De kerstbomen hadden snel hun plaats gevonden.
Maar wat te doen met de vierde zijde?
Een ijskristal lukt niet bij dit materiaal.
Een kerstengel dan…
Dit is de schets.
Een tussenresultaat.
Met puntschoentjes….
De doos kan terug in elkaar gezet worden. Lijm en een klein beetje druk.
De kerstlampion heeft een voorlopige plaats in de huiskamer.
Alle vier de waxinelichtjes van mijn adventkrans mogen nu aan. Voor volgend weekend wordt dit de kerstkrans.
Deze week kocht ik een glazen theepot.
De pot zat in een bont bedrukte doos maar bij het
openen bleek dat er in de omdoos nog een binnendoos zat.
Helemaal zwart.
Ik dacht als ik die zonder schade uit elkaar krijg, kan
ik met zo’n nep waxinelichtje een soort van kerstlampion maken.
Het uit elkaar halen lukte prima. De doos is van een soort ribkarton. Dat vangt schokken op tijdens het vervoer maar om te verwerken niet de meest ideale papiersoort. Zonder een dergelijke doos kun je eenvoudig zoiets ook maken met een rechthoekige strook stevig papier. Dat snijdt beter en de doos heeft niet persé een deksel nodig. Maar dit materiaal heb ik nu voorhanden.
Wat ideeen voor de decoratie: ijskristal (bij dit karton moeilijke te realiseren), kerstboom, kerstbal, ster.
Op iedere zijde teken ik het kader waarbinnen de decoratie kan komen. Aan de onderkant hou ik 5 centimeter vrij om dat daar dan het nep waxine lichtje (led) kan staan.
De eerste ster is gemaakt.
Eerste vlak gereed.
Het tweede vlak is ook gereed. Dit is het ‘raam’ waarvoor ik drie kerstballen ga hangen.
Het karton leent zich niet zo goed voor dit soort vormen. Ik moet oppassen dat ik het niet platdruk. Maar in het schimmenspel van een lampion zal dat wel goed komen.
Met wat draadjes en plakband zijn ze gereed om opgehangen te worden. Dat doe ik straks als laatste. Vanmiddag eerst nog de derde wand versieren. Dat worden kerstbomen. Dan zal de kerstlampion vanavond operationeel zijn.
Gisteren ontving ik de bevestiging van mijn deelname aan
#12dagencreatief. Daar kijk ik naar uit:
Even een klein berichtje zodat je weet dat je goed op de lijst staat voor Twaalf Dagen Creatief. Je bent erbij!
De dag voor kerst beginnen we met een mail waarin we onszelf voorstellen.
Op Eerste Kerstdag ontvang je de eerste mail boordevol creatieve inspiratie.
Daarna sturen we iedere dag een mail, tot en met de afsluiting op 6 januari.
Waarschuwing: je gaat erg veel ideeën ontvangen. Ga er alsjeblieft relaxed mee om. Kies waar je hart van opveert en wat past bij jouw situatie.Als je het leuk vindt kun je je werk of bevindingen delen via social media, maar ook dat is niet verplicht. Plaats je berichten op je eigen favoriete plek en gebruik de hashtag #12dagencreatief zodat anderen je ook kunnen vinden. Ook ben je welkom op de Facebookgroep van Boekselen, die gedurende die periode in het teken staat van #12dagencreatief.
Mocht iemand het aan je vragen: aanmelden kan ook nog tijdens #12dagencreatief. In het archief van deze nieuwsbrief kunnen late aanmelders de gemiste afleveringen straks zelf terugvinden.
Er zijn geen kosten en je komt na afloop niet op een andere maillijst, tenzij je dat zelf wilt.
Van het koude weer ben ik geen fan maar het levert
mooie plaatjes op.
Het Valkenberg in Breda, maar dat had u waarschijnlijk al geraden/gezien.
Het soeppakket is deze week vegan en bedoeld voor de
kerstdagen. Met blokjes rode bieten (kroten) en peterselie.
Dat kleurt mooi in de knolseldersoep.
Maar dan moet je de soep wel meteen eten nadat
de blokjes rode bier er in gaan.
Anders wordt het een soort van ‘Rode bietensoep met knolselder’.
Hij smaakt prima.
Zelf had ik misschien één bietje minder gedaan maar dan
wel met een of twee aardappelen.
Een romige soep heeeft een net iets meer feestelijke uitstraling.
Maar dat is mijn smaak.
De ingredienten. Helaas was een van de uien van binnen rot. Gelukkig heb ik meestal ui in huis.
Dit is natuurlijk een heel ander beeld als de foto op het pakket van de grootgrutter.
