Deze kaart kreeg ik kort geleden.
Tagarchief: Buddha
Kunstvaria
Buddha holding a stem of a blossoming lotus, statue from the Devisthan Kundalpur Temple in Bihar, India uit de 8 – 9e eeuw. Onlangs teruggegeven aan India.
Cristiano Mangovo, Neo, 2021, acrylic on canvas.
Eugène Atget, Rue de la Montagne-Sainte-Geneviève, June 1925. Gelatin silver printing-out-paper print.
Fede Galizia, Glass tazza with peaches, jasmine flowers and apples, 1607, oil on panel.
Fernand Leger, Les Loisirs, circa 1954, gouache.
Red Grooms, Dali Salad II, 1980. Three-dimensional color lithograph and screenprint on Arches Cover paper (white and black), Rives BFK journal paper, Japanese paper, and vinyl; cut out, glued, and mounted on white painted backing board; framed and covered with a plexiglas dome.
Sarah Cunningham, Dressing in Limbo, 2021. Oil on linen.
Unidentified workshop (Perú). Our Lady of Cocharcas, 1751. Oil and gold on canvas.
Veel Gupta
De collectie in het National Museum in New Delhi is werkelijk
schitterend.
Vandaag nog een serie beelden, veel Gupta.
De Gupta’s (Sanskriet: gupta) waren een dynastie in het noorden van zuidelijk Azië (“India”) tussen de laat 3e en 6e eeuw. In de 4e en 5e eeuw heersten ze over een rijk dat vrijwel het hele noorden van India besloeg. Hoewel hun rijk nooit zo groot was als het eerdere Mauryarijk of het latere Mogolrijk, worden de Gupta’s als een van de belangrijkste dynastieën in de Indische geschiedenis beschouwd. Dat is vooral vanwege de maatschappelijke en culturele ontwikkelingen onder hun heerschappij. In de periode voor de Gupta’s hadden invallen van volkeren uit het noordwesten politieke instabiliteit, maar ook culturele uitwisseling gebracht. Onder de Gupta’s beleefde India een stabiele periode, waarin de handel met het Middellandse Zeegebied, China en Centraal- en Zuidoost-Azië grotere welvaart bracht. De wetenschap, nijverheid, literatuur en kunsten bloeiden op. De Gupta’s stimuleerden een groeiende interesse in oude Vedische teksten en brahmanistische rituelen. Tegelijkertijd ontstonden nieuwe cultusvormen gebaseerd op persoonlijke devotie. Beide ontwikkelingen stonden aan de basis van het ontstaan van het moderne hindoeïsme. In de Guptaperiode had India een grote culturele invloed op andere delen van de wereld, met name Centraal-Azië, Zuidoost-Azië en China. De kunst en architectuur uit de Guptatijd zetten ook de standaard voor latere ontwikkelingen in India zelf. De politieke en religieuze instituten van de Indische maatschappij zouden vanaf de Gupta’s tot de 13e eeuw ongewijzigd blijven.
Bust of Buddha.
New Delhi, National Museum, Tympanum, Mathura, circa 100 BCE. Red sandstone. De tekst bij het beeld had ik wel gefotografeerd maar bewogen. Gelukkig heeft iemand op het internet een hele studie gepubliceerd over dit werk. Daarbij wordt heel nauwkeurig uitgelegd welke verhalen hier afgebeeld staan. Ik vond het gewoon prachtig.
Ganga, Gupta, 5th century AD, Ahichchhatra, UttarPradesh. Terracotta.
Drummer, Ahichchhatra, Uttar Pradesh. Gupta. Terracotta, 4th – 6th century AD.
Bodhisattva, Akhnoor, Jammu, Gupta. Terracotta, 4th – 6th century AD.
Frieze with Makara (watermonster) and Gana figures. Gupta, 5th century AD, Sarnath, Uttar Pradesh. Stone.
New Delhi, National Museum, Vishnu, Gupta, 5th century AD. Mathura in Uttar Pradesh. Stone.
Een sprong in de tijd. Surya (Sun God), Eastern-Ganga, 13th century AD. Konarak, Orisa. Stone.
King Prathivideva and Queen Kelachchhadevo, Gahadavala, 12th century AD. Alwar, Rajasthan. Stone.
Nog een grote sprong in de tijd. Het is misschien ook niet echt een beeld maar wel heel mooi. Wheel, 20th century AD, Ladakhi tribe, Ladakh. Copper and gold gilded.
Wees gerust, het einde is in zicht.
Laatste stukje wandeling in Luang Prabang
Laos, Luang Prabang, Wat Wisunarat of Wat Visoun. Boeddhistische stupa.
De top van de Phou Si-heuvel van beneden af gezien.
Een leuk poortgebouwtje.
In Luang Prabang, zeg maar in het centrale gedeelte, zie je nog een aantal koloniale, houten, huizen. Tijdens onze laatste wandeling daar maakte ik een paar foto’s van gebouwen die wellicht die achtergrond hebben.
Maar misschien ook niet. Ik vond ze in ieder geval opvallend.
Deze zijn niet uit die tijd maar hebben nog wel die stijl.
Een hertshoorn of hertshoornvaren (platycerium) is een epifyt, een plant die op een andere plant leeft zonder van die plant te leven.
Deze foto zit niet op de juiste plaats in de serie maar is wel een mooie afsluiter voor een lange serie foto’s uit Cambodja en Laos van onze vakantie in 2017 – 2018.
Laatste wandeling in Luang Prabang
Toen we in Luang Prabang waren besloten we nog een wandeling te maken.
Die bracht ons nog bij een prachtige tempel,
een boekwinkel en bij een aantal minder toeristische trekpleisters.
Eerst de tempel.
