Een zelf ontworpen en zelf gedrukte kaart ontving ik eind vorig jaar
net als eerdere jaren.
Orgineel, steeds verrassend.
Summer always goes so quick.
Zo trof ik het object gisteren aan dat bedoeld is als decoratie voor het achterplat. Je ziet dat links onder lijm en ecoline zijn weggelopen, op tafel (en dat kun je hier niet zien) op de vloer. De rechthoekige vorm is ook een beetje krom getrokken. Maar dat maakt me niet uit. De decoratie voor het achterplat is anders dan die voor het voorplat (minder papier, maar wel met ecoline boven op de lijm). Dat was een bewuste keuze. Op ten minste twee plaatsen is de lijm nog niet helemaal droog. Toch heb ik beide decoraties van het huishoudfolie afgehaald. De decoratie voor de achterplat heb ik wat bijgesneden en aan de linkerzijde opnieuw op een nieuw stuk huishoudfolie gelegd. Vandaag zal het wel helemaal droog zijn.
Als ik zo’n decoratie tegen het licht hou dan zie je dat er nogal wat (bijna) transparante delen in zitten. Dus er is een kans dat als ik de decoraties zo op de platten plaats dat er veel grijs van het karton blijft doorschijnen.
Als ik de decoraties op de platten leg dan zie je dat door krimp en vervorming de decoraties niet de grijze ondergrond volledig afdekken. Dat is niet erg maar daar ga ik toch iets aan doen.
Ik begin bij het voorplat. Met acryl, gemend met ecoline, groen en geel, verf ik, in stroken de grijze ruimte tussen de Arbatex. Dat geeft best een mooi beeld. Soms denk ik: zonde om daar straks de decoraties overheen te plaatsen. Maar goed dit is misschien een idee voor een volgend boek.
Op het achterplat kies ik voor heel andere kleuren: rood en oranje.
De titel van het boek wordt: ‘Groene vingers’. De affiche letters kreeg ik niet goed in het papier-mâché gedrukt maar ik ga nu proberen ze op het papier-mâché te drukken. Eerst een proefdruk op een stuk papier. Ik zie dat het schilderstape probeert mee te drukken (onderaan bij de letter N). Als dat is verholpen rol ik nogmaals inkt over de letters en plaats ze op de decoratie.
De ruimte waar de afficheletters hebben gezeten zie je nog wel door de kleine ophoping van papier aan de randen van waar de tekst zat.
De letters er op en dan kan het geheel zo in de boekenpers. Eventuele ongelijkheden in de decoratie worden dan ten minste tijdelijk platgedrukt om de inkt kans te geven zich op de decoratie af te drukken.
Dat valt dus nog niet mee. Hier zie je het eerste resultaat. Dit is een mengsel pantone inkt: geel en blauw.
De tweede drukgang geeft verbetering maar ik zal het met de hand gaan afwerken. De contouren staan in ieder geval.
De vorige keer was ik bezig met het afdrukken van een linosnede.
Een lino met als onderwerp een compositie van schenkels.
Deze keer heb ik dezelfde lino nog eens onder handen
genomen. Hier en daar materiaal weggehaald, soms
kleine oppervlaktes en een paar lijnen toegevoegd.
Maar daar zijn nog geen afdrukken mee gemaakt.
Ik was ingenomen met de titel ‘Soep’ en wilde toch nog
eens proberen met een set oudere letters (oud en versleten)
of ik daar iets mee kon.
Die letters zijn zo’n dik 10 centimeter hoog.
Waarschijnlijk zijn deze 4 letters van drie verschillende sets afkomstig. De letters P en E lijken uit dezelfde set afkomstig te zijn. De letter O heeft een andere afkomst (ander materiaal) en lijkt de slechtste drukkwaliteit op te leveren. De letter S is van een veel recentere set. Daar is nog maar weinig mee gedrukt. Maar waar het om gaat is dat het de tekst ‘SOEP’ oplevert.
Met de blauwe drukinkt lijken de verschillen al kleiner te worden. De uitdaging is tweeledig: de letters zijn te groot voor het formaat en gaat het lukken van de letters een redelijk resultaat te krijgen. De eerste stap was om de letters met schilderstape met elkaar te verbinden tot 1 grote stempel.
Voor het drukken gebruik ik de gietijzeren boekenpers. Dit is het eerste resultaat. Dat delen schraal zijn had ik verwacht. Dat is bijna altijd zo bij een eerste afdruk. Maar je ziet ook de de letters S en O niet op gelijke hoogte liggen. Daardoor wordt (vanuit de S bekeken) het eerste randje van de O niet voldoende afgedrukt op het papier. Het papier is overigens heel anders dan dat waarop uiteindelijk de soep moet belanden.
De volgende afdruk is al beter.
De derde afdruk is gemaakt op een vel papier dat, eenmaal gevouwen, net iets kleiner is dan het papier van het katern dat ik uiteindelijk wil gebruiken. Op deze manier vallen er delen van de letters S en P weg maar is het woord nog altijd leesbaar.
Omdat het om een dubbelgevouwen vel papier gaat kan het al wel dienen als een kaart.
Dit is hoe de tekst op het uiteindelijke katern is afgedrukt. De letter O is nog steeds niet compleet. Maar het kan er mee door.
Zo ziet de lino eruit na een tweede snijbeurt. Daar ga ik deze week weer mee drukken. Ben benieuwd of dat gaat werken.
Vanochtend heb ik het boekblok met de tekst ‘Sint Veit’ van
Aart van de Leeuw in de boekband gezet.
Daarbij gebruik je lijm om de schutbladen en het gaas dat op
de rug is aangebracht te verbinden met de platten van de boekband.
Om het vocht niet in het papier van het boekblok te laten trekken
zijn tussen het schutblad en het boekblok bakpapier aangebracht.
Dus nu kan het boek 24 uur drogen in de boekenpers.
Bijna gereed om in de boekenpers te gaan. Nog even en dan kan ik eindelijk de tekst ook eens gaan lezen.
De vorige keer was ik al begonnen met het plakken van
krantenscheursels met de letter ‘O’ aan de voorzijde van het
achterste blad van het AlfabetBoek IV.
Even afhankelijk van hoe ik de concertina ga vouwen wordt deze achterkant die ik vandaag beplakt heb, waarschijnlijk de omslag van het boek. Het kan ook nog zo worden dat ik een aparte omslag ga maken. Maar dat is op dit moment niet de bedoeling. Dus ik heb woorden, zinnen, slogans uit advertenties enz, genomen die een aantal keren de letter O in zich hebben. Daarbij heb ik proberen te kijken naar kleur (van de achtergrond) en de grootte van het lettertype. Het leuke aan deze manier van werken is dat ook al probeer je geen verhaal te vertellen, je door de selectie die je maakt toch iets zegt.
In het middelste blad zitten uitsparingen. Daar probeer ik gebruik van te maken en ik kon het niet laten het thema van het Oo-mannetje een vervolg te geven.
Als ik deze zijde van het blad af heb met bedrukken, dan is de achterkant aan de beurt. Goed om af en toe een onderbreking te hebben om nieuwe inspiratie en ideeën op te doen.
Voor AlfabetBoek IV wil ik beginnen met het drukken
van de letter ‘O’.
Dus ik begin met een leeg velletje om de houten letters
uit te proberen en ook om te zien hoe het papier zich houdt.
Even later heb ik dit mannetje met een hoed gemaakt.
De inkt is nog nat. Ik heb de letters met de hand op het papier gedrukt. Onder het papier ligt een stuk karton wat je terug kunt zien in de lijnen in de zwarte inkt.
Dit is het papier voordat ik begon en zo ziet het blad in AlfabetBoek IV er ook uit. In een volgend bericht zie je wat dat blad aan het worden is.
De eerste reeks AlfabetBoeken bevat de letters
‘A’ tot en met ‘N’ (uitgezonderd het boek-in-boekje).
Dus het alfabet is nog niet compleet.
AlfabetBoek IV wordt anders.
Het boek maak ik uit drie stroken papier van verschillende kleur.
Het boek gaat over de letter ‘O’.
Het wordt ook een concertina.
De stroken papier zijn ongelijk van lengte. Niet bewust maar
omdat de vellen papier waar de stroken uit komen verschillend
in lengte zijn.
De strook van het zwaarste papiersoort is toevallig ook het langst.
Dat wordt de omslag.
In AlfabetBoek IV wil ik gescheurde stukken tekst met de letter ‘O’
combineren met gedrukte letters ‘O’ en cirkels.
Bij de eerdere AlfabetBoeken gingen de vorm en de inhoud min of meer
hand in hand. Nu ga ik eerst de stroken beplakken en bewerken en pas
later gaat het boek zijn vorm krijgen.
Een belangrijke keuze wordt nog of ik de drie stroken in elkaar vouw
of dat ik drie concertinas maak die samen het boek vormen.
Mijn eerste experiment met krantenknipsels. De teksten zijn gebleven het papier is anders ingezet.
Dit zijn de drie stroken papier. Verschillend in lengte en hoogte. De hoogtes zijn door mij gekozen: 20, 17,5 en 15 centimeter. Voldoende verschil om te laten zien dat de vellen verschillend zijn. Wat kleur betreft maar straks ook wat invulling betreft. De drie stroken ga ik straks aan 1 kant aan elkaar bevestigen. Op de foto aan de onderkant.
Het grootste stuk papier, de achterste strook, ga ik beplakken met krantenscheursels waarin de letter ‘O’ een rol speelt. Aan beide zijdes. Het middelste vel ga ik gebruiken om te bedrukken. Het kleinste vel zal worden versierd met cirkels of andere vormen die gebaseerd zijn op de letter ‘O’. Kalligrafie is voor mij niet weggelegd maar ik wil wel vermelden uit welke kranten en van welke datum de scheursels komen.
In de bovenste twee stroken maak ik ‘vensters’ zodat te zien is wat er allemaal in het boek te vinden is. Dat doe ik in verband met de stevigheid niet in de achterste strook. Het snijden van ‘vensters’ is leuk maar gaat ten koste van de stevigheid van het papier. Bovendien heb ik met deze ‘vensters’ nog geen rekening gehouden waar de vouwen straks precies komen. Klein risico.
De vorige serie foto’s was wat beperkt.
Met sommige boekjes was ik al verder dan de foto’s toonden.
Vandaar een kleine inhaalslag.
AlfabetBoek I met een omslag van paste paper en een titel.
AlfabetBoek I en II. Zoals te zien is zijn de afmetingen van boek 2 anders dan van boek 1. Beide een omslag van hetzelfde stuk paste paper maar heel anders.
AlfabetBoek II heeft een gedeeltelijke omslag aan
de achterkant van het boek.
De voorkant (hieronder) dekt het boekblok helemaal af.
Het is een concertina boekblokje.
De achterkant.
Een stuk paste paper gebruik ik als een soort titelpagina.
Openstaand boek.
In boek 3 kan naast dat wat ik al liet zien
nog een boekblok in ‘verborgen’ worden.
Daar ben ik vandaag aan begonnen.
De extra kleuring met ecoline is hier goed te zien.
Tot nu toe zijn de boekblokken gedrukt met zwarte inkt de later aangevuld is met een beetje ecoline in diverse kleuren.
Het extra boekblok probeer ik te maken met gekleurde acrylverf maar het is duidelijk dat die niet bedoeld is om als drukinkt te gebruiken. Dus hier zal nog wel wat geëxperimenteerd moeten worden.
Heel anders gevouwen en gesneden als de eerste twee AlfabetBoeken. Op deze manier zonder extra lijm toch een langere concertina.
De inspiratie komt voor een deel van een boek waarin deze vorm bekend staat als het ‘snake book’. Waarom dit doet denken aan een slang kun je hier wel zien.
Het papier tussen de letters ‘K’ en ‘L’ is niet losgesneden. Dus daar vormt zich de ‘bocht’.
De sluiting heb ik hiervoor al gemaakt. Het boek moet nog ingekleurd worden. Dan kan ik hierin ook nog een katern ‘verstoppen’. Dat zie je een volgende keer. Leuke dag gehad.
Het tweede boek in de reeks is bijna even groot als het eerste. De pagina’s zijn nu 10 x 10. Daardoor komen de afficheletters beter uit. Zoals je ziet begint dit boek bij de letter ‘F’.
Mijn telefoon was bijna leeg en ik had geen lader bij me. Daarom zijn de foto’s wat fragmentarisch. Ook dit boek heeft een kaft. Maar die is anders dan bij het eerste boek. Daarover meer de volgende keer.
De titels van de blogberichten van vandaag krijgen vast geen P.C. Hooft-prijs. Dit boek eindigt bij ‘H’. Onderkast om precies te zijn.
De Grafische Werkplaats Amsterdam heeft dit najaar een serie
presentaties en workshops onder de naam: ‘Resist the Mac’.
De titel vind ik goed gevonden.
De Apple machine is natuurlijk hét gereedschap van de
moderne grafisch ontwerper.
Maar met al die techniek dreigt het oude ambacht van handzetten
en met de hand de drukpers bedienen te verdwijnen.
Alan Kitching is een Engelse ontwerper en drukker met
een eigen werkplaats die zijn brood verdient met het met
de hand ontwerpen en maken van zijn werk.
Een aantal jaren geleden verscheen er met en over hem een boek
waarvan ik een exemplaar kocht.
Afgelopen vrijdag kon ik zijn presentatie bijwonen.
Mijn exemplaar kwam in deze doos met op de buitenkant werk van Alan Kitching. Dit is de voorkant van de doos.
Dit is de achterkant met een soort letterproef.
Dit is het boek met een speciale ‘Dust jacket’, stofomslag. Alan Kitching A life in Letterpress. Zijn naam is op zijn karakteristieke manier gezet en gedrukt.
Als je de omslag eraf haalt zie je het boek met een heel stevige band.
Dit is een foto uit het boek. Het woord ‘Fire’, vuur is op de typische manier van Alan Kitching gecomponeerd. De omgekeerde ‘R’ in rood en geel is een illustratie van het begrip vuur.
Hier zie je de speciale omslag helemaal opengevouwen. Het boek staat bij mij in de boekenkast met doos en omslag, helemaal compleet.
Terug naar vrijdagavond. Rond 19:00 uur was ik bij Grafische Werkplaats Amsterdam. Een hele mooie werkplaats.
Je ziet hier een aantal persen opgesteld. Achter in de werkplaats zijn de loden en houten letters te vinden. Vooral die laatste, daar ben ik erg jaloers op.
Dit is de plaats voor de presentatie.
Toen ik deze foto maakte, wist ik niet dat ik zelf, later op de avond, de kans zou krijgen, om mijn eigen Alan Kitching-poster te maken.
De coördinator gaf een korte inleiding. Haar naam weet ik niet meer maar op de site staat dat de coördinatie ligt bij Corine Elemans.
Alan Kitching vertelde bevlogen over zijn werk.
Gisteren heb ik de poster die ik maakte, in mijn werkplaats opgehangen.
Dit is de poster: Alan Kitching talks letterpress. Als de werkplaats dichter bij huis was zou ik bijvoorbeeld zeker naar de presentatie of de workshop gaan van Herman van Bostelen // Gorilla half november. Zoek op internet maar even naar ‘Resist the mac’.