Afgelopen week ontving ik het jaarlijks nummer ‘Over Multatuli’.
Daarin een reeks essays over de actualiteit van het werk
van Eduard Douwes Dekker, beter ekend als Multatuli.

In het essay van Jurjen Pen stond een, volgens mij,
vreemd citaat.
Het essay met als titel ‘Klokkenluiders en doofpotten’ gaat
over hoe de Nederlandse regering om gegaan is met ons
koloniaal verleden in Indonesië.
Nogal actueel in het licht van de ‘excuus-affaire’.
Het concentreert zich op de rol van Cees Fasseur in de
waarheidsvinding (of het gebrek daaraan) van de
Nederlandse overheid.
Ik ben niet in de positie om daar commentaar op te geven
maareen citaat is een wel heel vreemd stuk tekst:

Een van de stukken in de dozen is een notitie van de toenmalige procureur-generaal bij het Hooggerechtshof Nederlands-Indië H.W. Felderhof.
Hij schrijft over het bloedbad in Rawagede in 1947 op West-Java, dat de Nederlanders acht à negen keer twaalf mannen omlegden en vlak buiten het dorp nog eens zeven à tien personen. Dus 118 doden; Felderhof stelt dat het in totaal waarschijnlijk om 150 doden ging.
In de Excessennota heeft Fasseur het over circa twintig mannen die zonder vorm van proces zijn geëxecuteerd.

Wat een rommelig en ongeloofwaardig verhaal.
‘8 à 9 keer’
Wat wordt hier bedoeld? Waarom weten we niet of het acht of
negen of misschien zeven of tien keer was, dat er mensen gedood werden?
Waarom weten we dat niet?
’12 mannen’
Wat waren de omstandigheden, waarom mannen, waarom zo vaak, steeds opnieuw,
twaalf mannen? Dat gelooft toch niemand?
‘7 à 10 personen’
Dus nu ook vrouwen en kinderen? Hoeveel mensen zijn er buiten het
dorp gedood? Het is nogal een marge.
‘Dus 118 doden’
We weten het niet, de conclusie ‘Dus 118 doden’ is daarom niet
op zijn plaats net als het getal 150 dat Felderhof gebruikt.

Intussen is er meer bekend over Rawagede (zie onderstaand citaat
van de Wikipedia-pagina over het bloedbad).
Maar het citaat hierboven is een voorbeeld van hoe de
Nederlandse regering probeert rond de waarheid heen te dansen.
Maar ook hoe doorzichtig en vreemd de gehanteerde verhalen
en conclusies zijn. Zie citaat Rutte over 19 december 2022.

Het Bloedbad van Rawagede vond plaats op 9 december 1947 in het dorp Rawagede, het huidige Balongsari (West-Java), op zo’n 300 kilometer ten oosten van de Indonesische hoofdstad Jakarta. Op die dag werd bijna de gehele bevolking, 431 mensen, vermoord door Nederlandse militairen die in het dorp op zoek waren naar een onafhankelijkheidsstrijder. Aan het hoofd van de operatie stond majoor Fons Wijnen. In 1947 werd besloten om de daders van deze oorlogsmisdaad niet te vervolgen, ondanks de aanbeveling van generaal Spoor aan procureur-generaal H.W. Felderhof om Wijnen te vervolgen.