Breda, Cingelstraat.
Ik zal niet gauw de Potkanstraat op de foto zetten maar vanmorgen, met het licht en de mist, leverde het een bijzondere foto op.
Categorie archief: Breda
Het accent van de zon
Tobias en de engel, Mari Andriessen, Breda, Valkenberg, 1972.
Gistermiddag liep ik door het Valkenberg.
Op mijn blog was het beeld Tobias en de engel al eerder te zien.
Het is niet echt verstopt, want het bevindt zich direct
aan een van de grote doorgaande paden van het park.
Maar gisteren wierp de zon een accent op het beeld.
Tobias stond in het licht van de zon.
De engel staat bij dit beeld bescheidener naar achter.
Gisteren trad hij letterlijk uit de stralen van de zon.
Het is niet de engel die het middelpunt is van het verhaal:
het is Tobias die op reis gaat
het is Tobias die de vis vangt
Het is Tobias die met de vis zijn vader heelt.
Misschien is dat de stille boodschap van het verhaal.
Het oudtestamentisch bijbelverhaal begint bij vader Tobit en zijn zoon Tobias. Tobit, oud en blind geworden, heeft in het verleden een kleine schat achtergelaten bij iemand in Medië en stuurt zijn zoon Tobias op pad om die op te halen. Op zijn reis krijgt Tobias gezelschap van de aartsengel Rafaël. Tobias herkent hem echter niet. Rafaël is gestuurd na gebeden van Tobit én van diens vrouw. Met hulp van Rafaël brengt Tobias zijn vaders schat naar huis. Met de gal van een vis die hij samen met Rafaël heeft gevangen, geneest Tobias zijn vaders blindheid. Een deel van de schat wordt als aalmoezen weggegeven.
‘Zet hem erop’-fetisj
Het lijkt erop dat we in Breda te maken hebben met een groepje
mensen die een ‘Zet hem erop fetisj’ hebben.
Ze opereren aan de zuidkant van het centrum:
op de as Karnemelkstraat, Houtmarkt, Oude Vest.
Tijdens de wandeling
Breda, Kasteelplein.
Het begin van de Haagdijk. De maan, zon en straatverlichting.
Herfst.
Dynamiek in de stad….of overlast
Wonen in een stad heeft zo de klassieke afweging van
voor- en nadelen:
toegang tot voorzieningen als bus en trein, winkels,
theater, film, horeca en altijd wel activiteiten;
de voordelen.
Waar de nadelen dan beginnen is ingewikkeld.
Is Carnaval in een stad in het zuiden overlast?
Persoonlijk vind ik van niet. Dat hoort erbij.
Maar een filmpleg die een film gaat maken over
carnaval…..
Dat ligt anders. Is dan de geluids-, stank-,
verkeersoverlast en de vervuiling van de stad,
een gebeurtenis die iets toevoegt voor de bewoners
van een binnenstad?
Het basekamp van de filmploeg op het Kasteelplein in Breda.
Filmlocatie Zattegat (de Schoolstraat).
De vorige film van deze filmploeg leverde heel veel geld op. Zou Breda een deel van de toekomstige recette ontvangen of betalen wij alleen de rekening?
Gisterochtend
Breda, de kop van de Haagdijk vanuit het centrum. Met vuilniswagen.
Nieuweweg, raam-in-raam.
Klaprozen.
Ginnekenstraat.
Voormalig Stadhuis.
Bloemen in oktober
Eerder deze maand was ik verrast mooie gele bloemen
te zien in het perk aan het einde van de Verlengde Mark,
aan de Nieuweweg.
Toen was het mij niet duidelijk of de plant nog in bloei aan het komen was. Het leek er wel op. Een prachtig gezicht.
Deze week was duidelijk te zien dat de plant inderdaad in bloei aan het komen was. Steeds meer mooie bloemen. Dat in oktober. Het weer is best zacht. Maar toch. Helaas zag ik vanmorgen dat de bloemen beschadigd zijn. Iets of iemand heeft een deel van de bloemen er af getrokken. De losse bloemen lagen nog in het perk.
Herfstrood
Breda, Markendaalseweg, rood.
De stad bekijken bij langzaam toenemend licht
Een visuele wandeling langs wat zich toont, verdubbelt en verdwijnt.
Licht als gids
Vanmorgen begon ik mijn wandeling eerder dan anders.
Het is duidelijk dat de herfst in volle omvang om zich heen grijpt.
Doordat de zon later opkomt en eerder ondergaat,
blijft het ’s ochtends langer donker en valt de avond sneller.
Het wordt frisser en in de natuur veranderen de kleuren.
Dus als ik dan in de ochtend net iets vroeger ga wandelen merk ik
dat meteen. Dan ziet alles er anders uit.
Ook de binnenstad van Breda, waar ik doorheen wandel,
toont zich dan in een ander licht.
Je merkt meteen dat de verlichting anders werkt dan zonlicht.
Dat is volgens mij ideaal voor fotografie.
Zonlicht plaatst alles óf in het volle licht, óf in de schaduw.
Natuurlijk vindt je daartussen heel veel nuances maar die zijn
vooral het domein van de traditionele schilderkunst of het
impressionisme.
Kunstlicht is er vooral om ons de weg te wijzen.
Het is dus niet zo krachtig als de zon. Maar juist die ‘beperking’
zorgt ervoor dat andere zaken worden uitgelicht dan overdag.
Dingen die je overdag niet opvallen spelen nu ineens de hoofdrol.
Rommel op straat, vuilniszakken, lelijke kleuren of vormen,
ze lijken te verdwijnen of minder belangrijk te worden.
Een camera, bij mij de camera van mijn telefoon, ziet dat meteen.
Dus besloot ik vanmorgen daar eens extra op te letten en
nam meer dan 20 foto’s die ik in dit bericht met jullie deel.
Koningin Wilhelmina Paviljoen en op de achtergrond de KMA.
Cingelstraat.
Reflectie en uitsnede
Bij het fotograferen let ik extra op lichtbronnen en
de oppervlakken die het licht terugkaatsen.
In de schemering kan het zijn dat een licht juist te sterk is.
Dan probeer ik die uit mijn foto te houden.
Maar soms lukt dat niet of ben ik nog niet zeker hoe het
er uiteindelijk op de foto uit zal komen te zien.
Ik let extra op weerspiegelingen op glas of op het water.
Op een eerdere foto weerspiegelt een lantaarn in de
ruit van een modern gebouw. Niet op de laten tussen de ruiten.
In het oude gebouw rechts zie je een lantaarn (die
niet te zien is) weerspiegelen in een van de ramen.
De weerspiegeling toont een witte gevel met weer een raam.
Er is een foto waarvan ik twee versies laat zien hieronder.
De eerste foto laat zien hoe ik de foto gemaakt heb.
Originele, volledige foto. Cingelstraat. Inrijpoort van het Huis van Brecht.
Op die foto krijgen de deur links en de lichtbron linksboven
te veel accent. Eigenlijk zou ik ook liever de steigers niet op
de foto willen zien. Maar dan moet ik misschien een paar weken
wachten want ze zijn net geplaatst.
Natuurlijk leveren de buizen van de steigers ook reflecties op.
Daarom verdwijnen ze niet allemaal uit het uiteindelijke resultaat.
Door een kleinere uitsnede komt het tegenlicht in de poort
beter tot zijn recht, en krijgt het licht
op de kinderkopjes meer nadruk.
Waarschijnlijk valt het jaartal 1792 (boven de deur,
in de timpaan) ook meer op.
De uitsnede van de eerdere foto. Deze beschouw ik als het echte resultaat.
Het maken van een uitsnede stelt je dus in staat om die
delen van de foto te kiezen waarmee je het verhaal wilt vertellen.
Breda, de Schoolstraat.
Spanjaardsgat.
Hoek Kraanstraat – Vismarktstraat.
De Vismarkt.
Vismarktstraat en Grote Kerk.
De Haven.
Het begin van de Haagdijk.
De Haven die achteraan nog donker is maar waar op de voorgrond het licht dat tussen de wolken door op het water reflecteert.
Tolbrug.
De Verlengde Mark tussen de Nieuwe Weg (links) en de Markendaalseweg (rechts).
St. Janstraat.
Grote Markt Zuid.
Grote Markt met tussen de bomen het standbeeld Judith op een pilaar. Ik ben zo gaan staan dat het licht deels achter het hoofd van Judith ‘verdwijnt’.
Lange Brugstraat.
Het begin van het Stadserf vanaf de Grote Markt.
Afwezigheid en stilte
Op mijn foto’s zie je weinig mensen. Natuurlijk is het
op een donderdagochtend rustiger in de binnenstad
dan op zaterdagmiddag. Dus er zijn minder mensen.
Ik wacht bewust, zodat er minder auto’s of mensen
in beeld verschijnen.
Mijn foto’s moeten een ander verhaal van de stad vertellen
dan het beeld dat overdag ontstaat.
De foto’s van vanochtend tonen niet alleen andere accenten,
maar ook hoe snel het ochtendlicht verandert —
en hoe stil de stad kan zijn.
Roestige brommer duikt op bij kunsttentoonstelling: sabotage of spontane kunst?
BREDA – Bezoekers van de tentoonstelling Futura Botanica in de Nieuwe Veste keken vreemd op toen er plots een roestige brommer opdook tussen de futuristische kunstwerken. Het voertuig, een deelscooter van Felyx, stond pal naast een installatie van kunstenaar Merlijn Toby.
