De designlamp moet nog op een trapje komen te staan.
Die trap wordt net als het ‘vogelhuisje’ gemaakt van resthout:
in het geval van de trap van kaasplanken.
Hij komt straks als het ware van de trap gelopen.
Samen ontworpen met Tom L’Istelle.
Die beweging zie je ook al als hij gewoon in de kamer staat.
Het licht tegen de muur is fascinerend.
Al vanaf het middaguur is het gezellig in de stad
met het jazzfestival. Dat gaat door tot laat in de nacht.
Maar vroeg in de ochtend, hoe ziet de stad er dan uit?
Een korte impressie:
Vrijdagochtend, voor 08:00 uur: Kasteelplein.
Vrijdagochtend, voor 08:00 uur: Kasteelplein.
Vrijdagochtend, voor 08:00 uur: Kasteelplein.
Vrijdagochtend, voor 08:00 uur: Cingelstraat.
Vrijdagochtend, voor 08:00 uur: De Nieuwe Haven.
Zaterdagochtend, voor 11:00 uur: Grote Markt – Noord.
Zaterdagochtend, voor 11:00 uur: ’t Sas.
Zaterdagochtend, voor 11:00 uur: de Havermarkt.
Vanmiddag heb ik het tegelijkertijd
zien hagelen, regenen, waaien, scheen de zon
en hoorde ik het donderen.
Niet in Keulen maar in Utrecht, onderweg naar het UBBF.
Molen De Ster
Een collega van mij stond daar met zijn misschien wat
uit de hand gelopen hobby: bierbrouwen.
Derde Utrechtse Bierbrouw Festival.
Het was er druk en men was op elk weertype voorbereid.
De marketing is direct sterk aangepakt: van de Streek.
Van de Streek Bier.
Nieuwe carriere?
Het kan haast niet Hollandser.
Misschien was niet iedereen even enthousiast over het bier van mijn collega. Ik wel: probeer de Saison. Heerlijk!
In de zon was het heerlijk en heeft de plek een erg landelijke uitstraling.
De molen is een houtzaagmolen.
Druk was het. Tijd voor nog een glas.
Ik heb een volgende stap gezet in mijn ‘aangepast boek’
over onze reis afgelopen jaar naar India.
Ik ben begonnen aan de colofon.
Waarschijnlijk is dit een van de dingen waar men normaal mee eindigt
maar voor mij is het allemaal nieuw.
Ik heb drie grote afbeeldingen geplakt met Acryl Gel Medium.
Een Acryl Gel Medium is een soort verf zonder pigment,
bijna kleurloos dus.
Maar het medium heeft een aantal eigenschappen die verf ook heeft:
het plakt, wordt hard, beschermt de ondergrond tegen stof.
Daarnaast is het een middel dat je in staat stelt,
afhankelijk van het type medium,
om je verf dikker te maken.
Maar hier gaat het in de eerste plaats om afbeeldingen en voorwerpen
te lijmen en op zijn plaats te houden.
Als het droog is kun je er natuurlijk weer over verven.
Het is een stuk van een artikel van 4 januari 2013 in de Wall street Journal.
Het gaat over het onderwerp dat het nieuws overheerste,
zowel in India als in de rest van de wereld,
van de verkrachting en mishandeling van een jong stel
in een bus in New Delhi. Uiteindelijk zal de jonge vrouw overlijden.
Daarnaast een soort inleiding op het boek,
tekst geprint vanuit de computer
en het woord Colofon.
In de instructievideo’s op het web had ik al het gevoel gekregen
dat het papier, nat geworden van de medium,
wel eens zou kunnen gaan rimpelen.
De oplossing die men gaf, met een kwast blijven uitstrijken,
werkt misschien wel bij stevige materialen
maar bij krantenpapier niet. Of ben ik te voorzichtig?
De volgende teksten ga ik anders opplakken.
Niet meteen aan beide zijdes insmeren met medium
en net als met behang, de medium aanbrengen
op het papier op een soort plaktafel.
Vervolgens veel zorgvuldiger opplakken.
Als ik dan aan het eind alles geplakt, geschreven en geverfd heb
ga ik het nog eenmaal volledig met een medium bewerken.
Wanneer de medium nog niet droog is schijnt het krantenpapier door
maar loop je ook de kans dat kleuren van het papier wegvloeien.
