Dromedarissen op papier

Posted on maart 4, 2021 by Argusvlinder

Van een paar werken op papier heb ik toen ook nog foto’s gemaakt. New Delhi, National Museum. The Divine Couple; Radha and Krishna. Jaipur, Rajasthan, circa 1750 AD. Paper.

Maar van deze kerstscene stond ik toch wel het meest te kijken.

Er is van alles te zien. Zoals Maria die Jezus de borst geeft maar ook Europeanen die op bezoek lijken te zijn, decoraties, dieren, oh, ja, en Jozef die er een beetje bedremmeld bij staat te kijken. The Nativity. Mughal, Mohammadshah period. Circa 1720 -1725 AD. Paper.

Maar het allerleukste is voor het laatst.

New Delhi, National Museum. Daily life in a desert village. Bikaner, Rajasthan. Circa 1720 – 1725. Paper.

Met dromedarissen in een kraal. We gingen naar India voor de Pushkar Camel Fair waar we veel dromedarissen zagen. We zagen er nog meer in Jhalawar en dan hier in New Delhi op papier. Bijna aan het eind van onze reis.

Chhatra Mahal

Posted on januari 5, 2021 by Argusvlinder

In het grote Taragarh Fort zijn een aantal paleizen en andere
gebouwen, tuinen en vijvers. Een van de paleizen heet Chhatra Mahal.
Het is een gebouw bekend vanwege de schilderingen.
Daar heb ik een paar foto’s van.

We konden toen geen toelichting vinden op de schilderingen. Ook de te volgen route door de gebouwen en ruimtes en een aanduiding van hun namen ontbrak. Misschien is dat nu al weer veel anders. Hier zie je een deel van een muur met prachtige nissen met daarboven een schildering.

De staat van die schilderingen is misschien niet top maar
ze geven een goed beeld van de zorg en aandacht die er aan besteed is.

In de schildering is een soort van ontvangst of audiëntie aan de gang. De maharadja zit in een grote hal met voor zich, veel kleiner afgebeeld zijn bezoekers. Achter de maharadja staat een bediende koele (?) lucht toe te wuiven.

Dit is de maharadja.

Dit is zijn bezoek.

Het plafond wordt ondersteund met kolommen die versierd zijn met olifanten die een berijder op de rug hebben.

Aan het echte plafond zijn ook olifanten te vinden.

Er is een hele optocht geschilderd.

Met bijvoorbeeld dit rijtuig dat door twee olifanten getrokken wordt.

Met verschillende soldaten, in verschillende uniformen. Kijk eens naar hun verschillende snorren en baarden.

Een rijtuig met paarden.

Even verder op lopen kamelen of dromedarissen met hun berijders.

Is de foto niet helemaal scherp of is de schildering beschadigd. Ik weet het niet meer maar de foto’s geven wel een beeld van de diversiteit van de afbeeldingen (onderwerp, kleur, enz).

Er is ook een grote groep vrouwen die meeloopt.

Dan deze heer. Hij is er een uit een serie van drie. Wat ze bij zich dragen weet ik niet maar ik zag dit op meerdere plaatsen op de schilderingen.

De drie heren beelden hetzelfde type soldaat/dienaar uit maar hebben een individueel uiterlijk.

Is dit mooi of is dit prachtig?

Vlaggen mogen niet ontbreken.

Kijk eens naar de oren van dit paard!

Mooie compositie met twee figuren op de voorgrond en twee in het midden maar meer op de achtergrond. Beschadigd door de tijd maar sommige van de planten zijn nog heel mooi.

De belangrijkste figuur van vorige afbeelding (vermoed ik).

Chandrabhaga Fair, dromedarissen

Posted on november 30, 2020 by Argusvlinder

Ik had het de vorige keer beloofd. Het volgende bericht, dit bericht dus, zou foto’s bevatten van dromedarissen. Nou let op. Maar eerst nog even een groepje handelaren, herders, eigenaren, van de runderen die hier zijn.

India, Rajasthan, Jhalawar, Chandrabhaga Fair.

