Red met Bruce Willis, Morgan Freeman, John Malkovich en Helen Mirren.
Het doet geen pijn om er naar te kijken.
Maar de film gaat nergens over.
De doos en de 2 DVD’s zijn nog het meest interessant.
De doos heb ik hierboven een beetje aangepast.
Er zitten namelijk 2 DVD’s in maar nummer 2 staat
vol met previews voor andere vechtfilms.
Die toelichting heb ik digitaal van de doos verwijderd.
Beetje zonde van de grondstoffen.
**
Volgens mij niet eerder te zien op mijn blog: de St. Joostkapel in de Ginnekenstraat.
Maar ik zag achteraf dat er bovenaan nog iets ontbreekt.
Binnenkort even goed maken.
Mijn tweede deel van het verslagje over Tikal.
Het was erg warm en vochtig.
De rit van Flores naar Tikal kost veel tijd.
Maar het park is super indrukwekkend.
Ook al hebben we maar een deel gezien van wat je er
allemaal kunt zien.
Als je bij de centrale acropolis komt is het net of je tussen wolkenkrabbers loopt. Aan alle kanten grote piramides. De een hoger dan de ander. Het centrale massief is een enorme berg steen.
Dit is een detail van de vorige foto. Massief steen. Mensgemaakt. De daken die er staan beschermen steles of afbeeldingen of herdenkingsstenen tegen zon en regen.
Dit is Tempel I. Het beklimmen van de tempels is een bezigheid van de meeste toeristen. Deze mag je niet op. Volgens mij mag dat alleen onder begeleiding. Er liggen klimtouwen op de tempel en ik zag er mensen met helmen. De trappen zijn erg steil en begroeid met mos. Ze ogen spiegelglad.
Hier zie je het klimtouw beter liggen.
Dit is Tempel II (Templo II) ook wel de ‘Tempel met de maskers’ (Temple of Masks) genoemd. Op de band, direct boven het meest witte stuk van de tempel bevinden zich maskers. Als je het eenmaal gezien hebt is het een prachtig gezicht. Aan de achterkant van de tempel is een houten stellage gebouw waardoor je op de hoogte van het witte deel van de tempel kunt komen.
Dit is een van de maskers van de Temple of Masks. De tempel is gebouwd onder heerser Jasaw Chan K’awiil rond het jaar 700 na Christus.
Die houten stellage is behoorlijk hoog. Hier kijk ik langs een boom naar beneden.
Overal waar je kijkt is het bijzonder.
Vanaf Tempel II kijk je hier naar Tempel I.
De acropolis is een enorme vlakte met steen.
Op een plaats, onder zo’n afdakje, is een put met daarin een masker. Over Copán is er een boek dat ook voor een leek heel goed te lezen is. Over Tikal heb ik dat niet gezien. Er zullen best wetenschappelijke artikelen en boeken zijn over opgravingen en ontdekkingen, restauraties en vondsten. Maar ik ben daar niet echt naar op zoek gegaan.
De beeld- of vormtaal van de Maya’s zijn voor een leek ingewikkeld. Dan heb ik het nog niet over het schrift.
Ik ben dus zelf ook gaan klauteren (waar dat mocht).
Af en toe een blik omlaag.
Dan kijk je er naar op, dan weer op neer.
Ongeveer op gelijke hoogte met het plateau van Tempel II.
Terug op de begane grond: een stele.
Dit is de zijkant van Tempel I.
Er leeft heel wat op die stenen.
Parque Nacional Tikal, Ingreso Extranjeros. Mijn polsbandje.
Dit is de achterkant van Tempel I.
Dit opgedroogde en opgekrulde blad is de laatste foto van dit bericht. Indrukwekkend, warm, vochtig, vermoeiend. Het was te kort. Aanrader: neem een hotel/hostel dichter bij het park en blijf meer dagen.
Het achterplat heeft in het notenhout een gat. Een heel mooi gat. Maar als ik het open laat dan kan er makkelijker vuil in komen. Daarom dat ik het wil afplakken, aan de binnenkant, met een stuk blauw boekbindlinnen. Je ziet hier dat ik het stuk op maat geknipt heb.
Ik gebruik houtlijm om het stuk boekbindlinnen tegen de binnenkant aan te plakken. Met de lijm probeer ik de laatste kieren dicht te maken. Samen met het linnen moet dat lukken.
Het linnen zit op zijn plaats.
Van buiten af ziet het er dan zo uit. Het contrast tussen het koudere blauw en de warme bruine kleur van het hout vind ik mooi.
Op het boekblok heb ik vervolgens twee scharnieren geplaatst. Even voorgeboord en vervolgens met schroeven vastgezet. Het bevestigen, straks, van het voorplat is nog interessant.
Als laatste stap van deze sessie lijm ik het boekblok op het achterplat. Onder het achterplat en bovenop het boekblok heb ik bakpapier geplaatst zodat ik het geheel onder bezwaar kan plaatsen. Dit moet goed drogen.
