Morgen, 7 februari is er een virtuele bijeenkomst in
café de Beyerd. Net als voor corona, op zondagmiddag
naar de Beyerd.
Dan komende vrijdag, nog een traditie.
Het carnaval in het Kielegat beginnen met zingen.
‘De Beyerd Zingt’ met Gijs en Glupo de Kollebijne en de Klepzijkers.
Steeds een stukje verder het paleis in Fort Amber in.
Alleen deze keer besloot ik toch eerst even een stukje
terug te lopen. Als we dan later weer verder lopen
zie ik iets dat ik fantastisch mooi vind.
De muren van Sukh Mandir of Diwan-I-Khas zijn prachtig. Daar wil ik nog even bij stil staan.
Met glas, spiegel, marmer en pleisterwerk. Dat zal bij kaars- of toortslicht er spectaculair uitzien.
Het centrale paneel van de vorige foto.
Die decoraties zie je niet alleen op de muren en plafonds van de verandah maar ook bij de toiletten.
De marmeren bloempartijen verschillen allemaal van elkaar. Zag je in mijn vorige bericht de marmeren vlinder tussen de bloemen?
Latrines
Latrines, as designed and used till within our living memory, are to be found in different parts of the palace.
Those situated between the Sheesh Mahal (Mirror Palace) and Man Singh Palace were probably used by the ruler and the royal family.
They were supplied with both hot and cold water.
Lit torches provided light at night.
The palace has about a hundred such latrines.
Het fort is heel indrukwekkend.
Als we over een galerij lopen zie ik aan de overkant deze afbeeldingen tegen de muur. Deze maken een diepe indruk. Vooral de onderste laag met met schijnbaar eenvoudige florale motieven in heel genuanceerde, onopvallende kleuren.
Ik vond ze schitterend!
Geen idee wat al die bouwwerken in de omgeving zijn. Of dit allemaal bij Fort Ajmer (Amber) hoort weet ik niet. Er is een fort in de buurt met de naam Taragarh Fort. Maar of dat is wat we hier boven op de heuvel zien weet ik niet.
Op de Grote Markt van Breda wordt door een enkele
horeca-ondernemer toch geprobeerd de stad in de
juiste stemming te brengen.
Volgend weekend is het namelijk de start van carnaval.
Het zal wel in stilte aan ons voorbij gaan maar
deze beelden doen ons herinneren en uitzien
naar betere tijden.
Kielegat in coronatijd.
Na een aantal prachtige poorten, betreden we dan nu het privé
deel van het paleis in Fort Amber in Jaipur.
Sukh Mandir (Diwan-I-Khas)
The Royal Families were living during the mid-day of summer season in Sukh-Mandir.
This consists of a large oblong chamber with two side rooms and a verandah in front overlooking the garden.
The walls of the chamber are beautifully embossed in plaster in Mughal pattern.
The back wall of the main chamber has a beautiful marble cascade formed by a perforated marble screen which is connected with a stripped channel.
The cascade was once provided with running water from the tank built on the roof of the building and with the breeze passing through the perforations served as a cooling device during summer.
Rooms are having two sandal wood doors adorned with ivory inlay works.
Versieringen in pleisterwerk.
Diwan-I-khas
On of the attractions of the Amber Palace is the Diwan-I-khas or the Hall of Private Audience.
Constructed during the period of Mirza Raja Jai Singh (1621 – 1667 AD), it was for this reason also called Jai Mandir and because of the beautiful mirror glass work in it, Sheesh Mahal or the Glass Palace.
The Raja met his special guests, like envoys from other rulers, here.
The upper part of the Diwan-I-Khas is known as Jas Mandir and is spell-binding in the intricate floral designs with glass in them.
The hamams or the baths are located north of the Jas Mandir.
The palace was kept cool in the summer by covering its arched openings with screens woven with the roots of the aromatic grass called Khas.
The screens were moistened periodically with water.
Air passing through the screens was thus cooled, and carried also the fragrance of the grass into the palace-chambers.
In front of the Sheesh Mahal is a parterred little garden in the classic Mughal pattern called Char-Bagh or four gardens.
Facing the Sheesh Mahal is Sukh-Niwas (Pleasure Palace), the Raja’s private apartments where he retired to rest.
