Omdat ik druk ben met het ‘Boekbindersboek’ blijft de schenkelworkshop even liggen maar als er een nieuwe aanwinst is volgen er al wel foto’s. Deze schenkel is nummer 4.
Het illustere viertal.
Tagarchief: workshop
Kennismaking met Arabische kalligrafie
Een vaste schrijfhand heb ik niet.
Mijn handschrift is een ramp.
Toch heb ik al meerdere malen deelgenomen aan een
workshop kalligrafie.
Maar nog nooit Arabische kalligrafie.
Toen zich onlangs de kans voordeed een workshop te
combineren met een bezoek aan de tentoonstelling
‘Groeten uit de Oriënt’ in het Huis van het Boek,
heb ik meteen ingeschreven.
De workshop werd gegeven door Mohamad Badenjki. Ik zat vrij ver vooraan maar helemaal links van zijn presentatie. De foto’s die ik er van gemaakt heb zijn daarom in een beetje vreemde vorm. Maar het gaat om de inhoud.
Wat ik leuk vond aan de workshop was:
= je weet dat het Arabisch van links naar rechts
geschreven wordt. Dat geldt niet alleen voor het
Arabisch. Maar weten en ervaren zijn twee dingen.
Dus nu je begint aan een eerste poging een letter in
het Arabisch te schrijven is dat meteen wennen.
– het Arabisch heeft een hele ontwikkeling doorgemaakt
en net als de Arabische dialecten van Noord-Afrika
kent men een serie van schriftstijlen die zich
ontwikkeld hebben in de rijd en naar geografische locatie.
– het Arabische schriften richten zich in eerste instantie
op de medeklinkers. Ook daar zijn andere voorbeelden van maar
voor mij blijft het altijd enorm wennen. Welke klinker
bij een medeklinker hoort wordt in het Arabisch aangegeven
met ‘streepjes’.
Een abjad of consonantschrift is een schrift waarin (in tegenstelling tot ”echte” alfabetten) elke letter of glief staat voor een medeklinker, en waarbij het aan de lezer wordt overgelaten om zelf een geschikte klinker erbij te lezen.
– de Arabische letter kent ook verhoudingen om de grootte
van de verschillende onderdelen van een letter.
In ons westers schrift kennen iets vergelijkbaars (de
lijntjes en hulplijntjes waartussen we leren schrijven).
In het Chinees gebruiken mensen die karakters leren schrijven
een soort van ruitjespapier.
Die verhoudingen blijven gelijk wanneer je de tekst
klein of groot schrijft.
Arabische schriftstijlen. Mohamad Badenjki is een meester in onder andere het Sulus. Mohamad Badenjki is afkomstig uit Syrië en de namen die hij gebruikt houden verband met zijn afkomst. Je vindt de naam ‘Sulus’ wel op internet maar waarschijnlijk zijn er meerdere schrijfwijzes voor hetzelfde schrift. Zo begint deze lijst met ‘Al Kufi’ en lees ik op internet daarvoor ook de naam ‘Kufic’.
Na de introductie gaan we zelf aan de slag. Dit is de werkplaats met een pen van bamboe en een kleine voorraad inkt (heel slim in een potje met daarin een stukje zijde: beter voor de pen en geen druppels inkt knoeien.
Het gereedschap (en de handen) van een kalligraaf.
‘Sulus’ betekent ook ‘één derde’. Dus dat dicteert de helling van het schrift (hoe schuin je schrijft).
Je kunt wel zien dat ik aan het oefenen ben geweest maar dat het nog heel lang gaat duren voor het iets wordt.
Dit is een deel van het Arabisch alfabet. Het begin dus rechts met de eerste letter: Alif.
De laatste oefening was dat Mohamad Badenjki je naam zou voorschrijven zodat we dat zelf ook eens konden proberen. Ik vroeg hem niet mijn naam maar om ‘Argus’ te schrijven. Van naschrijven kwam het bij mij niet. Ik was nog te druk met de eerste oefeningen.
Het was een heel leuke workshop en Mohamad Badenjki geeft die met enige regelmaat.
Korte schenkelworkshop
Met wat restverf.
De schenkelworkshop 25
Vandaag was er niet zo veel te melden.
De jaarwaaier is gereed.
Helemaal tevreden ben ik niet maar ik heb niet het
idee dat ik de afbeelding beter kan krijgen.
Dus voor nu even stoppen.
Het boek-in-boek katern is ook gereed.
