Tagarchief: Verboden Stad

The Last Emporer

Posted on by

TheLastEmperorPuYiBernardoBertolucciPeterO'TooleOscarVittorioStoraroRyuichiSakamotoDavidByrneCongSu

Iedere keer als ik deze film zie denk ik: de film is beter dan ik dacht.

Toegegeven, ik zie graag films van Bernardo Bertolucci.
Daarnaast heb ik ooit een hele dag rondgezworven in de Verboden Stad.
Het knappe is dat de film al dat exotische geeft wat je verwacht
van een film over The Forbidden City maar tegelijk een indruk van het
leven geeft van een tragische figuur: Puyi.
Hij kan er niets aan doen dat hij keizer van China wordt en op 12 februari 1912
werd hij gedwongen afstand te doen van de troon.
Een verwend kereltje.
Eigenlijk is het keizerschap voor hem een gevangenis. Het echte leven vindt
buiten de muren plaats. Op het moment dat hij keizer wordt
stelt het keizerrijk al niets meer voor: anderen maken de dienst uit.
Maar die wereld, daar in het voor ons verre oosten, daar hebben wij
weinig beeld bij. We hebben geen idee wat zich daar afspeelde en
wat de rol van Japan daarbij was.
Om nog maar te zwijgen over de Communistische Partij en Mao.
Daar geeft Bertolucci ook maar wat hints van, niet meer.
Maar het is geen biografie, het is een film.
Die is erg geslaagd.
De muziek van Ryuichi Sakamoto, David Byrne en Cong Su verdient
extra vermelding.

****

Prints uit China

Posted on by

Het Metropolitan Museum of Art in New York
heeft in samenwerking met het British Museum op dit moment
een tentoonstelling van Chinese prints door de eeuwen heen.
Helaas ben ik er niet geweest maar heb ik op de website
de prenten kunnen bekijken en er een selectie gemaakt.
Die selectie deel ik hier op mijn weblog.
De prints zijn werkelijk fantastisch.

Dit is de oudste ptint in de selectie die ik van de tentoonstelling maakte: Prekende Buddha, Preaching Buddha, early Tang Dynasty, circa 700, wooblock print, ink on paper with added color.

Detail van de houtgravure uit de Tang dynastie. Inkt op papier en daarna ingekleurd.

Door Guardian, Qing Dynasty, early 18th century, woodblock print, ink and color on paper with additional hand coloring.

De kop van deze wachter is zo prachtig. Kijk eens naar de ogen en de uiteinden van de baard.

Vis of nog beter de karper is een veelvoorkomend, traditioneel thema in de Chinese kunst. Hier een opspringende karper: Leaping carp, Qing Dynasty, circa 1644 – 1753, woodblock print, ink and color on paper.

Nog een traditionele voorstelling. De hemelse geluksbrenger: The heavenly official bestows happiness, Qing Dynasty, late 19th century, woodblock print, ink and color on paper with additional hand coloring.

Vooral de 5 vleermuizen rond het prachtige hoofddeksel zijn van belang. Ze zijn een soort rebus die de 5 grote gelukwensen vertegenwoordigen: een lang leven, veel welvaart, een goede gezondheid, een voorkeur voor deugdzaamheid en een vredige dood. Five great fortunes: longevity, wealth, health, love of virtue and a peaceful death.

Bloemen zijn een genre op zich zelf. Hier een iris tussen de rots. Wang Gai, Wang Shi en Wang Nie, Iris and rock from Mustard Seed Garden Manual of Painting Part 3, Qing Dynasty, Kangxi period, circa 1701, woodblock print, ink and color on paper.

De iris in detail.

Drie opera acteurs in actie. Three Equestrians (ruiters), Qing Dynasty, woodblock print, color on paper.

De ronde vormen van de veren en rijzweepjes brengen eenheid in het beeld.

Soms met slechts een paar strepen wordt een heel beeld opgeroepen. Hier bamboe in de mist. Bamboo in mist, after Ge Zhongxuan, Leaf from the Ten Bamboo Studio Collection of Calligraphy and Painting, Ming Dynasty, Chongzhen Period, circa 1633, woodblock print, ink and color on paper.

Meer modern, uit de communistische tijd met de verheerlijking van de kracht van de mens. Duan Ganqing, Trackers along the Jialing River, 1940s, woodblock print, ink on paper.

Het lijkt zo eenvoudig maar het is super effectief.

Wu Jide, Chatting over tea, 1984, multiblock woodcut, ink and color on paper.

Kletsen bij een kop thee. Let eens op de delicate kleuren op de achtergrond. Prachtig.

Goud en jade. Gold and Jade, late 20th century, woodblock print, ink and color on paper.

Dit is waar deze print om gaat: het spelen door het wat dikke jongentje met de vissen. Dit is een manier om mensen zonen toe te wensen die een goed leven tegemoet gaan.

Men laat de propaganda achter zich en wordt heel modern: Wang Qi, Rhythm of the street from the series Life in the Big City, 1985, woodblock print, oil-based ink on paper.

Dit is een fantastisch werk dat meerdere technieken in zich heeft. Wang Weixin, Palace museum (de Verboden Stad) from the series Ancient Capital Beijing, 1981, etching on blind-pressed paper.

Zo staan aan de onderste rand allerlei voorwerpen afgebeeld die in het Palace Museum te zien zijn.

De centrale as van de Verboden Stad.

Dit lijkt zo’n typisch Chinees landschap met mist, bomen en bergen. Maar schijn bedriegt. Yang Yongliang, Phantom landscapes III, 2007, digital pictures, inkjet print on paper

Kijken we wat dichterbij dan zien we electriciteitsmasten, verkeersborden en moderne Chinese huizen.

De Chinese traditie brengt meesterwerkjes voort. Kijk bijvoorbeeld maar eens hoe natuurlijk de volgende print is: Zhao Yannian, The true story of Ah Q, 1980, woodblock print no 1 in a series of 60, oil-based ink on paper.

In detail.

China reisverslag / travelogue 48

Posted on by

De Verboden Stad is werkelijk een van de juweeltjes
op het gebied van geschiedenis, kunst, pracht en praal.
En zoals we allemaal weten bestaan er prachtige juwelen
maar er zijn ook bloeddiamanten.
Ook in China heeft de geschiedenis vele gezichten.
Dit is een van de laatste blogs over deze Forbidden City
van keizers, eunuchen, politiek, strijd, oorlog, geweld,
totalitarisme, communisme, belangrijke filosofie,
godsdienst, muziek, culinaire hoogtepunten,
koloniale politiek, generaals en prinsen.
Op 4 oktober 2009 had ik de kans daar een dag rond te lopen
en te genieten van al het moois dat er te zien is.
In deze blog een selectie.


Een van de zogenaamde topstukken van het Palace Museum. Met plastic draadjes wordt deze schitterende gouden schenkkan veilig getoond.


Gold ewer, embossed with designs of clouds and dragons, Qianlong period, Qing dynasty, 1736 – 1795. Dit is een van de vele foto’s uit het boek The Palace Museum dat ik in Beijing kocht.

Embos slaat op een techniek waarbij een ontwerp in bijvoorbeeld
metaal wordt aangebracht door heel specifiek druk
op het metaal uit te oefenen.
Het ontwerp dat hier gebruikt is zien we vaak in China:
wolken en draken.


Stone drums, Stenen trommels. Een wel heel bijzondere afdeling in het museum is een verzameling stenen trommels. Van dit soort voorwerpen had ik niet eerder gehoord. Maar het zijn geen stenen muziekinstrumenten maar de oudste stenen met inscripties van het klassiek Chinese schrift. Er bestaan oudere teksten op bijvoorbeeld bronzen voorwerpen, aardewerk potten of orakelbeenderen. Foto’s maken was zeer zeer moeilijk omdat het schrift maar moeilijk te herkennen was op deze grote stenen.

