De boekband is onder de boekenpers uit.
Lize Spit ‘De eerlijke vinder’ en de Chabotten ‘Gezinsverpakking’ wordt een leuk setje boekenweek boeken.
Tagarchief: strijken
Gezinsverpakking
Nu de basis voor de boekband af is kan ik beginnen met de stof te voorzien van vlieseline. Maar dan is het wel zaak eerst te weten hoe groot de stof precies wordt. Dus meten, aftekenen (op de achterzijde van de stof) en passen.
Dit is het stuk stof voor de bekleding en de omslagen.
Passen en meten met de vlieseline, aftekenen en dan knippen.
Ik had drie soorten vlieseline liggen. Dis is H410. Deze wordt gebruikt bij het maken van kostuums als binnenvoering voor jasjes. Heel soepel. Eens kijken en ervaren hoe dat zich laat verwerken.
Gereed om de vlieseline op de stof te strijken.
Eenmaal gestreken is de stof meteen stugger. Maar dat is ook de bedoeling.
Hier is de basis boekband tegen het textiel gelijmd. Dat wil ik een tidje in de boekenpers leggen zodat het een mooie en stevige eenheid gaat vormen.
Maar zo nog open geklapt is de oppervlakte te groot voor de boekenpers. Daarom ligt de boekband hier onder de gietijzeren boekenpers.
Wordt vervolgd.
Gezinsverpakking
Gisteren begonnen met het snijden van de platten (voorplat en achterplat) en de rug. Die vormen samen met een stuk kraftpapier de basis voor de boekband van de bandzetter. Steeds passen en meten.
Dan kan het snijden in de snijmachine beginnen. Eerst een korte kant (de rug gebruik je dan om er voor te zorgen dat de korte kant mooi haaks in de snijmachine ligt.
Weer passen en meten. Met het boekblok. Daarna kun je de boekbandbasis in elkaar zetten.
Met kraftpapier.
Passen en meten.
Nu het boekblok gesneden is gaat het boek helemaal open, alle bladzijdes zijn dan in te zien. Je ziet ook het naaiwerk aan de binnenkant (wat dicht tegen de bovenkant).
Ik kan de stof zo knippen dat de olifant er precies op staat als op ‘De eerlijke vinder’ van Lize Spit.
Of wat meer opgeschiven naar rechts zodat de slurf bijna de rand van de boekband raakt.
Maar ik kies voor deze positie, iets speelser.
De eerlijke vinder
Gisteren ben ik begonnen met het strijken van het stukje textiel. Dat stukje textiel heb ik gekocht toen ik in Jodhpur was. Er was een excursie naar een aantal dorpen en er waren bezoeken aan een aantal verkooppunten van ambachten. Een er van ‘Jilani hand block print’. Een bedrijf dat textiel verft en bedrukt. Het stukje dat ik kocht was maar een restje. Dus niet specifiek gemaakt voor de omslag van een boek. Al helemaal niet speciaal voor het boek ‘De eerlijke vinder’ van Lize Spit. Maar omdat ik 2 boekenweekgeschenken ga inbinden wil ik ze maken met een boekband uit dezelfde stof. De stof heeft twee afbeeldingen: op de achtergrond een floraal motief in lichtgroen en op de voorgrond, in donkerder groen, een olifant. De meeste van die olifanten staan heel dicht bij de rand van de stof en daarom heb ik de zoom eruit gehaald om de stof optimaal te kunnen gebruiken. Na het tornen is het goed de stof even te strijken.
Dit is dan het resultaat. Je ziet dat de meeste olifanten aan de rand staan. Dat de middelste reeks olifanten op hun kop staan ten opzichte van de olifanten aan de buitenkanten. Dus het is even zoeken hoe ik de afbeelding het best op de boekband kan krijgen.
Nu eerst maar eens de basis voor de boekband maken: 2 platten, 1 rug en een verbindend stuk kraftpapier. In de handel zijn de zogenaamde kneeplatjes die je helpen om de afstand tussen de platten en het ruggebord te bepalen en om die afstand eenvoudig identiek te houden. Heel handig.
Zo heb ik eenvoudig alle elementen bij elkaar om een basis van een boekband in elkaar te gaan zetten. Zeg maar om het skelet te maken. Die basis ga ik dan dadelijk bekleden.
Maar eerst de delen aan elkaar lijmen.
Dit wordt dan de buitenzijde van de boekband voor het bekleden.
Bij iedere stap even controleren of je nog op de goede weg zit.
Ik wil graag een olifanf op de boekband. Maar naast het formaat van het boek heb je ook een ruime rand nodig om de stof om de kartonnen basis heen te slaan/lijmen. Dus de buitenste rijen olifanten zijn voor mij niet goed bruikbaar. Ik ga de bovenste olifant voor het eerste boek gebruiken. Die is aan de kleine kant. Niet de olifant zelf maar de rand aan de bovenkant. En daar zat de zoom en de stof waaruit de zoom was gemaakt was niet helemaal recht. De andere olifant, die je zowat in het midden van de stof zit, geeft meer vrijheden voor de positie van de olifant op de uiteindelijke boekband.
De stof is geknipt en even globaal passen en meten. Zo komt het er ongeveer uit te zien. Maar de stof ga ik eerst verstevigen met vlieseline. Dat geeft stevigheid en maakt het eenvoudiger de stof te verwerken.
