Mijn tweede deel van het verslagje over Tikal.
Het was erg warm en vochtig.
De rit van Flores naar Tikal kost veel tijd.
Maar het park is super indrukwekkend.
Ook al hebben we maar een deel gezien van wat je er
allemaal kunt zien.
Als je bij de centrale acropolis komt is het net of je tussen wolkenkrabbers loopt. Aan alle kanten grote piramides. De een hoger dan de ander. Het centrale massief is een enorme berg steen.
Dit is een detail van de vorige foto. Massief steen. Mensgemaakt. De daken die er staan beschermen steles of afbeeldingen of herdenkingsstenen tegen zon en regen.
Dit is Tempel I. Het beklimmen van de tempels is een bezigheid van de meeste toeristen. Deze mag je niet op. Volgens mij mag dat alleen onder begeleiding. Er liggen klimtouwen op de tempel en ik zag er mensen met helmen. De trappen zijn erg steil en begroeid met mos. Ze ogen spiegelglad.
Hier zie je het klimtouw beter liggen.
Dit is Tempel II (Templo II) ook wel de ‘Tempel met de maskers’ (Temple of Masks) genoemd. Op de band, direct boven het meest witte stuk van de tempel bevinden zich maskers. Als je het eenmaal gezien hebt is het een prachtig gezicht. Aan de achterkant van de tempel is een houten stellage gebouw waardoor je op de hoogte van het witte deel van de tempel kunt komen.
Dit is een van de maskers van de Temple of Masks. De tempel is gebouwd onder heerser Jasaw Chan K’awiil rond het jaar 700 na Christus.
Die houten stellage is behoorlijk hoog. Hier kijk ik langs een boom naar beneden.
Overal waar je kijkt is het bijzonder.
Vanaf Tempel II kijk je hier naar Tempel I.
De acropolis is een enorme vlakte met steen.
Op een plaats, onder zo’n afdakje, is een put met daarin een masker. Over Copán is er een boek dat ook voor een leek heel goed te lezen is. Over Tikal heb ik dat niet gezien. Er zullen best wetenschappelijke artikelen en boeken zijn over opgravingen en ontdekkingen, restauraties en vondsten. Maar ik ben daar niet echt naar op zoek gegaan.
De beeld- of vormtaal van de Maya’s zijn voor een leek ingewikkeld. Dan heb ik het nog niet over het schrift.
Ik ben dus zelf ook gaan klauteren (waar dat mocht).
Af en toe een blik omlaag.
Dan kijk je er naar op, dan weer op neer.
Ongeveer op gelijke hoogte met het plateau van Tempel II.
Terug op de begane grond: een stele.
Dit is de zijkant van Tempel I.
Er leeft heel wat op die stenen.
Parque Nacional Tikal, Ingreso Extranjeros. Mijn polsbandje.
Dit is de achterkant van Tempel I.
Dit opgedroogde en opgekrulde blad is de laatste foto van dit bericht. Indrukwekkend, warm, vochtig, vermoeiend. Het was te kort. Aanrader: neem een hotel/hostel dichter bij het park en blijf meer dagen.
Argusvlinder 