Aanleiding is het feit dat er in Breda op een paar
plaatsen bomen gaan verdwijnen.
De bomen zijn ziek en worden vervangen.
Zo ook aan de Nijverheidssingel.
Een van de bomen aan de Nijverheidssingel.
De bomen op de voorgrond zullen dus ook wel verdwijnen. Kruispunt Tramsingel – Nieuwe Prinsenkade.
En omdat ik toch bezig was: gebouwen van de KMA of de Nederlandse Defensie Academie.
Koning Willem-Alexander brug met op de achtergrond de Rechtbank.
Volgende week is de officiele opening.
Maar vandaag waren de hekken al weg.
De Haagpoortbrug (Simonse brug) in Breda is de brug die over
de singel gaat en de Nieuwe Haagdijk verbindt
met de Haagweg. Een van de zijstraten is de Tramsingel.
Beelden die eerder op deze brug hebben gestaan,
komen terug. Ik vermoed dat er nog beplanting komt
maar dat weet ik niet zeker.
Vanmiddag, na half vijf, maakte ik een serie foto’s.
Op de hoek op de achtergrond stond vroeger het kantoor van de BBA en er was een uitgang voor de bussen.
De beelden terugbrengen is een goed idee!
Je ziet dat er ruimte is voor beplanting.
De St. Annakerk domineert nog steeds dit kruispunt ook al is hij in gebruik als kantoorcomplex.
Dat de brug tussen de Nieuwe Haagdijk en de Haagweg onderhouden werd,
was me een tijdje geleden al duidelijk toen ik (plots?) de
brug helemaal niet meer over mocht.
Vandaag werd ik er op gewezen dat de brug ver gereed is
en dat er grote beelden op staan.
Dus ben ik gaan kijken.
De ‘nieuwe’ beelden vind ik indrukwekkend maar de stijl van de beelden is niet modern. Toen ik de foto’s aan mijn vader liet zien gaf hij aan dat hij de beelden herkent van vroeger. Een eerdere versie van de brug had dergelijke beelden.
Volgens Google street view ziet de Haagpoortbrug er zo uit.
Dan zoeken in het beeldarchief van het Bredase Stadsarchief. Daar vond ik deze en de volgende foto. De informatie bij de foto geeft aan dat het beeldhouwwerk van Theo van Rijn is. Een kunstenaar uit Haarlem. Maar Wikipedia vertelt me meer over de kunstenaar. Over de brug vertelt het archief nog ‘De Haagpoortbrug is vernieuwd in 1928 en afgebroken in 1966. De brug is versierd met vier beelden, vervaardigd door de beeldhouwer Theo van Rijn uit Haarlem’. Deze afbeelding is gemaakt met het gezicht naar de hoek Nijverheidssingel / Nieuwe Haagdijk,
Wikipedia:
Theodoor (Theo) van Reijn (Breda, 28 mei 1884 – Haarlem, 6 augustus 1954) was een Nederlandse beeldhouwer.
Van Reijn was een zoon van Johannes Cornelis van Reijn, officier van administratie bij de Marine, en Jacomina Elisabeth Pasqué. Hij volgde in 1905 lessen aan de Rijksakademie van beeldende kunsten te Amsterdam, bij onder anderen Bart van Hove. In 1911 won hij de Prix de Rome en hij studeerde vervolgens enige tijd Rome. Hij trouwde in 1911 met Henriëtte de Kort, die in 1929 overleed. Hij hertrouwde op 19 februari 1931 met Helena Hermina Hartsuijker.
Gedurende de periode 11 september tot 8 oktober 1949 vond er een eretentoonstelling plaats van het werk van Van Reijn in het Frans Hals Museum in Haarlem. Het affiche voor deze tentoonstelling werd ontworpen door de Haarlemse kunstenaar Cock Pijnacker Hordijk, die jarenlang bevriend is geweest met Van Reijn. Pijnacker Hordijk heeft diverse portretten van Van Reijn gemaakt. Samen hebben zij onder meer portretten gemaakt van Paul Mirando.
