De afgelopen dagen maakte ik nog wat foto’s.
De laatste vanochtend.
De carnavalsmuziek klinkt al door de binnenstad.
Bevoorrading Oude Haven – Visserstraat – Hoge Brug.
Kasteelplein: ‘Vietnamese loempia’s’ en ‘Haring vers van het mes’?
Van Coothplein.
Londen, British Museum, Silk Roads. Er staan twee voorwerpen op deze foto: Horse, Northern China, AD 700 – 750, ceramics. Op de voorgrond: Roll of silk, excavated in Loulan, Northwest China, AD 200s – 300s.
Heel interessant stukje geschiedenis: een prijslijst voor het huren van paarden voor een karavaan: Oficial gelding (een ruin of gecastreerde hengst) prices, Xizhou Market, China, AD 742.
Bactrian camel from the Tomb of General Liu Tingxun, Luoyang, China, AD 728, ceramics.
Residents of the capital, earthenware figurine of cival official from the tomb of General Liu Tingxun, Luoyang, China, AD 728.
Residents of the capital, earthenware figurine of a lady, Northern China, AD 700 – 750.
Central or West Asian pedlar (marskramer) AD 700s – Horse or camel groom AD 700 – 750 – Southeast Asian figure AD 618 – 750.
Buddhism: the dominant religion, bodhisvattva Padmapani, China, AD 700s, bronze.
De werkzaamheden gaan door in het Kielegat.
Vanmorgen en tussen de middag zag ik daar wat van.
Geen van de foto’s zijn aangepast om het beeld te verbeteren
behalve dat er een aantal gekanteld zijn.
Breda, Kielegat, Kraanstraat.
Halstraat.
Grote Markt Zuid.
Catharinastraat.
Havermarkt.
Londen, British Museum, Silk Roads, Royal necklace, excavated from the Noseo-dong tomb no 215, Gyeongju, Korea, early AD 500s, gold.
Sheath (schede) for an iron dagger, excavated from the Gyerum-ro tomb no 14, Geyongju, Korea, late AD 400s -early 500s, gold, garnet and inlaid glass.
Figurine of an official and of a female, excavated, Yonggang-dong tomb, Geyongju, Korea, AD 700s.
Reliquary outer container, East pagode of the Gameusa temple, Gyeongju, Korea, about AD 682, gilded bronze.
Stoneware jar and bowl, celadon glaze, earthenware outer container, AD 800s, excavated from the Samneung tombs, Bae-dong, Gyeongju, Korea.
Three footed earthenware jar with ‘three coloured glaze’ (Sancai) and silver lid, excavated near the tomb of King Seongdeok, Gyeongju, Korea, AD 700 – 750.
Het Valkenberg kan al afgesloten worden van de binnenstad.
De KMA is in isolatie.
Materiaal wordt aangevoerd.
In oktober 2024 ging ik naar Londen voor een paar dagen.
Het belangrijkste doel was een bezoek aan de tentoonstelling
Silk Roads is het British Museum.
Het sloot mooi aan op mijn reis kort daarvoor naar China en
met name Dunhuang en Xi’an. Schakels in de zijderoute.
Vandaag (23 februari 2025) is de laatste dag dat de tentoonstelling te zien is.
Bij de tentoonstelling verscheen een catalogus:
Sue Brunning, Luk Yu-ping, Elisabeth R. O’Connell, Tim Williams, Silk Roads, The British Museum. De tentoonstelling probeert af te rekenen met het beeld van 1 weg, 1 route van het Westen naar Azië en zet de volledige breedte en diepte van de Zijderoutes op de kaart. De tentoonstelling begin in Japan en Korea, en gaat via China naar de landen ten zuiden van Rusland zoals Oezbekistan, via Afghnisthan en India, Persië, het Midden Oosten en Noord Afrika, naar Turkije, het veste land van Europa, Engeland en Scandinavië. Het doorbreekt het beeld van de statische geschiedenis zonder migratie met een beeld van een dynamische, verbonden wereld. Al ver voor het Internet-tijdperk.