Bijzonder was dat er een viering aan de gang was toen wij er rondliepen.
Voor de mensen die willen controleren of ik een schrijffout maak: ‘Vatmay Souvannapoumaram’, ook geschreven als ‘Vat May Souvanna Poomaram’.
Van buiten was al te zien dat er iets aan de hand was. Er stond ook een tafel voor de donaties. Daarover dadelijk nog meer.
De tempel heeft goud geverfde reliëfmuren. Die zijn werkelijk prachtig.
Ik las ergens dat het Boeddha-beeld in deze tempel naar beneden keek omdat hij in zich zelf keek. Maar bij het beeld is dat niet eenvoudig te herkennen. Maar de tempel was vol met monniken die voorgingen en bezoekers. Dat is natuurlijk een mooi gezicht.
Er zaten veel jonge monniken en die hadden soms net zoveel aandacht voor ons als voor wat er zich in de tempel afspeelden.
Het verven met stencils is in Laos echt een kunstvorm.
Er was ook een tafel waar allerlei boeken uitgestald werden. Misschien had het iets te maken met het geven van een donatie of misschien was het alleen voor de genodigden. Het was in ieder geval leuk om naar het uitpakken te kijken.
Maar los van de ceremonie is het complex gewoon prachtig.
Hier is toch echt iets mis gegaan in de vertaling naar het Engels.
Op het terrein staan ook een aantal kapellen. In de meeste die ik zag was het interieur leeg. Hier niet. Hier was het zelfs druk met Boeddha-beelden.
Helemaal scherp is de foto niet maar de kleuren op de achtergrond zijn zo mooi.
Dit is zo’n kapel.
Dit is de tafel waar de donaties werden aangenomen.
Om mensen het goede voorbeeld te geven stond links van de tafel een soort geldtoren. Opgebouwd uit biljetten. Van allerlei waarde. Met Dollars en geld uit Laos (Kip).
Rechts stond dan weer een geldboom.
Eigenlijk zou je de muren eerst helemaal goed moeten bekijken en dan de fragmenten uitkiezen die het mooist zijn. Maar ik was op vakantie en dan speelt toeval een grote rol.
De pilaren zijn prachtig.
Dan die daken, dat is toch super!
Luang Prabang: de heuvel
In Luang Prabang (in Laos) kun je nauwelijks om de heuvel heen
die voor het Koninklijk Paleis ligt.
Die heuvel heet: Phou Si heuvel en de tempel op de top, Wat Tham Phou Si.
Het weer was niet fantastisch maar dat maakt het beklimmen
van de heuvel niet minder leuk.
De voorkant ga je op voor het uitzicht (naar het Koninklijk Paleis
en de stad), de achterkant is voor de Boeddha beelden.
Dit is Haw Pha Bang, de tempel die voor het Koninklijk Paleis ligt, tegenover de heuvel.
Wat Pa Houak. een tempel met een verhaal.
Story of Wat Pa Houak
Wat Pa Houak “monastery of the Thorn less Bamboo Forest” located at the foothill of Phousi mount
on a site of the thorn less bamboo forest (in front of
the former Royal Palace) was founded in 1861 during
the reign of King Chanthathep Paphakhoun.
A set of murals in the interior possessed the
depiction of a story about the haughty Thao Jambupati.
The story of the Buddha’s teachings
was that humans should not behave haughty and angry.
One scene demonstrated a bravery of Thao Jambupati
by shooting an arrow seeking for
somebody who was mightier than him.
Once he met the Buddha who appeared in front of him
and showed him Dharma thereby the perceived about
sin merit goodness and badness.
Finally, he asked for ordinate as follower of Buddha as described by some mural pictures like on the left wall of the main Buddha statue, picture of Thao Jambupati shot
Buddha by an arrow but it returned from where it came.
In 1928, His Majesty King Sisavangvong
offered funds for restoration of the temple while his
right queen KhamPhan offered funds for
restoration of the stupa in the back side of the temple.
In 1942 Ministry of Religious Affairs asked
monks and novices of this temple to move to an other
temple, then both dwellings (made of wooden floor,
walls, clay tile roof, columns on stone base)
facing royal Palace and canteen (made of bamboo floor,
walls and roof) were demolished due to location of
both in front of the temple and the Royal Palace was
considerably inappropriate and ugly.
Further Pahouak temple was used as Buddhist library
and office of educated people.
In 1995, under the grant from kingdom of Thailand,
the court in front of the temple had been paved
by bricks and the depiction of murals in the interior
gad been conserved.
In 2016, under support of French Development agency (AFD), restoration of the temple such as roof, decoration patterns on both sided facade, drainage system and retaining walls has been done.
De tekst is een beetje onsamenhangend.
Het vertelt het verhaal van Thao Jambupati.
een hooghartig persoon die een lesje leert van Boeddha.
de tempel is bekend vanwege zijn muurschilderingen maar ondanks
de bijzondere bewegwijzering heb ik wel deze tekst gefotografeerd
maar hebben we de tempel niet bezocht.
Met zo’n bord het je de ‘Tourist Information’ niet nodig.
Onderweg naar boven kom je allerlei gedenkplaatsen tegen.
Zo gaat de trap naar boven. Het is dus maar beter dat het niet te druk is.
Dit is het uitzicht vanaf de top, van de stad af.
Dit is dan het zicht op de stad.
Je hebt ook zicht op de achterkant van de heuvel. Hier is een bruiloft in voorbereiding. Heb je dan onvoldoende plaats in huis dan zet je een tent op straat. Het verkeer schikt zich.
Dit is de top van de heuvel. Dit is Wat Tham Phou Si.