Dat moet nog een beetje op maat gesneden worden maar
dat ga ik later doen.
Intussen ben ik begonnen een kleine werkplank te maken om het lino snijden comfortabeler te maken. De plank krijgt een stootrand waartegen de lino gelegd kan worden. Die zal dan beter blijven liggen. Aan de andere kant krijgt het blad een rand om achter de tafelrand te blijven hangen. Binnenkort een foto van dit heel eenvoudige voorwerp. Voor nu 1 rand met houtlijm vastgezet. De volgende keer spijkers meenemen om de randen ook vast te kunnen spijkeren.
De Schenkelworkshop 24
Gisteren eerst nog even gewerkt aan de jaarwaaier.
Van licht naar donker. Nog één jaartal te gaan.
Van de twee pagina’s met een schenkelmonument is er één met een gouden schenkel. Die zie je hier. Hiermee is het middelste katern gereed. De boek-in-boek constructie moet nog op maat gesneden worden en straks genaaid worden met de andere twee katernen.
De Schenkelworkshop 23
Nadat ik het bladgoud op de testafdruk nog aangerold heb en overtollige stukje bladgoud verwijderd heb, kan ik beginnen aan één van de twee bladen met een afdruk van het schenkelmonument, dat in het boek gaat komen. Eén van die twee bladen krijgt een gouden schenkel. Dus begin ik met een dikkere lijm aan te brengen.
Daar plaats ik een stuk van een heel dun vel bladgoud heel voorzichtig op. Dan druk ik dat aan, eerst met de haren van een kwast, dan met mijn vingers. Voorzichtig dat het goud niet scheurt. Dan is het wachten tot morgen dat het goed droog is om de overtollige delen weg te halen.
Daarna had ik tijd om weer eens verder te gaan
met de jaarwaaier. Op de testafdruk kwam nog 1 jaartal.
Dat heb ik er op gedrukt met de nieuwe inkt.
Het papier is heel zacht geel of crème waar de jaarwaaier op komt te staan. Dus wilde ik ook eens proberen wat een witte afdruk doet. Omdat dit niet gelijk bij de eerste afdruk tot een goed gevolg leidde bedacht ik de tweede druk, op dezelfde plaats, te drukken met een mengsel van wit en blauw.
Dat lukte beter. Dat heb ik toen tot werkwijze verheven.
Daarom deze nieuwe kleuren op de definitieve pagina. De jaarwaaier gaat nog drie jaartallen bevatten.
De Schenkelworkshop 21
De laatste foto van het vorige bericht over het boek
‘Soep’, met de titel De Schenkelworkshop,
eindigde met een foto van een linosnede die weer
wat verder was bewerkt dan een vorige versie.
Maar met inkt erop is beter te zien wat de volgende
drukgang voor effect kan hebben.
Dat zien we vandaag in dit bericht.
Dit is het startpunt voor vandaag. De lino zoals bijgesneden de vorige keer, maar nu met een rode inkt. De rode inkt zal gezet worden op de zwarte basis, het schenkelmonument, zoals dat de vorige keer te zien was. De rode driehoekige vorm is de plaats waar 3 schenkelvormen over elkaar liggen.
Dit is het eerste testresultaat. De karakteristieke schenkel blijft gewoon zwart. De andere schenkelelementen worden door een arcering verder ingekleurd.
Dan de testafdruk op het gele papier. Deze afdruk (en de vorige trouwens ook) zijn echt alleen testafdrukken en komen niet in het uiteindelijke boek.
Dit is wel een afdruk die in het boek zal worden opgenomen.
Dat is ook het geval voor deze afdruk. Je ziet net aan de linkerkant dat dit een van de pagina’s is waarin het boek-in-boek idee wordt uitgewerkt. De beide afbeeldingen zullen uiteindelijk niet gelijk zijn aan elkaar (nog los van verschillen als gevolg van het drukproces).
Na de afdruk in rood komt er nog een volgende drukgang. Alle delen waar de schenkelvormen elkaar overlappen, die dus dubbel zijn, krijgen ook een dubbele kleur opgedrukt. Daarvoor is alles van de lino weggesneden wat niet die volgende kleur krijgt. Met uitzondering van de buitenranden en de enige plaats waar de schenkelvormen elkaar driedubbel overkappen. Die driedubbele plaats blijft massief maar is wel bijgesneden ten opzichte van de rode afdruk. Daar zien we later deze week hopelijk weer wat van.
Naast het afdrukken van de lino’s ben ik aan het nadenken
over een paginagrootte lino-afdruk met als thema ‘Soep’.
