Vanmorgen rond half acht waren er al bomen gesnoeid, twee stronken van bomen weggehaald en lagen er twee bomen gereed in het Valkenberg in Breda om geplant te worden.
Maandelijks archief: maart 2023
Het hek was van de dam
Dus kon ik een keer een foto maken zonder gehinderd te worden door de hekken. Je ziet dat de stalendamwanden blijven staat. Ze worden op maat gesneden en aan de bovenkant gevuld met de piepschuim vormen die een tijd terug geleverd zijn.
Vermeer
Rijksmuseum, Johannes Vermeer, Dame en dienstmeid, circa 1664 – 1667, The Frick Collection, New York. De weerspiegeling aan de bovenkant van het schilderij is van het Rijksmuseum. Hieronder een detail van het tafelkleed.
Johannes Vermeer, Brieflezende vrouw in blauw, circa 1662 – 1664, Rijksmuseum, Amsterdam.
Johannes Vermeer, Zittende virginaalspeelster, circa 1670 – 1672, The National Gallery, London.
Mooie vormen
Schutbladen (of is daar een andere naam voor) van een knop van magnolia.
Wim de Bie
Een klein monumentje in boeken voor Wim de Bie.
Deze bescheurkalenders hebben de tijd doorstaan.
Mijn serie boeken geschreven door Wim de Bie: De boekencorner van Goos Verhoef!, Meneer Foppe in zijn blootje, Meneer Foppe en het gedoe, Different koek!, Wim de Bie’s talkshowboek, De liefste van de buis, Schoftentuig, Morgen zal ik mijn mannetje staan. Ik moet ze weer eens gaan herlezen.
De platen, video’s, cd’s en DVD’s zijn buiten beeld gebleven. De types van van Kooten en de Bie, Ons kent ons, Kees van Kooten Wim de Bie, Het groot bescheurboek.
Vonken sprongen er van af
Breda, Markendaalseweg, Verlengde Mark. Vonken.
Tegenhanger van schaduw
Twee bomen en hun kale takken tegen een ochtendhemel waar de zon op schijnt. Dat is een soort van tegenhanger van de schaduw. Als ik een dichter was zat er een gedicht in.
David en politiek
Op internet stuitte ik op een discussie die in de
Verenigde Staten gevoerd wordt over een school in
Florida waar het schoolbestuur besloot de
schooldirecteur te ontslaan omdat in de lessen over
Renaissance-kunst een foto was getoond van de
David van Michelangelo.
Je kent het wel, het iconische beeld gemaakt door een van de grootste beeldhouwers in de kunstgeschiedenis. Michelangelo maakte dit beeld tussen 1501 en 1504. Je kunt het vandaag zien in de Galleria dell’Accademia in Florence. Ik deed dat nog in september van vorig jaar. Het was bedoeld om op een hoge plaats gezet te worden zodat je als toeschouwer altijd naar dit beeld zou opkijken.
Lees het interview met de voorzitter van het schoolbestuur
van de Tallahassee Classical School (sic) die omslachtig
uitlegt dat het ontslag niet plaatsvond omdat
het beeld getoond werd maar omdat er geen vooraankondiging
was uitgestuurd naar de ouders waarin werd aangegeven
dat het beelc te zien zou zijn.
Overigens waren er maar drie ouders die gereageerd hadden
op het incident: twee vanwege het ontbreken van een
vooraankondiging en één omdat in de les
was aangegeven dat het beeld geen porno was.
Onderwijzers die ontslagen worden vanwege een anatomisch
correcte afbeelding van het menselijk lichaam in de kunst
verdienen een reeks extra afbeeldingen van de David.
Omdat ik afgelopen zomer het beeld zag vandaag een
reeks foto’s van het beeld.
De adamsappel. Let ook op de spieren, de bloedvaten, de beenderen in dit adolesenten lichaam. Sla de billen, ribben met het borstbeen en zijn geslacht niet over. Het oor vindt ik opvallend grof gevormd. Andere zaken als de elleboog, de slinger, de kuit en de handen zijn dan weer super! De tenen zijn al eens fysiek beschdigd zoals de school in Florida nu ook weer probeert te doen.
Extra vreemd is het dat de voorzitter van het schoolbestuur
een relatie legt met 1619 (het jaar waarin voor het eerst
slaven werden ingevoerd in wat nu de VS is en theorieën
over racisme.
Vermeer
In het echt nog veel mooier! Rijksmuseum, Johannes Vermeer, De kantwerkster (en ik maar denken dat we dit kantklossen noemen), circa 1666 – 1668, Musée du Louvre, Paris.
Johannes Vermeer, Meisje met de parel, circa 1664 – 1667, Mauritshuis, Den Haag.
Johannes Vermeer, Schrijvende vrouw in het geel, circa 1664 – 1667, National Gallery of Art, Washington DC. Let op de ‘IJ’ van Irma Boom.
Soep
De inhoud van het verspilzakje dat ik kocht.
De rode linzen die ik er zelf nog toegevoegd heb staan niet op dit groepsportret: soepgebouw.
Belegen kaas uit Noord-Holland.