In de collectie van het Breda’s Museum bevindt zich een klok uitgevoerd in de stijl van de Amsterdamse School gemaakt door Van Reijn. Naast bouwsculpturen maakte hij veel toegepast werk: lampenvoeten, deurkloppers, doopvonten en klokken. Hij maakte portretten van onder anderen Aart van Dobbenburgh, Heike Kamerlingh Onnes, Willem Kromhout, Maria Montessori en Jac. P. Thijsse.
Theo van Rijn of Reyn. Beeld op de Haagpoortbrug in Breda. Deze afbeelding is gemaakt met het gezicht naar het oude, niet meer bestaande, tramgebouw aan de Tramsingel.
De brug is nog niet af. Op 9 december moet het gereed zijn en even daarna vieren de ondernemers samen met de gemeente de opening (16 december).
Ik werd nog even afgeleid door de singel die stroomt door de stad met links de Sluissingel en rechts de Weerijssingel.
De nieuwbouw op de achtergrond is waar het kantoorgebouw van de BBA ooit stond. Ik vind het tot nu toe prachtig en ben zeer benieuwd naar het uiteindelijke resultaat.
Terug naar oude tijden.
Gisteren moest ik op de Nieuwe Haagdijk zijn in Breda.
Omdat de Nieuwe Haagdijk veranderd wordt nam ik mijn camera mee.
Lang geleden heb ik hier gewoond. Vandaar.
Dit is de Nieuwe Haangdijk vanaf de Haagdijk gefotografeerd. Het middenplein is veranderd. Het was een parkeerplaats met bomen waar op zaterdag de markt stond. De bomen zijn weg om meer parkeerplaatsen te kunnen maken en de markt is verplaatst. Dus daar ook eens gaan kijken.
Lang geleden was dit het pand van slagerij Verhagen. Hoek Fellenoordstraat – Nieuwe Haagdijk. Er zaten hier drie slagers dicht bij elkaar: Verhagen, een paardenslager en Kouwenberg.
Dit is de Nieuwe Haagdijk vanaf de brug over de Singel. Vroeger heette de brug de Simonse brug.
Nog een keer de Nieuwe Haagdijk.
Toen ben ik de Tramsingel overgestoken en verder gelopen
over de Haagweg om naar het Dr. Jan Ingenhouszplein te gaan.
De Van Meterenstraat vanaf de Haagweg.
Daar is dan de zaterdagmarkt op het Dr. Jan Ingenhouszplein. Op de Pedagogische Academie, daar op de achtergrond, heb ik nog gestudeerd. Op de voorgrond de Fer (frietkraam).
De Dijklaan vanaf de Haagweg.
De zaterdagmarkt, de kramen staan er mooi. Hebben veel meer ruimte dan vroeger. Gisteren waren er kort voor 13:00 uur maar weinig bezoekers. Maar de haring die ik er kocht smaakte prima.
Aan de Haagweg staan nog veel panden zoals ze origineel gezet zijn. Het gevolg is dat het heel individuele panden zijn. Geen 13 in een dozijn. Maar steeds gebouwen met een eigen karakter.
Zoals hier op de hoek van de Dijklaan en de Haagweg: Moeke Mols en het Hollandsch Koffiehuis. Ik kan me nog goed herinneren dat Sinterklaas bij de aankomst midden november ook Moeke Mols bezocht aan het eind van zijn optocht door de stad.
Dit is een voormalige P. de Gruyter aan de Haagweg 64.
Kantoorvakhandel Benoist, hoek Dijklaan – Haagweg. De winkel voor NAC-souvernirs.
Het begin van de Haagweg. Het deel waar een helft van de zaterdagmarkt stond. Hier gefotografeerd vanaf het Dr. Jan Ingenhouszplein.
Karakteristieke huizen aan de Haagweg, beneden- en bovenwoningen tussen de Van Meterenstraat en de Dijklaan.
De voormalige St. Annakerk en pastorie (rechts). Haagweg.
Nog steeds een prachtig gebouw.
De hoek van de Nieuw Haagdijk en de Schorsmolenstraat. Met van rechts naar links het pand waarin vroeger Pietje van Vugt zijn winkel had. Er zit nu een feestwinkel. Daarnaast, waar nu de tattoo shop zit, zat Kapper Pijpers. Daarnaast zat de sigarenwinkel van Piet Kleyn.