Foreword.

Stone drums refer to a group of inscribed granite and are named for their drum-like shapes. Stone drums are the earliest stone inscriptions found so far in China and date back to the 11th year of Xiangong’s reign in the state Qin (374 B.C.).
Stone drum inscriptions recorded the hunting activities of the Qin-ruler in the form of four-character poems so as to eulogize Xiangong Qin and leave him a good name for ever in history.
Stone drum inscriptions stand a unique and important place in Chinese history as well as in the history of literature, philology and calligraphy.

Inleiding.

De term ‘Stenen trommels’ verwijst naar een groep granieten voorwerpen
met inscripties, die hun naam danken aan hun trommelvorm.
Het zijn de oudst bekende inscripties in steen in China
en stammen uit 374 voor Christus
(het elfde jaar van de regeerperiode van Xiangong).
De inscripties leggen de jachtactiviteiten van de Qin-heerser vast
in de vorm van gedichten van steeds vier karakters.
De gedichten herdenken Xiangong en laten een goede indruk
van hem achter in de geschiedenis.
De stenen trommels nemen een unieke en belangrijke plaats in,
in de Chinese geschiedenis, de geschiedenis van de literatuur,
de de bestudering van oude talen en in de kalligrafie.


Ning Shou Gong, Palace of peace and longevity.


Nog een draak.


In deze museumstad zijn niet alleen de voorwerpen die er uitgestald staan de moeite van het bekijken waard maar de gebouwen zelf vragen ook veel aandacht. Ook hier zou de schoonmaker en een likje verf wonderen doen. Maar de Verboden Stad is zo enorm groot. Men zal daar continue mee bezig zijn.


Nog een grote bewaker.


Een voorbeeld van de vele schilderingen op de balken van al deze paleizen, hallen, poorten, huizen enzovoort.


Music Maestro!


Details.


Dat is weer eens wat heel anders dan een plafond witten.


Keizerlijk zegel van sandelhout met het Huang Di Zhi Bao kenmerk (the treasure of the emperor-kenmerk).


En dat is een plafond aan de binnenkant.


Met boven de deur een fantastische versiering.


Een grote vleermuis.


In detail.


Dit meest afgezonderde deel van de Verboden Stad had een eigen operapodium. Voor het vermaak van de keizerlijke familie.


Helaas van achter glas.


Kom er maar eens om bij Ikea.


Kijk nog eens naar de details. Het kamerscherm met de bloemen en vogels, de kleuren van het scherm en de bank, de olifant die de standaard op zijn rug draagt. Haast te veel om te zien en op te noemen.


Onderdelen van de operakostuums.


Uit ongewoonlijk grote stukken bijzondere steen (zoals bijvoorbeeld jade) werden voorwerpen gemaakt als waarvan dit een heel klein detail is. Soms beelden ze een berg uit.


En soms zijn er ook dingen verboden in de Verboden Stad.

 

China reisverslag / travelogue 46

Posted on by

Het probleem is dat ik al veel te lang aan het rondlopen was
in de Verboden Stad in Beijing.
Ik was nu erg moe. Te moe.
Het is er ook zo enorm groot.
Er is zo veel te zien, zo veel verschillende dingen.
In deze blog een reeks Schatten.
Want hier zie je voorwerpen uit de Treasure Gallery,
zeg maar de schatkamer van de Forbidden City.

Detail van een erg rijk versierd kistje.

Haarpin, Qing Dynastie, 1644 – 1911.

Aan een dergelijke tijdsaanduiding (1644 – 1911) heb je niet veel.
Jammer genoeg hebben heel veel voorwerpen deze aanduiding.
Maar de voorwerpen zijn er niet minder mooi om.

Detail van de haarpin.

Zilveren kwasten met parels, Qing Dynastie.

De vertaling kwasten is de directe vertaling uit het Engels.
Vind ik zelf niet zo van toepassing op dit voorwerp.
Maar wat het precies is weet ik niet.
Misschien is het een hoedpin.

Double Happiness met parels (‘double happines’ is een begrip in het Chinees. Het staat voor geluk. De rode ‘steentjes’ zijn de twee Chinese karakters die dit begrip vormen.

Phoenix-kroon van keizerin Xiaoduan, 1573 – 1620.

Een ‘officiele’ foto van het voorwerp.

Phoenix helemaal bovenop de kroon. Je ziet de kop rechts met een snoer met stenen hangend uit de bek. Helaas is dit de achterzijde van de versiering.

Versiering van een keizerlijk hoofddeksel.

Deze afbeelding laat zien hoe het voorwerp op de vorige foto de hofhoed van de keizer versierde.

Hofhoed met marterbont en parels, Marten court hat.

Een ‘officiele’ foto van het voorwerp.

Details met parels.

Gouden broche.

Ik mag weer even naar buiten.

China reisverslag / travelogue 45

Posted on by

Na de Nine Dragon Screen Wall komt dan een nieuw
hoogtepunt van de dag in de Verboden Stad: de Treasure Gallery.
Letterlijk de schatkamers van de Verboden Stad.
Net zoals alle andere zaken in deze stad
is het van een enorme omvang.
Om daar een idee van te geven begin ik met de plattegrond
van dat deel van de stad, het noord-oostelijke deel
van de stad, waar al de gebouwen liggen die samen
de schatkamer vormen.

Onder aan de zuidkant is de Nine dragon screen wall. Vervolgens poorten en hoven voor je bij de schatkamers komt. Paleizen, hallen, een tuin en zelfs een operapodium.Op de kaart zie je drie kleine fotootjes. Die zul je in wat groter formaat ook in deze log zien. Als je de drie foto’s gepaseerd bent heb je ongeveer de helft van de oppervlakte van de Treasure Gallery achter je. Dan begint het grote werk.

In deze log koop ik al wel het kaartje,
ga ik ook al wel naar binnen,
maar kom ik nog niet aan de schatten toe.
Dat volgt in de volgende logs.

Het kaartje, het is dan al half drie in de middag.

Ning Shou Quan Gong(Complete palace of peace and longevity)

Originally, Ning Shou Quan Gong (Complete palace of peace and longevity) included Ren Shou Gong (Palace of Benevolence and longevity), Hui Luan Gong (Hall of Chirping Phoenixes) and Jie Feng Palace (Hall of Phoenixes), where empress dowagers and imperial concubines lived in the Ming Dynasty. In the Kangxi reign period of the Qing Dynasty, it was renamed Ning Shou Gong (Palace for Peace and Longevity), and also served as the residence for empress dowagers and imperial concubines. In 1776 (the 41st year of the Qianlong reign period), the palace was rebuilt into a residential area for Emperor Qianlong after he abdicated. The layout of the whole palace is an imitation of the Forbidden City with a central axis, and front and rear parts. The buildings in the front part include Nine Dragon Screen, Huang Ji Men (Gate of the norms of government), Ning Shou Men (Gate of Peace and Longevity), Huang Ji Dian (Hall of the norms of Government) and Ning Shou Gong (Palace of Peace and Longevity). The rear part consists of three routes. Along the central route, there is Yang Xing Dian (Hall of Moral Cultivation), Le Shou Tang (Hall of Joyful Longevity), Yi he Xuan (Hall of Harmony), and Jing Qi Ge (Pavilion of Prospective Happiness). Yue Shi Lou (Pavilion for Reading) and Chang Yin Ge (Pavilion of Cheerful Melodies) are on the eastern route. On the western route is Ning Shou Gong Hua Yuan (garden of the palace of peace and longevity), or Qianlong garden. The names of all the buildings in this area express wishes for longevity, peace and harmony, such as Le Shou Tang (Hall of Joyful Longevity) and Yi He Xuan (Hall of harmony). After Emperor Qianlong abdicated in favour of his son, Emperor Jiaqing, he remained in Yang Xin Dian (Hall of Moral Cultivation) until his death, and never resided in Ning Shou Gong (Palace of Peace and Longevity). Banquets were held at this palace on the birthdays of the emperor and empress dowager. On his 80th birthday, Emperor Qianlong held a banquet to entertain 1000 old men here. In late Qing Dynasty, Empress Dowager Ci Xi once lived here.