Londen, British Museum, Silk Roads, Buddha, made in the Swat Valley in Pakistan, AD 500s -mid 600s, excavated near buildings in Sweden dating AD 800s. Dus gemaakt in Pakistan tussen 500 en 650 na Christus en gevonden bij gebouwen in Zweden die dateren uit 800 na Christus.
De tentoonstelling begint in het oosten.
Op een kaart zie je Japan, Korea en China.
De plaats die in China genoemd wordt, Chang’an,
kennen we vandaag als Xi’an.
Het avontuur begint in Nara, de hoofdstad van de prefectuur Nara. Tussen 710 en 784 de hoofdstad van Japan.
The dawn of the Land of the Rising Sun (Nihon shoki), Imperal edition, Keicho era, Japan, 1599.
Bodhisattva with one leg, 600s, gilt bronze. Een beetje een vreemde naam voor een beeldje. Een been is goed zichtbaar omdat het opgetrokken is maar er verschijnt op een andere plaat toch echt een voet onder de kleding.
De religie waarvan de bodhisattva een uiting is komt oorspronkelijk uit India en heeft dus al een lange weg afgelegd.
Miniature wooden pagodas, Nara Prefecture, Japan, AD 764 – 770.
One million pagodas, printed Dharani, Nara Prefecture, Japan, AD 764 – 770.
Mijn laatste bericht over deze tentoonstelling in Londen.
Dit weekend zijn de boeken voor het laatste in deze samenstelling
te zien. Online zijn de meeste ook te zien als je zoekt met hun
uniek nummer (van het eerste boek in dit bericht is dat nummer
bijvoorbeerd Or.8212/178. Het eerste resultaat van de zoekmachine
brengt je direct naar het document op de IDP-website;
International Dunhuang Programme).
In dit bericht het thema: de gewone Boeddistische gelovigen.
Londen, British Library, A Silk Road Oasis, Confessional book of the Manichaean Uyghurs, Mogao Cave 17, 9th – 10th century.
Decorative copy of The Great Parinirvana sutra, Mogao Cave 17, 9th – 10th century.
Miniature Tibetan scroll, Mogao Cave 17, 8th – 10th century.
Scroll of the Nilakantha Dharani, Mogao Cave 17, 8th – 10th century (Or.8212/175). Mijn foto van de tekst bij het boek was niet goed maar daar biedt Wikikpedia een uitkomst.
De Nīlakaṇṭha Dhāranī (नीलकण्ठ धारनी) of Mahā Karuṇā Dhāranī (महा करुणा धारनी) is een boeddhistische mantra, geschrift en gebed. Het geschrift is een ode aan de heilige Guanyin, bodhisattva der mededogen. Door het geschrift te zingen of te bidden vraagt men Guanyin hulp en bescherming. Ook is het een goed middel om boze geesten te verjagen en brandongelukken vermijden. Volgens boeddhisten kan men met dit gebed genezing vragen voor één of meer van de 34.000 ziektes. Op offeringsbekertjes op Chinese boeddhistische altaren kan men weleens een dabeishengshuibeker vinden. Op dit soort bekertjes is de Nīlakaṇṭha Dhāranī in het hanzi afgedrukt. Na het gebed is het bekertje water heilig en soms wordt het door gelovigen opgedronken om ziektes te genezen. Het water staat ook symbool voor rust en kalmte, een belangrijk aspect in het Chinees boeddhisme.
Geschiedenis
De Nīlakaṇṭha Dhāranī is gevonden tussen de manuscripten van Dunhuang. Het geschrift is door Vajrabodhi vertaald vanuit het Sanskriet naar het Chinees. Het gebed is weliswaar oorspronkelijk in het Sanskriet, maar Chinezen gebruiken veelal de vorm die geschreven is in het Chinees. Daarom is de uitspraak een sterk verbasterde vorm van het oorspronkelijke Sanskriet.
Painting of a bodhisattva, Mogao Cave 17, 10th century.
Illustrated sutra of the Ten Kings, Mogao Cave 17, 10th century (Fragment).
Drie versies van de Diamond sutra.
