India 24/25: Delhi, dag 5 – National Museum VI

Posted on november 19, 2025 by Argusvlinder

Slechts één voorwerp, met zeven onbekende verhalen, een Ayaga fries

De eerste vraag die zich aandient…
Waar komt de naam vandaan?
Het blijkt een soortnaam te zijn,
dus geen unieke roepnaam.
Ayaga komt van het Sanskriet:
āyāgapaṭṭa (āyāga-patta),
letterlijk “offeringsplaat”
of “devotie-paneel”.

Het werd gevonden in Nagarjunakonda, Andhra Pradesh.
Dat is een archeologische site in Zuid-India
waar stupa’s en kloosters opgegraven zijn.

De Ikshvaku-dynastie: een mythisch-historisch koningshuis.
Zij schreven hun oorsprong toe aan de zonnegod.
Ze leverden volgens de traditie de eerste menselijke koningen.
Ook Rama zou volgens de overlevering deel van die familie zijn.

Volgens de beschrijving zou de fries verhalen uitbeelden
uit het leven van Boeddha.
Ook uit zijn vorige levens, beschreven in de Jātakas — een canon van verhalen.
Omdat mijn kennis beperkt is,
geef ik slechts weer wat ik erin meen te zien.

India, New Delhi, National Museum, Ayaga Frieze depicting scenes from Buddha’s life and from the Jatakas, Ikshvaku, 3rd century AD, Nagarjunakonda, Andhra Pradesh, greyish limestone. Acc. No 50.18. Hoogte 40 cm, breedte 332 cm, diepte 18 cm.

Structuur van de Frieze
De fries heeft een kort begin en eindstuk.
Dat stuk is minder diep dan het er tussenliggende deel van de fries.
Het centrale deel van de fries bestaat uit zeven panelen met steeds
tussen twee panelen een smal tussenpaneel.
Er zijn 6 tussenpanelen.
Die tussenpanelen (en dat ik ook zo bij het begin- en eindstuk),
tonen 2 figuren, steeds een man en een vrouw.
De fries is gebroken en gerestaureerd waarbij van links af
tussenstuk 2 en paneel 3 beschadigd zijn geraakt.

De fries ‘steunt’ op een serie van 28 leeuwen (begin en eind ontbreken
dus het zijn er waarschijnlijk origineel meer geweest).
Van de leeuwen zijn de kop, de ogen, de manen en klauwen zichtbaar.
Op de ruggen van de leeuwen rust de vloer van de panelen waarbij
aan de kant van de leeuwen een floraal motief te herkennen is.

De fries wordt door pilaren ingedeeld in panelen.
De nu 14 pilaren zijn floraal gedecoreerd.

Beginstuk

Compositie:
Vrouw en man, staand naast elkaar.
Het lijkt alsof het aan de onderkant smal is en
aan de bovenkant breed genoeg is voor twee figuren.
Misschien ontbreekt een stuk door beschadiging.

Paneel 1

Centrale figuur:
Zittend op een verhoogd platform zonder leuning;
torso helt licht naar rechts.
Linkerarm rust in de zij;
rechterarm steunt op bovenbeen.

Benedenpartij:
Eén voet rust in/bij het water; de andere voet is op het platform.

Kledij en sieraden:
Draagsporen van textielplooien langs heup en dij; armbanden.

Omringende figuren:
Meerdere vrouwen in gebogen houdingen,
rouwend of devoot; hoofden vaak gericht op centrale figuur.

Linksboven, vrouw met bundel/schaal boven het hoofd in draaghouding.

Rechts onder, twee vrouwen half in het water;
één reikt een kom aan de ander.
De aanbiedende vrouw lijkt een traan onder het oog te hebben (?).

Bij het been van de centrale figuur,
vrouw met een eend in de arm, snavel naar buiten gericht.

Sieraden:
Vrouwen dragen grote enkelsieraden; enkele met armbanden en kettingen.

Omgeving:
Onderzone: Waterpartij met deels ondergedompelde figuren;
golvende lijn als waterindicatie.

Tussenstuk 1

Compositie:
Twee figuren, man met kom voor de borst, vrouw gewicht op één heup.
Compacte, intieme opstelling; leest als een paar.
Hoofden kijken niet naar elkaar.

Sieraden:
Vrouw: enkelsieraden en armbanden prominent.
Man: armband

Paneel 2

Centrale figuur:
Zittend op een gedecoreerde stoel met leuning (troon).
Eén voet rust op een kussen.
Rechterhand opgeheven met uitgestrekte wijsvinger.
Draagt hoofdtooi en sieraden.

Omringende figuren:
Meerdere personen, vaak gericht naar de centrale figuur.
Twee figuren, bovenaan, wuiven koelte toe (chowries).

Links en rechts: geknielde figuur met gevouwen handen.

Tussenstuk 2

Compositie:
Twee figuren: vrouw en man, half naar elkaar toe gekeerd.
Vrouw met oen hand; de arm van de man dichtst bij de toeschouwer is beschadigd.
Hoofddeksel van de man lijkt sterk op dat van de centrale figuur van Paneel 2.

Hier begint de breuk die verder door paneel 3 loopt.

Paneel 3

Het paneel is beschadigd, met meerdere figuren
gedeeltelijk of geheel onherkenbaar.

Centrale figuur:
Zittend in het midden; sporen van een aureool achter hoofd zichtbaar;
linkerarm in de zij; rechterarm houdt kruik omhoog; geplooid gewaad;
rechterbeen op steun.

Dit deel heb ik niet apart gefotografeerd. Dit is een detail van de eerste foto in dit bericht dat een totaaloverzicht geeft van de fries.

Omringende figuren:
Meerdere figuren, de meesten met aureolen;
links egale aureolen, rechts gespaakte aureolen.

Door de aanwezigheid van aureolen lijkt dit paneel een scène te tonen
waarin alle zichtbare figuren een verheven status hebben

Tussenstuk 3

Compositie:
Twee figuren (man en vrouw in omarming);
man leunt tegen pilaar, rechterarm opgeheven tegen plafond;
houding nonchalant,
vrouw dicht tegen hem aan.

Paneel 4

Centrale figuur:
Zittend op troon met achterleuning; aureool achter hoofd;
rechterhand opgeheven (abhaya mudra); linkerhand tegen schouder/borst;
benen gekruist, maken geen gebruik van de voetsteun;
geplooid gewaad; voorhoofd met cirkelvormig merkteken (ūrṇā).
Stoelpoten volledig gemodelleerd als kleine leeuwtjes.
Kop, schouders, voor- en achterpoot zichtbaar

Omringende figuren:
Geen aureolen; enkele met gevouwen handen;
kegelvormige hoofddeksels met geruit motief;
één toewaaiende figuur met afwijkend, groter hoofddeksel.

Omgeving:
achter de aureool takken en bladeren van een boom zichtbaar.

Narratieve kenmerken: Boeddha in onderricht of zegen;
boomtakken achter aureool verbinden hem met natuur en verlichting.

Tussenstuk 4

Compositie:
Twee figuren in een dynamische pose:
de voorste — een vrouw met sieraden en hoofdtooi —
staat licht gedraaid met één arm opgeheven.
De achterste figuur staat dicht achter haar,
in een houding die zowel ondersteunend als omvattend is.

