Normaal gesproken maak ik mijn soep op vrijdag. Na een nacht in de koelkast eet ik er dan op zaterdag voor het eerst van. Maar soms lopen de dingen anders. Daarom kocht ik pas gisteravond mijn soeppakket en stond ik vanmorgen in de keuken. Tomatensoep. Winterwortel, knoflook, ui, tomaat, tomatenpuree, tijm, bouillonblokjes. Garnering: biologische kipblokjes, anderhalve paprika in stukjes en gesneden groene olijven.
Gisteren heb ik een tweede workshop gevolgd bij Grafische Werkplaats RAAF
in Breda. De eerste workshop was op Koningsdag en was een lino workshop.
Die lino resultaten waren eerder te zien op mijn blog.
Gisteren was ik benieuwd naar natuurdruk, want daar had ik nog geen
voorstelling van.
Deze foto zag je gisteren misschien ook al. Het is de inhoud van mijn tas die aan het stuur van mijn fiets hangt. De fiets staat bij het Spanjaardsgat in Breda waar ik nog een paar takken verzamelden.
Gisteren was het ‘Natuurdruk’.
Het is een proces waarbij je met behulp van drukinkt, planten en
een pers afdrukken maakt op vochtig etspapier van de planten.
Het begon op vrijdag op de markt waar ik een gemengde bos bloemen
kocht met een aantal bloemen waarvan ik hoopte dat die het goed
zouden doen (nee, dus).
Op zaterdag selecteerde ik enkele bloemen uit de bos en besloot onderweg
nog wilde grassen en ‘onkruid’ te verzamelen.
De paarse en blauwe bloemen uit het boeket van de markt bleken minder geschikt te zijn. Te veel bloemen bij elkaar levert geen helder individueel bloembeeld op maar een witte vlek. Dat kun je gebruiken om bij een volgende drukgang op die plaats weer andere dingen te doen. Bijvoorbeeld andere kleuren of andere planten interoduceren.
Vervolgens ga je na een welkom en instructie van twee vrijwilligers
van de werkplaats aan de slag.
Uiteindelijk heb ik een vijftal series van afdrukken gemaakt.
Je ‘speelt’ met een aantal variabelen:
– de drukinkt (veel, weinig, egaal aangebracht of juist niet, zonder drukinkt, ….)
– de plant (ieder takje is anders, vers, gedroogd, eenmalig of hergebruik,
stevige stengels en bladeren, zachte bladeren, simpele bloem,
complexe bloem in trossen, …..)
– de compositie
– gebruik de fysieke indrukken in de drukinkt van de eerste drukgang
bij volgende drukgangen tot de afdrukken heel licht worden en
langzaam vervagen, …..
– combineer met andere structuren dan planten (ik heb dat zel niet
uitgeprobeerd dus ik heb er geen voorbeelden van maar bijvoorbeeld kaasdoek,
of wat te denken van touw, zand, andere structuren)
Dit is een voorbeeld van natuurdruk zonder drukinkt. Het relief en de verkleuring zijn het gevolg van de plant, de sappen en restant kleur van vorige serie. De donkere kleur boven het midden zijn plantenresten die tot moes gedrukt zijn. Die kun je nog verwijderen natuurlijk maar op zich geven die ook een interessant beeld. Al zal dat met verloop van tijd verkleuren.
Een beetje opgeschoond. Hetzelfde blad etspapier maar nu in het droogrek.
Hier is bewust gekozen voor het niet egaal ininkten van de plaat. Vervolgens is er een compositie gemaakt met planten.
Dit is dan het resultaat.
In een volgende drukgang een blad toegevoegd dat bij een eerdere reeks rood geworden was. Dat rood komt bij het afdrukken weer duidelijk in beeld.
Je kunt best drie of vier afdrukken maken zonder iets aan de inkt te veranderen.
Nog een begin van een serie met onder andere tijm.
Afdruk en origineel na afdruk.
Nog een takje thijm.