Zeker met een natte kwast.
Soms is dat niet erg.
De forse letters van het woord ‘Colofon’ kunnen het best hebben
dat de achtergrond ‘vuil’ wordt van de zwarte inkt van mijn printer.
Maar bij fijnere tekst is dat misschien minder van toepassing.
Enfin nog een hele weg te gaan, maar wel leuk.
Artikel van de Wall Street Journal, 4 januari 2013
‘Suspects Charged in India Rape Case’
Verdachten beschuldigd in Indiase verkrachtingszaak.
Mooie paarse snoer bij het ontwerp van Tom L’Istelle: Smanneke.
Nog rustig op het Kasteelplein. Het staat wel overal erg vol met horeca-ondernemers. De grens wordt hiermee wel bereikt lijkt me.
Grote Markt – Noord.
Grote Markt – Midden.
Een nu nog lege hal in de Halstraat.
St. Janstraat.
Stralende Grote Toren vanuit de Karrestraat.
Kwart voor twaalf.
Onder de Toren – Havermarkt – Schoolstraat.
Nieuwe Mark aan de Nieuwe Prinsenkade.
Mijn voormalige, Chinese collega, drinkt meer en andere thee dan ik.
Door hem ben ik Groene thee meer gaan waarderen
en zie ik ook andere vormen van thee dan ik tot nu toe gewend was.
Maandag aanstaande zie ik hem voorlopig voor de laatste keer.
Hij gaat met zijn gezin terug naar China.
De thee waar ik vandaag aan begonnen ben
heb ik van hen gekregen bij mijn laatste bezoek aan hen.
De Jazz kan beginnen
Ik hoor de vlaggen wapperen.
Anselm Kiefer, Oh Halme, Ihr Halme, Oh Halme, Der Nacht, 2012.
Anthony Van Dyck, Suffer little children to come unto me, circa 1618 – 1620, oil on canvas.
Carved granite temple step (Sandakada Pahana), 1000 year old pre-Hindu stone step.
Claudio Bravo, Morteros – Mortars, 2001, oil on canvas.
Claudio Bravo, Triacuteptico paquete rojo y blanco (Red and white package triptych), 2005.
Rood/wit pakpapier triptiek.
Derrick Velasquez, Untitled #64, 2013, marine vinyl and walnut.
Face jug, circa 1862, Edgefield District of South Carolina.
Gezichtskruik, Afro-Amerikaans.
Gordon Parks, Grandi Magazzini, Birmingham, Alabama, 1956, photo.
Henri Matisse, La Gerbe (De schoof), 1953 – 1954, ceramic tiles.
Itao Shinjiro, Adjustable iron statue of hawk, before 1894, Japanese call these sculptures Jizai Okimono.
Ijzeren havik die in verschillende standen kan worden gezet.
Keith Haring, Two headed figure, 1986.
Koen van den Broek, Torque #7, Keltisch sierraad, 2013, oil on canvas.
Lucian Freud, The brigadier, 2003 – 2004.
Pair of lime-green ground, Famille-Rose vases, Jiaqing seal, marks and period, 1796 – 1820.
Roderic O’Conor, Red rocks and sea, 1898.
Spencer Finch, Shield of Achilles, Dawn, Troy, 10/27/02, 2013, florescent fixtures and filters.
The Mishneh Torah, Book of Avodah, service, on temple worship, opening panel, folio 41v, circa 1457.
Thomas Houseago, Striding figure II (ghost), 2012, bronze and steel.
William Morris, Zhejiang man from the ‘Man adorned’-series, 2001, blown and applied glass, copper, wire, metal stand.
Dit is het Kasteelplein, vanochtend om 07:00 uur.
En hierboven is het inmiddels 12 uur later: de Spiegeltent.
Spanjaardsgatpodium is ook klaar voor regen.
Grote Markt – Midden.
Halsstraat en overkapping vanaf de Grote Markt.
Dezelfde overkapping maar nu vanaf de Houtmarktkant. Veel fleuriger!.
Grote Markt – Noord.
Zo te zien allemaal op schema.
Lokaal01 in Breda houdt op te bestaan.
Dat is erg jammer want een bezoek aan dit kunstencentrum
is altijd een plezier.
Maar het is niet anders en nog een maal
halen ze alles uit de kast.
Gisteren heb ik er met veel plezier rondgelopen
en een serie foto’s gemaakt.
Het goede nieuws is dat er naast de tentoonstelling nog een extra programma is.
Extra programma Once more…and more.
Het extra programma zal zich onverwacht afspelen en op 8 en 23 juni.
23 juni is als ik het goed begrijp de allerelaatste dag.
Het begint al bij de ingang: “The characters and events depicted in this spectacle are fictitious, any similarity to actual persons, living or dead, is purely coincidental”. U bent gewaarschuwd.
Rechts ‘DemandeMo’, Andrea Medjesi-Jones.
Wie precies wat gemaakt heeft wanneer wordt niet altijd duidelijk.
Het wachten is op de ‘final catalogue of the show’
die op 23 juni wordt gelanceerd.
Wat ik erg goed gedaan vindt, is dat rond het Lokaal01 gebouw
een frame of hek van blauwe latten is gemaakt.
Die blauwe latten komen binnen overal terug.
Je ziet ze bijna op al mijn foto’s.
Vast zonder de steun van Greenpeace, vermoed ik.
Net als voor de meeste werken geldt, je moet het gaan zien.
Hier een hele sliert gezichten tegen de muur en
een portfolio op de grond met schetsen/werk met gezichten.
Renato Nicolodi, Monument aux morts.
Theo Schepens (denk ik).
Kunstwerken maken is leren omgaan met foutmeldingen:
jezelf keer op keer afvragen wat je eigenlijk aan het doen bent.
Fix the economy, make banks pay!
Repareer de economie, laat de banken betalen.
Let me live in a world pure.
Ik zal wel erg ouderwets zijn
maar bij een kunstwerk vind ik het wel belangrijk
dat het er goede uitziet.
Dat het vakwerk niet alleen in het idee
maar ook in de uitvoering,
de communicatie van de toeschouwer zit.
Hier is dat zeker het geval.
Research and destroy.
Hier kun je een hele study over maken.
Deze tekening is onderdeel van een groter werk
dat je op de volgende foto ziet.
Ik ben heel benieuwd naar de catalogus.
Hele sterke foto’s, helemaal in de traditie van
de klassieke stillevens.
Zie hoe de blauwe latten overal terugkomen.
Met beperkte middelen een enorme impact. Proficiat!
Even buiten kijken. Achter en voor.
Nog een Theo Schepens. Ze staan op veel plaatsen
deze kleine, intrigerende beeldjes.
De schilder van dit doek heeft een mooie techniek.
ook de tape die er op zit is geschildert.
Doet me denken aan het werk van Claudio Brave dat ik gisteren zag.
Die heeft een triptiek geschilderd (onder meer)
waarop een hyperrealistische afbeelding van pakpapier te zien is.
Lokaal01. Gaat dat zien!
Omdat gisteren de designlamp van Tom L’Istelle is gebracht
konden we gisteravond al even de verlichting uitproberen.
Het is natuurlijk geen leeslamp.
Hij is bedoeld als een aanvulling op de bestaande verlichting.
De schaduw als gevolg van de poten zijn zo grappig.
…en in een dag verandert er heel veel in het Spanjaardsgat.
Zo zit het dak van het podium er al bijna op.
Het lijkt erop dat er dit jaar een veel betere vaarroute is dan andere jaren.
Spanjaardsgat.
Breda, Reigerstraat, voormalige bioscoop Casino.
‘Smanneke’ is de naam die wij aan een designlamp
van Tom L’Istelle hebben gegeven.
We hebben de lamp een tijd geleden in zijn winkel gezien.
Het is een soort wandelend vogelhuisje.
De lamp is een beetje aangepast naar onze wensen en hij gaat
nog op een trapje komen te staan.
Vandaag afgesproken hoie dat er uit komt te zien.
Vandaag kwam eerst de lamp zelf.
‘Smanneke’ wordt in elkaar gezet.
Tom L’Istelle.
Hij begint al een beetje te lopen, maar de eerste stapjes zijn moeilijk.
Het vogelhuisje met lamp.
Afgelopen week zijn mijn vader en ik
naar het Maritiem Museum Rotterdam geweest.
Overal maakt men reclame dat dit zo’n top-instituut is
dat zo veel, heel bijzondere scheepsmodellen bezit.
Zo zie je dat bijvoorbeeld op de website:
De tekst een beetje op leesbare grootte.
Wat is de werkelijkheid.
Het museum is een grote speeltuin.
Letterlijk in een hoekje staan tussen de 30 en 40
modellen opgesteld. Van hoge kwaliteit.
Een brede selectie schepen:
van VOC-schepen tot containerschepen.
Maar het is een erg kleine selectie.
Net of je naar het nieuw geopende Rijksmuseum gaat,
daar een brede collectie verwacht,
maar aangekomen alleen de Nachtwacht
van Rembrandt te zien krijgt.
Geen kwaad woord over de kwaliteit maar
alleen de Nachtwacht is een beetje beperkt.
Als je als museum je volledig wilt richten op kinderen
en het in stand houden van schepen in de oude havens van Rotterdam,
dan is dat een fantastische doelstelling.
Die is niet in lijn met het hebben van een grote collectie
scheepsmodellen van hoge kwaliteit.
Het is begrijpelijk dat tussen de twee manieren
waarop je het museum kunt inrichten
grote economische verschillen zitten.
Een kinderattractiepark trekt andere bezoekers(aantallen)
dan saaie scheepsmodellen.
De combinatie werkt duidelijk niet in Rotterdam.
Waarschijnlijk is het beter de collectie over te doen
aan het Amsterdamse Scheepvaartmuseum.
De ‘collectie’ buiten was nog het meest interessant.
Mooi versierde boeg.
De ligging is fantastisch, met uitzicht op ‘De verwoeste stad’ van Ossip Zadkine.
Hele uiteenlopende schepen en havenattributen zoals kranen en zelfs een trein.
De Z447 is dringend aan herstel toe. Hieronder even ingezoemd.
Ossip Zadkine, De verwoeste Stad.
Het goede nieuws is dat op de website van het museum
een aantal foto’s staan van de ‘Topmodellen’.
Brik 1810, foto Maritiem Museum Rotterdam.
Dit model staat in een glazen kistje ter bescherming.
Franse, Duitse, Noorse en Nederlandse zeelieden bouwden tweehonderd jaar geleden in gevangenissen scheepsmodellen van ivoor. Ze waren gevangen genomen door de Britten die in oorlog waren met het Frankrijk van Napoleon Bonaparte. Om in hun levensonderhoud te voorzien maakten ze modellen van de schepen die ze als zeeman kenden.
Kuilkorvet 1829, foto Maritiem Museum Rotterdam.
Dit model heet de ‘Prins Willem Frederik Hendrik’. Het heeft deze naam gekregen omdat het in 1859 aan deze prins, die beter bekend stond als prins Hendrik de Zeevaarder (1820-1879), geschonken is. Het model is zeer gedetailleerd en mooi gemaakt. Echt een prinsengeschenk. Een kuilkorvet met deze naam heeft echter nooit gevaren.
Kuilkorvet (detail) 1829, foto Maritiem Museum Rotterdam.
Robin Cook, Manipulatie, voor uitzetting. Vandaag nog geen reactie op Bookcrossing.
‘Tweelingboeken’: Overdosis en Manipulatie. Beide van Robin Cook.
Op gezette tijden krijg ik de nieuwsbrief van de website
RechterTie.nl en op 10/04/2013 stond er het verhaal in van
Marco Huysmans die uitgenodigd was voor een symposium
in China over Robert van Gulik en zijn betekenis
voor de Chinese cultuur.
Daarnaast kondigde hij een bibliofiele uitgave aan
van het verhaal The Hot Springs Of Odawara.
Dat ging als volgt:
Nieuwsbrief RechterTie.nl van 10/04/2013.
Odawara
Toen ik bijgekomen was van de schok gevraagd
te zijn als spreker op een conferentie in China,
kreeg ik een ideetje dat de kriebels uit het begin
van deze nieuwsbrief verbond met de conferentie.
Als ik nu eens een mooie uitgave zou
maken van The Hot Springs of Odawara? Of
nog beter, als ik nu eens het Engelse origineel
zou uitgeven in combinatie met een Chinese
vertaling? Dat zou een boekje worden dat je in
twee richtingen kunt lezen (aangenomen dat je
het Chinees machtig bent): Chinees lees je immers
traditioneel van rechts naar links.
Om te beginnen vroeg ik Sunny of zij wist van
een Chinese vertaling. Die was er volgens haar
niet, maar ze bood direct spontaan aan om er
zelf een te maken, in klassiek Chinees met de
traditionele karakters. Dat aanbod greep ik
natuurlijk met beide handen aan, en ik ging
direct enthousiast aan de slag met de rest van
de voorbereidingen. Er moest een layout/bladspiegel
gekozen worden, papiersoorten, lettertypen,
enzovoort. Ik zal u hier niet met de details
vermoeien. Op de website zult u te zijner
tijd kunnen lezen wat de uitgangspunten van
het ontwerp waren en hoe die zijn vertaald in
concrete keuzes.
Eén ding stond bij voorbaat vast: het zou een
boekje worden dat gebonden was op klassieke
Chinese wijze. Al snel vond ik in de buurt een
ambachtelijke boekbinder die zijn vak geleerd
had op de abdij van Berne in Heeswijk. Hij
vond het een interessante uitdaging en kwam
met allerlei uitstekende ideeën voor de uitvoering.
Een echte vakman.
Gisteren was het zover: ik kreeg een mailtje dat
de eerste batch van 160 exemplaren klaar was.
Ik heb twee versies laten maken: een gewone,
met enkelvoudige Chinese binding; en een
luxe, met dubbele omslag en dubbele Chinese
binding. U ziet hieronder plaatjes van de Engelse
voorkant van de luxe editie en de Chinese
voorkant van de gewone versie.
De luxe editie verschijnt in een beperkte oplage
van 50 genummerde en gesigneerde exemplaren,
plus tien exemplaren hors commerce voor
familie en vrienden. Van de normale versie heb
ik voorlopig 100 exemplaren laten inbinden; er
zijn meer exemplaren gedrukt, maar ik wacht
met het inbinden daarvan tot ik beter kan inschatten
of er überhaupt belangstelling is voor
dit boekje. Het inbinden is handwerk en daarom
tamelijk prijzig: het is duurder dan het
drukken!
Maar het resultaat mag er wezen, toch?
Deze week was het dan zover.
Mijn exemplaren zijn gearriveerd.
Ik heb nummer 27 van de 50 genummerde en
gesigneerde exemplaren met dubbele omslag
en dubbele Chinese binding.
Daarnaast heb ik twee versies met enkele omslag
en enkele Chinese binding.
Prachtig verpakt.
De toelichting op de website op het ontwerp
van het boekje gaat als volgt:
Met als zegel het Shou symbol, het symbool voor ‘een lang leven’.
The Hot Springs of Odawara — Ontwerp
Uitgangspunten
Het ontwerp is gebaseerd op de voorliefde van Van Gulik voor de traditie.
Waar een keuze gemaakt moest worden tussen klassiek
en modern is consequent voor klassiek gekozen.
The Hot Springs Of Odawara
Schreefletters in plaats van schreefloze;
traditionele Chinese karakters in plaats van vereenvoudigde;
een strak tekstbeeld gebaseerd op een vaste mathematische verhouding;
een klassiek papier in natuurlijke tinten;
gebonden op traditionele Chinese wijze.
Een Engels-Chinese uitgave van het verhaal.
Pagina-layout
Het ontwerp van The Hot Springs of Odawara
is gebaseerd op het werk van Jan Tschichold.
Hij formuleerde een ontwerp voor “het perfecte boek”,
geheel gebaseerd op de verhouding 2:3.
Opengeslagen is de bladspiegel
zoals Tschichold die bedacht heeft.
Een tekstblok heeft als afmetingen 3″ × 4.5″.
De afmetingen van het boekje (5.5″ × 6.75″)
voldoen ook aan de 2:3-regel mits men
de ruimte voor de binding wegdenkt (1″).
Chinese boekbindtechniek: dubbele binding.
Lettertypen
De Engelse tekst is gezet in 12-punts Adobe Garamond Pro
met een regelafstand van 16pt.
De Chinese tekst is gezet in 12-punts PMingLiU
met een regelafstand van 21pt.
De Chinese tekst is op de klassieke wijze gezet:
van boven naar onder en van rechts naar links.
Alleen het onderschrift bij het plaatje
wordt van links naar rechts gelezen.
Nummer 27 van de serie van 50, gesigneerd door de uitgever Marco Huysmans.
Kleinkapitalen
Op diverse plaatsen is gebruik gemaakt van kleinkapitalen
(small caps) om accenten aan te brengen.
De omslag en de titelpagina zijn geheel in kleinkapitalen gezet.
Verder zijn de eerste paar woorden van elk deel
van de tekst in kleinkapitalen gezet
met een vetgedrukte en vergrote initiaal.
Voorin staat de Engelse uitgave.
Ligaturen
Er is gebruik gemaakt van ligaturen
voor diverse lettercombinaties.
De combinatie van een c en een t
wordt bijvoorbeeld zo weergegeven:
Cijfers
Cijfers zijn gezet in oldstyle figures.
Dit zijn cijfers die niet allemaal even hoog zijn
maar soms uitsteken boven het maaiveld (de letter “m”)
en soms onder de baseline komen.
Ter vergelijking ziet u hieronder eerst de normale cijfers
en dan de oldstyle cijfers in het lettertype van het boekje.
Hier alleen een voorbeeld van de Oldstyle cijfers.
Uitlijning
De uitlijning van de tekst is fully justified.
De tekst is optisch uitgelijnd; dat betekent
dat leestekens soms een stukje in de marge gezet zijn
om de uitlijning voor het menselijke oog beter te laten lijken.
Inspringen
Nieuwe paragrafen springen 24 pt in.
De regelafstand (16 pt) verhoudt zich tot deze indentatie als 2:3.
Achterin (voor Westerse lezers zoals ik) de Chinese uitgave.
Paginanummers
Er zijn geen paginanummers.
Deze keuze houdt verband met het onderwerp
van het essay: het ontbreken van paginanummers
illustreert de continuïteit van de natuur
tegenover de begrensdheid van het menselijke bestaan.
Daarnaast is het essay zo kort
dat het ontbreken van een paginanummering
nauwelijks onthandt.
Het kan immers gemakkelijk (en wat mij betreft bij voorkeur)
in één zitting gelezen worden.
Chinees karakter
Het Chinese karakter dat op de omslag
en enkele andere plaatsen gebruikt is,
is een gestileerde versie van het karakter 寿 (shou)
dat “lang leven” betekent.
Van Gulik gebruikte het voor de uitgave van
Moord op Oudejaarsavond, ’s-Gravenhage 1958.
Papier
Het gebruikte papier is Gmund Savanna.
De omslag is gedrukt op 200-grams Arena Structuros,
voor het binnenwerk is gekozen voor 100-grams Cascara structuros.
Drukker
Het drukwerk is van Drukkerij Zeeland.
Binding
Het boekje is op traditionele Chinese wijze gebonden
door Jos van den Berg
van Handboekbinderij “De Boekenlegger”.
De luxe editie heeft een dubbele omslag en
is met een dubbele steek genaaid.
Een wat pessimistisch aandoende titel die misschien wel het begin
van het stripverhaal goed afdekt maar toch zeker niet het einde.
Dat is namelijk een soort modern happy end.
Het is nog niet happy maar het gaat wel de goede kant op.
Het verhaal is goed maar niet sterk.
Er wordt te veel aan karakterontwikkeling doorgemaakt
in een te beperkt aantal plaatjes.
Daarmee wordt het ongeloofwaardig als je niet oppast.
Hier kan het net.
Scenario: Olivier Jouvray
Tekeningen: Fred Salsedo
Inkleuring: Greg Salsedo
De titel is een aanhaling van een regel uit soort levensfilosofie
van een van de personages in het boek.
Die filosofie gaat als volgt:
“We hebben geen oorlog en geen revolutie,
geen vijanden te bestrijden,
geen ouders om ons tegen af te zetten.
Als je je wilt onderscheiden via een merk schoenen
of een deodorant,
is er altijd wel iemand als de kippen bij
om er een massa-artikel van te maken…
…Die oude fantasie moeten we begraven.
We moeten ons verblijf op aarde
op een andere manier tot een succes maken.
Helden worden we toch nooit.”
De volgende passage vond ik grappig en gaat over India.
De hoofdpersonen willen hun gereserveerde kamer in een hotel in Delhi.
Leuk is de Scarface-achtige poster in de laatste tekening.
Argusvlinder 