Gebaren en houding:
De opgeheven arm en de nabijheid van de achterste figuur
suggereren een ritmische, lichamelijke interactie.
De scène is lichamelijk geladen, maar niet expliciet:
er is geen directe seksuele handeling zichtbaar.

Paneel 5

Centrale figuur:
Zittend op een troon, met één been dop een voetsteun .
Rechterarm gestrekt omhoog, raakt het plafond.
Linkerarm gebogen naast het torso gehouden,
de linkerhand houdt een schede vast, die op het linker bovenbeen ligt.
Het zwaard ligt vóór de troon, los van de hand, steunend op de voetsteun.
Draagt een hoofdtooi en sieraden, wat op een verheven status wijst.

Omringende figuren
Rechterbovenhoek:
Twee figuren met verticale, segmentvormige kapsels
— mogelijk gevlochten of gestileerde kronen.
Daarvoor:
Twee figuren met ronde, gesloten hoofddeksels —
tulbandachtig of ceremoniële kap.

Linkerzijde:
Figuren zonder hoofddeksels, met zichtbaar haar in eenvoudige stijl.
Mogelijk lagere status, of andere rol.

Onderrand en dierlijke aanwezigheid:
Kleine figuren onderaan.
Helemaal in de hoek linksonder is een vogel zichtbaar —
klein, maar zorgvuldig uitgewerkt.

Tussenstuk 5

Compositie:
Twee figuren, man en vrouw, in een compacte en ritmische opstelling.

Man links, met het gezicht naar de toeschouwer,
een zeldzame frontale blik in deze frieze.
Vrouw rechts, met de rug naar de toeschouwer.

Gebaren en houding:
Gedeeltelijke omarming.

Paneel 6

Centrale figuur:
Zittend op een troon met rugleuning, één been opgetrokken.
Rechterhand in zegenhouding (abhaya mudra?), linkerhand rustend op het bovenbeen.
Draagt alleen een lendedoek.

Draagt een rijk versierd hoofddeksel en sieraden.
Er is geen aureool zichtbaar.
Onderaan de troon bevinden zich twee kleine figuren,
mogelijk kinderen of ondergeschikten — één kijkt omhoog, de ander zit.

Omringende figuren:
Meerdere figuren, staand en zittend, meestal met hoofddeksels.
De figuren zijn gericht naar de centrale figuur.
Rechts onder knielt een figuur die een dierachtig object aanbiedt —
mogelijk een opgerolde slang, vogel of hybride wezen.
Links onder twee figuren in een gewaad met in het ene hand een voorwerp
en maakt met het andere hand een gebaar vergelijkbaar met dat
van de centrale figuur.

Tussenstuk 6 (zie links op volgende foto)

Compositie:
Twee figuren, een vrouw links en een man rechts,
beide staand en rechtop.
De vrouw staat met het gezicht licht afgewend,
haar houding is ontvankelijk en gebogen.
De man staat tegenover haar, met een hand om haar hals of onder haar kin.
De scène is intiem en geladen, zonder erotiek.

Gebaren en houding:
De man reikt naar haar gezicht,
zijn gebaar is zacht en omvattend, niet dwingend.
De vrouw lijkt stil te staan in overgave,
haar houding suggereert ontvangst of voorbereiding.

Paneel 7

Centrale figuren:
Op een bank, man (achterover leunend) en vrouw achter hem.
Geen gewaden.

Omringende figuren:
Figuren achter of naast de bank, niet erop.
Een figuur rust tegen de leuning.
Meerdere wijzende gebaren, omhoog.
Links een figuur met een kruik in de hand.

Voorgrondobjecten:
Schaal: Ronde schaal vóór het platform met minstens drie bolvormige objecten.
Bloemen/kruiden onwaarschijnlijk; eerder fruit/groente (ronde vruchten of knollen).
Fles/karaf: Smalle korte hals, naast de schaal.

Eindstuk

Compositie:
Vrouw en man, staand naast elkaar.
Ze houden elkaars linkerhand vast.

Samenvattend:

De figuren zijn scherp uitgewerkt,
met duidelijke details — vooral aan het hoofd en de sieraden

Het middelste reliëf verwijst vermoedelijk naar de Boeddha:
een bodhi tree, een groot aureool, de houding, en
figuren die aandachtig naar hem kijken.
Maar aan de overige panelen durf ik me niet te wagen.

Stel ik moet de individuele grote panelen een naam geven,
dan kies ik:

Paneel 1: Ga naar het water
Paneel 2: Luister naar de leraar
Paneel 3: Zie het gebroken paneel
Paneel 4: Eer Boeddha in stralend midden
Paneel 5: Leg het zwaard neer
Paneel 6: Hoor een vaders verhaal
Paneel 7: Kijk naar de hemel

India 24/25: Delhi, dag 5 – National Museum V

Posted on november 13, 2025 by Argusvlinder

Groter dan het huidige India, lange geschiedenis over vele rijken

Het blogbericht wat je nu leest, vervolgt de wandeling door het
National Museum in New Delhi.
Er is zoveel te zien, de voorwerpen bestrijken een enorme geschiedenis,
in tijd, in geografie, in religie en bestuursvormen.
Één ding hebben veel voorwerpen gemeen:
ze kunnen heel mooi zijn.
Geniet met mij mee.

India, New Delhi, National Museum, Moustached male head, evident(ly) Mauryan polish and absence of jewellery, Sarnath, chunar sandstone, 3rd – 2nd century BC.

Rider on an elephant, Mathura, Uttar Pradesh, terracotta.

Het oog van de olifant is zo leuk.

Elephants carrying Buddha’s relics, coping stone from Bharhut stupa railing, Shunga, 2nd century BCE, Madhya Pradesh, carved sandstone.

Amaravathi stupa’s illustration, casing slab, Satavahana, 1st – 2nd century CE, Andhra Pradesh, carved limestone.

De gelaagde structuur is heel mooi. Daarom hierboven een detail van het centrale deel van de voorstelling, in de hoop dat zo de opbouw beter te zien is.

Yaksha, Shunga, 2nd century BC, Amin, Haryana, stone.

Amorous couple, Shunga, 2nd century BC, Amin, Haryana, stone. Om een idee te geven dit voorwerp is 121 cm hoog, 43 cm breed en 33,5 diep.

Buddha head, Gandhara, 2nd – 3rd century AD.

Head of a youth, Gandhara, 2nd – 3rd century AD.

Buddha with Naga-Kalia, Gandhare, 2nd century AD, stone.

Voorstellingen als deze vind ik persoonlijk erg mooi maar
zijn ook druk. Er gebeurt veel, al is de voorstelling
niet naturalistisch. Het is geen foto.
Het is een gecomponeerd beeld.
Een beetje zoals de middeleeuwse schilderijen dat kunnen zijn.
Maar dan vanuit een andere tijd en cultuur.

In het midden, de grootste figuur, dat is natuurlijk Boeddha.
Naast zijn plaats in de voorstelling en zijn grootte maakt
de aureool meteen duidelijk dat dit
de belangrijkste persoon is.
Er is nog een kleinere persoon met een aureool.
Die staat helemaal links, het hoofd ontbreekt helaas.

Het kleed van Boeddha is ook anders dan bij de andere personen
in het tafereel. Die hebben korte mouwen en wanneer hun kleding
het hele lichaam bedekt,
lijkt er een koord om hun middel te zijn aangebracht.