Afdruk en origineel na afdruk. Het grote blauwe blad is nog van een vorige drukgang.
Alle bladresten eraf en dan nog een keer afdrukken. Afdruk en plaat.
Met lino en het werken met gutsen heb je meer techniek nodig
(ontwerpen, snijden, vlakverdeling enz) dan bij natuurdruk.
Daar speelt toeval een grote rol en ook je ambitie om dat toeval
te kunnen beïnvloeden.
Met lino vertel je sneller een verhaal, bij natuurdruk blijf je
achter in verwondering.
Ik heb enkele foto’s gemaakt van het proces en eindresultaat.
Die deel ik hieronder, zodat je zelf kunt zien hoe natuurdruk
tot leven komt.
Dit was het allereerste begin van de workshop. Op de nog blanco plaat leg ik drie bladeren. Zeg maar de compositie. Vervolgens kies ik een kleur en breng die kleur aan op de plaat.
Na de plaat te kleuren plaats ik de bladeren er weer op zoals het plan was. Zo kan er een vel doorweekt etspapier op en kan het in de etspers.
Toen plaat, planten en papier uit de etspers kwamen zag je meteen de groene sappen die door het papier gekomen waren. Nu haal je het papier van de plaat om het resultaat te zien.
Dit is het resultaat. Egaal, vet rood. Sap van de bladen. De bladen haalde ik van de plaat af. Het middelste smalle blad legde ik weer op de plaat maar dan zo dat het een ‘X’ vormt met de eerdere vorm. Met de kant waar het blad in aanraking met de verf is geweest naar boven.
Achter de plaats waar de twee buitenste bladen hadden gezeten zat nog steeds rode verf. Die drukt nu dus de indruk van de bladen af. Dat is ook zo voor het smalle blad maar er is een smal blad ‘bijgekomen’. Resultaat: een ‘X’.
Hier zie je resultaat en plaat na afdruk.
Vervolgens heb ik blaadjes van een tak getrokken en die los op de plaat gelegd. Opnieuw een afdruk gemaakt. Het resultaat zie je rechts.
En nogmaals het resultaat. Je ziet dat de resultaten van eerdere afdrukken in de serie nog steeds te zien zijn al vervagen ze.
Alle planten weggehaald en nog een laatste afdruk.
Een soort ‘roos van groente’.
Per ongeluk heb ik het laurierblad meegepureerd. In de soep is er qua textuur niets van te merken. Ik hou wel van de smaak van laurier… De soep is heerlijk. De gruyère hoeft natuurlijk niet bij de soep maar het smaakte prima.
Afgelopen weekend had ik wel soep gemaakt maar het blogbericht
daarover was er bij ingeschoten.
Dat kwam onder andere omdat ik uitgenodigd werd om mee te gaan
eten in een pop-up restaurant met Zwitserse specialiteiten.
Het was er heerlijk.
Intussen stond de soep op me te wachten maar die is al lang weer op.
Prei-kerrie soep.
Die eet ik wel vaker. Ook nu weer met extra ingredienten.
Tijm, tomaatjes en cayennepeper stonden niet in het recept.
De lange prei heb ik er los bijgekocht, de kleine ui ook.
Mijn soep staat altijd een nacht in de koelkast voor ik hem eet. Dus geen gekleurde garnering die bovenop drijft. Die is al lang ondergedompeld maar smaakt niets minder.
Alle groenten op de plank komen van het soeppakket. Alles ernaast heb ik los gekocht of had ik in huis. Ook het geheim ingredient van deze week: komijnpoeder.
Het smaakte prima.
Van het soeppakket en het verspilzakje kon ik een heel huis maken.
Geheim ingredient en daarom niet op de foto: munt.
Het soeppakket is deze week vegan en bedoeld voor de
kerstdagen. Met blokjes rode bieten (kroten) en peterselie.
Dat kleurt mooi in de knolseldersoep.
Maar dan moet je de soep wel meteen eten nadat
de blokjes rode bier er in gaan.
