Weekendsoep natuurlijk.
Een beetje van mezelf en een beetje van de grootgrutter. Dit waren de ingrediënten van deze week: citroen (een klein beetje), munt 14 gram, selderie en paprika. Allemaal voor de garnering. Voor het gemixte deel: tijm (‘vers’ en gedroogd), courgette, ui, knoflook en bouillonblokjes.
De soep smaakt intussen uitstekend. Hij heeft minder lang opgestaan. Ambetant zijn de velletjes van de paprika, zou Jeroen Mus gezegd hebben. Mij maakt dat niet uit.
De soep voor dit weekend is Courgettesoep.
Volledig vegan.
De kers op de spreekwoordelijke taart is wel de munt.
Die maakt het een heerlijk frisse soep. Top!
Het weekend begint op vrijdag met een groenteparade.
In het streven naar iets nieuws ontstond dit groentegebouw. De grootgrutter werkt bij de meeste soeppakketten naar soepen van 1 liter. Dat vind ik voor het weekend te weinig en daarom kocht ik 2 extra courgettes en een bosje lente-ui. Ik verander verder niets aan het recept waardoor de soep zeker niet te zout is. De 15 gram verse munt deed wonderen.
Met een snee maisbrood met smeerkaas (waarschijnlijk niet vegan) ziet het er dan uit zoals op bovenstaande foto.
Het planten en bijhouden van de muntthee was een soort van avontuur waar ik veel plezier aan beleefde al was het maar om foto’s zoals hierboven te kunnen maken met een belangrijke rol voor zon en schaduw.
De vraag werd langzaam actueel: wanneer kun je er thee van zetten. Zoals je kunt zien begon er al af en toe een blad af te vallen. Dat was niet de bedoeling.
De plant kreeg ook een beetje het karakter van een klimplant die gaat slingeren en over de grond gaat groeien bij gebrek aan obstakels waar hij tegen aan kan groeien. Daarnaast begonnen blaadjes van kleur te veranderen: niet fris, hard groen maar flauw. Misschien hoort dat allemaal zo wel maar het is toch anders dan de munt die ik op de markt zie liggen. Zou de grond uitgeput zijn?
Tijd om te oogsten (denk ik).
De belofte is er nog steeds.
De smaak? Een beetje flets. Als ik nog een glas muntthee wil drinken pak ik het toch anders aan.
Al een tijdje probeer ik mijn eigen munt te laten groeien.
Op mijn weblog kun je de voortgang goed volgen.
Maar eerlijk gezegd op mijn Flickr-account misschien
nog wel beter. Ik had voor vandaag al zo’n 50 foto’s
bij elkaar op een pagina staan en dat zag er dan als volgt uit:
Vandaag voeg ik daar weer een achttal foto’s aan toe.
Deze laatste foto was van ongeveer een uur geleden. Zoals je kunt zien zijn de foto’s op verschillende momenten van de dag/avond genomen en wisselde het weer nogal eens. De positie van waaruit de foto’s gemaakt zijn wisselt steeds en persoonlijk vind ik de foto’s met de schaduwen het mooist. De munt krijgt iedere dag water.
Een tijdje terug (allemaal op deze blog te zien) heb ik een aantal zaadjes munt in een bakje kweekaarde gezet. Sindsdien volg ik dit groei- en bloei-avontuur. Maar ik heb geen idee hoe zich dit gaat ontwikkelen. Met dit beeld was ik niet echt blij. Ik had niet het beeld van een muntplant als een soort van hangplant. Gaf ik het te weinig water? Heeft de plant hulp nodig om de weg naar boven te vinden?
Eerst eens de plant met bakje en al in het water gezet. Dan kan niemand zeggen dat de plant te weinig water krijgt. Hij hoort vochtig te blijven stond op het kaartje.
Deze satéprikkers, het naaigaren en het plakband gaan voor fysieke ondersteuning zorgen.
Zo ziet dat er dan uit. Eens kijken waar dat toe leidt.
Dagelijks probeer ik een foto te maken. Deze foto is van gisteren.
Deze is ook van gisteren. Het lijkt toch weer al wat voller te zijn dan zondag.
Misschien ben ik te ongeduldig. Komend weekend maar weer eens een vergelijking maken.
Het is al weer even geleden.
De plant blijft zich ontwikkelen.
We hebben ook groeizaam weer, warm, veel zon en dan
maar water geven.
Alles voor een glas muntthee.
Zou ik ze te weinig water geven?
Het was er weer voor.
Ik weet het, ik zou niet iedere dag iets van de voortgang
van het plantje laten zien maar vandaag was te mooi….