Het was hier minder druk, minder georganiseerd dan in Pushkar maar daarom misschien nog wel leuker. Of dat nu nog steeds zo is weet ik natuurlijk niet. Deze foto’s zijn uit 2013.

Dat runderen ook nog knus en lieflijk kunnen zijn.

Voor de handelaren en hun personeel (?) is het natuurlijk ook goed toeven. Een kans om bij te praten, nieuwe plannen te maken of gewoon kletsen.

Deze handelaren wilden wel met je in gesprek komen maar mijn talenkennis was te beperkt. De sfeer was heel ontspannen.

Alles en iedereen ging graag op de foto.

Sommige mensen zijn traditioneel gekleed maar anderen lopen in spijkerbroek.

Zo flegmatiek.

‘Knuffelende kamelen’ klinkt beter dan ‘knuffelende dromedarissen’.

Volgende keer meer dromedarissen.

Riek of Rijf I

Posted on november 16, 2020 by Argusvlinder

Ik ben aangekomen bij de laatste dag van ons verblijf
op de Pushkar Camel Fair in 2013.
De foto’s van deze laatste dag heb ik verdeeld in twee groepen.
Over het bericht van vandaag en dat van binnenkort.
Tussen de foto’s zitten wel meer ‘twee-tjes’.

Er zijn zoveel dromedarissen dat je ze na een paar dagen gewoon gaat vinden, niet meer de moeite om ze op de foto te zetten. Toch dan maar een laatste stel.

Ook vandaag zal er weer gegeten moeten worden. Door veel mensen.

Hier wordt gewerkt aan een moderne wandelstok. Mooi versierd.

Ze zijn beschikbaar in alle soorten en maten.

Vandaag lopen we nog voor de laatste keer een volledige ronde om het meer heen (Pushkar Samovar). We zien dan ook plaatsen die we nog niet eerder zagen. Rond het meer liggen vele ghats waar mensen samenkomen om zich onder te dompelen in het water.

Maar de kermis en de dieren zijn nooit ver weg.

Tegen deze toren van een tempel zie je iets dat je in Azië vaker ziet. Op het zwarte bord naast de deuren staan de namen van gulle gevers en de bedragen die ze aan de tempel betaald hebben. Deze foto is gemaakt op het dak van de eerste verdieping

Intussen buiten op straat.

Een prachtige plaats om even je ogen wat rust te gunnen.

Misschien, als ik me nog even iets meer tijd gegund had, dan was dit een betere foto geworden.

Werken aan de bereiding van eten met een deegroller.

De dames rechts bakken brood in een oven. Verser kan niet.

Hier worden nog veel klanten voor een hoofddeksel verwacht.

Ik sluit vandaag af met de richtingaanwijzer voor het heren toilet.

De rest van de foto’s van deze laatste dag in Pushkar volgen nog.
Daarna gaan wij naar de Chandrabhaga Fair in Jhalrapatan distt.
Bij de plaats Jhalawar (16-18 november 2013).

Politie te kameel?

Posted on november 12, 2020 by Argusvlinder

Stap in mijn tijdcapsule.
Het is 14 november 2013, India, Pushkar.
We lopen door het stadje Pushkar. Het is markt.
Het is kermis. Veemarkt en over een paar dagen is deze stad een bedevaartsoord.

//embedr.flickr.com/assets/client-code.js

Het is druk.

In een vorig bericht toonde ik koeien in hetzelfde Pushkar in een heel andere setting. Hier een heilige koe zoals ons westers beeld meestal is.

Waarom ik deze foto’s maakte van deze eekhoorn weet ik niet meer. Leuk is hij/zij wel.

Tot nu toe konden we vrij door de straten van Pushkar lopen. Maar omdat het religieuze festival dichterbij komt, zijn er extra maatregelen getroffen zoals deze houten afzettingen. Midden op straat, om de verkeersstromen te kunnen scheiden. Natuurlijk is dat niet vanwege gemotoriseerd verkeer maar vanwege de grote aantallen voetgangers. Er zijn ook militairen aanwezig. Op deze foto lijkt dat overbodig maar dat blijft niet zo.

Deze dromedaris wordt door de politie ingezet.

