Deze keer een toeristische foto: Jain-beelden in de rotswand van het fort van Gwalior, Het zijn ‘Tirthankaras’. Madhya Pradesh, India. De groep met beelden is veel groter dan deze foto. Ze heten ‘Gopachal Rock-cut monuments’.
Tagarchief: Madhya Pradesh
Driemaal Ganesha
The Met in New York heeft een tentoonstelling met
werken die Ganesha uitbeelden.
Via hun website kies ik drie voorbeelden.
Prachtige voorbeelden, volgens mij.
Standing Ganesha, pre-Angkor, second half 7th century, Cambodja, stone.
Dancing Ganesha, Kalacuri dynasty, circa 10th century, India, Madhya Pradesh, red sandstone.
Seated Ganesha, 16th century, India, Odisha, ivory.
Harappa – Maurya Dynasty
Terug in het National Museum in New Delhi
vervolgen we onze weg door de fantastische collectie.
Er is een schat te zien. Juwelen uit een plaats met de naam Mandi. Het is de moeite waard om het verhaal op Wikipedia er eens op na te slaan.
De vitrine met een groot aantal voorwerpen.
Jewellery Hoard from Mandi
The chance discovery of gold jewellery from the ancient site of Mandi, district Muzzaffarnagar (western Uttar Pradesh),
in association with other materials of the Harappan genre, shot the site into prominence on the Harappan archaeological map of India.
The discovery was in form of a large treasure of gold and silver ornaments besides ornaments od semi-precious stones.
Thew villagers found the treasure in course or agricultural operations.
Yhe gold jewellery, kept in the copper containers, consisted of big and small “heart shaped” Kara-S (bangles), spacers, terminals, conical beads, etc.
This jewellery collection is comparable to those of Mohenjodaro, Quetta and Allahadino.
The treasure of the gold jewellery recovered from Mandi is the largest so far found in the Bronze Age Harappan civilization of South Asia.
Een flinke stap in de tijd. De Harappan-periode laten we achter ons. We stappen in de tijd van de Maurya Dynasty. Dit beeld van een man met een snor is een voorbeeld van het beeldhouwwerk uit deze tijd.
Ook deze kop van een man met tulband is uit die tijd.
Er viel een hele tekst over dit tijdperk te lezen:
Maurya Dynasty
4th – 3rd century BCThe decline of the urban Harappan culture in 2000 BC was succeeded essentially by rural cultures which were followed by another phase of urbanization.
4th Century BC witnessed the rise of Magadha Empire (present day Bihar) under the rule of Chandragupta Maurya in 323 BV.
The empire later expanded and for the first time was politically unified under Ashoka (circa BC 272 – 231), the most illustrious of the Mauryan Kings.
During his rule the Mauryan Empire extended from Afghanistan in the Northwest, to Orissa and Nepal in the east and Andgra Pradesh and Karnataka in the south.The first organized art activity in India on a bigger scale and durable material like stone belong to this period.
The Mauryan sculptures and art motifs have two distinct sources of inspiration: indigeous and West Asian.
The influence of Perso-Hellenistic art can be traced back to the time of Chandragupta Maurya, who, it seems, patronized the craftsmen from Achaemenid empire (present day Persia).
The famous stone peristylar assembly hall (commonly called the “Chandragupta Sabha”) following a Persopolitan model built by him at Kumrahar near Patna, is especially noteworthy.
Fall of Achaemenid Empire, resulting from the campaign led by Alexander the Great, caused an influx of unemployed craftsmen to the Mauryan court, thus instituting dramatic changes in both technique of sculpting and art styles, essentially in the development of stone working methods.
The important art centers of the Mauryan Empire were Pataliputra, Buxor, Mathura, Kaushambi.Stone came to ve associated permanently with Indian art from the times of Ashoka.
The cultural interaction with West Asian countries may have inspired him to go for monumental art and architecture in stone.
During this period different manifestations of art such as Rock cut caves, Monolithic pillars, Ring stones, Disc stones and Terracotta objects were popular.
Representations of these manifestations van be viewed in the translite.Rock cut caves
The magnificent rock cut caves of Barabar and Nagarjuni hills near Gaya in Bihar are vivid examples of the monumental work undertaken during this erz.Monolithic pillars
Ashoka’s reign was marked by meticulously carved monolithic pillars with magnificent animal capitals and inscribed edicts, of which the lion capital of Sarnath, adopted as the National emblem of India (displayed at Archaeological Museum at Sarnath near Varanasi) and the bull capital from Rampurva (now displayed in the Rashtrapathi Bhawan) are well -known.
Stome art of this period was characterized by a high polish achieved by probably rubbing the surface with fine grained sand and buffing it with cloth of animal skin.Stone sculptures
The stone sculptures of the Mauryan period are also reminiscent of the high polish, such as the famous Yakshi or female figure with flywhisk, in chunar sandstone found in Didarganj (in Patna) now in Patna Museum.
Displayed in this gallery are few significant fragments of stone sculptures displaying high technical skills, discovered in Sarnath.
The West Asian influence is notable in the two male heads displayed, characterized by a mustache and turban respectively.Ringstones and discstones
Ringstones and discstones, though small, depict some of the finest carvings in earlt lithic art and can be regarded as cult objects.
The discstones appear to be related to ring stones in evolution, iconography, size and general shape but have no central void and usually undecorated.
They represent an extraordinary miniature world in itself with intricately carved mythical and ritualistic motifs.Terracotta objects
Terracotta figures moulded in lively poses form an important group of art objects during the Mauryan period.
Due to the agrarian nature of the Indian society, earth was symbolised in the popular cult of Mother Goddess (the source and sustainer of life) which appear to be the popular cult of the period.
One of the most outstanding examples from Mathura, on display, is a seated Mother Goddess with a child on her lap.
Moulding techniques were used for the face, whereas the body was hand modeled and the elaborated headdress, decorated with rosette disc, ornaments like sarpa-kundalas (coiled rings) were applied, hence the technique is referred as “appliquĆ©”.The dawn of monumental and imperialistic sculptural art and architecture, patronized by the state for the first time, was the noteworthy contribution of the Mauryas.
Pillar showing Jataka stories, Sunga 2nd century BC. Bharhut, Madhya Pradesh.
Asitas visit to Suddhadhana, Satavahana, 1st – 2nd century AD, Amaravati, Andhra Pradesh.
King on an elephant (Railing cross-bar), Sunga, 2nd century BC, Mathura, Uttar Pradesh.
Een beetje India, een beetje China (met de Assistant to the Judge of Hell)
In het British Museum zie je zoveel moois.
