A silk road oasis

Posted on oktober 20, 2024 by Argusvlinder

Afgelopen week was ik in Londen voor een paar dagen.
Aanleiding was de grote tentoonstelling over de
zijderoute in het Britisch Museum:
“Silk Roads”.
Tegelijkertijd was er een kleinere tentoonstelling in
de British Library. Klein maar niet minder groots.
“A silk road oasis – Life in ancient Dunhuang”.

Bij beide tentoonstellingen verschijnt een catalogus
en die van “A silk road oasis” heb ik intussen gelezen.

Mélodie Doumy, A silk road oasis – Life in ancient Dunhuang, British Library. Mélodie Doumy is de Lead curator van de Chinese Collections (Marc Aurel Stein en August Friedrich Rudolf Hoernle) en International Dunhuang Programme manager bij de British Library.

Ten aanzien van ons koloniaal verleden hebben veel westerse landen
een geschiedenis waar vraagtekens bij te zetten zijn.

Zo was Aurel Stein een Hongaars-Britse archeoloog die onder
andere expedities ondernam, betaald door Engeland en India,
in Noord-West China.
Daar kocht hij tienduizenden manuscripten en gedrukte teksten,
(beschilderd) textiel en kleine voorwerpen van de zelfbenoemde
beheerder van het grottencomplex bij Dunhuang. Voor een peuleschil.

Bijzonder daarbij was dat het ging om stukken uit een grote (Grot 17)
die ook wel de ‘bibliotheekgrot’ wordt genoemd, waar deze stukken
honderden jaren afgesloten hebben gelegen.
Een echte tijdscapsule. Onbekend tot aan dat moment voor Chinese
of andere wetenschappers.

De stukken op de tentoonstelling zijn vooral uit deze grot afkomstig.
In de catalogus staat 52 stukken beschreven.
Daar zitten heel bijzondere exemplaren bij (als ze dat al niet allemaal
zijn).

Printed Diamond Sutra, Mogao Cave 17, 11 may 868, Or.8210/P.2. Het oudste, complete gedrukte boek dat gedateerd is.

Aan de tentoonstelling ga ik nog een aantal berichten wijden.
Voor nu ging het me vooral om de catalogus.

Het is een heel goed leesbaar boek over Dunhuang geworden.
Het laat zien hoe contacten tot stand kwamen met mensen die
verschillende talen spraken en verschillende belangen hadden.
De zijderoutes speelden een belangrijke rol in het uitwisselen van
ideeen, niet in de laatste plaats van religieze denkbeelden.
De tentoonstelling is net als de catalogus opgebouwd rond
thema’s als de onderwerpen, het kloosterleven van vrouwen,
de technische aspecten van boekproductie (van materiaal
naar talen en schrijfwijze, het kopieëren van teksten,
drukken, illustreren, binden, enz), werk op textiel en
de relatie tot de decoratie van de Mogao caves.

“Life in ancient Dunhuang” is dan misschien wat sterk
uitgedrukt maar de tentoonstelling geeft wel een goed beeld
van de diversiteit van het materiaal.
Jammer dat dit materiaal niet meer/vaker permanent beschikbaar
is met toelichting op de context van het materiaal,
zoals dat nu wel in de tentoonstelling en in dit boek gebeurd.
Het digitaliseren van al dit materiaal is een goede en
noodzakelijke stap naar de toekomst maar de directe
confrontatie met het materiaal voegt voor mij toch nog
steeds heel veel toe.

De tweede catalogus heb ik nog niet gelezen. Daar heb
ik slechts door heen gebladerd. Dus wellicht later
meer daarover maar al wel vast een afbeelding.

Sue Brunning, Luk Yu-ping, Elisabeth R O’Connell, Tim Williams, Silk Roads, The Britisch Museum. Let op de ‘S’ aan het eind van Silk roads. Die letter maakt een heel verschil. Schitterende tentoonstelling!

Argus in China

Posted on oktober 19, 2024 by Argusvlinder

Niet heel ver van het West Lake in Hangzhou bezocht ik
het Lingyin Temple Complex dat tegen de heuvel aan ligt.
Het kloostercomplex bestaat uit meerdere gebouwen die
een beetje uit elkaar en tegen de heuvel aan liggen.
Als ik de volgende foto’s maak begin ik bovenin het complex
en ga onderweg naar de uitgang.

China, Hangzhou, Lingyin Temple Complex, Huayan Hall.

Huayan Hall

The Huayan Hall houses statues of the three sages in the Avatamsaka Sutra.
In the middle stands the statue of Vairocana Buddha (also Mahavairocana), the Dharmakaya (Dharma body) that constitutes a Buddha together with the Sambhogakaya (Enjoyment body) and the Nirmanakaya (Transformation body).
On both sides sit Maniusro Bodhisattva and Samantabhadra Bodhisattva, representing wisdom and virtue respectively.
The bodies of the three statues are all carved from Nanmu imported from Myanmar with a diameter of 2.06 meters and a length of 8,1 meters on average (clothes, ornaments of the statues and the lotus throne are carved from eamphor wood (waarschijnlijk bedoelt men camphor wood = kamferboom (of Cinnamomum camphora).

