Al een tijdje probeer ik boekjes te maken geinspireerd door
de boeken die gevonden zijn in de Mogao-grotten in China.
Een internationaal project probeert via het internet iedereen
inzicht te geven in de vondsten in die Boeddhistische grotten.
Die vondsten zijn nu in musea over de hele wereld.

Wikipedia:

The International Dunhuang Project (IDP) is an international collaborative effort to conserve, catalogue and digitise manuscripts, printed texts, paintings, textiles and artefacts from Dunhuang and various other archaeological sites at the eastern end of the Silk Road. The project was established by the British Library in 1994, and now includes twenty-two institutions in twelve countries. As of 1 March 2016 the online IDP database comprised 137,812 catalogue entries and 483,721 images. Most of the manuscripts in the IDP database are texts written in Chinese, but more than fifteen different scripts and languages are represented, including Brahmi, Kharosthi, Khotanese, Sanskrit, Tangut, Tibetan, Tocharian and Old Uyghur.

Mij gaat het dan niet om de enorme rijkdom aan talen of om de inhoud
van die verhalen maar veel meer over hoe we van de boekrol langzaam zijn
overgestapt naar de huidige codex-vorm van het boek.

Mijn eerste project was de ‘whirl wind binding’ (xuanfeng zhuang).
Een ander de ‘vlinderbinding’ (hudie zhuang)
Mijn huidige project noem ik ‘Stringing together’.
Een van de boeken in de collectie van het International Dunhuang Project
is een heel eenvoudige bindwijze, een stapje in de reis van boekrol
naar codex. Van deze vorm kent men maar 1 exemplaar.
Maar ik vond het een logische stap.
In de documentatie staat er het volgende over:

Afbeelding van het boek in een document speciaal gemaakt met boekbinden als focus.

Ik ben al een tijdje bezig.
Zoals je op het origineel kunt zien gaat het om dubbel gevouwen pagina’s.
Bovenaan iedere kolom met tekst staat een afbeelding.
Ik had nog twee korte teksten staan van Arnon Grunberg en heb er
een kort verhaal aan toegevoegd. Dat laatste is een vertaling
naar het Nederlands van W.L. Idema van een van de Chinese verhalen
uit Dunhuang (uit een boek van hem met een hele collectie vertalingen).
Voor de afbeeldingen heb ik 60 lino-afdrukken gemaakt. 40 van een Boeddha.
Mijn teksten passen op drie A-4tjes.

Deze week heb ik pagina drie gedrukt.

Dit zijn alle pagina’s drie met de lino-afdrukken van een Boeddha.

De eerste vier exemplaren ben ik nu aan het inbinden. Ik vouw de A4-tjes in de lengte dubbel. Aan de binnenkant plak ik een strookje dikker, bruin papier. Dat is om de pagina’s meer stevigheid te geven maar ook om een steviger gaatje te kunnen maken waar het koordje straks door gaat.

Hier zijn de eerste vier boekjes allemaal op dezelfde lengte gesneden. Het boekje kan een paar centimeter korten worden dan een regulier A4.

Dit is dan een van de eerste vier versies van Stringing together.

Bij de teksten van Arnon Grunberg heb ik een ‘moderne’ lino-afdrukken gemaakt. Net als bij de Boeddha’s zijn er geen twee die aan elkaar gelijk zijn. Heel soms zijn er ook afdrukken met de hand bijgekleurd.

In de basis is dit een heel eenvoudige binding. Op de bovenste linkerhoek maak ik met de papierboor een gaatje. Dat gaat dan dus door het bedrukte papier en door de stevige strook bruin papier die er tussen gelijmd zit. Vervolgens gaat er een koordje door. Ik weet niet hoe ruim het koordje moet zitten. Dus bij de eerste zit er veel ruimte is. Later zal ik er nog een maken met minder ruimte.

Nummer twee krijgt een eenvoudige kaft. Die lijm ik niet. Ik maak ook hier door en door een gaatje en vervolgens gaat het koordje erdoor.

Dit is zover als ik nu ben. Twee versies van Stringing together.

Save