De geheime ingrediënten waren deze keer, curcuma, kokos, koriander en kerry.
Indiaase wortelsoep.
Vandaag is het 100 jaar geleden dat Louis Couperus overleed.
Een goed moment er even bij stik te staan.
Ik laat een deel van mijn boekenverzameling en vooral recente
aankopen.
Louis Couperus, Den Haag, 10 juni 1863 – De Steeg, 16 juli 1923.
Een paar weken geleden gekocht. Mooie verzameling foto’s en verhalen over het leven van Louis Couperus. Caroline de Westenholz, Louis Couperus een verwende vagebond.
Ibrahim R. Ineke, Louis Couperus, Hooge Troeven.
Een van de weinige, volledig voltooide werken in het Uffizi in Florence van Leonardo da Vinci, Annunciation. Circa 1472 – 1475. Oil on wood. Waarmee niet gezegd is dat de collectie van het Uffizi beperkt is. Integenstelling. Leonardo heeft maar een beperkt aantal schilderijen volledig voltooid.
Detail met de engel en de lelie op de achtergrond.
Detail met Maria.
Als vergelijkingsmateriaal een paar werken die anders zijn
maar ook van een heel hoge kwaliteit.
Bartolomeo della Porta detto Fra Bartolomeo, Del Pugliese Tabernacle. Circa 1497 – 1499. Oil on wood panel. Dit werk zijn eigenlijk 4 panelen, deuren in een kist. De twee deuren die je op deze foto ziet zijn twee op zich zelf staande schilderijen maar met onderwerpen die vaker in een dergelijke serie terugkwamen. De onderwerpen/titels van de panelen zijn: Presentation in the Temple (Presentatie van Jezus in de Tempel) en Adoration of the Christ Child (aanbidding van het kindje Jezus).
De andere twee panelen vormen samen wel een afbeelding: Archangel Gabriel, Virgin Annunciate (Maria Boodschap). Hetzelfde onderwerp als het werk van Leonardo (en werken van honderden andere kunstenaars). Hier in een ‘grisaille’-uitvoering.
Andere techniek, heel andere achtergrond maar de vrouw vertoond overeenkomsten met de Maria bij Leonardo. Fra Bartolomeo, Portia. Circa 1495. Tempera on wood panel.
Mijn tocht door het Uffizi vervolg ik en kom uit bij
Leonardo da Vinci.
Wie wil dat niet zien?!
Maar eerst een ‘aanloop’.
Florence, Uffizi, Lorenzo di Credi e bottega, Madonna and Child with the young St. John the Baptist and Angels. Circa 1500 – 1520. Tempera on wood.
Andrea del Verrocchio, Leonardo da Vinci, The baptism of Christ, circa 1475. Tempera and oil on wood.
Leonardo da Vinci, Adoration of the Magi, circa 1481 – 1482. Oil on wood.
De volgende keer meer Leonardo da Vinci.
Een laatste serie foto’s gemaakt toen ik de tentoonstelling
gezien had (?) en terug liep naar de uitgang.
Missaal, Gent, 1363 – 1366. Geniet van de volgende foto’s met details.
Even iets heel anders. Ook prachtig. Marek Šindelka, Klimaatverdriet.
Bijenorchis, Ophrys apifera, Flora Batava, deel 24 (1915). Handgekleurde litho naar ontwep van Pavord Smits.
Alleen hiervoor zou ik nog een keer teruggaan.
Dat is de slogan van de reisorganisatie waarmee ik binnenkort
op vakantie hoop te gaan.
Voor die vakantie maak ik een reisdagboek en gebruik voor
de bekleding aan de buitenkant van de boekband een folder
van hen. De folder is een groot formaat met aan een kant een
deel van de wereld waar zij zich op richtten.
De corona en vooral de oorlog in Oekraïne hebben er een
grote impact op.
De treinreizen gingen door Rusland en China.
Tijdens corona waren beide geen goed idee en China lang
onmogelijk.
Met de oorlog in Oekraïne is reizen door Rusland onmogelijk.
Maar van de folder heb ik drie exemplaren, genoeg voor
1 model, het boekje voor de voorbereiding hier in Breda en
het boekje dat ik wil meenemen op mijn reis.
De vorige keer was te zien hoe ik de katernen met twee planningsschema’s heb ingebonden en de platten alvast had gesneden. Vandaag heb ik het boekje even onder de snijmachine gehad om de voorkant mooi gelijk te krijgen. De onder- en bovenkant heb ik met rust gelaten.
Na het snijden van de ruggen kan ik beginnen de basis voor de eerste boekband ik elkaar te zetten. Daarbij gebruik ik kraftpapier. Het is wel warm voor het lijmen.
De basis zit in elkaar.