In de tekst wordt de houtsoort ‘nanmu’ genoemd.
Die kende ik niet. Dat is ook niet zo vreemd want
deze plantensoort komt in de vrije natuur bijna niet meer voor.
Alleen nog in een aantal botanische tuinen.
Maar de kwaliteiten zijn wel bijzonder:

Zie Wikipedia:

Nanmu was used in architectural woodworking and boatbuilding due to its resistance to decay. The wood dries with little splitting or warping. After drying the wood is of medium-density and does not change shape. Nanmu can be sanded to a mirror finish. The highest grade of nanmu wood has a bright golden color, a pleasant fragrance, and exhibits impressive chatoyancy (an optical effect) which is why it is often referred to as jīnsī (Chinese: 金絲 – golden-thread or golden silk) in China.

Dit geeft een beeld van de omgeving en hoe de tempelgebouwen er liggen.

Hall of Heavenly Kings.

Hall of Heavenly Kings

Inside the Hall of Heavenly Kings worship the statues of the Four Heavenly Kings, Maitreya Buddha and Skanda Bodhisattva.
The plaque hung above the hall is inscribed with four Chinese charactes “Yun Lin Chan Si” (meaning Chan temple of clouds and forests), written by Emperor Kangxi of the Qing Dynasty.
The 8-meter high statues of the of the Four Heavenly Kings were reconstructed in the 21st year of the Republic of China (1932) together with that of Maitreya Buddha.
The ststue of Skanda Bodhisattva (dating back to the Southern Song Dynasty) is made of solid piece of camphorwood.

Fragment van de Twin sutra pagoda?

In het volgende bericht ga ik rustig thee drinken.

I need a raincoat II

Posted on oktober 18, 2024 by Argusvlinder

De interpretatie van Copilot van het woord ‘avontuurlijker’
leidde tot een soort Harry Potter-invalshoek.
Daar was ik niet naar op zoek.
“I need a raincoat” roept een sfeer op die om een serieuzere
invulling vraagt.

Vandaar dat ik het nog een keer probeer met als verwijzing de
film ‘Brief encounter’. Een film uit 1945 van David Lean
waarin een getrouwde man een getrouwde vrouw kort ontmoet,
terwijl ze elkaar eerder niet kenden.
Een relatie tussen twee mensen die op dat moment beide
getrouwd zijn met anderen was maatschappelijk onacceptabel.

Dus iets wat op het eerste gezicht oppervlakkig is:
twee mensen die elkaar spreken, een vogeltje geklemd achter
een reclamebord, kan een diepere invulling krijgen.

Graag een short story van 500 regels in het Nederlands dat begint met “I need a raincoat,” en dat gaandeweg uitlegt hoe bijgaande foto te verklaren is vanuit het verhaal. Ik zoek een avontuurlijk verhaal op een manier die doet denken aan de film “Brief Encounter” zonder dat plot over te nemen.

Copilot:

“I need a raincoat,” fluisterde hij tegen zichzelf terwijl hij door de drukke straten van de stad liep. De regen viel met bakken uit de hemel en de wind rukte aan zijn jas. Hij zocht naar een schuilplaats, ergens waar hij even kon opwarmen en tot rust kon komen.

Aan de overkant van de straat zag hij een klein, uitnodigend café. Hij haastte zich ernaartoe en duwde de zware deur open. Een warme golf van koffiegeur en zachte muziek begroette hem. Hij schudde het water van zijn jas en keek om zich heen op zoek naar een vrije tafel.

In een hoek zag hij een vrouw zitten, verdiept in een boek. Er was iets aan haar dat zijn aandacht trok; misschien was het de manier waarop haar ogen af en toe dromerig naar buiten staarden, alsof ze iets of iemand zocht. Hij besloot de gok te wagen en liep naar haar toe.

“Pardon,” begon hij, “is deze stoel vrij?”

Ze keek op, enigszins verrast, maar knikte toen. “Ja, ga je gang.”

Hij nam plaats en bestelde een koffie. Terwijl hij wachtte, probeerde hij een gesprek te beginnen. “Is het oké als ik hier zit? Ik kon nergens anders een vrije plek vinden.”

Ze glimlachte. “Natuurlijk. Het is zo’n weer vandaag dat iedereen binnen schuilt.”

Ze raakten aan de praat en ontdekten al snel dat ze meer gemeen hadden dan ze ooit hadden gedacht. Hun gesprekken gingen over alles, van favoriete boeken tot levensdoelen. De tijd leek voorbij te vliegen, en voor ze het wisten, hadden ze uren in het café doorgebracht.

Terwijl ze zich klaarmaakten om te vertrekken, zag hij iets vreemds aan een paal hangen, net buiten het café. Het was een handgemaakt stoffen duifje, zorgvuldig genaaid en met geborduurde vleugels. Het zag er verloren en eenzaam uit, bungelend aan de paal naast een bord van de parkeerapp RingGo.

“Wat is dat?” vroeg hij, wijzend naar de paal.

Ze draaide zich om en haar ogen werden groot. “Dat… dat is van mij! Ik had het gemaakt voor een speciaal iemand, maar ik verloor het een paar dagen geleden. Wat doet het daar?”