Als we te voet terug naar onze tent lopen komen we steeds langs deze drinkplaat voor de dieren. Altijd een plaats voor een leuke foto. In het volgende bericht gaan we terug naar Pushkar in de avond.

Dit jaar is de Pushkar Camel Fair vanaf 22 november.
Hoe Covid-19 daarop invloed heeft weet ik niet.

Er zijn weer dromedarissen

Posted on oktober 28, 2020 by Argusvlinder

Deze banner hing in het stadion van Pushkar toen we de Pushkar Camel Fair bezochten.

Onderweg naar de markt kwamen we de eerste dromedarissen al weer tegen.

Het is zo gemakkelijk de dromedarissen menselijke eigenschappen als nieuwsgierig of onderkoeld toe te kennen. Waarschijnlijk is dat allemaal fantasie.

Sommige dingen blijven, ook nu nog, onduidelijk. Wat hier precies gebeurde weet ik niet maar er was een man die sprak met veel lichaamstaal en die de aandacht van zijn publiek behoorlijk wist vast te houden. Op grond voor hem ligt een kind met zijn ogen dicht: in slaap, onder hypnose, ziek, gezond?

Bij alles wat ik er in zie ben ik aan het fantaseren, want ik weet het niet. Maar het is wel intrigerend.

Alles voor de grote of kleine trek. Koud of warm.

De manier waarop in winkels en in kramen zoals deze, eten wordt uitgestald, vlees, groente, fruit, het maakt niet uit. Heel vaak is het met erg veel aandacht gedaan.

Wat dit precies zijn, ik heb geen idee. Ik heb er wel een gekocht en het staat al die jaren als souvenir in ons huis. Het lijkt een belletje maar het belt niet.

Huishoudelijke producten.

Deze gekleurde poeders hebben veel toepassingen. Bijvoorbeeld om tekeningen te maken voor je deur of om elkaar te bestrooien tijden Diwali (binnenkort is het weer Diwali: zaterdag 14 november 2020).

Ook hier kocht ik een souvenir. Deze meneer schreef je naam op een rijstkorrel. Die korrel werd in een kleine koker met een vloeistof gestopt. De koker is doorzichtig en zit aan een ketting met een sleutelring. Doe ligt in de buurt van het eerder genoemde souvenir. Natuurlijk moest ik wel mijn naam even voorschrijven.

Voor het eerst zagen we ook iets van een programma. Het beperkt zich wel tot de avonduren. Waarom de evenementen die overdag mee te maken zijn niet genoemd worden is me een raadsel. Maar ook zonder programma is de Pushkar Camel Fair een groot feest. Zaterdag de 13e klopt denk ik niet.

Deze dames beoordelen de koopwaar.

We zijn terug in het stadion. Het is er druk en ik kan wat foto’s maken van de mensen op de tribune. We zijn in afwachting van een volgend evenement. We weten niet wat maar achteraf zal blijken dat er ook een wedstrijd is voor de man met de langste snor. Incredible India.

Pushkar Camel Fair

Posted on oktober 19, 2020 by Argusvlinder

We kregen er geen genoeg van.
De eerste dagen waren we vooral onder de indruk
van al die dromedarissen en andere dieren.
Maar ook het deel met kramen, een stuk was overdekt,
sprak ons erg aan.
Het werd drukker en nog eens drukker.
Wat een feest!

In India loop je niet meteen over een markt met alleen maar souvenirs voor westerse toeristen. De markt hier is gericht op de lokale toerist. Die zijn er in veel grotere aantallen. Deze beeldjes zijn daarvoor gemaakt. Zo kleurrijk en leuk. Ik kon het niet laten wat details uit te lichten.

Super.

In het overdekte deel stonden vooral veel kramen met dingen om te eten. Geen hele maaltijden maar hapjes.

De kleuren van deze gebakjes!

Hoezo, mooi groen?

Het werd druk.

Tussen de middag gingen we ergens eten in een soort van tuin. Bij die tuin was tegen een muur een trap. Er gingen mensen naar boven dus ik ook. Je kwam op het dak van een paar bijgebouwen, naast een tempel. Dit was het gezicht op straat.