Boeddha kijkt naar rechts.
Zijn houding suggereert dat hij spreekt en
dat de mensen rechts van hem naar hem luisteren.
Tegelijkertijd lijkt hij iets te schenken:
in zijn linkerhand houdt hij een ovaal voorwerp.

Rechts, onder een boom, zijn drie personen te zien.
Mogelijk is dit de bodhi-boom,
symbool van verlichting in het boeddhisme.
De drie karakters kijken op naar Boeddha en lijken hun
handen gevouwen te hebben.
De drie personen lijken achter een railing te staan die hun wereld
apart zet van de wereld waar Boeddha zich in beweegt.
Het zijn de kleinste personen in de voorstelling. Dan heb ik
het niet per se over hun fysieke grootte
maar ze zijn de minst belangrijke personen in de voorstelling.

Rechts van de personen zien we een slang, die, als we de
richting van zijn kop volgen, naar de boom lijkt te kijken
of er misschien naar toe gaat.

Volgens de zaaltekst gaat het hier om Naga-Kalia.
Hier wordt niet het dier ‘slang’ bedoeld maar
een bovennatuurlijk wezen dat vaak de Boeddha erkent en beschermt.

De personen achter Boeddha, dus links van hem, zijn
waarschijnlijk volgelingen of koninklijke figuren.
Één van hen draagt iets in zijn hand die hij schuin naast
zijn hoofd houdt.
Is dat een manier van dragen of dreigt hij te gooien?

Al deze figuren staan onder een dak en naast een pilaar
die je aan de rechterkant ziet.
Het lijkt wel een Grieks-Romeinse tempel en dat sluit
aan bij de invloed van Alexander de Grote die met zijn
soldaten die cultuur bracht in het gebied dat ligt
in wat we vandaag Pakistan/Afghanistan noemen: Gandhara.

De kunst van Gandhara was in de tweede eeuw na Christus
op zijn hoogtepunt.
Deze stele uit Gandhāra laat zien hoe kunst
niet alleen een spiegel van de werkelijkheid is,
maar vooral een drager van
geloof, symboliek en culturele vermenging.

Jain votive plaque (Ayagapatta), Kushana, 2nd centiry AD, Kankali Tila, Mathura, Uttar Pradesh, mottled red sandstone.

Bij een groot aantal van de voorwerpen is een heel verhaal
te vertellen. Bij een voorwerp heb ik dat geprobeerd.
Geniet!

Aziatisch Brons

Posted on december 17, 2024 by Argusvlinder

Amsterdam, Rijksmuseum, Aziatisch Brons, Boeddha, waarschijnijk Bihar, India, 6de – vroeg 7de eeuw, koperlegering.

Wijnvat (zun) in de vorm van een olifant, China, circa 12de – 11de eeuw voor Christus, brons.

Watergieter in de vorm van een olifant met berijder, Oost Java, Jawa Timur, Indonesië, circa 14de – 15de eeuw, brons.

Aziatisch brons

Posted on december 15, 2024 by Argusvlinder

Rijksmuseum, Aziatisch Brons, Bodhisattva, China, circa 1403 – 1424, verguld brons.

Buddha Amida (Amitabba), Japan, 1716, brons.

Buddha bahlol, Mardan District, Pakistan, 5de eeuw, messing.

Argus in China

Posted on mei 23, 2024 by Argusvlinder

China, Lanzhou, Provincial Museum of Gansu, Ear pendant, 1st century BC, Silkap, Taxila, Taxila Museum, gold. Bijzonder voorwerp. Een bloedzuiger, dat is de vertaling van het Engelse woord ‘leech’. Zou niet mijn eerste keuze zijn om er een oorbel van te maken maar het resultaat mag er zijn!

Cult of the Triratna, 2nd – 3rd century, Takht-i-Bahi, Mardan District, Peshawar Museum, schist. ‘Takht-i-Bahi’ is de naam van een Buddhistisch klooster.

Wikipedia:

The Triratna is a Buddhist symbol, thought to visually represent the Three Jewels of Buddhism (the Buddha, the Dhamma and the Sangha).

Het was een enorm geluk dat ik de kans had deze tentoonstelling te bezoeken. Het is voor mij weer een hele nieuwe iconografie. Cult of the relic stupas, 2nd – 3rd century, Takht-i-Bahi, Mardan District, Peshawar Museum.

Worshipping of the enthroned turban of Siddhartha, 2nd – 3rd centrury, Gandhara District, Peshawar Museum, schist. In plaats van Boeddha zelf af te beelden kun je ook een symbool dat nauw met hem verbonden is afbeelden, zoals zijn tulband. Dit is een gewoonte in meerdere religies.

The Buddha’s descent from the Trayastrimsa, 1st – 2nd century, Butkara I, Mingora, Swat District, Swat Museum, green schist. Trayastrimsa is eenvoudig gezegd een van de 6 hemelse ruimtes in het Boeddhisme. De voetstappen onder aan de middelste ladder zijn die van Boeddha.

Princely figure with a bunch of lotus flowers, 2nd – 3rd century, Islamabad Museum, schist.

Relief with a donor, 1st – 2nd century, Butkara, Swat Disctrict, Swat Museum, schist.

Argus in China

Posted on april 2, 2024 by Argusvlinder

Naast Boeddhistische voorwerpen uit Tibet en voorbeelden van
teksten gevonden in Mogao zijn er ook beelden te zien.

China, Mogao Caves, Arhat – clay moulding sculpture, Yuan dynasty, 1271 – 1368 AD, Mogao Cave 477.

Iedere keer dat je een afbeelding of Boeddhistisch voorwerp ziet
heb je weer de kans om een nieuw onderdeel van de complexe
religie te leren. Dat geldt overigens niet alleen voor het
Boeddhisme. Het kan ook als herhaling dienen 🙂
Bijvoorbeeld: wat of wie is een ‘Arhat’?

Een arahant of arhat is een boeddha of een discipel van een boeddha. Indien arahant naar een discipel verwijst, betreft het iemand wiens geest door diep penetrerend inzicht in de natuur van het bestaan volledig gezuiverd en bevrijd is. In het Theravada-boeddhisme is dit hoogste van de vier Graden van Verlichting die door een discipel van een boeddha behaald kan worden. De Boeddha werd zeer vaak een arahant genoemd: het woord arahant is onderdeel van de standaardbeschrijving van een boeddha.

Standing stone statue of a Heavenly King, Tang dynasty, 618 – 907 AD, Mogao Cave 224.

Wat is een Heavenly King?

De Vier Hemelse Koningen zijn vier boeddhistische bewakersgoden die elk voor een bepaalde windrichting staan.

Ze zijn de beschermers van de wereld en vechters tegen het kwaad. Ze kunnen elk een legioen bovennatuurlijke wezens bevelen om de dharma te beschermen. In het daoïsme bewaken zij elk een hemelpoort van de vier windrichtingen.

Ik gok er op dat het op de afbeelding gaat om ‘Virūpākṣa’
(Sanskriet), of ‘Guăng Mù Tiān’ (pinyin) of “Hij die alles ziet”.
Als dat correct is dan vertegenwoordigt hij de Westelijke windrichting.
Ik doe deze aanname omdat de koning in zijn hand een soort
van tempel of heiligdom heeft.
Op Wikipedia staan als symbolen genoemd ‘adder, kleine stoepa of parel’.
Ik sta open voor andere, beter onderbouwde verklaringen.