Samen liepen ze naar de paal en haalden het duifje voorzichtig naar beneden. Ze hield het dicht tegen haar borst en keek hem dankbaar aan. “Dank je wel. Dit betekent veel voor me.”

Hij glimlachte. “Het lijkt erop dat dit duifje ons beiden iets heeft gebracht vandaag.”

Vanaf dat moment waren hun levens onlosmakelijk met elkaar verbonden. Ze bleven elkaar ontmoeten in dat kleine café, hun band werd sterker met elk gesprek en elke gedeelde glimlach. De stad met zijn regen en parkeerborden werd een stille getuige van hun groeiende avontuur.

Je ziet dat Copilot steeds terugvalt op teksten die ergens anders
al gevormd zijn. In dit voorbeeld de plot van de film.
H/zij slaagt er niet in de drie elementen: quote, film en foto echt
tot een natuurlijke eenheid te maken.
Natuurlijk breit h/zij die elementen wel aan elkaar maar het wordt
niet echt een verhaal.
Het sturen van de output is ook best ingewikkeld en als je weet
waar je naar toe wilt, kun je het misschien beter
zelf proberen te schrijven.
Verder ‘doet’ Copilot weinig met de ingredienten. Ze worden bijna
letterlijk overgenomen maar er ontstaan geen nieuwe invalshoeken
of ideeën. De interpretatie van de vogel als een engel (zie eerste
bericht) leek creatief maar bleek niet meer dan een ‘leesfout’.
In deze versie van Copilot zie je niet welke bronnen er gebruikt
zijn bij het maken van het verhaal. Had ik misschien moeten vragen…

I need a raincoat

Posted on oktober 18, 2024 by Argusvlinder

De afgelopen dagen was ik in Londen.
Er is een tentoonstelling in het British Museum met als titel
Silk Roads (let op de laatste ‘S’).
Maar dit bericht heeft daar niets mee te maken.
Het heeft te maken met een foto die ik er maakte op straat.
Terwijl ik terug liep naar mijn hotel zag ik een soort
van pop, geklemd tussen een parkeerbord en de paal
van de verkeerslichten. De pop was een vogel.
Geen idee waarom het daar was of wat het moet betekenen.

Als ik een paar dagen weg ben neem ik mijn iPod mee, nog
zo’n heel oud model, een clickwheel.
Daar staat best veel muziek op en ik val goed in slaap
bij de Counting Crows. ‘Across a wire’ werkt erg goed.
In het nummer ‘Raining in Baltimore’ komt de zinsnede
‘I need a raincoat’ vaak terug.
De tekst is onbegrijpelijk maar dat het deprimerende muziek
is, dat is wel duidelijk.

“This circus is falling down on its knees,
The big top is crumbling down,
It’s raining in Baltimore fifteen miles east,
Where you should be, no one’s around.
I need a phone call,
I need a raincoat,
I need a big love,
I need a phone call.”

Wat zou AI nou maken van ‘I need a raincoat’ en
mijn foto? 500 woorden.

Londen, pay to park.

Eerste vraag:

Kun je een kort en avontuurlijk verhaal schrijven dat begint met een quote van de Counting Crows ‘I need a raincoat’ en dat de foto verklaart. 500 worden in het Nederlands

Short story:

“I need a raincoat,” zong hij zachtjes terwijl hij door de straten van de stad liep. De lucht was grijs en dreigend, en de eerste druppels regen begonnen al te vallen. Hij trok zijn kraag omhoog en versnelde zijn pas, op zoek naar een schuilplaats.

Plotseling viel zijn oog op een klein, wit figuurtje dat aan een paal hing. Het was een handgemaakt engeltje, zorgvuldig geborduurd met groene en gouden draad. Het hing daar, half verborgen achter een bord dat reclame maakte voor een parkeerapp genaamd RingGo. “Pay to park with your phone,” stond er in grote letters op het bord. Hij glimlachte om de ironie; zelfs engelen moesten tegenwoordig betalen om te parkeren.

Hij stapte dichterbij om het engeltje beter te bekijken. Het was duidelijk met liefde gemaakt, misschien door een kind of een grootouder. De regen begon nu harder te vallen, en hij voelde een drang om het engeltje te beschermen tegen de elementen. Hij keek om zich heen, op zoek naar een plek waar hij het veilig kon opbergen.

Terwijl hij daar stond, hoorde hij een zacht geritsel achter zich. Hij draaide zich om en zag een klein meisje, niet ouder dan zeven, met grote ogen naar hem kijken. Ze droeg een felgele regenjas en hield een paraplu vast die veel te groot voor haar was. “Dat is mijn engeltje,” zei ze zachtjes. “Ik heb het gemaakt voor mijn oma, maar ik ben het verloren.”

Hij knielde neer zodat hij op ooghoogte met haar was. “Je hebt het prachtig gemaakt,” zei hij. “Waarom hing het hier aan deze paal?”

Het meisje haalde haar schouders op. “Ik weet het niet. Misschien wilde het gewoon vliegen.”

Hij glimlachte en gaf haar het engeltje terug. “Hier, zorg goed voor het. En misschien moet je oma het een mooi plekje geven waar het niet kan wegvliegen.”

Het meisje knikte en nam het engeltje voorzichtig aan. “Dank je wel, meneer,” zei ze voordat ze wegrende, haar paraplu wiebelend in de wind.

