Dit is een stadsgezicht in Breda. Van rechts komt de Vlaszak in Beeld, van links de Kloosterlaan. In het midden staat het gebouw van de Stichting Jeugd – Begeleidings- Instellingen. Maar daar gaat het mij op deze foto niet om.
Het gaat mij om die boomstam. Midden op de foto. Of nog beter: het gaat mij om wat er op die stam groeit.
Dat stapeltje broodjes.
Paddenstoelen of zijn het zwammen? Geen idee, maakt me ook niet zoveel uit.
Volgens mij zijn ze wel een beetje buiten het typische seizoen.
Plots zag ik in het gras een groep paddenstoelen.
Toen ik van mijn fiets afstapte bleek dat
er meerdere groepen bij elkaar staan.
Zo’n beetje in een deel van een cirkel.
Ze staan best ver van elkaar. Of dit dus echt een heksenkring is (paddenstoelen die bij één organisme horen), weet ik niet. Ze staan in het Valkenberg. Dus je kunt gaan kijken.
Soep kan ik eigenlijk altijd eten. Dat vind ik heerlijk. Bospaddenstoelensoep gekocht bij de pop-up store van een hotel/keuken in de buurt (Soepermarkt). Lekker.
Ik heb als voorplat en achterplat een stuk karton gebruikt.
De rug heb ik niet voorzien van een strook karton.
Omdat ik bij het passen en meten zag dat je dan
helemaal van kop tot staart door het boek kunt kijken,
wilde ik dat oplossen met een soort van papieren kussen.
Nu had ik ergens een stuk rood verpakkingspapier
liggen. Niet echt vloeipapier, beetje doorzichtig.
Dat heb ik als een soort van kussen
op de rug van het boek geplakt.
Als ik nu het boek sluit of open, maakt het een
ritselend geluid omdat het papier in en uit elkaar
wordt gehaald. Ik hoop dat dit lang zo blijft.
Het is een extra, ongeplande eigenschap van het boek.
Toen ik deze foto maakte had ik 1 kant van het boek al vastgeplakt op een van de platten. Het boek had een paar nachten in de pers kunnen drogen. Na het maken van de foto is de andere kant ook gelijmd en zit het boek weer in de boekenpers.
Als dit goed gaat dan is de volgende stap
het bevestigen van de leren onlays (en de stukken
perkament en papier).
Het idee van de onlays heb ik afgekeken van Mark Cockram.
De omslagen van het witte leer zijn bevestigd aan de platten. Een nieuwe kans om weer te passen en te meten. Nu zien ik precies hoe groot het boekje is en hoe die afmetingen zich verhouden tot de onlays. Misschien is het papier met slangenmotief en het reepje perkament te licht van kleur. Nog eens over denken of ik dat ga veranderen.
Daar gebruik ik ‘Zwammen smullen’ van Evelien Kroese voor.
Ik kocht het boek bij Atelier de Ganzenweide in een losbladige
uitvoering.
De katernen zijn ingebonden.
De rug heb ik al met PVA ingesmeerd en al even laten drogen. Intussen een stukje gaas op maat gemaakt. Dat gaat op de rug en dan gaat het geheel een tijdje in de boekenpers.
Als het boekje dan uit de pers komt dan snij ik het op maat met de snijmachine. Hier op deze foto is dat nog niet gebeurd. De potloodstrepen vormen de randen waar ik ga snijden. Dan is het de beurt aan het snijden van de platten. Even passen en meten.
Het kookboek met allerlei recepten met paddenstoelen is voorzien van allerlei mooie tekeningen. In meerdere opzichten kan dit genieten betekenen.
Even passen en meten. Het boekblok ligt tussen het karton voor de voor- en achterplat. Zo kan ik de grootte van het ontwerp eens zien tegen de echte afmetingen. Als dat bevestigen straks goed lukt dan is dit straks leuk.
Dit is het witte leer dat ik pas geleden in de aanbieding kocht.
Aan de binnenkant van het leer heb ik het stuk afgetekend dat ik nodig heb voor de witte boekband.
De platten gepositioneerd. Ik wil eens een keer een boek maken zonder versteviging in de rug. Eens zien hoe dat gaat werken. Ik ga nog wel de twee plannen met kraftpapier aan elkaar lijmen. Wel of niet het leer dunnen?
De afgelopen week was het misschien veel Guatemala.
Het was niet de bedoeling het af te raffelen maar 65 berichten
over die vakantie was een mooi getal.
Tijd voor een volgende vakantie.
Alleen die volgende vakantie laat nog even op zich wachten.
Maar eerst even over de cushion onlays (met dank aan Mark Cockram).
Mijn ontwerpje was bijna af.
Er ontbrak nog één paddenstoelhoedje.
Ik herinnerde me dat ik ergens een stuk vissenhuid had liggen.
Toen ik ging zoeken vond ik inderdaad een stuk vissenhuid en het stuk
was groter dan ik me herinnerde. Dus daar een stuk
afhalen zou jammer zijn.
Daarmee zou het te binden boek gelijk veel kleiner maken.
Tijdens het zoeken vond ik ook een stuk slangenhuid.
Heel lang, groen met een patroon. Leuk.
Gelijktijdig vond ik 5 vellen papier met een slangenhuidpatroon.
Dus ik smokkel. Dat papier gebruik ik.
Als dat maar goed gaat.
Het ontwerp vind ik leuk. Hopelijk krijg ik het dadelijk ook mooi op de wit leren boekband van ‘Zwammen smullen’ van Evelien Kroese (Atelier de Ganzenweide).
Nog wat verder gegaan met de ‘cushion onlay’-techniek.
De vorige keer heb ik de Facebook pagina van
Mark Cockram wel genoemd maar geen verwijzing opgenomen.
dat moet ik vandaag even recht zetten.
Je vindt het filmpje op 28 juni 2020.
Zoals je kunt zien ben ik al weer wat verder. Het worden drie paddenstoelen. Er zal maar net voldoende ruimte zijn op de boekband want het boekje is niet zo groot. Overigens staat het wel vol met leuke tekeningen.
Het boek heet Zwammen Smullen, en is gemaakt door Evelien Kroese.
Het boek is denk ik nog steeds verkrijgbaar in losse katernen.
Op de foto is te zien dat ik ook een beetje smokkel.
Ik gebruik voor de ondergrond van de meest rechtse paddenstoel
een stukje kurk-boekbindlinnen.
De stam is van een klein stukje perkament.
Technisch wordt het dan misschien niet zo mooi als met alleen
‘cushion onlay’, maar ik vind de verschillende materialen,
hun kleur en structuur gewoon mooi.
Ik gebruik deels leer uit oude jassen en uit een oude tas.
Dat combineer ik met leer dat ik speciaal
voor boekbinden gekocht heb.
Voordeel is de variatie, nadeel is dat al die materialen
verschillende eigenschappen hebben. Tussen de drie leersoorten
die ik vandaag heb proberen te dunnen zit echt veel verschil.
In het filmpje toont Mark Cockram een techniek die ik ook wil proberen. Ik gebruik een stukje uit een jas met een donkere kleur. Die kleur laat zich het best omschrijven als aubergine.
De techniek gaat, samengevat, als volgt:
plak een stuk dun papier op de goede kant van het leer
(de haarzijde). Dat papier moet aan 4 kanten uitsteken.
Het papier kun je met een klein beetje water straks
eenvoudig verwijderen.
Na het laten drogen in de pers, smeer je lijm op de
uitstekende stroken papier en plak dat op een iets
steviger stuk papier.
Weer na drogen in de pers zit het leer een beetje gevangen
en laat het zich eenvoudiger snijden.
Zeker bij kleinere stukken leer en moeilijke vormen,
heel handig.
Idee is nu om het mes schuin te houden bij het snijden,
schuin naar binnen. Bijvoorbeeld op 45 graden.
Daardoor ontstaat de schuine rand die ik in mijn vorige
bericht liet zien op een tekening.
Op de vorige foto zie je dat het leer dat ik gebruik
misschien niet het beste stuk is om deze techniek mee
uit te proberen.
Het label in de jas zegt dat het leer is, zo oogt het in iedere geval.
Maar de binnenkant lijkt toch veel op een soort foam laag.
Het laat zich moeilijk tot niet dunnen.
Misschien is daarom deze snijtechniek wel ideaal.
Hier is leer plus dun papier weer gelijmd op een stuk steviger papier. Er kan gesneden worden. Je kunt nu ook eenvoudig tekenen wat je wilt uitsnijden zonder het leer vuil te maken.
Uit het stuk aubergine-kleurig leer heb ik de stam van de middelste paddenstoel gesneden. De stam ziet er donkerder uit omdat hij in aanraking met water is geweest. Dat droogt vast.
Nog een extra stukje gras erbij. Ik heb ook nog een heel dun, bruin perkament.Dat ga ik ook nog gebruiken maar even zien hoe ik dat ga doen.
Alles bij elkaar wordt het dus echt een
gemengde techniek.
Misschien een beetje zwaar aangezet maar deze paddenstoel of schimmel is dan ook behoorlijk groot. Ieder jaar groeit er op dezelfde boom weer zo’n zwam. Vraag is of dit goed is voor de boom? Overigens gaat het om het Valkenberg in Breda.
Argusvlinder 