Tagarchief: Oscar

Coronafilms

Posted on by

Even de administratie bijwerken.

Vanavond gaan we kijken naar deel 1 van
La Meglio Gioventù.

De afgelopen weken hebben we een hele reeks films gezien.
In volgorde van kijken te beginnen met meest recent:
The Marksman, Liam Neeson: **
Made in Italy, Liam Neeson: ***
The Usual Suspects, met Kevin Spacey: **** (Oscar)
The Sound of Philadelphia, Matthias Schoenaerts, *
Mary Queen of Scots. Bij nader inziens al een keer gezien,
Saoirse Ronan, Margot Robbie: ****
The Man Who Knew Infinity, Dev Patel, Jeremy Irons: ***
Murder by Numbers, Sandra Bullock, Ryan Gosling: ****
The Little Things, Denzel Washington, Rami Malek: ****
Midnight’s Children, Salman Rushdie (screenplay): ***

Levert altijd een reeks mooie posters op.

FilmMidnight'sChildren

Midnight’s Children, Salman Rushdie. Verhaal is bij vlagen heel goed. Misschien als film iets té lang.

FilmTheMarksmaLiamNeeson

Moderne thematiek maar Neeson kan beter. The Marksman, Liam Neeson.

FilmTheUsualSuspectsKevinSpacey

Je mag na #MeToo Kevin Spacey niet meer goed vinden maar in deze film is hij goed. Daar kreeg hij dan ook een Oscar voor. The Usual Suspects met onder andere Kevin Spacey.

FilmTheManWhoKnewInfinityDevPatelJeremyIrons

Twee goede acteurs in een biografie die beter had gemoeten. The Man Who Knew Infinity, Dev Patel, Jeremy Irons.

FilmTheLittleThingsDenzelWashingtonRamiMalek

Een goede Denzel Washington. The Little Things, Denzel Washington, Rami Malek.

FilmMurderByNumbersSandraBullockRyanGosling

Murder by Numbers, Sandra Bullock, Ryan Gosling.

Coronafilm

Posted on by

Sam Mendes maakte eerder grote films maar deze film: 1917,
viel mij niet mee.
Winnaar van 3 Oscars: Cinematography, Visual Effects
en Sound Mixing. Drie heel ‘technische’ Oscars.
Tegelijk is het voor Mendes waarschijnlijk een heel
persoonlijke film. Het verhaal van de film is
gebaseerd op ervaringen van zijn grootvader.
Natuurlijk heeft de film spannende momenten en passeren
er veel verschrikkelijke zaken.
Maar echt emotioneren doet de film niet.

SamMendes1917OscarVoorCinematographyVisualEffectsEnSoundMixing

Sam Mendes, 1917.

Op IMDB staat een uitspraak over Sam Mendes en Paths of Glory (1957)
door Stanley Kubrick met in de hoofdrol Kirk Douglas.
Een andere, veel betere film over de Eerste Wereldoorlog.
Dus als je kunt kiezen…….

**

Nog parasieten gezien?

Posted on by

Zeker!
Afgelopen weekend zagen we nog een Occar-winnende film:
Parasite. Een film gemaakt door Bong Joon Ho.
Parasite is een Zuid-Koreaanse tragikomische film.
Veel films uit Zuid-Korea heb ik nog niet gezien, misschien
is dit wel de eerste.
Maar hij is zeer de moeite waard.
Er is ook veel erkenning voor de film zoals onder andere
blijkt uit de vier Oscars die de film won:
Best Picture, Best Director, Best Original Screenplay
en Best International Feature Film.
De film komt vooral door het verhaal goed tot zijn recht.
Niet dat er geen goed acteerwerk te zien is maar dat
is niet datgene wat bij je blijft.
Wat bij blijft zijn de verhalen van oplichting, de oplichter
die wordt opgelicht, de karikaturen van arm en rijk.
De bizarre situaties.

ParasiteBongJoonHo

Parasite de film van de Zuid-Koreaanse filmmaker Bong Joon Ho.

****

Black lives matter in 1962

Posted on by

Een coronafilm uit 1962 blijkt een black lives matter film
avant la lettre te zijn.
Gregory Peck speelt een advocaat in het zuiden van de
Verenigde Staten waar hij een zwarte man verdedigt die
ten onrechte wordt beschuldigd.
De productie is van Alan J. Pakula.
Niet iedereen was bij de ontvangst blij met het einde
van de film. Maar die is juist sterk.
Zonder het einde is de film te rechtlijnig: goede blanke
man verdedigt zwarte man in een blanke gemeenschap.
In de samenvatting van de film op een film website lees je bijvoorbeeld:

Atticus Finch, a lawyer in the Depression-era South, defends a black man against an undeserved rape charge, and his children against prejudice.

Het einde van de film dwingt diezelfde advocaat om
compassie te hebben met een naar binnen gekeerde, kinderlijke,
blanke, volwassen man.
Daardoor gaat de film niet alleen over racisme maar ook over
nep nieuws en vooroordelen.

Het boek waarop de film is gebaseerd is van Harper Lee
die won in 1961 met dit boek de Pulitzerprijs.
Gregory Peck won de Oscar voor Best Actor in a Leading Role.
In totaal kreeg de film 3 Oscars.
De rol van de kinderlijke man werd gespeeld door Robert Duvall.
En hoe!

Een ‘mockingbird’ is een vogel met de naam Mimus polyglottos
of in de Nederlandse vertaling spotlijster.
Dat is een beetje vreemde vertaling. Want de vogel spot niet
zo zeer met andere vogels, hij imiteert hen.
In de film komt dat terug als de vogel als voorbeeld genomen wordt
van iets dat je nooit zult doden omdat hij niets en niemand kwaad
doet en alleen plezier geeft aan anderen.

AlanJPakulaToKillAMockingbird1962HarperLeeGregoryPeckRobertDuvall

To kill a Mockingbird uit 1962 naar het boek van Harper Lee met in de hoofdrollen onder andere Gregory Peck en Robert Duvall.

Het was al even geleden dat je iets van een coronafilm voorbij
zag komen op mijn blog.
Dat komt omdat we net begonnen zijn aan de The Sopranos.
Dat gaat even duren.

Coronafilm: The Departed

Posted on by

TheDepartedLeonardoDiCaprioMattDamonJackNicholsonMartinScorcese

De afgelopen weken was de film op de Nederlandse televisie maar wij keken deze knap geschreven film op DVD. De regisseur is Martin Scorsese.

De hoofdrolspelers in deze knap geconstrueerde film zijn onder andere
Leonardo DiCaprio, Matt Damon en Jack Nicholson.
Daarnaast zien we bijvoorbeeld nog Martin Sheen.
Verantwoordelijk voor het script is William Monahan. Die schreef dit
op basis van een verhaal dat eerder geschreven was door Alan Mak
en Felix Chong. Die heren ken ik allemaal niet maar wat hier zo knap is,
is dat de film vanuit meerdere perspectieven verstrengeld is, maar
dat het niet als gemaakt of kunstmatig overkomt.
Dat is knap.

De film leverde vier Oscars op:

Best Motion Picture of the Year: Graham King
Best Achievement in Directing: Martin Scorsese
Best Writing, Adapted Screenplay: William Monahan
Best Achievement in Film Editing: Thelma Schoonmaker

Graham King zegt natuurlijk niemand iets.
Thelma Schoonmaker ken ik ook niet maar voor een Algerijnse
heeft ze een erg Nederlandse achternaam.

****

De inspiratie voor Indiana Jones

Posted on by

Dat zou Spielberg gezegd hebben over Humphrey Bogart
in zijn rol van Dobbs in The Treasure of the Sierra Madre.
Hoofdrol Humphrey Bogart, regie John Huston.
De vader van John Huston (Walter Huston) speelde ook in
deze film en won één van de drie Oscars voor deze film.

Best Actor in a Supporting Role: Walter Huston
Best Director: John Huston
Best Writing, Screenplay: John Huston

TheTreadureOfTheSierraMadreHumphreyBogartJohnHuston

De film uit 1948 is nog steeds goed aan te zien. The Treasure of the Sierra Madre.

****

And the Oscar goes to Michael Curtiz, Humphrey Bogart and one for Claude Rains

Posted on by

Afgelopen weekend zagen we twee films.
De eerste won meerdere Oscars en is gemaakt in 1942.

CasablancaMichaelCurtizHumphreyBogartIngredBergmanClaudeRainsPeterLorre

Casablanca onder regie van Michael Curtiz met in de belangrijke rollen Humphrey Bogart, Ingrid Bergman, Claude Rains, Peter Lorre en Dooley Wilson (als de zanger en pianist Sam).

Het verhaal is eigenlijk eenvoudig.
De nazi’s zijn overduidelijk de slechteriken.
Wat prachtig is aan de film, zijn de mooie zwart/wit
close-ups, vooral aan het eind van de film.

Bogart en Bergman zijn fantastisch om te zien.
Play it again, Sam
(de tekst die iedereen kent maar die niet in de film voorkomt).

*****

The Last Emporer

Posted on by

TheLastEmperorPuYiBernardoBertolucciPeterO'TooleOscarVittorioStoraroRyuichiSakamotoDavidByrneCongSu

Iedere keer als ik deze film zie denk ik: de film is beter dan ik dacht.

Toegegeven, ik zie graag films van Bernardo Bertolucci.
Daarnaast heb ik ooit een hele dag rondgezworven in de Verboden Stad.
Het knappe is dat de film al dat exotische geeft wat je verwacht
van een film over The Forbidden City maar tegelijk een indruk van het
leven geeft van een tragische figuur: Puyi.
Hij kan er niets aan doen dat hij keizer van China wordt en op 12 februari 1912
werd hij gedwongen afstand te doen van de troon.
Een verwend kereltje.
Eigenlijk is het keizerschap voor hem een gevangenis. Het echte leven vindt
buiten de muren plaats. Op het moment dat hij keizer wordt
stelt het keizerrijk al niets meer voor: anderen maken de dienst uit.
Maar die wereld, daar in het voor ons verre oosten, daar hebben wij
weinig beeld bij. We hebben geen idee wat zich daar afspeelde en
wat de rol van Japan daarbij was.
Om nog maar te zwijgen over de Communistische Partij en Mao.
Daar geeft Bertolucci ook maar wat hints van, niet meer.
Maar het is geen biografie, het is een film.
Die is erg geslaagd.
De muziek van Ryuichi Sakamoto, David Byrne en Cong Su verdient
extra vermelding.

****

Around the world in 80 days

Posted on by

Een film barstensvol met sterren tegen een exotische
achtergrond van een veranderende wereld.
Vol met clichés over landen, maar prettig entertainment.

AroundTheWorldIn80DaysDavidNivenCantinflasShirleyMacLaineCharlesBoyerCharlesCoburnNoëlCowardMarleneDietrichFernandelJohnGielgudTrevorHowardBusterKeatonPeterLorreRobertMorleyFrankSinatraRedSkelton

Een selectie uit de sterren: David Niven, Cantinflas, Shirley MacLaine, Charles Boyer, Charles Coburn, Noël Coward, Marlene Dietrich, Fernandel, John Gielgud, Trevor Howard, Buster Keaton, Peter Lorre, Robert Morley, Frank Sinatra, Red Skelton.

MarleneDietrichDavidNivenFrankSinatraAroundTheWorldIn80Days1956

Een geposeerde foto met David Niven, Marlene Dietrich en Frank Sinatra. De film is uit 1956 en bijna helemaal in studio’s opgenomen.

Indochine

Posted on by

De film waar we het afgelopen weekend met veel plezier naar
hebben gekeken is Indochine uit 1992.
Een ingewikkelde relatie die daardoor uiteen valt
staat symbool voor de relatie van de landen van Indochina
(Vietnam, Cambodja, Laos enz) met Frankrijk, die ook uiteen valt.
Dat gefilmd tegen prachtige landschappen en in prachtige gebouwen.
Met acteurs die kleding uit de jaren 1930 dragen en een
van de grote diva’s van het witte doek in de hoofdrol:
Catherine Deneuve.

IndochineCatherineDeneuveLinhDanPham1992

De hoes van de DVD. Met een gevoel van heimwee hebben we er naar gekeken waarbij het meer om een algemeen gevoel ging dan om terugdenken aan specifieke plaatsen. Van de plaatsen in de film hebben we alleen Saigon (Ho Chi Minh-stad) bezocht.