Diamond Sutra booklet written with blood, Mogao Cave 17, 27 Febrary 905 (Or.8210/S.5451).
Diamond sutra booklet, Mogao Cave 17, 8 April 905 (Or.8210/S.5534).
Diamond sutra booklet written with blood, Mogao Cave 17, 28 Febrary 905 (Or.8210/S.5669).
De soep van deze week:
Een dergelijk stencil kon een goed begin zijn van een werk in de grotten: Londen, British Library, A Silk Road Oasis, Stecil of a Buddha figure, Mogao Cave 17, 9th – 10th century.
Sketch of Protective Deities, Mogao Cave 17, 10th century. Een beschermheilige.
Dong Baode the painting guild manager, Mogao Cave 17, 10th century.
Drawing of a Buddhist Deity, Mogao Cave 17, 10th century.
Wat een schitterende tentoonstelling.
De wandeling was iets vroeger dan anders.
Dat levert meteen andere foto’s op.
Breda, Cingelstraat.
Breda, Vishal.
Breda, Oude Haven.
Breda, Waterstraat.
Op de tentoonsteling in de British Library waren ook een
aantal ‘voorwerpen’ aanwezig.
Ik heb geen goede andere naam voor deze diverse verzameling
van voorwerpen:
Londen, British Library, A Silk Road Oasis. Een modern kunstwerk: Xie Xiaoze, Rain of languages (Buddhist sutras), part of Amber History Series, 2003.
De foto van de Daoist priest Wang Yuanlu ken ik. Maar ik had er niet bij stil gestaan dat die foto in een regulier foto-album met nog meer foto’s bewaard werd. Marc Aurel Stein, Stein’s photo album, Mogao Caves, 11 June 1907.
Rechts de foto van Wang Yuanlu. Deze priester ontmoet Stein bij de grotten. De priester treedt dan op als beheerder van de grotten.
Zou dit een motief zijn dat na te maken is…….Paper cut flower, Mogao Cave 17, 5th – 10th century.
Tibetan tantric ritual implement, Mogao Cave 17, 9th – 10th century. Helaas was bij deze voorwerpen niet veel detailinformatie aanwezig.
Carved wooden figure of Budha, Mogao Cave 17, 9th century.
Ik dacht dat ik hiermee de tentoonstelling helemaal de revue
had laten passeren maar dat klopt niet.
Er volgen nog een paar berichten.
De afgelopen drie dagen probeer ik weer in mijn
loopritme te komen.
Het weer is mooi open en dat levert dan ook leuke plaatjes op.
De Haven met een klein beetje ijs.
Tijd om beton te storten.
De Verlengde Mark ter hoogte van de Markendaalseweg/Trapkes.
Moet haast zeldzaam zijn: een bijna mooie foto van het voormalige kadaster.
De weekmarkt van dinsdag. De groenteboer is er in ieder geval ook weer.
Het Kasteelplein vanmorgen.
De Oude Haven.
De eerste afbeelding heeft me vandaag een hoop tijd gekost.
Op de tekst bij de scroll staat:
‘The last diagram, featuring a tortoise, tells how to locate
lost items, animals or individuals’.
Maar de afbeelding lijkt me eerder een kikker dan een
schildpad. Ik wilde het zeker weten en daarvoor wilde ik
het boekje van Mélodie Doumy inzien.
‘A Silk Road Oasis’.
Maar voor mijn vakantie heb ik mijn huis te goed opgeruimd.
Na drie keer zoeken, heb ik het gevonden.
Het boek met de afbeelding, die ik om meerdere redenen nodig had.
Daar staat op pagina 56:
‘It features a tortoise or frog, whose body parts (head, ear,
arm, armpit, foot and tail) can be matched to the time when
something was misplaced: for example, ‘If it was lost on the
day of the ears, then even if you come across it while out
searching, it will not be beneficial to get your hands on it’.’
Een kikker dus.
Londen, British Library, A Silk Road Oasis, Tibetan divination scroll, Mogao Cave 17, 9th – 10th century. De kikker moet veel goedmaken want de foto van de scrol even verder op is niet best.