Hij stond op en keek haar na, een gevoel van voldoening overviel hem. De regen viel nu met volle kracht, maar hij voelde zich warm van binnen. Hij trok zijn kraag nog wat hoger op en vervolgde zijn weg, de woorden van het liedje nog steeds in zijn hoofd. “I need a raincoat,” zong hij opnieuw, maar deze keer met een glimlach op zijn gezicht.

De stad was vol verrassingen, dacht hij. En soms, als je goed oplette, kon je zelfs een klein wonder vinden aan een simpele paal met een parkeerbord.

Tweede poging:

Mag het avontuurlijker en het engeltje is een vogeltje?

“I need a raincoat,” zong hij zachtjes terwijl hij door de straten van de stad liep. De lucht was donker en dreigend, en de regen begon met grote druppels neer te vallen. Hij versnelde zijn pas, op zoek naar een schuilplaats.

Opeens viel zijn blik op een paal met een bord van de parkeerapp RingGo: “Pay to park with your phone.” Maar wat hem echt opviel, was een klein, wit vogeltje dat angstig aan de paal vastzat. Het diertje was doorweekt en zag er uitgeput uit.

Hij voelde een golf van medeleven en besloot het vogeltje te bevrijden. Hij worstelde met de harde regen en probeerde het vogeltje voorzichtig van de paal los te maken. Na een paar minuten slaagde hij erin en hield hij het trillende diertje in zijn handen. Het leek een duifje, maar met de meest ongebruikelijke groene en gouden veren die hij ooit had gezien.

Net toen hij dacht dat hij het vogeltje in veiligheid had gebracht, hoorde hij een luid geraas boven zijn hoofd. Hij keek omhoog en zag een gigantische zwarte schaduw die over de stad cirkelde. Het was een arend, en niet zomaar een arend, maar een roofvogel met een spanwijdte zo groot als een auto.

Het vogeltje begon in zijn handen te fladderen en hij besefte dat het arend op zoek was naar zijn prooi. Met een vastberaden blik in zijn ogen rende hij naar de dichtstbijzijnde steeg, het vogeltje beschermend tegen zijn borst gedrukt. De steeg was smal en vol obstakels, maar hij manoeuvreerde behendig, wetende dat hij het vogeltje moest redden.

Plotseling hoorde hij het oorverdovende gekrijs van de arend die dichterbij kwam. In een laatste wanhopige poging dook hij onder een afdak van een verlaten gebouw. Hij bleef daar hijgend staan, terwijl de arend woedend boven hem bleef cirkelen.

Nadat het gevaar geweken was, keek hij naar het vogeltje in zijn handen. “Je bent veilig nu,” fluisterde hij. Hij vond een oude kartonnen doos en legde het vogeltje erin, terwijl hij er een paar droge doeken overheen legde die hij in de steeg had gevonden.

De regen was eindelijk gestopt en een straal zonlicht brak door de wolken. Hij keek omhoog en glimlachte. Het vogeltje leek te ontspannen in zijn geïmproviseerde nest. “Misschien is het tijd om terug te vliegen,” zei hij zachtjes. En alsof het diertje hem begreep, fladderde het uit de doos en vloog de zon tegemoet.

Met een gevoel van voldoening stond hij op en trok zijn kraag omhoog. De stad was vol verrassingen, dacht hij. En soms, als je goed oplette, kon je zelfs een klein wonder vinden aan een simpele paal met een parkeerbord.

Dit is het nog niet helemaal.
Later nog eens meer experimenteren.
AI is hier Copilot.

Argus in China

Posted on oktober 16, 2024 by Argusvlinder

China, Hangzhou, Lingyin Temple Compex, Hall of Medicine Buddha.

De tekst neem ik hieronder maar even over:

Rebuilt in 1991, the Hal of Medicine Buddha, houses the statues of “Three Sages of the East”.
At the center sits Medicine Buddha.
Bhaisajyaguru, the Buddha of Vaiduryanirbhasa – the eastern pure land of Lapis Lazuli light who has vowed to help the sentient beings (Wikipedia: a creature that can experience things through its senses and has the capacity to feel emotions, have thoughts, and experience pain or pleasure) releive the destitute and the sick and obtaint enlightenment.
Medicine Buddha is attended by two Bodhisathvas.
Suryaprabha and Candraprabha, symbolizing sunlight and moonlight respectively.
On both sides of the hall stand twelve statues of Twelve Great Yaksa Generals, the guardians of Zodiac in Chinese Buddhism.

Twee voorbeelden van de ‘Twelve Great Yaksa Generals’.

Ik ga het nog hogerop zoeken…..

Onderweg bleek dat het aanraken van deze tekst (of een bepaald woord in de tekst) goed voor je was (geluk bracht). Dus ik heb de tekst ook aangeraakt.

Er was daar een ruimte met ‘Boedhistische kunst’. Dat is mijn beschrijving. Dat had toch iets van gaan kijken naar beelden in een katholieke kerk. Niets mis mee maar het is niet altijd ook kunst. Dit viel me op omdat dit lijkt op een ontwerp van een waaier.

Dit bamboe-bos kan ik verder niet duiden maar vond het wel mooi.