Anders wordt het een soort van ‘Rode bietensoep met knolselder’.
Hij smaakt prima.
Zelf had ik misschien één bietje minder gedaan maar dan
wel met een of twee aardappelen.
Een romige soep heeeft een net iets meer feestelijke uitstraling.
Maar dat is mijn smaak.
De ingredienten. Helaas was een van de uien van binnen rot. Gelukkig heb ik meestal ui in huis.
Dit is natuurlijk een heel ander beeld als de foto op het pakket van de grootgrutter.
Zo eet je hem dan. Prima van smaak en door de geraspte knolselder (3 eetlepels? Hoe meet je dat af?) en blokjes biet heeft de soep veel textuur.
Weekendsoep natuurlijk.
Een beetje van mezelf en een beetje van de grootgrutter. Dit waren de ingrediënten van deze week: citroen (een klein beetje), munt 14 gram, selderie en paprika. Allemaal voor de garnering. Voor het gemixte deel: tijm (‘vers’ en gedroogd), courgette, ui, knoflook en bouillonblokjes.
De soep smaakt intussen uitstekend. Hij heeft minder lang opgestaan. Ambetant zijn de velletjes van de paprika, zou Jeroen Mus gezegd hebben. Mij maakt dat niet uit.
Het is dit weekend een tomaten/prei-soep. Die prei zie je hier nog niet want die zat niet in het recept van de grootgrutter. Ik vind dit bouwsel een beetje lijken op het gebouw op wielen in het boek van Daniel Mögling, Speculum saphicum rhodo stauroticum. Of slaat mijn fantasie nu op hol?
Dit is de verspilprei. Die is pas aan de soep toegevoegd na het mixen van de soep.
Hij smaakt uitstekend (geen rundvleesballetjes deze keer).
De soep voor dit weekend is Courgettesoep.
Volledig vegan.
De kers op de spreekwoordelijke taart is wel de munt.
Die maakt het een heerlijk frisse soep. Top!
Het weekend begint op vrijdag met een groenteparade.
In het streven naar iets nieuws ontstond dit groentegebouw. De grootgrutter werkt bij de meeste soeppakketten naar soepen van 1 liter. Dat vind ik voor het weekend te weinig en daarom kocht ik 2 extra courgettes en een bosje lente-ui. Ik verander verder niets aan het recept waardoor de soep zeker niet te zout is. De 15 gram verse munt deed wonderen.
Met een snee maisbrood met smeerkaas (waarschijnlijk niet vegan) ziet het er dan uit zoals op bovenstaande foto.
De meeste ingrediënten liggen weer mooi op rij. Wat je nog mist is een sjalot, een beetje sambal en spaghetti bij wijze van vermicelli. Daarnaast rundergehakt, een restje geraspte kaas en panko voor de balletjes.
Zo ziet er dat dan uit als ik dat eet.
Kastanjechampignons: Buitenbeentjes zijn groenten en fruit die er iets anders uitzien dan we gewend zijn. De smaak en de houdbaarheid zijn natuurlijk net zo goed. Die buitenbeentjes hebben ze ook voor kastanjechampignons.
Gedroogd eekhoorntjesbrood die staan te wellen.
Voeg daar nog prei, ui, knoflook, zout, peper, tijm en rozemarijn aan toe en je hebt een champignonsoep.
Vandaag heb ik, geinspireerd door Jeroen Meus,
een oosterse wortelsoep gemaakt.
Een lekker dikke soep.
Ik heb niet eerst een groente bouillon gemaakt en die dan
als basis gebruikt voor mijn wortelsoep.
Ik heb beide tegelijk gemaakt in een pan.
Wortelen (1 kilo), ui (1 grote en 1 grote rode ui), halve prei,
4 stengels bleekselderie, chilipeper, 1 grote rode paprika,
gember (5 cm verse), kurkuma, komijnpeder, chicken masala specerijenmix,
verse tijm, verse peterselie, 150 gram oranje linzen, tandooripasta
van Patak, 3 blaadjes laurier, kokosmelk en een staafmixer.