Tikal was een van de grootste steden van de Maya’s ten tijde van de klassieke periode. De restanten van de stad bevinden zich in het departement El Petén, in het noorden van Guatemala. De inwoners van Tikal zelf noemden hun stad Yax Mutal.
De stad werd bewoond van ongeveer 400 v.Chr. tot 1000 n.Chr. en kende zijn hoogtepunt tussen 300 en 850. Tikal was een van de machtigste steden in de klassieke periode van de Mayabeschaving, maar desalniettemin heeft de stad meerdere malen nederlagen moeten ondergaan.
Pas in 1848 werd Tikal herontdekt door een team Guatemalteekse ontdekkingsreizigers. De eerste grootschalige archeologische opgravingen begonnen in de jaren 50 van de 20e eeuw. ….. Onder de uitgegraven tempels en gebouwen bevinden zich de Piramide van de Grote Jaguar en het Paleis van de Edelen. ….. Samen met aartsrivaal Calakmul is Tikal een van de beste voorbeelden van Maya-architectuur in Peténstijl.
In 1955 werd het gebied rond Tikal uitgeroepen tot Nationaal Park Tikal. Het park is 576 km² groot en beslaat een deel van de volgende gemeenten: La Libertad, Flores, Melchor de Mencos, San Andrés en San José. In 1979 werd het door de UNESCO tot werelderfgoed verklaard.
Dit is de ingang van het park. Links van de weg kun je kaartjes verkopen.
Dat pistolen en honden verboden zijn geeft je dan wel weer een veilig gevoel.
Het park ligt in het tropisch regenwoud. De afstanden zijn groot. De bomen soms ook zoals hier op de foto.
Dit is een voorbeeld van de paden in het park. De bewegwijzering zou beter kunnen. Maar het is natuurlijk ook weer niet zo dat je rond kunt lopen zonder iets te zien van de paleizen en tempels.
Parque Nacional Tikal, Palacio de las Acanaladuras. De naam verwijst naar groeven die aan de buitenwand van het paleis te zien zijn.
Het was erg benauwd in het park. In de ochtend was er nog weinig zon maar dat veranderde snel. De zon was heet, de lucht vochtig. Veel drinken.
Ineens stonden we blijkbaar ik de buurt van tempel 5: 56 meter hoog. Alleen we zagen hem niet.
Deze tempel is gebouwd rond het jaar 650 na Christus.
De trappen zijn steil en zien er glad uit van het vocht en de begroeiing.
In een volgend bericht nog meer uit Tikal.
Guatemala, Lake Petén Itzá gezien vanaf een terras in Flores.
Dit was 3 januari 2019.
Afgelopen vrijdag heb ik een meter stof gekocht op de markt. Een soort van voering. Beetje donkergoud van kleur. De stof heb ik op de achterkant voorzien van vlieseline. Dan hoop ik dat hij mooier blijft zitten en beter te plakken is. Hier zit de stof voor proef in het kamertje.
De stof moet niet te veel ruimte innemen want dan past het boek weer niet. Maar zo gaat het prima.
De voering heb ik aan de randen gelijmd. Maar als dit zit kan ik me gaan richten op een van de laatste hindernissen: de scharnieren en het bevestigen van het voorplat. Daarna pas ga ik het boekblok bevestigen op het achterplat.
Soms is het licht ongenadig. Het perkament bolt naar binnen. Het goede nieuws is dat perkament blijft werken en er is niets dat het perkament op zijn plaats houdt. Ik zou de volgende keer de achterkant van het perkament eens proberen te voorzien van papier. Hopelijk werkt het perkament dan minder. Maar het perkament van het boekje is wel gecacheerd (er zit achterop papier geplakt) en ook dat werkt nog steeds. Als de voering goed gedroogd is ga ik nog eens naar de rand kijken.
Opnieuw passen en meten.
Dan eens even kijken hoe de scharnieren ongeveer komen te zitten.
Weer een paar stappen gezet.
Flores is een soort van eiland in een meer in Guatemala.
Het eiland (Lake Petén Itzá) is met een brug/landtong verbonden met de
oever van het meer.
Het eiland is leuk maar niet heel spectaculair.
Dat wordt aangevuld met een interessant meer en de
nabijheid van Tikal.
Op deze dag reizen we van Rio Dulce naar Flores en
kijken daar nog even rond.
Daar zijn de foto’s van.
De volgende dag gaan we naar Tikal. die foto’s
volgen binnenkort.
Waar Copán vooral bijzonder is vanwege de beelden,
daar is de acropolis van Tikal sensationeel.
Maar laat ik beginnen met de hotelkunst.
Flores is een soort van cirkelvormig eiland in een meer. Aan de buitenkant loopt rondom een weg maar als wij er zijn staat een deel van die weg onder water.
De lantaarnpalen geven een idee van de weg.
Beeldrijm.