Een uurtje in de zon op het balkon, samen met de cactus. Voor het eerst buiten.
Ook vandaag weer een soort van tussenstand.
Thee zetten is denk ik nog geen goed idee maar de munt
zet wel goed door.
Er is bijna weer een week voorbij in het groei-
en bloei-avontuur met munt.
Ik kan niet wachten tot ik mijn eigen muntthee kan zetten.
Ook deze week weer een serie foto’s.
Het groeit al boven de rand uit. De plantjes reageren heel alert op de plaats van de zon. Daarom draai ik bijna dagelijks het kweektuintje een slag of meer.
De nieuwe tussenstand.
Dit was een week geleden.
En de boer hij ploetert voort in zijn kweektuintje met muntthee.
Zoals beloofd een aantal dagen geen foto’s van de vorderingen.
Maar dan nu een korte inhaalslag.
Natuurlijk heb ik iedere dag een foto gemaakt maar ik laat
hier een foto zien van om de andere dag.
Steeds vanuit een andere positie maar het is goed te zien dat er iets groeit. Met de dag is er meer groen en het groen dat er is wordt groter. Nu maar hopen dat het geen onkruid is.
Er komt steeds meer groen op.
De komende dagen zal ik er niet iedere dag op terug komen.
Laten we komende zaterdag of zondag maar weer even afspreken.
Beloofd is beloofd.
Ik zou pas weer iets laten zien van mijn kweektuintje
met munt als er ook iets te zien is.
Iedere dag kijk ik even (volgens sommigen meerdere
keren per dag) maar ik denk toch iets te zien.
Maar is het een oneffenheid in de kweekaarde of……
Volgens mij zie je hier kleine groene puntjes. Kleine blaadjes. Of het munt is weet ik niet. Ik hoop niet dat het onkruid is. Maar dit zou wel eens het begin van een glas muntthee kunnen zijn.
Nou ja, na een paar dagen mag je nog geen voortgang verwachten. Dus ik zal nog een paar dagen wachten voor ik weer een foto publiceer. Ik heb al wel zin in een glas muntthee, maar ik moet nog even geduld hebben.
Ik kan er nog geen munt uit slaan.
Laat ik beginnen om iets recht te zetten.
Op de instructie voor het planten staat een afbeelding
die aangeeft dat je de zaden in het zakje kunt opkweken.
Mij was dat eerder nog niet duidelijk.
Dit is de toelichting op de kweektuin voor muntthee en rechts zie je de plant uit een zakje groeien dat gemaakt is van voormalige Indiase theezakken.
Dit is de groei-instructie. Nu ik ga het natuurlijk een beetje anders doen. Dat er stappen gezet zijn tonen onderstaande foto’s aan. Alle foto’s uit dit blogbericht zijn van gisteren, vrijdag.
200 ML water staat gereed om de tablet te gaan omtoveren in kweekaarde.
De tablet heb ik in het keramieken potje gelegd. Dat heb ik in zijn geheel in het zakje gezet. Het schaaltje zorgt er hopelijk voor dat het plantje gewoon water kan krijgen en niet gaat lekken.
Terwijl ik het water op de aarde goot, explodeerde de tablet zowat in een volle pot kweekaarde.
Nu moet ik de zaadjes gaan planten (donkere vlek bij onderste punt van het witte zakje). Maar die zaadjes zijn zo klein, het lijkt wel stof. die moeten dan 5 mm diep in het zand. Dat is voor mij een uitdaging.
Met een cocktailprikker heb ik gaatjes gemaakt in de aarde maar die zaadjes uitstrooien of zoiets. Moeilijk. Ik heb nog geprobeerd met een vochtig uiteinde van de prikker zaadjes ‘op te pakken’ en dan in de aarde te duwen. Uiteindelijk heb ik ze uitgestrooid en door een beetje water er over te gieten hoop ik dat ze in de aarde terecht komen.
Gisteravond stond het potje, goed vochtig, in de zon op de vensterbank. Ik ben benieuwd.
Als verrassing of iets dergelijks ontving mijn partner een
kweektuintje. Van een bedrijfje vol goede bedoelingen.
Alleen weten die zich vaak slecht te verkopen.
Het ondiepe potje rechts wil ik gaan gebruiken om de grond en zaadjes in te doen.
Waar gaat het om?
Het gaat om een ‘tuintje’, een zakje van
gerecyclede theezakken uit India met zaadjes
en een soort van bodem.
Volgens het etiket zit er in de zak een kokostablet.
Geen idee wat dat is.
Maar op het web staat iets anders.
Op de website lees je dit:
Kweek in de tuin, op het balkon of de vensterbank.