Aan de andere kant van de heuvel veel beelden van Boeddha, een klooster en nog een paar bijzondere gelegenheden. Echt de moeite waard om te gaan kijken.
Ssttt.
In deze kleine tempel wordt een voetafdruk van Boeddha vereert. Ik moet zeggen dat ik de afdruk niet kon vinden maar dat ligt vast aan mij.
Laos – Luang Prabang
Luang Prabang is heel prettig verpozen.
Dat is misschien een ouderwets woord maar voor mijn
gevoel geeft het precies aan wat het is.
De tempels zijn er prachtig en de omgeving doet er niet
voor onder. Dan het Koninklijk Paleis!
Het enige probleem wat ze hebben is het toenemend toerisme.
Dit is Wat Paphaimisaiyaram. Een kleinere maar heel mooie tempel.
Juist, een Boeddhistische tempel.
Zo ziet een grote straat er uit in het toeristische deel van de stad.
Dit is Wat Siphouttabat Thippharam.
Een afwatering van een van de tempels/kloostergebouwen.
Ergens tegen een boom.
In Azië kunnen tempeltjes ook heel eenvoudig zijn, zomaar langs de kant van de weg.
In deze World Heritage stad kon je ook Belgisch bier krijgen.
Dat bier was te koop in dit witte gebouw.
Luang Prabang
De hoofdstad van een van de drie landen die ooit
samengevoegd zijn tot wat wij vandaag kennen als Laos.
Het hoger gelegen Luang Prabang was niet erg warm en
er viel wel eens wat regen.
Maar dat doet niets af van de prachtige ligging van de stad
op een soort landtong tussen twee rivieren.
Het voormalige Koninklijk Paleis en de tempels zijn er prachtig.
Bij een van die tempels, Wat Xieng Thong, staat een gebouw
speciaal voor een begrafeniswagen.
die wordt al even niet meer gebruikt en langzaam maar zeker
heeft die ruimte zich gevuld met veel, heel veel beelden en steles.
Boeddha-beelden en steles met afbeeldingen met Boeddha.
In vormen die ik eerder niet zag.
Dit is dat gebouw waar de begrafeniswagen in bewaard wordt. De deur die je ziet is voor mensen die in en uit willen. Als de begrafeniswagen het gebouw uit moet kan een groot deel, de midden sectie, van de voorgevel open.
Mocht je er nog aan twijfelen: het zijn Boeddhistische tempels en kloosters.
Sjabloneerwerk.
Ooit heeft het allemaal oogverblindend geschitterd en geglommen.
Fotograferen viel niet mee. De foto’s van de steles zijn met mijn telefoon gemaakt. Sommige zijn niet helemaal scherp. Maar de vorm van de steles en de grote hoeveelheid Boeddha’s verbazen me nu nog steeds. Daarom mogen ze niet ontbreken.
Waar zouden ze voor bedoeld zijn geweest?
Ze stonden schijnbaar achteloos op kasten en andere voorwerpen tegen de muur. Naar hier en daar kon je zien dat ze genummerd zijn. Er is dus ergens een inventaris waar deze voorwerpen op staan.
Deel van de begrafeniswagen.
Toen we bij deze tempel aankwamen hadden we geen idee wat we gingen bekijken.
Het bord met de toegangsprijs maakte ons wel wakker.
Maar dan nog loop je vol verbazing rond.
De laatste foto van dit blogbericht betreft het schitterend gelegen Luang Prabang met hier een van de twee rivieren waar het tussen ligt. Op de voorgrond een wat vreemde attractie: een bamboebrug.
Deel 2 van Wat Xieng Thong
Dit complex is ongelofelijk.
Ik geef toe, ik wist niet wat te verwachten, maar ik werd
er helemaal door uit het veld geslagen.
Laos, Luang Prabang, Wat Xieng Thong.
Het weer zat die dag niet mee en mijn camera had zijn beste tijd wel gehad. Na deze vakantie heb ik ook een andere gekocht.
Bij het complex is ook een gebouw waarin een begrafeniswagen staat. Met daarbij een heleboel andere spullen. Een ongelofelijke collectie. Dit paneel is van een zorgvuldig verborgen deur. De begrafeniswagen is heel groot. De feitelijke deur is dan ook veel groter dan waar je als toerist mee naar binnen gaat. Maar die grote deur is zorgvuldig verborgen met panelen als dit. Met veel oogverblindend goud.
Detail van 1 figuur van de vorige foto.
Dit is het gebouw. Het paneel van de vorige twee foto’s zit boven wat je hier als ingang ziet.
Gouden figuur in de decoratie aan de buitenkant van het gebouw.
In het gebouw stonden ook een aantal steles. Met veel, heel veel Boeddha’s. Op de volgende twee foto’s zoem ik in op details.
De functie werd me niet helemaal duidelijk maar ik was wel diep onder de indruk.
Nog een stele.
De olifant van links onder.
Een van de weinige, nog (?) vergulde Boeddha’s op deze stele.
Nog een stele. Er is te zien dat het voorwerp genummerd is dus er is ooit een inventarisatie gemaakt. Nu stond er geen toelichting bij dit voorwerp maar er waren voorwerpen die dat wel hadden.
Fragment van een deur.
De begrafeniswagen.
Er stonden rijen met Boeddhabeelden voor een muur met glasmozaïek.
Detail van glasmozaïek.
Deze foto (met mijn telefoon!) geeft een beter beeld van de begrafeniswagen. Hoe die wagen precies in elkaar zit en waar het allemaal voor dient is me onduidelijk.
De rijen met Boeddha’s.
Er gaat nog meer volgen van dit complex.
Laos – Luang Prabang: Wat Xiengthong of Wat Xieng Thong
Het is best begrijpelijk dat de namen je niets zeggen.