Daar waar een soort van brug op het eilandje uitkomt is een kleine open ruimte. Bij dit plein staat de naam van de provincie waarin Flores ligt. Het plein is de verzamelplaats van bussen en busjes waar toeristen worden opgehaald om bijvoorbeeld naar Tikal te gaan.
Het centrale plein van Flores ligt zo’n 20 meter hoger (misschien meer) dan de ondergelopen randweg.
Terug op de hotelkamer staart dit wezen ons aan.
Mijn eerste boekobject maak ik uit twee grote stukken
notenhout. Het hout is in twee planken gekomen
waarbij de breedte steeds afneemt.
Dus het breedste stuk is zo’n 30 centimeter breed,
het smalste punt van de twee planken is smaller
dan 20 centimeter.
Maar dat is meer dan genoeg voor mijn ‘Houten Boek’.
De twee platten bestaan uit notenhout met aan beide zijdes
nog schors of sporen daarvan.
Het boekblok is gemaakt van 4 latjes geschaafd eiken.
In het boekblok past straks een klein, door mezelf ingebonden.
door private press De Witte Adelaar gezet, gedrukt en
ingekleurd ‘ABCdarium der bomen’.
Bij het boek kwam een aquarel gemaakt door
Ria Van Meulder dat in het boek ook een plaats gaat krijgen.
Het notenhout voor de platen heb ik een eerste keer gevernist.
De binnenkanten moeten nog een laatste maal.
De tekening van het hout wordt beter zichtbaar maar belangrijker: het schors wordt steviger. Ik had eerder niet met notenhout gewerkt dus ik weet niet of dit normaal is. Ik vond de schors zonder vernis te kwetsbaar. Lossere stukken zijn met houtlijm vastgezet. Het gat blijft straks aan de buitenkant zichtbaar. Maar de ruimte die daardoor van buitenaf toegankelijk zou gaan worden (in het boekblok) is straks niet meer schoon te maken. Dus dat ga ik oplossen.
Dit is het boekblok. De kant die je nu ziet zal straks op de achterplat worden gelijmd. De zichtbare kant is voorzien van een stuk perkament. De hoek die eruit gespaard is, zal straks het door mij in perkament ingebonden boek gaan bevatten. Daarvoor ga ik morgen proberen stof te kopen op de markt, om die opbergplaats te bekleden. Als ik de stof heb, bedacht heb hoe ik die het best kan gebruiken, pas dan ga ik de ‘wandjes’, de bekleding en het boeklint plaatsen.
Steeds opnieuw passen en meten. Na het inrichten van het boekblok moet ik ook nog bepalen hoe ik met scharnieren het voorplat aan het boekblok ga bevestigen. Het voorplat moet dan natuurlijk open kunnen. Zo iets heb ik nog niet eerder gedaan. Dus stapje voor stapje.
Dit wordt dan eigenlijk model 0.
Bij een volgende keer zou ik het hout dunner willen.
Het formaat van het boek (ingebonden ongeveer 12 cm hoog,
11 cm breed en 3 cm dik) kun je niet echt veel beïnvloeden.
Maar als de platten minder dik zijn zal het er meteen minder
kolossaal uit zien.
Maar voor deze versie is dat prima.
Het boek is fascinerend en ik kom daar binnenkort nog wel op terug. Maar je kunt je voorstellen dat dan zo’n afgezaagde boomstronk ineens veel interessanter wordt.
Dan krijg je zo’n soort beeld in het Valkenberg in Breda.
Langzaam maar zeker raken we door mijn verzameling
films op DVD heen.
Afgelopen weekend zagen we nog Der Untergang.
Een film gebaseerd op de herinneringen van een secretaresse
van Hitler (Traudl Junge) die aanwezig was tijdens de
laatste dagen in de bunker in Berlijn.
Op IMDB staat oa de volgende samenvatting van de film:
With the fall of Germany imminent, 24 year old, Traudl Junge had just become personal secretary of the Führer, Adolf Hitler. This film recreates from Ms Junge’s recollections, the final 2 weeks of the ‘thousand year’ Third Reich, beginning 20 April, 1945, the day of Hitler’s 56th birthday. Spent primarily in the Führer bunker, she and many of the leaders of the Nazi party were taking refuge from the siege of Berlin. As the situation became ever more desperate, the more anguished and seemingly out of touch with reality their actions became.
Der Untergang (of volgens de Engelstalige titel ‘Downfall’) is een film uit 2004. Hoofdrol is Bruno Ganz. De vertolking van de rol van Hitler en de film maken indruk.
****
Tijdens de coronaperiode werken we thuis.
Nu nog steeds.
Overdag drink ik graag thee en nu dus veel meer dan normaal.
De thee die ik drink koop ik bij de website HotSoup.nl
Deze week kreeg ik twee soorten thee met de post.
Daar zat een proefzakje met een derde theesoort bij
en een leuke speld.
Hotsoup.nl: Safetea 1st.
Ga er eens kijken.
De Chinese en Japanse theeselecties zijn bijzonder.
Hun theebloemen vind ik ook al heel lang iets bijzonders!
Argusvlinder 