Meestal maak ik geen schetsen maar dat ben ik nu toch
aan het proberen.
Om letters bij het linosnijden te betrekken probeer ik met
millimeterpapier meer gevoel te krijgen voor wat er komt
kijken bij letterontwerp.
De Schenkelworkshop 20
Van de achtergrond van het ‘Schenkelmonument’ zijn
een aantal blauwe afdrukken gemaakt. Ik heb de achtergrond
van de lino weggesneden en wil nu de achtergrond van
het ‘schenkelmonument’ met zwart een basis geven voor de
volgende drukgangen.
Dit is de linosnede met zwarte inkt. Deze inkt dekt goed. Omdat ik niet tevreden ben over de gekleurde inkten die, volgens het etiket, speciaal voor linodruk gemaakt zijn, heb ik deze week verschillende kleuren in kleine hoeveelheden gekocht van een ander merk. Hopelijk komen die deze week zodat ik die kan gaan uitproberen. Het kan natuurlijk ook aan mijn gebruik liggen dat de inkten niet doen wat ik graag zou zien.
Dit is dan het resultaat:
Omdat ik tevreden ben met het eerste testresultaat
besluit ik meteen het drukken op de originele pagina’s
van het boek voort te zetten.
Dan maak ik de testdrukken af. Dat geeft me straks gelegenheid
om de volgende drukgangen nog te kunnen testen.
Als ik de lino schoonmaak verdwijnt ook de tekening weer. Dat is jammer maar die kan ik intussen eenvoudig er terug opzetten. Dan kan ik de volgende stap in het snijden van de lino zetten.
Arceringen van de diverse (schenkel)onderdelen.
Dan snij ik de meest karakteristieke schenkelvorm ook weg. Daarmee hoop ik er voor te zorgen dat de zwarte kleur niet meer geraakt wordt door andere kleuren inkt. Overigens in het uiteindelijke resultaat ga ik nog wel iets met die schenkel doen maar nu eerst de arceringen afdrukken.
Even weer alles bij elkaar gelegd. De zwarte inkt die veel beter dekt en zich beter laat verwerken heeft als eigenschap dat hij langer moet drogen.
De Schenkelworkshop 18
Er lopen op dit moment drie zaken, een beetje door elkaar.
Ik schrijf de toelichtende tekst voor het boek Soep.
Voor het middelste katern voor dat boek ben ik nog een
lino aan het maken gesneden in linoleum.
Voor de tekst, katern 1, ga ik naast de tekst ook wat
drukwerk opnemen met de afficheletters en wellicht
nog met de linosnedes die ik gemaakt heb (of nog ga maken).
Onderdeel van het drukwerk voor katern 1 wordt mijn
‘jaarwaaier’.
Ik probeer om ieder jaar goed te laten drogen voor het volgende
jaar op de waaier geplaatst wordt. Dit is nog steeds een
test. Ik heb de lijnen van de as van ‘2020’ naar de bovenste
hoeken gebruikt om er ‘2020’ langs te leggen. Maar daardoor
komt de rode ‘2020’ niet mooi te liggen.
Dat moet een lijn van 45 graden worden ten opzichte van de
onderkant van het boek.
Dat ga ik de volgende keer uitproberen.
Dit is waar ik nu ben:
Jaarwaaier voor 2020.
Van mijn ‘Schenkelmonument’ heb ik de achtergrond gesneden. Het idee is om het ‘schenkelmonument’ een volgende keer in zwart af te drukken en om daarna de arceringen aan te brengen op de verschillende onderdelen van de vorm. Dit is een testafdruk. Helaas komt het centrum van de lino niet mooi op papier.
Maar de achtergrond, zeg maar de blauwe lucht, is voldoende. Dit is een eerste druk van een afbeelding die in het boek komt.
Ik had al gezien dat bij het schoonmaken van de lino de tekening die er met een zwarte stift was opgezet waar gewoon weggewassen werd. Daarom had ik van mijn schenkelsjablonen vastgelegd welk sjabloon ik waar gebruikt had. Hopelijk kan ik daarmee de tekening reconstrueren.
De tekening er terug opzetten.
Dat lukt. Dan ga ik vervolgens de hele achtergrond wegsnijden zodat alleen het ‘Schenkelmonument’ overblijft en de blauwe achtergrond blauw blijft.
Gereed voor de volgende drukgang. Maar dat gaat weer een paar dagen duren.