Deze keer een paar voorbeelden uit India en China.
De kwaliteit is fascinerend: Stone bracket sculpture of a dancer, about AD 1100 – 1200, Karnataka, India.
Sandstone sculpture of Harihara, about AD 1000, probably Khajuraho, Madhya Pradesh, India. Khajuraho is schitterend. Ik was daar in 1995. Een heel landelijk gebied. Je kunt er goed fietsen. Schitterende tempels.
HindoeĆÆsme is voor westerlingen vaak moeilijk.
Maar de kunst helpt ons een aantal klassieke beelden te herkennen.
Wikipedia:
Harihara is the fused representation of Vishnu (Hari) and Shiva (Hara) from the Hindu tradition.
HariHara is een vertegenwoordiging van de samenvloeiing van Vishnu (Hari)
en Shiva (Hara).
Shiva (linkerhelft) is in dit beeld te herkennen aan de Trishula (drietand).
Vishnu (rechts) aan de Chakra (meerdere vormen maar hier ‘wiel’) en Conch (schelp).
Sculpture of Vishnu and Lakshmi, about 1000 – 1100, probably Duladeo Temple, Khajuraho, Madhya Pradesh, India.
Dan nog twee werken uit China. Eerst een prachtig schilderij. Heel groot en daarom past het niet helemaal op de foto. Tang Yin, Thatched cottage in the Western Mountains, 1520, Ming, Jiangsu Province.
Het huis en de eigenaar die we in het huis zien, staan centraal op het schilderij. De eigenaar is de opdrachtgever van het schilderij. Die sfeer in de bergen en met de natuur is geweldig.
Dit is zo fantastisch; de assistent van de Rechter van Hel (the assistance to the Judge of Hell). Ik heb er twee versies van. Deze foto heb ik toch gekozen omdat het dikke pak met de boekrollen er zo prominent bij horen.
Hier komen de kleuren van de baard, handen en gezicht beter in beeld: Figure of an assistant to the Judge of Hell (hoofdletters zijn van mij), Ming Dynasty, about 1522 – 1620, North China.
Orchha: Raja Mahal
We waren laat aangekomen in Orchha
dus de volgende morgen gingen we gelijk op pad
om het kantoor te zoeken waar kaartjes verkocht worden.
Een combi-ricket voor zowat alle bezienswaardigheden.
Echt een plan hadden we niet maar we begonnen
na het vinden van de kaartverkoop aan de Raja Mahal.
Raja Mahal
The construction of the Raja Mahal was started in 1531 AD by Raja Pudra Patrap (1503 – 1531 AD) and was completed by the year 1539 in the reign of Bharti Chandra (1531 – 1554 AD) later on, his successor Madhukar Shah (1554 – 1592 AD) made some alteration and additions giving it a final shape, designed on a aquare plan, the palace is devided into two wings, with five storeys on three sides and four storeys on one side. The Darbar-I-Am and Darbar-I-Khas are quite imposing. The subjects if the paintings are mainly the life and deeds of Lord Rama and Krishna. The incarnations of the god Vishnu have also been painted. Nayak / Nayikas, Rag- Raginies, wrestling folk, hunting and vignettes and royal amusement have also found place in the depictions.
Korte samenvatting/vertaling:
De bouw van de Raja Mahal begon in 1531 door Raja Pudra Patrap.
Zijn opvolgers zullen het werk afmaken en hier en daar nog
wijzigingen aanbrengen.
Basisvorm voor het paleis is het vierkant.
Het paleis heeft twee vleugels met aan drie kanten vijf
verdiepingen en aan een kant vier verdiepingen.
De Darbar-I-Am en Darbar-I-Khas zijn indrukwekkend.
Deze zalen worden ook wel durbar genoemd en zijn de officiele
zalen voor de heersers.
De schilderingen hebben Lord Rama en Krishna als onderwerp en
de verschijningsvormen van Vishnu zijn er ook geschilderd.
Allerlei activiteiten zoals andere goden uit het Hindoeisme,
de jacht, worstelaars en koninklijk
amusement zijn te vinden in de schilderijen.
Op zoek naar de kaartverkoop koem we bij een van de grote poorten van de Orchha citadel.
Vooral in de Raja Mahal zien we veel schilderingen. De staat waarin ze verkeren verschilt nogal.
Hier een detail van een plafond met een vogel.
Nog meer vogels en planten in een hoek van een plafond.
Dit is het plafond waarvan de vorige twee foto’s details zijn.
Het complex is indrukwekkend met vele mooie doorkijkjes. In de ochtend, gelijk na ons ontbijt zijn er nog maar weinig toeristen. Die zullen later op de dag wel komen als het warm wordt.
Je ziet goed dat de zon al fel is en dat het een beetje nevelig is. Dat komt waarschijnlijk ook omdat we dicht bij de rivier zijn.
Altijd mooi.
De binnenplaats van Raha Mahal. Op de foto’s van de binnenplaatsen is te zien dat het van buiten zo imposante gebouw in werkelijkheid aan twee zijdes vooral een brede muur is.
Je moet natuurlijk wel een groot balkon hebben om het volk toe te spreken.
Alles is prachtig versierd. Beschilderd of zoals hier met mooi stucwerk. Veel bloemmotieven als decoratie.
Dit is de beschildering van de onderkant van de dakgoot.
Nu volgen een serie plafondschilderingen. Vaak een ruim beeld van het plafond gecombineerd met een detail.
Bloemen en een jacht (?) of zijn het strijders?
Elke ruimte lijkt wel een eigen patroon te hebben op het plafond.
Heel vaak mag je in India alle verdiepingen en alle ruimtes bezoeken, behalve als de voormalige koninklijke familie er nog woont.
Uitzicht van de Raja Mahal naar de Ram Raja tempel.
Dit is de beschildering met bloemen van de boog op de volgende foto.
Hier zie je een deel van de verdedigingswerken van de citadel, de gracht er om heen, de vaste brug naar het poortgebouw van de citadel en het dorp.
Dat is nog eens architectuur. We zullen nog veel bijzondere architectuur zien in deze vakantie.
Deze tekst en zijn samenvatting waren aan het begin van deze blog post al te lezen. Wat een ervaring!
Laatste twee foto’s van Bhopal
Zomaar een foto van bloemen aan een boom of struik langs de weg in Bhopal.
Richtingaanwijzer naar het Bhopal Tribal Museum.
Bhopal State Museum, deel 3
Het museum bevat ook archeologische vondsten van de Indus-beschaving. Dat zie je niet zo vaak. Hier een zegel waarvan de betekenis waarschijnlijk niet bekend is. Bij de zegels hing in ieder geval geen toelichting.
