Boekband zoekt boekblok

Posted on oktober 12, 2020 by Argusvlinder

Voor het nieuwe project heb ik besloten een bestaande
kartonnen boekband te gaan bekleden met leer terwijl
ik het leer decoreer met stroken leer van verschillende afmetingen.
Die stroken leer ga ik bevestigen en bewerken met een
techniek die ‘back pairing’ wordt genoemd door Mark Cockram
en die ook beschreven staat in het huidige nummer van
het blad van de Stichting Handboekbinden.
Dat artikel is geschreven door Karin Cox.

Nu heb ik de techniek van back pairing nog nooit geprobeerd. Ik ben niet ervaren in het werken met leer. Bij back pairing is het idee dat je de decoratie bovenop een stuk basisleer plakt om vervolgens aan de achterkant (back) van het basisleer, het leer te dunnen (pairing), zodat de decoratie vlak met het basisleer komt te liggen. Leer is een natuurlijk product en is dus niet altijd van perfecte vorm. Op de foto zie je dat het leer op een plaats is ingescheurd. Dat kan ik moeilijk gebruiken op een boekband maar ik kan daar gerust iets wegsnijden om een eerste test te doen.

Dit is mijn testlapje: het donkere leer is de decoratie en het lichte leer is het basisleer. Deze kleuren (met nog een paar) ga ik dadelijk ook in het echt gebruiken. Op het lichte leer zie je indrukken van de knijpers waarmee het leer opgespannen is geweest bij het schoonmaken van de huid (bovenaan en helemaal onderaan rechts).

Dan schaaf ik met een hobbyschaaf en mijn leerdunmes aan de achterkant de verdikking weg die veroorzaakt wordt door de decoratie. De driehoek van de decoratie wordt zichtbaar in de vleug van de vleeszijde van het leer.

Het vraagt wat werk en ik leer weer een paar dingen die ik al eerder ervaren had maar vergeten was. Je maakt het jezelf makkelijk als je het basisleer goed kunt vasthouden. Mijn stuk leer is ongemakkelijk klein. De schaaf heeft zo zijn afmetingen. Met het mes kun je op veel plaatsen makkelijker bij. Maar het mes vraagt weer een eigen benadering. Dat wil zeggen dat ik nog even moet nadenken in welke volgorde ik de decoratie straks op de definitieve bekleding ga plakken/bewerken.

De buitenkant van de boekband was al eens te zien op mijn blog. Hier zie je de binnenkant. Geschuurd. De band ligt op het basisleer dat ik net op maat heb gesneden.

Pushkar Camel Fair

Posted on oktober 12, 2020 by Argusvlinder

Het is al weer even geleden dat we in Pushkar waren.
Zeven jaar.
Al die tijd dacht ik: het heeft niet zo veel zin
mijn foto’s te laten zien. Al die dromedarissen.
Maar nu ik er weer eens naar kijk, valt het eigenlijk best mee.
Alleen weet ik niet altijd precies meer wat wel en minder
goed bij elkaar past.
Vandaag een korte serie foto’s die in tijd gezien wel
zo achter elkaar gemaakt zijn maar die misschien
beter bij het laatste blogbericht hadden kunnen worden opgenomen.

We dwalen een beetje buiten het stadion op de Fair rond. Zien dan plotseling deze poort.

Een veldje met uitwerpselen van de dromedarissen.

Op die stapel rechts zie je ook uitwerpselen. Die zijn van runderen en worden gebruikt als brandstof.

Tijd om me op de volgende serie foto’s te gaan voorbereiden.

Boekband zoekt boekblok

Posted on oktober 11, 2020 by Argusvlinder

Ongeveer een jaar geleden begon ik kerstversieringen
te maken op basis van katernen van bestaande boeken.
Daarvoor kocht ik wat boeken bij een kringloopwinkel.
Niet om hun inhoud maar vanwege gun uiterlijke kenmerken:
dikte, hoogte, materiaal van de band en bindwijze.
De katernen zijn voor een groot deel opgebruikt: veranderd
in kerstbomen enz.
Maar ik heb nog twee boekbanden liggen.

Dit is geen groot boek maar de kaft is erg sterk. Gisteren heb ik de laatste storende elementen met schuurpapier verwijderd. Nu is de band glad aan de voor- en achterkant. Ook de hoeken, gemaakt met een soort van gouden plasticfolie, zijn nu helemaal glad.

Ik had ook nog een paar katernen liggen. De maten zijn niet goed voor deze kaft maar dat ga ik proberen op te lossen zoals hierboven aangegeven: ik ga bij de helft de onderkant gelijk laten lopen, bij de andere helft de bovenkant. De katernen zijn nog leeg.

Het idee is een eenvoudige vorm van ‘back pairing’ te gaan toepassen. Die techniek zag ik eerder dit jaar bij Mark Cockram op een video en Karin Cox beschrijft de methode ook in het meest recente nummer van uitgave van de Stichting Handboekbinden. Daarbij ga je met kleine stukken leer een decoratie maken op een leren boekbandbekleding. Dat zorgt voor een verdikking op de boekband. Om dat tegen te gaan kun je aan de achterkant van de boekbandbekleding leer weghalen met een leerdunmes. Dat ga ik proberen. Dit is een variant op de ‘cushion onlay’ die ik pas probeerde. Hier zie je mijn ontwerp. Heel eenvoudig (hoop ik). De kleuren van de stroken papier hebben geen betekenis.

Zo’n ontwerp maak ik eigenlijk nooit. Maar bij deze methode is dat misschien toch wel een goed idee. Het dient om je ideeën te ordenen, te toetsen en om achteraf te kunnen bepalen waar je in het proces denkfouten maakte.

Paste paper

Posted on oktober 11, 2020 by Argusvlinder

Mijn pogingen paste paper te maken hebben tot nu de
volgende voorbeelden opgeleverd.
Binnenkort meer experimenten.

Soms Breekt Er Een Hart, Soms Blaft Er Een Hond

Posted on oktober 11, 2020 by Argusvlinder

Het nummer met dezelfde titel als dit blogbericht
heb ik nog niet gehoord.
Ik luister namelijk naar de nieuwe CD van Spinvis: 7.6.9.6.
Mijn exemplaar is met boek.

De teksten van Spinvis zijn super! De muziek mag er absoluut ook zijn. Dit is een CD waar ik nog veel plezier aan ga beleven.

Ik bouw een schip
Omdat ik ooit, toch ooit
De zeilen hijs
Of hoe dat heet, op reis
Tot die tijd
Tot die tijd
Blijf ik eeuwig hier
Hier bij jou is alles wat ik vraag
En varen doe ik morgen
Doe ik morgen
Niеt vandaag

Spinvis maakte de CD 7.6.9.6. met Jan Teertstra, Saartje Van Camp,
Merel Junge, Marcel van As, Lucas Olderman en Rob de Jong.

Krimp in het Latijn?

Posted on oktober 10, 2020 by Argusvlinder

Dit heb ik vanmiddag gelezen, de tekst van de Homeruslezing.
Die lezing wordt gehouden in het kader van de
‘Week van de Klassieken’.
Deze keer door Marita Mathijsen.
Een goed verhaal over het verdwijnen van het Latijn
uit de academische wereld waarbij het tussen de regels ook
gaat over de toenemende rol van het Engels op universiteiten
en in onze maatschappij.
Vol leuke feiten en er zitten weer een paar aanknopingspunten in
om verder kennis van te nemen, bijvoorbeeld:
wie was en wat deed C. R. Hermans allemaal?

Marita Mathijsen, Krimp in het latijn?.

Ik luister nu naar…

Posted on oktober 10, 2020 by Argusvlinder

Neil Young, The Times – Porch episode (EP).

De informatie over en op de CD wordt steeds beperkter.
Alleen de juridische informatie is aanwezig.
Er is wel een extra inlegvel.

Het nummer ‘Lookin’ for a leader 2020′ is nieuw.
Daarin kiest hij duidelijk voor iedereen behalve Trump:

Yeah, we had Barack Obama
And we really need him now
The man who stood behind him
Has to take his place somehow
America has a leader
Building walls around our house
He don’t know black lives matter
And we got to vote him out

Wat niet echt getuigt van vertrouwen in Joe Biden.

Just like his big new fence
This president’s goin’ down
America’s movin’ forward
You can feel it in every town
Scared of his own shadow
Building walls around our house
He’s hidin’ in his bunker
Something else to lie about

Maar Trump is een leugenaar.

Een korte wandeling rond de weekmarkt

Posted on oktober 9, 2020 by Argusvlinder

De weekmarkt: altijd hetzelfde of steeds weer verschillend? Voor mij is het dat laatste. Daarom loop ik er graag op een vrijdagmorgen even overheen. Net als vandaag.

Stadserf, toonbeeld van Breda’s fietsbeleid?

Stadserf, de poort naar de Grote Markt.

Soraya Zaman: American Boys

Posted on oktober 9, 2020 by Argusvlinder

Een van de fotoseries van BredaPhoto is te zien in de Chassé Parking in Breda. Parkeergarages, net als leegstaande gebouwen, lenen zich erg goed voor het maken van bijzondere foto’s. Dit is de ingang van de parkeergarage voor auto’s. Langs deze in- en uitrit hangen de werken uit de serie American Boys van Soraya Zaman. Omdat je snel van de openbare weg naar je parkeerplaats kunt rijden noemt BredaPhoto deze plaats de Drie minuten galerij.

De stemming van de personen op de foto’s is heel wisselend en dat
trof mij zo. Sommige foto’s hebben een hele zachte sfeer
terwijl die van anderen een veel harder beeld geven.
Een paar voorbeelden.

De serie American Boys van Soraya Zaman.

Zicht op een van de voetgangersuitgangen van de Chassé parking.

Losse bladen inbinden: type B

Posted on oktober 8, 2020 by Argusvlinder

Iedere keer weer een klein stapje nemen bij het inbinden van
een boek met behulp van losse bladen zoals beschreven door Keith Smih.
Smith beschrijft in het boek ‘Smith’s Sewing Single Sheets’
drie methodes om dit te doen zonder extra ondersteuning aan de rug.
Ik heb type A al afgerond. Type B, dat laat ik in dit bericht
zien, heeft een andere manier voor het binden en verbinden
van de voor- en achterplat. Maar we beginnen met….

Voor alle types is dat steeds hetzelfde: eerst zoeken we de losse bladen op, in mijn geval losse stukken karton van verschillende dikte en materiaal, bekleden we de platten en prikken dan platten en bladen voor met een prikmal.

Dan nemen we twee draden. Deze keer probeer ik het met draden die 130 centimeter lang zijn. De vorige keer was de lengte 1 meter 50. Daar bleef nogal wat van over. Aan elk uiteinde komt een naald en in het geval van type B begint het inbinden bij het voorlaatste losse blad. Dus niet bij de achterplat.

Ook deze keer weer heel uiteenlopende stukken karton met allerlei bedrukking. 10 losse bladen. Alleen het binden en verbinden van de platten is bij type A anders dan bij type B.

Dit is heel dun karton, uit een doos voor tissues.

Net voor het laatste losse blad neem ik het boek er weer even bij om de instructies nogmaals goed door te nemen. Het is niet erg ingewikkeld maar het duurt wel even voor de logica helemaal helder is.

Even later is het boek ingebonden. Vreemd is als je de grootte van het boek ziet, verwacht je een bepaald gewicht. Maar door het gebruik van het karton is het boek juist heel licht.

Dit zijn type A en B bij elkaar. Dus werd het tijd voor type C. Het ritueel begint.

De platten zijn op maat gesneden. Ik kan beginnen aan het bekleden van de platten.

Deze keer zal de rechthoek in het midden afwijkend zijn.

Voor de trouwe luisteraar zal het duidelijk zijn: het midden zal worden gevormd door een van de vellen ‘paste paper’ waar ik mee in de weer ben geweest. Deze met groen, geel en sterretjes maakt veel kans maar de keuze is nog niet definitief.

Mateo Ancis, Ghiacciaio di Planpincieux

Posted on oktober 7, 2020 by Argusvlinder

Ook de Stadsgalerij is een van de locaties van BredaPhoto.
Er is daar één werk te zien van de landschapsfotograaf Mateo Ancis.
In dit geval een video.
Het is prima van BredaPhoto om ook veel ruimte te geven aan
digitale fotografie en video. Maar het zijn wel media met
andere mogelijkheden.
Het is wel prachtig om dit werk te kunnen zien op deze schaal.

Om je een beetje het gevoel te geven van het timelaps effect (het
geluid kan ik je helaas niet laten horen).

Mateo Ancis, Ghiacciaio di Planpincieux.

Paste paper: volgend experiment

Posted on oktober 7, 2020 by Argusvlinder

Misschien ben ik een beetje te veel aan het experimenteren.
Eigenlijk moet ik eerst eens proberen het ‘gewone’ proces
onder de knie te krijgen.
Mijn vorige bericht over dit onderwerp liet een aantal nog
niet opgedroogde pogingen zien.
Intussen zijn die al wel opgedroogd en ben ik al weer een paar
stappen verder.

De eerste, volledig gele poging (onderaan de foto), heb ik met een te dunne lijmoplossing gedaan. Toen ik de lijm dikker maakte voor de kleuren rood en groen ging dat veel beter. Overigens kan die gele ondergrond prima de basis zijn voor een volgende stap.

Dit zijn de ‘kammen’ die ik zelf gesneden heb uit een stuk verpakkingsplastic. Die werken prima. Maar ik wil eigenlijk fijnmazigere afbeeldingen kunnen maken. Een warenhuis die veel plastic onzinspullen verkoop heeft geholpen.

Hier heb ik de eerste, gele poging gebruikt voor nog een experiment. Natuurlijk kun je het paste paper ook nog nabewerken: andere kleuren, lijnen of vormen aanbrengen of zoals hier: sterretjes.

Vandaag ander papier geprobeerd. Maar de restjes die ik wilde opmaken heb ik te dun gemaakt. Eens zien wat dat gaat worden.

Dit zijn de nieuwe kammen maar er is een verband (vermoed ik) tussen de dikte van de lijmoplossing en de breedte van de tanden en de onderlinge afstand tussen de tanden. Te dunne oplossing met fijne tanden lijkt leuk maar loopt helemaal dicht.

Hier zie je die fijnere lijntjes maar die overleven niet. Ik vermoed dat dit bij het drogen helemaal gaat dichtlopen.

Dus de zelfgemaakte kammen nog eens ingezet.

Even de lijmoplossingen opgemaakt.

Yellapah of Vellore

Posted on oktober 6, 2020 by Argusvlinder

Het is geen complexe afbeelding.
Er staan maar een paar mensen op en een draagstoel.
Maar de persoon met het meeste macht en aanzien,
die zit er maar een beetje ongelukkig bij.
Dat maakt het zo’n goed schilderij.
Je ziet hem denken: ‘Dit is een luxe vorm van vervoer,
al mijn kennissen reizen zo, iedereen zegt dat het comfortabel is
en daarom zal ik er in blijven zitten/hangen’.

Yellapah of Vellore, A station palanquin with an army officer (perhaps the Fort Adjudant who commissioned the set), circa 1828, opaque watercolour on paper. Topstuk uit het boek Forgotten Masters, de catalogus bij de gelijknamige tentoonstelling met medewerking van William Dalrymple.

Alleen voor Bredanaars

Posted on oktober 6, 2020 by Argusvlinder

Zes jaar geleden brandde de F.E.B.O. af in Breda. Op de ochtend van de Singelloop. Vandaag zag ik er voor het eerst iets dat leek op bouwactiviteiten. Overigens is de FEBO iets anders dan je misschien denkt. F.E.B.O. staat voor Federation Espanol Brabante Occidental. Ik ben benieuwd.