De Schenkelworkshop 17: jaarwaaier
Vandaag was er weinig tijd om aan de schenkelworkshop te werken. Ik ben een test aan het maken op het juiste papier voor de ‘jaarwaaier’. Vorige keer had ik daarvoor het eerste jaartal gedrukt in zwart. Vandaag volgde stap twee in rood.
De Schenkelworkshop 13
Het idee voor het boekje Soep is om drie katernen
op te nemen in een klein boekje.
Het centrale katern is het katern met daarin het
boek-in-boek mechanisme met daaromheen illustraties
die gebaseerd zijn op de vormen van de schenkel.
Tot nu toe is dat gelukt met de zaagvlakken van
de schenkel. De min of meer ronde buitenkant
is tot nu toe nog niet benut.
Daar loop ik al even over te denken.
Vandaag heb ik het papier voor katern 1 en 3
gevouwen en open gesneden.
Daarnaast loop ik na te denken over de tekst.
Misschien wil ik ook nog een fotokatern opnemen.
Met de foto’s wordt het maakproces onderdeel
van het eindresultaat.
Vandaag Zaansch bord gekocht om daar de omslag
van te maken.
Daarom vandaag veel testdrukken en weinig
afdrukken die ook in het uiteindelijke resultaat
terecht zullen komen.
Stel je voor dat ik dit maak met drie kleuren: de horizontale bijvoorbeeld in rood, de verticale in zwart en de tussenliggende in een andere kleur. Daarbij de verticale als laatste en dus best leesbaar. De verticale en die er gelijk naast die is verkeerd afgedrukt. De ‘2’ moet het buitenste teken blijven. Dit uitprobeersel was ook om de rode inkt goed in te rollen.
Tests om op eerder afgedrukte zwarte afbeeldingen nu een rode te zetten. Ik kies er bewust voor om niet een situatie te creëren waarin je er voor kunt zorgen dat de linosnedes precies boven op elkaar afgedrukt worden.
Deze afdruk is op hetzelfde papier als waarmee de katernen worden gemaakt voor het boek.
Ik ben niet ontevreden met het testresultaat.
Deze twee komen in het uiteindelijke boek.
Dan maak ik nog een paar testafdrukken op verschillende kleuren papier. De eerste drukgang heb ik eerder deze week gemaakt.
Wenskaart, afdruk met alleen rode inkt.
De laatste afdruk heb ik gemaakt op een stuk linoleum. Eens zien hoe het daarin snijdt.
Het begin is gemaakt. Dit is vooral om te oefenen en het gevoel voor de linoleum te krijgen. Dan ga ik denk ik nog een nieuw schenkelontwerp maken en dat ook uitwerken met deze echte linoleum.
Er is dus nog veel te doen.
De Schenkelworkshop 07
Waarschijnlijk zul je niet altijd iets leren
van elk Schenkelworkshop bericht.
Vandaag laat ik zien dat ik worstel met de inkt.
Voor lino zijn er papiersoorten die veel beter
geschikt zijn dan anderen. Maar daar wil ik
eigenlijk geen rekening mee houden.
Mijn resultaat hoeft niet perfect te zijn.
Soms leveren ‘verkeerde’ materialen ook verrassende
resultaten op.
Oude acrylverf is niet perfect om lino’s mee
af te drukken (dit is een understatement).
Maar toch.
Onder de lino en boven de afdruk met een groene acrylverf. Daar waar dekking is van de verf is die slecht,op sommige plekken zit meer verf in de uitgesneden lage delen dan op de hogere delen van de lino. Toch is het effect interessant.
Dan nog eens met een gele verf/inkt gewerkt die speciaal voor lino wordt verkocht (voor op scholen). Ik heb 4 of 5 kleuren. Tussen de kleuren zitten grote verschillen. In dekking, in dikte. Hier is met geel op een eerdere afdruk gedrukt. Dat het papier ook geel is heeft natuurlijk ook impact. De zwarte inkt is een inkt op waterbasis die ik in de Verenigde Staten kocht. Klein blik. Je hebt maar weinig nodig. Mooie kleur. Kwaliteit waar ik heel tevreden over ben. Op zich niet duur maar de verzendkosten zijn hoog. Maar ik moet eens meerdere kleuren kopen van die kwaliteit.
Met een rode kleur op een zacht blauwe ondergrond.
Met rood op een groene papier soort.
Met rood op het papier van boek-in-boek.
Vier schenkelstempels bij een echte schenkel.