In deze blog post probeer ik een beetje te laten zien hoe veelzijdig het museum is. Naast de fantastische sculpturen zien we er miniaturen, restanten van de Indus-beschaving, beelden in metaal, koninklijke kledingstukken, teksten in steen (!), enz.
Indus-beschaving, kopje. De werken die je hier ziet vind ik stuk voor stuk prachtig. Maar er zit 1 juweeltje tussen. Een prachtige prent.
Indus-beschaving. Iets dergelijks heb ik eerder gezien en toen werd dit aangeduid als speelgoed.
Pawaya (plaats in Madhya Pradesh). Ik had twee van deze hoofdjes apart gefotografeerd maar het was te donker en dus waren de foto’s bewogen.
Radha, 18th – 19th century AD, Gwalior.
Dit is het eerste van de metalen beeldjes waarvan het museum een hele grote collectie heeft. Palna, 18th – 19th century AD, Gwalior.
Dhola-Maroo (Dhola-Maru is een romantisch verhaal uit Rajasthan over twee geliefden), 18th – 19th century AD, Gwalior.
Mahavir, 11th century AD, Bhopavar.
Bhairav, 18th century AD, Depalpur.
Stone Insciption, Pawaya.
On a loose slab found at the northern edge of the village this 10 line inscription in Persion, mentions the construction of Sikandarabad on the orders of the minister Safdar Khan during the reign of Sikander Shah Lodi.
De teksten die we hier zien zijn voor mij,
naast belangrijke stukken geschiedenis, kunstwerken.
De taal is zo mooi gebruikt om een inscriptie van te maken.
Kalligrafie met een grote ‘K’.
Persian Inscription.
This Persian record was inscribed in the appreciation of one Abdul Muzffar Mehmood Shah (date is not available).
Stone Inscription, Singhpur.
On a slab recovered from a tank near Singhpur palace, this 11 lines Persian inscription records that during the King of this world and conqueror of Orissa and Jai nagar Shah Husain Malik Hayat Nizam Jashghuri excavated this flowing beauty (ie. the tank) in the name of Shaykh Burhan, son of Yaqub.
Stone Inscription Chanderi
This Persian inscription of 6 lines refers to the construction
of a building by one Umar, son of Husain Shah-Al-Asam who worked in the army of Hushang Shah, the Sultan of Malwa.
Dit is wat mij betreft het juweeltje. Pari holding an unique animal, 19th century AD, Rajput style. Kijk maar eens goed naar het ‘unieke dier/unique animal’.
Het unieke dier is zo uniek omdat het zelf opgebouwd is uit heel veel andere figuren.
Amir Taimoor, 19th century AD, Mughal style.
Een tulband. Turban, Holkar ruler.
Tulband, bovenaanzicht.
Bhopal State Museum, deel 2
Voor mensen die niet van Aziatische kunst houden
is mijn weblog de laatste tijd niet aangenaam.
Ik realiseer me dat al de namen in het Hindoeisme en Boeddhisme
niet eenvoudig zijn en ingewikkeld te plaatsen
in de godenwerelden van beide religies.
Zelf kan ik dat ook allemaal maar moeilijk een plaats geven
maar dat neemt niet weg dat de beelden en andere kunstwerken
een hoge kunst en kunsthistorische waarde hebben
waar ik van kan genieten.
De tweede en voorlaatste reeks van het Bhopal State Museum
omvat weer een serie beelden.
Gajasur Vadh (een verschijningsvorm van Shiva, 10th century AD, Pipaldhar.
Jain Padpeth, 13th century AD, Indore.
Het interieur van het museum.
Sadhu, 18th century AD, Tewar.
Een dergelijke afbeelding had ik eerder nooit gezien.
Dit is een vergelijkbare afbeelding als het vorige beeld. Hiervan weet ik wel de naam en de datering: Nag couple, 11th century, Unknown.
Sadashiva, 11th century AD, Gyaraspur.
Padmini, 11th century AD, Suhaniya.
Birth of Krishna, 11th century AD, Hinglajgarh.
Er was een hele gallerij met beelden die rivieren verbeelden. Hier: Yamuna, 7th – 8th century AD, Keldhar.
Ganga (of Ganges), 10th century AD, Rewa.
Vaishnavi & Kaumari, 10th century, Mandsaur.
Panchmukhi Ganesa, 9th century AD, Unknown. Zo had ik een Ganesha nog nooit gezien.
Ganesa, Kalchuri period (Kalachuri dynasty, 6th – 7th century), Jabalpur. In deze verschijningsvorm heb ik Ganesha eerder gezien. Vaak zelfs.
Pedestal, 12th – 13th century AD, Shivpuri. Dit is waarschijnlijk een dorpel van een deur of raam. Het is werkelijk schitterend.
Dit is het middendeel met waarschijnlijk Boeddha.
Dit is een van de afschrikwekkende fantasiedieren. Heel mooi gemaakt.
Zo had men er nog een: Pedestal, 12th – 13th century AD, Shivpuri. Door dat ik experimenteerde met de belichting zie je soms een natuurlijkere belichting dan in andere gevallen.
Het Bhopal State Museum is een museum met een fantastische collectie.
Bezoek het museum als je in de buurt bent.
Ik bezocht het museum 25 februari 2016.
Bhopal State Museum
Lonely Planet:
This first-class archaeological museum spread over 17 galleries includes some wonderful temple sculptures as well as 87 10th- and 11th-century Jain bronzes unearthed by a surprised farmer in western Madhya Pradesh.
Het museum heeft een hele serie collecties. Een aantal daarvan heb ik bezocht.
Daar heb ik foto’s van gemaakt en een eerste reeks komt vandaag aan bod.
Deze foto’s zijn van hun tentoonstelling:
‘Masterpieces of Madhya Pradesh’.
Natesh. De beelden staan hier bijna allemaal achter glas. Dat maakt het moeilijker voor de fotograaf.
Gauri, 10 century AD, Bhanpura.
Als het me lukt gewef ik een toelichting.
Die toelichting is dan niet van mij maar bijvoorbeeld
van Wikipedia:
Gauri (beter bekend als Parvati) is een HindoeĆÆstische godin.
Parvati wordt meestal gezien als de belangrijkste hulp,
en echtgenote, van Shiva.
Shiva en Parvati hebben samen twee zoons gekregen, Ganesha en Skanda (Kartikeya).
Zij worden vaak met z’n vieren afgebeeld op de berg Kailash.
Shiva, 5th century AD, Bhatura.
Kartikeya, 3rd – 4th century AD, Gajendraghat (stad in Karnataka).