Ze zouden mij ook vandaag niet zoveel zeggen
als ik ergens iets zou lezen over Wat Xiengthong.
Ik weet intussen wel dat ‘Wat’ staat voor een tempelcomplex.
Luang Prabang is ook bekend.
Maar toen we in het hoger gelegen Luang Prabang waren
zagen we twee top-attracties: het voormalige koninklijk paleis
en Wat Xiengthong of
Vat Xiengthong Sayaroharamathibodimahavihanh.
Tussen 2011 en 2014 is het complex gerestaureerd.
Daar valt waarschijnlijk een hele boel over te zeggen.
Hou in gedachten dat het meeste wat je ziet in een dergelijk
complex van geverfd hout is. Oorspronkelijk stamt het uit 1550 – 1560.
Even voor het idee 20.000 Kip is minder dan 2.10 Euro.
Als je wilt controleren of ik een typefout heb gemaakt in de lange versie van de naam van het complex: ga je gang.
Het weer was niet fantastisch. Dat in combinatie met de hoogte leverde ook niet zo’n hoge temperatuur op. Maar de ligging van het complex is prachtig aan de rivier. Het complex laat je dan ook toe de rivier op te gaan. Als je een boot hebt.
Hier nog even een tekst van een bord over de restauratie: veel werk gedaan aan het dak van het centrale tempelgebouw, de daarom heen liggende kapellen, stoepa’s en andere gebouwen zijn gerestaureerd, de met de stenciltechniek aangebrachte gouden decoraties zijn bewaard net als het werk in glasmozaïek, de schade door een brand in 2009 aan het klooster is hersteld en jonge mensen zijn opgeleid om de traditionele technieken toe te kunnen passen.
Bij het complex ligt een boothuis.
Met een hele lange boot.
Dit is een voorbeeld van de decoraties die met behulp van stencils zijn aangebracht. Hier op een pilaar. Je ziet hier allerlei krijgers.
Dit is dan de Sim, het belangrijkste gebouw van het complex. De centrale tempel. Wat een prachtige daken!
Sommige van die gouden decoraties zijn erg groot. Dit is maar een detail.
Soms zijn de afbeeldingen puur decoratief, soms hebben ze verheven scenes als onderwerp maar soms ook scenes uit het dagelijks leven (mijn interpretatie).
Het was overweldigend.
Decoraties rond een raam.
Een detail.
Een pauw in glasmozaïek.
De deur naar de tempel.
Decoratie van het plafond.
Dierlijke vorm. Ik weet niet waar het voor dient.
De grote centrale Boeddha.
Als de camera op de grond staat dan ook meteen maar een foto van het plafond tussen de mooie pilaren in.
De luiken aan de binnenkant voor de ramen.
Dit is deel I over Wat Xieng Thong.
Beelden van tempels in Vientiane (en nog een paar foto’s)
Toen we terug kwamen van het Boeddha-park konden we in de middag nog eens rustig door Vientiane wandelen. Wat tempels bezoeken. Rond kijken. Dit was een schildering in een tempel tegen een van de muren.
Een plafond. Dit zijn voorbeelden van moderne tempels. Hun versiering is er niet minder uitbundig om.
Een deur.
De afbeelding van Boeddha verwerkt in het hekwerk van een deur.
De nokken van tempeldaken zijn vaak versierd met dit soort voorstellingen.
De daken van de tempels kennen vaak zo’n structuur die uit meerdere lagen bestaat. Ik vind dat een prachtig gezicht.
Tempelbewaarder
De Zwarte Pagode (That Dam). Met verkeer.
De Zwarte Pagode maar dan zonder het verkeer. Blijkbaar was dit lang gelden een met goud behangen pagode maar na de plundering van de stad bleef er weinig meer over. Dat is nu grotendeels begroeid maar het ligt leuk.
Terug bij het hotel begon het donkerder te worden en konden we nog even genieten van de Mekong rivier en alle stalletjes.
Xiengkuane Buddha Park – deel II
In Laos, niet ver van Vientiane ligt een Boeddha-park.
Een park met beelden van Boeddha in allerlei verschijningsvormen.
Eerlijk gezegd weet ik niet of het allemaal Boeddha’s zijn.
Waarschijnlijk zien we leerlingen, incarnaties en deelnemers
aan verhalen van of over Boeddha.
Een beetje zoals een middeleeuwse kathedraal vol kan staan met
afbeeldingen uit de bijbel en uit heiligenlevens.
Ik ben er niet zo in thuis maar kan me niet aan de indruk onttrekken dat dit een afbeelding is van Krishna (Hindoe god). Wikipedia geeft ook aan dat er zowel Boeddhistische als Hindoe-beelden te zien zijn.
Een soort gigantische sprinkhaan (zonder hoofd).
Op een paar plaatsen kun je via een (steile) trap naar een verhoog.
De achterkant van een complex beeld.
Een deel van hetzelfde beeld maar nu de voorkant. Half tegen de zon in gefotografeerd.
De ‘Liggende Boeddha’ of ‘Reclining Buddha’.
Alles bij elkaar een enorme belevenis.
Xiengkuane Buddha Park bij Vientiane
In de buurt van Vientiane ligt een Boeddha park, een park vol, tjokvol Boeddha-beelden. In allerlei houdingen, met allerlei attributen. We bezochten het park met een taxi vanuit Vientiane. De weg er naar toe is naar het eind toe slecht. Maar er wordt aan de weg gewerkt.
The Xiengkuane Buddha Park has developed in to a major tourism site.
A temple inside this park, Wat Xiengkuane, was erected in 1958 by the venerable Bounlua.
A large reclining Buddha has been built and nowadays worshipped by the local Buddhist population.