Koperen ornamenten
De ornamenten die gesoldeerd zijn worden rond een stuiver geplaatst. Nu moet ik alleen de ornamenten nog aan de stuiver solderen. Dat gaat niet bij allemaal omdat daar de ornamenten op de plaats gesoldeerd zijn die ook aan de stuiver grenzen. Er zijn vier ornamenten die niet op die plaats gesoldeerd zijn.
Nummer een.
Piepschuim?
Ben heel benieuwd waarvoor al deze witte blokken dienen. Breda, Markendaalseweg, Verlengde Mark.
Vermeer
De kwaliteit van de fotos is moeizaam.
Op de tentoonstelling is het licht niet fel en er waren wel
wat mensen. Dus dan is het ingewikkeld.
Hier toegeschreven aan Johannes Vermeer, Meisje met de fluit, circa 1664 – 1667, National Gallery of Art, Washington DC.
Uit de catalogus: Meisje met de fluit (links) en Meisje met de rode hoed.
Rijksmuseum, Johannes Vermeer, Meisje met de rode hoed, circa 1664 – 1667, National Gallery of Art, Washington DC. Interessant aankoopbeleid van de National Gallery of Art.
Johannes Vermeer, Jonge vrouw aan het virginaal, circa 1670 – 1672, The Leiden Collection, New York.
Niet het sterkste deel van de tentoonstelling:
qua foto’s en schilderijen.
Verlengde Mark
Breda, Markendaalseweg, Verlengde Mark.
Vermeer
Met zo’n groot aantal van zijn schilderijen krijg je goed zicht op de elementen die regelmatig terugkomen in zijn werk: de lichtinval van links, een enkele figuur of beperkt aantal, de activiteit van de figuur, landkaarten, het schilderij op de achtergrond, tegelvloeren, tafelkleden, de kleuren. Dat zelf te kunnen zien en ervaren was super! Rijksmuseum, Amsterdam, Johannes Vermeer, De luitspeler, circa 1662 – 1664, The Metropolitan Museum of Art, New York.
Johannes Vermeer, Schrijvende vrouw met dienstbode, circa 1670 – 1672, National Gallery of Ireland, Dublin.
Johannes Vermeer, Schrijvende vrouw met dienstbode, detail van tafelkleed.
De beschrijving op zaal sprak over de landkaart van de kust van Holland. Het duurde even voordat ik hem zag. Hier detail van Johannes Vermeer, De soldaat en het lachende meisje: de landkaart 90 graden naar links gekanteld.
Johannes Vermeer, De soldaat en het lachende meisje, circa 1657 – 1658, The Frick Collection, New York.
Zonsopkomst
Er stonden er weer heel wat voor me in de rij
Bouillonblokjes voor groetesoep en voor paddestoelensoep, bloemkool, knolselder, ui, aardappelen, wortel, selderie, sperziebonen en prei. Geheime ingrediënten (niet op de foto) sambal met limoensmaak en een restje bruine bonen van eerder deze week.
1 januari 2002
In tegenstelling tot wat populistische politici mensen willen
doen geloven, was de introductie van de Euro een zegen voor de economie
en verliep die introductie succesvol.
In het najaar van 2001 ontvingen alle inwoners van Nederland
(vanaf een bepaalde leeftijd) een boekje dat het verhaal
van de Euro uitlegde.
Ik vond er een exemplaar van tussen oude stukken.
Het boekje was een project dat heel wat uren gekost heeft, schat ik zo in. Alle onderdelen waren op elkaar afgestemd het het geheel was in één stijl vormgegeven. Zo ook de envelop.
De omslag van het boekje.
De software die ik gebruik om mijn foto’s op de juiste grootte te tonen, accepteert afbeeldingen van waardepapieren niet. Laat de volgende pagina nou net gaan over de echtheidskenmerken van de Eurobiljetten. Via een omweg heb ik de afbeelding kunnen verkleinen maar de kwaliteit van het resultaat is laag.
Bij het boekje zat ook een soort van inlegvel. Dat toont alle biljetten en munten, beide zijdes.
De envelop bevatte naast het boekje met inlegvel ook een strook
met je adres erop. De strook bestond uit twee delen.
Met het niet-adres deel kon je een setje Euromunten ophalen
om te wennen aan de munten. De Eurokit.
Alleen het adresdeel is nog over.
Dit is het deel met je adres en een paar codes en soort van QR-code (weggehaald om privacyredenen) en een afbeelding. Op de achterzijde stond het proces uitgelegd om je setje muntjes af te halen.
Vermeer
Rijksmuseum, Johannes Vermeer, De kopelaarster, 1656, Gemäldegalerie Alte Meister, Dresden, detail.
Rijksmuseum, Johannes Vermeer, De kopelaarster, 1656, Gemäldegalerie Alte Meister, Dresden.
Veel rood.
Johannes Vermeer, Het melkmeisje, circa 1658 – 1659.
Johannes Vermeer, Brieflezend meisje bij het venster, circa 1657 – 1658, Gemäldegalerie Alte Meister, Dresden.
Verlengde Mark
Deze week leek het er in eens op dat de buizen die de kadeschoten uit elkaar hielden verdwenen. Vandaag liep ik er nog eens langs en ze zijn inderdaad allemaal weg. De foto’s zijn van eerder deze week.
Argusvlinder 