Een enorme voorstelling. Dat zal veel tijd gekost heben om het te ontwerpen en maken. Hieronder licht ik het centrale deel van deze voorstelling er even uit.

Het gaat nog een stuk hoger.

Er komt een draak uit het dak.

Volgende keer verder en naar beneden terug.

Argus in China

Posted on oktober 15, 2024 by Argusvlinder

Dag in, dag uit, berichten over China.
Dat kan als saai overkomen maar zo kwam China bij mij
helemaal niet over. Dus nog even geduld.
Ik ben al in de laatste week van mijn vakantie bezig.

In Hangzhou, in de buurt van het West Lake, in de heuvels
vind je de Lingyin Temple.
Eerlijk gezegd heb ik nauwelijks kennis van het Boeddhisme.
Het komt op mij over als een erg ingewikkelde religie.
Maar langzaam worden meer termen vertrouwd.
Maar als ik dan zo’n tempel bezoek kijk ik mijn ogen uit
zonder dat ik er veel van begrijp.

Als je in China ‘oude’ tempels bezoekt zijn ze vaak niet
feitelijk erg oud. Er zijn soms elementen die heel ver teruggaan
in de geschiedenis (zoals de pagode die je dadelijk ziet) maar
veel is van na de Culturele Revolutie. Niet altijd,
dus het is altijd goed oppassen wat oud precies is.
De grote Boeddha die ik dadelijk laat zien is in 1955
gemaakt maar de plaats van deze tempel is eeuwenoud.

China, Hangzhou, Lingyin Temple, Twin sutra pagodas. Of er nog twee pagodas stonden of dat dit de enige was weet ik niet meer. De toelichting op het informatiebord over de betekenis van ‘pagoda’ in relatie tot ‘stupa’ en India vond ik erg interessant. Daarom herhaal ik die tekst dadelijk hieronder.

Pagoda, also known as Stupa, was originally a burial mound in India for treasuring the Saria (body relics of the Buddha).
Introduced to China along with Buddhism in the Eastern Han Dynasty (25 – 220), Stupa gradually developed into a kind of high-erected building of religieus significance and was more frequently called pagoda in China.
Today more than a hunderd ancient pagodas can still be found in Jiangsu and Zeijang provinces, among which those built between the Five Dynasties period (907 – 960) and the Song Dynasty (960 – 1279) are deemed the best.
Constructed in 960, the first year of the Jianlong’s Reign of the Northern Song Dynasty (960 – 1127), the twin stone pagodas are the oldest and most valuable architectural relics in Lingyin Temple, witnessing the long history of its development.

Het was een drukke dag. Ik heb ik veel en lange rijen gestaan. Maar dan heb je ook wat.

Deze Boeddha geeft zich moeilijk prijs.

Bezoekers worden links of rechts om dit beeld van de Shakyamuni Buddha geleid. Achter de achterwand van deze Boeddha in de Mahavira Hall zie je nog een bijzondere opstelling.

Dit is een klein deel van die bijzondere opstelling. Op wikipedia noemt iemand het een panorama dat een hoofdstuk uit de Avatamsaka Sutra verbeeldt. Dat panorame loopt vanaf het hoge plafond tot aan beneden.

Een soort van rooster (?) in een buitenmuur van de tempel. Overigens is waarschijnlijk klooster een betere term dan tempel want het gaat om meerdere gebouwen en er verblijven veel monniken.

Argus in China

Posted on oktober 14, 2024 by Argusvlinder

Eerst ‘beklim’ ik samen met heel veel andere mensen
nog een top om dan tijd te hebben voor de Bouddha-beelden.

De top.

China, Hangzhoum Stone statues on Feilai Peak.

Volgens Googlle Lens staat er op het bruine bordje: Zittend beeld van de moeder van de verlosser Boeddha, Yuan Dynasty.

Maitreya Buddha die als bijnaam Big Belly Buddha heeft, Southern Song Dynasty, 1127 – 1279.

Ik ga de tempel in.

Argus in China

Posted on oktober 13, 2024 by Argusvlinder

Het is 4 oktober 2023. We gaan een Boeddhistische tempel of beter
gezegd een tempel complex bezoeken.
Op een heuvel in de buurt van het West Lake bevint zich de
Lingyin Temple. Daar gaan we naar toe.
In dit bericht misschien nig niet maar ik vond het er
sensationeel.

De heuvel is natuurlijk weer een ‘scenic area’. Groots
opgezet zodat veel bezoekers tegelijk ontvangen kunnen worden.
Een heuvel betekent natuurlijk ook klimmen.

Vraag me niet wat deze paarden hier doen maar het was wel een mooi gezicht.

Rolstoelvriendelijk was het volgens mij niet. Maar uitdagend voor de jonge Chinesen en zeker voor een westerse toerist als ik helemaal.

China, Hangzhou, Stone statues on Feilai Peak, Song dynasty (960 – 1279). In dit verband wordt veel gesproken over grotten. Ik weet wel dat dit een kwestie van terminologie is maar ik zie reliefs tot driedimensionale beelden onder een afdak. Beschermd teggen zon en regen.

De wanden zijn op sommige plaatsen volledig in gebruik door de beelden.