Dit is het boekje waarover ik het hierboven heb: Mélodie Doumy, A Silk Road Oasis – Life in ancient Dunhuang.
Dit is een voorbeeld van een van de ‘Circular charts’, misschien die voor marriage aatching.
A bilingual manuscript, Mogao Cave 17, 9th century. De tekst in rood is de Tibetan Lankavatara Sutra, in zwart in het Chinees een commentaar op de tekst.
Het document is gevouwen alsof het een soort van harmonica is maar de gaten in de tekst suggereren dat de bladen op die plaats met elkaar verbonden waren met een koord.
Een enorm document (veel bladen en grote bladen): The perfection of wisdom sutra, Mogao Cave 17, 9th century.
De administratie voor Ke’u Monley, the official scribe, Mogao Cave 17, 9th century.
Achter in de ruimte liep je tegen een muur van perkamenten boekrollen.
Het was een soort van scheiding tussen de boeken/documenten en een aantal
‘voorwerpen’. Die voorwerpen komen snel aan bod in mijn laatste
bericht over deze tentoonstelling.
De tentoonstelling is deze week nog te zien in Londen.
Heel erg de meoite waard.
In een reeks berichten geef ik hier mijn indrukken.
Dit bericht begint met The Fortune Teller – De Waarzegger.
Londen, British Library, A Silk Road Oasis, Shenzhi the Yin and Yang Master, Mogao Cave 17, 801.
Observing clouds and stars, Mogao Cave 17, 649 – 700.
‘Obseving clouds and stars’, a total view of the document.
An official almanac, Mogao Cave 17, 978: Taisui.
Dice divination, waarzeggen met een dobbelsteen, Mogao Cave 17, 930 rr 942. Wat een bijzonder mooi schrift.
4-4-2.
Terug van vakantie, kon ik het niet laten.
Ik kocht meteen een stapeltje boeken.
Daar ben ik nog druk mee bezig en het zal nog wel even
duren voor ik ze allemaal gelezen heb.
Maar bij twee boeken wil ik al vast stilstaan.
Over het ene boek had ik al langer geleden wat gelezen.
Het leek me erg interessant omdat het aansluit bij
mijn interesse voor de Zijderoute en dus ook India.
Op vakantie las ik een recentie van een boek waarbij weer naar
‘Stormruiters’ werd verwezen. Ik besloot dat ik het zou kopen,
terug in Nederland.
Het andere boek leek me interessant omdat ik verwacht dat
iemand uit Iran meer kennis heeft en meer gevoel heeft
bij de oude verhalen rond Zarathustra.
Nu ik in beide boeken aan het lezen ben blijkt dat de boeken
elkaar versterken.
Kader Abdolah schrijft in ‘Zarathustra spreekt’ over de
mensen die op de steppe leven en hun taal (pagina 23 en verder).
Peter Hoppenbrouwers gaat in ‘Stormruiters’ net een slag dieper.
Zijn inleiding (die ik gelezen heb) is een soort leescollege
over de mensen en de taal van de steppe.
Deze boeken lijken me beide een spannend avontuur.
Kader Abdolah, Zarathustra spreekt – Wie ben je Wat ben je En waarvoor ben je op deze wereld. De ondertitel fascineert me. Je kunt de vragen op meerdere manieren bekijken: ‘Wie ben je, Zarathustra?’, ‘Wie ben je, Kader Abdolah?’, ‘Wie ben je, lezer?’. Waarom heeft Kader Abdolah hier niet gekozen voor de ik-vorm? Wie ben ik Wat ben ik En waarvoor ben ik op deze wereld. Dat lijkt me sterker. Op pagina 23 schrijft Abdolah: ‘Waarom vertel ik dit? Ik vertel dit omdat ik op zoek ben naar mezelf, naar onszelf.’
Peter Hoppenbrouwers, Stormruiters – Stepperijken in Eurazië. Waar het boek ‘Zarathustra spreekt’ zich heel direct tot je richt, vraagt en levert ‘Stormruiters’ wat meer feitenkennis. In beide boeken hebben de schrijvers een manier van omgaan gevonden met incompleet bronmateriaal waar, in de tijd, verschillende visies op ontwikkeld zijn. Daarbij is het zoeken naar wat we nu als waarheid aanvaarden. Een hoogst actuele zoektocht, in meerdere opzichten.
