Buiten het stadion gaan de activiteiten rond paarden, dromedarissen en ander vee gewoon door. Het is een echte jaarmarkt dus er is ook een kermis, je kunt er gereedschap zien en kopen, er is voorlichting over zaken als gezondheid maar er zijn ook kleine bedrijven die laten zien wat ze doen en kunnen. Natuurlijk worden er ook (sterke) verhalen verteld en herinneringen opgehaald.
En veel handel gedreven.
Even de dromedaris wat bijkleuren.
Op het eerste gezicht is dit een vreemde foto. Is dit een volleybalveld? Nee dit is een stuk van het veld waar een aantal vrouwen de uitwerpselen van dieren verzamelen. Vooral van de dromedarissen. Er is namelijk een organisatie die probeert om met dromedarissen nieuwe manieren van inkomsten te ontwikkelen. Door de verdergaande mechanisatie van het vervoer en de landbouw zijn dromedarissen minder gevraagd en loopt de handel in deze dieren terug en is een evenement als de Pushkar Camel Fair steeds meer in gevaar. Men wil bijvoorbeeld gebruik maken van de haren van de dieren, de huid en ook van de uitwerpselen. Daar kun je papier van maken!
Een gegeven paard kijkt men niet in de bek maar bij een dromedaris doet men dat dus duidelijk wel.
Soms zijn de dromedarissen hele kunstwerken.
Anders wel hun uitrusting.
Ze kunnen zo heel schattig op de foto staan.
Zouden ze hier op of naast een vuilnisbelt staan?
De (potentiële) klanten van deze schoenmaker kijken eerst wat de man allemaal kan en doet.
Deze bakken zijn gevuld met uitwerpselen van de dromedarissen. Dus opletten waar je loopt.
Het wordt nog steeds drukker op de Pushkar Camel Fair.
Argusvlinder 