Op de andere hoek van de Schorsmolenstraat en de Haagdijk zat lang een chinees restaurant: de Prins. Nu zit er een curry restaurant.
Na eerst een hele dure brug te hebben aangelegd
zodat grotere jachten de haven van Breda in kunnen varen,
is nu de bijbehorende jachthaven gerealiseerd.
Op de voorgrond de aanlegsteiger, op de achtergrond de Koning Willem-Alexanderbrug.
Deze container wordt de sanitairinrichting.
De steiger ligt van de Tramsingel om de bocht de Nieuwe Prinsenkade in tot aan de Middellaan.
Breda, Markkade/Academiesingel/Tramsingel: de brug van 300 miljoen Euro en heel veel verkeersellende.
Nee mevrouw, u krijgt geen thuiszorg meer.
Het budget is op.
We hebben 300 miljoen uitgegeven aan een nieuwe brug,
een halve meter hoger dan de vorige brug
die nog in goede staat was.
Een typisch geval van regentenhoogmoed.
Is de verkeerssituatie veiliger?
Nou nee.
Is er meer ruimte voor het verkeer?
Nou nee, alleen voor die 10 jachten per jaar
die 100 meter dichter bij het centrum willen komen.
Er is nog een gebouw in Breda
dat een onzekere toekomst tegemoet gaat:
het kapucijnenklooster aan de Schorsmolenstraat.
Het gebouw is gebouwd in 1889 en is al die tijd in gebruik
geweest door de ‘Bruine Paters’.
Ik herinner me nog goed dat ik een tijdlang volleybal gespeeld heb
in de Fidelis. Een gebouw naast de kloosterkerk
voor allerlei (opbouw)activiteiten en sport.
Maar de huidige kloostergemeenschap gaat in april 2013 verhuizen.
De Kapucijnen in Nederland nemen af in aantal en moeten zich
dus steeds meer terugtrekken op minder huizen.
Wat er met het klooster gaat gebeuren is nog onduidelijk.
Het complex bestaat uit de kloosterkerk (de Fideliskerk), het klooster
met eigen begraafplaats en een bibliotheek, een grote tuin
en bijgebouwen.
Reden genoeg om nu het nog kan een serie foto’s te maken.
allemaal van de buitenkant.
Mijn wandeling ging onder andere over de Haagdijk. Hier de gevelversiering van Haagdijk 8.
Dit gebouw heeft ook niets met het Kapucijnenklooster te maken maar lag op de route: Haagdijk 71, voorheen groothandel in kaas.
Zicht op het klooster vanaf de Haagdijk.
Het beeld links van de ingang van de kloosterkerk.
Dit beeld siert de rechterkant van de gevel.
Een kijkje vanaf de Schorsmolenstraat in de kloostertuin.
Kapucijnenklooster aan de Schorsmolenstraat.
De lange muur van de kloostertuin in de Schorsmolenstraat.
Zo ziet het gebouw er uit met Street view van Google.
En hier zie je goed hoe groot de oppervlakte van dit historische gebouw neigenlijk is.
Herindelingswerkzaamheden aan de Tramsingel. De achterkant van het klooster.
Het Klooster, de kloostermuur en de Kerktoren (?) vanaf de Tramsingel.
Een van de bijgebouwen is in gebruik als ruimte voor de Franciscaanse orientatie.
De kloostermuur langs de Nijverheidssingel.
Kloostertorens.
Kapucijnenklooster.
Kapucijnenklooster.
Ik zou best graag de binnenkant nog eens op de foto zetten.
Tijdens ons bezoek aan Sicilixeb in 1993 bezochten we
voor het eerst een vulkaan.
Sindsdien zijn we al verschillende vormen van vulkanisme tegengekomen
maar de Etna was nieuw voor ons.
De naam heeft voor Bredanaars altijd een dubbele betekenis.
In Breda stond immers ‘De Etna’, de fabriek waarin fornuizen
en dergelijke werden gemaakt. Gehuisvest in een groot gebouw
aan de Tramsingel, tegenover de Kwatta.
Hier de laatste reeks ingescande, gedigitaliseerde dia’s
van onze vakantie op Sicilixeb.
Het begin van de kabelbaan naar de top.