In dit privé-deel van het paleis was het erg druk. Dat staat haaks op hoe stil je wordt als je na al die jaren nog eens naar de foto’s kijkt om ze voor deze blog voor te bereiden.
Volgende keer het vervolg.
Ik liep eerst nog even een stukje terug.
Waarschijnlijk zul je niet altijd iets leren
van elk Schenkelworkshop bericht.
Vandaag laat ik zien dat ik worstel met de inkt.
Voor lino zijn er papiersoorten die veel beter
geschikt zijn dan anderen. Maar daar wil ik
eigenlijk geen rekening mee houden.
Mijn resultaat hoeft niet perfect te zijn.
Soms leveren ‘verkeerde’ materialen ook verrassende
resultaten op.
Oude acrylverf is niet perfect om lino’s mee
af te drukken (dit is een understatement).
Maar toch.
Onder de lino en boven de afdruk met een groene acrylverf. Daar waar dekking is van de verf is die slecht,op sommige plekken zit meer verf in de uitgesneden lage delen dan op de hogere delen van de lino. Toch is het effect interessant.
Dan nog eens met een gele verf/inkt gewerkt die speciaal voor lino wordt verkocht (voor op scholen). Ik heb 4 of 5 kleuren. Tussen de kleuren zitten grote verschillen. In dekking, in dikte. Hier is met geel op een eerdere afdruk gedrukt. Dat het papier ook geel is heeft natuurlijk ook impact. De zwarte inkt is een inkt op waterbasis die ik in de Verenigde Staten kocht. Klein blik. Je hebt maar weinig nodig. Mooie kleur. Kwaliteit waar ik heel tevreden over ben. Op zich niet duur maar de verzendkosten zijn hoog. Maar ik moet eens meerdere kleuren kopen van die kwaliteit.
Met een rode kleur op een zacht blauwe ondergrond.
Met rood op een groene papier soort.
Met rood op het papier van boek-in-boek.
Vier schenkelstempels bij een echte schenkel.
Gisteravond had ik coronaverlof.
De persconferentie van de minister-president Mark Rutte en
coronaminister Hugo de Jonge hebben we eens helemaal
afgekeken.
Tot na 20:00 uur waren we daar mee bezig.
Daardoor was er geen tijd voor een blogbericht.
Deze keer waren de journalisten niet zo slecht.
Vaak stellen ze meerdere malen vragen die al een keer
beantwoord zijn. Nooit eens vragen die wat dieper gaan
of met ten minste echt kennis van zaken.
De vorige keer was ik bezig met het afdrukken van een linosnede.
Een lino met als onderwerp een compositie van schenkels.
Deze keer heb ik dezelfde lino nog eens onder handen
genomen. Hier en daar materiaal weggehaald, soms
kleine oppervlaktes en een paar lijnen toegevoegd.
Maar daar zijn nog geen afdrukken mee gemaakt.
Ik was ingenomen met de titel ‘Soep’ en wilde toch nog
eens proberen met een set oudere letters (oud en versleten)
of ik daar iets mee kon.
Die letters zijn zo’n dik 10 centimeter hoog.
Waarschijnlijk zijn deze 4 letters van drie verschillende sets afkomstig. De letters P en E lijken uit dezelfde set afkomstig te zijn. De letter O heeft een andere afkomst (ander materiaal) en lijkt de slechtste drukkwaliteit op te leveren. De letter S is van een veel recentere set. Daar is nog maar weinig mee gedrukt. Maar waar het om gaat is dat het de tekst ‘SOEP’ oplevert.
Met de blauwe drukinkt lijken de verschillen al kleiner te worden. De uitdaging is tweeledig: de letters zijn te groot voor het formaat en gaat het lukken van de letters een redelijk resultaat te krijgen. De eerste stap was om de letters met schilderstape met elkaar te verbinden tot 1 grote stempel.
Voor het drukken gebruik ik de gietijzeren boekenpers. Dit is het eerste resultaat. Dat delen schraal zijn had ik verwacht. Dat is bijna altijd zo bij een eerste afdruk. Maar je ziet ook de de letters S en O niet op gelijke hoogte liggen. Daardoor wordt (vanuit de S bekeken) het eerste randje van de O niet voldoende afgedrukt op het papier. Het papier is overigens heel anders dan dat waarop uiteindelijk de soep moet belanden.
De volgende afdruk is al beter.
De derde afdruk is gemaakt op een vel papier dat, eenmaal gevouwen, net iets kleiner is dan het papier van het katern dat ik uiteindelijk wil gebruiken. Op deze manier vallen er delen van de letters S en P weg maar is het woord nog altijd leesbaar.
Omdat het om een dubbelgevouwen vel papier gaat kan het al wel dienen als een kaart.
Dit is hoe de tekst op het uiteindelijke katern is afgedrukt. De letter O is nog steeds niet compleet. Maar het kan er mee door.
Zo ziet de lino eruit na een tweede snijbeurt. Daar ga ik deze week weer mee drukken. Ben benieuwd of dat gaat werken.
Het fort staat bekend als Fort Amber of Ajmer Fort.
Het is een van de forten die op een heuvel staan en die
samen deel uitmaken van de World Heritage List van UNESCO.
Dit is de toegang tot het paleis. Dit is een fort en paleis dat door veel toeristen bezocht wordt. Dat heeft denk ik vooral te maken met de toegankelijke ligging. Maar een paar kilometer buiten Jaipur, een grote stad in India met vliegveld.
Snel volgt er nog een poort: Singh Pol of leeuwenpoort.
Singh Pol (Lion Gate)
Singh Pol is the gateway to the palace proper.
The lion symbolizes strength.
Hence, often, the premier gate to a palace was called by this name.
It was built on the orders of Sawai Jai Singh (1599 – 1743 AD).
Singh Pol has frescoes on its outer surface.
The passageway through it does not lead in a straight line into the palace for reasons of security, perhaps the defenders on top of this structure would find it easier to attack the rear of an intruding force.
Sentinels were posted on guard-duty over the gate.
Over de heuvels in de omgeving lopen muren. De oppervlakte van het fort is dus groot. Het geeft de indruk dat er meerdere forten op de heuveltoppen liggen.
Dit is de achterkant van Singh Pol.
Dit is de Diwan-I-Aam, de publieke audientieruimte.
Wederom zien we olifanten als kapiteel op de kolommen.
Diwan-I-Aam (Hall of Public Audience)
Patterned after similar halls in Mughal palaces, the Diwan-I-Aam was the court where the Raja gave audiences to his subjects and met his officials.
Festivities on certain special occasions, like the celebrations following a victory in battle, Dussehra, the birthday of the Raja, were held here.
The building was constructed on the orders of Mirza Rajaman Singh (1589 – 1614 AD) in red sand stone and marble masonry.
Beautifully ornamented in carved patterns of elephant heads and vines, the details are charming confluence of the decorative features found in the Mughal and Rajput styles of architecture.
The distinctively constructed roof is supported by two rows of columns.
The outer ones, in coupled pairs, are of red sand stone and the inner ones of cream marble.Maharaja Sawai Ram Singh II (1835 – 1880 AD) converted the rear portion of the hall into a billiard room.
South of Diwan-I-Aam are 27 “Kachehris” or offices (Toshakhana) running in a series.
These colonnaded arches housed the Government Secretariat from where the administration of Amber State was carried out.
De volgende poort is de Ganesh Pol.
Ganesh Pol
Ganesh Pol or the Ganesh Gate, provides access to the inner ans private parts of the palace.
Covered with frescoes, it was constructed on the orders of Mirza Raja Jai Singh (1621 – 1667 AD).Lord Ganesh is the deity who, it is believed, removes obstructions likely to come in the way of huming beings in their every-day life.
His likeness is therefore traditionally painted or placed over the main entry into a building.Suhag Mandir is situated over the Ganesh Pol.
It was used as a chamber by the royal ladies to witness, through lattice screens, the state functions held below in the Diwan-I-Aam.
Zo ga je de poort binnen.
We zijn nog niet eens echt binnen en je wordt overweldigd door de pracht en praal.
Dit is de centrale afbeelding van Ganesh op de poort.
In het volgende bericht over deze reis naar India
gaan we de privé-vertrekken bekijken.
Argusvlinder 