Wikipedia:
Kartikeya is een god uit de HindoeĆÆstische mythologie.
Hij is de god van oorlog en overwinning en de patroonheilige van Tamil Nadu.
Hij is de zoon van Parvati en Shiva en de broer van Ganesha.
Ze wonen op de berg Kailash.
Bij dit beeld speelt de lichtinval een spelletje met de toeschouwer. De onderste ‘kop’ ving een straal zonlicht terwijl de rest van het beeld in het licht van de museumverlichting staat. Chamunda head, 10 Century A.D. Vidisha.
Chamunda head, 10 Century A.D. Vidisha.
Trimurti, 10th century AD, Padhawali (Morena).
Yakshi, 2nd century BC, Bharhut.
Wikipedia:
Yakshini (also known as Yakshi) are mythical beings of Hindu, Buddhist, and Jain mythology.
Yakshi is the female counterpart of the male Yaksha,
and they are attendees of Kubera, the Hindu god of wealth
who rules in the mythical Himalayan kingdom of Alaka.
Yakshinis are often depicted as beautiful and voluptuous,
with a chauri (fly-whisk) in right hand, fleshy cheeks,
with wide hips, narrow waists, broad shoulders,
knotted hair and exaggerated, spherical breasts.
Varahi, 3rd – 4th century AD, Hinglajgarh.
Nravaraha (incarnation of Vishnu), 9th – 10th century AD, Kanvla.
Masterpieces of Madhya Pradesh
‘Masterpieces of Madhya Pradesh’ is an attempt to present some of the best sculptural pieces of the land before you. From the days of the folk based artistic endeavours under the Sungas to the classicist Guptas, and the subsequent
changes and continuities in theme and decoration under the Prathiharas, Kalachuris, Paramaras, Chandelas and Kachhapaghatas as the feudal society with its distinctive social codes, beliefs and behavioural styles developed,
the journey of the sculptural art has been shown in a thematic manner.
Changes in the pattern and style of patronage, the opulence and ostentatious pleasure seeking culture of feudal society, the increasing popularity of Vaishnavism and Shaivism and decline and absorption of Buddhism within the Hindu pantheon, the increasing importance of Shakti cult and tantricism in certain regions have all formed the structural context within which art styles under particular dynasties developed its idioms and norms. The place of acquisition of the particular sculpture has been given to help students and
research scholars.
Shiva, 10th century AD, Barhad.
Kuber, 12th century AD, Hinglajgarh.
Stad van de meren
Dat is de bijnaam van Bhopal.
Als je er bent is gelijk duidelijk waarom.
De stad ligt rond een aantal enorme meren.
Op weg naar het State Museum liepen we nog eens langs zo’n meer.
Het is bijna on-Indiaas.
Allemaal zo groen.
Als een groot Hollywood Sign staat er ‘Welcome to the city of lakes’ langs de oevers.
‘Lakes’, dat zijn ‘Meren’ in het Nederlands.
Toen snel met de riskja naar het State Museum.
Alsof het gedrukt staat
Het voorbereiden van een blogpost heeft soms veel voeten in de aarde.
Ik ben op dit moment bezig met een post over het State Museum in Bhopal.
Dat is een museum met verschillende collecties van onder andere
beelden en Indiase miniaturen.
Schitterend.
Maar hier en daar sluipt er een ander voorwerp tussen.
Wat te denken van deze pers:
Cope & Sherwin, Imperial Press (vermoedelijk).
Op een website vond ik de volgende teksten:
The āImperialā printing press was introduced by Messrs. Cope & Sherwin around 1828-1829.
It was one of the many second generation hand press designs….
en…
The term āImperialā was used for a size of paper as well as for a design of iron handpress, and this can lead to confusion, since the size of a hand press was specified by the largest sheet it could print.
Thus, one could talk of a foolscap Albion, a royal Columbian, or a double-crown Imperial;
similarly, one could talk of an imperial Albion, an imperial Columbian, or even an imperial Imperial.
De website is:
https://bookbindersmuseum.org/collections/equipment/imperial-press-english-1832/
Waarom denk ik dat dit een ‘Imperial Press’ is?
Nou ja, het staat er op.
Waarom denk ik dat die van ‘Cope & Sherwin’ is?
Dat lijkt op dit koperen plaatje te staan.
Alles bij elkaar een prachtige boekvondst in Bhopal.
Udaygiri
Udaygiri is een grottencomplex in de buurt van Bhopal.
We zijn er gaan kijken maar heel veel indruk heeft het niet gemaakt.
De grotten vallen in het niet bij Ellora en Ajanta maar
als je er toch in de buurt bent ga je er ook even kijken.
Deze grotten plaatsen andere plaatsen even in hun juiste perspectief.
De omgeving is mooi.
De beelden zijn er erg zwaar beschadigd.
De grotten zijn goed toegankelijk. De omgeving is mooi.
Restanten van een leeuw.
De manen van de leeuw.
Sanchi
Wikipedia:
Sanchi Stupa, also written Sanci, is a Buddhist complex, famous for its Great Stupa, on a hilltop at Sanchi Town in Raisen District of the State of Madhya Pradesh, India. It is located in 46 kilometres north-east of Bhopal, capital of Madhya Pradesh. The Great Stupa at Sanchi is one of the oldest stone structures in India and was originally commissioned by the emperor Ashoka in the 3rd century BCE. Its nucleus was a simple hemispherical brick structure built over the relics of the Buddha. It was crowned by the chatra, a parasol-like structure symbolising high rank, which was intended to honour and shelter the relics. The original construction work of this stupa was overseen by Ashoka, whose wife Devi was the daughter of a merchant of nearby Vidisha. Sanchi was also her birthplace as well as the venue of her and Ashoka’s wedding. In the 1st century BCE, four elaborately carved toranas (ornamental gateways) and a balustrade encircling the entire structure were added. The Sanchi Stupa built during Mauryan period was made of bricks. The complex flourished until the 11th century.
Okay, maar wat is het nu.
In Sanchi zijn een aantal Boeddhistische stupa’s en resten van kloosters
en andere gebouwen te zien. Er is ook een museum (geen foto’s!)
De functie van de stupa’s is niet zo duidelijk als de tekst doet
vermoeden die je ter plaatste kunt lezen.
Er is een stupa waarin menselijke resten gevonden zijn.
Er is een stupa met daarin Boeddhistische relikwieen.
De foto’s geven een beeld van haast perfecte bouwwerken.
Dat is natuurlijk niet hoe de stupa’s er bij lagen toen ze
door de Engelsen werden herontdekt.