Even verder op ging de kermis gewoon verder.

Dit waren mensen die mij voorgegaan waren naar boven. Ze keken vandaar de tempel in.

Terug in de straat was dit de drukte bij de ingang van de tempel die ik net noemde.

Straat in Pushkar.

Ik hou van deuren en poorten.

Op straat zie je groepen militairen die ingezet worden om de drukte in de hand te houden. In India heeft men daar veel ervaring mee. Op strategische plaatsen waren uitkijkposten.

We zijn nog niet aan het einde van ons verblijf in Pushkar
maar er volgen nog maar een of twee dagen.
Dan gaan we verder.

Pushkar Camel Fair

Posted on oktober 12, 2020 by Argusvlinder

Het is al weer even geleden dat we in Pushkar waren.
Zeven jaar.
Al die tijd dacht ik: het heeft niet zo veel zin
mijn foto’s te laten zien. Al die dromedarissen.
Maar nu ik er weer eens naar kijk, valt het eigenlijk best mee.
Alleen weet ik niet altijd precies meer wat wel en minder
goed bij elkaar past.
Vandaag een korte serie foto’s die in tijd gezien wel
zo achter elkaar gemaakt zijn maar die misschien
beter bij het laatste blogbericht hadden kunnen worden opgenomen.

We dwalen een beetje buiten het stadion op de Fair rond. Zien dan plotseling deze poort.

Een veldje met uitwerpselen van de dromedarissen.

Op die stapel rechts zie je ook uitwerpselen. Die zijn van runderen en worden gebruikt als brandstof.

Tijd om me op de volgende serie foto’s te gaan voorbereiden.

Dromedarissen

Posted on september 29, 2020 by Argusvlinder

Je zou haast denken dat ik een voorliefde heb voor
dromedarissen. Nou, dat is helemaal niet zo.
Maar als je op bezoek gaat op de Pushkar Camel Fair
kun je er vanzelfsprekend niet om heen.

Het verschil is een meneer en een mobiele telefoon.

Ze kunnen een beetje stoffig zijn.

Het is duidelijk dat het steeds drukker wordt op de Fair. Met mensen en met dromedarissen.

Deze geiten lijken haast te hebben.

Wij hebben inderdaad heimwee.

Zou dit een soort van angora-dromedaris zijn? Of moet deze dringend naar de kapper…dan wenkbrauwen en orden bijknippen, graag.

India, Pushkar Camel Fair.

Doorkijkje.

Veel dromedarissen

Posted on september 28, 2020 by Argusvlinder

De vorige keer waarschuwde ik al,
sommige foto’s zijn niet voor mensen met een zwakke maag.
Nog goed dat je de foto’s niet kunt ruiken.

Na een nacht in het tentenkamp gingen we te voet naar
Pushkar en onderweg zagen we niet alleen dromedarissen.

Herder met een kudde geiten.

Na een tijdje liepen we op met iemand die blijkbaar een ochtendwandeling aan het maken was. Ik vermoed dat hij de streek kende want hij was niet verbaasd door de geur of het beeld dat dadelijk volgt.

Een groep collega-toeristen ging die ochtend met de Camel kart, de vaste verbinding van het tentenkamp naar Pushkar.

Het terrein is een beetje heuvelachtig. Dus eerst ruik je de dode dromedarissen alleen maar. Pas dichterbij zie je ze ook liggen. Sommige dode dromedarissen liggen er langer dan anderen.

Goed dat er verder op nog massa’s dromedarissen te zien zijn.

Dan is het een feest om tussen al die dieren te kunnen rondlopen.

Hier ligt nog iemand een dutje te doen tussen de dieren.

Deze dromedarissen worden blijkbaar bijgevoerd.

Het zijn er veel, heel veel.

Er wordt goed gedronken.

De volgende keer nog meer dromedarissen uit Pushkar.

Er zijn velden en dan zijn er velden

Posted on september 17, 2020 by Argusvlinder

Stel je voor, het loopt tegen het eind van de middag.
Je bent op de Pushkar Camel Fair.
Deze keer eten we een keer in het restaurant van het
Pushkar Royal Desert Camp.
Daarom is het al wat later en de camel carts zijn er
al niet meer.
Dus je gaat te voet (geen probleem, gewoon een stukje lopen).
Dan zie je het volgende in het veld buiten Pushkar.

