Marjolein van Eig

Posted on augustus 17, 2018 by Argusvlinder

Toen Auguste Perret in Marseille de Unité d’habitation van zijn voormalige leerling Le Corbusier bezocht, zei hij: “Ik ken twee architecten in Frankrijk, de andere is Le Corbusier.” Ik neem aan dat een besmuikt lachje volgde, zelfspot siert immers de mens, maar met die Fransen weet je dat nooit. Voor hen die in de jaren negentig aan de TU in Delft geschoold zijn, is de uitspraak van Perret verrassend, Corbu was toch juist de enige echte architect?

Introductie van een blog van de hand van Marjolein van Eig. Het volledige verhaal kun je hier lezen. Het artikel heet ‘Detail 04 – Stapelen of gieten’.

Marjolein van Eig schreef een aantal blogverhalen voor ‘de Architect’.
Ik ken ‘de Architect’ niet maar het blijkt een blad te zijn.
Op de website vind ik een kleine 30-tal blogs van haar hand.
De eerste uit 2015 en de laatste uit mei 2018.
De verhalen zijn verrassend leesbaar.
Verrassend want meestal kan ik die verhalen over architectuur niet lezen.
Ze zijn saai, opgeklopt, nietszeggend. Maar nu niet.
Ze zijn grappig, informatief en ze openen je ogen.
Je ziet details die ja best wel kende maar waarvan je niet wist
dat ze een naam hadden (negge), laat staan dat iemand er bewust mee bezig was.

Marjolein van Eig is architect en eigenaar van BureauVanEig. Haar ontwerpen kenmerken zich door het hergebruik en de interpretatie van archetypes. Zij plaatst haar gebouwen op een zorgvuldige, vanzelfsprekende en verrassende manier in de tijd.

Tot zo ver de reclame.
De stukjes zijn gewoon goed te lezen.
Dus kom ik er nog op terug.

Hoe ik aan de blog kwam.
In het kader van mijn project Boek in een doos – Book in a box,
las ik een van de artikelen met de naam ‘Detail 07 – Fenomenale doos’.
Daarover later meer.

Le Corbusier, Marseille, Unité d’habitation

Chandigarh: Punjab and Haryana High Court

Posted on augustus 16, 2018 by Argusvlinder

Lopen over dat enorme plein.
Misschien was het de donkere wolken.
Ik hou het op de eerste aanblik voor de voor mij nog
geheimzinnige gebouwen en monumenten.
Een hele aparte sfeer.
Voor mij deed dit bezoek niet onder voor het bezoek aan de Taj Mahal,
Uxmal in Mexico, De Gouden Tempel in Amritsar of Karnak in Egypte.

We zijn niet in het gebouw geweest. Dat was in functie. Je kunt ook in Nederland niet zomaar een Rechtbank bezoeken. Die kleuren en de gewelven. Dit het Hoge Gerechtshof voor de staten Punjab en Haryana. Het gebouw is uit 1952.

Die verschillende vormen. Dit is geen eenheidsworst zoals we in Amsterdam ooit besloten de Bijlmer te bouwen.

Van een afstand lijkt het allemaal hoekig en recht. Maar dat is maar schijn.

Heel veel is juist rond, glooiend en zacht.

Hier zie je dat naar boven toe, dat daar het gebouw rond naar voren steekt.

Hier zie je dat nog beter.

Het verloopt veel organischer dan je van een afstand denkt.

Dit is later op de middag. Uit de verte, na een regenbui.

Creatieve woensdag: Boek in een doos

Posted on augustus 15, 2018 by Argusvlinder

Het lijkt misschien wat stil op het vlak van mijn
drukkerijtje en boekbinderij maar schijn bedriegt.
Alleen het was erg lang geleden dat ik zelf nog een tekst
gezet en gedrukt had en dus ging alles eerst fout.
Natuurlijk niet eerst nakijken hoe het ook alweer moest.

Maar vandaag ging het de goede kant uit
door eenvoudig (opnieuw) te beginnen en stap voor stap
naar de eerste pagina te werken.

De eerste pagina van de 7 verschillende boeken in 7 verschillende dozen
met 7 verschillende boekenleggers.
Ik noem het project: Boek in een doos – Book in a box.

De tekst opnieuw met een letterhaak gezet en op de pers geplaatst.

Dan een proef getrokken op een stuk kladpapier.

Vervolgens een goede afdruk gemaakt en het blad gevouwen. Het past straks precies in de doos waarvoor de tekst bedoeld is.

In het begin was de tekst wel goed maar zat hij verkeerd op de pers. Daarom heb ik dat ook gecorrigeerd en je zag het resultaat op de vorige pagina.

Het geheim van de laatste der begijnen

Posted on augustus 15, 2018 by Argusvlinder

Afgelopen zondag zag ik in de etalage van de stripwinkel
De Stripspecialist een groot schilderij van René van der Heijden:

Het fictieve stripverhaal van Kuifje: Het geheim van de laatste der begijnen.

