Rijksmuseum, Johannes Vermeer, Dame en dienstmeid, circa 1664 – 1667, The Frick Collection, New York. De weerspiegeling aan de bovenkant van het schilderij is van het Rijksmuseum. Hieronder een detail van het tafelkleed.
Johannes Vermeer, Brieflezende vrouw in blauw, circa 1662 – 1664, Rijksmuseum, Amsterdam.
Johannes Vermeer, Zittende virginaalspeelster, circa 1670 – 1672, The National Gallery, London.
Uit Klein-Azie en India.
Stond een beetje opzij. Er is ook zoveel te zien. Ik ben vergeten het bordje te fotograferen maar het roept beelden op van de Ishtar gate.
China, Sancai figures from Tomb of Liu Tingxun who died AD 728.
Wikipedia:
Sancai (literally: “three colours”) is a versatile type of decoration on Chinese pottery using glazes or slip, predominantly in the three colours of brown (or amber), green, and a creamy off-white. It is particularly associated with the Tang Dynasty (618–907) and its tomb figures, appearing around 700.
Sancai of letterlijk ‘drie kleuren’ is een aardewerk in bruin (of amber),
groen en een roomkleurig wit. Wordt in verband gebracht met de Tang dynastie,
in het bijzonder bij grafbeelden.
Shiva Maheshvara, green chlorite, AD 700 – 900, Kashmir.
Vishnu and his consorts within an arched temple niche, Pala Dynasty, about AD 1000, East India.
Detail.
The divine couple Shiva and Parvati, 1200 – 1300, Orissa, India.
The Three Puri Gods, Jagannatha (right), Balabhadra (left) and Sister Subhadra (centre), 1700 – 1800, Puri, Odisha.
Stone panel of an elephant and riders, about 1200 – 1300, Karnataka, India.
Super mooi!
Er volgt nog meer.
Ons startpunt was metrostation Bank, maar je kunt ook beginnen
bij Monument of nog een aantal andere plaatsen.
Met ‘The Monument’ wordt het monument aangeduid dat herinnert aan de grote brand in Londen. Die brand was er van 2 tot 5 september 1666. Volgens de verhalen begonnen in een bakkerij en vernietigde de brand 70.000 tot 80.000 huizen.
Het monument is een grote kolom met bovenop een gebeeldhouwde vlam. Het is een uitkijkpunt. Op de basis is een groot reliëf aangebracht.
//embedr.flickr.com/assets/client-code.js
Het reliëf gemaakt door Caius Gabriel Cibber toont koning Charles II coming to assist London (terwijl de koning de stad Londen te hulp schiet)
Koning Charles II.
Vanaf Monument is het nog maar een klein stukje lopen naar de Theems waar een wandelroute langs het water je naar de Millennium Bridge leidt. Daar kun je eenvoudig de Theems oversteken naar Tate Modern. Dat was ons doel. Vandaag 9 september 2018 is de laatste dag van de geweldige tentoonstelling Picasso 1932 – Love Fame Tragedy.
Aan de andere kant van de Theems steekt The Shard (de scherf) ontworpen door Renzo Piano hoog boven de andere gebouwen uit. Volgens mij is het idee om een scherf te gebruiken als uitgangspunt voor een gebouw volledig mislukt. Het gebouw is lelijk. Een goed voorbeeld van de gedrochten die politiek en prestige kunnen opleveren.
Dan blijft de Tower Bridge toch beter op het netvlies hangen.
Tate Modern is gevestigd in een voormalige elektriciteitscentrale (het gebouw in het midden van de foto). Een imposant gebouw met een bijzondere binnenkant.
Overal kom je in Londen de herinnering van de Tweede Wereldoorlog tegen. Zoals ook op dit mozaiek ‘Queenhithe mosaic’. Een ‘hithe’ is een aanlegplaats. Queenhithe is de naam van een plaats langs de Theems waar vroeger een kleine haven was. Het mozaïek toont de geschiedenis van Londen en je ziet hier op dit detail de Blitz (de bombardementen op Londen) en bijvoorbeeld de Millennium Bridge.
Deze wokkelbrug is de Millennium Bridge en aan de andere oever zie je Tate Modern.
Aan de kant van de wandeling zie je vanaf de Millennium Bridge St. Paul’s Cathedral.
St. Paul’s Cathedral.
Het zeer vreemde gebouw dat rechts boven alles uitsteekt noemt mer de ‘Walkie Talkie’. De ontwerper is Rafael Viñoly.
Het lijkt een grauwe dag maar niet lang na dat deze foto gemaakt werd brak de zon door. De volgende keer Picasso.
Londen is als veel grote steden vooral erg druk.
Vol vermaak in de vorm van straatartiesten, eettentjes
en winkels, veel winkels. Vaak van grote ketens.
Maar kijk je omhoog dan zie je ineens een andere wereld.
Een vol geschiedenis en architectuur.
Het London Coliseum, nu een operahuis.
Leicester Square, Hippodrome. Nu een enorm gebouw met een warenhuis.
Leicester Square heeft veel theaters voor musicals en film.
Leicester Square.
Ik zal niet zeggen dat het allemaal even mooi is maar opmerkelijk is het zeker.
Irving Street loopt uit op Leicester Square. Daar staan twee heel bijzondere gevels naast elkaar. Dit is een soort dogepaleis.
Irving Street.
China Town.
Een plattegrond van Soho met een aanduiding van de winkels en beroemde (voormalige) bewoners.
Great Malborough Street met een pand in ‘Mock Tudor style’ zoals internet zegt. Een nagebootste Tudor bouwstijl.
Dit kun je niet verzinnen: een Indonesisch restaurant in een pand dat ‘Nassau House’ als naam heeft. Shafterbury Avenue, Soho.
Foto verslag van een deel van een wandeling door Londen.
Deze pub met tuin heet The Eagle. Daar was het goed toeven maar op deze ochtend was get vooral een foto-object.
Zomaar een straatje in de buurt met daarin dit voormalige magazijn van ‘John Redman Ltd & British Empire Pipe Co’. Achteraf bleek dat het restaurant van Jamie Oliver ‘Fifteen’ er naast ligt (te duur).
Deze huilende Jacky Kennedy/Onassis kun je in dezelfde straat vinden. De tranen lopen door tot op het trottoir.
Zo heurt het eigenlijk. Een prachtige etalage met daarin paspoppen die het gereedschap en het materiaal van een kleermaker bij zich dragen. Zoals de schaar.
Bij de Royal Ballet School zie je deze prachtige loopbrug tussen de school en het Royal Opera House. WilkinsonEyre is de naam van het bureau dat de brug ontworden heeft en de brug heet: ‘The Bridge of Aspiration’.
De oude pubs zoals deze ‘The white lion’ (de witte leeuw) zijn prachtig om te zien.
Covent Garden, denk aan My fair lady. Het toneelstuk heette Pygmalion (1912) en is geschreven door George Bernard Shaw. Ik ken het vooral van de verfilming met Audrey Hepburn als Eliza Doolittle en Rex Harrison als professor Higgins.
Het beeld bovenop de bloemen-, groente en fruit markt Covent garden.
Met rekwisieten wordt de sfeer van toen opgeroepen.
Dit is het pand waar in Charles Dickens in de periode 1859 – 1870 woonde en zijn tijdschrift ‘All the year round’ maakte. Wellington Street.
This building housed the offices of Charles Dickens’ magazine ‘All the year round’ and his private apartments 1859 – 1870.
Veel boeken van Dickens verschenen als feuilleton.
Dat kun je nog steeds goed merken als je ze leest.
In ‘All the year round’ verschenen zo:
A Tale of Two Cities (juni 1859 tot december 1859)
Great Expectations (1 december 1860 tot augustus 1861)
The Uncommercial Traveller (28 januari 1860 tot 13 oktober 1860,
plus 1863–65 en 1868–69)
Royal Opera.
Timpaan boven de deur van de voormalige Bow Street Magistrate’s Court.
De winkeltjes zijn er heel leuk, zoals hier in Neals Yard, een klein pleintje. Neem wel een credit card met heel hoog saldo mee!
Een tekening van Bambi. Lady Diana als Mary Poppins, op hoge hakken en met een tas van Harrods die tegen twee kinderen zegt: you can be as naughty as you want, just don’t get caught (je kunt zo ondeugend zijn als je wilt, je moet alleen niet betrapt worden).
De architect van dit monster is Frank Matcham. Dit ‘London Coliseum Theatre of Varieties’ is een overdadig theater dat vandaag de dag een operahuis is.
‘Are you inspired’ door Nathan Bowen. Een street artist op de afzetting bij een verbouwing vlak bij St. Martin-in-the-Field. De kerk op de hoek bij Travalgar Square.
Tot zover dit eerste stuk van de wandeling.
In 1988 bezochten we in de zomer Zuid-Engeland, dat wil zeggen
dat we na London ook nog naar Exeter en Plymouth gingen.
We vlogen naar Londen en maakten in Engeland gebruik van het
openbaar vervoer.
Zo zagen we onderweg vanuit de bus:
Stonehenge vanuit de bus.
Volgens mij ben ik jaren later nog eens in de buurt van
Stonehenge geweest en toen was er veel meer bescherming voor de grote stenen.
In 1988 was er een touw rond getrokken en dat was het.
Leuk gezicht: Punk en stenen tijdperk.
Wat het laten digitaliseren van een stel dia’s allemaal
te voorschijn kan brengen!
De vakantie was voor ons heel historisch. We kwamen ergens in Engeland laat aan en alle restaurants zaten vol. Het enige restaurant waar nog plaats was, was een Indiaas restaurant. Daar hebben we toen voor het eerst Indiaas gegeten. Sinds dien zijn we 8 keer in India geweest en eten we met enige regelmaat, thuis en buiten de deur, Indiaas.
Dit is de kathedraal van Exeter.
De volgende groep dia’s in gereed. Die ga ik morgen in de winkel halen. Dus binnenkort meer. Foto’s van verschillende bestemmingen. Vast ook nog wel een paar uit Engeland.
Het levensverhaal van Charles Dickens,
verteld door een aan de BBC gelieerde televisiemaatschappij.
Niet zo briljant als de Dickens verfilmingen van de BBC zelf.
Maar goed aan te zien.
Interessant als je meer te weten wilt komen over het leven
en de werken van Dickens.
Het verhaal is gebaseerd op de biografie van Wolf Mankowitz.
Nog beter: lees de biografie van Michael Slater.
Dit is de omslag van mijn copie van het boek van Mankowitz:
Volgens mij mag ik van Photobucket deze omslag
niet op mijn weblog laten zien.
Deze belachelijke censuur komt toevallig aan het licht
op de dag dat de Engelstalige Wikipedia een dag op zwart gaat
om te protesteren tegen nieuwe Amerikaanse wetgeving
die het verder moeilijk moet maken om producten als dit boek
te tonen op het internet.
Argusvlinder 