The park is located close to Thadeua Village, some 25 km east of Vientianne, not far from the Friendship bridge.
Deze pompoen-achtige vorm kun je in en dan val je zowat over de beelden. Van bovenaf heb je een uitzicht over het park.
Het park ligt vlakbij de Friendship bridge, een brug tussen Laos en Thailand. Een teken van vriendschap tussen de landen (al is die volgens mij niet erg hartelijk).
De Boeddha’s staan heel dicht op elkaar. Het is niet eenvoudig om er steeds maar 1 op de foto te zetten.
Hoofd van de ‘Reclining Buddha’ (Liggende Boeddha).
Je ziet er Boeddha’s in alle maten.
Er volgt nog een blogpost binnenkort met de andere foto’s die ik er maakte.
Pha That Luang De gouden stupa van Vientiane
Een beetje buiten het stadscentrum van Vientiane
ligt een gouden stupa met daarnaast een klooster en tempel.
We pakken de draad op bij Patuxai, daar waren we even gestopt. De fietsen even geparkeerd. De eerste twee fietsen hier zijn degene die wij gebruikten.
Het weer zat die dag niet mee. Het was behoorlijk bewolkt. Af en toe kwam de zon er door maar dat doet weinig af van het onwerkelijke beeld van deze gouden Boeddhistische stupa. Hier zit de koning (Setthathirath, 1534–1571) die de opdracht tot de bouw gaf, in de vorm van een standbeeld, voor de stupa.
Naast de stupa ligt een enorme parkeerplaats. Bij evenementen zal het hier wel druk zijn maar het geeft als voordeel dat de stupa vrij staat. Dus al van een afstand straalt het goud je tegemoet. In de huidige vorm gebouwd in de 16e eeuw, zwaar beschadigd en gerestaureerd in de 19e eeuw.
Zoals vaak in Azië: vogeltjes die vrijgelaten worden als vorm van gebed.
De stupa is enorm.
Volgens een Engelstalige Wikipedia-artikel is er ook een Nederlands tintje aan de stupa maar buiten deze tekst vind ik er niet veel over op internet. Niet in het Engels of het Nederlands.
Wikipedia:
In 1641, a Dutch envoy of the Dutch East India Company, Gerrit van Wuysoff, visited Vientiane and was received by King Sourigna Vongsa at the temple, where he was, reportedly, received in a magnificent ceremony. He wrote that he was particularly impressed by the “enormous pyramid and the top was covered with gold leaf weighing about a thousand pounds”. However, the stupa was repeatedly plundered by the Burmese, Siamese and Chinese.
In 1641 zou er een Nederlandse vertegenwoordiger van de VOC,
Gerrit van Wuysoff, een bezoek gebracht hebben aan de stad.
Hij werd ontvangen door Koning Sourigna Vongsa,
met een schitterende ceremonie.
Hij heeft opgeschreven (waar?) dat hij zeer onder de indruk was
van een piramide waarvan de top was bedekt met goud.
Ongeveer 1000 pond goud.
Dit is gebaseerd op “Cummings, J., Burke, A (1994). Lonely Planet
Country Guides:Laos. Lonely Planet. p. 70. ISBN 1-74104-086-8.”
Dreigende torens. Spelen met licht.
Toch zullen er veel mensen zijn die deze slapende Boeddha bijzonderder vinden.
Echt lekker liggen is er niet bij denk ik.
Hij is zeker erg groot maar zijn voeten zijn ook de moeite van het bekijken waard.
Er was net een evenement geweest bij de tempel die bij Pha That Luang ligt. Er werden marktkramen opgeruimd en de bezoekers waren net allemaal weg. Daarom was het bij deze Boeddha zo rustig.
Misschien verwachtte iedereen dat het zou gaan regenen. Daarom was het misschien zo rustig. Maar regen hebben we er niet gezien.
Deze monnik werd onderbroken tijdens het vegen door zijn telefoon. Mij ging het om de tattoo op zijn rug.
Met een verwijzing naar de ouders?
Maar nog niet alle marktkramen waren weg.
Sanchi
Wikipedia:
Sanchi Stupa, also written Sanci, is a Buddhist complex, famous for its Great Stupa, on a hilltop at Sanchi Town in Raisen District of the State of Madhya Pradesh, India. It is located in 46 kilometres north-east of Bhopal, capital of Madhya Pradesh. The Great Stupa at Sanchi is one of the oldest stone structures in India and was originally commissioned by the emperor Ashoka in the 3rd century BCE. Its nucleus was a simple hemispherical brick structure built over the relics of the Buddha. It was crowned by the chatra, a parasol-like structure symbolising high rank, which was intended to honour and shelter the relics. The original construction work of this stupa was overseen by Ashoka, whose wife Devi was the daughter of a merchant of nearby Vidisha. Sanchi was also her birthplace as well as the venue of her and Ashoka’s wedding. In the 1st century BCE, four elaborately carved toranas (ornamental gateways) and a balustrade encircling the entire structure were added. The Sanchi Stupa built during Mauryan period was made of bricks. The complex flourished until the 11th century.
Okay, maar wat is het nu.
In Sanchi zijn een aantal Boeddhistische stupa’s en resten van kloosters
en andere gebouwen te zien. Er is ook een museum (geen foto’s!)
De functie van de stupa’s is niet zo duidelijk als de tekst doet
vermoeden die je ter plaatste kunt lezen.
Er is een stupa waarin menselijke resten gevonden zijn.
Er is een stupa met daarin Boeddhistische relikwieen.
De foto’s geven een beeld van haast perfecte bouwwerken.
Dat is natuurlijk niet hoe de stupa’s er bij lagen toen ze
door de Engelsen werden herontdekt.
De stupa’s waren deels ingestort.