Op deze omslag zijn naast Kuifje natuurlijk
Kapitein Haddock te zien en in de verte Jansen en Jansen.
Verder zie je dat uit de ingang van het Begijnhof in Breda,
Naast de ingang van het Valkenberg, met grote snelheid
een begijn in een auto de Catharinastraat inscheuren.
Richting Reigerstraat.
De eeuwig jonge journalist en de kapitein springen
net op tijd opzij.
Natuurlijk lopen de detectives Jansen en Jansen letterlijk
en figuurlijk weer achter de feiten aan.

Naast de ingang van het Valkenberg is ook de Waalse Kerk goed te zien. Bobbie is aan de voeten van Kuifje en in de lucht een klein vliegtuigje. Is de begijn daar voor op de vlucht?

De verborgen wereld

Posted on augustus 15, 2018 by Argusvlinder

Op dit moment lees ik het boek ‘De verborgen wereld’.
De volledige titel is:
Jos Gommans, De Verborgen Wereld – Nederland en India vanaf 1550.
Aan de hand van voorwerpen uit de collectie van het Rijksmuseum
vertelt Jos Gommans de gezamenlijke geschiedenis van Nederland en India.
Het boek is prachtig geïllustreerd en ik vind vooral deel 3:
De verstrengeling: een neoplatoonse onderstroom, heel interessant.

Daar komt bijvoorbeeld de volgende tekst in voor:

Een afbeelding (surat) leidt tot de vorm die het representeert en dat geeft de betekenis (ma’ni),
net zoals de vorm van een lijn tot letters en woorden leidt, die van daaruit betekenis krijgen.
Hoewel de Europese meesters over het algemeen afbeeldingen van materiële afspiegelingen maken,
drukken zij in een merkwaardige morfologie verschillende betekenissen van de geschapen wereld uit.
Op die manier leiden ze diegene die alleen maar de buitenkant van dingen zien naar de plek van de echte waarheid.
Desalniettemin, voorzien lijnen (schrijven en kalligrafie) ons van de ervaring van de ouden en worden ze op die manier een instrument in de geestelijke vooruitgang.

Dit is een citaat uit een Perzische tekst uit het boek van Abul Fazi:
Ain-i-Akbari.
Dit fragment (pagina 197-199) is de Nederlandse vertaling gebaseerd
op de tekst van Ebba Koch en Yunus Jaffery,
opgenomen in het boek: ‘The Mughal emperor as Solomon, Majnun and Orpheus,
or the album as a think tank for allegory’ uit 2010.
Daarbij baseerden Koch en Jaffery zich op de uitgave
onder redactie van H. Blochmann uit 1872.

Jos Gommans, De Verborgen Wereld – Nederland en India vanaf 1550.

Wikipedia:

The Ain-i-Akbari or the “Constitution of Akbar”, is a 16th-century, detailed document recording the administration of emperor Akbar’s empire, written by his vizier, Abu’l-Fazl ibn Mubarak.
It makes the Volume III and the final part of the much larger document, the Akbarnama, the Book of Akbar, also by Abul Fazl, and it itself is in three volumes.

It is currently housed in the Hazarduari Palace, in West Bengal.

De Ain-i-Akbari of ‘De wet van Akbar’, is 16e eeuws document geschreven
door de vizier (eerste minister) Abu’l-Fazl ibn Mubarak.
Het uitgebreide document beschrijft hoe de regering van keizer Akbar
verliep.
Het is deel 3 van een uitgebreider document dat de ‘Akbarnama’
wordt genoemd en dat ook door Abul Fazl is geschreven.
Het boek bevindt zich in het Hazarduari paleis in West Bengalen (India).

Wikipedia:

Ebba Koch is an art and architectural historian, who defines and discusses cultural issues of interest to political, social and economic historians. Presently she is a professor at the Institute of Art History in Vienna, Austria and a senior researcher at the Austrian Academy of Sciences. She completed her doctorate in philosophy and her Habilitation at Vienna University.

Koch has spent much of her professional life studying the architecture, art, and culture of the Mughal Empire, and is considered a leading authority on Mughal architecture. In 2001 she became the architectural advisor to the Taj Mahal Conservation Collaborative.

Wikipedia:

S.M. Yunus Jaffery (1930 – 29 August 2016) was an Indian scholar of the Persian language. He was from Delhi, India.

He is mentioned in writer William Dalrymple’s 1994 book, City of Djinns.

He was given the Farabi International Award, a literary prize, in 2006 by the Iran government for his work towards the Persian language.

Jaffery had written short stories in Urdu and Hindi as well, apart from his work in Persian language. He had translated Hindu epic Ramayan to Persian, and edited, transcribed historical books like Shah Jehan Nama to clear Persian script. He was well versed with culture and norms of Mughal times, along with his Persian writing.

He attended Delhi College (now Zakir Hussain College, Delhi University) for his graduate studies and later taught there. He had also studied Persian studies in University of Tehran in 1960s. In 1995, he retired from Zakir Hussain College, Delhi as dean of Persian studies.

Jaffery died on 29 August 2016 in Delhi.