In de verte grazen dromedarissen onder begeleiding van hun herders.

Het is best een grote groep. Buiten in het veld groeit blijkbaar voldoende voor de dromedarissen. Op het terrein van de Camel Fair is het kaal en dor. Daar is veel minder te halen voor de dieren.

Het was een fascinerend beeld.

Aan één kant van het Royal Desert Camp stond een omheining van stof.
Een soort van witte muur.
Toen ik er naar toe liep zag ik dat je er tussen de doeken door kon kijken.
Tot mijn verrassing was daar een ander soort van veld:
een veld met steeds op vaste afstand van elkaar een set met wc-pot en douchestang.
Het sanitair was er dus een heel jaar lang en alleen als het nodig was werden
de tenten er over geplaatst.
De flexibele witte muur onttrok het nog niet in gebruik zijnde deel
aan het zicht van de bewoners.

Zo te zien was er nog veel ruimte voor uitbreiding.

Dat brengt me terug bij onze tent en het tentdoek met versiering.

Soms laat je wat spullen achter op een vakantiebestemming. Deze schoenen zijn in Pushkar gebleven.

De volgende keer foto’s van de ochtendwandeling.
Laat ik al vast zeggen: die zijn niet voor mensen met een zwakke maag.

Buiten het stadion

Posted on september 13, 2020 by Argusvlinder

Buiten het stadion gaan de activiteiten rond paarden, dromedarissen en ander vee gewoon door. Het is een echte jaarmarkt dus er is ook een kermis, je kunt er gereedschap zien en kopen, er is voorlichting over zaken als gezondheid maar er zijn ook kleine bedrijven die laten zien wat ze doen en kunnen. Natuurlijk worden er ook (sterke) verhalen verteld en herinneringen opgehaald.

En veel handel gedreven.

Even de dromedaris wat bijkleuren.

Op het eerste gezicht is dit een vreemde foto. Is dit een volleybalveld? Nee dit is een stuk van het veld waar een aantal vrouwen de uitwerpselen van dieren verzamelen. Vooral van de dromedarissen. Er is namelijk een organisatie die probeert om met dromedarissen nieuwe manieren van inkomsten te ontwikkelen. Door de verdergaande mechanisatie van het vervoer en de landbouw zijn dromedarissen minder gevraagd en loopt de handel in deze dieren terug en is een evenement als de Pushkar Camel Fair steeds meer in gevaar. Men wil bijvoorbeeld gebruik maken van de haren van de dieren, de huid en ook van de uitwerpselen. Daar kun je papier van maken!

Een gegeven paard kijkt men niet in de bek maar bij een dromedaris doet men dat dus duidelijk wel.

Soms zijn de dromedarissen hele kunstwerken.

Anders wel hun uitrusting.

Ze kunnen zo heel schattig op de foto staan.

Zouden ze hier op of naast een vuilnisbelt staan?

De (potentiële) klanten van deze schoenmaker kijken eerst wat de man allemaal kan en doet.

Deze bakken zijn gevuld met uitwerpselen van de dromedarissen. Dus opletten waar je loopt.

Het wordt nog steeds drukker op de Pushkar Camel Fair.

Intussen in het stadion

Posted on september 11, 2020 by Argusvlinder

Weer even terug naar India, 2013.
De Pushkar Camel Fair.
Naast de vele dieren op de velden rondom Pushkar zijn
er ook activiteiten in een soort van stadion.
Een paar pauzefoto’s.

Er kwam een hele stoet met dromedarissen het stadion binnen. Op een ervan zat deze kleurrijke meneer.

Even verderop liepen deze kleurrijke dames.

Deze man verkocht een soort van suikerspinnen.

De stoet bracht heel wat stof met zich mee.