Volgens de folder – een A5-harmonica met zes zijdes – reageert Toby’s werk op de aanwezigheid van het lichaam door het verschil in elektrische lading op te vangen. “Het werk beweegt, resoneert en lijkt een eigen leven te leiden,” staat er. In de praktijk bleef het object stil. Snoeren liepen langs takachtige elementen naar platte bakken, waarvan de functie niet direct duidelijk was. “Ik zag geen beweging, hoorde niets,” zegt een bezoeker. “Maar misschien moet je het voelen in plaats van zien.”
Geen officiële toevoeging
De brommer is niet opgenomen in de folder. Toch hangt er een QR-code aan het stuur, die leidt naar een website over ‘Metaalflora’—een onbekend project van een performancekunstenaar die zichzelf Rostflora noemt. Op de site staan profielen van roestige fietsen en scooters, met Latijnse namen en beschrijvingen alsof het planten zijn.
Van ongeroest naar geroest
Volgens bronnen in de kunstscene is de brommer niet zomaar geplaatst, maar onderworpen aan een proces van gecontroleerde verwaarlozing. De performance zou hebben bestaan uit het blootstellen van het voertuig aan singelwater, compost, en stadsverkeer—een soort stedelijke groeicyclus. “Roest is bloei,” staat op de website van Rostflora.
Meerdere stadia van mutatie?
Op de kade bij de Nieuwe Veste staan inmiddels ten minste vier roestige fietsen en de deelscooter, bedekt met modder en oxidatie. Daarnaast hangen er enkele fietsen in het hek die niet verroest zijn, maar mogelijk toch deel uitmaken van het experiment. Volgens kenners zou dit kunnen wijzen op een gestage groeicyclus: van ongeroest naar geroest, van functioneel naar fossiel. “Het lijkt alsof sommige voertuigen nog in het kiemstadium verkeren,” zegt een voorbijganger. “Alsof ze wachten op hun beurt.”
Waarom op de Nieuwe Prinsenkade?
De locatie wordt gezien als een overgangszone tussen kunst en infrastructuur. “Het is een uitzetting,” zegt een anonieme bron. “Net als jonge planten die je na het kiemen buiten zet.”
Geen aangifte gedaan
Er is geen schade gemeld en er is geen aangifte gedaan. De brommer is niet geregistreerd als gestolen. De politie is op de hoogte, maar ziet geen reden tot actie. “Zolang het geen gevaar oplevert, laten we het aan de kunstwereld,” aldus een woordvoerder.
Tentoonstelling loopt nog tot eind oktober.
Of de brommer blijft staan, is nog niet beslist. Of het experiment inmiddels is afgerond, ook niet.
Fotobijschrift: Aan de Nieuwe Prinsenkade, net buiten het centrum van Breda en vlak bij de Nieuwe Veste (bibliotheek en muziekschool), zijn meerdere exemplaren van het Metaalflora-project te zien. Van rechts naar links: Velociflora oxidata F1 t/m F4 (volgroeid, met radiale oxidatie en bastachtige textuur), Scooteria urbana (Felyx-exemplaar, met modderpatina en beginnende roestvorming), en daarachter, in het hek, enkele hangende exemplaren van Velociflora juvenilis—nog niet verroest, mogelijk in kiemstadium. Volgens kunstenaar Rostflora betreft het een stedelijke groeicyclus waarin voertuigen muteren tot botanische entiteiten. De exacte grenzen van het experiment blijven onduidelijk.
Voor verdere unformatie:
Een balk in het oog, een gat in de muur
Kortgeleden zag ik plots grote H-balken uit de muur van
het voormalige PTT-gebouw in het centrum van Breda steken.
Toen maakte ik een eerste foto.
Het was bij de oude ingang van het postkantoor.
Later is het nog de ingang van een meubelwinkel geweest.
Geen idee wat de plannen met deze ingang zijn maar
het leek mij wel wat laat om deze balken in de
constructie aan te brengen?
Het gebouw lijkt aan de buitenkant verder helemaal gereed.
Een tijdje later kreeg ik nog een betere kans om de
toegang te fotograferen maar toen ik later de foto zag
was het de kleur van de foto die me verwonderde.
Bij het maken van de foto was me dat helemaal niet
opgevallen maar het is daardoor wel wat meer geworden
dan een foto van een gat in de muur.
Voorbereidingen Singelloop zijn begonnen
Op het Kasteelplein in Breda was vanmorgen te zien dat de voorbereidingen voor de Singelloop zijn begonnen.
Over Klimaat en Toeval
Tijdens een ochtendwandeling door het centrum van Breda
viel mijn oog op het dak van De Kleine Wereld.
Het dak, normaal rood en robuust, was bedekt met een dunne laag wit.
Een onverwachte transformatie van het stedelijk landschap.
Zou dat nou stuifsneeuw zijn? Het is nog geen oktober…
Breda, Grote Markt, het dak van De Kleine Wereld tijdens mijn ochtendwandeling.
Wat betekent zo’n beeld?
Is het toeval, een lokale verstoring, een atmosferisch incident?
Of is het een echo van iets groters:
een wereld waarin de grenzen tussen natuur
en menselijk handelen vervagen?
De gedachte aan klimaatverandering dringt zich op,
niet als stelling, maar als iets dat zich aandient.
We leven in een tijd waarin het weer niet meer vanzelfsprekend is,
waarin seizoenen verschuiven en patronen vervagen.
De aarde warmt op, zeggen de cijfers.
Maar wat betekent dat voor een dak in Breda,
voor een ochtendwandeling, voor een dunne laag wit dat zich
gedraagt als sneeuw?
Misschien is dit geen bewijs.
Misschien is het een suggestie.
Een moment waarin de wereld zich anders toont,
waarin het vertrouwde een ander gezicht krijgt.
De naam De Kleine Wereld versterkt dat gevoel: alsof hier,
op deze plek, een miniatuurklimaat ontstaat.
Een ritueel van toevalligheid en verandering.
Dit beeld van onze kleine wereld, die besneeuwd is geraakt in september…
Is het een waarschuwing? Een aanwijzing?
Een vergissing van de elementen?
Misschien is het niets. Misschien is het alles.
Breda Barst vleit zich neer II
Deze traktor scheurde vanochtend door de binnenstad, over het Kasteelplein, richting Valkenberg. Een soort Breda Barst goes trekkertrek?
Grote Kerk Breda
Breda Barst vleit zich neer
Voor lezers die in de titel een kleine cynische ondertoon
bespeuren kan ik zeggen dat ze gelijk hebben.
Met veel geweld wordt het Valkenberg in beslag genomen.
Breda, Kasteelplein met zicht op het Valkenberg en zwaar vervoer.
Werk aan de Grote Kerk
Vanmorgen werden nieuwe stukken geboorde/gehakte stukken
steen aangevoerd en opgetakeld bij de Grote Kerk.
Het werk heeft naar mijn indruk lang stilgelegen op
de bouwplaats.
Tot vanmorgen 1 september, vast geen toeval.
BUT Filmfestival
Breda, Veemarktstraat.
Foto’s van 2 wandelingen
Regelmatige bezoekers van mijn blog weten dat ik iedere dag
een of meerdere wandelingen maak. Meestal in het centrum van Breda.
Valt er me iets op dan maak ik meteen een foto.
Gisteren en vandaag heb ik wat foto’s gemaakt en die laat
ik je vandaag zien.
Regendruppels op een plant op een terras aan de Oude Vest in Breda. De druppels gedragen zich als vergrootglazen.
Het terras.
Zicht op de Markendaalseweg, Haagdijk en Tolbrug in Breda (Verlengde Mark)
Wat doen die rode lichtjes aan de Markendaalseweg?
Een putdeksel als klein avontuurlijk kunstwerk
Een paar dagen geleden viel mijn oog op iets bijzonders:
een afwijkende putdeksel.
Maar ik liep door zonder er goed naar te kijken.
Vanmorgen was ik vroeger op dan anders en daardoor had ik meer tijd.
Hij viel weer op.
De putdeksel is inderdaad anders dan de andere in Breda.
De deksel markeert het hoogste punt van Breda:
5.21 boven NAP.
Ik wist wel dat de markt hoger ligt dan de straten er om heen,
maar hoogste punt van Breda?
Deze putdeksel maakte het voor mij een soort van nieuw hoogtepunt.
De put is uitgevoerd als een soort van gestileerde kompasroos.
De putdeksel laat duidelijk een cirkelvormige, decoratieve structuur zien
met windrichtingen en straatnamen die als stralen naar buiten wijzen
In de ringen van het kompas staan teksten, van buiten naar binnen:
Halstraat – Ridderstraat – Grote Markt – St Jansstraat
U staat nu bij het hoogste punt van Breda
5.21 boven NAP
Je vindt de werkelijke straten ook als je in het verlengde
van het centrum van het kompas en de naam kijkt.
Dus de put wijst je de weg.
Jammer is dat er één straatnaam verkeerd gespeld staat.
Het is de St. Janstraat en niet St Jansstraat.
Maar verdwalen zul je er niet door.
Als je op de put staat dan zie je de straten ook aflopen.
Vooral bij de Halstraat en Ridderstraat valt dit meteen op.
Het is niet zomaar een putdeksel, maar een klein avontuurlijk kunstwerk
dat je uitnodigt om stil te staan en om je heen te kijken.
Maar als je hem wilt zien naar aanleiding van dit verhaal, dan
is de putdeksel ook een puzzel. Waar denk je dat je hem kunt zien?
Durf jij hem te vinden?
Argusvlinder 