De stupa’s waren deels ingestort.
Dus hier is sprake van een vergaande restauratie/reconstructie.
Kies maar naar welk woord je voorkeur uitgaat.
De stupa’s zijn wel uniek.
Er zijn in de omgeving van Sanchi nog wel meer stupa’s te vinden
(naar het schijnt) maar deze zijn het bekendst en
staan op de world Heritage list van Unesco.
De site van Sanchi vanaf de weg gezien.
Twee grote stupa’s zijn meteen te zien. Ze zijn erg fotogeniek. Op deze dag zijn er weinig toeristen.
De officiele toelichting.
During the third century BC the Mauryan emperor Asoka (circa 273 – 36 BC), the great patron of Buddhism, selected Vedisagiri (Sanchi Hill) for foundation of a Buddhist establishment, because the hill ensured quietitude and seclusion necessary for monastic life and also was situated near the rich, populous and patronizing city of Vidish.
He erected here a stone column and a brick stupa.
The Sunga period (second century BC) witnessed the stone encasing and enlargement of the stupa of Asoka (Stupa 1), erection of balustrades round it’s ground, berm, a stairway and harmika, reconstruction of temple 40 & building of stupas 2 and 3.
During the Satavahana regime (first century BC) four lofty gateways were added to stupa 1 and ine gateway to stupa 3.
Structural activities are on a slow pacew during the reign of the Kshtrapas of Malwa (early centuries of thye Christian era) and Sanchi imported images from Mathura during the period.
Four images of Buddha are placed against the berm of stupa 1 facing the four entrances.
Temple 17 and some other edifices were the contriburions of the Gupta age.
During the seventh-eight centuries AD several Buddha images were installed and temple 18 erected on the foundations of an earlier edifice at the site.
Several temples and monasteries were built during the medieval period when the Pratiharas and Paramaras of Malwa flourished in the region.
Amongst these, the temple 45 is typical for its dimensions and exuberant ornamentation.
Een torana.
De stupa’s hebben hun eigen architectuur:
= ze kunnen vier ‘ingangen’ hebben.
Het zijn niet echt ingangen want je kunt niet in de stupa
maar je krijgt toegang tot een trap waarlangs je de stupa op kunt;
= bij een ingang staat eventueel een Torana,
een soort stenen hek dat heel rijk versierd is;
= dan kan bij iedere ingang een Boeddha-beeld staan;
= dan kan er bij iedere ingang een trap zijn;
= rond de stupa is een ruimte waar je rond de stupa kunt lopen;
= de trap geeft toegang tot de balustrade, een omgang met hek,
min of meer boven op de stupa;
= de top van de stupa heeft een soort parasol.
Detail van een torana.
De torana kan rijk versierd zijn met beeldhouwwerk. Wat hiervan origineel is weet ik niet.
De torana’s zijn schitterend. Je krijgt er geen genoeg van.
Dit is een voorbeeld van de Boeddha-beelden die bij de ingang kunnen staan.
De torana’s zijn niet identiek aan elkaar.
Van sommige afbeeldingen kan ik ook wel vermoeden dat ze scenes uit het leven van Boeddha verbeelden. Maar meestal heb ik geen idee.
Het is een warme dag met veel zon en dus ook hier en daar schaduw.
Nog een torana.
Niet alle torana’s zijn even rijk versierd.
Dit is een detail van de vorige foto.
De torana vanaf de stupa.
Uit mijn reisverslag:
Eigenlijk is de functie en het ontstaan van deze stupa’s niet bekend. Het zijn geen grafmonumenten. Maar een indrukwekkend gezicht is het! Er zijn een drietal grotere stupa’s en veel restanten van stupa’s en kloosters. Het lijkt er op dat het eens erg druk was. Vandaag was het rustig. De meeste toeristen komen na ons op een erg grote groep na. Maar die bleven heel braaf heel dicht bij de gids.
Dit zijn restanten van andere gebouwen of constructies.
Hier zie je de omgang beneden en de trap naar de omgang op de stupa.
Dit is een foto van de omgang beneden.
Als fotoverslaafde ben je steeds op zoek naar het mooiste plaatje.
Een beetje opzij liggen de restanten van klooster 51. Voorbij deze restanten ligt er nog een stupa. Die is zeker wat decoraties betreft anders dan de andere stupa’s. Maar eerst dacht ik dat dit zo’n beetje het einde van het terrein was. Daar vergiste ik me dus.
Dit is een kleinere stupa.
Detail van een torana.
De grote stupa (nummer 1) vanaf de kleinere stupa (nummer 2).
De kloosters en andere bouwwerken zijn allemaal terug gebracht tot mooi afgeronde bouwwerken. Klooster 51 is daar een goed voorbeeld van. Maar dat neemt niet weg dat men ook nog een hele verzameling brokstukken heeft.
Yakshini
Dit is de meer afgelegen stupa nummer 3. Je ziet dat de balustrade en de top die zo prominent bij de andere stupa’s zijn, hier helemaal ontbreken. Dus ook geen trap. Ook geen torana. Daar staat tegenover dat de decoratie anders is.
Stupa 2 resembles stupa 3 in shape and size but without any gateway.
It has a ground balustrade with four cardinal entrances and a double stairway, leading to the top of the drum its reliefs mostly exhibit decorative motifs with some life-scenes of Buddha.
General Alexander Cunningham found inside the dome, the corporeal relics of ten Buddhist teachers of at least three generations at a height of 2.13 meters above the terrace.
De decoraties zijn georganiseerd in een soort emblemen.
Dit is een voorbeeld van wat ik een embleem noem.
Nog een voorbeeld.
Die emblemen zitten op de pilaren, aan de binnenkant dan de ‘ground balustrade’, zeg maar de stenen afscheiding onder aan de stupa.
Relatief eenvoudige motieven. Niet eenvoudig in de betekenis van makkelijk maar in de betekenis van niet over-complex. Wel goed gekozen en goed uitgewerkt.
Hier zie je een aantal van die emblemen tegen de pilaren van de afscheiding.
Dit is het pad van de afgelegen stupa terug naar klooster 51 en de twee stupa’s die richting ingang liggen.
Rechts ligt klooster 51 (de lage muur).
Bij het klooster staat een grote ‘pan’ of ‘schaal’. Uit een (1) stuk steen.
De ‘big bowl’ is beschadigd. De functie is niet helemaal duidelijk.
Vanuit klooster 51 kijk je zo naar de grote stupa. Je ziet dat van het hele klooster de plattegrond in opgemetseld tot een muurtje dat overal even hoog is.
Monastery 51 is well-preserved quadrangular structure.
Remarkeble for its stone walls veneered with bricks.
Probably the roofs of its cells and verandahs and the verandah-pillars had been of wood.
To the west of the monastery lies a giant stone bowl.
Bhopal Tribal Museum
Dit is een waanzinnig museum, in de positieve zin.
Het is wat wij een museum voor volkenkunde zouden noemen.
Helemaal gericht op de stammen in Madhya Pradesh.
Uniek aan het museum is dat bij de bouw en inrichting
van het museum de leden van de verschillende stammen
actief zijn betrokken.
Zo is het geen museum met allemaal oude voorwerpen maar
een verzameling speciaal voor het museum gemaakte voorwerpen.
Voorwerpen van de verschillende stammen, gemaakt bij de oprichting
van het museum, door leden van die stammen.
Dat alles is prachtig gepresenteerd met veel lichteffecten en
verklarende teksten.
Of ik alles goed begrepen heb weet ik niet maar het bezoek
was een overdonderende ervaring.
Zo komen we in het museum allerlei vormen en technieken tegen. Van gevlochten stukken zoals deze enorme constructies in de hal van de ingang, maar ook houtsnijwerk, werk van klei, met allerlei kleuren, enz.
Detail van een van de enorme constructies in de grote ontvangsthal.
Lillar Kothi, een graanschuur.
Korte vertaling/samenvatting:
Een Lillar Kothi is een graanschuur gemaakt uit klei, bamboe, schors en uitwerpselen van koeien.
Dit soort gebouwen komt voor bij alle Gond huishoudens.
Het graan kan er een heel jaar in opgeslagen worden en eruit gehaald worden via de speciaal daarvoor gemaakte gaten.
De opslag begin een aantal centimeters boven de grond zodat er geen vocht bij de opslag kan komen.
‘Lillar’ betekent letterlijk ‘menselijke geest’.
De hoogte van graanschuur is zo gemaakt dat, om binnen te gaan, je je moet buigen.
Een manier om respect te tonen voor het graan waarvoor hard gewerkt moet worden.
Zo’n graanschuur kan deel uitmaken van een huis en kan dan dienen als afscheiding.
De buitenwand toont het verhaal van de verschijning van een god op aarde.
Die god brengt het graan naar de mensen.
Verder toont het hoe de vrouwen met kennis van zaken het graan verzamelen en opslaan voor de gemeenschap.
Verder zijn er verhalen afgebeeld over het ontstaan van de Gond gemeenschap, het oogsten en bewaren van graan.
Lillar Kothi. Deze is gemaakt door een aantal mensen. Van een aantal van hen heb ik de namen: Pyarelal Vyam, Champa Bai, Baiyyan Bay, Chhota Singh.
Lillar Kothi, detail.
De keuze van details is volstrekt willekeurig. Wat je te zien krijgt in het museum is allemaal zo prachtig dat het moeilijk kiezen is.
Lillar Kothi, detail.
Sahariya Courtyard. Eem ‘courtyard’ staat typisch voor ‘binnenplaats’. Hier gaat het om de inrichting van een huis voor een groep stammen. Mijn indruk was dat de volgende foto betrekking heeft op deze tekst
Sahariya Courtyard.
Door de prachtige poort van de Sahariya Courtyard kwam je bij dit schitterende houtsnijwerk.
Detail van de vorige foto.
Bij deze foto gaat het om het grote metalen voorwerp rechtsonder. Een ‘bangle’ is letterlijk een arm- of enkelband. Erg populair in India. Hier is aan dat begrip een ruime interpretatie gegeven. Het voorwerp is gemaakt door veel samenwerkende kunstenaars: Baldev Vaghmare, Dashrath Vaghmare, Sundar Sonare, Bebdevi Admache, Sukhlal Baraskar, Sunil Baraskar, Sanjay Sakre, Sunil Sakre, Manoj Sakre, Gopal Ulekey, Geeta Bamne, Aasha Aahake, Vinod Chavankar, Sukhram, Ramdayal, Shivdayal.
Ceremoniƫle armband.
Korte samenvatting en vertaling:
Op het object wordt onder andere een bruid gepresenteerd met afbeeldingen van rijpe producten in het veld, bomen, bronnen en andere symbolen van vruchtbaarheid en de cyclus van het leven.
De bruid bereidt het zaad voor om te zaaien terwijl ze de armband draagt.
Oorspronkelijk was dit een armband met symbolen erop. Hier is een groter metalen object gemaakt om bezoekers bekend te maken met de vorm, de betekenis en het concept.
Detail van de ‘bangle’.
Soms zijn de voorwerpen gewoon prachtig. Het zijn voor een westerse toeschouwer kunstwerken. Ook al is de betekenis niet altijd meteen duidelijk.
Zo wordt er met letterlijk honderden voorwerpen uitdrukking gegeven aan de tribale wereld van de geesten.
De tribale wereld van de geesten.
Korte samenvatting / vertaling:
De goden van de stammen verblijven waar ze willen zijn en worden niet beperkt door tempels. De aanwezigheid van het goddelijke wordt vertegenwoordigd door stenen, kunstmatige heuvels, vlaggen, stokken, pilaren, drietanden, aardewerk lampjes of offers van aardewerk, opgerichte platforms aan de kant van de weg, in de jungle of bij een klein kunstmatig meer en soms op de onzichtbare grens van een dorp. Een concrete voorstelling van de godheid ontbreekt.
De symbolen, tekens of afbeeldingen worden vereerd als zijn ze goden en men stelt er zijn vertrouwen in. De leden van de stammen kijken als het ware verder dan de concrete vorm van de symbolen.
De geesten kunnen de zielen van de voorouders zijn, geesten die op zoek zijn naar iets, spoken of een van de ontelbare beschermheiligen.
De tribale geestenwereld.
Pithora of de Paardengod.
Korte samenvatting / vertaling:
Pithora schilderingen zijn meer een ritueel dan een kunstvorm. Het ritueel wordt uitgevoerd om de god Pithora te vragen om welvaart en geluk voor de families en om de vruchtbaarheid van de aarde op te wekken of om de god te bedanken voor vervulde wensen.
De Pithora wordt gezien als een oplossing voor alle problemen.
De schildering wordt aangebracht op de buitenste muur van de voorkant van het huis. Het wordt in een nacht aangebracht door twee groepen mensen die gelijktijdig werken. De ene groep vertellen het verhaal, de andere groep maakt de schildering.
Nadat de schildering gereed is zal een priester een ceremoniƫle aanbidding uitvoeren.
Pithora schildering uitgevoerd door Pema Fatya en Thawar Singh.
Een deel van een zogenaamde Karamseni Boom.
Klein detail van de Karamseni Tree.
Korte samenvatting / vertaling:
Karma festivals zijn populair in Madhya Pradesh.
De oorsprong van dit soort festivals gaat volgens de verhalen terug op een god die voor een tak van een Kasamb boom zit wanneer er plotseling licht verschijnt uit de duisternis van de jungle. Een groep vrouwen draagt een urn en een lamp op hun hoofden. Ze voeren een dans uit rond de god en zingen. Zeven broers zien hen. De oudste van hen beledigd de god maar realiseert zich dan dat de god alle menselijke activiteiten inspireert en legt dan een eed af om ieder jaar het festival te vieren.
Sinds dat moment wordt het festival is de zevende maand van de Hindoe-kalender gevierd.
De ambachtsmannen van de Jhara gemeenschap van Chhattisgarh hebben een bronzen boom gemaakt als verschijning van de geest van de Karma-liederen.
De bronzen boom gemaakt door Bansi Rana, Sehdev Rana, Bheekan Rana, Ishwar Rana en Phooldas Rana.
Sommige zaken waren gewoon mooi.
Niet van alle voorwerpen ken ik de naam (of namen) van de makers.
Van een aantal dingen weet ik ook de functie niet meer.
Maar misschien zij er lezers of schiet het museum zelf ooit nog eens te hulp.
Dit is de entree van het museum. Een heel groot en uitgebreid werk.
Dit is een detail van de vorige foto.
Natuurlijk is Bhopal niet bij de deur.
Dus snel een volgend bezoek zal nog wel even op zich laten wachten.
Maar ga je naar Bhopal, ben je in Bhopal,
ga dan zeker eens kijken in dit fantastische museum.
Bhoipur
Laat ik eerlijk zijn, ik was vergeten dat deze bestemming
onderdeel uitmaakte van het programma.
Ik had me er dan ook niet in verdiept.
Wat we te zien kregen: een enorme tempel die niet af is
en rotstekeningen die me niet helemaal helder werden.
Kortom de Shiva tempel van Bhoipur.
Dus laat ik eerst de foto’s maar eens aan het woord.
De Shiva tempel. Hoog maar niet af.
De trappen naar de tempel. Hele hoge treden.
Dat het gebouw niet af is, moeilijk bereikbaar. Het doet de Hindoepelgrim allemaal niets.
In de tempel staat dit enorme platform met bovenop een enorme lingam. Daar komen de pelgrims naar toe. De apen ook.
Het plafond.
Korte samewnvatting/vertaling:
Shiva Tempel Bhoipur
De tempel staat op de oever van de rivier Betwa (vroeger: Betrawati)
Deze tempel is niet af. Waarom weet men niet.
De tempel wordt toegeschreven aan Koning Bhojadeva (1010 – 1050).
De koning schreef meerdere boeken waarvan de Samarangana Sutradhare,
een verhandeling over architectuur, de belangrijkste is.
Het heiligdom is vierkant en biedt ruimte aan een gepolijste Siva-linga.
Deze Siva-linga is met 22 voet de grootste van de wereld.
De palen markeren de rotstekeningen maar zoals al aangegeven ik kon er geen wijs uit.
Bhimbetka, deel 2
Zoals beloofd vandaag deel 2 van de serie foto’s
die ik in februari 2016 maakte in Bhimbetka.
De grotten zijn er goed toegankelijk. Soms kun je er gewoon inlopen en soms staan er hekken om er voor te zorgen dat de prehistorische tekeningen niet beschadigd worden. De wanden zijn gerestaureerd maar niet afgesloten van hun natuurlijke omgeving. Dat geeft het geheel een aparte uitstraling.
De tekeningen zijn heel gevarieerd. steeds andere planten, symbolen, dieren en mensen met verschillende activiteiten.
Soms zijn gewoon de rotsen erg mooi. Het is overal zoeken naar tekeningen.
Die grot daar boven in is voor het publiek wel zichtbaar maar niet toegankelijk.
Deze en de eerstvolgende foto’s zijn gemaakt in Boar rock (Rots van het zwijn).
Dit is het enorme zwijn. Aan de poten en bij de snuit zijn mensfiguren zichtbaar.
Hier gaat iemand op de vlucht voor het zwijn.
Bhimbetka is een Wereld Erfgoed Monument op de lijst van UNESCO.
Bhimbetka
De rotsschuilplaatsen van Bhimbetka zijn een archeologische vindplaats uit het Paleolithicum en toont de vroegste sporen van permanente bewoning op het Indiase subcontinent en de vroege Zuid-Aziatische steentijd. Ze zijn gelegen in het district Raisen in de Indiase staat Madhya Pradesh. De schuilplaatsen vertonen de vroegste sporen van de moderne mens in India.
Ten minste enkele van de schuilplaatsen werden al meer dan 100.000 jaar geleden bewoond door een nog niet nader omschreven vorm van ArchaĆÆsche Homo sapiens. Enkele van de rotsschilderingen die gevonden zijn in de schuilplaatsen zijn ongeveer 30.000 jaar oud en worden toegeschreven aan de moderne mens. De grotten leveren ook een vroeg bewijs van de dans. Ze werden opgenomen op de werelderfgoedlijst in 2003.
De naam Bhimbetka (ą¤ą„ą¤®ą¤¬ą„ą¤ą¤ą¤¾) wordt geassocieerd met Bhima, een held-godheid uit het epos Mahabharata. Het woord Bhimbetka is waarschijnlijk afgeleid van Bhimbaithka, wat betekent de zitplaats van Bhima.
Vandaag bezoeken we onder andere Bhimbetka, een archeologische
vindplaats in een mooie natuurlijke omgeving.
Op deze manier wordt er informatie gegeven over wat je in een bepaalde schuilplaats of grot kunt zien. Hier gaat het om een tekening van twee olifanten waarvan er een bereden wordt.
Dit is dan die afbeelding op de rotswand in het echt.
Aan het begin van de route wordt met beelden geillustreerd hoe de vroege mens hier woonde.
De rotswanden en grotten zijn prachtig. Zeker nu het droog is en de zon schijnt. Maar die wanden zijn wel zoekplaatjes.
Een aantal van de grotten zijn erg groot.
Hier zie je dan de kunstenaar aan het werk.
Er wordt op borden ook informatie gegeven hoe de tekeningen gemaakt zijn. Hoe er vaak meerdere lagen met tekeningen over elkaar gemaakt zijn zonder dat de oude zijn weggehaald.
Een bijzondere grot. Zoo rock. 250 dieren van 16 soorten bij elkaar in een grot.
Ik ben overweldigd.
De reis zet zich morgen voort.
De Taj-Ul-Masajid in Bhopal
De Taj-Ul-Masajid is voor ons niet bekend maar het
is een van de grootste moskeeen in India en daarmee
in heel Azie.
Nu is grootste altijd een moeilijk begrip.
Een moskee in Azie is niet een gesloten gebouw zoals we die
in Nederland kennen.
Er is vaak een soort diepe wand.
Die wand bevat minaretten op de hoeken en koepels ertussen.
In het midden is de nis die naar Mekka wijst: de mihrab.
Voor die wand is een groot terrein. Daar komen de gelovigen samen om te bidden.
Blijkbaar geeft deze moskee plaats aan 175.000 gelovigen (Bron: Wikipedia).
Op dat open plein is vaak ook gelegenheid om je te wassen.
We gaan er te voet naar toe. Al is het heet.
We komen nog langs een slagerij.
De trappen aan de voorkant van de moskee zijn erg steil. Daarom is de moskee aan die kant gesloten. Er zijn mensen van de trap gevallen toen gelovigen in grote aantallen de moskee in wilden langs die trappen. Dus even omlopen.
Dit is de qibla, de muur die de gelovigen aangeeft waar Mekka ligt. In deze diepe muur is de mihrab, de nis die naar Mekka wijst. Ik noem dit een muur maar eigenlijk is het een enorm hoog gebouw met aan de voorkant (de kant waar je op de foto naar kijkt) hele grote openingen. Het heeft niet zo zeer de functie van een dak als bescherming tegen de regen maar meer als informatief voor de gelovigen. Je ziet de minaretten en de koepels.
Er liep een groep Engelse moslims in de moskee.
Ze spraken ons aan en ze vertelden ons dat ze eerst naar
Bangladesh waren gereisd en dat ze nu Islamitische gebedshuizen
in India bezochten om hun geschiedenis beter te begrijpen.
Er werd les gegeven.
Dit is nog een beeld van de binnenkant van de qibla.
Er waren leermiddelen, zoals deze wereldkaart, voorhanden.
Tegen de wand hingen enorme wilde bijenkorven.
India 2016: Bhopal
In begin 2016 hebben we een reis gemaakt die eigenlijk
een vervolg was op een eerdere reis door India.
Eerder gingen we van Hyderabad naar Madhya Pradesh.
Nu gaan we van de hoofdstad van Madhya Pradesh, Bhopal,
naae Amritsar.
Twee ongelofelijke reizen.
We vlogen van Amsterdam via Delhi naar Bhopal.
In Bhopal verbleven we in een home stay: Lago Villa.
Een prachtig gelegden familiehuis waarvan de benedenverdieping
volledig is ingericht om gasten te ontvangen.
Lago Villa grenst met de achtertuin aan een wandelpad langs
een van de grote meren die centraal in Bhopal liggen.
Rond 15:oo arriveerden we in Bhopal.
We grepen de rest van de middag aan voor een verkennende wandeling.
Eerst richting het centrum van de stad. Hoewel ik niet precies weet wat het centrum van de stad is. De stad Bhopal ligt rond een paar enorme meren. Daardoor is de stad heel uitgestrekt en is het voor ons heel moeilijk om de structuur van de stad te ontdekken. Overigens leven er tussen de 1,7 en 2 miljoen mensen in Bhopal.
Toen we ergens door de straten dwaalden, de eerste hernieuwde kennismaking met India is iedere keer weer overweldigend, zagen we deze winkel. In West Europa zou je je winkel niet gauw Hitler Collection noemen.
Even verder kwamen we uit bij een soort buurtcentrum waar een
handicraft markt was (handenarbeid). De markt was niet voor
toeristen maar voor de lokale Indiase markt.
Er was een optreden waar veel interesse voor was.
Een lokale moskee. Er is in Bhopal een beroemde moskee. De Taj-Ul-Masajid. Daarom waren we extra alert als het om moskeeen ging. Maar dit was een andere.
Na de drukte van de stad zijn we ook nog even langs het meer gelopen.
Langs het meer zien we ook deze grote sculptuur.
Detail van de sculptuur met vrachtauto’s en een fabriek.
De gemeente heeft een watervoertuig dat hele dagen bezig is het overschot aan planten, plastic en ander afval uit de meren te verwijderen.
India 2012 – 2013: Omkareshwar
Op 28 december 2012 was onze laatste dag in Omkareshwar.
We hadden besloten een wandeling over het eiland Mandhata
te maken. Dit eiland ligt in de rivier de Narmada.
Het eiland is bezaaid met tempels en er loopt een soort
kerkenpad over het eiland. Dat hebben we grotendeels gevolgd.
Daar ook is het waar de volgende foto’s gemaakt werden.
Deel 61.
Distel in bloei.
Langs de waterkant natuurlijke oevers maar ook sporen van menselijk ingrijpen.
Overal tempels of beelden. Plaatsen voor overpeinzing.
Voor mij is niet altijd duidelijk wat er allemaal voor constructies langs de oevers liggen.
Langs het pad markeringen van steen met tekst. Helaas voor mij niet leesbaar.
Vol van godenbeelden in allerlei kleuren.
In de verte de T-splitsing waar de gelovigen naar toe gaan en zich onderdompelen in de rivier.
Daar waar de rivier de Narmada weer samenkomt is er een stroomversnelling die voor de boten niet eenvoudig te nemen is. Dat hadden we al vanuit de boot meegemaakt. Hier ligt een boot nog op het rustige deel.
Het was een ‘rustige’ dag in Omkareshwar. Op zich is het een kleine plaats. Waarschijnlijk leeft iedereen hier van de pelgrims, direct of indirect.
Iedereen doet zijn of haar ding.
Zwemmen of een religieuze onderdompeling of beide?
Sommige kledingstukken blijken verloren te raken.
Nog even rust voor de bocht.
Ook vandaag valt het niet mee de bocht te nemen.
Fotografen met hun draagbare camera en printer bezorgen je foto terwijl je wacht.
Restanten van tempels.
De drietand.
Tempels en beelden.
In een schommelstoel?
Omkareshwar.
Vaak zijn we daar sprakeloos van wat we zien.
Langs het ‘kerkenpad’ werden overal offerandes verkocht.
Ergens vond ik een pakketje dat daar vaak onderdeel van uit maakt.
Dat heb ik meegenomen naar het hotel om eens nader te bekijken.
Gevonden offerande. Nog gesloten.
Uitgepakt.
Nog een laatste blik op de oevers van de Narmada in Omkareshwar.
Argusvlinder 