Zo eet je hem dan. Prima van smaak en door de geraspte knolselder (3 eetlepels? Hoe meet je dat af?) en blokjes biet heeft de soep veel textuur.
Een paar dagen terug zag ik een vreemd voorwerp in het
Valkenberg in Breda.
Nou ja, zien, het was nog voor 08:00 uur en het
was behoorlijk donker. De extra lichtjes voor de
feestdagen waren allemaal uit.
Sagitta Creatives & Jasja Renne, Wegwijs, City Intervention. Wat zouden ze daar allemaal mee bedoelen? Op internet zie ik dat we werken aan activiteiten om Breda te promoten. Bijvoorbeeld door een wandeling langs…..verlicht Breda.
De tentoonstelling Wab-Sabi is echt bijzonder.
Ook deze laatsteserie foto’s en keramiek bewijst dat.
Sieboldhuis, Japan Museum, Wabi Sabi, Ohira Shingo.
Misschien wat veel tekst van de tentoonstelling maar de werken zijn heel bijzonder en een beetje hulp is nooit weg.
Het geluid van karpers: Ninomiya Naohiro, Nokomi.
Ito Keiichi, Tyawan (komlandschappen). Bij komlandschappen moet ik natuurlijk meteen aan de boeklandschappen van Jan de Bie denken. Niet dat ze er op lijken maar de fascinatie van de kunstenaar op een bijzonder onderwerp.
Takasugi Norio.
Sano Naoko, Matchakommen.
Yamamoto Masao. Het duurde even voor ik doorhad dat dit een foto van drie vogels in de sneeuw is. Prachtig.
Detail van een gouden, rituele dolk uit Byblos. Even verderop het hele voorwerp.
RMO, Byblos, Bijl, 2000 – 1600 voor Chr. Goud.
Byblos, Dolk, 2000 – 1800 voor Chr. Goud.
Deze voorwerpen maken de tentoonstelling interessant
voor het grote publiek en alle leeftijden.
RMO, Byblos, Dolk met handvat, 2000 – 1800 voor Chr. Brons.
Soms schrijft een blog zichzelf.
Afgelopen zondag was ik in het Rijksmuseum in Amsterdam.
Ik wilde zeker de tentoonstelling ‘Kunst + Boeken’ zien.
Een dialoog tussen boeken ontworpen door Irma Boom met
moderne kunst werken.
De tentoonstelling vind ik geslaagd al vond ik de
plexiglas ‘dozen’ waarin de boeken zitten niet sterk.
Ze beperken je zicht, vertekenen soms het beeld.
Moma schrijft over het werk van de Nederlandse
kunstenaar/boekmaker als volgt:
For Boom, books are a sensory, tactile experience—an object to hold and discover and…
Dus bij Boom stopt een boek niet bij de tekst maar
zijn meer zintuigen nodig. Onder andere het gevoel van het
in de hand hebben van een boek.
Dat lukt nu in ieder geval niet op de tentoonstelling.
Dat gezegd hebbende is de kans om een reeks boeken van haar
te zien niet groot. Dus GAAN!
Dit zijn twee exemplaren van een bekend project van Irma Boom: het SHV Think Book 1996 – 1896. Een boek dat de geschiedenis van dit grote bedrijf wil laten zien. Hier gaat het om de Engelse en Chinese editie gemaakt in samenwerking met Johan Pijnappel.
Boom heeft meerdere boeken ontworpen en gerealiseerd met heel veel pagina’s. Best een uitdaging met de moderne druk en bindtechnieken.
Moma heeft een exemplaar van dit werk op de website staan.
Daar wordt het boek zo beschreven:
SHV Think Book 1996–1896, one of Boom’s early commissions, is illustrative of her experimental and influential approach to book design.
Paul Fentener van Vlissingen, CEO of the Dutch conglomerate SHV, tasked Boom with creating a book to commemorate the centenary of his company; his sole requirement was that she “make something unusual.”
Boom compiled a 2,136-page document of the company’s history, presented in reverse chronological order, during an extensive five-year process that involved researching the company, attending shareholder meetings, interviewing employees, and reviewing archives of records and images.SHV Think Book is unconventional not only in its approach but also in its typography, layout, materials, and printing.
To encourage readers to journey through the book in a nonlinear fashion, Boom omitted page numbers, a table of contents, and an index. Furthermore, the book’s design extends to the edges of its pages, which are printed to reveal the image of a tulip field when flipped from left to right, and the lines of a Dutch poem when flipped from right to left.The commission proved to be fertile ground for Boom’s experiments, and her vast and diverse body of work demonstrates a lasting commitment to questioning and challenging conventions of book design.
