Het boekblok is aan de voorkant al bevestigd aan de kaft. Je ziet hier het mooie schutblad en verderop een stukje van de eerste foto.
De achterkant is inmiddels ook gelijmd. Het ligt nu onder bezwaar goed te drogen. Hier op deze foto is het nog niet zo ver en zie je de kaft en het naaiwerk van de katernen.
Op pagina 68/69 van het werk Charlotte van David Foenkinos
staat de volgende opmerkelijke tekst:
Voordat ik Charlotte leerde kennen, was ik in de ban geraakt van Aby Warburg.
….(iemand) had het over een mytische bibliotheek.
Het woord bibliotheek trok mijn aandacht.
Ik ben op zoek naar een mytische bibliotheek, een idee dat me nooit heeft losgelaten.
Het droombeeld van een kind, tot obsessie geworden.
Afkomstig uit een vorig leven?
……
Als oudste zoon was hij erfgenaam van het familievermogen, dat hij schenkt aan zijn broers.
Met als enige voorwaarde dat zij alle boeken voor hem zouden kopen die hij hebben wil.
Zo wordt Aby Warburg de grondlegger van een bibliotheekcollectie die haar weerga niet kent.
Hij houdt er theorieen op na over de ordening van boeken.
In het bijzonder de theorie van de juiste nabuurschap.
Het boek dat je zoekt, is niet noodzakelijkerwijs het boek dat je moet lezen.
Je moet kijken naar het boek dat ernaast staat.
……
Na zijn dood, in 1929, leeft zijn werk voort dankzij zijn leerlingen.
……
Omdat ze het gevaar voelen aankomen, besluiten ze de bibliotheek te redden.
Die ze in 1933 overbrengen naar Londen (boeken op de vlucht voor het nazisme).
Zet daar het beleid van de huidige bibliotheken eens tegenover.
Dit weekend heb ik weer heel wat tijd
kunnen besteden aan het boek Buidelboek dat ik
gekocht heb van de auteur Harrie Knoors
en uitgever Atelier de Ganzenweide.
Het wordt geen buidelboek maar een boek met een gewone binding.
Wat niet wil zeggen dat ik niet met een buidelboek bezig ben
maar dat is nog in een heel vroeg stadium.
Daarbij heb ik een tekening gevonden op internet:
Buidelboek of in het Engels Girdle book. Gevonden op: http://aelflaed.homemail.com.au/doco/girdlebook.html. Laatst door mij bezocht op 08/11/2015. Het is een blogbericht van Jaysen Ollerenshaw uit 2005.
Helemaal correct lijkt me de tekening niet.
Die stippellijn in het midden zou ik de breedte van de rug
van mijn boek geven.
De functie van de zij-flappen begrijp ik nog niet helemaal.
Dus ik ben nog aan het studeren.
Maar in tussen ben ik al wel verder met het inbinden
van mijn versie van Buidelboek van H. Knoors.
Gisteren gestart met het lijmen van de rug. Het boekblok was al ingebonden. Hier ligt al het materiaal en gereedschap dat ik nodig heb: het boekblok, een stuk gaas, de lijm, een lijmkwast, 2 stroken papier en twee plankjes.
De stroken papier gebruik ik om te voorkomen dat de lijm loopt naar plaatsen waar ik het niet wil hebben. De plankjes gebruik ik om het boekblok goed in te kunnen klemmen.
In twee beurten lijm ik dan eerst de rug en het naaiwerk in en vervolgens het gaas tegen de rug. Steeds laten drogen. De rug is nu zo’n 24 uur aan het drogen maar ik ben inmiddels al wel verder gegaan.
Een tijd terug heb ik dit papier gekocht. Het is een mooi papier maar met grove vezels. De volgende keer moet ik toch eens gladder papier proberen want het resultaat zal dan waarschijnlijk mooier zijn. Misschien niet qua uitstraling van het schutblad maar het gelijmde blad van het boekblok blijft dan mooier glad. Nu neemt het de vorm over van de grove vezels.