Intussen in de pauze

Posted on augustus 28, 2020 by Argusvlinder

We hadden geen programma van de activiteiten bij de
Pushkar Camel Fair. In 2013 hadden we geen tablet bij ons
om op internet te zoeken naar een programma.
Toen we uiteindelijk iets vonden op papier dat op een
programma leek, hielp dat niet echt.
Dus dan val je van de ene in de andere verbazing.
Het dansnummer was vast iets dat op het officiële programma stond.
De vlagceremonie en de uitreiking van de poster zal daar
ook wel toe behoren.
De volgende zaken niet, denk ik.

Misschien kijkt men in India niet zo op van een slang maar ik wel. Zeker met een kind.

In het stadion werd nog een stuk afgezet voor een volgend onderdeel van het programma.

Even verderop waren verklede dromedarissen het stadion binnen gekomen.

Een soort van bruidsdromedaris?

Deze dromedaris wekte veel aandacht op.

Zelf bleef de dromedaris heel cool.

Op een andere plaats in het stadion hing deze tekening in traditionele stijl.

Daarnaast hing er nog een.

In dit detail van de vorige foto zie ik zo een boekbandillustratie. Alleen nog de goede titel vinden of bedenken. Iets met twee voeten en de zon?

Dan wil je toch direct weer naar Pushkar?

Niet alle foto’s zijn mooi

Posted on augustus 20, 2020 by Argusvlinder

In mijn vorige bericht over Pushkar liet ik al een
aantal dingen zien die niets met dromedarissen of kamelen
te maken hebben.
Vandaag ga ik daar verder.

Al eerder had ik genoemd dat het deels een soort van agrarische beurs is. Zo kun je er naast dromedarissen ook gereedschap kopen. Zoals hier voornamelijk houten exemplaren.

Er zijn ook veel souvenirkramen. Het is wel eens prettig niet omringd te worden met mensen die dingen aan je willen verkopen die bedoeld zijn voor westerse toeristen. Hier zijn veel dingen bedoeld voor de binnenlandse, Indiase markt. Niet dat mensen niet proberen iets aan je te verkopen, dat doen ze echt wel. Geef ze eens ongelijk.

Er waren ook standwerkers, personen die op een beursstand spullen proberen te verkopen. In dit geval ging het om een soort van magische plant. De planten die hij verkocht waren in een soort van gedroogde status. Maar als je die water gaf dan bloeiden de planten in korte tijd op tot deze kleine groene boompjes.

Dit waren de planten die hij verkocht in de opgedroogde staat. Leuk was dat het eigenlijk overal, altijd druk was. Daardoor kon je steeds de moeite nemen alles goed te bekijken.

Hier komen we aan bij het tentenkamp. Tijd voor een verse jus d’orange. Dan ons even opfrissen om in de avond weer terug te gaan naar het stadje om daar te eten.

Die avond was er een vuurwerk. Uitkijkend over de sarovar van Pushkar was dat goed te zien.

Dichter bij het meer zagen we dat er een Aarti aan de gang was. Dit was de eerste keer dat we dat in het echt zagen. De laatste foto’s zijn belangrijker vanwege de herinnering dan dat het mooie foto’s zijn. Mijn toenmalige camera had zijn beste tijd gehad en was niet zo snel vanwege de lens. Zo heeft ieder voordeel een nadeel.

Waar blijven nou die dromedarissen?

Posted on augustus 19, 2020 by Argusvlinder

Dat is een beetje mijn gevoel als ik naar de foto’s
kijk die ik zeven jaar geleden maakte in Pushkar.
In mijn geheugen was het er dromedaris na dromedaris.
Daarom heeft het zo lang geduurd eer ik foto’s en berichten
plaatste over Pushkar op mijn weblog.
Maar zo heel veel dromedarissen zie je er in deze berichten
nou ook weer niet.
Op de Pushkar Camel Fair was veel, heel veel meer te zien.

Van sommige foto’s wordt ik melancholisch. Zoals bijvoorbeeld van deze foto. Het doet me denken aan de film La Strada (regie Federico Fellini, met in de hoofdrollen Giulietta Masina en Anthony Quinn).

Nee, het is geen fietsje waar de acrobate op zit. het is een spaakloos wiel, een soort van velg, waarin ze met haar voeten loopt.