Dit kweektuintje bevat aardetabletten en een zakje zaden.
Bovendien staat op de website de volgende foto (op het product
en bij de beschrijving zie ik helaas geen afbeelding).
Dus dat potje kan terug in de kast.
Het zakje is het potje, al is dat niet waterdicht.
Voor wie de kokostablet/aardetabletten wil zien:
Okay, ik ben een zeur. Maar met een klein beetje extra moeite kun je product en reclame in een keer goed opzetten. De komende tijd gaan we het Groei- en bloei-avontuur hier volgen. Lekker hoor, muntthee.
Naast voorwerpen uit het wrak van de Leijmuiden waren er
nog meer voorwerpen van allerlei scheepswrakken in het museum in Praia.
Het is er dus druk geweest bij de Kaapverdische Eilanden
maar tegelijk gevaarlijk.
Zilveren Realen of ‘Pieces of eight’. Spaanse munt die bekend stond als de Spaanse dollar. Afkomstig van het schip met de naam Hartwell. Het schip heeft een bewogen geschiedenis. Al op de eerste reis vond er muiterij plaats en verging het schip even later. Sindsdien zijn er drie pogingen gedaan de vracht (en aanwezig geld) veilig te stellen.
Hartwell, 1787 vergaan.
Messing leeuw. Engels exportproduct. Afkomstig van de Hartwell.
Gesp van een militair. Brons.
Dit is een ‘shako’. Een bronzen embleem voor op een hoofddeksel. Gevonden in het wrak van de Lady Burgess die op 20 april 1806 verging,
Messing beeldje. Was waarschijnlijk verguld of verzilverd. Lady Burgess,
Miss Dixon heeft de ondergang van het schip overleefd. Dit is een van de bagagelabels die aan boord was op de Lady Burgess. Dit was nummer 7 van de stukken bagage die ze bij zich had.
Dit had ik niet eerder gezien: Zweedse, koperen munten. Dales werden die genoemd. Verschillende waardes, is grootte, liggen hier in een vitrine bij elkaar. Gevonden in het wrak van een Deens schip met de naam Ernest von Schimmelmann.
Een van de munten van de vorige foto, een 2 daler stuk.
Zilveren bel afkomstig van de Leijmuiden of de Hartwell.
Spaanse koloniale munten.
Dit is een replica van een astrolabium of astrolabe. Een meetinstrument dat wordt gebruikt in de zeevaart (voor-, voorloper van onze GPS). Het origineel was van Portugese afkomst, verzilverd en had als inscriptie Nicolao Ruffo, 1645.
Naast een speciale vitrine met vondsten van zilver
is er in het museum ook een vitrine met gouden voorwerpen.
Diamond and emerald gold cross of een gouden kruis met diamanten en smaragden.
Gouden munten. Dit waren waarschijnlijk munten die een van de passagiers bij zich had. Deze en de eerdere zilveren munten vertellen ook een bijzonder verhaal over het koloniale systeem. Het Westen verkende de wereld met als eerste doel handel te drijven. Om handel te drijven heb je middelen nodig om te ruilen of kopen. Maar toen westerse landen aan land gingen in delen van de wereld (waar ze niets te zoeken hadden) was er steeds meer behoefte aan een gereguleerd systeem van betrouwbare middelen om handel te drijven maar ook om te kunnen leven in een gebied ver van huis. Landen zetten daarvoor speciale monetaire systemen op met speciaal daarvoor ontwikkelde betaalmiddelen.
In het archeologisch museum waren ook meer ‘traditionele’ voorwerpen te zien die we in verband brengen met een archeologisch museum. Alles bij elkaar een zeer interessante ervaring.
Het Archeologisch Museum in Praia (Santiago, Cabo Verde) is moeilijk te vinden.
Het gebouw maakt geen ‘open’ indruk en de poort is niet altijd open.
Met de mooie vondsten die binnen te zien zijn in dat te begrijpen.
Dus aanhouden en dan vind je een verzameling schatten
en spannende verhalen.
De laatste keer dat ik in Italië was heb ik daar deze heerlijke scheerschuim gekocht. Of eigenlijk kocht mijn vriendin de bus. Waarschijnlijk als ik zelf de winkel in Matera was ingegaan had ik hem misschien wel niet meegenomen omdat het zo’n grote bus was. Maar het schuim scheert prima.
Alleen hoe zuinig ik ook geweest ben, de scheerschuim is op en de bus belandde in de afvalemmer. Tijd dus om terug naar Italië te gaan. De geur van eucalyptus en munt is heerlijk.
We hebben nog geen plannen.
Argusvlinder 