Hier ligt het schutblad. Nu nog even verder op maat snijden.
Intussen heb ik van karton de rug en de twee platten al gesneden en het boekbinderslinnen ook. Ik dacht dat ik bruin linnen had maar dat bleek niet zo te zijn. Daarom heb ik voor blauw gekozen. Dezelfde kleur als het vorige boek. Het blauw past prachtig bij de blauwe bloemen van het schutblad.
De koordjes zijn ingekort en worden nu op het schutblad gelijmd zodat de straks ook aan platten gelijmd worden. Extra verbinding tussen boekblok en kaft.
Hier zie je de kaft en het boekblok dat op drogen na, gereed is om in de band geplaatst te worden (inmiddels zijn de koordjes aan de andere kant ook al gelijmd op de achterkant van het schutblad. .
Van de internet tekening heb ik even een soort dummy geknipt om te zien hoe het gaat worden. Het is nog raadselachtig voor me.
Lisa Kuitert, Het boek en het badwater.
Lisa Kuitert schrijft in dit boek vlot en goed geinformeerd.
Ik zeg ‘in dit boek’ omdat ze ook schijnt te werken voor
Vrij Nederland maar daar is mij haar naam en schrijfstijl
nooit eerder opgevallen.
Waar ze voor op moet passen is om zich niet steeds te herhalen.
Dat komt een aantal malen voor. Ze verwijst dan ook steeds zelf
naar die eerdere pagina’s.
Dat maakt het betoog alleen maar zwakker, lijkt me.
Het verhaal is duidelijk:
= het lezen van boeken is afgenomen;
= het verkopen van boeken is afgenomen;
= de groei van verkoop van e-readers is gestopt;
= vooral 50+-ers gebruiker e-readers;
= de markt voor duurdere boeken lijkt stabiel;
= boeken en e-readers hebben elk hun nieuwe rol gevonden;
= het stimuleren van lezen blijft onverminderd belangrijk
voor de ontwikkeling van mensen.
Van de Folio Society kreeg ik bij mijn laatste bestelling
twee ‘boeken’ gratis.
Een agenda voor 2016 met mooie platen en het boekje
‘Slightly Foxed but still desirable’ (gevlekt maar
nog steeds gewild) van Ronald Searle.
De ondertitel van het boek is:
‘Ronald Searle’s wicked world of book collecting’
(de stoute wereld van boekverzamelaars door Ronald Searle).
Het boekje staat vol spotprenten met als onderwerp de
termen die je ziet in advertenties voor oude boeken.
Twee voorbeelden:
Ronald Searle, A little dog-eared but otherwise acceptable (Wat ezelsoren maar verder acceptabel. In het Engels spreekt men van hondenoren in plaats van ezelsoren).
Ronald Searle, Frontispiece nicely mounted (het frontispiece, of in het Nederlands ‘de titelplaat’, is mooi aangebracht. Voor de term aangebracht hanteert men in de Engelse tekst het woord ‘mounted’ wat ook gebruikt wordt voor het bestijgen van een paard).
Ik was gewaarschuwd:
een Belgische film, in het Frans, Brussel is er met de haren
(en de financiering) bijgehaald.
Het was beter geweest een andere film te gaan zien.
Een aantal keren viel ik bijna in slaap.
Heel, heel soms was hij leuk.
De laatste 10 seconden zijn eigenlijk het leukst.
Het idee heeft veel mogelijkheden maar
die zijn maar beperkt benut in de film.
Als een sprookje voor volwassenen op papier
werkt het waarschijnlijk wel.
Maar deze uitwerking op het witte doek schiet tekort.
Benoît Poelvoorde speelt de rol van God zo goed en kwaad
als het kan.
Catherine Deneuve, altijd mooi en goed.
Volgende keer beter.
Tot nu toe had ik voor iedere datum nog een aparte afbeelding
met de naam van de plaats in India en de datum.
Maar voor 28 december 2012 is die er nog niet.
Dus doen we het even zonder.
Omkareshwar: 28/12/2012.
Deel 59.
In de vroege ochtend ben ik er even alleen op uit gegaan om de tempel
te gaan bezoeken.
Het was er de dag ervoor zo druk dat je niet alles goed kon zien.
Nu ben ik in ieder geval voor de grootste groep pelgrims.
Omkareshwar: de grote tempel ontwaakt.
De opkomende zon boven de dam in de ochtendmist.
De vuilnismannen zijn zeer actief.
De grote tempel in de vochtige lucht.
Ondanks de kou (in Bhopal 600 kilometer verder vroor het) zijn de eerste pelgrims al aan het baden.
Ook de bezoekers op de loopbrug hebben het nog koud. Dat zal snel veranderen.
De kraampjes bij de tempel zijn nog dicht want er zijn nog nauwelijks betalende bezoekers.
Gezien het beperkte licht viel het niet mee om in de tempel foto’s te maken zonder statief of flits.
Deze foto van Omkareshwar Palace (de huidige bestemming is me onduidelijk) is genomen vanaf een platdak op de tempel.
De ZON!
Zo te zien wordt het platdak (zoals wel vaker in India) gebruikt als slaapplaats.
Al meer baders sluiten zich aan.
De zon begint al weer warmer te worden.
Op het eiland leiden alle wegen naar de tempel. Die worden blijkbaar iedere dag schoongeveegd en schoongespoeld.
Koud.
Omkareshwar. De kramen die staan van de aanlegsteigers naar de tempel, van bovenaf gezien.
Nog een klein stukje.
Offerandes.
Heerlijk in de vroege zon.
Omkareshwar. Tijd om terug naar het hotel te gaan. Die middag bezoeken we het eiland nogmaals maar niet door er met een boot omheen te varen maar door over het eiland te wandelen. Er blijkt een soort tempel-route te zijn.
Doe mee!
Er zijn al 1700 mensen die meewerken om een nieuwe
Nederlandstalige literaire uitgeverij uit de grond te stampen.
Crowdfunding is de manier hiervoor.
De huidige deelnemers zitten in heel Nederland en Belgie (al is een
startfeestje in Paradiso wel erg des grachtengordels).
Hier wonen wij in Nederland en Belgie, de mede-oprichters van Uitgeverij DAS Mag.
Al een tijdje werk ik aan mijn versie van het Buidelboek
van Harrie Knoors.
Er zitten wel lange pauzes tussen de werkzaamheden maar
de bladen zijn allemaal op de juiste maat gesneden en er
is een katern toegevoegd aan het begin van het boek met
foto’s van de boekpresentatie in Museum Meermanno op
vrijdag 18 september van dit jaar.
Afgelopen zondag heb ik de foto’s van de ‘moderne’ buidelboeken,
die door de trotse boekbinders zelf werden getoond bij
de boekpresentatie, als een laatste katern toegevoegd.
Bij het boek werden namelijk twee lege katernen bijgeleverd door Atelier
de Ganzenweide en die heb ik op deze manier goed kunnen benutten.
De namen van de trotse bezitters heb ik niet van iedereen kunnen noteren. Hier een voorbeeld van een van de foto’s.
Dit is een foto van het eerste fotokatern. Hier ziet u Dhr. Knoors tijdens zijn presentatie.
Vervolgens ben ik begonnen het boek in te binden.
Dus eerst gaatjes geprikt en vervolgens het boek genaaid op mijn
naaibankje. Alle katernen zijn nu ingenaaid.
De volgende stap zal zijn de achterkant te lijmen, de platten te snijden
voor rug, voor en achterkant en het boek dan te voorzien van schutbladen
en dat alles met linnen in elkaar te zetten.
Dan is mijn project nog niet gereed maar dan is er al wel sprake van een boek.
Om fouten te voorkomen heb ik de gaten die ik niet ga gebruiken afgeplakt.
Gaten prikken. De priem had in afgelopen weekend nog gekocht op de Boekkunstbeurs in Leiden.
Werken aan het naaibankje. Eerste katern.
Het ingebonden boekblok. Zo is er toch weer een stap gezet. Binnenkort meer. PS. je denkt misschien wat een lange koorden, maar die stukken touw krijg ik in verschillende lengtes. Het is eigenlijk restmateriaal maar voor mij prima te gebruiken.
Zo heel af en toe zie ik werk van haar (Anouk Kruithof) op internet.
Nog niet zo lang geleden zag ik een oproep op Kickstarter
van haar voor een fotoboek.
Daar heb ik aan deelgenomen.
Het boek gaat begin volgend jaar geleverd worden.
Nu is er een presentatie van haar werk in Amsterdam.
Vandaag een paar foto’s daarvan.
Van de drie werken in deze post vind ik dit de mooiste. Vooral door de kleuren. Anouk Kruithof, Carry On, 2015.
Anouk Kruithof, Green is more than just a color (groen is meer dan zomaar een kleur), 2015.
Anouk Kruithof, Neutral ashamed, 2015.
Afgelopen weekend was het weer zo ver:
de jaarlijkse Boekkunstbeurs.
Altijd een feest met mooi papier, prachtige boeken, een leuk boekje
om zelf in te binden, gereedschap, demo’s, workshops te veel
om op te noemen.
Zo heb ik er papier gekocht dat gemaakt is van textiel.
De producent is ‘De kleine Portugese papierfabriek van Moinho’.
Het papier en het productieproces worden als volgt beschreven:
Katoen is een zeer populaire grondstof voor de kledingindustrie.
Het geeft je kleding net dat beetje extra ten opzichte van de kunstmatige materialen.
Bij de productie van katoenen kleding ontstaat rest afval:
delen van de rollen katoen die niet meer gebruikt kunnen worden voor t-shirts, jeans, polo’s etc.
Tot voor kort werden die restmaterialen gezien als afval en verbrand bij de vuilverbranding.
De kleine Portugese papierfabriek Moinho de Chula maakte afspraken met de kledingindustrie
om de restmaterialen op kleur te bewaren en gebruikt dat als grondstof voor het papier dat ze maken.
Dit restafval combineren met gebruikte katoenen kleding.
Door verschillende kleuren katoen te combineren zijn ze in staat om een uitgebreide reeks
gekleurd papier aan te bieden zonder gebruik te maken van kleurstoffen.
Voor mij is prettig dat het papier geen looprichting heeft.
Dat geeft me meer vrijheid.
Het papier ga ik gebruiken voor mijn ABCdarium.
De titel die dit jaar ingebonden kon worden is van Paulien Cornelisse: De houthakker en de hond. Het verhaal lijkt niet af. Het basisgegeven is leuk maar komt uit verschillende sprookjes. Het inbinden en de verschillende kaften zijn leuker dan het verhaal.
Je kunt heerlijk neuzen op allerlei stands.
Margedrukkers laten er hun werk zien met goedkope kleine boeken
tot dure unieke stukken.
Allerlei vormen van drukwerk: posters, etsen, zeefdruk maar ook
drukkersbenodigheden zoals houten letters, loden letters,
zethaken, leeslint, kapitaalband, stijfselmarmers, ebru, zelf papier maken,
een letterkapper, enz.
Leuk voor mij is dat ik ook een margedrukker in Breda heb ontdekt.
Daar ga ik binnenkort een keer op bezoek.
Het wordt ingebonden met een Japanse binding met een vlindermotief.
Er is een heel breed scala van kaften. Bij de ingang van de beurs kon je er een kiezen.
Het resultaat.
Jaren achtereen heb ik aantekeningen gemaakt.
Voortdurend ben ik door haar werk heen gegaan.