Dus hier is sprake van een vergaande restauratie/reconstructie.
Kies maar naar welk woord je voorkeur uitgaat.
De stupa’s zijn wel uniek.
Er zijn in de omgeving van Sanchi nog wel meer stupa’s te vinden
(naar het schijnt) maar deze zijn het bekendst en
staan op de world Heritage list van Unesco.
De site van Sanchi vanaf de weg gezien.
Twee grote stupa’s zijn meteen te zien. Ze zijn erg fotogeniek. Op deze dag zijn er weinig toeristen.
De officiele toelichting.
During the third century BC the Mauryan emperor Asoka (circa 273 – 36 BC), the great patron of Buddhism, selected Vedisagiri (Sanchi Hill) for foundation of a Buddhist establishment, because the hill ensured quietitude and seclusion necessary for monastic life and also was situated near the rich, populous and patronizing city of Vidish.
He erected here a stone column and a brick stupa.
The Sunga period (second century BC) witnessed the stone encasing and enlargement of the stupa of Asoka (Stupa 1), erection of balustrades round it’s ground, berm, a stairway and harmika, reconstruction of temple 40 & building of stupas 2 and 3.
During the Satavahana regime (first century BC) four lofty gateways were added to stupa 1 and ine gateway to stupa 3.
Structural activities are on a slow pacew during the reign of the Kshtrapas of Malwa (early centuries of thye Christian era) and Sanchi imported images from Mathura during the period.
Four images of Buddha are placed against the berm of stupa 1 facing the four entrances.
Temple 17 and some other edifices were the contriburions of the Gupta age.
During the seventh-eight centuries AD several Buddha images were installed and temple 18 erected on the foundations of an earlier edifice at the site.
Several temples and monasteries were built during the medieval period when the Pratiharas and Paramaras of Malwa flourished in the region.
Amongst these, the temple 45 is typical for its dimensions and exuberant ornamentation.
Een torana.
De stupa’s hebben hun eigen architectuur:
= ze kunnen vier ‘ingangen’ hebben.
Het zijn niet echt ingangen want je kunt niet in de stupa
maar je krijgt toegang tot een trap waarlangs je de stupa op kunt;
= bij een ingang staat eventueel een Torana,
een soort stenen hek dat heel rijk versierd is;
= dan kan bij iedere ingang een Boeddha-beeld staan;
= dan kan er bij iedere ingang een trap zijn;
= rond de stupa is een ruimte waar je rond de stupa kunt lopen;
= de trap geeft toegang tot de balustrade, een omgang met hek,
min of meer boven op de stupa;
= de top van de stupa heeft een soort parasol.
Detail van een torana.
De torana kan rijk versierd zijn met beeldhouwwerk. Wat hiervan origineel is weet ik niet.
De torana’s zijn schitterend. Je krijgt er geen genoeg van.
Dit is een voorbeeld van de Boeddha-beelden die bij de ingang kunnen staan.
De torana’s zijn niet identiek aan elkaar.
Van sommige afbeeldingen kan ik ook wel vermoeden dat ze scenes uit het leven van Boeddha verbeelden. Maar meestal heb ik geen idee.
Het is een warme dag met veel zon en dus ook hier en daar schaduw.
Nog een torana.
Niet alle torana’s zijn even rijk versierd.
Dit is een detail van de vorige foto.
De torana vanaf de stupa.
Uit mijn reisverslag:
Eigenlijk is de functie en het ontstaan van deze stupa’s niet bekend. Het zijn geen grafmonumenten. Maar een indrukwekkend gezicht is het! Er zijn een drietal grotere stupa’s en veel restanten van stupa’s en kloosters. Het lijkt er op dat het eens erg druk was. Vandaag was het rustig. De meeste toeristen komen na ons op een erg grote groep na. Maar die bleven heel braaf heel dicht bij de gids.
Dit zijn restanten van andere gebouwen of constructies.
Hier zie je de omgang beneden en de trap naar de omgang op de stupa.
Dit is een foto van de omgang beneden.
Als fotoverslaafde ben je steeds op zoek naar het mooiste plaatje.
Een beetje opzij liggen de restanten van klooster 51. Voorbij deze restanten ligt er nog een stupa. Die is zeker wat decoraties betreft anders dan de andere stupa’s. Maar eerst dacht ik dat dit zo’n beetje het einde van het terrein was. Daar vergiste ik me dus.
Dit is een kleinere stupa.
Detail van een torana.
De grote stupa (nummer 1) vanaf de kleinere stupa (nummer 2).
De kloosters en andere bouwwerken zijn allemaal terug gebracht tot mooi afgeronde bouwwerken. Klooster 51 is daar een goed voorbeeld van. Maar dat neemt niet weg dat men ook nog een hele verzameling brokstukken heeft.
Yakshini
Dit is de meer afgelegen stupa nummer 3. Je ziet dat de balustrade en de top die zo prominent bij de andere stupa’s zijn, hier helemaal ontbreken. Dus ook geen trap. Ook geen torana. Daar staat tegenover dat de decoratie anders is.
Stupa 2 resembles stupa 3 in shape and size but without any gateway.
It has a ground balustrade with four cardinal entrances and a double stairway, leading to the top of the drum its reliefs mostly exhibit decorative motifs with some life-scenes of Buddha.
General Alexander Cunningham found inside the dome, the corporeal relics of ten Buddhist teachers of at least three generations at a height of 2.13 meters above the terrace.
De decoraties zijn georganiseerd in een soort emblemen.
Dit is een voorbeeld van wat ik een embleem noem.
Nog een voorbeeld.
Die emblemen zitten op de pilaren, aan de binnenkant dan de ‘ground balustrade’, zeg maar de stenen afscheiding onder aan de stupa.
Relatief eenvoudige motieven. Niet eenvoudig in de betekenis van makkelijk maar in de betekenis van niet over-complex. Wel goed gekozen en goed uitgewerkt.
Hier zie je een aantal van die emblemen tegen de pilaren van de afscheiding.
Dit is het pad van de afgelegen stupa terug naar klooster 51 en de twee stupa’s die richting ingang liggen.
Rechts ligt klooster 51 (de lage muur).
Bij het klooster staat een grote ‘pan’ of ‘schaal’. Uit een (1) stuk steen.
De ‘big bowl’ is beschadigd. De functie is niet helemaal duidelijk.
Vanuit klooster 51 kijk je zo naar de grote stupa. Je ziet dat van het hele klooster de plattegrond in opgemetseld tot een muurtje dat overal even hoog is.
Monastery 51 is well-preserved quadrangular structure.
Remarkeble for its stone walls veneered with bricks.
Probably the roofs of its cells and verandahs and the verandah-pillars had been of wood.
To the west of the monastery lies a giant stone bowl.
Laatste dag in Cambodja
In de reeks over Vietnam en Cambodja
toonde ik veel beelden, gebouwen en reliefs uit de
hoogtedagen van de Cambodjaanse kunst.
Maar op de laatste dag hebben we in Siem Reap ook een
hedendaagse Boeddhistisch tempelcomplex bezocht:
Wat Preah Prohm Rath.
Een paar foto’s.
Dan komen we terecht in een enorm kleurrijke wereld met interessante verhalen.
Het is een behoorlijk groot complex.
Met een beeldentuin met hele uitgesproken beelden.
Een voor mij totaal onbekende wereld met mensen en dieren in allerlei bijzondere verhalen.
Een beeld waar vogels de ingewanden van een persoon opeten. Tamelijk uitgesproken lijkt me.
Maar hét verhaal over Wat Preah Prohm Rath gaat over een bedelmonnik die met zijn houten boot naar Phnom Penh ging om rijst te bedelen. Het wonderlijke was dat als hij terug kwam op de plaats waar nu de tempel ligt, dat de rijst, ondanks de lange tocht, nog niet bedorven was. Op een keer werd zijn boot aangevallen en brak in twee stukken. Het ene deel dreef naar een plaats waar men een tempel oprichtten, het andere deel met de monnik ging in hoge sneldheid (zodat er geen water in de boot kon lopen) naar Siem Reap. Daar maakte men later met het restant van de boot een beeld van een slapende Boeddha.
Dit is de enorme slapende Boeddha.
Het wordt tijd om hem weer eens te gaan wekken.
Een fietstocht in de buurt van Siem Reap
Op 12 januari hebben we een pauzedag ingelast van de monumenten
van Angkor. Dus een ochtend fietsen leek ons leuk.
De avond ervoor hebben we even op internet gekeken en vonden
Grasshopper Adventures.
Dit is een internationale organisatie die fietstochten
organiseert voor toeristen. Er waren twee aanmeldingen,
mijn partner en ik en een meneer uit Singapore.
Siem Reap is voor hem 2 uur vliegen en daarom was hij
voor vier dagen in siem Reap. Hij had geen fietservaring.
Het platteland van Cambodja is schitterend.
Veel kleine boeren, ieder een eigen boerderij en bij het mooie weer
geeft dit een heel romantisch beeld.
Tussen het fietsen door bezochten we een boerderij, een dorpsmarkt, een lotuskwekerij, een moderne tempel enz. Veel van de boeren verbouwen groente en natuurlijk rijst. Daarnaast hebben ze een veestapel. Met bijvoorbeeld een waterbuffel zoals op de foto, voor het ploegen.
Maar ook varkens en bijvoorbeeld deze eenden.
Rijst, veel rijst.
Soms moet je de dieren uitlaten. Deze waterbuffels zijn gek op water en modderbaden. Hier is de buffel nog schoon.
Maar deze buffel heeft de modder al gevonden.
Het zag er een heerlijk tijdverdrijf uit (voor een waterbuffel).
Bij de tempel staan veel tempelwachters.
Bij de tempel met klooster zat een hele familie te wachten op de trappen om gezegend te worden door de monnik. Er staat een groot waterreservoir klaar.
En dan: plens, plens.
Het was een heel sfeervolle omgeving. De zon stond al hoog en het was al behoorlijk warm.
Boeddha in de zon.
De grafmonumenten rond de tempel.
Een cementen beeld zoals er veel om de tempel staan.
We bezoeken ook een lotuskwekerij. De bloemen en vruchten staan er in grote aantallen. De bloemen zijn prachtig. Steeds koopt de gids van de lokale mensen fruit of zoals hier de bloemen. We kunnen heel wat proeven deze ochtend.
Goed gezien. Rechts achter de bloem ligt een frisdrankblikje.
In de grote kweekvijvers staan langs hele smalle dammetjes kleine hutjes. Die kun je huren als je een feestje wilt geven. Vooral in de weekends maken mensen daar gebruik van.
Dit is het zicht vanuit zo’n hut.
Hij heeft wel lotusbloemen en vruchten voor ons.
Twee lotusbloemen met een vrucht in het midden.
Stringing together
Al een tijdje probeer ik boekjes te maken geinspireerd door
de boeken die gevonden zijn in de Mogao-grotten in China.
Een internationaal project probeert via het internet iedereen
inzicht te geven in de vondsten in die Boeddhistische grotten.
Die vondsten zijn nu in musea over de hele wereld.
Wikipedia:
The International Dunhuang Project (IDP) is an international collaborative effort to conserve, catalogue and digitise manuscripts, printed texts, paintings, textiles and artefacts from Dunhuang and various other archaeological sites at the eastern end of the Silk Road. The project was established by the British Library in 1994, and now includes twenty-two institutions in twelve countries. As of 1 March 2016 the online IDP database comprised 137,812 catalogue entries and 483,721 images. Most of the manuscripts in the IDP database are texts written in Chinese, but more than fifteen different scripts and languages are represented, including Brahmi, Kharosthi, Khotanese, Sanskrit, Tangut, Tibetan, Tocharian and Old Uyghur.
Mij gaat het dan niet om de enorme rijkdom aan talen of om de inhoud
van die verhalen maar veel meer over hoe we van de boekrol langzaam zijn
overgestapt naar de huidige codex-vorm van het boek.
Mijn eerste project was de ‘whirl wind binding’ (xuanfeng zhuang).
Een ander de ‘vlinderbinding’ (hudie zhuang)
Mijn huidige project noem ik ‘Stringing together’.
Een van de boeken in de collectie van het International Dunhuang Project
is een heel eenvoudige bindwijze, een stapje in de reis van boekrol
naar codex. Van deze vorm kent men maar 1 exemplaar.
Maar ik vond het een logische stap.
In de documentatie staat er het volgende over:
Afbeelding van het boek in een document speciaal gemaakt met boekbinden als focus.
Ik ben al een tijdje bezig.
Zoals je op het origineel kunt zien gaat het om dubbel gevouwen pagina’s.
Bovenaan iedere kolom met tekst staat een afbeelding.
Ik had nog twee korte teksten staan van Arnon Grunberg en heb er
een kort verhaal aan toegevoegd. Dat laatste is een vertaling
naar het Nederlands van W.L. Idema van een van de Chinese verhalen
uit Dunhuang (uit een boek van hem met een hele collectie vertalingen).
Voor de afbeeldingen heb ik 60 lino-afdrukken gemaakt. 40 van een Boeddha.
Mijn teksten passen op drie A-4tjes.
Deze week heb ik pagina drie gedrukt.
Dit zijn alle pagina’s drie met de lino-afdrukken van een Boeddha.
De eerste vier exemplaren ben ik nu aan het inbinden. Ik vouw de A4-tjes in de lengte dubbel. Aan de binnenkant plak ik een strookje dikker, bruin papier. Dat is om de pagina’s meer stevigheid te geven maar ook om een steviger gaatje te kunnen maken waar het koordje straks door gaat.
Hier zijn de eerste vier boekjes allemaal op dezelfde lengte gesneden. Het boekje kan een paar centimeter korten worden dan een regulier A4.
Dit is dan een van de eerste vier versies van Stringing together.
Bij de teksten van Arnon Grunberg heb ik een ‘moderne’ lino-afdrukken gemaakt. Net als bij de Boeddha’s zijn er geen twee die aan elkaar gelijk zijn. Heel soms zijn er ook afdrukken met de hand bijgekleurd.
In de basis is dit een heel eenvoudige binding. Op de bovenste linkerhoek maak ik met de papierboor een gaatje. Dat gaat dan dus door het bedrukte papier en door de stevige strook bruin papier die er tussen gelijmd zit. Vervolgens gaat er een koordje door. Ik weet niet hoe ruim het koordje moet zitten. Dus bij de eerste zit er veel ruimte is. Later zal ik er nog een maken met minder ruimte.
Nummer twee krijgt een eenvoudige kaft. Die lijm ik niet. Ik maak ook hier door en door een gaatje en vervolgens gaat het koordje erdoor.
Dit is zover als ik nu ben. Twee versies van Stringing together.
Creatieve woensdag
Er ontbreken nog een aantal lino-afdrukken voor deel twee van
het verhaal dat ik ga inbinden onder de naam ‘Stringing together’.
Met de lino’s die ik al had ben ik een nieuwe serie Boeddha’s begonnen.
Maar deze keer heb ik eens geprobeerd een extra lino
te maken voor de kleding.
Dat lukte wel maar het afdrukken, op het blote oog, geeft toch wel eens
te grote verschillen.
Bij een paar lukte het aardig.
Daarna heb ik eens geprobeerd om nog wat kleur met de hand aan te brengen.
De resultaten (het zijn er nog niet genoeg).
Het begon er mee een tweede drukgang aan te brengen in een andere kleur. Dat deed ik al eerder. Toen heb ik een extra lino gesneden. Die is wel veel kleiner dan de eerste drukgangen. Dus sneller gesneden, maar moeilijker op de juiste plaats te krijgen bij het afdrukken.
Bij deze twee afdrukken ging het best aardig. De kleur was niet zoals ik het had willen hebben maar die verf gooi ik niet weg. Ik heb al op een video een hulpmiddel gezien dat er voor kan zorgen dat verschillende lino’s toch steeds op de juiste plaats kunnen komen ten opzichte van het papier. Het kost wat meer papier maar ik vermoed dat het een goede methode is. Dus een volgende keer ga ik dat een proberen. Deze serie maak ik nog op de oude manier af.
Deze afdrukken zijn gemaakt met drie lino’s en zijn daarna met de hand ingekleurd met verf.
Stringing together / Bladerboek
Vandaag nog even in mijn werkplaats geweest.
Twee eerste drukgangen Boeddka’s gemaakt: zwart en blauw. Daarnaast verder gegaan met het conserveren van de herfstbladeren voor mijn Bladerboek.
Het aantal bladeren dat al gereed is groeit. Ik weet nog niet hoeveel bladeren ik nodig ga hebben en welke tekst er precies in het boek komt. Maar dat is voor latere zorg. Nu eerst zorgen dat de bladeren beschermd worden voor verdere achteruitgang. Ze worden door de behandeling vooral ook sterker.