Dit is de folder nadat ik de delen die ik niet nodig heb had weggesneden. Als ik de omslagen omvouw kan ik proberen een idee te krijgen van hoe het boek er uit kan komen te zien. Rechtsonder moet misschien nog een sticker of iets dergelijks komen.
Het model. De folder was al gevouwen. Die vouwen vallen straks niet samen met waar ik de vouwen wil hebben. Er is al een stuk ingescheurd bij de scharnieren, bij de rug. Omdat het boek mee op reis gaat en het groter is dan een klein notitieboekje, ben ik bang dat de kans groot is dat het boek beschadigd raakt. De bekleding is een zwaardere papiersoort maar dat is natuurlijk kwetsbaarder dan bijvoorbeeld boekbindlinnen. Darom had ik eerst het idee om de boekband te verstevigen met een strook linnen. Dat is zeker sterk maar je zult dat waarschijnlijk wel zien. Ik herinnerde me dat ik nog een vel tyvek had liggen. We kennen dat allemaal van de polsbandjes op festivals enz. Licht in gewicht maar best sterk.
Aan de buitenkant lijm ik een stuk tyvek net zo groot als de buitenkant van de boekband. Zonder omslagen. Dat kan natuurlijk wel maar dat vraagt allemaal ruimte. Ik waag het er op zonder omslagen. Tenslotte komst straks hier de folder nog op en omgevouwen.
Zo ziet de boekband er aan de binnenkant uit. Die zit nu in de boekenpers om goed te drogen.
Een aantal foto’s zijn van zaken die niet bij de
tentoonstelling horen maar die ik wel opvallend,
mooi of leuk vond.
Een soort H3H buiten competitie.
Deze kool was wel onderdeel van de tentoonstelling. Samen met nog twee werken vormdt het Relikwieën van Anne Geene, 2023.
Alicja Kwade, Principium, 2021 – 2022, afgietsels van mobiele telefoons.
De film van Fiona Tan was zeer de moeite waard. Prachtige beelden,
ontzagwekkend, heel goed bijpassend geluid.
Archive stelt het Mundaneum van Paul Otlet voor.
De film is indringend. Paul Otlet wilde alle kennis van de mensheid in een systeem onderbrengen. Zijn ideeen zijn vandaag met grote systemen als Wikipedia nog steeds interessant.
Er was nog een film die indruk maakte.
Ik heb er alleen geen foto’s van: Laura Henno is de maakster en
de titel is Djo (2018).
Een tastbaar werk met een boek in een mooie doos: Loek Grootjans, Storage for distorted matter / The liquid files, 2008 – heden.
Met dit intrigerende sterrenstelsel sluit ik mijn reeks berichten af over H3H, de Heilie Driehoek, een tentoonstelling in Oosterhout, op een fantastische plaats, rond het thema Geloof.
In Sint-Catharinadal hing tegen de muur een kaart.
Een kaart van het terrein, in vogelvlucht.
Geen onderdeel van H3H maar niet minder interessant.
De kaart is overigens heel goed op internet te raadplegen.
Er zijn 4 versies van deze kaart van Jan Kampen, 1650.
Op de kaart staat heel wat tekst. Vooral tekst die toelicht wat er gemeten is en getoond wordt. Onderaan de kaart staat beschreven in wiens opdracht de kaart gemaakt werd en door wie. Die beschrijving begint met: ‘Caerte ende metinge van t clooster tot Oosterhout voormaels genaemt de blauwe camer Gemaeckt by my ondergeschreven gesworen lantmeter ten verzoeck van mynheer B. Cruyt proost der selver clooster inden jare 1650’.
Die meneer Cruyt is:
1635-1655 Baltasar Cruijt, abdij: St. Michiels Antwerpen
‘Proost’ is een beroep:
Een proost (lat: praepositus) is een geestelijk leider van een rooms-katholieke instelling, tegenwoordig vooral in Vlaanderen maar in het verleden ook in Nederland. Men vindt de ambtstitel in uiteenlopende organisaties en bevoegdheden
Het centrale gebouw, het slot, is goed te herkennen. Maar er is nog veel meer te zien.
Kaarten zijn niet zo mijn ding maar dit is een leuke manier om de schaal op de kaart te vermelden: ‘Desen passer begrypt vyf Bredasche roeden’.
De roede is een meeteenheid. Die kon verschillen van stad tot
stad of van streek tot streek.
Breda (+ Baronie van Breda) (Stad en Lande van Breda, Noord-Brabant)
uitgezonderd Roosendaal en Etten; 1 roede = 20 voet.
Een roede= 5,68 m
Nipper, p. 206: ook korte roede = 3,10 m = 12 voet
Waarbij ik vermoed dat ‘Nipper’ verwijst naar:
Titel: 18 eeuwen Meten en wegen in de Lage Landen
Auteur: G.J.C. Nipper
Uitgever: Uitgeversmaatschappij Walburg Pers, Zutphen, 2004
ISBN: 90.5730.280.2
De reeks Pleurants van Folkert de Jong vond ik prachtig!
Folkert de Jong, Pleurants, 2023, gebakken klei en cement.
De voorkant van de kapel of kerk van Sint-Catharinadal is behangen met een kunstwerk van Delphine Courtillot. Het werk heet ‘Het oog’ en is uit 2023.
In de kerk treffen we het werk aan van Ann Veronica Janssens,
Gaufrettes Suite, 2023.
Dit effect doet het altijd goed in zo’n sfeervolle ruimte
maar erg origineel is het naar mijn idee niet.
Oordeel zelf.
Een blikvanger in het centrum van Breda is het voormalige
PTT-gebouw op de hoek van de Keizerstraat en de Houtmarkt.
Het staat al lang leeg of werd (deels) in gebruik genomen
voor allerlei doeleinden (meubelwinkel, BredaPhoto, enz).
Het gaan woningen worden en er is een begin gemaakt met
het slopen van tenminste een deel van de bestaande bebouwing.
Wat precies de plannen zijn weet ik niet maar de
sloopwerkzaamheden zijn al indrukwekkend.
Vanaf de voorkant, waar vroeger onder andere een postkantoor heeft gezeten, lijkt het gebouw nog redelijk ongeschonden.
Maar aan de achterkant lijkt een kwart tot een derde gesloopt te worden.
Links een soort van brandweerslang op een grote ladder om het stoffen bij het slopen zoveel mogelijk te beperken. Rechts op een nog grotere kraan een knijper die beton stuk knijpt en metaal losrukt.
Het volgende hapje.
Voor mij is de natuur een van de grotere als het niet
de belangrijkste factor voor het succes van de
tentoonstellingsserie.
Ook in de foto’s van vandaag zie je daar veel van terug.
Rick van Meel, Juno, 2019 – 2023. EPS Foam (piepschuim).
Frank Havermans, KAPKAR/ H3H-YPB, 2023.
Kathrin Schlegel, Cloth, 2023.
Ghada Amer, Love Grave, 2003 – 2023.
In een mooi deel van een parklandschap waarvoor je eerst
door een muur heen moet, is na De Opdondertjes een film
te zien van David Claerbout.
Op een goed gekozen plaats in het landschap is een animatie te zien. Een animatie is per definitie een soort van immitatie van het echte. Fragmenten van ‘Jungle Book’, geinterpreteerd of gemanipuleerd door David Claerbout, in een cultuurlandschap.
David Claerbout, The pure necessity, 2016 – 2023.
Even verder op is een werk te zien van Lisette de Greeuw (niet op deze foto). Als idee misschien geslaagd maar voor mij werkte de stukken zandsteen niet. Maar het verschijnsel ‘dappled light’, het bewegende licht dat je ziet als je onder een bladerdak loopt. Dat zich als vlekken op de grond of op voorwerpen presenteert. Dat is de moeite waard om gezien te worden. Even later zie ik het nog eens.
Volgens de gids heet de reeks werken van David Bade ‘Badevaart’. De vrijwilliger noemde dit Geloof, hoop & liefde.
Omhels me…
‘Shut up’
In het NRC van 22 juni was Toef Jaeger die laatste kreet ook al opgevallen aan de H3Hbiënnale in Oosterhout.
Twee ‘nieuwe’ albums van twee heel verschillende gitaristen:
Eric Clapton en Pat Metheny.
In een boek uit 2009 vertelt Pat Metheny dat zijn grootste
invloeden in zijn jonge jaren oa de Beatles zijn.
Clapton had ook met regelmaat met de Beatles te maken.
Al was het alleen al door zijn huwelijk met de
vrouw van George Harrison.
De quote uit het boek:
He cites The Beatles, Miles Davis, and Montgomery as having the biggest impact on his music.
Het album van Clapton bevat opnames uit 1990 en 1991 van optredens in The Royal Albert Hall. Samen met blues legendes als Robert Cray, Buddy Guy en Albert Collins. De dubbel CD komt met een DVD met daarop een concertregistratie. Eric Clapton, 24 nights: blues.
Dream Box van Pet Metheny bevat veel recente stukken van Metheney zelf. Ook electrice gitaar maar ‘quiet’, rustig. Waar Clapton terug gaat in de tijd en op zoek is naar de blues, daar gaat Metheny op zoek in een soort van dagelijkse droom (the waves are not the ocean) naar een soort van ideaal instrument (een ‘box’).
Het is even schakelen tussen deze twee grootheden maar
dat doe je met plezier.
Pat Metheny komende week op het North Sea Jazz!