Chandigarh: Capitol Area

Posted on augustus 14, 2018 by Argusvlinder

Het bestuursgebied is de plaats waar de meeste van de bekende
gebouwen van Le Corbusier in Chandigarh staan.
Niet zo eenvoudig te vinden.

We hadden ons met de riksja laten afzetten bij het Hoge Gerechtsgebouw.
Op de plaats waar we al eerder geweest waren.
We hadden de zijkant van het gebouw gezien (dacht ik).
Logischerwijs is het dan een geval van de hoek om lopen.
Maar dat is niet eenvoudig in een gebied dat gewoon in gebruik is
door overheden en justitie.

Dit is een putdeksel in Chandigarh met op de deksel een afbeelding van het stratenplan. de ‘Capitol Area’ is het deel onder de letters ‘NDI’ van Chandi.

Het is er om te beginnen niet gemaakt voor voetgangers.
Ergens kon je je opgeven voor een excursie en de tijd drong.
Uiteindelijk kwamen we 5 minuten te laat maar de groep was er nog.
Men was gewend dat toeristen wel eens te laat komen.
Er volgde een veiligheidscontrole en het invullen van een formulier.

Buiten betrok de lucht steeds meer.
We hadden al regen gehad en zouden nog meer krijgen.

Eerst een korte wandeling en dan komen we op het plein met daaraan
en op:
Punjab and Haryana High Court (1952), Punjab and Haryana Secretariat (1953),
Punjab and Haryana Assembly (1955) en de monumenten:
Open Hand, Tower of Shadows, Geometric Hill en Martyr’s Memorial

De eerste indruk:

Punjab and Haryana High Court (1952).

In de verte van links naar rechts: Punjab and Haryana Secretariat (achter het groen), Tower of Shadows (goed zoeken) en de Punjab and Haryana Assembly (met de bijzondere constructie op dak).

Het Open Hand Monument.

De Punjab and Haryana High Court vind ik een fascinerend gebouw. Goed te zien op deze foto zijn de ‘luchtbogen’ die boven op het gebouw zitten en het dak vormen. Die moeten zorgen voor verkoeling op hete dagen. Die kleuren spreken mij ook erg aan.

Punjab and Haryana High Court, versiering en zonwering.

Chandigarh: Architecture Museum

Posted on augustus 13, 2018 by Argusvlinder

Je bezoekt niet vaak een Architectuurmuseum.
Ik tenminste niet.
Als ik er over nadenk: het zou wel eens het eerste
architectuurmuseum kunnen zijn waar ik ooit ben geweest.
Het onderwerp van dit museum is dan ook wel heel bijzonder:
de stad Chandigarh.
Er zijn niet veel architecten en planologen die de kans krijgen
een plan te maken voor een nieuwe stad, voor een gebied waar tot
op dat moment nauwelijks iets was, en dat dan ook te realiseren.
In India deed zich die kans voor.

Het museum is niet heel groot maar wel een heel origineel gebouw.
Het bevat brieven, tekeningen, foto’s en meubels.

A new city is born.

A new city is born

As India attained independence in 1947, it also faced the
tragedy of partition of itd territory to carve out Pakistan.
The erstwhile province of Punjab lost its much loved-capital of Lahore, the loss of which was keenly felt, by the refugees who had to migrate.

Thus a new city was required for the now truncated Punjab – both to resettle the large number of refugees and to serve as a capital: although, the decision to build a new city then seemed extravagant, as a young nation faced numerous financial problems, there were compelling reasons.
Most of the existing towns, even before the partition, lacked basic civic amenities, and their populations had now nearly doubled with the influx of refugees.
This rendered them as unsuitable choices for a new capital.
Hence a new city was to be built.

The historic words of Jawaharlal Nehru, India’s first prime minister articulated the common vision concerning the nature of this daring project.
“Let this be a new town symbolic of the freedom of India unfettered by traditions of the past…an expression of nation’s faith in the future.”

Chandigarh, Architecture Museum, gallery bench by Pierre Jeanneret (de bank rechts is ontworpen door Pierre Jeanneret). Het basisidee bij het ontwerpen van meubels was voor Le Corbusier dat de meubels een soort verlengde waren van de mens. De mens moet zich niet aan passen aan het meubelstuk, het meubelsruk moet gemaakt worden voor de gebruiker.

De politieke keuzes die Le Corbusier in zijn leven maakten waren fout.
Antisemitisme en fascistische sympathieën.
Op zijn zachts gezegd was zijn gedrag erg opportunistisch.

Op een van de tekeningen wordt gesuggereerd dat afmetingen voor het ontwerp van de stad gebaseerd werden op ‘de menselijke maat’. Chandigarh Architecture Museum, One quarter hour’s walk (de afstand die een persoon in een kwartier kan lopen).

De monumenten. Naast gebouwen ontwierp Le corbusier ook monumenten. Het capitool van de stad Chandigarh is een heel groot plein. Op en aan dat plein staan drie belangrijke gebouwen. Tussen die gebouwen staan een aantal monumenten. Daar gaat deze tekst over en in het bijzonder over het Open Hand-monument.

The Monuments

Besides the three major buildings of the Capitol area, Le Corbusier also planned a number of “monuments” along the main piazza to activate and adorn its linear perspective.
The most significant of these is the monument of the Open Hand.
Rising 26 meters high, above the beautifully proportioned, “trench of consideration”, a giant hand in metal sheets is designed to rotate “like a weather cock, not to show the incertitude of ideas, but to indicate symbolivally the direction of wint (that is the state of afairs)”.
It is also meant to convey a ,essage of peace: “Open to give, Open to receive”.
It has been adopted as the official emblem of Chandigarh.

The other monuments along the piazza are the: Tower of Shadows, Geometric Hill and Martyr’s Memorial.
The Tower of Shadows is an interesting study of movements of the sun – a great preoccupation woth Le Corbusier – and the various shading devices planned to cut it off for buildings planned in hot regions.
The ensemble of the various buildings, monuments and the spaces in the Capitol area has an underlying unifying force for real monumentality, cpmbined with aculptural plasticity: made possible by the imaginary use of concrete.

Dit is een lithografie van Le Corbusier met een soort artist impression van het Open Hand-monument. Dit monument is na het overlijden van Le Corbusier gerealiseerd.

Nog meer meubels en een bijzonder tapijt.

Een indruk van een ruimte in het museum.

Dat er vanaf het begin door verschillende mensen heel verschillend gedacht werd over de opdracht een nieuwe stad te bouwen en de manier waarop die opdracht werd uitgevoerd door Le Corbusier en zijn medewerkers, is te lezen in dit deel van een toespraak van Jawaharlal Nehru. Chandigarh Architecture Museum, Jawaharlal Nehru, speech, 17 March 1959. Maar ook hoe fundamenteel de keuzes waren die er werden genomen.

“I have welcomed very greatly one experiment in India, Chandigarh.
Many people argrue about it, some like it and some dislike it.
It is the biggest example in India of experimental architecture.
It hits you on the head, and makes you think.
You may squirm at the impact but it has made you think and imbibe new ideas, and the one thing India requires in many fiekds is being hit on the head so that it may think.
I do not like every building in Chandigarh.
I like some of them very much.
I like the general conception of the township very much but above all I like the creative approach, not being tied down to what has been done by our forefathers but thinking in new term of light and air and ground and water and human beings.”

Jawaharlal Nehru (Speech 17 March 1959)

Blauwalg

Posted on augustus 12, 2018 by Argusvlinder

Nog een bord.
Deze keer uit het Valkenberg in Breda.
Het bord liet zich maar moeilijk fotograferen.
De plaats is misschien een beetje vreemd.
In het park, helemaal aan een kant. Het zal niet veel
voetgangers opvallen.
Wel bij de hondenuitlaatplaats.

Blauwalg in het water aan het Valkenberg in Breda.

Chandigarh

Posted on augustus 12, 2018 by Argusvlinder

De regen had een behoorlijke impact op het straatbeeld.

Dit is het Chandigarh Government Museum & Art Gallery. Het gebouw zag toen wij het bezochten er niet zo uit. Toen wij er waren regende het. Deze foto is van Wikipedia. De architecten van het gebouw waren Le Corbusier met Manmohan Nath Sharma, Pierre Jeanneret en Shiv Dutt Sharma.

We hebben het museum bezocht maar ik heb er maar een paar foto’s gemaakt. Voor de verlichting rekende men voor een deel op de zon maar die was er niet toen wij het museum bezochten. De collectie is heel uiteenlopen. Ik was het meest onder de indruk van de eigentijdse Indiase kunst. De maker van dit werk ken ik niet.

Deze foto geeft een indruk van de hal van het gebouw.

Chandigarh Government Museum & Art Gallery, Sonal Garg, T-Roti Series 2, mixed media on sheet.

Chandigarh, Government Museum & Art Gallery, Arup Das, Christ, oil colour on canvas.

Chandigarh, Government Museum & Art Gallery, Chandra Bhattacharjee, Untitled, 1988, oil colour on canvas.

Chandigarh, Government Museum & Art Gallery, Anis Farooqi, Story teller, 1966, oil colour on canvas.

Buiten regende het. Even verder op staat het Chandigarh Architecture Museum. Daarover meer in een volgende blog.

Chandigarh Architecture Museum, de architect van dit gebouw is S.D. Sharma.

Chandigarh Government Museum & Art Gallery. Dit is mijn foto van het museum, die van Wikipedia is toch leuker om naar te kijken.

De taalstaat

Posted on augustus 11, 2018 by Argusvlinder

Op zaterdagochtend luister ik vaak naar Frits Spits.
Zijn huidige programma heet de Taalstaat.
Allerlei aspecten van de Nederlandse taal komen aan de orde.
Ik ben geen taalpurist maar Frits Spits is een fantastische
programmamaker.
Hij kan over ieder onderwerp een superaantrekkelijk programma
maken en mij maakt het dan niets uit waarover het gaat.

In het kader van 15 augustus, het einde van de Tweede Wereldoorlog
in Indonesië stond hij in het programma stil bij
woorden in de Nederlandse taal die we overgenomen hebben uit Indonesië.
Adriaan van Dis werd daarvoor telefonisch geïnterviewd.

Van Dis kon er zo een hele reeks uit zijn mouw schudden, elk met een
korte toelichting.
Toen Frits Spits zijn fascinatie voor het overnemen van woorden uit
een andere taal uitsprak zei van Dis:
“De taal is niet van de PVV”.
Het is schitterend dat een bekende Nederlander (een van de weinige)
zich zo consequent en onderbouwd uitspreekt tegen het gedachtegoed van de PVV.

De uitzending van de Taalstaat is vast al terug te luisteren via internet.

Boekvondst: uit Chandigarh in India

Posted on augustus 11, 2018 by Argusvlinder

Een boek is een droom die je in je hand houdt (A book is a dream that you hold in your hand).

Bord in een gazon in de buurt van een bibliotheek,
in sector 17, in Chandigarh.

Chandigarh Redux, foto’s van Werner Feiersinger

Posted on augustus 10, 2018 by Argusvlinder

Wanneer precies weet ik niet meer, maar het moet eind 2015
of heel vroeg in 2016 geweest zijn toen ik dit boek kocht:

Een fotoverslag van Werner Feiersinger met een essay van Andreas Vass over een bezoek aan Chandigarh. Omdat ik wist dat we die stad zouden gaan bezoeken kocht ik dit boek.

Op internet vind ik alleen een Duitstalig Wikipedia-artikel over de man.
Het is een Oostenrijkse beeldhouwer en fotograaf.
Veel werk of informatie kan ik niet vinden.
Over Andreas Vass nog minder.

Het vreemde aan het boek is dat er heel weinig mensen
op de foto’s staan.
Er wonen genoeg mensen. Maar waarom je ze niet op de foto’s ziet
os een raadsel voor mij.

Het essay in het boek probeert Le Corbusier te verdedigen.
Waarom snap ik niet.
De opdracht en het plan van aanpak zijn beide bizar:
bouw een nieuwe stad, gebaseerd op niet eerder geteste idealen,
om het bestuur van 2 verminkte staten onder te brengen,
in een korte periode, als onderdeel van een de-kolonisatie poging
en om de droom van een politicus te realiseren.

Per definitie onbegonnen werk.

Maar dat neemt niet weg dat het een bijzonder resultaat is.

Hoe zit de moderne geschiedenis van Chandigarh volgens Wikipedia in elkaar?
De tekst van Wikipedia is aangepast/ingekort en de vertaling is niet letterlijk.

Chandigarh was the dream city of India’s first Prime Minister, Jawaharlal Nehru. After the partition of India in 1947, the former British province of Punjab was split between (mostly Sikhs) East Punjab in India and (mostly Muslim) West Punjab in Pakistan. The Indian Punjab required a new capital city to replace Lahore, which became part of Pakistan during the partition. Therefore, an American planner and architect Albert Mayer was tasked to design a new city called “Chandigarh” in 1949. The government carved out Chandigarh of nearly 50 Pwadhi speaking villages of the then state of East Punjab, India. Shimla was the temporary capital of East Punjab until Chandigarh was completed in 1960.

Chandigarh was de gedroomde stad van de eerste premier
van India: Jawaharlal Nehru.
Bij de opdeling van India in 1947 werd de voormalige provincie Punjab
gedeeld in een westelijk deel met een overwegende Sikh bevolking en
een oostelijk deel met in meerderheid Moslims, dat bij Pakistan aansloot
Het Indiase deel had een hoofdstad nodig omdat de voormalige
hoofdstad Lahore onderdeel van Pakistan was geworden.
Daarom kreeg een Amerikaanse planner en architect, Albert Mayer, de opdracht
in 1949 om de nieuwe stad Chandigarh te ontwerpen.
Een gebied waar een 50-tal dorpen lagen werd daarvoor aangewezen.
Tot 1960, toen Chandigarh gereed was, diende Shimla als tijdelijke hoofdstad.

Albert Mayer, during his work on the development and planning of the new capital city of Chandigarh, developed a superblock-based city threaded with green spaces which emphasized cellular neighborhoods and traffic segregation. His site plan used natural characteristics, using its gentle grade to promote drainage and rivers to orient the plan. Mayer discontinued his work on Chandigarh after developing a master plan for the city when his architect-partner Matthew Nowicki died in a plane crash in 1950. Government officials recruited Le Corbusier to succeed Mayer and Nowicki, who enlisted many elements of Mayer’s original plan without attributing them to him.

Albert Mayer een op superblokken gebaseerde stad waar groene ruimtes
tussendoor slingerden die de celvormige buurten en de verkeersscheiding
benadrukte. Daarbij werd gebruik gemaakt van de natuurlijke omstandigheden
zoals het enigszins schuin aflopen van het gebied.
Daarmee zou afvoer eenvoudiger zijn.
Ook de loop van riviertjes vereenvoudigen de navigatie door het gebied.
Nadat zijn architectuurpartner Matthew Nowicki in 1950 omkwam bij
een vliegtuigongeluk stopte hij met het werk.
Op dat moment was zijn master plan voor Chandigarh gereed.
Overheidsfunctionarissen namen toen Le Corbusier aan om Mayer op te volgen.
Veel elementen uit het master plan werden door Le Corbusier overgenomen
zonder te vermelden dat ,die onderdeel waren van het plan van Mayer.

Le Corbusier designed many administration buildings, including the High Court, the Palace of Assembly and the Secretariat Building. Le Corbusier also designed the general layout of the city, dividing it into sectors. Chandigarh hosts the largest of Le Corbusier’s many Open Hand sculptures, standing 26 metres high. The Open Hand (La Main Ouverte) is a recurring motif in Le Corbusier’s architecture, a sign for him of “peace and reconciliation. It is open to give and open to receive.”

Le Corbusier ontwerp veel administratieve/overheid gebouwen.
Daaronder zijn de High Court, the Palace of Assembly en het Secretariat Building
(Hoog gerechtshof, het parlementsgebouw en het secretariaat/bestuursgebouw).
Le corbusier ontwiep ook de lay-out van de stad waarbij de sectoren ontstonden.
In Chandigarh is het grootste Open Hand-beeldhouwerk van
Le Corbusier (26 meter hoog).
Het is een terugkerend motief in zijn architectuur, een teken voor
“vrede en verbroedering. Het is open om te geven en open om te ontvangen”.

On 1 November 1966, the newly formed state of Haryana was carved out of the eastern portion of East Punjab, in order to create a new state for the majority Haryanvi-speaking people in that portion, while the western portion of East Punjab retained a mostly Punjabi-speaking majority and was renamed as Punjab. Chandigarh was located on the border of both states and the states moved to incorporate the city into their respective territories. However, the city of Chandigarh was declared a union territory to serve as capital of both states.

Op 1 november 1966 werd de staat Haryana gecreëerd uit het oostelijk deel
van Indiaas Punjab.
In het gebied woonde een voornamelijk Haryanvi-sprekende bevolking.
Chandigarh lag op de grens van beide staten maar
de stad zelf werd een Uniegebied om te dienen als hoofdstad van beide staten.

Pierre Jeanneret, Town Hall, Chandigarh. Op mijn foto van hetzelfde gebouw (hier onder) staan toch wat meer mensen.

Boekvondst: uit Chandigarh in India

Posted on augustus 9, 2018 by Argusvlinder

Een bibliotheek is als een eiland in een enorme zee van onwetendheid (A library is like an island in the middle of a vast sea of ignorance)

Nieuw verkeersbord gezien

Posted on augustus 9, 2018 by Argusvlinder

Verboden (de ganzen) te voeren. Het bord staat nog maar kort aan de ingang van het Valkenberg. Aan de kant van het Kasteelplein in Breda. Of het helpt is de grote vraag. Hopelijk wel anders komen we nooit van de ganzen af die langzaam maar zeker irritant beginnen te worden.

Wandeling door een winkelsector in Chandigarh

Posted on augustus 8, 2018 by Argusvlinder

De wandeling was niet zo ver van ons hotel.
Het hotel was erg modern.
Japans van inrichting en keuken.
De bewoners lopen allemaal met iPhones (toen nog niet zo
gebruikelijk als nu) en eten in food courts.
Wij gingen in de avond eten in sector 17.
Volgens mij heette het hotel Ghazal, een klassiek Indiaas restaurant.
Maar je kunt er veel eenvoudiger fast food, type Amerikaans,
krijgen in de vele restaurants.

We liepen naar Sector 17.
Dat is het voetgangersparadijs van Chandigarh omdat er bijvoorbeeld
een heel groot plein is. Met fonteinen. Een met laser show.
Er zijn veel winkels en restaurants.
Toen wij er waren was het wel druk maar niet te druk.
Je kon er prima wandelen.

Ter plaatse kon je weinig terug vinden
over wie de gebouwen ontworpen had.
Wat nog wel en wat niet meer ‘origineel’ is.
Dat vond ik jammer.

Natuurlijk kom je eerst langs een groot parkeerterrein.

Wie dit aangebracht heeft weet ik niet. Ik heb er wel foto’s van gevonden op het internet maar heb verder niet veel kunnen vinden. Het schijnt een tegelmozaïek te zijn.

Beeld van een vogel, onderdeel van een fontein.

Dit gebouw is een bioscoop. Neelam Theater op precies te zijn. Ontworpen door Aditya Prakash samen met Le Corbusier.

Nergens zijn deze afvalbakken zo effectief als in Chandigarh.

Vlak bij het gebouw dat ik later, thuis, identificeerde als het stadhuis (Town hall), ontworpen door Pierre Jeanneret en dat voltooid werd in 1961, zit iemand met een groot aantal banen. Als een soort arbeid- of uitzendbureau.

Wikipedia:

Pierre Jeanneret (22 March 1896 – 4 December 1967) was a Swiss architect who collaborated with his cousin, Charles Edouard Jeanneret (who assumed the pseudonym Le Corbusier), for about twenty years.

Dit staat er namelijk op de documenten, bijvoorbeeld ‘constable’ (=agent) en ‘bus Driver’ (=buschauffeur).

Pierre Jeanneret, Town Hall, Chandigarh.

Bij het gebouw zaten allemaal ‘Notaries’, blijkbaar een veel gevraagd beroep. Ze zijn door de overheid geautoriseerd om documenten te legaliseren.

Soms moet je even de tijd nemen om kennis te nemen van het nieuws in de krant.

Een van de vele waterpartijen.

Kort over Chandigarh

Posted on augustus 7, 2018 by Argusvlinder

Chandigarh is zo anders dan de rest in India. Los van het feit dat het weer niet echt super was terwijl we Chandigarh bezochten is de plattegrond van Chandigarh heel anders dan waar ook. Niet in de laatste plaats doordat het verkeer zich voorbeeldig gedraagt. Er is op de wegen een scheiding tussen sneller, groter gemotoriseerd verkeer en de brommers en riksja’s. De wegen zijn ruim en schoon. Je moet er echt aan wennen.

Chandigarh bestaat uit kleine units.
Meestal rechthoekige oppervlaktes waar wegen omheen liggen.
De gebouwen die op zo’n oppervlakte staan vormen samen
een min of meer zelfvoorzienende eenheid.
Zo’n unit heet een sector.
Binnen een sector zijn vaak winkels, restaurants, woonhuizen
en bedrijven. Een beetje afhankelijk van de aard van de sector.
Auto’s hebben maar een beperkte bewegingsvrijheid in de sector
en overal zijn bij de ‘uitvalswegen’ parkeerterreinen.

Het is allemaal erg wennen.
Op deze dag gingen we ook op zoek naar het Hoge Gerechtsgebouw dat
bijna iedereen wel kent en dat ontworpen is door Le Corbusier.
In Chandigarh werd me duidelijk dat hij zich vooral heeft
beziggehouden met het uitdenken van de concepten
die ten grondslag liggen aan Chandigarh en het Hoge Gerechtsgebouw
en het Parlementsgebouw voor de Punjab en Haryana.
De meeste andere gebouwen zijn ontworpen door zijn assistenten.

Maar de gebouwen zijn niet zo eenvoudig te bezoeken.
Om te beginnen zijn ze gewoon in gebruik, als parlement en
als rechtbank. Dus zwermen toeristen zijn dan niet zo eenvoudig.

Dit is in de buurt bij het Hoge Gerechtsgebouw. Genoeg advocaten te zien. Maar waar is nou dat beroemde gebouw?

Dit is daar een onderdeel van. Het is niet het beroemde aanzicht maar, laat ik maar zeggen de achter- of zijkant. De bouwstijl is zo anders dan wat je gewend bent in India. Natuurlijk, moderne gebouwen worden soms gebouwd met beton. Maar dan zijn de gebouwen nooit zo weids en doordacht.

Op Wikipedia is een uitgebreid, Engelstalig artikel
te vinden over de stad.
Hieronder een Engelstalige samenvatting met Nederlandse vertaling:

Chandigarh is a city and a union territory in India that serves as the capital of the two neighbouring states of Haryana and Punjab. The city is unique as it is not a part of either of the two states but is governed directly by the Union Government, which administers all such territories in the country.

Nederlands:
Chandigarh is een stad en een uniegebied en dient
als hoofdstad van de twee aangrenzende staten: Punjab en Haryana.
De positie van de stad is uniek omdat het geen deel uitmaakt
van die twee staten. Het valt direct onder de
unieregering die meerdere van deze gebieden onder zich heeft.

It was one of the early planned cities in post-independent India and is internationally known for its architecture and urban design.[7] The master plan of the city was prepared by Swiss-French architect Le Corbusier, which transformed from earlier plans created by the Polish architect Maciej Nowicki and the American planner Albert Mayer. Most of the government buildings and housing in the city, were designed by the Chandigarh Capital Project Team headed by Le Corbusier, Jane Drew and Maxwell Fry.

Nederlands:
Het was een van de eerste geplande steden in het onafhankelijke India.
Internationaal bekend voor zijn architectuur en stadsontwerp.
Het masterplan is ontwikkeld door de Zwitsers-Franse architect Le Corbusier.
Hij baseerde zich op eerdere ontwerpen van de Poolse architect Maciej Nowicki en
de Amerikaanse ontwerper Albert Mayer.
De meeste overheidsgebouwen en huizen zijn ontworpen door het Chandigarh hoofdstad projectteam
onder leiding van Le Corbusier, Jane Drew en Maxwell Fry.

Chandigarh’s Capitol Complex was in July 2016 declared by UNESCO as World Heritage. The Capitol Complex buildings include the Punjab and Haryana High Court, Punjab and Haryana Secretariat and Punjab and Haryana Assembly along with monuments Open hand, Martyrs Memorial, Geometric Hill and Tower of Shadow.

Nederlands:
In juli 2016 werd het Chandigarh Capital Complex opgenomen
op de UNESCO World Heritage List.
Het Hoofdstadcomplex bestaat uit onder meer het Punjab
en Haryana Hoge Gerechtshof, Punjab en Haryana Secretariaat,
Punjab en Haryana parlementsgebouw, het Open Hand-monument,
de Gedachtenisplaats voor de martelaren, de Geometrische heuvel en
de Schaduwtoren.

The city has one of the highest per capita income in the country. The city was reported to be one of the cleanest in India based on a national government study.

Nederlands:
De stad heeft een van de hoogste cijfers voor het gemiddelde inkomen
van het land.
Volgens een nationale studie is het een van de schoonste steden in India.

Distribueren

Posted on augustus 6, 2018 by Argusvlinder

Bij een letterzetter wil dat zeggen dat je
een eenmaal gezette tekst weer uit elkaar gaat halen
en de letters weer op hun plaats in de letterbak gaat stoppen.
Dat is waar ik dit weekend tijd aan besteed heb.
De tekst was een voetnoot van Arnon Grunberg.

Het goede nieuws is dat ik afgelopen zaterdag iets las in
de Volkskrant waaruit ik opmaak dat alle voetnoten
in boekvorm gaan verschijnen.

Don Quichot

Posted on augustus 6, 2018 by Argusvlinder

Rob Davis bewerkte de tekst van Cervantes en maakte er deze graphic novel van. Het is een enorm plezier om dit boek te lezen. Grappig, vol wijsheden, fantasievol. Geweldig!.

Het is zo’n prachtig werk. Eigenlijk is het een soort raamvertelling.
Je buitelt van het ene avontuur in het andere.
De tekenstijl past Davis aan als het hem uitkomt om de lezer te laten
weten dat je van het ene verhaal in het volgende overstapt en
soms liggen die verhalen in elkaars verlengde.

Gisteren heb ik de Nederlandse vertaling van de boeken gekocht.
Het verhaal van Don Quichot bestaat namelijk uit twee boeken
die Cervantes na elkaar geschreven heeft.
Maar wil je nu snel even kennis nemen van de inhoud:
dan is dit boek een hele goede route.

The man who killed Don Quixote

Posted on augustus 5, 2018 by Argusvlinder

Jonathan Pryce and Adam Driver (links) in The Man Who Killed Don Quixote.

Afgelopen vrijdagavond zag ik deze prachtige film.
Het plezier waarmee de film gemaakt is,
de liefde voor het verhaal, het spat van het doek af.
Misschien is het niet het grootste meesterwerk van Terry Gilliam,
zoals sommige recensisten zeggen, maar ik heb genoten.

Het verhaal zit intelligent in elkaar. Veel elementen die
terugkomen in de verstripte versie van Rob Davis
(ik heb het boek van Cervantes zelf nog niet gelezen)
komen in de film terug.

De logica van Don Quixote is fantastisch.
In meerdere betekenissen:
vol fantasie maar ook prachtig om aan te horen.

In de film wordt vaak gewezen op een belangrijke reden om iemand
te casten in een rol: de kop.
In de film zelf is dat precies zo. Het gezicht van Jonathan Pryce
met de milde, wat spottende glimlach, houdt je de film bij de les.
Dan Adam Driver, hij heeft niet het figuur van een Sancho Panza,
maar zijn vaak verbaasde en twijfelde blik, is gemaakt voor de rol.

Jonathan Pryce in The Man Who Killed Don Quixote.

Hoe moeilijk het is om een komische film te maken
en hoe belangrijk timing daarbij is
wordt ook in The man who killed Don Quixote duidelijk.
In een scene ligt Sancho op zijn rug en wordt gezoend door
een prachtige vrouw. Dat zoenen gaat langzaam over in likken.
Dat likken duurt naar mijn gevoel net iets te lang,
misschien een halve seconde te lang.
Daardoor wordt duidelijk dat dit een overgang is naar een andere realiteit.
Daar draait het bij Don Quichot steeds om.
Want de mooie vrouw blijkt een likkend schaap te zijn.
Leuke scene, heel grappig maar hij duurt net te lang
waardoor het effect kleiner wordt, iets minder grappig.

****

Chandigarh: Rock Garden

Posted on augustus 2, 2018 by Argusvlinder

Door mijn blogs over de Rock Garden zag ik
op Twitter dat het niet zo goed gaat met de Rock Garden.

The Chandigarh Municipal Corporation on Monday served notices on Rock Garden, Natural History Museum and various other institutions for not paying property tax.

Dit bericht kun je hier vinden.
Blijkbaar betaalt men ten onrechte geen WOZ.

Daarnaast las ik een bericht dat er weinig water meer stroomt.
Dat het er vuil is en dat de faciliteiten onvoldoende waren.
Toen wij er in 2016 waren, was het restaurant niet veel.

Zie bijvoorbeeld dit bericht uit 2017.

Maar in 2016 zag het er nog goed uit.
De laatste serie: