Francois Duhamel, 12 years a slave. Verhaal van een ontvoerde Noord-Amerikaan die 12 jaar als slaaf gehouden wordt in het zuiden van de Verenigde Staten.

Gezien afgelopen vrijdagavond.

Het verhaal is een verhaal dat vertelt moet worden.
Het gaat om onrecht aangedaan aan 1 man maar tegelijkertijd
geeft het een beeld van de verwerpelijke praktijk van het houden van slaven.
Het is een dondere bladzijde uit de Amerikaanse geschiedenis, zeg maar
een donker hoofdstuk. En niet alleen van de Amerikaanse geschiedenis.
De westerse mogendheden van die tijd, waaronder Nederland,
werkten hard mee aan deze praktijken.

Maar een goed verhaal maakt nog geen goede film.
Naar mijn gevoel leent het verhaal zich niet zo voor een film.
Daarvoor gebeurt er te weinig.
De film is met zorg gemaakt en het resultaat is onderhoudend.
Een Oscarregen zou onterecht zijn geweest.

Neem de rol van Brad Pitt.
Hoewel belangrijk in de film,
door zijn toedoen verandert het leven van de hoofdpersoon definitief,
is de rol krap in tijd bemeten.
Daardoor wordt onduidelijk wat de persoon daar, op dat moment precies doet.
Hoe hij er komt. Wat zijn relatie met de andere personages in de film is.

Voor het algemene verhaal over Slavernij is de rol ook van geen belang.
Voor het persoonlijke verhaal wel.
De regiseur is er niet op een goede manier uitgekomen
om de rol een goede plaats te geven.

De film is goed, een beetje lang, ga er naat kijken
maar de oscars hadden naar ‘Wolf of Wall Street’ gemoeten.