïnvloedde zelfs westerse literatuur, zoals bepaalde scènes in Shakespeare’s werken.
Ik had mezelf nog nooit de vraag gesteld hoe het maken van
ivoren voorwerpen uit de slagtand van een olifant precies werkt.
Op de tentoonstelling was er een plaat over gemaakt:
Londen, British Museum, Silk Roads, Wood from South or South-east Asia, found in Samarra, Iraq, AD 800s. De beinvloeding werkte meerdere kanten op. Hout (teak) uit Zuidoost Azie ging naar Irak omdaar verwerkt te worden in gebouwen. Zoals er ook eindproducten naar Zuidoost Azie gingen.
Bowl with palmette design, probably Basra, Iraq, AD 800 – 900.
Illustrated Ge’ez codex, King Kaleb and army crossing the Red Sea, Ethiopia, 1700 – 1750.
Koning Kaleb was koning van Aksum. Een land in de regio van wat we vandaag Ethiopië noemen.
De 12 katernen die ik ga inbinden hebben geen tekst maar ik wil wel
bladwachters gebruiken op de katernen. Laat bladwachters nou net
tekst gebruiken om boekbinders te helpen katernen
in de goede volgorde te leggen:
op katern A breng je een bladwachter aan (kleine tekening) met
het eerste woord of de eerste paar woorden die op katern B staan.
En zo verder.
Vier van mijn zwarte bladwachters Aratus.
Daarom besloot ik een lijst woorden op te stellen die met
boekbinden te maken hebben. Die woorden schrijf ik dan in mij
bladwachter ‘Aratus’ en hetzelfde woord op het eerste blad
van het volgende katern.
Dit was mijn lijstje:
tekst
papier
karton
afbeeldingen
naald en draad
linnen
leer
zijde
goud
pigmenten
vouwbeen
Het lijstje was het resultaat van een brainstorm:
11 woorden (het laatste katern krijgt geen bladwachter), in
willekeurige volgorde, niet te technische termen.
Maar het aantal termen bij boekbinden is enorm dus om
er voor te zorgen dat ik de allerbelangrijkste niet
zou overslaan ben ik even met Copilot gaan overleggen.
Ik vroeg ook naar de volgorde.
Copilot reageert eerst op mijn lijstje en beleefd en vriendelijk
als altijd (het is geen mens) deed het dat als volgt:
Wat je al hebt (sterk en veelzijdig):
Tekst – de inhoud, het hart van het boek.
Papier – het drager van de tekst.
Karton – voor de stevigheid van de kaft.
Afbeeldingen – visuele verrijking.
Naald en draad – voor het naaien van katernen.
Linnen – vaak gebruikt voor de rug of bekleding.
Leer – luxe en duurzaamheid.
Zijde – elegantie, soms voor leeslinten of bekleding.
Goud – voor versiering, vaak op de snede of kaft.
Pigmenten – voor illustraties of versieringen.
Vouwbeen – het gereedschap, symbool van het ambacht.
Dan volgen zaken die ik ben vergeten:
Wat je eventueel zou kunnen overwegen:
Als je ruimte hebt om iets te vervangen of toe te voegen, denk dan aan:
Perkament – historisch belangrijk materiaal.
Katernen – de gevouwen vellen, een kernbegrip.
Pers – symbool voor het ambachtelijke proces.
Kapitaalband – het kleine detail bovenaan de rug.
Marmerpapier – decoratief papier, vaak aan de binnenkant van de kaft.
Typografie – als je de nadruk wil leggen op de vormgeving van tekst.
Die termen zouden goed in het lijstje passen maar daarvoor moet
ik de beschikbare ruimte (letterlijk en figuurlijk) gaan
opzoeken.
De opmerkingen over de volgorde die daarna volgden gaan daar bij helpen:
Over de volgorde:
Je huidige volgorde is logisch, maar als je een meer poëtische of symbolische opbouw wil, kun je denken aan een volgorde die het proces van boekbinden volgt:
Tekst – het begin, de inhoud.
Papier – de drager.