For Boom, books are a sensory, tactile experience—an object to hold and discover and thus a unique information-delivery medium, especially in the digital age.
Boom maakt boeken die vaak veel aandacht trekken. Bijvoorbeeld boeken voor of over het werk van Rem Koolhaas: Elements of Architecture.
Het boek is gemaakt met segenten in verschillende kleuren. Een van die segmenten lijkt korter dan de rest van de pagina’s.
Als ik het goed zag zat dit boek nog in het cellofaan. Sheila Hicks, Weaving as Metaphor door Irma Boom.
Het bijpassende kunstwerk: Sheila Hicks, Brouillard, 2002, zijde en linnen.
Er zijn vast mensen die denken dat dit een beschrijving is
van de ‘Argusvlinder’: vierkante man.
Maar in dit geval is het toch iets anders.
Karel Appel, Vierkante Man, 1951, olieverf op doek. Ik vind hem wel erg mooi. Rijksmuseum, Amsterdam.
Het Rijksmuseum toont in de eregallerij twee houten kasten
uit de eerste helft van de zeventiende eeuw, gemaakt
door Herman Doomer.
Ik ging kijken.
De kasten verschillen weinig in leeftijd. De oudste is uit 1632, deze is een paar jaar jonger.
Dit is de kast uit 1632.
Tijdens mijn ochtendwandeling maakte ik een paar foto’s.
Breda, Markendaalseweg.
Meeuwen op het ijs in de Haven in Breda.
IJs op een ruit.
Rijp op een houten tafel met verstilde fonkeling.
Vorst met af en toe zon.
Na meer dan 15 jaar, de meeste jaren als betalend lid,
delete Photobucket binnenkort mijn account.
Dus als je plots foto’s mist dan even laten weten. Ik kan niet 15 jaar aan links naar foto’s met de hand gaan corrigeren naar de hosting site van mijn nieuwe hosting partij. Voor een hobbyblogger is dat een te grote inspanning. Maar delen van mijn blog kan ik wel repareren.
Vandaag was ik in Amsterdam.
Ik ging speciaal voor het Rijksmuseum want er
is een tentoonstelling met werk van Irma Boom.
Werken van haar hand gaan het gesprek aan met
moderne kunstwerken in de collectie.
Daarnaast is er de tentoonstelling ‘Clara en
de onderkruipsels’. Een tentoonstelling rond
het ‘exotische’ dier ‘Clara’, een geimporteerde
neushoorn die in Holland getoond werd en een soort
van rage werd.
Wat precies de onderkruipsels daar mee te maken hebben,
behalve dan misschen dat rond hen ook lang een
rookgordijn van gebrek aan kennis hing, weet ik niet.
Maar een mooie en spannende tentoonstelling, voor jong en oud,
levert het in ieder geval wel op.
Een gevel in de buurt van het Leidseplein heeft deze opvallende muurschildering.
Onderkruipsels op de tentoonstelling (waar ook heel veel vlinders te zien zijn) op sterk water.
Onderkruipsels tegen de muren. Binnenkort meer over de twee tentoonstellingen maar vanavond niet meer.
Afgelopen week ontving ik het jaarlijks nummer ‘Over Multatuli’.
Daarin een reeks essays over de actualiteit van het werk
van Eduard Douwes Dekker, beter ekend als Multatuli.
In het essay van Jurjen Pen stond een, volgens mij,
vreemd citaat.
Het essay met als titel ‘Klokkenluiders en doofpotten’ gaat
over hoe de Nederlandse regering om gegaan is met ons
koloniaal verleden in Indonesië.
Nogal actueel in het licht van de ‘excuus-affaire’.
Het concentreert zich op de rol van Cees Fasseur in de
waarheidsvinding (of het gebrek daaraan) van de
Nederlandse overheid.
Ik ben niet in de positie om daar commentaar op te geven
maareen citaat is een wel heel vreemd stuk tekst:
Een van de stukken in de dozen is een notitie van de toenmalige procureur-generaal bij het Hooggerechtshof Nederlands-Indië H.W. Felderhof.
Hij schrijft over het bloedbad in Rawagede in 1947 op West-Java, dat de Nederlanders acht à negen keer twaalf mannen omlegden en vlak buiten het dorp nog eens zeven à tien personen. Dus 118 doden; Felderhof stelt dat het in totaal waarschijnlijk om 150 doden ging.
In de Excessennota heeft Fasseur het over circa twintig mannen die zonder vorm van proces zijn geëxecuteerd.
Wat een rommelig en ongeloofwaardig verhaal.
‘8 à 9 keer’
Wat wordt hier bedoeld? Waarom weten we niet of het acht of
negen of misschien zeven of tien keer was, dat er mensen gedood werden?
Waarom weten we dat niet?
’12 mannen’
Wat waren de omstandigheden, waarom mannen, waarom zo vaak, steeds opnieuw,
twaalf mannen? Dat gelooft toch niemand?
‘7 à 10 personen’
Dus nu ook vrouwen en kinderen? Hoeveel mensen zijn er buiten het
dorp gedood? Het is nogal een marge.
‘Dus 118 doden’
We weten het niet, de conclusie ‘Dus 118 doden’ is daarom niet
op zijn plaats net als het getal 150 dat Felderhof gebruikt.
Intussen is er meer bekend over Rawagede (zie onderstaand citaat
van de Wikipedia-pagina over het bloedbad).
Maar het citaat hierboven is een voorbeeld van hoe de
Nederlandse regering probeert rond de waarheid heen te dansen.
Maar ook hoe doorzichtig en vreemd de gehanteerde verhalen
en conclusies zijn. Zie citaat Rutte over 19 december 2022.
Het Bloedbad van Rawagede vond plaats op 9 december 1947 in het dorp Rawagede, het huidige Balongsari (West-Java), op zo’n 300 kilometer ten oosten van de Indonesische hoofdstad Jakarta. Op die dag werd bijna de gehele bevolking, 431 mensen, vermoord door Nederlandse militairen die in het dorp op zoek waren naar een onafhankelijkheidsstrijder. Aan het hoofd van de operatie stond majoor Fons Wijnen. In 1947 werd besloten om de daders van deze oorlogsmisdaad niet te vervolgen, ondanks de aanbeveling van generaal Spoor aan procureur-generaal H.W. Felderhof om Wijnen te vervolgen.
Wereldkampioenschap Voetbal 2022.
Mijn exemplaar heb ik opgehaald op de BoekAmbachtBeurs
bij de uitgever: Jannie de Groot van Uitgeverij Boekband.
Het draait om de uitgave ‘Meetkunstig vlakornament’
van Herman J. de Vries uit 1891.
In twee mappen werden voorbeelden van geometrische
decoraties op de markt gebracht.
Tweedimensionale decoraties.
Nu is de keuze aan de boekbinder: twee mappen, een doos
of een Japanse binding? Wat ga je maken…
Één deel, drie delen?
Het is aan de boekbinder.
Er zit een soort van handleiding bij om zelf
decoratieve ornamenten te maken en sets van vellen
papier met ornamenten in kleur die je bijvoorbeeld als
schutbladen kunt gebruiken.
Vandaag heb ik voor het eerst de inleiding gelezen
en het inspiratiedeel. Voorpret.
Ik heb er al van genoten!
De uitvoering van Jannie de Groot van de uitgave van ‘Meetkunstig vlakornament’, van Herman J. de Vries uit 1891.
De contouren van de Gebroeders Grimm ga ik lijmen op het grote duoprofiel zodat er een relief ontstaat. Hier probeer ik de lijm op de ondergrond aan te brengen waar het kan (langs de buitenkant) en op de achterkant van het lijnprofiel waarvan de positie zal worden bepaald door waar het uiteinde samenvalt met de rand van de ondergrond.
Hier moet de ‘Gebroeder Grimm’ nog ‘Gebroeders Grimm’ worden.
Gelukt! De lijm droogt onzichtbaar op (hoop ik).
Ook het tweede exemplaar probeer in in elkaar te zetten. Deze keer lijm ik de hele achterkant.
Het zal nog moeilijk worden te bepalen welke op de boekband zal komen.
Vorige week had ik al een strookje zilver gekocht
om een ring te maken, een pinkring.
Ik kies voor een kleine, smalle ring omdat ik
zelf geen sieraden draag.
Het strookje zilver moet tussen de 60 en 70 millimeter worden. De precieze lengte is niet relevant voor mijn verhaal maar wel voor de ring die ik ga maken.
Het strookje zilver wordt gebogen tot iets dat begint te lijken op een ring. Belangrijk is dat de twee uiteinden die we gaan solderen recht op elkaar aansluiten. Dat is hier nog niet helemaal het geval.
Twee spelden helpen om de ring op zijn plaats te houden. Als je met een brander gaat solderen dat moet je je handen zo vrij mogelijk houden.
Dit is een staafje soldeer nummer 1. Het kleine stukje dat onder en helemaal aan de linkerkant van het staafje ligt ga ik gebruiken om te solderen.
Hier ligt het stukje soldeer op de naad in de ring.
Hier is de soldeer gesmolten en tussen de uiteinden gelopen om de uiteinden met elkaar te verbinden. De toekomst gaat uitwijzen of dit goed is gegaan.
Argusvlinder 