Statue of an offering bodhisattva, Tang dynasty, 618 – 907 AD.

Al tijdens de voorbereiding had ik gelezen dat het niet toegestaan
was om foto’s te maken in de Mogao caves. Dat is natuurlijk
een tegenvaller. We zijn dat in het westen anders gewend.
Maar ik had ook gelezen over de replica’s die er op
een paar plaatsen zijn van de grotten.
Die zijn er ook in de tentoonstellingsruimtes bij de
grotten en in het Dunhuang Museum. Mijn aanname was dat
fotograferen van de replica’s wel mogelijk zou zijn.
Maar dat was een verkeerde aanname.
Daar kwam ik op de harde manier achter omdat medebezoekers
me er op wezen terwijl ik aan het fotograferen was.
De bordjes niet gezien.
De foto’s die ik al gemaakt had laat ik hier wel zien.
Al was het maar omdat ze een beeld geven van wat de
Mogao Caves je bieden als je er op bezoek gaat.

Dit is een replica van een van de grotten in Mogao.

De replica’s geven wel een beeld van hoe ontzagwekkend de grotten kunnen zijn. Hoe met heel verschillende stijlen verhalen verteld werden langs de Zijderoute.

Argus in China

Posted on maart 31, 2024 by Argusvlinder

Als je de directe omgeving van de grotten verlaat
ga je weer een brug over en tref je een aantal
tentoonstellingsgebouwen.
Helaas had ik weinig tijd om er goed te gaan kijken.
Dus heb ik me beperkt tot een paar foto’s die ik
in de korte tijd die ik had de hoogtepunten zou noemen.

Er was een deel met Boeddhistische voorwerpen uit Tibet.
Waarom men die keuze heeft gemaakt weet ik niet.
Ik weet ook niet of het hier om permanente tentoonstellingen
gaat of niet.
Een ander deel dat in dit bericht aan de orde komt
gaat over het schrift, of beter gezegd de verschillende
schriften waarvan men voorbeelden gevonden heeft in Mogao.

Het grootste deel van de geschriften die gevonden zijn in Mogao
zijn buiten China. In de UK, Ruslanf en Frankrijk.
China heeft zelf een klein deel.
Groot Brittannië, Rusland en Frankrijk waren de koloniale machten met
interesse in deze oudheden.

De kaartjes bij de voorwerpen geven niet heel veel informatie. Ik zou meer willen weten over het materiaal en de functie. Maar daarover staat niets. Ook de afbeelding wordt niet verklaard. Dunhuang, Mogao Caves, Vajra Yogini, 17th century, Tibet. Metaal neem ik aan, het ziet er uit als koper of een koperlegering.

High relief of Bodhisattvas, 14th century, Tibet, beating method.

Usnisa Vijaya, Namgyalma, 13th – 14th century, Tibet.

De nadruk in de beschrijvingen van Mogao ligt steeds op de Library Cave (cave 17). Maar blijkbaar zijn er ook in andere grotten geschriften gevonden. Essential mantras in Tangut script, Western Xia dynasty, 1038 – 1227 AD, Mogao Cave 121, Northern Section.

Block Printed Sutra, Tangut script, Western Xia dynasty, 1038 – 1227 AD, Mogao Cave 125, Northern Section.

Het kaartje toon ik toch maar even omdat ik ‘Liang Zhaofu’ niet kan vinden op internet. Diamond Sutra chanted by Liang Zhaofu. In Uighur script, Yuan dynasty, 1271 – 1368 AD, Mogao Cave 464, Northern section.

Fragment of time tables, Tibetan script, Yuan dynasty, 1271 – 1368 AD, Mogao Cave 59, Northern section.

Aan de gaatjes te zien en het ontbreken van tekst direct rond de gaatjes, kun je denk ik opmaken, dat deze bladen gebonden zijn geweest als een palmbladboek. Satasahasrika – Prajnaparamita Sutra, Tibetan script, Tang dynasty, 618 – 907 AD, Mogao Library Cave (17).

Stele carved, Six syllable mantra, 8th year of Zhi Zheng reign, Yuan dynasty, 1348 AD, Mogao Cave 61. Dit is de afbeelding centraal op de stele:

Paper for practicing calligraphy, Tang dynasty, 618 – 907 AD, Mogao Library Cave (17).

Argus in China

Posted on maart 29, 2024 by Argusvlinder

De Mogaogrotten zijn belangrijk vanwege de Boeddhistische
afbeeldingen in de bijna 500 overgebleven grotten.
Maar minstens zo belangrijk zijn die grotten vanwege de
‘bibliotheekgrot’. Een grot die rond het jaar 1000 werd
afgesloten en pas weer begin 20ste eeuw werd herontdekt.
De bibliotheek bevat zeer oude, gedrukte boeken waaronder
een Diamond Sutra.

Wikpedia:

A copy of the Tang dynasty–Chinese version of the Diamond Sūtra was found among the Dunhuang manuscripts in 1900 by Daoist monk Wang Yuanlu and sold to Aurel Stein in 1907. They are dated back to 11 May 868. It is, in the words of the British Library, “the earliest dated printed book”.

De tekst van dit bericht schreef ik deels in China, in Dunhuang,
en deels vandaag. Met behulp van oa Wikipedia.

De Mogao Caves zijn heel bijzonder, in meerdere opzichten.
Volgens de gids zijn er op een dag zoals ik er was
(dinsdag 19 september) zo’n 11.000 bezoekers.
Dus de uitdaging voor de organisatie is: hoe laat je
zoveel mogelijk mensen kennis maken met de Buddhistische
cultuur zonder schade toe te brengen aan de conditie van de grotten.
Beetje hetzelfde probleem als bijvoorbeeld in
het Dal der Koningen in Egypte.
De organisatie doet dat op verschillende manieren maar
de keuzes die men daarbij maakt sluiten een
diepgaande kennismaking eigenlijk uit.

Hoe ziet zo’n bezoek er uit:
= in mijn geval bracht een taxi me naar een soort van
eerste bezoekerscentrum.
Dat centrum ligt nog een eind van de grotten af.
De grotten zijn Unesco Werelderfgoed en grotten worden
beinvloed door bijvoorbeeld de waterstand in het gebied.
Dus wordt het vrij bewegen van bezoekers in het gebied
zoveel mogelijk beperkt tot het georganiseerde vervoer
en de begeleide bezoeken.

= de stroom bezoekers wordt opgevangen in dat bezoekerscentrum
waar een tweetal films worden getoond.
Een ervan in een IMAX-theater.
Voor niet-Chinees sprekende bezoekers (in mijn geval waren dat er
op dat punt erg weinig) is er een koptelefoon met ontvanger
die tijdens de film de Engelse versie van het geluid laat horen.
Dat geluid is vooral muziek met een voice-over.

In het bezoekerscentrum op weg naar de eerste film.

Die films zijn vrij commercieel: veel beelden van woestijnzand
en kamelen, weinig informatie die verder gaat dat de basics.
Vergelijkbaar met een deel van de Nederlandstalige Wikipedia-pagina:

De Mogaogrotten zijn boeddhistische tempelgrotten op ongeveer 25 km afstand van het stadscentrum van Dunhuang, Jiuquan, in de Chinese provincie Gansu.