Afbeeldingen – de verrijking.
Pigmenten – de kleur.
Katernen / Vouwbeen – het vouwen.
Naald en draad – het naaien.
Karton – de structuur.
Linnen / Leer / Zijde – de bekleding.
Goud – de versiering.
Kapitaalband / Marmerpapier – de afwerking.
Pers – het afronden van het ambacht.
In deze lijst zijn 3 termen samengebracht in één:
Linnen / Leer / Zijde – de bekleding.
Nieuw zijn Kapitaalband / Marmerpapier en Pers.
Copilot greep meteen de kans aan om me nog meer te ‘helpen’.
Het ging er van uit dat mijn ‘ode aan boekbinden’
een geschreven tekst zou worden.
Maar mijn idee is om het meer praktisch uit te dragen in
de vorm van de dummy voor Denken over oorlog en vrede / Hugo de Groot.
Maar ik kan Copilot wel een soort van uitleg laten schrijven die ik
dan handgeschreven ga overnemen in het eerste katern.
Dus vroeg ik om een introductie van ongeveer 250 woorden:
Ode aan het Boekbinden – Bladwachters als Bruggen
Deze ode aan het boekbinden bestaat uit een reeks van twaalf katernen, elk gewijd aan een essentieel element van het ambacht. De structuur van het werk is geïnspireerd op het fysieke boek zelf: de katernen zijn met zorg samengesteld, en verbonden door een subtiel maar betekenisvol systeem van bladwachters.
Een bladwachter is hier het eerste woord (of de eerste twee woorden) van elk katern, dat tevens het laatste woord is van het voorgaande. Zo ontstaat een poëtische ketting van begrippen die het boek als object én als proces weerspiegelt. Elk woord verwijst naar een materiaal, gereedschap of idee dat een onmisbare rol speelt in het boekbindproces: van tekst tot vouwbeen, van inhoud tot afwerking.
De gekozen termen zijn:
tekst, papier, karton, afbeeldingen, naald en draad, linnen, leer, zijde, goud, pigmenten, vouwbeen, pers, kapitaalband en marmer(papier).
Ze vormen samen een reis door het boekbindersambacht – van het eerste woord op het blad tot de laatste vouw in de kaft.Deze vorm nodigt de lezer uit om niet alleen de inhoud te ervaren, maar ook de fysieke overgang tussen de katernen bewust te beleven. De bladwachters fungeren als bruggen: ze verbinden, begeleiden en herinneren ons eraan dat een boek meer is dan tekst – het is een tastbare, gelaagde creatie.
De vinding ‘brugwachters zijn een soort van brug’ beviel me.
Dus ik ga zeker wat doen met deze tekst.
Dit bericht had ook iets kunnen heten als: ‘de blinde vlek
van extreem rechts Nederland’.
Totaal onwetend op het vlak van pretaties van andere culturen
staren we bij voorkeur naar de eigen navel.
Er volgt een voor mij belangrijk deel van de tentoonstelling
‘Silk Roads’ van het British Museum. In dit bericht komen
kennisoverdracht door interactie met andere culturen en
volkeren aan de orde.
Londen, British Museum, Silk Roads, Al-Khwarizmi schreef de tekst. Dit is een kopie van zijn boek: Book of algebra. De tekst werd rond AD 820 geschreven. Wat we hier zien is een kopie uit 1342. Laat het even op je inwerken. Geboren in Oezbekistan, werkend in Baghdad, schreef een tekst rond 800 en werd 500 jaar later nog steeds interessant genoeg gevonden om die tekst to kopieren.
Ibn Bakhtishu, een Nestoriaans Christelijke dokter, schreef een tekst voor The Book of the Characteristics of Animals (het boek over de eigenschappen van dieren) dat ook bekend staat als Kitāb naʿt al-ḥayawān. Van een van de afbeeldingen in het boek wordt gedacht dat het Ibn Bakhtishu met een student voorstelt.
The Book of the Characteristics of Animals, Baghdad, 1224 – 1225.