Hij is heerlijk!
Wortelsoep met kokosmelk.
‘Dagelijkse kost’ is een televisieprogramma van de kok Jeroen Meuse.
Het programma is te zien op de Belgische televisie.
Ik zie het eigenlijk alleen op zondag.
Mooie korte documentaires over Belgische streekproducenten
en hun producten wisselt Jeroen af met recepten.
Kijk bijvoorbeeld maar eens naar de documentaire
over een Belgisch bierrestaurant.
http://www.een.be/programmas/dagelijkse-kost/het-beste-bierrestaurant
De zaak van de broers De Four werd uitgeroepen tot het beste bierrestaurant van de wereld. Cocktails, voor- en hoofdgerechten, pralines of kaas, je kan het zo gek niet bedenken of de broers hebben er een flinke scheut bier in verwerkt.
zondag 10 februari 2013
Afgelopen week was er een recept voor Rode Poon uit de oven.
Ik heb er dinsdag een ovenschaal voor gekocht
en vandaag hebben we het gerecht gemaakt en gegeten.
Heerlijk.
De nieuwe ovenschotel. De zak met oliebollen is nog van Carnaval.
Dan de vis. Volgens mij waren mijn filets dikker en smaller dan bij Jeroen.
Dat heeft natuurlijk effect op het garen en de tijd die daar voor nodig is.
Wij wijken al gelijk wat van het recept af.
We gebruiken geen rijst maar pasta en de steelkappers
kon ik zo gauw niet krijgen. Gewone kappertjes dus.
Onze rozemarijn was niet vers en dat geldt ook voor de tijm.
De 15 minuten was voor ons te kort.
Dat ligt of aan de dikte van de vis of aan onze oven.
Ik heb meer kappertjes en ansjovis gebruikt.
Soms is het namelijk niet eenvoudig eten langer te bewaren.
Dat eet ik het liever op als het nog vers is.
Dan de tomatenpuree op de schaal.
Daar dan de vis op.
Vervolgens de ingredienten en dan de oven in.
Zo kwam het de oven uit.
En zo komt het dan op tafel. Smullen!
Bereiding volgens Jeroen
• Kook de builtjes met wilde rijst gaar in water.
Volg de instructies die op de verpakking vermeld staan.
• Neem een ruime vlakke ovenschaal.
Giet de passata van tomaten op de bodem van de schaal.
• Controleer de visfilets.
Snij visgraatjes die eventueel achterbleven weg,
of gebruik een keukenpincet om ze te verwijderen.
• Kruid de vis met een beetje peper van de molen en een snuif zout.
• Verwarm de oven voor tot een temperatuur van 180°C.
• Leg de visfilets op de ovenschaal met de velkant naar boven.
• Halveer de steelkappers.
Als alternatief kan je ook een gelijkwaardige hoeveelheid
kleine kappers gebruiken.
• Verdeel de steelkappers en de ontpitte olijfjes over de schotel.
• Halveer de kerstomaten.
Strooi de halve rode bolletjes kris-kras over de schotel.
• Rits de blaadjes van de rozemarijn.
Gebruik een scherp mes om het kruid zo fijn mogelijk te hakken.
• Rits ook de blaadjes van de tijm en hak ook dit kruid in zo klein mogelijke stukjes.
• Snij een deel van de blaadjes basilicum in flinterdunne reepjes.
Hou de rest bij om het gerecht af te werken.
• Haal de reepjes ansjovis uit de olie en snij de visjes in piepkleine stukjes.
• Strooi de verse kruiden en de stukjes ansjovis over de schotel met poon.
• Sprenkel een flinke scheut olijfolie over de hele schotel
en schuif het gerecht in de voorverwarmde oven van 180°C.
Gaar de visschotel met poon gedurende ongeveer 15 minuten.
Controleer met een prikvork of de vis gaar is
Argusvlinder 