Tussen ongeveer de 4e tot en met de 12e eeuw hebben boeddhistische monniken hier ongeveer 1000 grotten geslagen in de zandsteenrotsen en versierd met boeddhistische kunst, zoals boeddhabeelden, sculpturen en muurschilderingen. Begin 21e eeuw zijn nog 492 grotten bewaard gebleven en voor een deel toegankelijk voor toerisme. De grotten staan sinds 1961 op de lijst erfgoederen van China en sinds 1987 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.

In 1900 ontdekte de Chinese monnik Wang Yuanlu hier een afgesloten grot met rond 50.000 manuscripten, de zogenaamde manuscripten van Dunhuang.

= bij het bezoekerscentrum stap je in een bus van de organisatie
die de laatste afstand tot een tweede grote parkeerplaats overbrugt.

Vanuit de bus.

In het gebied zijn meer grotten. Die het eerst in beeld komen lijken niet afgesloten. Er zijn ook geen trappen en gaanderijen om ze te bezoeken. Dus blijkbaar zijn die niet interessant voor toeristen (?)

Bij het verlaten van de bus een overzicht van het complex en een waarschuwing.

= Daar overbrug je te voet de laatste honderden meters naar
de plaats waar de stroom bezoekers worden ingedeeld in groepen
die een gids toegewezen krijgen.

= Niet-Chinees sprekende bezoekers worden uit de stroom gevist
en daarmee vormt men groepen Engelssprekende bezoekers.
In mijn geval ging dat vooral om mensen van Aziatische afkomst
die bijvoorbeeld in Australië of de VS wonen,
ook mensen waarbij een van de partners een Aziatische oorsprong heeft
terwijl de andere partner uit het Westen komt.

Wachten tot je toegewezen wordt aan een groep en Engelssprekende gids.

= De gids neemt je dan vervolgens mee om een 8 of 4 grotten te zien.
Dat aantal is afhankelijk van het kaartje.
Men verkoopt voor iedere dag 6.000 kaartjes voor 8 grotten.
Mensen die daarna een kaartje kopen (zeg maar ‘Overloop-kaartjes’)
zien 4 grotten. Deel van de 8 grotten zijn er die iedere bezoeker
te zien krijgt (grot 16, 17 en de grot met de slapende Buddha
en de grot met de grote Buddha) en een aantal andere grotten.
Die laatste zijn een beetje afhankelijk van de beschikbaarheid
(niet alle grotten zijn altijd te bezoeken en in sommige grotten
zijn misschien op dat moment al bezoekers).
Grot 17 is de grot waarin de Dunhuang-manuscripten gevonden zijn.
Grot 16 is de toegang tot grot 17. De grotten verschillen van grootte.
= in de grotten mogen geen foto’s gemaakt worden.
Jammer genoeg mag dat ook niet in de replica-grotten in
het expositiecentrum bij de grotten.
Ook de replica’s in het Dunhuang-museum mogen niet gefotografeerd worden.
= de balkons voor de grotten, de ingangen, de trappen,
zijn van modern beton. Soms loopt dit (deels) door tot ver in de grotten.
In de tijd, zijn door erosie van zon, wind en water, de voorkanten
van de grotten weggevaagd. De betonnen ‘mantel’ moet wat van de grotten
over is beschermen.
Het materiaal waarin de grotten zijn uitgehouwen is zandsteen.
Dat is eenvoudig te bewerken maar kwetsbaar voor zon, regen, wind
en luchtverontreiniging.

De betonnen mantel van bijvoorbeeld grot 331.

Deze ruimte met schilderingen aan de buitenkant zijn van latere datum en worden door alle bezoekers bezocht (dat is wat mij er van bij staat.

= Alle ruimtes worden grotten genoemd. Meestal zijn de grotten
afgesloten met een deur. Maar bij grot 130, de grot
met de grote Boeddha, staat er een soort van uitbouw
voor de bergwand. Dat opvallende gebouw zie je op veel foto’s staan.

Crowd control voor grot 130.

Bij grot 130 is ook de uitgang van het complex.

= de Mogaogrotten zijn heel anders dan de Boeddhistische grotten
in Ellora en Ajanta in India. Die bezocht ik in 2013.
De Ellora Caves zijn van Hindoeistische, Boeddhistische of Jain
oorsprong en dateren grofweg van 550 – 950 na Christus.
De Ajanta Caves dateren van 200 voor Christus – 480 na Christus.
= de afbeeldingen in de Mogao caves zijn fantastisch,
de verhalen heel doordacht. Een heel eigen denkwereld.
Daar wil je meer van weten maar de gids zit in een race
tegen de klok. Het maximum aantal grotten is bereikt.

Over een tweede brug naar tentoonstellingsruimtes en de parkeerplaats met de bus. De taxi staat al weer te wachten.

Nog een aantal Memorial stupa’s.

Dan rest de terechte vraag: Wat heb je nu eigenlijk gezien?
In Dunhuang kocht ik een boek over Mogao. Een boek met
weinig tekst maar wel een aantal mooie afbeeldingen.
Die geven een idee van wat je te zien krijgt als je
dit complex bezoekt.
Al is het niet zo dat ik kan zeggen dat ik al die voorbeelden
ook zelf gezien heb…….helaas.

Voorbeeld van een deel van de inhoud van grot 432. Argus in China, uit het boek ‘China Dunhuang’, Edit Dunhuang Research Academy, Group of pained clay figures, eastward facing niche in central pillar, Mogao Cave 432, Western Wei Dynasty, 535 – 556 na Christus.

Apsaras, north wall Mogao cave 305, Sui Dynasty, 581 – 618 na Christus.

Ananda, Budhisattva and Heavenly King, south side central niche, Moga Cave 45, High Tang Dynasty, 705 – 780 na Christus.

Buddha preaching the law, south wall Mogao Cave 320, High Tang Dynasty, 705 – 780 na Christus.

Big Buddha, Mogao Cave 130, High Tang Dynasty, 705 – 780 na Christus.

Dit is het boek waar de serie met voorbeelden uit komt: China Dunhuang, Edit Dunhuang Research Academy.

Aziatisch paviljoen

Posted on februari 23, 2022 by Argusvlinder

Vandaag was ik in Amsterdam.
Onder andere in het Rijksmuseum.
Ik ging kijken naar de tentoonstelling REVOLUSI!
maar kon het Aziatisch paviljoen niet met rust laten.
Er is nu te weinig tijd om veel over dit avontuur
te vertellen maar ik zag twee werken
die ik vandaag wil laten zien.

Denk eens na over de verschillen en overeenkomsten
tussen de twee werken.

Edmund de Waal, An idea (for the journey), 2013, porselein, glas, hout.

Hoofd van een Boeddha, 550 – 650, China, marmer.

Laatste stukje wandeling in Luang Prabang

Posted on oktober 11, 2019 by Argusvlinder

Laos, Luang Prabang, Wat Wisunarat of Wat Visoun. Boeddhistische stupa.

De top van de Phou Si-heuvel van beneden af gezien.

Een leuk poortgebouwtje.

In Luang Prabang, zeg maar in het centrale gedeelte, zie je nog een aantal koloniale, houten, huizen. Tijdens onze laatste wandeling daar maakte ik een paar foto’s van gebouwen die wellicht die achtergrond hebben.