De Schenkelworkshop 06
De vorige keer was ik bezig met het afdrukken van een linosnede.
Een lino met als onderwerp een compositie van schenkels.
Deze keer heb ik dezelfde lino nog eens onder handen
genomen. Hier en daar materiaal weggehaald, soms
kleine oppervlaktes en een paar lijnen toegevoegd.
Maar daar zijn nog geen afdrukken mee gemaakt.
Ik was ingenomen met de titel ‘Soep’ en wilde toch nog
eens proberen met een set oudere letters (oud en versleten)
of ik daar iets mee kon.
Die letters zijn zo’n dik 10 centimeter hoog.
Waarschijnlijk zijn deze 4 letters van drie verschillende sets afkomstig. De letters P en E lijken uit dezelfde set afkomstig te zijn. De letter O heeft een andere afkomst (ander materiaal) en lijkt de slechtste drukkwaliteit op te leveren. De letter S is van een veel recentere set. Daar is nog maar weinig mee gedrukt. Maar waar het om gaat is dat het de tekst ‘SOEP’ oplevert.
Met de blauwe drukinkt lijken de verschillen al kleiner te worden. De uitdaging is tweeledig: de letters zijn te groot voor het formaat en gaat het lukken van de letters een redelijk resultaat te krijgen. De eerste stap was om de letters met schilderstape met elkaar te verbinden tot 1 grote stempel.
Voor het drukken gebruik ik de gietijzeren boekenpers. Dit is het eerste resultaat. Dat delen schraal zijn had ik verwacht. Dat is bijna altijd zo bij een eerste afdruk. Maar je ziet ook de de letters S en O niet op gelijke hoogte liggen. Daardoor wordt (vanuit de S bekeken) het eerste randje van de O niet voldoende afgedrukt op het papier. Het papier is overigens heel anders dan dat waarop uiteindelijk de soep moet belanden.
De volgende afdruk is al beter.
De derde afdruk is gemaakt op een vel papier dat, eenmaal gevouwen, net iets kleiner is dan het papier van het katern dat ik uiteindelijk wil gebruiken. Op deze manier vallen er delen van de letters S en P weg maar is het woord nog altijd leesbaar.
Omdat het om een dubbelgevouwen vel papier gaat kan het al wel dienen als een kaart.
Dit is hoe de tekst op het uiteindelijke katern is afgedrukt. De letter O is nog steeds niet compleet. Maar het kan er mee door.
Zo ziet de lino eruit na een tweede snijbeurt. Daar ga ik deze week weer mee drukken. Ben benieuwd of dat gaat werken.
De schenkelworkshop 04
Nu de schenkel in de vernis zit ben ik van plan de schenkel te combineren met de gelli-plate techniek. Eenvoudig met vaak snel, leuke resultaten. Voor deze oefening gebruik ik de niet-bedrukte achterkant van een stuk pakpapier waar pas geleden een boek in bezorgd is.
De eerste laag bestaat uit twee kleuren verf. De volgende laag is veel donkerder (of meer dekkend) en daar heb ik geprobeerd de vorm van de schenkel een paar keer in te drukken.
Maar het effect van de schenkel is beperkt. Ik heb ook geprobeerd de schenkel als stempel te gebruiken. Dat viel niet mee. Dat kan te maken hebben met de verf. De verf is acryl. Die komt uit een set met misschien wel 24 kleine tubes. Al gauw 7 jaar oud. Weggooien is ook zo wat. Het kan ook zijn dat ik voor laag twee te veel verf heb gebruikt.
Het papier valt me niet tegen. Het is natuurlijk maar pakpapier met plakband en vouwen. Maar de verf pakt goed op de ondergrond. Misschien voor het schenkelboek eens nieuwe verf kopen.
Voor de volgende poging ga ik een sjabloon combineren met de gelli-plate techniek. De sjabloon is gemaakt door op een stuk papier een aantal omtrekken van de schenkel over elkaar heen te laten vallen. Daarna alles weggeknipt dat geen schenkel is. Hier ligt het sjabloon op de gelli-plate (A5) die ik heb.
Na een eerste drukgang is dit het resultaat.
Een afdruk van verf die op de achterkant van het sjabloon zat.
Hier een minder dekkende, overwegend gele afdruk, over een eerdere druk met sjabloon.
Zo ziet een kant van het sjabloon er uit na een aantal keren gebruikt te zijn.
Hier is het sjabloon gebruikt om overgetrokken te worden op materiaal dat geleverd wordt om linosnedes te maken. Het is een zachter materiaal dan het traditionele linoleum.
