De deelnemers hebben hun boeken al allemaal ingediend
voor de wedstrijd van de mooiste uitvoering van ‘Van den vos Reynaerde’.
Ik moet nog beginnen maar dat is niet erg.
Ik heb heel erg genoten van al die weken dat ik van papier
kerstversieringen maakte of bezig was met de voorbereiding
van de Cultuurnacht.
Nu is er weer ruimte om aan dit grote avontuur te gaan werken:
een middeleeuwse binding naar de richtlijnen van Goddijn.
Om mensen te laten zien, tijdens de Cultuurnacht, hoe een boek gedrukt wordt (plano) en hoe het papier vervolgens wordt gevouwen, had ik het boek nog niet op- maat gesneden. Maar deze week was het zo ver. Bij het boek is 1 blanco katern meegeleverd. Dat heb ik in 2 gedeeld en één als eerste katern en het tweede als laatste katern opgenomen. Daarom kan ik makkelijk de plaats met potlood markeren waar ik ga snijden.
Schoongesneden ziet het er dan als volgt uit. Altijd een spannend moment. Nu begint het op een boek te lijken. Als dekblad (schutblad dat met als doel extra bescherming te geven aan de katernen, bij het eerste en laatste katern wordt meegebonden) dienen twee stukken perkament.
Het snijafval. Helaas was het boek net iets dikker dan mijn snijmachine aankon. Ik heb het dus in twee keer gesneden. Dat kan eigenlijk niet zonder dat je dat achteraf ziet. Maar het vroeg snijden heeft zo-wie-zo nadelen en werd in de Middeleeuwen pas later gedaan.
‘Onder bezwaar’ betekent in mijn geval: tussen twee planken en onder een stapel zware boeken. Hier ligt mijn exemplaar van ‘Van den vos Reynaerde’ inclusief de perkamenten dekbladen. Die dekbladen zitten met een rand van ongeveer 1 centimeter om het betreffende katern gevouwen. Maar perkament heeft wat tijd en druk nodig om zich te laten temmen. Zo zijn mijn handen vrij voor andere dingen.
De twee eikenhouten platten zijn 1 centimeter dik. aan wat de rugzijde gaat worden (op de foto in het midden) zullen drie leren riempjes en twee perkamenten strengels de platten met elkaar en met het boekblok verbinden. De perkamenten strengels gaan de kapitaalkern vormen, het hart van het kapitaalband. Een van de grote uitdagingen die ik bij de vorige dummy niet helemaal kreeg zoals ik het wilde. De strengels komen aan de kop (bovenkant) en staart (onderkant) van het boek, daar waar nu een kapitaalhoekje is weggehaald. Ook de scherpe randen aan de buitenkant (waar straks de leren bekleding over komt) heb ik met een stukje schuurpapier wat afgerond.
Uit de resten van een oude leren tas maak ik drie leren riempjes. Ruim 1 centimeter breed en 2 millimeter dik. Deze zitten inmiddels in de pers want mijn leer was maar 1 millimeter dik, dus heb ik een bredere strook dubbel gevouwen en gelijmd. Inderdaad dit leer is eerder gebruikt om de titel te oefenen met vergulden voor een ander boek (Bradel). Maar daar zie je straks toch niets van. De riempjes zijn misschien te lang maar de 15 centimeter uit het boek van Goddijn was vorige keer te weinig. We gaan het zien.
Best veel gedaan voor een eerste middag.