Ning Shou Quan Gong
(Het complete complex van het paleis van vrede en een lange levensduur )

Dit paleizencomplex herbergt de schatkamer van de Verboden Stad en bestaat uit een grote groep gebouwen. In sommige van deze gebouwen woonden keizers, keizerin-weduwes en de keizerlijke concubines. In 1776 is het herbouwd om geschikt te maken als residentie van de afgetreden keizer Qianlong.
De plattegrond van het complex is een verwijzing naar de Verboden Stad: een centrale as, voorhoven en bijvoorbeeld een tuin. Alle gebouwen hebben een naam die naar vrede of een lang leven verwijzen. Een van de paleizen Ning Shou Gong werd bijvoorbeeld gebruikt voor het houden van grote banketten. Zo werd ter gelegenheid van de tachtigste verjaardag van de inmiddels afgetreden keizer Qianlong een banket gehouden waarop 1000 oude mannen waren uitgenodigd.

De toegangspoort: the Gate of Imperial Supremacy.

Plein met een volgend toegangsgebouw: the Gate of Tranquil Longevity.

Regenwater afvoer.

Tegeltableau van the Gate of Tranquil Longevity.

Detail.

Detail.

De bewaker.

The Hall of Imperial Supremacy.

 

China reisverslag / travelogue 34

Posted on by

Toen ik in de Verboden Stad was kwam ik ook langs souvernierwinkels.
Daar zag ik een mooi boek liggen.
Het is niet echt een catalogus, dat kan bijna niet.
Er zijn zoveel kunstvoorwerpen in de Forbidden City,
Dat past allemaal niet in een boek.

The Palace Museum.

Het boek dat ik zag is uit twee delen opgebouwd.
Deel 1 leidt je door de Verboden stad met heel veel foto’s.
Een aantal van die foto’s waren al eerder op mijn web log te zien.
De zonovergoten Verboden Stad, De Verboden Stad in de sneeuw enz.

Deel 2 leidt je door de enorme hoeveelheid voorwerpen die in de Stad
bewaard worden en te zien zijn.
De organisatie van het Paleis Museum (Palace Museum)
is opgezet aan de hand van de type voorwerp.
Zo zijn er mensen die zich bezig houden met de handschriften en boeken.
Andere met jade, bamboe en houtsnijwerk.
Ik zag dat er per afdeling boeken zijn die meer op een catalogus lijken
maar deze uitgaven zijn te groot in aantal en duur.

Boek over het Paleismuseum, Beijing, Verboden Stad.

Ik heb geprobeerd om van al die afdelingen tenminste 1 hoogtepunt
in deze log op te nemen.
Ik heb heel veel gezien die dag in de Verboden Stad
maar ik weet niet meer of ik alle voorwerpen in het boek
ook daadwerkelijk gezien heb.
Maar dat doet voor de kijker niets af van de schoonheid, de verfijning,
de cultuur of het vakmanschap dat van de voorwerpen afstraalt.

Ivory carving of the pleasures of court ladies in twelve months, Qianlong period of the Qing dynasty, 1736 – 1795.

Dit is een deel van twaalf uit ivoor gesneden voorstellingen.
Onderwerp is het leven van de hofdames.
Er is door meerdere kunstenaars aan gewerkt.
Van de medewerkers worden er vijf met naam genoemd:
Chen Zuzhang, Gu Pengnian, Chang Cun, Xiao Hanzhen en Chen Guanquan.
Een zeer kunstig werk. Let eens op de visjes in het water
of de kleding van de dames op het volgende detail.

Carving of the pleasures of court ladies (detail), Qianlong period of the Qing dynasty, 1736 – 1795.

Dai Jin, Travelers through mountain passes, Ming dynasty, 1389 – 1462.

Wikipedia:

Dai Jin (1388 – 1462) is noted as the founder of the Zhe School of Ming dynasty painting. He began his life in Hangzhou. Although he studied painting as a boy his initial occupation was carpentry.

Nederlandse vertaling/samenvatting:
Dai Jin wordt gezien als de grondlegger van de Zhe school van de Mingdynastie.
Hij is geboren in Hangzhou en ondanks dat hij werd opgeleid als schilder
In zijn jeugd, was aanvankelijk timmerman zijn beroep.

Dit schilderij is een rol die bedoeld is om opgehangen te worden.
Fascinerend vind ik de gewoonte om op het schilderij stempels
aan te brengen.
Ook komt het voor dat een voorstelling gecombineerd wordt met een tekst.

Dai Jin, Travelers through mountain passes (detail).

Daya Zhai, Draft of flower pot with design of wintersweet and Camellia, Guangxu period of the Qing dynasty, 1875 – 1908.

Weer een tekening, maar dit keer betreft het een schets
voor een afbeelding op een bloempot.

“Wintersweet” op Neerlandstuin.nl:

Chimonanthus is een van de vroege voorjaarsbloeiers. De bleekgele bloemen verspreiden een plezierige geur. De Engelsen voerden de struik in 1766 in uit China. De struik verwierf daar al snel de bijnaam ‘winter sweet’.
De wasachtige bloemen hangen de hele winter aan kale takken.
Chimonanthus praecox is inheems in China. Hij groeit in het gebergte van Sichuan en Hubei tot op een hoogte van 3.000 meter.

“Camelia” op Neerlandstuin.nl:

Camellia, roos uit het verre oosten.
Camellia staat al heel lang in de belangstelling. In China, waar de meeste soorten van nature groeien, worden nog steeds soorten van het geslacht ontdekt. Bloemkleur: rood.

Daya Zhai, Draft of flower pot (detail).

Maar wat voor vogel is dat nu?

Daya Zhai porselein werd gemaakt voor het dagelijks gebruik
door de Keizer.
Bij iedere schets staat vermeld op wat voor voorwerp de afbeelding
is aangebracht, de vorm van het voorwerp, kleur
en het aantal dat er uiteindelijk van gemaakt werd.

Unknown, Blue and white covered porcelain jar with red engraving, Yuan dynasty, 1271 – 1368.

Ik ga kriskras door het boek.
Niet gehinderd door stijl, tijd, paginanummer of wat dan ook.
Deze pot vond ik zo mooi omdat de centrale afbeelding,
qua kader en invulling, ook vaak te zien is als wandversiering
in bijvoorbeeld de Verboden Stad.

Champleve, enamel ox shaped zun (wine vessel), Qianlong period of the Qing dynasty, 1736 – 1795.

Encyclo.nl:

Champleve
bijzondere emailtechniek, waarbij het email in uitgespaarde holten wordt gegoten.

Een ‘zun’ is een wijnvat.
Je ziet hier een veel voorkomende versiering op Chinese voorwerpen:
wolken. Wolken omringen vaak ook de Draak of de Phoenix.
Op het voorwerp op de rug van de os staat:
“de stijl van de oudheid in de Qianlong regeerperiode”.

Unknown, Gilt silver covered Kapala bowl, Qing dynasty.

Dit is een heel bijzonder voorwerp.
Ik had nog nooit van een “Kapala bowl” gehoord.

Wikipedia:

A kapala (Sanskrit for “skull”) or skullcup is a cup made from a human skull used as a ritual implement (bowl) in both Hindu Tantra and Buddhist Tantra (Vajrayana). Especially in Tibet, they were often carved or elaborately mounted with precious metals and jewels.

Het woord Kapala kom van het woord in Sanskriet voor schedel.
Een Kapala bowl is een “schedelkom”. Vooral de Tibetaanse uitvoeringen
waren rijk uitgesneden, op een voetstuk geplaatst
en versierd met dure metalen en juwelen.

Het is een ritueel voorwerp dat vooral in het Tibetaans Boeddhisme
gebruikt werd/wordt(?). Verguld zilver.
Na de begrafenis van een persoon kon zijn schedel gebruikt worden
om tot een dergelijke kom te worden bewerkt.
Daar ging een selectieproces en een aantal rituelen aan vooraf.

Unknown, Gui (food container) to worship ancestors, Middle period of the Western Zhou dynasty.

De enige betekenis die ik lang geleden al kende van het woord GUI
was Graphical User Interface (ik werk in de automatisering).
Maar in de Chinese wereld van de bronzen staat een Gui voor
een pan of ketel om eten in te bewaren.

Gui, “twisted dragon design”.

De afbeelding op de voet wordt het “twisted dragon design” genoemd.
Zeg maar de gedraaide draak.

Gui, handvat.

Unknown, Mink winter crown, Qing Dynasty.

Winterkroon gemaakt met minkbont.

Unknown, Openwork polychrome porcelain vase with design of Phoenix among clouds, Wanli period of the Ming dynasty, 1573 – 1620.

Opengewerkt, meerkleurig porseleinen vaas met als afbeelding
de feniks omringd door wolken.
Mocht je nu denken waar zit die Phoenix of Feniks.
Op de volgende afbeelding heb ik het symbool voor de keizerin,
de feniks, proberen te isoleren.

Openwork polychrome porcelain vase with design of Phoenix among clouds (detail).

Los van de afbeelding en het feit dat de vaas opengewerkt is
is dit stuk bijzonder omdat dit niet in een keer gemaakt is
maar uit verschillende stukken bestaat,
die in het productieproces uiteindelijk zijn samengevoegd.
De kleuren bevatten email dat bovenop het glazuur is aangebracht en
andere die juist onder het glazuur zijn aangebracht.

Unknown, Painted enamel bowl with design of bird playing in peony flowers, Yongzheng period of the Qing dynasty, 1723 – 1735.

Naast de afbeelding van een fazant (denk ik) tussen pioenrozen
staat er ook een gedicht op deze kom.
Een paar regels van het gedicht van Han Zong’s gedicht
Ode aan de pioenrozen.
Het gedicht dateert uit de Tang dynasty.

Neerlandstuin.nl:

Pioen is een plant voor de eeuwigheid Er zijn tientallen soorten van het geslacht Paeonia bekend, vandaar dat aan een indeling ervan niet valt te ontkomen. Zo zijn er enkel- en gevuldbloemige soorten, struikpioenen en kruidachtige pioenen. Paeonia lactiflora hybr. ‘Edulis Superba’ is een gevuldbloemige soort Nieuwe cultuurvarieteiten van de pioen zijn ontstaan door hybridisatie (kruising van soorten). De pioen is al lang in cultuur, ook voor de tuin. Het is nog steeds een belangrijke snijbloem. Van oorsprong komt de plant uit China en Japan.

Het emaille werd vanuit het Westen ingevoerd rond 1728.
Al snel waren de Chinese vakmensen meesters in deze techniek.

Unknown, Sandelwood imperial seal, Qing dynasty, By Quinlong mentioned as one of the 25 treasures, 1644 – 1746.

Dit voorbeeld van de grote Chinese zegels
hebben een grote aantrekkingskracht op mij.
In 1746 kiest Qianlong 25 zegels uit de voorafgaande dynastieen
en betitelde die als de 25 schatten.
Ze symboliseren de keizerlijke macht.

Afdruk van de zegel.

Dit is de afdruk die gemaakt kon worden met bovengenoemd zegel.
Er zijn Chinese en Manchurische karakters te zien.

Unknown, Twelve node Cong with magic figures and incantations, New stone age, Liangzhu culture, 3400 – 2250 BCE.

Ik zag een dergelijk voorwerp onlangs nog in Brussel
op de tentoonstelling “Zoon van de Hemel”.
De buitenkant is vierkant terwijl de binnenkant
circelvormig is uitgehakt/geboord.
Het voorwerp is vier tot vijf duizend jaar oud en is gemaakt van jade.

Wu Zhifan, Boxwood brush holder carved with design of reporting a victory, Beginning period of the Qing dynasty, 1662 – 1722.

Een houder voor kwasten gemaakt uit Buxus-hout
en rozenhout voor de voet en mond.
De afbeeldingen zijn gesneden uit bamboe.
De afbeelding toont drie mannen die zitten te schaken
terwijl op een andere afbeelding twee mannen te paard
het bericht van een overwinning komen brengen.

Wu Zhifan, Brush holder (detail).

Zhang Cheng, Carved red lacquer plate with design of gardenia flowers, Yuan dynasty, 1271 – 1368.

Deze lacquertechniek mag niet ontbreken in dit overzicht.
een ‘gardenia’ of jasmijnbloem.

Editor: Wang Renxu; Copiist: Wu Cailuan, Kan Miu Bu Que Qie Yun.

Kan Miu Bu Que Qie Yun=
Fouten herstellen, het ontbrekende aanvullen
en het ritme maken.
Het werk gaat over de Chinese taal, fonologie.

De afbeelding is het kleinst en dat komt
omdat hij over twee pagina’s in het boek staat afgebeeld.
De afbeelding toont een heel bijzonder boek.
Het is de ‘missing link’ tussen de Chinese boeken die werden opgerold
en de ingebonden boeken.
De tekst is nog op een rol maar er zijn al meerdere lagen.
De eerste pagina zit aan beide kanten aan een rol vast.
de drieentwintig volgende bladen zitten alleen rechts vast.
Om de twee pagina’s worden de bladen steeds een centimeter korter.

Zelfde boek maar dan verticaal.

Het boek heb ik uiteindelijk niet in de Verboden Stad gekocht.
Ik vond het te zwaar een hele dag mee te dragen en besloot dus
om bij het verlaten van de stad het boek te kopen.
Alleen toen ik de Verboden Stad uit moest (sluitingstijd)
waren de winkels al dicht.
In een Engelstalige boekwinkel in het centrum van Beijing
heb ik later het boek alsnog kunnen kopen.

China reisverslag / travelogue 32

Posted on by

De Verboden Stad: 04/10/2009 Large Stone Carving

Als je in de Verboden stad in Beijing Bao He Dian verlaat
verlaat je ook het laatste gebouw van het Buitenhof.
De volgende stop is dan bijvoorbeeld het binnenhof.
Maar kijk je nog even terug naar Bao He Dian dan zie je
het grootste gebeeldhouwde pad van de Verboden Stad.
Daarover, over die grote steen, gaat deze korte blog.

De poort van het buitenhof. Je mag niet dwars door Bao He Dian heen. Aan weerszijde is een dergelijke poort. Hier de Rear right gate.

Vanaf die verhoogde poort kijk je uit op een binnenplaats en de Gate of Heavenly Purity.

De Gate of Heavenly Purity, toegang tot het binnenhof.

Detail: Drakenkop.

Large stone carving.

Engelse tekst van het bord en een korte Nederlandse samenvatting:

Large Stone Carvings

The largest stone carving lies on the descent from the raised platform of the Outer Court, heading north towards the Inner Court, behind the Hall of Preserved Harmony.

It is the largest Stone carving in the palace, 16.75 meters long, 3.07 meters wide and 1.7 meters thick, and weighs more than 200 tons, hence the name Large Stone Carving. It was carved out of a huge natural stone in the early Ming Dynasty, when the three main halls were constructed. In 1761 (the 26th year of the Qianlong reign period of the Qing Dynasty), the old patterns on the stone were all hewn away, and new patterns were carved. With beautiful interlocking lotus patterns all around, the huge stone carving has curling waves at the bottom and nine dragons amidst clouds in the middle, as the dragon is an imperial signal. The stone was quarried from Dashiwo in Fangshan in the western suburbs of Beijing. It was transported to the Palace Museum by sprinkling water on the way in winter to make an iced road. Then it was pulled all the way to the Palace Museum along the iced road.

Grote gebeeldhouwde steen
Deze enorme steen ligt op de schuine afdaling van het verhoogde platform van het Buitenhof, in noordelijke richting naar het Binnenhof. Gelijk achter de Hall of Preserved Harmony.
Er zijn een behoorlijk aantal van deze stenen. Meestal liggen ze tussen twee trappen in als decoratie. Ze zijn in dezelfde kleur uitgevoerd als die trappen en in dit geval in dezelfde kleur als de platforms die de basis vormen van de belangrijkste officiele gebouwen van de Verboden Stad.
Dit is de grootste gebeeldhouwde steen in het Paleismuseum met 16,75 meter lang, 3.07 breed en 1,7 meter dik. Hij weegt meer dan 200 ton. Vandaar de naam Large Stone Carving.
De afbeeldingen zijn uit een grote natuurlijke steen gekapt in de vroege Ming-dynastie toen ook de drie belangrijke hallen werden gebouwd (Hall of Supreme Harmony, Hall of Central Harmony en Hall of Preserving Harmony (Baohe dian).
In 1761 werden de oude motieven weggehakt en vervangen door de huidige. Prachtige lotusmotieven die in elkaar grijpen langs de randen, krullende golven aan de onderkant van de afbeelding en centraal staan negen draken in de wolken. De draak is het symbool voor het keizerlijke. De steen is vanuit de steengroeve in Dashiwo. Dashiwo ligt op 75 kilometer ten zuiden van Beijing bij de stad Fangshan en is beroemd om het marmer dat er gevonden wordt.De steen werd verplaatst door in de winter water of de weg te gieten zodat er een weg van ijs ontstond. Daarover werd de steen naar Beijing getrokken.

Detail met golvende zee.

China reisverslag / travelogue 27

Posted on by

Lopend over de gallerijen loop je langs voormalige opslagplaatsen.
Nu doen deze ruimtes dienst als museumzaal.
De eerste die ik binnenstap heeft helemaal betrekking
op muziekinstrumenten.
De ruimte staat overvol.

Waar de instrumenten voor dienen of liever gezegd hoe ze bespeeld moeten worden is me niet altijd gelijk duidelijk. Hier is een soort enorme trommel te zien op de achtergrond. Op de doorzichtige displays liggen/hangen fluiten. En links een doort lyra of metallofoon. De laatste twee termen kende ik niet maar ik heb ze opgezocht. Het schijnt de officiele naam te zijn voor zo’n draagbare xylofoon van een drumband zoals wij die in het Westen kennen.

Bij deze foto was het mij te doen om die banier die in het midden staat maar je ziet rechts op de achtergrond een klokkenspel.

Dit is de kop van de draak in detail.

De Verboden Stad: 04/10/2009

Dit lijkt me een trommel maar ik ben er niet zeker van of je die met de hand of met een stok bespeelt.

Zou dit een instrument zijn? Mooi beschilderd. Er ligt wel een soort hamer op de rechterhoek. Op de achtergrond links nog twee snaarinstrumenten en nog een blaasinstrument rechts bovenaan.

Achterin nog een grote trommel met rijke versiering. Het is goed te zien dat de instrumenten wat door elkaar staan en dicht op elkaar.

Blaasinstrument. Dit lijkt op een instrument wat ergens op het internet een Sheng genoemd wordt.

Dit is misschien het instrument dat ik op internet zag met de naam Dizi.

Dit is de toelichtende tekst. Hieronder is de volledige Engelse tekst te zien en daaronder volgt een korte vertaling/samenvatting.

De Engelse tekst:

In dynastic China, there were ceremonial musical performances accompanying grand imperial ceremonies. Seen as a means of strengthening the Emperorxe2x80x99s authority, these strictly-regulated ceremonies were a very important part of imperial politics.After the Manchu conquest of 1644, the Manchus continued the traditions of the ceremonial music of the Ming Dynasty (1368-1644). As their government gradually became stable, the Qing emperors increasingly understood and attached greater importance to it. By the Qianlong Emperor’s reign (1736-1795), many effective measures had been implemented to perfect the ceremonial music system. The Music Ministry was founded to centralize control over all imperial music activities; famous scholars were convened to compile music monographs; musicians were strictly selected and trained, and valuable instruments were produced with no concern for cost. It continued thus during subsequent eras.Imperial ensembles can be differentiated by their performance occasion and function. Ensembles were organized for sacrifice, for ceremonies, for banquets, and for the honour guards. Zhonghe Shaoyue, a music full of harmoniousness and elegance, had its origins in the Pre-Qin period and followed the style of imperial classical music of past dynasties, held the supreme rank and embodied most the meaning of worshipping the Heaven, appeasing the common people, and the supremacy of imperial power.Based on the many ceremonial musical instruments and the musical monographs in the Palace Museum, the present exhibition presents some of imperial music by assembling the timbre of these classic musical instruments and the music scores of the Qianlong reign. Visitors may gain a general appreciation of the ceremonial music activities of the Qing dynasty.

Korte Nederlandse samenvatting:

Ten tijde van dynastiek China begeleidde muziekuitvoeringen
grote keizerlijke ceremonies.
Ze waren een middel om de autoriteit van de keizer
verder te bevestigen en daarom waren de streng gereguleerde ceremonies
een erg belangrijk onderdeel van de Chinese politiek.
Nadat de Manchu aan de macht kwamen in 1644
werd deze Ming-traditie voortgezet.
De regeringen van de Qing dynastie werden steeds stabieler
en de rol van de muziek en de ceremonies werden gelijkmatig belangrijker.
Ten tijde van de Qianlong-regering (1736-1795)was het muzikale aspect
van de ceremonies verder geperfectioneerd.
Er werd een Ministerie van Muziek in het leven geroepen
om centraal controle te houdenover alle muzikale activiteiten
van het keizerlijk hof.
Beroemde geleerden werd gevraagd stukken te schrijven,
muzikanten ondergingen een strenge selectie en werden uitvoerig getraind
terwijl kostbare instrumenten werden gemaakt
zonder dat er op de kosten gelet werd.
Aparte ensembles werden samengesteld voor het offeren,
voor ceremonies, voor banketten of voor de troepen.
De muziek laat zich typeren door een hoge mate van harmonie
en werd vooral ingezet ter verering van de Hemel,
het tevreden houden van het volk en het bestendigen van de keizerlijke macht.

De Verboden Stad

Posted on by

Zeg maar hoe je het wil noemen:
de Verboden Stad, the Forbidden City, Palace Museum,….

De Verboden Stad: 04/10/2009

Ik worstel een beetje met de Verboden Stad.
Het was er geweldig, begrijp me niet verkeerd.
Maar ik heb er erg veel foto’s gemaakt.
En hoe presenteer ik die nu op mijn web log.
Het antwoord heb ik nog niet.

Ik begin in ieder geval met het heel korte
geschreven verslag dat ik op 4 oktober rond half drie in de middag,
in de Verboden Stad en later op de middag in mijn hotel heb opgeschreven.

Om 08:00 uur ben ik vertrokken vanuit mijn hotel.
Heb in de straat geld gepind en ben dan direct naar De Verboden Stad gegaan.
Om 09:15 uur koop ik een kaartje, maar dan ben ik al in het complex.
Het is nu 14:30 uur.
Ik ben nu aan de achterkant van het paleis
(bij Shenwu (Spiritual Valour) Gate).
In mijn redenering ligt de voorkant van de Verboden Stad
aan het Tiananmen Square.
Ik ben langs de linkerkant door het complex gelopen.
Nu ga ik via de rechterkant terug.
16:45 uur. Ik ben net het paleis uitgeraakt.
Ze sloten de poorten achter me dicht.
Ik schrijf steeds paleis maar het is een echte stad.
Toeval wil dat ik de East Prosperity Gate uitgelopen ben.
Daar is wel mijn hotel.
Dus daar geniet ik nu van het uitzicht op alle mensen die nog verder
naar hun hotel of huis gaan en van een glas drinken.

Van een bezoek aan de gallerie met de naam 789
is dan ook niets gekomen.
Zal moeten wachten tot een volgend bezoek.

In Beijing koop ik later een boek met veel foto’s over de Verboden Stad.
Het boek heet ‘The Palace Museum’, edited by the Palace Museum,
Uitgegeven door ‘The Forbidden City Publishing House’.
De volgende foto’s heb ik van het boek gemaakt.
Het geeft een eerste indruk van het enorme complex.

De foto’s beslaan twee pagina’s en dat kun je zien aan de foto’s.

Een van de keizerlijke tronen in de Verboden Stad. Palace of Heavenly Purity.

Er loops een rivier door de Verboden Stad en op een van de grotere pleinen zijn daar een aantal bruggen: Inner Golden River Bridges and the Gate of Supreme Harmony.

Er is veel keramiek te zien in de Verboden Stad. Niet alleen in de vorm van gebruiksvoorwerpen als borden en kommetjes maar ook in de vorm van grote tegeltableaux. Hier: Nine dragon screen het Negen-drakentableau. Liulong Bi.

Bij de kunstvoorwerpen zit ook deze uitklapfoto: Han Huang, Five Oxen (Vijf ossen). Huang leefde van 723 tot 787 tijdens de Tang dynastie.

Deze foto geeft een idee van de structuur van de Verboden Stad. De centrale as wordt gevormd door de grote officiele hallen en poorten. Aan weerszijde grote aantallen kleinere gebouwen, vaak paleizen van de keizerlijke familie met ieder een binnenplaats en een gangenstelsel dat de paleizen verbindt.

Hall of Supreme Harmony in de sneeuw.

Het bovenste boek van deze stapel is het boek waar deze foto’s uit komen.

 

China reisverslag / travelogue 20

Posted on by

Het Olympisch dorp: 03/10/2009

Het was niet gepland in de zin dat ik al in Nederland besloten had
om naar het Olympisch stadion in Beijing te gaan kijken.
De andere onderdelen van de reis waren al wel door mij uitgekozen.
Toch was ook dit een heel leuk bezoek.
Vooral ook omdat het ook hier weer heel druk was.
Vanuit de Ming tombs zijn we hier naar toe gereden.
En net als bij de andere gelegenheden waren gids en chauffeur
prima op elkaar ingewerkt.
Parkeren bij deze ‘attracties’ met deze drukte is niet voor de hand liggend.
Maar voor mijn begeleidingsduo geen probleem.

Dragon building of Pangu Plaza vanuit de taxi.Het gebouw, of beter gezegd het gebouwencomplexis zeven voetvalvelden lang.De toren met de drakenkop is slechts een van de torens.Het herbergt onder andere een zeven sterren hotel.

Dit is een foto van dezelfde toren maar dan met op de achtergrond de Olympische stadions. Deze foto heb ik natuurlijk niet gemaakt

De Olympische zwembaan.

Nogmaals het drakengebouw. Zie het enorme videoscherm, op de zijkant, net onder de kop.

Het is druk bij de zwembaan.

Het vogelnest, birdsnest. De officiele naam is National Stadium.

Rond dit stadion enorme boulevards.

Het logo en het jaartal zijn er nog. Je kunt het stadion bezoeken maar dat hebben wij niet gedaan. Ik werd langzaam weer moe. Morgen staat de Verboden Stad op de agenda. Weer een hele dag lopen.

We zijn er helemaal rond gelopen.

Het drakengebouw domineert de skyline.

Het zwembad wordt blijkbaar ook wel de waterkubus genoemd. De officiele naam is het National Aquatics Center.

Ook hier prachtige, grote versieringen met veel bloemen.

Mijn gids vond het gebouw er al niet zo mooi meer uitzien. Het is al vuil. Het schijnt ’s avonds mooi verlicht te zijn.

Engels:
Order Year: 2004-2005
Construction Started: 2006
Completed: 2007
Site Size: 98,000mxc2xb3
Architects: Pei Zhu, Tong Wu, Hui Wang / Studio Pei-Zhu & Urbanus
Design Group, Liu Wentian, Li Chuen, Lin Lin, Tian Qi
It might seem unusual to create a facade that graphically represents
digital technology, but with the Digital Beijing Building,
the Beijing-based firm Studio Pei-Zhu has done so in several ways.
In this 57m-high structure, which will provide communication
and information services during the 2008 Beijing Olympics,
the northern and southern sides represent barcodes.
Meanwhile, the western and eastern facades replicate
the look of an integrated circuit board.
When vertical grooves in those facades take a diagonal jog
before straightening out again,
they resemble the routing of wires on a circuit board.
Nederlands:
Aanbesteed: 2004 – 2005
Aanvang bouw: 2006
Gereed: 2007
Architecten: Pei Zhu, Tong Wu, Hui Wang / Studio Pei-Zhu & Urbanus
De gevel van het gebouw wil op een grafische manier
de digitale techniek verbeelden die huist in dit gebouw.
Het is immers het communicatie en informatiecentrum
van de Chinese overheid tijdens de Olympische Spelen van 2008.
De noord en zuidkant zijn als barcodes vormgegeven
terwijl de westelijke en oostelijke gevels lijken op draden op een printplaat.

Digital Beijing Building.

Mijn aandacht werd vooral getrokken door deze kant. De gebouwen staan erg dicht op elkaar (zo lijkt het want in werkelijkheid valt dat best mee) maar de afstand tussen de verschillende delen is steeds anders.

Dit is een foto van hetzelfde gebouw maar dan met verlichting aan. Ik vermoed dat deze foto wel wat bewerkt is

Ook deze foto is niet van mij maar geeft duidelijk aan dat men hier een printplaat nabootst met het gebouw.

Daarmee kwam een eind aan het georganiseerde deel van de dag.Ik kreeg al wel het treinkaartje en de rekening van de taxi.

Taxi-rekening voor de dagen in Beijing.

Mijn treinkaartje naar Shenyang Bei (Shenyangbei), station Shenyang Noord.

Vanuit de taxi maakte ik nog deze foto van het logo dat gebruikt werd ter gelegenheid van de viering van 60 jaar Volksrepubliek China.

En deze verrassing wachtte nog op mij in het hotel. Eerlijk gezegd weet ik niet wat het is/was.

China reisverslag / travelogue 18

Posted on by

The Ming Tombs, De Ming graven; introductie: 03/10/2009

De Minggraven liggen buiten Beijing.
Prachtig in een dal bij elkaar.
Een (1) graf is opgegraven.
Dat graf heet Dingling.
Het is het graf van drie mensen:
keizer Wan Li, keizerin Xiao Duan Xian en keizerin Xiao Jing

Keizer Wan Li.

Keizerin Xiao Duan Xian.

keizerin Xiao Jing.

Hier volgt een introductie op de Ming graven:

Minggraven

Er zijn op zo’n 40 – 50 kilometer afstand van Beijing
in de heuvels, 13 Ming graven.
Dertien graven van keizers uit de Ming dynastie (1368 – 1644).
In totaal lagen er 13 keizers, 23 keizerinnen en 1 concubine begraven.
Het Tianshoushan Hill gebied is zo’n veertig vierkante kilometer groot.
Het grootste grafcomplex is dat van Changling.
Drie complexen zijn voor het publiek open.
Een daarvan, Dingling, is ook opgegraven.
In Dingling lag keizer Zhu Yijang (1563 – 1620) begraven,
wiens keizernaam Wanli is.

De dertien graven liggen in een heuveldal
dat origineel afgesloten was met een muur en een poortgebouw.

Al voor het poortgebouw kwam men bij een herinneringsboog.
(bogencomplex is misschien een betere naam
want er zijn 5 doorgangen)
Bij het poortgebouw staat een stele die bezoekers gebiedt
van hun paard af te stappen.

Vervolgens was er de Heilige weg (Sacred Way)
met levensgrootte beelden van mensen en dieren
aan beide kanten.
De vertaling van de naam van deze weg
is moeilijk. Misschien is ‘sacrale weg’ of ‘processieweg’
een betere vertaling.
Maar ik las ook op een site de term: ‘STRAAT VAN DE GEESTEN’
en weer ergens anders ‘Pad der zielen’.

Dan volgt het zogenaamde ‘paviljoen met de stele’.
Een ‘Stele’ is de archeologische term voor een,
meestal uit een stuk steen of hout gehouwen tablet of pilaar,
met daarin een in relief gebeeldhouwde voorstelling en/of tekst.
In het geval van de Minggraven staat hierop het levensverhaal
van Keizer Zhu Di (keizer Yongle, de bouwer van zowel
de Verboden Stad als van de eerste gebouwen van dit complex).

Na de Heilige weg is er nog een herdenkingsboog (Lingxing) waarna
de individuele grafcomplexen volgen.

De individuele grafcomplexen bevatten een aantal standaard onderdelen:
– toegangspoort;
– herdenkings- of ceremoniele gebouwen;
– herdenkingsboog of bogen;
– altaar;
– Toren van de Ziel (Soul tower);
– de grafheuvel met het zogenaamde ondergrondse paleis.

Opgraving van het Dingling graf.

Het Dingling grafcomplex is een van de dertien grafcomplexen
van de Ming dynastie die bij elkaar liggen in de heuvels
ongeveer 50 kilometer buiten Beijing.
Ding Ling betekent letterlijk ‘Graf van de stabiliteit’.
Dingling is het grafcomplex van keizer Wanli.
Het is het enige complex dat is opgegraven.
Het is ook het enige keizerlijke graf
dat sinds de oprichting van de Volksrepubliek China is opgegraven.
De redenen daarvoor hebben direct te maken
met de resultaten van de opgravingen van Dingling
en de gebeurtenissen die daar mee samenhingen.

De opgravingen van Dingling begonnen in 1956
nadat een groep archeologen en wetenschappers
onder leiding van Guo Motuo en Wu Han
hadden aangegeven dat het een goed idee was
om het Changling grafcomplex te onderzoeken.
Changling is het grootste en oudste complex
van de 13 Ming graven op Tianshoushan Hill,
Changling is het grafcomplex van Keizer Yongle.
Ondanks de goedkeuring van premier Zhou Enlai
werd het idee door archeologen verworpen vanwege
het belang en het hoge publieke profiel van Changling.
In plaats daarvan werd besloten Dingling,
het derde grootste complex, op te graven als
test en voorbereiding voor een latere opgraving van Changling.
De opgraving werd afgerond in 1957 en het museum
werd geopend in 1959.

Bij de opgraving kwam een graf te voorschijn dat volledig in tact was
waarin duizenden voorwerpen werden gevonden van zijde,
textiel, hout en porselein.
En de stoffelijke resten van Keizer Wanli en zijn twee keizerinnen.
Echter men had niet de beschikking tot de technieken en middelen
om al die voorwerpen op een juiste manier te conserveren.
Na een aantal rampzalig verlopen experimenten werd
een grote hoeveelheid zijde en textiel opgeslagen
in een magazijn waarin water lekte en de wind vrij spel had.
Als een gevolg daarvan zijn de meeste van de overgebleven voorwerpen
in zeer slechte staat en worden replica’s getoond in het museum.
Bovendien werd door de politiek een grote druk op de opgraving uitgeoefend
om snel met resultaten te komen en de opgraving af te ronden.
Door die haast is de documentatie van de opgraving mager.

Het project kreeg nog met een groter probleem te maken
als politieke massabewegingen het land in zijn greep krijgt.
Dit escaleert in de Culturele Revolutie in 1966.
In de tien jaar daarna lag al het archeologisch werk stil.
Wu Han, een van de belangrijkste pleitbezorgers van het project
werd het eerste belangrijke doelwit van de Culturele Revolutie.
Zijn werk werd aan de kaak gesteld en hij stierf in 1969 in de gevangenis.
Fanatieke Rode Gardisten bestormden het Dingling museum
en sleepten de stoffelijke resten van Wanli en de keizerinnen
uit het museum, stelden hun daden postuum aan de kaak,
en verbrandden de resten.
Vele andere archeologische voorwerpen werden toen vernietigd.

Pas in 1979, na de door van Mao Zedong
en na het einde van de Culturele Revolutie,
vervolgden de archeologen serieus hun werk en werd
uiteindelijk het opgravingrapport opgesteld door
die archeologen die alle onrust overleefd hadden.

De lessen die werden getrokken uit de Dingling opgraving
leidde tot een nieuw beleid van de regering van de Volksrepubliek China.
Daarin wordt er van uit gegaan dat er geen opgravingen meer plaatsvinden
behalve dan als het om een reddingscampagne gaat.
Als een gevolg hiervan is er geen toestemming meer verstrekt
om keizerlijke graven op te graven, ook niet als men per ongeluk
op een ingang stuit zoals dit bij Qianling het geval was.
Het originele plan om na Dingling Changling op te graven
wordt niet uitgevoerd.

Alle afbeeldingen in deze log komen uit dit boek dat ik kocht bij mijn bezoek aan Dingling.

Wikipedia;

Excavation of Dingling tomb

Dingling tomb is one of the 13 Ming Dynasty Tombs.
Dingling (literally “Tomb of Stability”), one of the tombs at the Ming Dynasty Tombs site, is the tomb of the Wanli Emperor. It is the only one of the Ming Dynasty Tombs to have been excavated. It also remains the only imperial tomb to have been excavated since the founding of the People’s Republic of China, a situation that is almost a direct result of the fate that befell Dingling and its contents after the excavation.

The excavation of Dingling began in 1956, after a group of prominent scholars led by Guo Moruo and Wu Han began advocating the excavation of Changling, the tomb of the Yongle Emperor, the largest and oldest of the Ming Dynasty Tombs. Despite winning approval from premier Zhou Enlai, this plan was vetoed by archaeologists because of the importance and public profile of Changling. Instead, Dingling, the third largest of the Ming Tombs was selected as a trial site in preparation for the excavation of Changling. Excavation completed in 1957, and a museum was established in 1959.

The excavation revealed an intact tomb, with thousands of items of silk, textiles, wood, and porcelain, and the skeletons of the Wanli Emperor and his two empresses. However, there was neither the technology nor the resources to adequately preserve the excavated artifacts. After several disastrous experiments, the large amount of silk and other textiles were simply piled into a storage room that leaked water and wind. As a result, most of the surviving artifacts today have severely deteriorated, and replicas are instead displayed in the museum. Furthermore, the political impetus behind the excavation created pressure to quickly complete the excavation. The haste meant that documentation of the excavation was poor.

A severer problem soon befell the project, when a series of political mass movements swept the country. This escalated into the Cultural Revolution in 1966. For the next ten years, all archaeological work was stopped. Wu Han, one of the key advocates of the project, became the first major target of the Cultural Revolution, and was denounced, and died in jail in 1969. Fervent Red Guards stormed the Dingling museum, and dragged the remains of the Wanli Emperor and empresses to the front of the tomb, where they were posthumously “denounced” and burned. Many other artifacts were also destroyed.

It was not until 1979, after the death of Mao Zedong and the end of the Cultural Revolution, that archaeological work recommenced in earnest and an excavation report was finally prepared by those archaeologists who had survived the turmoil.

The lessons learned from the Ding Ling excavation has led to a new policy of the People’s Republic of China government not to excavate any historical site except for rescue purposes. In particular, no proposal to open an imperial tomb has been approved since Dingling, even when the entrance has been accidentally revealed, as was the case of the Qianling Mausoleum. The original plan, to use Dingling as a trial site for the excavation of Changling, was abandoned.

 

Dingling vanuit de lucht.

Dingling: ondergrondse grafkamer in de huidige staat.

Dingling: zwart/wit foto van dezelfde grafkamer ten tijde van de opgraving eind jaren ’50.

Foto van een ander graf: Maoling. Daar ben ik zelf niet geweest maar als je foto mag geloven is dit graf in een veel mindere staat dan Dingling

Reconstructie van een keizerlijk kleed met het ‘honderd kinderen patroon’.

Detail.

Reconstructie van de ‘Phoenix kroon’.

Detail.

Reconstructie van de gouden keizers kroon.

Het zogenaamde ‘Danbi’ vloer.

Deze wordt ook wel de ‘stone painted floor’ genoemd,
de met steen geschilderde vloer.

 

China reisverslag / travelogue 16

Posted on by

The Sacred Way: 03/10/2009

Na de lunch gaan we naar de Ming tombs.
Maar voor je daar aankomt, kun je langs de Sacred Way gaan.

De graven van de Mingkeizers liggen verspreid in een natuurlijk
gevormde kom in de heuvels.

Verspreid tussen en tegen de heuvels liggen de Ming graven.
Ieder ‘graf’ is in feite een grafcomplex bestaande uit poorten,
tempels, altaren, een grafheuvel, ondergrondse grafruimtes,
een ommuring, paden en wegen, torens enz.

Die ‘kom’ in de heuvels heeft een natuurlijke bescherming: de heuvels zelf.
De natuurlijke ingang is op een plaats waar geen heuvel is.
Daar staat een soort poortgebouw en er is een muur gebouwd
tussen de heuvels in.
Dit was een te bewaken gebied.

Naar het poortgebouw loopt een weg: de Sacred Way (Heilige weg).
Aan beide zijde van de weg staan meer dan levensgrootte beelden.
Nog voor je op de Sacred Way komt staat er een grote poort.

Hier zie je een schematisch voorstelling van de ‘kom’ met de Minggraven. Bij de witte pijl, links achteraan, bevindt zich ‘Dingling’ (Tomb of Stability, Tombe van de stabiliteit), een van de Minggraven. Dit graf is open voor het publiek.

Anders dan bijvoorbeeld in de Vallei der Koningen (Luxor, Egypte)
zijn de keizers niet opgegraven.
De graven zijn, op een na, nog volledig intact.

Dezelfde afbeelding maar dan nu wat ingezoomd op het begin van de Sacred Way.

Linksonder begint de route naar de graven met een grote poort.
Even verderop gevolgd door een poortgebouw.
Van het poortgebouw lopen aan weerszijde muren naar de heuvels toe.
Daarachter het zogenaamde Stele paviljoen.
Daar staat een enorme stenen schildpad met op zijn rug een pilaar
met een tekst ter ere van de keizer die hier begon met bouwen
en die ook de Verboden Stad bouwde: de Yongle keizer.
Daarachter begint de Sacred Way met aan beide kanten de beelden.

Voorkant kaartje.

Achterkant.

Het Stele paviljoen zoals het te zien is in een toeristische gids: The Ming Tombs.

Bij de Sacred Way aangekomen staan er borden die uitleggen wat er te zien zal zijn.

Alle beelden worden opgesomd.

Het Stele paviljoen.

Detail van de opsomming van de beelden.

Het Stele paviljoen is een gebouw dat een enorme massieve indruk maakt en een dubbel dak heeft.

Mooie schilderingen.

Stele paviljoen.

Vertaling van de tekst:

Stele pavilion of the divine merits and sacred virtue of Changling

Stelepaviljoen van de goddelijke verdiensten
en heilige waarden van Changling
(Changling is de naam van de tombe van de Yongle keizer)

Het gebouw is aangelegd in het tiende jaar (1435)
van de regering van Keizer Xuande. Ming dynastie.
Tijdens de reparaties die tijdens het 50ste tot 52ste jaar (1785 – 1787)
van de regering van keizer Qianlong werd het originele houten gebouw
vervangen door een stenen gebouw omdat het dak was ingestort.
In het paviljoen staat een stele.
De tekst op de voorkant is opgesteld door keizer Zhu Gaochi
en gegraveerd door de kalligraaf Cheng Nanyun.
Deze tekst van 3000 woorden verteld over de prestaties
van Keizer Zhu Di die begraven ligt in de Changling tombe.
De tekst op de achterkant en de zijkanten
bestaan uit gedichten van Keizer Qianlong en Keizer Jiaqing.
Een pilaar ter versiering, gehakt uit wit marmer,
staat bij iedere hoek van het paviljoen.
Deze pilaren worden Huabiao genoemd.

De schildpad en de stele op zijn (haar?) rug.

Er werd me uitgelegd dat de keuze voor een schildpad niet toevallig is: een schildpad is langzaam en wordt heel oud. Dat kun je uitleggen als bestendig, constant, eeuwig, standvastig, trouw, betrouwbaar, onwankelbaar, wijs. Bovendien is de schildpad een van de vier hemelse dieren.

Huabiao.

Het begin van de heilige weg.

Kameel.

Olifant.

En nog een.

Fabeldier: Qilin.

Een aantal dieren zijn in een knielende en een staande houding afgebeeld.

Het paard.

Ook staan er militairen, hoge ambtenaren en geleerden afgebeeld.

Pasfoto 1.

Dit is een mooie foto uit de toeristische gids die ik bij de Ming tombs heb gekocht.

Aan het einde van de weg kom je bij de Dragon and Phoenix Gate. De poort van de Draak en de Feniks. De draak is het symbool van de keizer, de feniks van de keizerin. De officiele naam is de Lingxing gate.

Lingxing Gate.

Lingxing Gate.

Vertaling van dit bord:

De Draak en Feniks-poort.

In oude tijden symboliseerde deze poort de adel van het keizerlijk systeem.
In plaats van het woord ‘adel’ kun je denk ik ook wel
het Nederlandse woord ‘nobelheid’ lezen.
De poort werd in de gewone omgang ‘De poort van de hemel’ genoemd.
Dit type ‘gebouw’ kom je meestal tegen
in belangrijke architectonische complexen zoals voormalige keizerlijke paleizen,
tempels en mausoleums om verering te tonen.

Eenmaal door de poort kom je bij een toeristische markt. In China hoef je geen zorgen te hebben dat mensen opdringering zijn om je iets aan te praten. Ieder blijft in zijn kraam, achter de koopwaar en probeert dan je dingen te verkopen.

Maar als ik er ben is het niet druk. De handelaars zitten rustig te kaarten.