Stone statues on Feilai Peak, Vairocana en anderen. Ik ben geen Boeddhist en heb ook geen plannen maar de geschiedenis van het Boedhisme is interessant. Boedhisme is zeker niet eenvoudig (voor mij).

Dus ben ik even gaan kijken bij Wikipedia:

Vairocana (from Sanskrit: “from the sun” or “belonging to the sun”, “Solar”, or “Shining”) also known as Mahāvairocana (Great Vairocana) is a major Buddha from Mahayana and Vajrayana Buddhism. Vairocana is often interpreted, in texts like the Avatamsaka Sutra, as the Dharmakāya of the historical Gautama Buddha.

In East Asian Buddhism (Chinese, Korean, Japanese and Vietnamese Buddhism), Vairocana is also seen as the dharmakāya (the supreme buddha-body, the body of ultimate reality), and the embodiment of the Buddhist concept of wisdom and purity. In the conception of the Five Jinas of Mahayana and Vajrayana Buddhism, Vairocana is at the centre and is often considered a Primordial Buddha. In East Asian esoteric Buddhism, Mahāvairocana is considered to be a cosmic Buddha whose body is the entire universe, the Dharmadhātu.

Argus in China

Posted on oktober 12, 2024 by Argusvlinder

In de avond bezocht ik het West Lake.
Een meer dat in de culturele geschiedenis van China sporen
heeft nagelaten.
Die avond was het erg druk in Hangzhou. De Asian Games zouden nog
duren tot 8 oktober 2023. Tegen die tijd was ik al weer terug
in Shanghai. Maar vanuit het hotel naar het West Lake met
taxi, metro en lopend was nog een hele tocht.
Met steeds meer mensen.

Een Chinese eetgelegenheid op die avond. Onderweg naar het West Lake.

Volgens Wikipedia:

West Lake has influenced poets and painters throughout Chinese history for its natural beauty and historic relics, and it has also been among the most important sources of inspiration for Chinese garden designers. It was made a UNESCO World Heritage Site in 2011, described as having “influenced garden design in the rest of China as well as Japan and Korea over the centuries” and reflecting “an idealized fusion between humans and nature”.

De stad lag er mooi bij. Maar zoals gezegd, het was al avond en dus al donker.

Inbinden stripverhaal

Posted on oktober 11, 2024 by Argusvlinder

De laatste loodjes.
Deel 2, het deel met een groot, handgetekend stripverhaal,
dat zich afspeelt in de ruimte en dat waarschijnlijk
begin jaren ’60 van de vorige eeuw is geschreven en
getekend, is bijna af.
Vandaag is het af gekomen.

Zoals je kunt zien heb ik nog een blad met het handgemarmerd papier uit Bangladesh. Voor in het geval dat… Nou, ok had het nodig want de binnenkant van de platten wilde ik niet zoals bij deel 1, met het blauwe schutblad bekleden. Misschien ligt het aan de looprichting van het papier en is het mijn fout. Misschien is het papier minder geschikt. Hoe dan ook, de binnenzijde krijgt ook een marmerbekleding.

Over dit deel ben ik tevreden. Er zijn een paar punten waarvan ik weet dat het nog beter kan. Maar waarschijnlijk ziet de persoon voor wie ik de losse bladen heb ingebonden, dat niet eens.

Het papier vind ik erg mooi. Je ziet wel eens van die foto’s van planeten en sterrenstelsels heel, heel ver van ons vandaan. Foto’s die heel spannend zijn ingekleurd. Nou dat vind ik hier ook het geval met het goud, zwart en groen.

Eerst heb ik opgemeten hoe groot de stukken papier moeten zijn. Dat heb ik nagevouwen met een stuk inpakpapier. Daarmee kan ik zien welke ‘marmertekening’ ik het best kan kiezen. Er moeten 2 stukken uit het vel. Het is papier op basis van jute dus ik vermoed dat looprichting geen rol speelt.

Dit is tekening 1 die ik wil. Ik ben aan deze kant begonnen met snijden. De onderste horizontale lijn heb ik gesneden. Toen het papier omgedraaid en op basis van de eerste snee een stuk papier uitgesneden. Zo rechthoekig als je met de hand maar kunt (gebruik een grote driehoek).

Zo ook tekening 2.

Snijden, passen en meten. Eventueel bijsnijden.

Marmer: Sustain & Heal, hangemaakt door fairtrade gecertificeerde vrouwen in Bangladesh. Papier op basis van jute. Donkerblauw basisvel. Zwart en houtskool met rode en metallic gouden highlights, ongeveer 68 gr. Papier Royaal verkoopt het.

Argus in China

Posted on oktober 10, 2024 by Argusvlinder

De volgende plaats die ik aandeed was Hangzhou.
Niet zo bekend in het westen maar een enorme stad.
Terwijl ik er was waren daar de Asian Games bezig,
een soort Olympische spelen voor landen in Azië.
Al dagen had ik op televisieschermen hier en daar
verslagen gezien van die spelen. Een enorm groot
evenement in Azië. In het westen haast onbekend.
Helaas konden we geen kaartjes meer krijgen om
naar een wedstrijd te gaan kijken.

Dit Fly Zoo Hotel ligt vlak bij de belangrijkste campus van Alibaba dat zijn hoofdkantoor in Hangzhou heeft. Het is een hotel met allerlei snufjes waaronder een aantal bezorgrobots. Je bestelt eten bij een restaurant. Het wordt bezorgd bij je hotel bij een van de robots die vervolgens je kamer zoekt, de lift neemt en laat weten dat hij voor de deur staat. Ik vond het er leuk.

De eerste dag werkte de facial recognition nog niet als key card van je kamer maar op dag twee al wel. Voor Chinese bezoekers werkt het gelijk. Niet iedereen zal dat leuk vinden maar je ziet zo wel allerlei ict-oplossingen in werking waar wij in het westen alleen over praten.

Ook op de kamer was er allerlei robotica voor geluid, licht en de gordijnen.

Bij Alibaba waren vanwege de feestdagen niet veel mensen aan het werk maar ik mocht de campus bezoeken. Wij zouden zeggen: allemaal heel Amerikaans.

Alibaba is een enorm retailconcern. Vergelijkbaar met Amazon. Het heeft ook heel andere bedrijven bijvoorbeeld in finance.

In Hangzhou zijn een aantal van dit soort campussen. Er werken duizenden mensen op deze campussen van Alibaba.

De video wall bij de entree. Weer eens iets heel anders dan naar keramiek gaan kijken.

Tijd van het jaar

Posted on oktober 10, 2024 by Argusvlinder

Zo na de vakanties en voor de feestdagen, dat is het ideale
moment voor veel (vrijwilligers)organisaties om hun jaarevent
te organiseren.
In het geval van Drukwerk in de Marge komt dan ook hun
nieuwsbrief uit met ook deze keer weer een hele mooie omslag.

De omslag van Nieuwsbrief 190 is gemaakt door de Vlaamse Marie Vandevoorde. Voor alle duidelijkheid: ik ken haar niet. Maar ik vind het een bijzonder geslaagde omslag. Op haar recent verworven Korrex Nurnberg (model drukpers), met lijnen van divers materiaal en ornamenten, maakte ze in drie drukgangen deze omslag. De derde drukgang was voor de tekst.

Maar het bericht gaat over de beurzen die er aan zitten
te komen:

De DrukKunstBeurs op 19 & 20 oktober.

De BoekAmbachtBeurs op 2 november.

Beide beurzen zijn aan te raden.
Op beide beursen kun je veel materiaal kopen,
cursussen volgen of bijvoorbeeld nieuw margedrukwerk kopen.

Argus in China

Posted on oktober 9, 2024 by Argusvlinder

In de avond was het dan zo ver: de pottenbakkerscursus.
In een wijk van Jingdezhen waar in het verleden een keramiekfabriek
was geweest, was nu een soort van winkelcentrum/marktterrein en
schoolcomplex. In een van de ruimtes van een school werd
door studenten van een kunstacademie mensen geholpen bij
het zelf draaien van een voorwerp met klei op een draaischijf.
Ze helpen je op weg en geven advies.
Daarvoor moetje ingeschreven zijn op de cursus (wat via je
telefoon kan), dan kun je aan de slag. Eerst een voorwerp maken,
dan met glazuur je fantasie laten gaan.
Het bakken van het voorwerp ging wel even duren.
Uiteindelijk zou dat weken duren.
Mijn baksel (en dat van de kinderen) werd opgestuurd
naar Shanghai zodat mijn vriend me eerst een foto kon
sturen van het resultaat. Ik wilde het zeker hebben
en hij stuurde het op.
Nadat ik invoerrechten betaalde heb ik het ontvangen.
Heel, niets gebroken, geen schilfers er af.

Er wordt hard gewerkt in Jing de zhen.

Er werden nog druk nieuwe studenten ingeschreven.

Het werken met een draaischijf is niet zo eenvoudig als het lijkt. Dit was het resultaat na een paar pogingen. Het is niet perfect maar ik dacht: ‘afblijven’.

Op het maken van een beschildering was ik niet voorbereid. Ik had wel eens eerder met klei gewerkt maar glazuur is weer iets heel anders.

Argus in China.

Met – als je heééél goed kijkt – een Chinees landschap.

Hij staat nu in de souvenirhoek.

Stripverhaal inbinden

Posted on oktober 8, 2024 by Argusvlinder

Het boekblok heb ik in de band gelijmd en onder bezwaar gelegd.
Gisteravond kon ik het er onder uit halen.
Dit is het resultaat:

Omdat het verwerken van het blauwe schutblad bij de eerste band niet beviel ga ik de platten aan de binnenkant nog afwerken met marmerpapier. Ik had wat extra gekocht voor het geval dat…..en dat komt nu van pas.

Bericht over betonijzer

Posted on oktober 8, 2024 by Argusvlinder

Het is al weer een paar dagen geleden dat hier nog iets
te zien was over de Verlengde Mark in Breda,
Maar er zijn vorderingen.

Hier was het nog vooral de bekisting. Breda, Tolbrug (in wording).

Hier wordt nog wel gewerkt aan het betonijzer maar er is ook te zien dat er intussen beton gestort is.

Hier is dat nog beter te zien.

Argus in China

Posted on oktober 7, 2024 by Argusvlinder

In de ochtend het administratief en juridisch stadscentrum uit
het oude China bezocht, in de middag wordt het:
Ancient Kiln Folk Customs Museum Gu Yao.

Een typisch voorbeeld van een ‘scenic area’ met historische
elementen. In dit museum gaat het om keramiek ovens.
Los van de fysieke oven die er te zien zijn en die soms
door ambachtslieden nog in gebruik worden genomen, zie je
vooral de overgang van individuele ambachtslieden naar
de eerste vormen van een keramiekfabriek.

Een ‘scenic area’ biedt de mogelijkheid om veel entertainment
aan te bieden. Let maar eens op het Keramiek orkest:

Het keramiek-orkest is een orkest waarin uitsluitend instrumenten bespeeld worden die van keramiek gemaakt zijn. Klonk best goed.

De toeschouwers.

Het slagwerk door een raampje.

Keramische theepotten zijn wel ingeslagen bij de ontwerpers van dit soort parken.

Er waren ook tentoonstellingsruimtes met keramiek. Blue and white brush pot painted with figures and landscapes of Qing Dynasty – Kangxi Period.

Dit is, in meerdere opzichten, voor de echte kenners. Imitation of ear vase with furnace transmutation glaze of Song Dynasty Jun Kiln.

Indrukwekkend was een soort van een keten van ambachtslieden die hun eindproducten steeds doorscoven naar hun buurman die een volgende activiteit in het productieproces van een pottenbakker uitvoerde. Er werden veel demonstraties geboden.

Die werkplaatsen waren in deze cirkel geplaatst. Een echte keramiekfabriek. Je ziet dat er een bedrijfstak wordt ‘uitgevonden’.

Kaolin is de naam die later aan het kleimengsel wordt gegevens dat de productie van het fijne porcelein mogelijk maakte.

Dit is het gebouw waarin zich de ‘Dragon Kiln’ bevindt uit de Song Dynasty (960 – 1279).

De binnenkant van de ‘draak’.

Dit is een andere oven: de Steamed Bun Kiln (gestoomd broodje), Yuan Dynasty, 1271 – 1368. Wordt ook wel, vanwege de vorm, de Horseshoe Shaped Kiln genoemd.

Er was ook een memorial hal voor Tang Ying (1682 – 1756).
Een keramiek inspecteur.

Dat is dan wel weer heel mooi aangelegd.

Een vaas kun je niet zomaar in zo’n grote oven zetten. Dat stapelt een beetje moeilijk. Daarvoor zijn deze ‘tonnen’. Die werden soms speciaal voor een voorwerp gemaakt.

Alle aspecten van het ambacht en productieproces komen aan de orde. Dit is niet zomaar een tuinhuisje. Dit is een woodpile.

Weer veel gelreerd en gezien vandaag.
Maar de dag is nog niet helemaal om…..

Kunst in Zutphen

Posted on oktober 6, 2024 by Argusvlinder

Veel kunstenaars door kunstenaars.

Zutphen, Museum Henriette Polak, Joop Sjollema, Klein kwartet, 1973, olieverf op doek.

Wim Oepts, Landschap – Zuid Frankrijk, 1971, olieverf op doek.

Charlotte van Pallandt, Fred Carasso, 1969, brons.

Otto B. de Kat, Stoel, 1971, olieverf op doek.

Norbert Olthuis, bassaxofonist Paul Vromen, 1989, olieverf op doek.

Norbert Olthuis, contrabassist Cees van der Poel, ongedateerd.

Charlotte van Pallandt, Ro Mogendorff, 1968, brons.

Wendelien Schönfeld, Atelier I, 1994, houtsnede.

Jan Wolkers, Schuimende zee III, 2002, olieverf op doek.

Har Sanders, De blauwe deur, 1987 – 1988, olieverf op board.

Barent Avercamp, Gezicht op Zutphen, circa 1665, olieverf op doek.

Stripvehaal inbinden

Posted on oktober 6, 2024 by Argusvlinder

Hier zie je 1 plat en het boekblok. Het boekblok heeft als eerste en laatste katern een soort van dubbel schutblad. Die schutbladen zijn meegenaaid. Maar bij het eerste boek kreeg ik het lange eerste schutblad dat ik lijmde op het plat niet mooi. Vandaar dat het eerste schutblad veel korter is geworden. Het dient wel voor de bevestiging, net als het lint waarom het boekblok is genaaid. Maar omdat het veel korter is kan ik het dat blad sneller lijmen en beplak ik de binnenkant van het plat straks als laatste stap met stukken handmarmer.

De platten en het boekblok worden aan elkaar verbonden met een materiaal dat ik al heel lang geleden heb gekocht. De naam weet ik niet meer. Het is een soort van een folie met een papieren binnenkant. Gecacheerd, zeg maar. Daarom gebruik ik nu geen kraftpapier als basis van de rug. De rug is uitgetekend en het eerste karton voor de rug is hier al gelijmd.

De omslagen moeten nog gemaakt worden.

Marmer:
Sustain & Heal, hangemaakt door fairtrade gecertificeerde vrouwen in Bangladesh.
Papier op basis van jute.
Donkerblauw basisvel. Zwart en houtskool met rode en metallic gouden highlights, ongeveer 68 gr. Gekocht bij Papier Royaal.