Deze keer de ingredienten meer in evenwicht (vooral meer spliterwten en laurier) waardoor het een mooie dikke erwtensoep geworden is. Heerlijk.
Vorige week vrijdag zag ik in de vroege avond de prachtige
tentoonstelling ‘American Photography’ in het Rijksmuseum
in Amsterdam. De dag was somber en koud maar dat was de
tentoonstelling niet. Die was avontuurlijk en vernieuwend.
Ik maakte er wat foto’s maar die laat ik later nog eens zien.
Vandaag even de ‘documentatie’.
Mattie Boom en Hans Rooseboom, America through photographers’ eyes. De omslagfoto is van Robert Frank, Parade, Hoboken, New Yersey, 1955.
De tentoonstelling toont vooral hoe Amerika en de American Dream
werkelijk tot elkaar verhouden en hoe het medium van een middel om
‘snel te schilderen’, via marketing groeit naar een kunstvorm.
Ik vraag me af waarom de samenstellers niet doorgaan op hun weg
naar de fotografie die in het nu zo onze (internet)wereld beheert?
Technische ontwikkeling en foto als kunstvorm: Bertha Evelyn Jaques, Boom bij het huis van Gouverneur Gleghorn, Honolulu, 1908, briefkaart (Cyanotype).
Amanda López, Homegirls, San Francisco, 2008, briefkaart.
Mogelijk Robert H. Vance, Portret van Walther van Erven Dorens (familie van…) in uniform van de vrijwillige brandweer, circa 1851 – 1856, briefkaart.
Getallen hoeven niet veel te vertellen.
Je kunt er ook goed mee liegen.
De interpretatie laat ik daarom maar aan de lezer.
Ik was 75 dagen in India: van 17 november 2024 tot 1 februari 2025.
In die tijd maakte ik foto’s met mijn camera en telefoon.
De dag met het kleinste aantal foto’s: 3 foto’s op dag 66
(reisdag van Agra naar Gwalior) en op dag 72 ook 3 (reisdag Gwalior naar Delhi).
De dag met grootste aantal foto’s: 259 foto’s op dag 61 (Kota).
Hieronder een overzicht van het aantal dagen per plaats, het aantal
hotels per plaats en het aantal foto’s. Met totalen.
Daarbij een klassering meeste foto’s per plaats en van gemiddeld
aantal foto’s per plaats.
Je kunt ook zeggen dat ik vandaag te veel tijd om handen had.
Overigens bleek in 2 gevallen het hotel dat ik boekte via Booking.com
niet meer te bestaan of in ieder geval niet open te zijn.
In Patna zijn 2 musea die volgens de informatie heel interessant zijn:
Patna Museum en Bihar Museum.
Echter in november 2024 was het Patna Museum gesloten vanwege uitbreiding.
De verwachting is dat het museum een jaar lang gesloten zal zijn.
Meer preciese gegevens heb ik niet.
Het Bihar museum is de moeite waard!
Pas was ik in Amsterdam.
Je kon hier al foto’s zien van de metro en het Rijksmuseum.
Maar ik ging er naar toe voor twee zaken:
= eens kijken hoe het met de voormalige Hermitage Amsterdam is
– de tentoonstelling ‘American Photography’ zien.
Maar eerst naar het museum met de wat gekunstelde naam:
Hart museum. De ‘H’ kun je dan wegdenken, eventueel.
Het gebouw is prachtig maar erg groot.
Zeker als je een museum bent zonder collectie.
De entree is 22,50. Volgens mij een belachlijk hoge prijs. Zeker in relatie tot de tentoonstelling ‘Happy Birthday Amsterdam’.
Van de tentoonstelling ‘Happy Birthday Amsterdam’ volgen hier wat foto’s.
Carel Willink, Groene Dame, 1930, olieverf op karton.
