Afgelopen woensdag was heel productief.
Was ik vorige week al aan 1 dummy boek begonnen, deze week ben ik daar
mee verder gegaan en ben begonnen een nieuw boek in te binden.
Het nieuwe boek heet ‘Verborgen boeken’.
Emanuel Querido, die in 1943 in Sobibor werd omgebracht, had zich meteen na de Duitse inval moeten terugtrekken uit zijn uitgeverij. Onder de niet-joodse medewerkers die het bedrijf voortzetten, was Geert van Oorschot, die als vertegenwoordiger en bedrijfsleider bij Querido werkte. Verborgen boeken werpt een verrassend, en soms zelfs schokkend, nieuw licht op wat er tijdens en kort na de oorlog met Emanuel Querido’s erfenis gebeurde.
Willem van Toorn & Arjen Fortuin zijn de schrijvers en Hugo van Doornum de co-auteur.
De katernen van ‘Verboden boeken’. Willem van Toorn, Arjen Fortuin en Hugo van Doornum. De tekenen helpen een boekbinder om er voor te zorgen dat tijdens het inbinden de katernen niet door elkaar raken.
Dan eerst een mal maken voor de gaten die ik ga prikken in de katernen om het naaien eenvoudig te maken.
Dan begin je het naaien bij het laatste katern. Mijn instructeur gebruikt nooit een naaibankje. Dus leer ik nu ook hoe het zonder kan. De naaiband ligt al gereed, drie stukken.
Het naaien kan beginnen.
Als je eenmaal de slag te pakken hebt gaat dat naaien vlot.
Bij de losse katernen van ‘Verboden boeken’ die ik gekocht heb zit ook al een stofomslag. De kleur die daar de hoofdrol op speelt is zwart. Daarom kies ik er voor ook zwart linnen te gebruiken om straks het boek in te binden en heb ik een zwart marmerpapier gekozen dat gemaakt is door Karli Frigge.
Terug naar de dummy van vorige week. Die heeft een week onder bezwaar gelegen en die kan nu op maat gesneden worden. Hier ligt de dummy met wat karton voor het mes van de snijmachine. Het mes gaat niet helemaal tot op de snijtafel. Daarom moet je onder het boek wat karton leggen. Dan snijdt het mes wel in het karton maar in ieder geval ook helemaal door je boek. Ook op je boek leg je een stuk karton. Je wil namelijk geen afdruk (de moet) van de pers in je papier krijgen. In het snijmachien wordt het papier helemaal vast geklemd. Dan kan het geen kant uit en snijdt het mes het papier recht af.
Ook de maat van het boek moet goed ingesteld worden. Het is dan zaak om het boek volledig haaks te leggen ten opzichte van het mes.
Je begint met de meest losse kant. Het papier voor dit dummy boek is gevouwen. Daar waar het papier niet meer aan elkaar zit, dat snij je het eerst eraf.
Pas dan volgen de kop en de staart van het boek. Steeds weer het meest losse deel eerst.
Het boek moet je heel precies wegleggen onder het mes en vervolgens vastzetten. Dit zijn dingen die zich moeilijk laten herstellen.
Doordat het papier aan een kant aan elkaar zit waaiert het snijafval in een mooie vorm uit.
We zijn heel tevreden met het resultaat. Deze snijmachine moet met de hand bediend worden en de geruchten waren niet positief maar het resultaat is prima.
Dan nemen we het dummy boek in de wurggreep. Zo wordt het eenvoudiger om de kapitaalband op de kop en de staart van het boek aan te brengen.
En dat is een,….
Terug in de trein lees ik het schitterende boek: De Witte Weg. Verslag van een obsessie (The White Road. Journey into an obsession). Edmund de Waal, verdacht Nederlandse naam voor een Engelsman. Het heeft niets met deze blog post te maken maar het is gewoon een schitterend boek.
Argusvlinder 