Bij vaste bezoekers van mijn blog kan de vraag opkomen: hoe zou het volgende boek zich verhouden tot de Leidse Aratea?
Het boek is samengesteld door Abd Al-Rahman Al-Sufi. Het boek heet The Book of the Fixed Stars. De originele tekst dateerd uit AD 964, Deze versie is uit 1260 -1280, Maragheh, Iran. De pagina’s waar het boek open ligt toont twee maal de leeuw (denk ik). Een van de 48 ‘sterrenbeelden’ in het boek. Oordeel zelf…
Een wereldkaart vanuit het Moslimperspectief van rond 1100. Al-Idrisi, het origineel is van ongeveer 1100 – 1166. Deze versie is van 1533, uit Cairo, Egypt. Het perspectief is anders dan de kaarten die wij nu gewend zijn. Aan de bovenkant tref je het zuiden aan.
Daarom heb ik de kaart even omgedraaid. Dit is meer het beeld waaraan wij gewend geraakt zijn. Linksboven is duidelijk Europa te herkennen en in het centrum het Arabisch schiereiland (Saudie Arabië).
Nog even inzoemen en links zie je de Nijl de zee in stromen en ernaast, als centrum van de kaart, het Arabisch schiereiland met Mekka. Net als op Christelijke kaarten staat de belangrijkste plaats in het centrum. Bij de Christenen vaak Jeruzalem en bij de Islam natuurlijk Mekka.
Als meer mensen bereid zouden zijn van deze feiten kennis te nemen
dan zou er misschien meer waardering zijn voor zaken die op het
eerste gezicht vreemd lijken. Het zou je misschien wel eens nieuwsgierig
kunnen maken.
De laatste keer dat ik over deze tentoonstelling in het
British Museum in Londen schreef was op 28/04. Een tijdje geleden.
Niet dat het niet meer interessant is, integendeel.
Maar het maken van zo’n bericht kost nu eenmaal veel tijd.
Soms is die tijd er even niet. Vandaag weer wel.
De tentoonstelling begon met vondsten in Japan en werkte zich zo
door de geschiedenis en door de landschappen van Azie en Europa.
Als ik de draad weer oppak zijn we nog in Azie.
Londen, British Museum, Silk Roads, Geomtric designs, Samarkand (Afrasiab), Uzbekistan, AD 800 – 1000. Niets ‘achterlijke’cultuur, maar een hoogstaande, monotheïstische cultuur, al op een moment in de geschiedenis dat ‘wij Nederlandsers’ nog helemaal niet bestonden.
Zal makes Rustam a paladin, Shiraz, Iran, 1330 – 1340.
Een prachtig schrift. Fragmnt of the story of Rustam and the demons, written in Sogdian, Cave 17, Mogao Caves, Dunhuang, China, about 800s.
Sasanian King hunts lions, plate, possibly acquired in India or Afghanistan, AD 400 – 700, silver.
Textile made in Iran or Central Asia, found in the Church of St Leu in Paris, AD 600 – 900. Vergelijkbaar interessante stukken textiel uit de St Servaes van Maastricht was bijvoorbeeld te zien op de tentoonstelling Het jaar 1000 (Rijksmuseum van Oudheden, 2023-2024). Probeer het dier te identificeren.
Bras ewer, Iran, AD 800s. Let op! Is dat hetzelfde dier?
Mosaic fragment from the floor of the Qusayr Amra-desert castle in Jordan, AD 723 – 743.
Brass tray, Jordan or Iran, AD 600 – 800.
Centrale afbeelding van het dienblad: Dome of the Rock (?)
De tentoonstelling was een schatkamer.
Een schatkamer vol bewijs van de interactie en integratie van
culturen in Azie en Europa. Een tijd vollop in beweging,
gedreven door nieuwsgierigheid en handelszin.
Nieiuwsgierigheid naar religie, gewoontes, kunstvormen,
producten en smaken.
Heel inspirerend in een tijd waarin we ons steeds meer
op ons zelf terugtrekken en neer kijken op anderen.