George Hendrik Breitner, Naar de markt, circa 1896, olieverf op doek.
Jan Dibbets, Vondelpark no 376, gemengde media, 1979.
Eugene Brands, In memoriam Waterlooplein, 1966 – 1967 gemengde media.
Eva Besnyö, Nieuwbouw in Amsterdam-West, 1938, foto.
Herman Gordijn, Lida met stippentram, 1975, olieverf op doek.
Soms is mij niet duidelijk waarom een werk op de tentoonstelling aanwezig is. Zoals dit van Jan Cremer: Red, white and blue horses, 1985, olieverf op doek. Paarden? Mijn eerste indruk was dat het om honden ging…
Marlene Dumas, Romana Vrede, 2017, olieverf op doek.
Cor Jaring, John Lennon en Yoko Ono in hun hotelkamer tijdens de Bed-In-For-Peace, 1969, foto.
Jan Sluijters, Artieste, circa 1914, olieverf op doek.
<
Dumas is blijkbaar heel populair in Amsterdam. Marlene Dumas, The Girlfriend, 1986, olieverf op doek.
Een mooi en groot werk van Iris van Dongen dat zich moeilijk laat fotograferen. Iris van Dongen, Night of Fame, 2005, houtskool, conté en gouache op papier.
Patricia Kaersenhout, Of palimpsest and erasure, 2021, gemengde media.
Over dit werk schrijft Patricia Kaersenhout zelf:
Maria Sybilla Merian
In June 1699, at the age of 52 and separated from her husband Merian, Sybilla traveled from Amsterdam with her 21-year-old daughter Dorothea as a research assistant to Suriname. Her sketched studies of the developmental cycles of various species and insects and plants would eventually appear in Metamorphosis Insectorum Surinamensium in 1705.
Less well known is Merian’s status as a slave owner. To carry out her studies of Plants and Insects, she was completely dependent on enslaved original female inhabitants of Suriname and African women. Merian’s popular depictions sidestep the politics of sexual reproduction under colonialism and slavery and ignore the context in which Merian undertook her research. Instead, Merian is positioned as a strong independent woman, a sublime female scientist who, admittedly, has produced beautifully illustrated books, and thereby gains the right of contemporary scientists to take a neutral stance.As a starting point for Of Palimpsests and Erasures I have chosen images from the original edition of Metamorphosis Insectorum Surinamensium, by Maria Sybilla Merian which has been digitized by the Niedersächsische Staats- und Universitätsbibliothek Göttingen.
Through the chosen images I show a complex story of oppression, exploitation and migration in multiple layers.
The images in the original book appear to be printed recto verso*. The original colored drawing shines through on the back of the paper like a blind embossing. It is this twilight, this vague image that caught my attention and that I saw as a metaphor for the black women and women of color who have been “dissolved” in history, as it were. Their names are unknown while Maria would not have been able to realize much of her work without their knowledge and cooperation. I have incorporated images of women into these pages creating a visual manifestation of a palimpsest. Emerging from the past, they form an image made up of many layers that react to each other without one of them being able to dominate the rest. The layers are like a galaxy of meanings. The bodies of the women ‘disrupt’, as it were, a dominant history and thereby at the same time claim a place in a history that has actively wiped them out or Erased. When the viewer views the works from a one-sided hierarchical perspective, the work will not unfold……..”
Recto/Verso=
When a page is printed recto verso, this means that there is printing
on both sides of the paper. Recto stands for front,
the page that is printed first, and verso for back, the page that is printed next.
Marlene Dumas, Johan Cruijff (Dubbelportret), 1997, lithografie.
Ik zou de term ‘gemengde media’ niet zo snel gebruiken voor
‘Mixed media’. In Nederlang gebruiken we dan vaker ‘gemengde techniek’.
Dat dekt voor mij de lading beter.
Het lijkt er op dat aan beide kanten van de Tolbrug en nog meer beton gestort gaat worden.
Het vlechtwerk aan de kant van de Trapkes.
De bestrating (door Spaanse stratenmakers) aan de Trapkes wordt afgerond.
Argusvlinder 