Dan met een raster- en lijnenspel gesneden. Wat dit gaat opleveren gaan we een volgende keer zien.
boekblok
Genoeg materiaal om er de volgende keer mee door te gaan.
Het leverde ook een idee op voor een nieuwe vorm van boekblok.
Binnenkort meer.
De schenkelworkshop 03
Naar mijn idee zit de schenkel goed in de vernis.
Dus dat wil zeggen dat ik kan beginnen met experimenteren.
Uiteindelijk wil ik een boek maken met ‘van alles schenkel’
maar daarvoor wil ik wel het een en ander uitproberen.
Het meest eenvoudige is werken met potloden.
Ik heb nog een klein stapeltje kaftjes liggen.
Op de voorkant is de tekst ‘Argusvlinder’ gedrukt met
afficheletters waaraan wel het een en ander mankeerde.
Dat was geen ramp maar die staat maar te staan (ik denk dat
het er zo’n 15 zijn). Een eerste heb ik vanmiddag gebruikt.
Gebruikmakend van de schenkel en een potlood ontstaat een soort van schenkelketting. Het zijn geen schenkels en de ‘schakels’ liggen twee-dimensionaal over elkaar. Een kant van de schenkel is gereduceerd tot een vorm.
Die schakels zijn ingekleurd met kleurpotlood. De lijnen zijn met zwarte pen benadrukt.
De schenkelworkshop
Mijn schenkelworkshop is anders dan andere workshops.
Je hoeft er niet voor naar mijn werkplaats te komen.
Het kost niets.
Je weet dan ook niet wat de uitkomst zal zijn.
Want dat weet ik zelf ook nog niet.
Of alle stappen nodig zijn, ook dat weet ik pas na afloop.
Wil je dingen anders doen dan hoor ik graag wat het was en
of het gelukt is.
Men neme een schenkel (inderdaad het is niet voor vegetariërs).
Kijk eens goed naar de prachtig vormen.
Mijn moeder heeft de schenkel, na er soep van gemaakt te hebben,
nog schoongemaakt met bleekmiddel.
Omdat ik de schenkel op verschillende manieren wil gaan gebruiken en ik niet wil dat straks verf zich ongewenst gaat vermengen of verkleuringen gaat afgeven, lak ik de schenkel eerst met vernis. Acrylvernis, want die heb ik staan.
De creatieve resultaten gaan straks in mijn schenkelboek ondergebracht worden. Het papier dat ik heb liggen is bijvoorbeeld 64 bij 45 centimeter. Andere maten en kleuren zijn natuurlijk allemaal mogelijk. In het uiteindelijke boek ga ik ook foto’s verwerken. Dat is nu tenminste het idee. Dus daar moet ik nog iets voor gaan bedenken.
Dus eerst even nagedacht over hoe ik het papier ga vouwen en opensnijden. Dit zal wel tegen alle regels van de looprichting zijn maar ik ga geen boek maken van honderden pagina’s.
Bij het vouwen leg ik het papier natuurlijk tegen de metalen lineaal. Dat helpt om de pagina’s gelijk aan elkaar te houden. Snij het papier los aan alle kanten behalve aan de kant die de rug gaat vormen. Doe dit voordat het papier gaat vervormen tijdens het vouwen.
Afhankelijk van de gewenste afmeting, tussentijds het papier draaien. Dit zijn natuurlijk maar wat ‘pauzefoto’s’. Ik moet het vernissen onderbreken met pauzes zodat de vernis voldoende kan drogen voor de tweede laag. Bovendien moet ik alle zijdes vernissen.
Tussendoor snijden. hier is het papier nog niet helemaal losgesneden. Uiteindelijk heb ik dat wel gedaan. Vooral omdat er straks in katernen afgewisseld moet kunnen worden met katernen met foto’s. Misschien op ander papier (met andere kleur?).
De vernis kan nu zo’n 24 uur drogen. Om er voor te zorgen dat ook de onderkant goed kan drogen heb ik kopspelden in de folie gestoken. De een over de andere. Zo blijven de spelden hopelijk een beetje omhoog.
Idee is dan dat de onderkant van de schenkel (in zoverre een schenkel een onderkant heeft) een beetje boven de folie blijft steken op de spelden en dat zo de onderkant ook kan drogen.
Morgen maar eens gaan zien of dat gelukt is.
Dan ook even bekijken of er nog een laag nodig is.
Argusvlinder 