Maar misschien ook niet. Ik vond ze in ieder geval opvallend.

Deze zijn niet uit die tijd maar hebben nog wel die stijl.

Een hertshoorn of hertshoornvaren (platycerium) is een epifyt, een plant die op een andere plant leeft zonder van die plant te leven.

Deze foto zit niet op de juiste plaats in de serie maar is wel een mooie afsluiter voor een lange serie foto’s uit Cambodja en Laos van onze vakantie in 2017 – 2018.

Laatste wandeling in Luang Prabang

Posted on oktober 8, 2019 by Argusvlinder

Toen we in Luang Prabang waren besloten we nog een wandeling te maken.
Die bracht ons nog bij een prachtige tempel,
een boekwinkel en bij een aantal minder toeristische trekpleisters.

Eerst de tempel.
Bijzonder was dat er een viering aan de gang was toen wij er rondliepen.

Voor de mensen die willen controleren of ik een schrijffout maak: ‘Vatmay Souvannapoumaram’, ook geschreven als ‘Vat May Souvanna Poomaram’.

Van buiten was al te zien dat er iets aan de hand was. Er stond ook een tafel voor de donaties. Daarover dadelijk nog meer.

De tempel heeft goud geverfde reliëfmuren. Die zijn werkelijk prachtig.

Ik las ergens dat het Boeddha-beeld in deze tempel naar beneden keek omdat hij in zich zelf keek. Maar bij het beeld is dat niet eenvoudig te herkennen. Maar de tempel was vol met monniken die voorgingen en bezoekers. Dat is natuurlijk een mooi gezicht.

Er zaten veel jonge monniken en die hadden soms net zoveel aandacht voor ons als voor wat er zich in de tempel afspeelden.

Het verven met stencils is in Laos echt een kunstvorm.

Er was ook een tafel waar allerlei boeken uitgestald werden. Misschien had het iets te maken met het geven van een donatie of misschien was het alleen voor de genodigden. Het was in ieder geval leuk om naar het uitpakken te kijken.

Maar los van de ceremonie is het complex gewoon prachtig.

Hier is toch echt iets mis gegaan in de vertaling naar het Engels.

Op het terrein staan ook een aantal kapellen. In de meeste die ik zag was het interieur leeg. Hier niet. Hier was het zelfs druk met Boeddha-beelden.

Helemaal scherp is de foto niet maar de kleuren op de achtergrond zijn zo mooi.

Dit is zo’n kapel.

Dit is de tafel waar de donaties werden aangenomen.

Om mensen het goede voorbeeld te geven stond links van de tafel een soort geldtoren. Opgebouwd uit biljetten. Van allerlei waarde. Met Dollars en geld uit Laos (Kip).

Rechts stond dan weer een geldboom.

Eigenlijk zou je de muren eerst helemaal goed moeten bekijken en dan de fragmenten uitkiezen die het mooist zijn. Maar ik was op vakantie en dan speelt toeval een grote rol.

De pilaren zijn prachtig.

Dan die daken, dat is toch super!

Luang Prabang: de heuvel

Posted on september 27, 2019 by Argusvlinder

In Luang Prabang (in Laos) kun je nauwelijks om de heuvel heen
die voor het Koninklijk Paleis ligt.
Die heuvel heet: Phou Si heuvel en de tempel op de top, Wat Tham Phou Si.
Het weer was niet fantastisch maar dat maakt het beklimmen
van de heuvel niet minder leuk.
De voorkant ga je op voor het uitzicht (naar het Koninklijk Paleis
en de stad), de achterkant is voor de Boeddha beelden.

Dit is Haw Pha Bang, de tempel die voor het Koninklijk Paleis ligt, tegenover de heuvel.

Wat Pa Houak. een tempel met een verhaal.

Story of Wat Pa Houak

Wat Pa Houak “monastery of the Thorn less Bamboo Forest” located at the foothill of Phousi mount
on a site of the thorn less bamboo forest (in front of
the former Royal Palace) was founded in 1861 during
the reign of King Chanthathep Paphakhoun.
A set of murals in the interior possessed the
depiction of a story about the haughty Thao Jambupati.
The story of the Buddha’s teachings
was that humans should not behave haughty and angry.
One scene demonstrated a bravery of Thao Jambupati
by shooting an arrow seeking for
somebody who was mightier than him.
Once he met the Buddha who appeared in front of him
and showed him Dharma thereby the perceived about
sin merit goodness and badness.
Finally, he asked for ordinate as follower of Buddha as described by some mural pictures like on the left wall of the main Buddha statue, picture of Thao Jambupati shot
Buddha by an arrow but it returned from where it came.

In 1928, His Majesty King Sisavangvong
offered funds for restoration of the temple while his
right queen KhamPhan offered funds for
restoration of the stupa in the back side of the temple.

In 1942 Ministry of Religious Affairs asked
monks and novices of this temple to move to an other
temple, then both dwellings (made of wooden floor,
walls, clay tile roof, columns on stone base)
facing royal Palace and canteen (made of bamboo floor,
walls and roof) were demolished due to location of
both in front of the temple and the Royal Palace was
considerably inappropriate and ugly.
Further Pahouak temple was used as Buddhist library
and office of educated people.

In 1995, under the grant from kingdom of Thailand,
the court in front of the temple had been paved
by bricks and the depiction of murals in the interior
gad been conserved.

In 2016, under support of French Development agency (AFD), restoration of the temple such as roof, decoration patterns on both sided facade, drainage system and retaining walls has been done.

De tekst is een beetje onsamenhangend.
Het vertelt het verhaal van Thao Jambupati.
een hooghartig persoon die een lesje leert van Boeddha.
de tempel is bekend vanwege zijn muurschilderingen maar ondanks
de bijzondere bewegwijzering heb ik wel deze tekst gefotografeerd
maar hebben we de tempel niet bezocht.

Met zo’n bord het je de ‘Tourist Information’ niet nodig.

Onderweg naar boven kom je allerlei gedenkplaatsen tegen.

Zo gaat de trap naar boven. Het is dus maar beter dat het niet te druk is.

Dit is het uitzicht vanaf de top, van de stad af.

Dit is dan het zicht op de stad.

Je hebt ook zicht op de achterkant van de heuvel. Hier is een bruiloft in voorbereiding. Heb je dan onvoldoende plaats in huis dan zet je een tent op straat. Het verkeer schikt zich.

Dit is de top van de heuvel. Dit is Wat Tham Phou Si.

Aan de andere kant van de heuvel veel beelden van Boeddha, een klooster en nog een paar bijzondere gelegenheden. Echt de moeite waard om te gaan kijken.

Ssttt.

In deze kleine tempel wordt een voetafdruk van Boeddha vereert. Ik moet zeggen dat ik de afdruk niet kon vinden maar dat ligt vast aan mij.

Laos – Luang Prabang

Posted on augustus 14, 2019 by Argusvlinder

Luang Prabang is heel prettig verpozen.
Dat is misschien een ouderwets woord maar voor mijn
gevoel geeft het precies aan wat het is.
De tempels zijn er prachtig en de omgeving doet er niet
voor onder. Dan het Koninklijk Paleis!
Het enige probleem wat ze hebben is het toenemend toerisme.

Dit is Wat Paphaimisaiyaram. Een kleinere maar heel mooie tempel.

Juist, een Boeddhistische tempel.

Zo ziet een grote straat er uit in het toeristische deel van de stad.

Dit is Wat Siphouttabat Thippharam.

Een afwatering van een van de tempels/kloostergebouwen.

Ergens tegen een boom.

In Azië kunnen tempeltjes ook heel eenvoudig zijn, zomaar langs de kant van de weg.

In deze World Heritage stad kon je ook Belgisch bier krijgen.

Dat bier was te koop in dit witte gebouw.

Luang Prabang

Posted on augustus 9, 2019 by Argusvlinder

De hoofdstad van een van de drie landen die ooit
samengevoegd zijn tot wat wij vandaag kennen als Laos.
Het hoger gelegen Luang Prabang was niet erg warm en
er viel wel eens wat regen.
Maar dat doet niets af van de prachtige ligging van de stad
op een soort landtong tussen twee rivieren.
Het voormalige Koninklijk Paleis en de tempels zijn er prachtig.
Bij een van die tempels, Wat Xieng Thong, staat een gebouw
speciaal voor een begrafeniswagen.
die wordt al even niet meer gebruikt en langzaam maar zeker
heeft die ruimte zich gevuld met veel, heel veel beelden en steles.
Boeddha-beelden en steles met afbeeldingen met Boeddha.
In vormen die ik eerder niet zag.

Dit is dat gebouw waar de begrafeniswagen in bewaard wordt. De deur die je ziet is voor mensen die in en uit willen. Als de begrafeniswagen het gebouw uit moet kan een groot deel, de midden sectie, van de voorgevel open.

Mocht je er nog aan twijfelen: het zijn Boeddhistische tempels en kloosters.

Sjabloneerwerk.

Ooit heeft het allemaal oogverblindend geschitterd en geglommen.

Fotograferen viel niet mee. De foto’s van de steles zijn met mijn telefoon gemaakt. Sommige zijn niet helemaal scherp. Maar de vorm van de steles en de grote hoeveelheid Boeddha’s verbazen me nu nog steeds. Daarom mogen ze niet ontbreken.

Waar zouden ze voor bedoeld zijn geweest?

Ze stonden schijnbaar achteloos op kasten en andere voorwerpen tegen de muur. Naar hier en daar kon je zien dat ze genummerd zijn. Er is dus ergens een inventaris waar deze voorwerpen op staan.

Deel van de begrafeniswagen.

Toen we bij deze tempel aankwamen hadden we geen idee wat we gingen bekijken.
Het bord met de toegangsprijs maakte ons wel wakker.
Maar dan nog loop je vol verbazing rond.

De laatste foto van dit blogbericht betreft het schitterend gelegen Luang Prabang met hier een van de twee rivieren waar het tussen ligt. Op de voorgrond een wat vreemde attractie: een bamboebrug.

Deel 2 van Wat Xieng Thong

Posted on augustus 1, 2019 by Argusvlinder

Dit complex is ongelofelijk.
Ik geef toe, ik wist niet wat te verwachten, maar ik werd
er helemaal door uit het veld geslagen.

Laos, Luang Prabang, Wat Xieng Thong.

Het weer zat die dag niet mee en mijn camera had zijn beste tijd wel gehad. Na deze vakantie heb ik ook een andere gekocht.

Bij het complex is ook een gebouw waarin een begrafeniswagen staat. Met daarbij een heleboel andere spullen. Een ongelofelijke collectie. Dit paneel is van een zorgvuldig verborgen deur. De begrafeniswagen is heel groot. De feitelijke deur is dan ook veel groter dan waar je als toerist mee naar binnen gaat. Maar die grote deur is zorgvuldig verborgen met panelen als dit. Met veel oogverblindend goud.

Detail van 1 figuur van de vorige foto.

Dit is het gebouw. Het paneel van de vorige twee foto’s zit boven wat je hier als ingang ziet.

Gouden figuur in de decoratie aan de buitenkant van het gebouw.

In het gebouw stonden ook een aantal steles. Met veel, heel veel Boeddha’s. Op de volgende twee foto’s zoem ik in op details.

De functie werd me niet helemaal duidelijk maar ik was wel diep onder de indruk.

Nog een stele.

De olifant van links onder.

Een van de weinige, nog (?) vergulde Boeddha’s op deze stele.

Nog een stele. Er is te zien dat het voorwerp genummerd is dus er is ooit een inventarisatie gemaakt. Nu stond er geen toelichting bij dit voorwerp maar er waren voorwerpen die dat wel hadden.

Fragment van een deur.

De begrafeniswagen.

Er stonden rijen met Boeddhabeelden voor een muur met glasmozaïek.

Detail van glasmozaïek.

Deze foto (met mijn telefoon!) geeft een beter beeld van de begrafeniswagen. Hoe die wagen precies in elkaar zit en waar het allemaal voor dient is me onduidelijk.

De rijen met Boeddha’s.

Er gaat nog meer volgen van dit complex.

Laos – Luang Prabang: Wat Xiengthong of Wat Xieng Thong

Posted on juli 30, 2019 by Argusvlinder

Het is best begrijpelijk dat de namen je niets zeggen.
Ze zouden mij ook vandaag niet zoveel zeggen
als ik ergens iets zou lezen over Wat Xiengthong.
Ik weet intussen wel dat ‘Wat’ staat voor een tempelcomplex.
Luang Prabang is ook bekend.

Maar toen we in het hoger gelegen Luang Prabang waren
zagen we twee top-attracties: het voormalige koninklijk paleis
en Wat Xiengthong of
Vat Xiengthong Sayaroharamathibodimahavihanh.

Tussen 2011 en 2014 is het complex gerestaureerd.
Daar valt waarschijnlijk een hele boel over te zeggen.
Hou in gedachten dat het meeste wat je ziet in een dergelijk
complex van geverfd hout is. Oorspronkelijk stamt het uit 1550 – 1560.

Even voor het idee 20.000 Kip is minder dan 2.10 Euro.

Als je wilt controleren of ik een typefout heb gemaakt in de lange versie van de naam van het complex: ga je gang.

Het weer was niet fantastisch. Dat in combinatie met de hoogte leverde ook niet zo’n hoge temperatuur op. Maar de ligging van het complex is prachtig aan de rivier. Het complex laat je dan ook toe de rivier op te gaan. Als je een boot hebt.

Hier nog even een tekst van een bord over de restauratie: veel werk gedaan aan het dak van het centrale tempelgebouw, de daarom heen liggende kapellen, stoepa’s en andere gebouwen zijn gerestaureerd, de met de stenciltechniek aangebrachte gouden decoraties zijn bewaard net als het werk in glasmozaïek, de schade door een brand in 2009 aan het klooster is hersteld en jonge mensen zijn opgeleid om de traditionele technieken toe te kunnen passen.

Bij het complex ligt een boothuis.

Met een hele lange boot.

Dit is een voorbeeld van de decoraties die met behulp van stencils zijn aangebracht. Hier op een pilaar. Je ziet hier allerlei krijgers.

Dit is dan de Sim, het belangrijkste gebouw van het complex. De centrale tempel. Wat een prachtige daken!

Sommige van die gouden decoraties zijn erg groot. Dit is maar een detail.

Soms zijn de afbeeldingen puur decoratief, soms hebben ze verheven scenes als onderwerp maar soms ook scenes uit het dagelijks leven (mijn interpretatie).

Het was overweldigend.

Decoraties rond een raam.

Een detail.

Een pauw in glasmozaïek.

De deur naar de tempel.

Decoratie van het plafond.

Dierlijke vorm. Ik weet niet waar het voor dient.

De grote centrale Boeddha.

Als de camera op de grond staat dan ook meteen maar een foto van het plafond tussen de mooie pilaren in.

De luiken aan de binnenkant voor de ramen.

Dit is deel I over Wat Xieng Thong.

Ban Chaneneua, deel II van de fietstocht

Posted on juli 19, 2019 by Argusvlinder

De vorige blog over Ban Chaneneua in Laos eindigde in een dorp waar pottenbakkers werkten en we een souvenir kochten. Het weer is die dag niet geweldig. De fietsen zijn acceptabel.

Nu vervolgen we onze fietstocht. In dit dorp was een heel leuk terras. Met mogelijkheid tot het volgen van een workshop pottenbakken.

Als we een weg alsmaar volgen komen we plots bij een bouwput uit. Hier is men een brug aan het bouwen (misschien was er op dit punt nauwelijks een brug). Op dit wat hoger gelegen punt (de plaats waarvan ik de foto maak, niet daar waar de brug ligt) is aan de linkerkant van de weg een dorp en rechts een tempel. Die tempel gaan we bezoeken.

Een tempel in Azië levert altijd mooie plaatjes op.

Mocht iemand nog twijfelen: die is een Boeddhistische tempel.

Als ik zou zeggen dat ik alle Boeddhistische afbeeldingen en beelden begrijp, dan lieg ik. Wat deze mevrouw precies moet voorstellen weet ik niet.

De punt boven op dak van de tempel is heel sierlijk. Prachtig.

Omdat ik een zwak voor deuren heb, vallen die bij mij bijna altijd in de smaak.

Dit zijn de luiken voor een raam.

Een heel vriendelijke Boeddha.

We besluiten terug naar Luang Prabang te gaan. Vanaf de tempel kijken we nog even naar het dorp.

Het is een behoorlijke brug.

Aan de overkant ligt Luang Prabang. Het wachten is op de pont.

Een auto wordt op de pont geloodst.

Daar willen we naar toe.

De lokale mensen vinden het maar fris.

Luang Prabang in nevelen.

Er gaan steeds twee boten, in tegenovergestelde richting, heen en weer, van en naar Luang Prabang. Nog even en ik hoor Drs. P.

Luang Prabang in Laos

Posted on juli 11, 2019 by Argusvlinder

Wat we nu Laos noemen waren ooit een aantal losse koninkrijken.
Nu samengevoegd tot een land met een communistisch regiem.
Een van de hoofdsteden van die koninkrijken was Luang Prabang.

We hebben bewust niet altijd over land gereisd door Laos.
De afstanden zijn groot en het zou betekend hebben
dat we bijvoorbeeld Luang Prabang hadden moeten overslaan.
Dat is een keuze. Wij hebben tweemaal een binnenlandse vlucht genomen.

Luang Prabang is mooi.
Het is niet meer de ongerepte parel zoals sommige reisbureaus
of reissites je willen doen geloven.
Maar de bezienswaardigheden zijn mooi en de ligging is dat ook.
Het is eenvoudig om buiten de stad, bijvoorbeeld op de fiets,
rond te gaan kijken en weg te zijn van alle kraampjes, cafés en
restaurants.

Het eerste bezoek ging naar het Nationaal Museum.
Dat is een complex met meerdere gebouwen.
De twee meest interessante zijn het voormalige Koninklijk Paleis
en een soort van tempel.

Haw Pha Bang is de naam van deze tempel. Het gebouw is bedoeld om een standbeeld van Boeddha te bewaren. Het gebouw is van buiten prachtig. Toen wij er waren was het gesloten. Het weer was die dag ook vreemd. Het begin was zonovergoten maar al snel was er een bui. Na de korte, felle bui was er weer veel zon.

Het voormalige paleis ligt een eindje van de weg af. Het is een aanrader. De ruimtes zijn geweldig. De vloeren zijn van hout en binnen schittert het soms van de speciale techniek met glas die wordt gebruikt om voorstellingen op de wanden aan te brengen en soms zijn de ruimtes eenvoudig. Foto’s mag je er binnen niet maken en dit wordt gehandhaafd.

Haw Pha Bang.

Een draak verwelkomt je op de trap.

Met haast uitpuilende rode ogen en een groen lijf.

Of wat te denken van dit stel slangen?

Toen was er regen. We stonden bij de tempel en keken uit over de entree van het complex. Met de temperatuur was niets mis.

Al snel werd het droog.

Toen begon de zon te schijnen.

Dan gaat het zoals het gezegde luidt: alles ziet er beter uit als de zon schijnt.

Haw Pha Bang.

Bij de tempel is heel vaak de kleur groen gebruikt. Zo ook bij deze olifants-kop.

Ook tussen het goud schijnt het groen door.

Het gebouw is in 2006 opgeleverd.

Veel meer dan deze voorgevel kan ik helaas op mijn blog niet laten zien van het koninklijk paleis.

Het is misschien zo best indrukwekkend maar binnen maakt het vooral een kleine en knusse indruk.

Een beetje opzij van het paleis ligt een aantal koninklijke boten.

Beelden van tempels in Vientiane (en nog een paar foto’s)

Posted on juli 9, 2019 by Argusvlinder

Toen we terug kwamen van het Boeddha-park konden we in de middag nog eens rustig door Vientiane wandelen. Wat tempels bezoeken. Rond kijken. Dit was een schildering in een tempel tegen een van de muren.

Een plafond. Dit zijn voorbeelden van moderne tempels. Hun versiering is er niet minder uitbundig om.

Een deur.

De afbeelding van Boeddha verwerkt in het hekwerk van een deur.

De nokken van tempeldaken zijn vaak versierd met dit soort voorstellingen.

De daken van de tempels kennen vaak zo’n structuur die uit meerdere lagen bestaat. Ik vind dat een prachtig gezicht.

Tempelbewaarder

De Zwarte Pagode (That Dam). Met verkeer.

De Zwarte Pagode maar dan zonder het verkeer. Blijkbaar was dit lang gelden een met goud behangen pagode maar na de plundering van de stad bleef er weinig meer over. Dat is nu grotendeels begroeid maar het ligt leuk.

Terug bij het hotel begon het donkerder te worden en konden we nog even genieten van de Mekong rivier en alle stalletjes.

Xiengkuane Buddha Park – deel II

Posted on juli 3, 2019 by Argusvlinder

In Laos, niet ver van Vientiane ligt een Boeddha-park.
Een park met beelden van Boeddha in allerlei verschijningsvormen.
Eerlijk gezegd weet ik niet of het allemaal Boeddha’s zijn.
Waarschijnlijk zien we leerlingen, incarnaties en deelnemers
aan verhalen van of over Boeddha.
Een beetje zoals een middeleeuwse kathedraal vol kan staan met
afbeeldingen uit de bijbel en uit heiligenlevens.

Ik ben er niet zo in thuis maar kan me niet aan de indruk onttrekken dat dit een afbeelding is van Krishna (Hindoe god). Wikipedia geeft ook aan dat er zowel Boeddhistische als Hindoe-beelden te zien zijn.