Misschien kan ik nog iets meer van de olifant op de voorkant laten zien…
Van eerdere projecten heb ik drie stukken vlieseline liggen. De bovenste is H250, geschikt voor hobbyprojecten. H410 die wordt gebruikt als binnenvoering in jasjes, is heel flexibel, en een restant. Het kleinste stuk. Geen idee wat zijn typering is. Maar daar ga ik het laatste stuk van gebruiken voor ‘De eerlijke vinder’.
Vlieseline is een stramien (zeg maar stuk textiel) met aan een kant bolletjes lijm die smelten bij warmte. De je kunt het aan de binnenkant van een boord gebruiken of om een rand aan een hoed te maken. Ik ben niet thuis in het verwerken van textiel dus veel meer weet ik niet. Maar je kunt het prima gebruiken als je een speciaal stuk textiel wilt gaan gebruiken als boekbindlinnen. Het voegt stevigheid aan het textiel, maakt de textiel stabieler en zorgt ervoor dat je het beter kunt lijmen. De ruwe kant is de kant met de lijm maar dat wil ik nog wel even uitproberen. Dus maak ik eerst een proeflapje met een stuk voorpand van een oud overhemd.
Het werkt prima.
De vlieseline is net groot genoeg voor mijn toepassing.
Even controleren of ik de vlieseline tegen de achterkant van het textiel ga lijmen.
Het is goed gelukt. In dit geval is de vlieseline groter dan het textiel. Eerder wasdat altijd andersom en dat maakt het verwerken eenvoudiger. Maar ik moet wel omdat de randen die ik ga omslaan eigenlijk te smal zijn.
Op de achterkant van de bekleding de basis van de boekband aftekenen zodat het lijmen snel kan verlopen en de basis op de juiste plaats komt te zitten.
Dat lijkt gelukt en dus kan die voor een tijdje in de……
Boekenpers.
Papieren zakken
Een boek met als boekblok geen katernen maar
papieren zakken. Dat is het plan.
Met de zakken ben ik een tijdje geleden al bezig
geweest. Ik heb er 10 geselecteerd.
Maar de bekleding van de boekband is ingewikkelder.
ik wil twee voorpanden van een blouse gebruiken waar
twee zakken op zitten.
De stof is te dun om zomaar op een kartonnen basis
voor een boekband te lijmen. Dus ga ik daar vlieseline
bij gebruiken.
Eerst maar eens een van de twee panden strijken om
te zien of het groot genoeg is om er een boekband
mee te bekleden waarin de papieren zakken passen.
Dit is het pand en ik heb dat afgelopen zondag eerst maar eens gestreken.
Dan omdraaien en zien hoeveel van de vlieseline er eigenlijk nodig is. Er zijn verschillende soorten vlieseline maar de meest stevige die ik ooit als eerste stuk kocht, gebruik ik het meest.
Eerlijk gezegd vertrouw ik niet alleen op de vlieseline en de lijm die daar al op zit en die smelt bij verwarming met het strijkijzer. Zeker aan de randen voeg ik nog wat lijm toe. Dat is wel oppassen want de lijm komt erg snel door het textiel heen en de combinatie van een warm ijzer en lijm is niet goed. Het zakje op het pand kan wel gewoon open met de knoopjes.
De rand rechts lijkt op het eerste gezicht helemaal dicht. Dat is die rand ook maar die verbergt de knoopsgaten. Of ik die rand kan gebruiken voor dit boek is twijfelachtig. Het formaat van de textiel met de zak erop en het formaat dat ik nodig heb voor de boekband zijn niet voor elkaar ontworpen.
Nadat de vlieseline is gehecht aan het textiel snij ik het textiel op maat. De maten komen niet helemaal overeen met wat ik nodig heb. Dat wordt nog experimenteren maar dat is ook de reden waarom ik met de achterplat van het boek begonnen ben.
Géén oude blouse
Rectificatie:
De voormalige eigenaar, die niet met naam genoemd wil worden
op deze blog, die de blouse, die ik nu bij mijn project Tijd gebruik,
heeft gedoneerd, wil niet dat ik de blouse
een oude blouse noem.
Daarom dus deze rectificatie. Ik gebruik een zo goed als nieuwe blouse
voor mijn project Tijd. De blouse wordt op meerdere,
decoratieve manieren, ingezet.
Hopende hiermee eventuele verwarring te hebben voorkomen,
verblijf ik, de Argusvlinder.
Het restant van de zo goed als nieuwe blouse zet ik in voor nog twee kaarten. Daarvoor strijk ik eerst vlieseline tegen de binnenkant. Het gaat hier om een andere soort vlieseline dan die ik de afgelopen dagen gebruikte. Gewoon om het verschil te ervaren.
De volgende twee kaarten worden bewust schuin op het patroon van de zo goed als nieuwe blouse gezet. Trouwens geen goed idee: vlieseline strijken in een voormalige gevangenis (FutureDome) zonder airco bij de temperaturen van vandaag.
De vorige keer was ik aan het schetsen voor een nieuwe linosnede voor het project tijd. De raderen spreken voor zich zelf. Er zitter er ook meerdere in de wekker die als basis voor het project dient. De pijlen staan niet ver van de wijzers en stralen ook een dynamiek uit die bij tijd hoort.
Ben vanmiddag begonnen met het snijden van de lino.
Argusvlinder 