Het einde van het rolletje. Leg dat tegenwoordig nog maar eens uit wat dat nu precies is.
Op dit gebouw staat net onder het bovenste raam aangegeven hoe hoog de lavastroom kwam bij de uitbarsting van april 1983.
Fin qui la lava del l’Etna 9-4-1983 (Op 9-4-1983 kwam de lava van de Etna tot hier).
Tijdens de rondvaart afgelopen zaterdag heb ik naast het groen
en de bruggen ook ‘klassiek’ Breda gefotografeerd.
Ik bedoel daarmee een groot aantal herkenbare plaatsen en gebouwen.
Herkenbaar zeker voor de mensen die in Breda wonen of er
ooit eens geweest zijn.
Het begint met het zicht op de Grote Kerk en het Spanjaardsgat.
Door de werkzaamheden aan de haven zijn deze gebouwen
jaren niet te fotograferen geweest vanuit dit perspectief.
Vanaf de Nieuwe Prinsenkade ziet het er als volgt uit.
Het weer zat ons natuurlijk enorm mee.
Je moet er niet aan denken dat het zo’n regen was als vandaag.
Als ik nu naar buiten kijk is het grijs, het regent,
het is koud (nou fris dan toch).
Dat was gelukkig zaterdag wel anders
Onder de nieuwe Hoge Brug door komen de Spinola
en het Spanjaardsgat vol in beeld.
Langs het water zien we ook deze muurschildering.
Je ziet je moet het begrip ‘klassiek’ wat ik gebruik om deze foto’s
te omschrijven niet al te letterlijk nemen.
De Academiesingel vanaf het water.
Breda is een stad met een enorme militaire geschiedenis.
De kazernes besloegen grote delen van de stad en doen dat
vandaag de dag nog steeds.
Belangrijk daarbij is de KMA (Koninklijke Militaire Academie).
De studenten hebben onder andere een roeivereniging.
Zoals in iedere stad doen kunstwerken in de openbare ruimte
nogal eens stof opwaaien.
Dat geldt ook voor deze ‘vuurtoren’.
Blijkbaar heeft hier een jamfabriek gestaan die later
bekend is geworden als de Hero.
Maar ik kan deze bewering van onze gids niet bevestigd krijgen.
Ook de website van de Hero biedt geen uitkomst.
De gids wijst nog op de versiering aan de gevel.
Die vruchtvormen zouden duiden op de jam
en conserveringsoorsprong van het bedrijf.
De ‘Koepel’ komt in zicht.
Dit is de gevangenis.
De ‘Drie van Breda’ zaten hier bijvoorbeeld.
Er tegenover ligt het voormalige Sint Ignatiusziekenhuis.
Het ziekenhuis heeft al een aantal jaren andere huisvesting
en eigenlijk bestaat het niet meer.
Door fusies is het nu onderdeel van een groot ziekenhuiscomplex.
De Watertoren in het Wilhelminapark.
Op de plaats van een van de voormalige kazerne
is een moderne wijk opgetrokken.
Deze flat is daar een onderdeel van.
Onze boottocht begon pas na 1&:00 uur en de zon
verdween al snel.
Dat is op de foto’s goed te zien.
Het belastingkantoor verscholen tussen de bomen.
De kantine van het gerechtsgebouw.
De St. Annakerk. Haagweg.
Helaas is niet alles mooi in Breda.
Hoe iets dergelijks door een schoonheidscommissie
van onze gemeente komt is mij een raadsel.
Het Kapucijnenklooster ligt aan de singels.
De brandweerkazerne. Kruising Lunetstraat Tramsingel.
Tot in de jaren ’60 kwamen in dit deel van de singels nog
schepen hun lading lossen.
Er was hier een vestiging van de Boerenbond,
naast de fabriek van de Etna.
Nu liggen in dit deel van de singels woonboten.
En deze moderne woorboten worden steeds groter en luxer.
Dit is een restant van de aanlegsteigers
zoals die hier in de singels lagen.
In de verte de KMA en rechts De Prins.
Op de plaats van de Prins lagen vroeger de Gasfabriek en de Kwatta.
Het werd al langzaam donker en koud in de nieuwe haven van Breda.
