Coronafilm: The Departed

TheDepartedLeonardoDiCaprioMattDamonJackNicholsonMartinScorcese

De afgelopen weken was de film op de Nederlandse televisie maar wij keken deze knap geschreven film op DVD. De regisseur is Martin Scorsese.


De hoofdrolspelers in deze knap geconstrueerde film zijn onder andere
Leonardo DiCaprio, Matt Damon en Jack Nicholson.
Daarnaast zien we bijvoorbeeld nog Martin Sheen.
Verantwoordelijk voor het script is William Monahan. Die schreef dit
op basis van een verhaal dat eerder geschreven was door Alan Mak
en Felix Chong. Die heren ken ik allemaal niet maar wat hier zo knap is,
is dat de film vanuit meerdere perspectieven verstrengeld is, maar
dat het niet als gemaakt of kunstmatig overkomt.
Dat is knap.

De film leverde vier Oscars op:

Best Motion Picture of the Year: Graham King
Best Achievement in Directing: Martin Scorsese
Best Writing, Adapted Screenplay: William Monahan
Best Achievement in Film Editing: Thelma Schoonmaker

Graham King zegt natuurlijk niemand iets.
Thelma Schoonmaker ken ik ook niet maar voor een Algerijnse
heeft ze een erg Nederlandse achternaam.

****

Gezien: The Revenant

The Revenant is eigenlijk een Western.
Je weet wel, die films met John Wayne waar de indianen
altijd aan het kortste eind trekken en John
de grote held is: ruwe bolster, blanke pit.
Of die films met muziek van Ennio Morricone,
met soms langzame, haast poetische beelden.

In The Revenant is Leonardo DiCaprio John Wayne
alleen geen van de personages is of stereotiep goed
of stereotiep slecht.
Ook de indianen niet.

Het geeft een realistisch beeld van avonturiers die
onder bescherming van het leger, langzaam maar zeker
de indianen uitroeien.
Alle mensen in deze film zijn niet alleen maar goed of slechts.
Het zijn net echte mensen.
Ze liegen en bedriegen, zijn eenzaam en komen soms op
voor een ander. Ze vechten en moorden.
De omstandigheden zijn primitief en het bestaan
valt hun niet gemakkelijk.

Combineer dat met de prachtige beelden en je hebt
een geweldige western. Niet de beste ooit gemaakt
maar een die er heel goed mee door kan.

De muziek van Ryuichi Sakamoto is subliem.

Emmanuel Lubezki is verantwoordelijk voor de prachtige beelden.

De betekenis van ‘The Revenant’ is niet zonder discussies
op het internet. Ik ga er maar van uit dat The Revenant
staat voor een persoon die terugkeert uit de dood.

Dit is er mis in de kunstwereld

Natuurlijk zijn de beweringen van Alain de Botton
soms wat ongenuanceerd.
Op dit moment is hij met de School Of Life ook heel
zweverig bezig. De jaren ’60 opnieuw aan het uitvinden.
Dat staat een aantal mensen tegen.
Maar nuchter beschouwt maakt hij wel een aantal punten.
Neem bijvoorbeeld het volgende nieuws van een paar dagen geleden.
Vanochtend ge-retweet door Wim Pijbes (kunsthistoricus en hoofddirecteur
van het Rijksmuseum).

 photo TheGuardianMoversAndMakersInArt20140508JasonFarago.jpg

Een stukje uit een artikel van Jason Farago van 8 mei 2014 in The Guardian over ‘De machtigen in de kunstwereld’.

Het hele artikel gaat feitelijk niet over kunst.
Het gaat over de mensen die op veilingen werken kopen
en verkopen voor miljoenen dollars.
Toppunt in het artikel is Leonardo DiCaprio (prima acteur overigens!).
Hij is een van die Olie B. Bommel-achtige figuren
voor wie geld geen rol speelt.
Dus heeft hij onlangs een veiling gehouden voor een of ander
goed doel en haalde daarmee een kleine 40 miljoen dollar op.
Bijzondere vermelding was een werk van Elizabeth Peyton
met DiCaprio als onderwerp dat alleen al 1 miljoen ophaalde.

Er is overigens niets mis met goed geld verdienen.
We leven in een kapitalistische wereld waar zeldzame zaken
veel geld kosten.
Maar dat kan ook heel anders.
In ‘Kunst als therapie’ geven de Botton en Armstrong
het volgende voorbeeld (pagina 180):

Nasser David Khalili is een van de rijkste mensen ter wereld. Als geboren Iranier maar woonachtig in London vergaarde hij een fortuin (naar schatting vele miljarden) met het bouwen en verkopen van winkelcentra, bedrijfsgebouwen en woningen. Nu zijn geld veilig binnen is, besteedt hij grote bedragen aan liefdadigheid. Daarnaast is hij erg geinteresseerd in kunst, en hij spendeert dan ook veel geld aan het aankopen en exposeren van meesterwerken in diverse genres. …… Maar is het misschien beter en meer in overeenstemming met de achterliggende waarden van menig kunstwerk als iemand het ware, goede en schone continue in zijn zakelijke carriere tot leven brengt en toegankelijk maakt voor het grote publiek.

Alain de Botton en John Armstrong definieren in hun boek
‘Kunst als therapie’ 7 functies van kunst.
Verrassing!
Geld verdienen was niet 1 van die functies.

Ze zijn volgens hen namelijk:
-1 Herinneren
-2 Hoop
-3 Leed
-4 Weer in balans komen
-5 Zelfinzicht
-6 Ontwikkeling
-7 Waardering

Lees het boek maar eens.

Wolfie, Wolfie, Wolfie

Gisteravond gezien:
The Wolf of Wall Street.
In de hoofdrol: Leonardo DiCaprio.

In deze film bewijst Leonardo zich als een veelzijdig acteur.
Dat geneuzel in Titanic was helemaal niets.
Maar hier een komische rol.

De film is over de top.
Maar is essentie legt het wel de graaicultuur van de banken,
verzekeraars, aandelenhandel en huizenhandel bloot.
De mechanismes die hier worden uitgelegd zijn de afgelopen
decenia ook werkelijk zo toegepast, en nog vrees ik.
In de film richt diCaprio zich heel regelmatig tot het publiek.
Op zich niets nieuws maar in een grote publieksfilm
zie je dat niet zo vaak.
De regiseur bouwt hiermee wel een relatie op met het publiek.
Te pas en met name te onpas komen bloot, sex, cocaine en
andere verdovende middellen, alcohol en vreemd gaan aan de orde.
En dan is er nog het F-woord.
Alles bij elkaar levert het een erg komische film op die voorbij vliegt.
Je verveelt je geen moment.
Verrassend is de invulling van de rol van tante Emma: Joanna Lumley.
De scene op de trap zal ons nog lang bijblijven als moderne slapstick.
Korte maar sterke rol van Matthew McConaughey.
In de overdrijving, de drugs, sex, alcohol en het f-woord is
het een remake van Scarface.

 photo DSC_3191TheWolfOfWallstreet.jpg

The Wolf of Wall Street.