In verscheidene van mijn romans heb ik Charlotte geciteerd
of over haar geschreven.
Zo vaak heb ik getracht dit boek te schrijven.
Maar hoe?
Moest ik erin aanwezig zijn?
Moest ik haar verhaal romantiseren?
Welke vorm moest ik mijn obsessie geven?
Ik begon, ik probeerde, dan gaf ik het op.
Het lukte me niet twee zinnen achter elkaar te schrijven.
Op elk punt voelde ik dat ik vast zat.
Onmogelijk om verder te gaan.
Het was een fysieke gewaarwording, een beklemming.
Ik merkte dat het nodig was steeds op een nieuwe regel te
beginnen, om lucht te krijgen.
Toen begreep ik dat ik het zo moest schrijven.
David Foenkinos, Charlotte.
En dat doet Foenkinos dan ook, en de vertaling heeft dat concept aangehouden.
Het is mooi te zien in de bladspiegel.
Veel korte zinnen.
Die allemaal op een nieuwe regel beginnen.
Dat zorgt er voor dat het verhaal over Charlotte Salomon,
leest als een trein.
Maar het maakt het ook mogelijk je beter in te leven in de hel
waarin een groot deel van het leven van Charlotte zich afspeelt.
Altijd de dreiging van de jodenvervolging, opgepakt te worden en erger.
Altijd op de vlucht voor de nazi’s en het familietaboe: zelfmoord.
Een willekeurige bladspiegel, pagina 42 en 43.
Het werk waarvan Charlotte zegt: ‘Dit is heel mijn leven’ is het
kunstenaarsboek ‘Leven? of theater?’
Charlotte Salomon, Leven? of theater?
Youth (La Giovinezza), regie Paolo Sorrentino met in de hoofdrollen Michael Caine, Harvey Keitel, Rachel Weisz, Jane Fonda.
Gaat dat zien en laat je verrassen.
De film bestaat uit schitterende beelden, een vreemd verhaal dat de aandacht
vasthoudt en prachtige, zeer afwisselende muziek.
Hoogtepunt is voor mij het concert dat Michael Caine dirigeert,
op een Alpenwei met de natuur als orkest.
Koeien en vogels zijn de muzikanten (Wood Symphony).
Maar het acteerwerk van de oude garde moet genoemd worden,
prachtig, cynisch, grappig, bij vlagen bijtend.
Dit schijnt de muziek te zijn:
Disc 1:
1. You Got the Love – The Retrosettes Sister Band
2. Onward – Mark Kozelek
3. Third and Seneca – Sun Kil Moon
4. Préludes (Book 1) – Des pas sur la neige (No. 6): Triste et lent – Gianluca Cascioli
5. Mercadante: Virginia (Atto I) Cavatina “Figlia tu scuoti” – Susan Patterson
6. À ma manière – Maria Letizia Gorga, Stefano De Meo, Marco Colonna, Laura Pierazzuoli
7. Reality – The Retrosettes Sister Band
Disc 2:
1. Can’t Rely on You – Paloma Faith
2. The Breeze / My Baby Cries – Bill Callahan
3. Ceiling Gazing – Mark Kozelek
4. Dirty Hair – David Byrne
5. Stravinsky: Berceuse da “L’oiseau de feu – The Firebird” – Terry Davies
6. Just (After Song of Songs) – Trio Medieval, Garth Knox, Agnes Vesterman, Sylvain Lemetre
7. Simple Song #3 – Sumi Jo
8. Mick’s Dream (Bonus Track) – The Berlin Radio Chorus
9. Wood Symphony (Bonus Track) – David Lang
Deze post is misschien niet zo origineel maar
het weer is de afgelopen dagen prachtig
en dat laat zich vertalen in een paar mooie foto’s.
In de hoofdrollen: Breda en het Valkenberg.
Valkenberg in Breda.
Spanjaardsgat, zondagmiddag.
Argusvlinder 