Buiten het stadion stond ergens deze bank. Van een meubelmaker?

Er werden ook aardewerk potten verkocht.

Er waren ook runderen te zien. Al veel eerder tijdens een vakantie in Gujarat zagen we dat sommige runderrassen anders behandeld worden dan de ‘heilige koeien’ die we vaak zien in India. In Gujarat werden runderen gehouden voor de zuivel bijvoorbeeld.

Het is misschien slecht van mij maar bij een paar van de paarden moest ik gelijk aan Pippi Langkous (Pippi Longstocking) denken. Die geschilderde hand is toch mooi?

Of wat denk je van dit gestippelde paard?

Kijk, dit is dan weer een dromedaris, nou ja, zijn of haar poten dan toch.

De dans in Pushkar

Posted on augustus 14, 2020 by Argusvlinder

De dansgroep, een grote groep jonge vrouwen, komt van de tribune af om plaats te nemen op het centrale veld van het stadion. Daar gaan ze een dans uitvoeren.

De groep verspreidt zich over het stadion.

Er is veel plezier.

Henna.

Als een vorst komt deze meneer het stadion binnen met een enorme parasol. De dromedaris is niet onder de indruk maar veel van de toeschouwers wel.

Waarom deze herinneringen worden uitgereikt en aan wie weet ik niet maar zo’n hele groep bij elkaar is wel een mooi beeld.

De organisatie deelt bij deze bijeenkomst een poster uit, misschien wel de officiële poster van de 2013-versie van de Pushkar Camel Fair.

De dans kan beginnen.

Nog even overleg.

Sommige vrolijker, anderen meer serieus.

Het laatste stuk van de dans volgt in het volgende bericht.

Hoe dromedarissen de wereld kleiner maken

Posted on augustus 11, 2020 by Argusvlinder

Olay, het is een beetje geschiedenisvervalsing maar
ik las een passage in het boek ‘Met een drukpers de oceaan over’
van Lisa Kuitert en toen……

Je kunt het je vandaag de dag niet voorstellen, maar voor wie in Nederlands-Indië verbleef was communicatie met het moederland heel moeizaam…. Post vanuit Europa deed er aanvankelijk enkele maanden over, als de reis rondom Kaap de Goede Hoop goed verliep. Vanaf 1835 ging het heel wat sneller dan voorheen omdat men toen de ‘landroute’ ging gebruiken, met als overslagpunt Singapore. De landroute betekende dat niet langer via de Kaap gevaren werd, maar via andere vaarroutes: eerst via de Middellandse Zee en dan de Rode Zee. Het transport ging dus wel per schip. Alleen het gedeelte in Egypte, tussen Suez en Caïro, werd over land doorkruist. Naar dit trajectgedeelte kreeg deze verbinding de naam overlandmail, ook wel ‘landmail’ genoemd. Aanvankelijk werden in Egypte de postpakketten daartoe op dromedarissen en muilezels gehesen, later ging dit per rijtuig. Dit traject over Egyptische grond duurde ongeveer twintig uur. De landroute bekortte de reistijd van een brief of pakje van Nederland naar Java van honderd tot vijftig a zestig dagen. De opening van het Suezkanaal in 1869 maakte het traject over land overbodig, wat weer een enorme vooruitgang betekende. Nu was de post er binnen 6 weken.

Fragment van pagina 52 en 53 uit het boek van Lisa Kuitert: Met een drukpers de oceaan over.

….toen moest ik gelijk denken aan Pushkar.
Het stuk tekst over de dromedarissen sprong extra in het oog
omdat we in Pushkar zoveel dromedarissen zagen.
Zoals bijvoorbeeld op de volgende foto.
Ik zie dan zo’n karavaan gewoon voor me.
Maar ik weet wel, andere tijd, andere plaats,
andere mensen, andere dieren.

India, Pushkar Camel Fair, november 2013.

Dromedarissen, heel veel dromedarissen

Posted on augustus 5, 2020 by Argusvlinder

Een maal op onze plaats in de tent ondernamen we
meteen een eerste taxirit in een dromedariswagen
(camel kart) naar het festival terrein.
Er waren weer veel dromedarissen,
heel veel dromedarissen.

