
Het nieuwe is er natuurlijk af bij het begin van seizoen twee.
Er is echter een verhaallijn die al in seizoen een begonnen is,
en die in seizoen pas ‘opgelost’ zal worden:
de argwanende collega.
Dat is de belangrijkste reden voor de spanningsboog.
Het tweede seizoen kent wel missers.
In seizoen twee gebruikt Dexter als noodgreep het excuus
dat hij een drugsverslaving heeft, om zijn gedrag te verklaren.
Een tijdje treedt dit op de voorgrond om weer net zo gemakkelijk
te verdwijnen. Relatie kapot – relatie hersteld.
Iets te eenvoudig.
Het Franse avontuur is onnodig.
Voegt niets toe aan het verhaal behalve een paar mooie beelden.
Het past eigenlijk niet in het verhaal.
De moord past ook niet binnen de code. Wel in de ontwikkeling
van diezelfde code maar het fragment is er met de haren bijgetrokken.

De afleveringen kenmerken zich door slimme, vaak heel onverwachte, wendingen.
Kunst is natuurlijk om al die gebeurtenissen goed te laten passen in het totale verhaal.
Daar begint het nu af en toe mis te gaan.
Spannend is het nog steeds en ik ben inmiddels al in seizoen drie.
0.000000
0.000000
Vind ik leuk:
Vind-ik-leuk Laden...