Ik pak de draad weer op met mijn verslag van de tentoonstelling
Silk Roads eind vorige jaar/begin dit jaar in London.
Londen, British Museum, Silk Roads, Elephant riders in battle, Palace of Varakhsha, Bukhara region, Uzbekistan, about AD 730, wall painting.
Large Buddha, Bamiyan, Cave number 5, Afghanistan, AD 500s.
The game of Kings.
Excavated in Samarkand, Afrasiab, Uzbekistan, AD 700.
Kufic script on ceramic dish, Nishapur, Iran (Livelihood is distributed by God among the people), AD 900s.
Van ‘Tokharistan’ had ik nog nooit gehoord maar het is een
land, een van de vele landen aan de zijderoute.
Eerst nog een voorwerp uit Sogdië of Sogdania.
Niet verder vertellen: op het internet zijn veel mooiere
foto’s van dit voorwerp te zien dan die van mij,
die nu gelijk volgen:
Londen, British Museum, Silk Roads, Ossuary (bewaarplaats voor botten), Mulla Kurgan, Samarkand region, Uzbekistan, AD 600s – 700s.
De opstelling in het British Museum kwam bij mij over als een opstelling die tot doel had een verhaal over te brengen, een constatering (er is niet één zijderoute, er zijn er meerdere, over land en over zee) uit te leggen maar daarbij waren de voorwerpen ondergeschikt. Vandaar dat soms de voorwerpen heel dicht op elkaar stonden, er geen kaartjes zijn met de details van het voorwerp en de belichting erg dramatisch is. Volgens mij kan dat beter.
Bodhisattva, Tokharistan, Corridor 23, Ajina-Tepa, Vakhsh valley, Tajikistan, AD 600s – 700s.
Sculpture of a buddhist, Corridor 28, Ajina-Tepa, Vakhsh valley, Tajikistan, AD 600s – 700s.
Head of a Buddha, room 39, Ajina-Tepa, Vakhsh valley, Tajikistan, AD 600s – 700s, clay.
Torso of a kneeling man, Kala-i Kafirnigan, Tajikistan, AD 600s – 700s.
Head of Mara, Vakhsh valley, Tajikistan, AD 600s – 700s.
Alles bij elkaar vond ik het een fantastische ervaring.
Twee grote voorwerpen uit hedendaags Oezbekistan.
In de tijd van de zijderoute Sogdia of Sogdiana (Sogdië in het Nederlands).
De voorwerpen zijn groot maar trokken veel aandacht
van de bezoekers. Ze waren een beetje weerbastig
om op de foto te gaan.
Londen, British Museum, Silk Roads, Sogdians of Samarkand.
Een grote muurschildering: Procession in honour of Sogdian ruler Varkhuman, Samarkand, Uzbekistan, about AD 660s.
Dan iets heel anders.
Panelen van een deur de verbrand is maar waar met enige moeite
de afbeeldingen op de deur te zien zijn.
Eerst details van enkele panelen en als afsluiter de complete set.
Charred wooden door panels, Kafir Kala near Samarkand, Uzbekistan, AD 500s.
De naam Kocho zei me niets.
Dus dat heb ik in ieder geval geleerd.
Kocho is een klein plaatsje in China en het was eens een koninkrijk
op de zijderoutes.
In mijn vorige bericht over de Silk Roads-tentoonstelling waren
ook al voorwerpen van deze plaats te zien.
Londen, British Museum, Silk Roads, Funerary banner of a high ranking Uyghur in horse-riding attire, Ruin Alpha, Kocho (Gaochang), China, AD 900 – 1000s, pigments gold and cotton – Detail.
Dit vond ik een fascinerend object: Londen, British Museum, Silk Roads, Sutra wrapper (bewaarmiddel voor sutra’s), Cave 17, Mogao Caves, Dunhuang, China, AD 700s – 800s.
De volgelingen van Mani, een Christelijke voorganger, zijn niet de bekendste Christelijke groep. Two Manichaean electi (clerics= religieuzen), Ruin Alpha, Kocho (Gaochang), near Turpan, China, AD 800s – 900s.
Three Manichaean women or deities, Ruin K, Kocho (Gaochang), near Turpan, China, AD 800s – 900s.
Buddhist monks receiving instructions, Ming-oi, near Karashahr, China, AD 900s or earlier, wall painting.
Londen, British Museum, Silk Roads. Fotograferen op een tentoonstelling valt niet mee. Zeker niet als de belichting heel dramatisch is. Op de tentoonstelling Silk Roads was dat het geval. Dat is best begrijpelijk. De voorwerpen (de een wat meer dan de ander) zijn erg kwetsbaar. Zoals dit boek. Concertina, Heart of the Perfection sutra (Prajnaparamita hrdaya sutra), sanskrit and chinese, Cave 17, Mogao Caves, Dunhuang, China, AD 900s.
Deze ‘ster uit het oosten’ is misschien wel grappig om te zien maar je mist op deze manier natuurlijk een deel van het beeld.
Onder glas liggen levert soms ook verstoringen van het beeld op.
Pothi leaves, Cave 17, Mogao Caves, Dunhuang, China, AD 800s.
Sketch of two envoys leading tribute animals, Cave 17, Mogao Caves, Dunhuang, China, AD 966s.
Painted banner, bodhisattva Vajrapani (The Thunderbolt Holder), Cave 17, Mogao Caves, Dunhuang, China, AD 801 – 850, silk.
Bodhisattva with a glass bowl (slecht te zien als gevolg van de reflectie van een tekst in het glas voor de banier), Cave 17, Mogao Caves, Dunhuang, China, AD 851 – 900.
Facet-cut glass bowl, probably Amlash, Iran, AD 500s – 600s. De dynastie van de Sasaniden was een dynastie in pre-Islam Iran.
Londen, British Museum, Silk Roads, Embroidery with Buddha and bodhisattvas and disciples, Cave 17, Mogao Caves, Dunhuang, China, about AD 700s, silk on hemp.
Sketch of a travelling monk, Cave 17, Mogao Caves, Dunhuang, China, about AD 861 – 900.
Mandala or meditation aid called ‘Vajradhatu’, Cave 17, Mogao Caves, Dunhuang, China, about AD 861 – 900.
Detail.
Een moeilijke afbeelding. Er is op het eerste gezicht niet heel veel op te herkennen. Christian figure, Cave 17, Mogao Caves, Dunhuang, China, AD 800s, ink and pigments on silk.
Reconstructie op basis van onderzoek door Dr Zsuzsanne Gulacsi en getekend door Ryan Belnap.
Londen, British Museum, Silk Roads, Head from Buddha, Borobudur, Java, Indonesia, late AD 700s or early AD 800s, poreus volcanic rock.
Bodhisattva Avalokiteshvara, Thailand, AD 600 – 700s, bronze.
De tekstbordjes in het British Museum zijn anders dan bij andere musea. Dat is natuurlijk even wennen maar soms is het verwarrend. Hier gaat de titel over een maritiem religieus centrum, vervolgens schrijft men over het Belitung scheepswrak en dan over een bronzen beeld uit Thailand. Verwarrend en onduidelijk.
De belichting van de voorwerpen is zeker theatraal. Standing bronze Buddha figure, probably made in Bihar, India, found in Tibet or Xizang, (Xizang of de Tibet Autonomous Region heet officieel ‘the Xizang Autonomous Region’. In het westen noemen we dit meestal gewoon Tibet) China, AD 601 – 650.
Seated, bronze Buddha figure made in West Bengal, found in Prambanan, Java, Indonesia, AD 800s.
Seated, schist Buddha figure, Bihar, India, late AD 600s.
Een beetje ‘een vreemd hert in de bijt’. William Home Lizars, Musk deer, 1866, engraving.
De volgende foto is een bovenaanzicht van een kom of schaal
waarop, als je goed kijkt een hoofd van een man te zien is
met krullend haar. Een typisch Johan Cruyff-situatie:
Je gaat het pas zien als je het doorhebt.
Londen, British Museum, Silk Roads, Belitung shipwreck, Changsha bowl with curly haired man, a non-Chinese person, Changsha Kilns, Hunan Province, China, AD 830s.
Met zwart heb ik hieronder een beetje aangegeven waar,
ik denk dat het gezicht te zien is:
Uncommon subjects
The sheer volume of Changsha bowls found in the shipwreck shows Tang China’s capacity for industrial-scale production. Fragments have been found across maritime networks from Japan to East Africa. This in cense burner (another type of Changsha ware found onboard) imitates ancient metalware in its four-legged design. It is topped with a man wrestling a lion, a subject found in Greek and Roman iconography, but rare in Chinese art.
Incense burner toped with a man wrestling a lion, Changsha Kilns, Hunan Province, China, AD 830s.
‘Blue-and-white’ ceramics
Some of the rarest items discovered in the wreck are three early examples of Chinese ‘blue-and-white’ ceramics. This colour palette was not favoured in Tang China, so such wares were probably meant for export. The lozenge motif surrounded by foliage on the dish can be traced to pre-Islamic and Islamic Middle Eastern designs, while the cobalt blue pigment used to paint it was probably imported from present-day Iran.
Dish with lozenge motif in blue and white, Gongxian Kilns, Henan Province, China, AD 830s.
Deze tekst hing zo dat het maken van een foto niet het beste resultaat oplevert. Maar de tekst is leesbaar. Onder de tekst hing ook nog een kaart. Maar in de catalogus stond dezelfde kaart. Daar heb ik de volgende foto van gemaakt. Laat de informatie over zeeroutes rond het jaar 700 – 800 goed tot je doordringen, want dit is erg interessant.
In 1998, a shipwreck and its cargo were found near Nelitung Island in the Java Sea. Seabed Explorations, a German company, conducted the salvage with permission from the Indonesian government. In 2005, Singapore acquired most of the cargo through the generous donation of the Estate of Khoo Teck Puat, in his late honour. The collection is now under Singapore’s National Heritage Board, with a selection on display in the Khoo Teck Puat Gallery of the Asian Civilisations Museum.
Het Belitung scheepswrak is belangrijk omdat het veel
vertelt (en nieuwe vragen stelt) over de maritieme zijderoutes:
waar kwamen de boten, wie en wat vervoerde het, wanneer, enz.
Het scheepswrak bevatte gouden en zilveren voorwerpen maar
ook meer dan 55.000 stuks Chinees aardewerk uit verschillende
ovens.
Londen, British Museum, Silk Roads, Glass bottle, Middle East, AD 830s, inkstone with engraved insect, China, AD 830s, bronze mirror, Sumatra, Indonesia, early AD 800s. Persoonlijke voorwerpen.
Gold bowl with a pair of geese, probably Yangzhou, Jiangsu Province, China, AD 830s.
Silver bowl with rhinoceros, probably Yangzhou, Jiangsu Province, China, AD 830s.
Golden cup with ringed handle, probably Yangzhou, Jiangsu Province, China, AD 830s.
About 30 remarkable gold and silver items from the ship are the first discoveries of their kind to be found outside China. The shape of this cup, with its ringed handle, is derived from Sogdian (Central Asian) metalware. The figures that adorn each side are identifiable as Central Asian by their costumes and hairstyles. They include musicians and a dancer who raises his arms and one leg to perform the ‘Sogdian whirl’. Similar cups have been found in the Tang capital, suggesting this type of vessel was also made for a local elite market.
Green splashed ewer, Gongxian Kilns, Henan Province, China, AD 830s.
Londen, British Museum, Silk Roads, (achterkant van een) Miror with Daoist immortal paradise, China, AD 650 – 800, bronze.
Rubbing (afdruk) from a stele in Xi’an Beilin Museum (the Stele Forrest), De rubbing is gemaakt in de 1980s, de stele is uit AD 781.
Panel of Zoroastrian funerary bed, Northen China, AD 550 – 577, marble.
Incense burner, China, AD 618 – 907, silver.
Phoenix-head, earthenware ewer, Northern China, AD 618 – 907.
Tripod, earthenware dish, Northern China, AD 618 – 907.
Deze week liet men me ergens 30 minuten wachten zodat
ik tijd had om nog eens goed na te denken over wat ik nog
moet doen om mijn versie van ‘Vrolijke Vrienden’ af
te maken.
‘Vrolijke Vrienden’ is een boek voor de jeugd dat
in 1940 verscheen bij De Arbeiderspers en dat gemaakt
is door Jan Mens (tekst) en Bob Uschi (illustraties).
De aandachtige luisteraar ziet op de foto’s wel ergens
het lijstje liggen dat ik nu volg.
Het voorplat zal straks bestaan uit een kartonnen ‘raamwerk’, bekleed met papier, waar een deel van de originele voorkant van de boekband in gaat komen. Zowel de originele afbeelding als het ‘raamwerk’ zijn met de hand gesneden. Om de twee zo mooi mogelijk in elkaar te laten passen maar ik de binnenkant van het ‘raam’ en de buitenkant van de afbeelding donkerblauw. Blauw is de kleur die ik op veel plaatsen laat terugkomen.
Dit is de originele afbeelding van de boekband.
Het maken van de kapitaalband verliep niet zo als
ik wilde. Dus probeer ik iets anders. Kapitaalband kent
iedereen waarschijnlijk wel als het roof/witte bandje
dat aan de rugkant van een boek tegen het boekblok zit.
In middeleeuwse boeken was het kapitaalband onderdeel van
de constructie van het boek. Soms zelfs onderdeel van het
naaiwerk aan het boekblok. Tegenwoordig zitten ze alleen
ter versiering aan het boek.
In mijn geval, bij Vrolijke Vrienden, wil ik het kapitaalband
met de hand maken maar het gaat mij om het decoratieve aspect.
Ik maak het niet om de rug steviger te maken, te beschermen
bij het uit de boekenkast halen van het boek of tegen het stof.
Daarom maak ik het kapitaalband ook achteraf en los van het boek.
Dus misschien moet ik meer kijken naar de moderne manier
waarop kapitaalband wordt gemaakt en aangebracht, dan naar
de middeleeuwse manier.
Dus ik neem een stuk lint en daar plak ik dan een materiaal op zodat het een ronde verdikking aan het lint oplevert. Daar ga ik dan de zijde draad om wikkelen. Hier probeer ik dat nog te doen met een leren kern (die had ik toch al gemaakt.
Het leer wordt op het lint gelijmd en dat lint wordt een beetje opgerold.
Ik wikkel hier met dubbele draden zijde.
Zo gaat dat dan ongeveer op het boekblok komen. Maar ik vind het te dik en van iedere kleur ook te veel steken waardoor er maar weinig gekleurde blokjes op het boek komen. Daarnaast is wat ik hier uitprobeer veel te breed. Dat moet anders.
Nog een poging. Zelfde lint maar nu met daarin twee stukjes touw.
Dat levert een beter volume op maar met de dubbele draad is dat nog niet mooi.
Het algemene beeld is al wel beter.
De losse onderdelen (boekblok, rug en platten) liggen voor het raam van mijn werkplaats.
Lint beter op maat, de touwtjes liggen gereed en op het lint is aangegeven waar de verdikking gaat komen en waar de naalden met draad doorheen gestoken gaan worden.
Dit zijn de kernen voor mijn kapitaalband. De schuine hoekjes aan de bovenkant zijn er aan gesneden om zo weinig mogelijk dikte op te leveren in de boekband.
Nummer één is zo goed als gereed. Je ziet nu ook welke kleuren ik gebruik voor het kapitaalband. Morgen moeten die stukken kapitaalband op het boek belanden. Dan kan de rug en de buitenste platten bevestigd worden. Met de afbeelding op het voorplat zou het boek dan weer in de boekenpers kunnen om te drogen. Dan zou het boek bijna gereed moeten zijn.
Wordt vervolgd.
De afgelopen tijd ben ik ook bezig geweest met het
nadenken over en proberen te maken van kapitaalband.
Het is lang geleden dat ik dat een keer met
de hand zelf gemaakt heb.
Een eenvoudige kapitaalband is goed te doen voor iedereen.
Het begint met het kiezen of maken van de kern.
Je kunt je draad wikkelen om een strook papier of perkament,
maar ik probeer twee andere materialen uit:
vlas (touw) of leer.
Naast werken aan kapitaalband heb ik nog een paar stapjes
gezet om de rug en de platten af te maken.
Een smalle strook, vochtig gemaakt leer, laat zich prima oprollen waarna je dat kunt vastzetten op de hoek van iets (in mijn geval een stuk karton). Dan laat je het daar drogen.
De strengen zijde die ik heb komen uit een erfenis. Ik heb dus maar een beperkt kleurspectrum voorhanden. Sinds dat ik deze foto gemaakt heb, ben ik al op zoek geweest naar de kleuren die ik wil hebben. Die heb ik ook gekocht. Maar om te oefenen doen deze prima hun werk. Het touw heeft nogal wat rafels. Die krijg ik onder controle door met een beetje boekbinderslijm de buitenkant in te smeren. De kern is daardoor compacter en er steken straks geen verdwaalde vezels uit.
De leren kern voor een test kapitaalband is droog. Je kunt natuurlijk ook kapitaalband kopen. Immers voor de constructieve functie (bescherming tegen stof en bij elkaar houden van de rug bij gebruik) ga ik de band niet maken. Het is puur voor de sier. Maar ik heb nu meer keuze (kleur, grootte, volume, enz).
Op internet zijn veel filmpjes te vinden waarin uitgelegd wordt hoe je dit maakt. Groot verschil is dat de meeste filmpjes het tonen terwijl men een boek bij de hand heeft waarop het kapitaalband wordt gemaakt. Dit heb ik in de hand gemaakt en zonder hulpstuk is het resultaat dan slordiger dan wat mogelijk is. Dat denk ik toch. Dus ik denk nog na over een soort van statief van karton, hout of iets dergelijks, waar ik het op kan gaan maken.
Ik ga de leren, ronde rug met valse ribben bevestigen
op de eerste platten. Daar komen dan straks de
uiteindelijke platten op. Zodat het leer tussen de
platten vast komt te zitten.
Het hoogteverschil wat daardoor gaat ontstaan in de
buurt van de rugzijde van de platten, is te groot om
te negeren. Dat moet ik opvangen.
Hier zie je de leren rug rond de binnenste plat zitten. Het dunne blauwe karton komt tussen de twee platten aan de voor- en achterkant van het boek. De blauwe kleur zal als een smal lijntje
aan de kop, staart en voorkant van de platten te zien blijven. Constructief vangt het, het hoogteverschil dat door het leer ontstaat op (dat moet allemaal nog wel blijken maar dat is het idee).
Zo zal dan het eindresultaat er uit moeten gaan zien. Maar hier ligt alles nog los en dit is zoals de achterkant er uit kan gaan zien.
Eigenlijk wil ik de valse ribben proberen te versieren met een paar simpele blinddruk-lijntjes met de fileten die ik pas geleden kocht. Die wil ik dan afwerken met een beetje goudverf. Maar ik heb nog te veel vragen dus ik denk dat ik dat achterwege laat.
Wordt vervolgd.
Dit had ik nog niet laten zien.
De voorplat is aan de voorkant versierd met gekleurde draad
in de vorm van een deel van een boomblad, een esdoornblad.
Maar de achterkant was minder netjes.
Dus heb ik de prikmal er tegen geplakt.
Het voorplat bestaat uit een poster die ik versneden heb. Compleet met de originele bedrukking (Allu, drukkersdeodorant). Daar tegen aan zit nu de prikmal gelijmd. Zo heb ik straks een boek waarin zowel het resultaat als een aantal stappen van het proces en ander origineel werk met elkaar verbonden zit.
Argusvlinder 