Het is heel enerverend voor ons toeristen maar de handelaren in kamelen, paarden enz, vermaken zich ook prima. Het weer is goed, je ziet weer eens iemand, er is vermaak, wat wil je nog meer?

Overal waar je kijkt: dromedarissen. Je kunt alles gaan bekijken, je kunt overal bij, het is echt een feest.

Zoals ik al zei: veel. Hier bij de waterbak.

Had ik al gezegd dat het er erg veel zijn?

Even de haren op de oren bijknippen.

Ik durf het bijna niet te zeggen: veeel.

Er blijven nog steeds kuddes bijkomen.

Eerlijk gezegd vind ik ze wel leuk (en groot, en sterk, dus ogen open houden).

Het mooie is dat de dromedarissen iets majestueus hebben. Ze zijn niet gauw gestoord. Ze kauwen rustig door, maken zich niet druk, heel onderkoeld. Flegmatiek.

I’m a star!

Deze lijken wel op de uitkijk te staan.

Na het deel met de dromedarissen zijn er ook veel kramen
met allerlei andere producten en er is natuurlijk
ook nog het stadion.
Daarover meer de volgende keer.

Camel kart

Posted on augustus 4, 2020 by Argusvlinder

Het liet niet lang op zich wachten: na twee
nachten zouden we van het hotel verhuizen naar een tent.
In de drukke periode tijdens de fair worden tijdelijke tentenkampen
ingezet om toeristen op te vangen.
Er is gelegenheid om er een maaltijd te gebruiken.
Je kunt gebruik maken van een safe en het kamp wordt
goed bewaakt. Dag en nacht.
Vanaf het tentenkamp, dat een wandeling vanaf het
Pushkar Camel Fair-terrein ligt, kun je ook
gebruik maken van een van de kamelentaxi’s.

Al bij een eerdere gelegenheid sliepen we in een tent in India. Deze tenten zijn best luxe. Zeker naar de standaarden in India. Er staan er veel maar voor mij bleef tijdens al die dagen onduidelijk hoeveel er in werkelijkheid gebruikt werden.

Dit was ‘onze straat’.

Onze tent lag recht tegenover de Spa van het Royal Desert Camp. Niet dat we daar veel last van hadden want je zag er niet vaak bezoekers. Als je naar een evenement als de Pushkar Camel Fair gaat dan breng je niet veel tijd door in je hotel. Wij in ieder geval niet.

Met straatverlichting.

Zo ziet de tent er aan de binnenkant uit.

Er is in iedere tent een eigen douche- en toiletgelegenheid. Er was een klein beetje wateroverlast maar in een woestijn is dat voor de tijdelijke bewoner geen probleem.

Buiten het kamp staat een aantal kamelentaxi’s te wachten. Volgens de informatie bij de reis is dit inclusief maar de bestuurders denken daar anders over. Omgekeerd kun je vanaf de fair terug naar het kamp. Niet 24 uur per dag. Ze houden de tijden aan van de luxe reizigers. Dus het is niet de bedoeling dat je in de avond in de stad gaat eten of met zo’n kar terug kunt. Maar het is een rechte weg die wel een beetje heuvelachtig is. Maar dat was te voet prima te doen.

Natuurlijk zijn wij ook met zo’n taxi gegaan. Het uitzicht is dan ongeveer zo iets.

Argusvlinder

De avonturen van de Argusvlinder

Tagarchief: dromedaris

Dromedarissen op papier

Chhatra Mahal

Chandrabhaga Fair, dromedarissen

Riek of Rijf I

Politie te kameel?

Er zijn weer dromedarissen

Pushkar Camel Fair

Pushkar Camel Fair

Dromedarissen

Veel dromedarissen

Er zijn velden en dan zijn er velden

Buiten het stadion

Intussen in het stadion

Intussen in de pauze

Niet alle foto’s zijn mooi

Waar blijven nou die dromedarissen?

De dans in Pushkar

Hoe dromedarissen de wereld kleiner maken

Dromedarissen, heel veel dromedarissen

Camel kart

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk: