Stel je voor, het loopt tegen het eind van de middag.
Je bent op de Pushkar Camel Fair.
Deze keer eten we een keer in het restaurant van het
Pushkar Royal Desert Camp.
Daarom is het al wat later en de camel carts zijn er
al niet meer.
Dus je gaat te voet (geen probleem, gewoon een stukje lopen).
Dan zie je het volgende in het veld buiten Pushkar.

In de verte grazen dromedarissen onder begeleiding van hun herders.

Het is best een grote groep. Buiten in het veld groeit blijkbaar voldoende voor de dromedarissen. Op het terrein van de Camel Fair is het kaal en dor. Daar is veel minder te halen voor de dieren.

Het was een fascinerend beeld.

Aan één kant van het Royal Desert Camp stond een omheining van stof.
Een soort van witte muur.
Toen ik er naar toe liep zag ik dat je er tussen de doeken door kon kijken.
Tot mijn verrassing was daar een ander soort van veld:
een veld met steeds op vaste afstand van elkaar een set met wc-pot en douchestang.
Het sanitair was er dus een heel jaar lang en alleen als het nodig was werden
de tenten er over geplaatst.
De flexibele witte muur onttrok het nog niet in gebruik zijnde deel
aan het zicht van de bewoners.

Zo te zien was er nog veel ruimte voor uitbreiding.

Dat brengt me terug bij onze tent en het tentdoek met versiering.

Soms laat je wat spullen achter op een vakantiebestemming. Deze schoenen zijn in Pushkar gebleven.

De volgende keer foto’s van de ochtendwandeling.
Laat ik al vast zeggen: die zijn niet voor mensen met een zwakke maag.