Meyenfeldt Slaats & Zonen

Posted on oktober 6, 2020 by Argusvlinder

Tijd genoeg dus liep ik nog even langs Antiquariaat
Meyenfeldt Slaats & Zonen.
Meestal is de winkel gesloten.
Ik ben er nog nooit binnen geweest.
Maar de etalage maakt veel goed, heel veel!
De openingstijden ook.

De openingstijden.

De etalage.

BredaPhoto: Marjolijn Dijkman

Posted on oktober 6, 2020 by Argusvlinder

Vandaag was ik een dag vrij en kon nog een paar onderdelen
van de 2020 editie van BredaPhoto zien.
De ochtend begon met Club Solo en ik kan ook deze keer mijn
enthousiasme niet onder stoelen of banken steken.

Marjolijn Dijkman, haar titel van dit werk is: Prospect of interception. Ik noem het vanwege een klein stukje tekst onder de video-installatie: And yet hidden from us. Video-installatie op zwarte ondergrond, 120 minuten, 2016. Geluid: Ji Youn Kang.

Dit is een van de de beste zo niet het beste onderdeel
dat ik tot nu toe gezien heb.
Mooi aan Club Solo is dat het klein is. Het dwingt de
organisatie om tot de kern te komen en de toeschouwers
te verleiden met een beperkt aantal werken. In dit geval 9.
Werk van Marjolijn Dijkman heb ik eerder niet gezien.

Marjolijn Dijkman, Prospect of interception. Installatie-overzicht.

Het werk betreft een animatiefilm over een androide. De film gaat over,
en ik citeer de hand out, ‘onze verhouding tot de ruimte en onze visie
op buitenaards leven en buitenaardse intelligentie’.

Marjolijn Dijkman, And yet hidden from us (en toch voor ons verborgen).

De vorm van de werken van Marjolijn Dijkman die in club Solo
te zien zijn, zijn niet steeds fotografisch
in de enge betekenis van het woord (afbeelding in zwart/wit of kleur
op een stuk papier).

Marjolijn Dijkman, Cultivating Probability, diverse materialen, 2015. Gedeelte van een achtdelige installatie. ‘Welke besluiten neemt een mens in zo’n zoektocht. Kun je voorspellen wat de volgende stap is in de ontwikkeling van een bepaalde gebruiksvorm?’

Marjolijn Dijkman, Cultivating Probability, detail.

Marjolijn Dijkman, Cultivating Probability, boven in de foto twee van de drie ‘sculpturele koperen elementen’.

Marjolijn Dijkman, Cultivating Probability.

Dan een videoprojectie in een halfronde schaal
die voor dit doel gemaakt lijkt te zijn.
Met veel zorg uitgevoerd en het levert verrassende beelden op:
qua onderwerp, tekst, kleur, beleving.
Mijn foto’s geven geen representatief overzicht.

Marjolijn Dijkman, Navigating Polarities, video, 24:02 minuten, 2018. Geluid: Póm Bouvier.

Marjolijn Dijkman, Navigating Polarities, ‘Een planetarium heeft altijd iets educatiefs, maar dit is meer een “onderbuik planetarium” wat refereert aan ons gebruik en onze interpretatie van polariteit en magnetisme’.

In dit gedeelte van de voice-over gaat het over hoe twee helften (het woord gaat uit dat ze samen een eenheid vormen) elkaar soms tegenwerken.

Marjolijn Dijkman, Navigating Polarities.

Het laatste werk van Marjolijn Dijkman dat ik hier laat zien
is speciaal gemaakt voor het Munch Museum in Oslo en ik kan me
voorstellen dat gezien de kleuren en de structuraliteit van
het werk het daar aansloeg.

BredaPhoto, Club Solo, Marjolijn Dijkman: Reclaiming Vision, video, 26:37 minuten, muziek van Henry Vega, 2018. Gemaakt in samenwerking met Toril Johannessen.

Marjolijn Dijkman: Reclaiming Vision, ‘een reflectie op de manier waarop wij onze omgeving zien en hoe we omgaan met een microkosmos die in het dagelijks leven niet zichtbaar is’.

Marjolijn Dijkman: Reclaiming Vision.

De tentoonstellingen in Club Solo bevatten vaak ook een reactie
op het getoonde werk vanuit het S.M.A.K. (Stedelijk Museum voor
Actuele Kunst in Gent).
Deze keer twee werken. Eén van Johan de Wilde en het werk dat
ik hier laat zien van Nina Canell.

Nina Canell, Perpetuum Mobile (25kg), 2009 – 2014. ‘een emailschaal gevuld met water en een zak cement, koppelt het ongrijpbare aan het grijpbare via de niet waarneembare energie van een ultrasoon apparaat, dat het water doet condenseren tot mist en geleidelijk aan de cement doet verharden tot een materiële sculptuur. Hiermee suggereert Nina Canell dat de samenhang of het samengaan tussen twee tegengestelden…’

Halubar (mijn foto is helaas niet zo mooi….)

Posted on oktober 5, 2020 by Argusvlinder

De interesse van de werknemers van de East India Company
ontstond door de enorme rijkdom en schoonheid van de omgeving
in India.
Daar kwam ook de behoefte uit voort om die omgeving zo goed
mogelijk in beeld te brengen.
In een tijd zonder fotografie is dan het laten schilderen
van die omgeving, op een gestructureerde manier,
de beste weg.
Zo ontstonden de afbeeldingen van planten, gebouwen, mensen,
kastes, klederdracht en de dieren.

Halubar, Moloch Gibbon, Hylobates moloch, Buchanan Collection, 1804 – 1807, watercolour on paper.

Ik kwam er mee in aanraking door de catalogus van ‘Forgotten Masters’.
Die kwam tot stand door de medewerking van William Dalrymple.

Ghulam Ali Khan

Posted on oktober 3, 2020 by Argusvlinder

Ghulam Ali Khan, The Diwan-i Khas of the Red Fort, 1817, watercolour on paper

Dit is een schilderij van de Indiase kunstenaar Ghulam Ali Khan. Het stelt voor de Diwan-i Khas, het paviljoen in het Rode fort van New Delhi waar de keizer audiënties hield. Op deze waterverfschildering is het te zien met rode luifels die extra bescherming tegen het zonlicht gaven. Het schilderij is uit 1817 en staat vermeld in Forgotten Masters. Het recent verschenen boek van William Dalrymple naar aanleiding van een tentoonstelling met werken die in India gemaakt zijn door Indiase kunstenaars in opdracht van medewerkers van de East India Company. Hopelijk maakt de serie van werken van Indiase kunstenaars je nieuwsgierig. In dat geval zijn er af en toe zaken over te lezen op internet. Bijvoorbeeld over Ghulam Ali Khan. Of over The Diwan-i Khas of the Red Fort.

Losse bladen inbinden

Posted on oktober 3, 2020 by Argusvlinder

De laatste keer dat ik een bericht maakte over het voor- en achterplat
die ik aan het maken was, is al weer even geleden.
Maar langzaam maar zeker maak ik vorderingen.
Je ziet op deze foto’s wel dat ik een probleem heb met de lijm.
Die is verkleurd door de kleur die het papier heeft afgegeven
bij het insmeren met een kwast van de diverse papieren delen
die samen het voorplat vormen.
Die lijm kwam op plaatsen waar hij niet hoort te zitten.
Eerder was dat geen probleem omdat de lijm kleurloos opdroogde.
Nu hij dat niet meer doet zie je dat.
Misschien is dat wel te verwijderen maar misschien doet
dat meer kwaad dan goed. Ik laat het zo.

Het achterplat (beide kanten) en de binnenkant van het voorplat
ga ik bekleden met geel kunstleer.

Dit is het achterplat bekleed met geel kunstleer (skai). De hoeken zijn al gesneden. Het materiaal is niet zo dik en daarom kies ik als methode dezelfde als wanneer dit papier of boekbindlinnen zou zijn.

Het voorplat, de binnenkant bekleed met kunstleer.

Vooral aan de groene strook is te zien dat de lijm die ik gebruikte niet helemaal helder meer was.

De platten zijn gereed.

Dus dit boek met losse bladen van karton kan ik morgen, na het prikken van de gaten, gaan inbinden. Daarbij ga ik methode B gebruiken voor het aanhechten van de platten.

Paste Paper

Posted on oktober 3, 2020 by Argusvlinder

Nou, dat is even schrikken.
Mijn blog dwingt me vanaf vandaag in een nieuwe tekst editor.
Even kijken hoe dat gaat uitvallen.

Goed, eerder deze week deed ik een eerste poging om paste paper te maken.
Paste paper, ik ken geen Nederlandse term, is papier dat je decoreert
met een combinatie van ‘paste’ (zeg maar lijm) en een kleur.
In dit geval acrylverf.

Ik begon hier aan omdat de lijm die ik had gemaakt van een poeder
die ik in een hobbywinkel had gekocht, vervuild raakte door kleuren
van het gekleurde papier dat ik gebruikte om de voorplat van
mijn boek te maken.
Dus als lijm was het niet meer bruikbaar maar het was te veel
om weg te gooien.
Maar de lijm was wel wat dun. Maar toch maar proberen.

De lijm is hier nog nat maar je ziet al wel dat dit niet gaat werken. Ik heb met een schuurspons geprobeerd vormen in de lijm aan te brengen. De foto vind ik leuk maar het ging niet werken. Waarschijnlijk vanwege twee redenen: lijm te dun en zo’n schuurspons is niet geschikt.

Het resultaat was dan ook niet goed. De vormen waren helemaal weg.

Toen ben ik echt gaan kliederen.
Mijn PVA (boekbinderslijm) was bijna op. Bovendien had ik die dunner gemaakt.
Eigenlijk te dun. Dus heb ik de PVA aan de ‘paste’ toegevoegd.
Toen bleek dat dit nog steeds te dun was naar mijn zin heb ik extra lijmpoeder toegevoegd.
Zo ontstond een veel dikkere, witte lijm.
Die heb ik gemengd met acrylverf. Twee kleuren: groen en rood.
In een derde bakje heb ik een mengsel van rode bolus en de lijm met gemaakt.

Het papier van de eerste poging heb ik herbruikt. Nu heb ik er het mengsel met Rode Bolus opgezet. Vanmorgen heb ik ook twee ‘kammen’ gemaakt uit plastic deksels.

De foto’s zijn allemaal van het nog natte mengsel van lijm en kleur. Hoe zal dat opdrogen. Ik ben erg benieuwd. Maar dit ziet er meerbelovend uit dan de eerste foto van dit bericht.

Dit is de gele variant.

Alles wat nieuw is moet je wat tijd geven.
Mijn eerste indruk is dat deze nieuwe editor me meer tijd geeft.
Er is een functionaliteit die ‘blocks’ heet.
Mijn indruk is dat als je die gebruikt je blogberichten nog meer
op die van een ander gaan lijken dan ze al deden.
Misschien moet ik het nog eens wat verder onderzoeken.
Voor nu is het nog een doolhof en heb ik meerdere editors
nodig om één eenvoudig bericht te maken.
Ik ervaar dit nu nog niet als een stap vooruit.

Argusvlinder

De avonturen van de Argusvlinder

Maandelijks archief: oktober 2020

Boekband zoekt boekblok

Pushkar Camel Fair

Boekband zoekt boekblok

Paste paper

Soms Breekt Er Een Hart, Soms Blaft Er Een Hond

Krimp in het Latijn?

Ik luister nu naar…

Een korte wandeling rond de weekmarkt

Soraya Zaman: American Boys

Losse bladen inbinden: type B

Mateo Ancis, Ghiacciaio di Planpincieux

Paste paper: volgend experiment

Yellapah of Vellore

Alleen voor Bredanaars

Meyenfeldt Slaats & Zonen

BredaPhoto: Marjolijn Dijkman

Halubar (mijn foto is helaas niet zo mooi….)

Ghulam Ali Khan

Losse bladen inbinden

Paste Paper

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen: