Eind 2012, begin 2013 zijn we op vakantie
naar India geweest.
We zijn van Hyderabad naar Mumbai gereisd.
We hebben veel meegemaakt, veel indrukken opgedaan,
veel foto’s gemaakt.
Die ga ik binnenkort met jullie delen.
Ik ben nu bezig een herkenningslogo te maken.
Dit is een test.
Er zit nog een spelfout in de tekst.
Vandaag weer gewerkt aan de kaft voor mijn India Impressies boek.
Allereerst heb ik de foto’s die ik heb laten afdrukken
(uitgangspunt was 1 foto per dag)
bij de juiste datum ingevoerd.
Ik heb nu 30 steekmappen met bonnetjes, foto’s en andere zaken.
Uit alle voorwerpen zal ik er steeds een paar kiezen om een pagina
in het boek te gaan maken.
Maar ik ben nog niet gereed met het toewijzen van alle bonnetjes,
toegansbewijzen enz, naar de correcte datum.
Terwijl ik zo bezig was kwam ik ook nog iets tegen dat ik India gekocht heb
maar wat nog steeds verpakt zat.
Wanneer men offers gaat brengen in een tempel kan men,
afhankelijk van je budget,
ook een kokosnoot versieren en die meenemen naar de tempel.
Daarvoor worden speciale versieringen gekocht.
Ik heb ook een setje uit India meegebracht.
Uit Kolhapur om precies te zijn.
Yasasri is een bedrijf dat zich specialiseert in imitatie juwelen,
zoals ze dat zelf noemen.
Ook met het verven van de kaft ben ik inmiddels verder.
Ik heb ook twee kant-en-klare kumkum’s aangebracht.
Wij kennen die als die rode stip op het voorhoofd van Hindoes.
Maar in India kun je kant-en-klare kopen in verschillende vormen
en met goud en andere blingbling technieken.
Want India en blingbling zijn een.
De foto is een beetje ‘verknipt’ maar dan kun je de versiering
beter zien, hoop ik.
Kumkum is overigens de naam van het poeder dat wordt gebruikt om
een stip of ander symbool op het hoofd van een gelovige aan te brengen.
Het poeder wordt ook als teken van respect gebruikt.
Het maakt ook een belangrijk onderdeel uit van de offergave
die we in India gezien hebben.
Deze serie begint in Aurangabad.
Daar waar serie 1 eindigde.
De serie toont foto’s van de tweede helft van de vakantie.
We gaan van Aurangabad naar Mumbai.
Ik probeer een foto te plaatsen.
Weet niet of dat lukt
Dat is dus gelukt.
Dit is een souvenir dat ik in Kolhapur heb gekocht.
Hindoes in India versieren vaak de entree van hun huis
of van de tempel. In het weekend of op feestdagen.
Ze doen dat met gekleurd poeder dat je overal kunt kopen.
Om nu heel mooie vormen te kunnen maken kopen ze zeven,
zoals dit voorbeeld van Ganesha,
zodat complexe tekeningen gemaakt kunnen worden.
Na het aanbrengen van de gesso en de letters en een eerste groene
testlaag acrylverf heb ik vanochtend het wit rond de letters
een ‘grondlaagje wit’ gegeven, het groen een echte laag en ook het oranje.
Nu moet het even drogen om te zien of het nog een keer moet
of dat ik aan het wit kan beginnen.
Het reisverslag van onze reis in december 2012 en begin januari 2013
komt natuurlijk op mijn weblog. Test.
Maar naast dat reisverhaal ga ik een soort
reisimpressie maken met behulp van de ‘Altered Book’-technieken.
Dat begint dus met een boek.
Een tijd terug kocht ik voor een prikkie het volgende boek.
Het heeft een deel met een bijna 4 meter uitklapbaar deel
en een tekstdeel. Het gaat over de Nederlandse geschiedenis.
Hoe belangrijk dit ook mag zijn, ik offer het boek op aan de India reis.
De kaft van het boek. Helaas de foto is bewogen.
De uitklappagina.
Met rechts het tekstgedeelte. Dat deel ga ik uit het boek weghalen om plaats te maken voor wat ik maar ook met de uitklappagina’s ga doen.
Eerst moeten we er voor zorgen dat de titel wordt veranderd. Ik heb houten letters gekocht en op de kaft geplakt.
Vervolgens de verschillende plaatsen die we bezocht hebben voorbereid. Deze teksten komen straks ook op de kaft.
Vervolgens het grootste deel van de kaft met een eerste laag gesso bewerkt. Ik laat bewust de Nederlandse kleuren aan de randen zichtbaar. De letters zijn ook bewerkt. Bewust gebruik ik onverdunde gesso op deze harde ondergrond. De gesso gaat zich wat ophopen aan de randen van iedere kwaststreep. De volgende laag ga ik er haaks op zetten.
Bij de tweede laag ontstaat er een soort raster. Ik wilde gewoon een patroon om niet een effen vlak te krijgen. Dit zal wel even moeten drogen want de tweede laag is meer aangezet dan de eerste.
We zijn op vakantie geweest naar India.
Gisteren zijn we terug gekomen.
We hebben nog wat jetlag en slaaptekort.
Nu dan alvast een eerste, erg korte bijdrage:
De laatste foto in Nederland:
Amsterdam, Ibis hotel Schiphol, 7 december 2012.
De eerste foto in India:
Hyderabad, zomaar een straat, 8 december 2012.
Je denk toch al veel te weten over India,
blijkt het ook een wijnland te zijn.
Gelijk een paar flessen laten komen.
Nu nog proeven en keuren.
Met dank aan:
Mitchell Kanashkevich, de maker van de foto: wrestlers going head to head
Daarnaast de makers van de volgende lettertypes:
Lavigne Display Italic Web
Easy Speech Web
Hierbij werd gebruik gemaakt van de volgende lettertypes:
CPL Kirkwood slab web, Dom loves Mary Pro, Dom loves Mary text,
Galeforce BTN web, Zag drops thin web, RB nr 2.1 Black demo web.
De Adil Shahi dynastie is de dynastie de de stad Bijapur
veel van de historische gebouwen heeft gebracht
die er vandaag nog steeds te zien zijn in Baijapur.
De dynastie was tussen 1490 tot 1686 aan de macht. in het Sultanaat van Baijapur.
De plaatsen op onze route door Maharashtra in India:
Hyderabad (Andra Pradesh)
Bijapur
Kolhapur
Manmad
Aurangabad
Ajanta
Mandu
Maheshwar
Omkareshwar
Nashik
Mumbai
De route ziet er dan ongeveer zo uit:
Delen gaan met de nachttrein (3 maal).
Wij gaan binnenkort naar India.
We kijken er al lang naar uit.
Deze keer gaat de reis naar Maharashtra.
Maar we vliegen eerst naar Hyderabad.
Bron van de afbeelding was het reismagazine: Azie.
Deze afbeelding toont in vogelvlucht de route (rode streep):
aankomst in Hyderabad (Andhra Pradesh) en we verlaten India via Mumbai.
Intussen kwam ik deze oude reisposter tegen.
Past prima bij onze reis.
Een beetje romantisch maar dat verwoordt ons uitzien naar de reis.
Het centraal afgebeelde monument is de Charminar.
In de toekomst hopelijk eigen fotox92s.
Nu een foto die bijna in de Efteling had kunnen worden gemaakt.
Lonely Planet’s top 10 cities to visit in 2013
1. San Francisco, US
2. Amsterdam, Netherlands
3. Hyderabad, India
4. Derry/Londonderry, Northern Ireland
5. Beijing, China
6. Christchurch, New Zealand
7. Hobart, Australia
8. Montreal, Canada
9. Addis Ababa, Ethiopia
10. Puerto Iguazu, Argentina
Natuurlijk zijn Nederlanders heel blij met Amsterdam op plaats 2.
Maar voor mij is plaats 3 ook interessant.
Wij gaan binnenkort naar Hyderabad!
Binnenkort gaan we naar India dus alles over India
krijgt meteen alle aandacht.
Zo ook de volgende foto van Steve McCurry:
De titel is eenvoudig: Rajasthan, India.
Deze week ontving ik de officiële aankondiging van de volgende Europalia manifestatie.
De komende editie zal India centraal staan.
Voor iemand die al druk bezig is met zijn visum voor India
is dit natuurlijk extra leuk.
De geschiedenis leert dat de tentoonstellingen, voorstellingen
en andere activiteiten steeds weer erg de moeite waard zijn.
De manifestatie speelt zich af in Brussel en
de laatste jaren ook in andere steden van België.
Wie kan er nog zonder Facebook.
Ook de Europalia heeft een pagina over India.
Er staan twee filmpjes.
Een in het Frans (het blijven Belgen) maar ook
een erg leuke film (anderhalf uur) met de naam ‘Sita sings the blues’.
Los gebaseerd op het Hindoe epos de Ramayana.
Het epos wordt verteld door wajang poppen die
de twee hoofd verhaallijnen (een modern en antiek sprookje) aan elkaar praten.
Net als in andere Indiase films volgen er op gezette tijden liederen,
al dan niet ondersteund met zang.
Hier heeft de maakster (Nina Paley) gebruik gemaakt
van de jazz opnames van Annette Hanshaw (jaren 1920),
die prachtig passen in het verhaal.
De animatiefilm duurt alles bij elkaar meer dan een uur.
De beelden zijn prachtig, vaak komisch.
‘Sita Sings the Blues’ is based on the Hindu epic “The Ramayana”. Sita is a goddess separated from her beloved Lord and husband Rama. Nina Paley is an animator whose husband moves to India, then dumps her by email. Three hilarious shadow puppets narrate both ancient tragedy and modern comedy in this beautifully animated interpretation of the Ramayana. Set to the 1920’s jazz vocals of torch singer Annette Hanshaw, Sita Sings the Blues earns its tagline as “the Greatest Break-Up Story Ever Told.” It is written, directed, produced and animated by American artist Nina Paley.
Het volgende plaatjes heft niets met de Europalia te maken,
maar ik vond het eerder deze week
en ik moet het ergens kwijt.
Mona Lisa Rani.
Afgelopen weken kwam ik een site tegen waar een bericht
was geplaatst over een boekje dat zich nu bevindt
in de Nationale Bibliotheek van Frankrijk.
Het gaat om een boekje met 24 bladzijden.
Op die pagina’s staan Indiase miniaturen.
Onbekend is wie de maker is en wanneer het boekje precies gemaakt is.
Soms zijn de miniaturen niet meer dan een schets, een aantal zijn
volledige illustraties.
Natuurlijk volgen hiewr een paar pagina’s.
Bibliothque Nationale de France, Departement estampes et photographie, FOL-OD-45A, 1615 – 1775.
Soms alleen de contouren.
Aurangzeb, 6th mughal emperor, Abul Muzaffar Muhiu ‘d-Din Muhammad.
Naast afbeeldingen van keizers en andere vooraanstaande figuren ook afbeeldingen van goden. Hier Durga.
Let op de leuke schoenen.
Eens kijken wat de ‘Nouvelle Larousse Universel’ ons vertelt
over de plaatsen Ajanta en Ellora:
Nouvelle Larousse Universel, Ajanta, deel 1 op pagina 35.
Ajanta, village de l’Etat de Bombay (Inde). Temple Creuse dans le roc ouse trouvant de belles fresques d’inspiration boudhique (IV-VIIe siecle).
Ajanta, dorp in de staat van Bombay (India).
Tempel uitgehold in de rots waar prachtige fresco’s zijn met
Boeddhistische inspiratie (IV-VII eeuw).
Nouvelle Larousse Universel, Ajanta, deel 1 op pagina 621.
Ellora, localite de l’Inde (Hydrabad), sur le plateau du Decan (Inde centrale), celebre par le tombeau d’Aureng-Zeb et par ses grottes, ou sont construits plusieurs des temples souterrains.
Ellora, plaats in India (bij Hyderabad), op het plateau van de Deccan (Centraal-India),
bekend om het graf van Aurangzeb en grotten,
waar verschillende tempels werden gebouwd onder de grond.
Er is een groot verschil tussen de twee grotcomplexen.
Ajanta is Boeddhistisch en Ellora is veel meer een combinatie.
Waarbij Hindoeisme voorop gaat (17 grotten).
De grotten zijn op allelei manieren versierd.
Met afbeeldingen en met beelden.
Hier een voorbeeld van een beeld van Boeddha in grot 4 in Ajanta:
Vermoedelijk kwam deze afbeelding in het nieuws in verband met Valentijnsdag.
Toevallig (?) ook een voorwerp uit het Metropolitan Museum.
Loving couple (Mithuna), Eastern Ganga dynasty, 13th century, Orissa, India.
Volgens het museum:
A Hindu temple was often envisioned as the world’s central axis, in the form of a mountain inhabited by a god. The temple itself was therefore worshipped. This was done by circumambulation (walking around the exterior, in this case in a counterclockwise direction) and by viewing its small inner sanctum. The outside of the temple was usually covered with myriad reliefs: some portrayed aspects of the god within or related deities; others represented the mountain’s mythological inhabitants. From early times, iconic representations of deities and holy figures were augmented by auspicious images, such as beautiful women, musicians, and loving couples (mithunas).
Een Hindoetempel werd vaak verbeeld als de centrale as van de wereld. In de vorm van een berg, bewoond door een god. De tempel zelf werd aanbeden. Dit werd gedaan door aan de buitenkant van de tempel, tegen de wijzers van de klok in, in processie rond te gaan en door het heilige der heiligen in de tempel te bekijken. De buitenkant van de tempel was vaak bedekt met een kluwe aan reliefen: sommige verbeelden verschillende aspecten van de godheid of de aan de godheid verwante goden. Andere reliefen verbeelden de goddelijke en mythische bewoners van de berg. Vaak werden de heilige figuren geplaats tussen mooie vrouwen, muzikanten en liefdeskoppels.
Argusvlinder 