IndochineCatherineDeneuveAndLinhDanPham1992

Deze foto uit Indochine toont de schoonheid van de film: Catherine Deneuve en Linh Dan Pham in 1992. De film won de titel van de Beste Buitenlandse Film bij de Oscars.

****

Gezien: Three Billboards Outside Ebbing, Missouri

Posted on by

1996-98AccuSoftIncFrancesMcDormandThreeBillboardsOutsideEbbingMissouri2017

Frances McDormand in Three Billboards Outside Ebbing, Missouri.

Dit is een goede film.
Niet zo speciaal als de Oscars en andere onderscheidingen doen geloven,
maar een goede film.

Wat mij aansprak is dat de film een hele reeks van vormen van discriminatie
laat passeren: sekse, ras, seksuele geaardheid en lichamelijke verschillen.
En die overtuigend afwijst.

‘Zwarten martelen’ wordt regelmatig genoemd als een activiteit van de politie.
Vrouwen zijn lustobjecten.
Homoseksuelen worden in elkaar geslagen.
Dwergen zijn een circusattractie.

Deze thema’s zijn redelijk levensecht in het verhaal verweven.
De film is een echte schrijversfilm en niet zozeer een acteursfilm.

De film heeft een open en pessimistisch einde want het zou zo maar
kunnen dat de ‘slachtoffers’ dezelfde methodes gaan hanteren als de daders.

Op sommige momenten zijn de ‘zetten op het schaakbord’, de wendingen in de
film, minder levensecht. Wel erg slim in elkaar gestoken.
Maar een echt goede film heeft dit soort wendingen en zorgt ervoor
dat die levensecht overkomen.
Als ze niet levensecht overkomen dan gaat de film over in een ervaring
zoals bij een opera: mooie beelden, goede muziek, goede thema’s
maar gekunsteld.
Dus hulde aan Martin McDonagh, de schrijver!

Oscar:
Best Performance by an Actress in a Leading Role * Frances McDormand
Best Performance by an Actor in a Supporting Role * Sam Rockwell

Golden Globe:
Best Motion Picture – Drama
Best Screenplay – Motion Picture * Martin McDonagh
Best Performance by an Actress in a Motion Picture – Drama * Frances McDormand
Best Performance by an Actor in a Supporting Role in a Motion Picture * Sam Rockwell

Bafta:
Best Leading Actress * Frances McDormand
Best Screenplay (Original) * Martin McDonagh
Best Film * Graham Broadbent, Peter Czernin, Martin McDonagh
Best Supporting Actor * Sam Rockwell
Outstanding British Film of the Year * Martin McDonagh, Graham Broadbent, Peter Czernin

****

Gezien: The Mummy

Posted on by

photo WP_20170616_003TheMummyTomCruiseRusselCrowe.jpg

Dat is wel wat anders dan de films waarvan ik anders verslag doe als ik ze gezien heb. Tom Cruise en Russel Crowe, ver onder hun kunnen als acteur, in een snabbel die waarschijnlijk veel geld voor hen oplevert.

Er is niets mis met deze 3D-film.
Het verhaal is niet echt origineel.
Vooral de opbouw van het het begin doet me denken aan
Indiana Jones. Ook het geluid.
De manier waarop het in beeld wordt gebracht (kostuums,
omgeving, voorwerpen, enz.) heeft wat gekost.
Goed vermaak.
Niet bij nadenken.
Geen Oscars.

A hologram for a king

Posted on by

Tom Hanks speelt goed in A Hologram for a King.

photo WP_20160624_010AHologramForAKingTomHanks.jpg

A hologram for a king met Tom Hanks, grappig, overtuigend, beetje snel einde.

De Filmkrant maakt er weer iets heeeel diepzinnigs van.
Dat mag van mij maar ik vond het gewoon een overtuigende film
die bij vlagen heel grappig is.
Wat bij een aantal films de afgelopen weken maar niet lukte,
lukt hier wel: de magie slaat toe.

Hanks in Saoedi-Arabië is geloofwaardig.
Die aparte sfeer die je beleeft in een vreemd land waar je niemand kent
en waar je dus heel erg vanuit je eigen zelf de wereld tegemoet treedt,
sprak me erg aan.
Als je in zo’n situatie bent kun je je maar het best open stellen
voor locale gebruiken en die proberen te begrijpen.
Vasthouden aan je eigen wereldbeeld helpt dan niet zo veel.
Als je dat doet dan ontdek je dat mensen helemaal niet zo verschillend zijn.
Hun cultuur en gebruiken misschien wel, maar in de kern verschillen
we niet zo veel.
Die instelling levert een sfeer op waarbij je tastend in de wereld
rondkijkt, een instelling die ontwapenend werkt.

Als een kind kijkt Hanks rond en schakelt soms terug naar zijn rol als
(voormalig) succesvol verkoper die de problemen wel even te lijf zal gaan.
Af en toe kijkt hij een heel klein beetje achter (letterlijk) de
coulissen van het land en de cultuur. Nooit lang.
Mekka, Filipino die het werk doen en in armoedige omstandigheden leven,
vrouwen zonder rechten, geen vrijheid voor de inwoners, alcohol in
overvloed verkrijgbaar mits je over de goede contacten beschikt, enz.

Toch vindt hij er zijn weg.
Ik vond het zo overtuigend dat het einde me overviel. Het had voor mij
nog wel wat langer mogen duren maar plotseling was de film voorbij,
gingen de lichten aan en was de magie weer weg.
Geen Oscar maar wel een heel leuke avond.

Gezien: Alex van Warmerdam, Schneider vs Bax

Posted on by

Ik denk (ik heb het niet bijgehouden)
dat dit de eerste Nederlandse film is die ik sinds
Max Havelaar (1976) gezien heb.

De Nederlandse films die ik in tussen liggende tijd wel gezien heb
(via TV) of waarvan ik trailers gezien heb, komen bij mij
altijd over als amateuristisch gemaakt en slecht gespeeld.
Nooit soepel bewegende acteurs die een zijn met hun rol,
maar altijd matig toneelspelende mensen die gedwongen zijn
om iets te spelen voor de camera.

Op de website ‘Top10-lijstjes’ staat de volgende top 10:

01: Soldaat van Oranje
02: Zwartboek
03: Spoorloos
04: Simon
05: Turks Fruit
06: Flodder
07: Komt een vrouw bij de dokter
08: Het leven uit een dag
09: Gooische vrouwen
10: De lift

Kortom: de Tweede Wereldoorlog en veel plat vermaak.

Omdat ik niet eerder een film van Alex van Warmerdam had gezien
en ik het gevoel had dat de verhalen die hij verfilmd origineel zijn,
ben ik toch maar eens naar Schneider vs Bax gegaan.
Daar heb ik een goed gevoel aan overgehouden.
De film is leuk, bij vlagen geheimzinnig en met een bijzonder einde.

photo WP_20150529_006VanWarmerdamSchneiderVsBax.jpg

Niet dat we de film nu meteen naar de Oscars moeten insturen.
Doordat heel veel dingen open blijven, niet verklaard,
onstaat ook een apart soort oppervlakkigheid in de film.
De acteurs doen alsof wat ze meemaken normaal is maar
dat zijn hun avonturen echt niet.
Dat levert een bijzondere sfeer op die nog wordt ondersteund
door het bijzondere landschap en de manier waarop
de beelden gemaakt zijn. Soms doet het landschap
je meer denken aan een moeras in het zuiden van Amerika dan
aan het Nederlandse polderlandschap.
Waarschijnlijk is de film ook niet bedoeld om diepzinnig te zijn
en daardoor ontstaat die oppervlakkige, ongemakkelijke sfeer
die schuurt. Intussen gaat het verhaal door. Knap. Heel knap.

photo WP_20150529_007VanWarmerdamSchneiderVsBax.jpg

12 years a slave

Posted on by

photo FrancoisDuhamel12YearsASlave.jpg

Francois Duhamel, 12 years a slave. Verhaal van een ontvoerde Noord-Amerikaan die 12 jaar als slaaf gehouden wordt in het zuiden van de Verenigde Staten.

Gezien afgelopen vrijdagavond.

Het verhaal is een verhaal dat vertelt moet worden.
Het gaat om onrecht aangedaan aan 1 man maar tegelijkertijd
geeft het een beeld van de verwerpelijke praktijk van het houden van slaven.
Het is een dondere bladzijde uit de Amerikaanse geschiedenis, zeg maar
een donker hoofdstuk. En niet alleen van de Amerikaanse geschiedenis.
De westerse mogendheden van die tijd, waaronder Nederland,
werkten hard mee aan deze praktijken.

Maar een goed verhaal maakt nog geen goede film.
Naar mijn gevoel leent het verhaal zich niet zo voor een film.
Daarvoor gebeurt er te weinig.
De film is met zorg gemaakt en het resultaat is onderhoudend.
Een Oscarregen zou onterecht zijn geweest.

Neem de rol van Brad Pitt.
Hoewel belangrijk in de film,
door zijn toedoen verandert het leven van de hoofdpersoon definitief,
is de rol krap in tijd bemeten.
Daardoor wordt onduidelijk wat de persoon daar, op dat moment precies doet.
Hoe hij er komt. Wat zijn relatie met de andere personages in de film is.

Voor het algemene verhaal over Slavernij is de rol ook van geen belang.
Voor het persoonlijke verhaal wel.
De regiseur is er niet op een goede manier uitgekomen
om de rol een goede plaats te geven.

De film is goed, een beetje lang, ga er naat kijken
maar de oscars hadden naar ‘Wolf of Wall Street’ gemoeten.

Gezien: The Artist

Posted on by

Afgelopen vrijdag ben ik gaan kijken naar The Artist.
De Franse zwart-wit film die net 5 Oscars heeft gewonnen.
De competitie heb ik niet gezien maar 5 Oscars lijkt me overdreven.

Om te beginnen is het geen origineel verhaal.
Dat hoeft natuurlijk geen probleem te zijn.
Maar als je het nodig vind een remake te maken moet je wel iets
te bieden hebben. Iets wat in een vorige verfilming niet aan de orde kwam.
Ik heb het niet kunnen ontdekken.
Sterker nog: ‘A Star is born’ is naar mijn gevoel beter uitgewerkt.
Veel genuanceerder, overtuigender.

Dan de acteurs.
Jammer genoeg voor The Artist zijn Judy Garland en James Mason
ijzersterk in ‘A Star is born’.
Hun relatie is levenecht.
Hun compasie en gedragingen overtuigend.
Jean Dujardin en Bxe9rxe9nice Bejo spatten niet echt van het doek.
Bxe9rxe9nice Bejo is van de twee nog het best.
John Goodman treft het niet met zijn rollen.

De film valt in twee delen uiteen:
de jaren ’20 films en het documentaire deel:
het leven van de acteurs in dezelfde jaren ’20.
De jaren ’20 films zijn een karikatuur van de werkelijke zwart/wit films.
Natuurlijk zijn er veel zwart/wit films waarin overacteren
aan de orde van de dag is.
Maar dat probleem wordt bijvoorbeeld in ‘Singing in the rain’
veel beter uitgebuit.
Daarnaast zijn de echt goede zwart/wit films helemaal niet
overgeacteerd. In geslaagde films worden wel degelijk emoties
overtuigend gespeeld. Kijk maar eens naar Chaplin in The Kid.

Sommige beelden zijn goed. De openingssequence waarin je niet goed weet
wat je ziet: de jaren ’20 zwart/wit film of de ‘documentaire’.
Het orkest dat de filmmuziek speelt in de bioscoop, de toeschouwers,
de acteurs achter en op het scherm. Goed gedaan.
Leuke rolletje voor Malcolm McDowell.

Waarom in zwart/wit, en stom?
Het werkt niet.
Sommige van de visuele grappen zijn redelijk, maar niet verpletterend.
Ze worden zwaar overschat.
De scene op de trap, het horen, zien en zwijgen beeldje,
de weerspiegeling voor een etalage met een rokkostuum.
Veel spiegels maar kijk eens naar ‘The Sheltering Sky’ van Bernardo Bertolucci.
Dan zie je wat je daar in een film mee kunt.

Het waren een aangename 100 minuten, maar 5 Oscars?
Nee.