Argus in China

Posted on september 12, 2024 by Argusvlinder

In de middag bezoeken we de Imperial Kiln Site.
Een ‘kiln’ is een oven om aardewerk te bakken. Denk aan de
ovens die met regelmaat worden gebouwd en (deels) weer
afgebroken om bakstenen te bakken.

In China deinst men niet terug voor een lange naam:
Imperial Porcelain Factory National Archaeological Site Park.
Dat van die lange naam zal ook wel met de vertaling te maken hebben.
Het is een enorm complex waar het die eerste oktober,
de dag van de grote militaire parade in Beijing, erg druk is.

Het complex omvat een museum (niet bezocht, te druk), een pagode,
een stad met straten van gerestaureerde werkplaatsen annex
woonhuizen met winkels, opslagplaatsen enz, en archeologische
opgravingen van werkplaatsen.

Overblijfselen van kleinbaden uit de Ming Dynasty.

Imperial Porcelain Factory National Archaeological Site Park

The history of the imperial porcelain factory can be traced back to the year 1278, when the Kublai Khan (reign 1260 – 1294) of the Yuan Dynasty (1271 – 1368) established the first official kiln, the Fuliang Porcelain Bureau, in Jingdezhen. Upon the establishment of the Ming Dynasty (1368-1644), Emperor Hongwu (reign 1368 – 1398) built a factory based on the Fuliang Porcelain Bureau, which was named after the emperor’s reign as the “Hongwu Official Kiln”. It then became the specific porcelain production site for the imperial families from 1369 to 1911, serving 27 emperors in total and reflecting the highest level of Chinese porcelain technology and art during the Ming and Qing dynasties. It also contributed to the majority of the porcelain collections of that period by major museums in the world.

China, Jingdezhen, Imperial Kiln Site, Ming Dynasty forming workshop remains (Overblijselen van een werkplaats om de klei te vormen).

Covering nearly 50,000 square meters, the site of the imperial porcelain factory is home to a great number of buried cultural relics. Five large-scale surveys and excavations of the site have been carried out since the founding of the People’s Republic of China, during which 11 official kilns dating to the Ming Dynasty were discovered. The discovery of 2003 was designated one of the Top 10 National Archaeological Discoveries of that year and drew great attention in the archaeology field at home and abroad.

Bisque drying pond C2, late Qing Dynasty (Biscuit is ongeglazuurd aardewerk).

Clay storage pool C8, late Qing Dynasty (klei-opslag).

Potter’s wheel pit (kuil voor een pottenbakker’s draaischijf).

Alles bij elkaar is ook deze Imperial Kiln Site weer een driedimensionale puzzel.

Horseshoe kiln Y10, Ming Dynasty, meer precies de Wanli periode (2 February 1573 – 27 August 1620) (hoefijzervormige oven).

Veel mensen op weg naar de pagode.

Daar lagen ook de straatjes (soms met originele naam) en de gerestaureerde werkplaatsen, huizen, winkels en magazijnen.

Echt een hele stad.

Hier zie je de restanten van zo’n oven in de volle lengte van een gebouw liggen.

Argus in China

Posted on september 1, 2024 by Argusvlinder

Het laatste deel van mijn foto’s in Beilin museum in Xi’an.
Het is 27 september 2023.
In dit bericht een paar foto’s over de collectie kalligrafie.
Meerdere zalen/gebouwen worden gevuld met steles, groot en klein,
van allerlei dynastieën. Kalligrafie in in de Chinese en Japanse
cultuur een serieuze kunstvorm. In het westen kwam het
eigenlijk niet veel verder dan de hobby van een schoolmeester of
het moet het moderne werk van Cy Twombly zijn.
Maar de verzameling van Beilin museum is veel breder.

Deze foto geeft een overzicht van de manier waarop de steles worden bewaard en tentoongesteld. Ze staan zij aan zij. Er wordt geen ruimte onbenut gelaten.

China, Xi’an, Beilin, Pieces of stone dragon, Tang Dynasty (618 – 907).

Beilin, Stone lion, Tang Dynasty (618 – 907), the Wu Village of Liquan County, Shaanxi Province, #notalion.

Beilin, Li Shou mausoleum, circa 630, Tang Dynasty, unearthed in 1973, Sanyuan County, Shaanxi Province.

Beilin, Pictorial stone on tomb gate, Mid Eastern-Han Dynasty, about 100 AD, unearthed in No 2 Guanwang tomb, Mizhi County, Shaanxi Province.

Stel je het romantische beeld voor: de held (John Wayne) rijdt te paard een stoffige stadje binnen. Recht op de saloon af. Voor de saloon is er een plaats om je paard te parkeren en vast te leggen aan een dwarsboom. In China gebruikte men er blijkbaar deze ‘hitching posts’ voor. Beilin, Hitching post, Ming or Qing Dynasty, 1368 – 1911.

Nog meer voorbeelden van steles met kalligrafie in het Beilin Museum.

Beilin, Panorama of Taihua Mountain, 39th year of the Kangxi period, Qing Dynasty, 1700, Jia Li.

Steles op grote schildpadden.

Bij de ingang van het museum.

Beilin, Jingyun Bell, 2nd year of the Jingyun period, Tang Dynasty, 711, composed and calligraphy by Emperor Li Dan.

Beilin, Ostrich, 6th year of the Huichang reign, Tang Dynasty, 846, Duan Mausoleum of Wu Zong Emperor (LiYan), Sanyuan County, Shaanxi Province.

Bij het museum kon ik niet achterhalen wat dit was, van wie dit was en wanneer het gemaakt is, maar ik vond het mooi. Ik kan me zo voorstellen met deze afbeeldingen een boekje te maken.

Tijd voor de laatste avond in Xi’an. Morgen Shanghai.
Daar gaan de komende berichten over.

Argus in China

Posted on april 14, 2024 by Argusvlinder

Afgelopen september/oktober ben ik China geweest.
Een soort van ‘zijderoute’-reis.
Die vakantie begon in Dunhuang.
Daar bezocht ik onder andere het Dunhuang Museum.
De foto’s uit dit bericht heb ik in dat museum gemaakt.

Dunhuang Museum, Figurine of Heavenly King, Tang dynasty, 618 – 907 AD, collected. Bij een aantal voorwerpen die vandaag aan de orde komen staan provenance-opmerkingen die vragen oproepen. Bij voorwerpen wil je weten waar ze vandaan komen. Een opmerking als ‘collected’ (verzameld) zegt natuurlijk niets.

Tomb guard, Tang dynasty, 618 – 907 AD, collected. De datering naar dynasty is voor iemand die de Chinese geschiedenis goed kent, verzeggend maar die datering is nogal ruim. Neemt niet weg dat dit fantastische beelden zijn.

Brick with phoenix design, Five dynasties, 907 – 979 AD, collected at Laijuntang Taoist Temple on Mount Sanwei. Volgens Google Maps is er een ‘Mountain peak’ niet ver van Dunhuang met die naam.

Brick with dragon design, Five dynasties, 907 – 979 AD, collected at Laijuntang Taoist Temple on Mount Sanwei.

De verwijzing naar Marco Polo en zijn verslag. In hoofdstuk 40 (XL) zou sprake zijn van de plaats Sachion in de provincie Tanguth. Mijn Amerikaanse vertaling, ‘The travels of Marco Polo – The Venetian’, vertaald en geregigeerd door William Marsden, heeft ook een hoofdstuk XL in Boek 2 maar dat lijkt over een andere ervaring te gaan. Dit moet ik nog verder uitzoeken.

Woodcut block with rune in sanscrit, Yuan dynasty, 1271 – 1368 AD, unearthed at Majuanwan in 1979. Van de houtblok was een afdruk gemaakt.

Daarop zie je de boeddhistische afbeelding in het centrum van het houtblok het best.

Bronze pagoda of Tibetan Buddhism, het museum vermeldde geen datum.

Bronze statue of four-armed Avalokitesvara, Ming dynasty, 1368 – 1644 AD, donated. Dat is een geweldig geschenk!

Bronze statue of Sakyamuni Buddha, Ming dynasty, 1368 – 1644 AD, collected.

Porcelain Chanticleer, Ming dynasty, 1368 – 1644 AD, transferred by County Government Office in 1951. Wat zou er bedoeld worden met ‘transferred by County Government Office’? Ik zou het iets genoemd hebben als ‘stel kippen’, ‘twee kippen’ of ‘een koppel kippen’.

De Engelse naam op het informatiebordje(Guanyuf) kan ik niet plaatsen en ‘Martical Valour’ komt uit bij krijgshaftig. Dit is een puzzel. Op internet zie ik beeldjes die ‘judge’ of rechter genoemd worden en die er erg op lijken. ‘Guanyu’ of ‘Guan Yu’, dus zonder de ‘f’ is de god van oorlog.

Wooden lattice window, Qing dynasty 1644 – 1911 AD, donated by Xiyun Taoist Temple in 1958.

#notalion

Wooden lion, Qing dynasty, 1644 – 1911 AD.

De reden voor mij om naar Dunhuang te gaan was de vondst van duizenden (50.000) documenten in grot 17 van Dunhuang. Onder die documenten was een Lotus Sutra: de Diamond Sutra, een tekst gedrukt in 868. De tekst die je hier ziet gaat daar over en over hoe de teksten werden ‘ontdekt’.

Dit is de foto die in 1907 gemaakt is van beheerder/abt Wang Yuanlu, door Marc Aurel Stein, een Hongaarse archeoloog die in opdracht van Groot Brittannië reisde door China. Hij kocht een deel van de manuscripten die nu in de British Library zijn.

Self shot picture by Paul Pelliot tn the Library Cave, Mogao, 1908. Deze foto’s zijn heel bekend en ik vand een andere website waar deze foto te zien is. De foto is van een iets andere hoek. Ik weet niet of het dezelfde foto is. Maar de omschrijving is dan iets anders.

Paul Pelliot (1878-1945) shown seated in Cave 17 at Dunhuang in 1908 reading the manuscripts. Paul Pelliot was een andere onderzoeker en die herhaalde de actie van Stein.

Maar ik wil nog even stilstaan bij Wang Yuanlu. Op
Wikipedia staat het volgende:

Wang Yuanli ((±1849-1931) was een Chinese monnik, die zich had opgeworpen als beheerder van de honderden Mogao-grotten en met zeer beperkte middelen enkele daarvan trachtte te restaureren. Vanaf de vierde eeuw hadden boeddhistische monniken hier honderden grotten gecreëerd en gedecoreerd met onder meer sculpturen en muurschilderingen.

In 1900 ontdekte hij een afgesloten grot met rond 50.000 manuscripten, de zogenaamde manuscripten van Dunhuang . De grot had vooral als een opslagplaats gefunctioneerd voor voornamelijk boeddhistische documenten, zoals soetra’s. Inwoners van Dunhuang en omgeving, reizigers, pelgrims en anderen moeten in de loop van de eeuwen duizenden, wellicht tienduizenden documenten hebben geschonken aan de boeddhistische instituten aldaar.

Na enige tijd was er geen andere oplossing dan die te bewaren in een opslagplaats, de grot 17. Aurel Stein introduceerde daarvoor de sindsdien gangbare term sacred waste. Dit soort opslagplaatsen komen in meer culturen voor, zoals de joodse genizah. De vondsten in de grot bij Dunhuang zijn dan ook vaak vergeleken met die van de genizah van Caïro.

In 1908 hoorde de Brits-Hongaarse oriëntalist Aurel Stein tijdens een expeditie in Centraal-Azië van deze vondst. Stein reisde onmiddellijk naar Dunhuang. In zijn ontmoetingen met Wang Yuanlu vergeleek Stein zichzelf voortdurend met Xuanzang, een beroemde Chinese monnik die in de 7e eeuw naar India reisde en in China gezien werd als de belangrijkste vertaler van soetras in het Chinees. Gecombineerd met wat financiële giften, waardoor Wang Yuanlu enige restauratiewerkzaamheden kon voortzetten, bracht dat Aurel Stein in het bezit van een zeer omvangrijke collectie documenten.

Ruim een half jaar later werd hij gevolgd door Paul Pelliot, die ook met een zeer omvangrijke collectie vertrok. Op de terugreis naar Parijs liet Pelliot in 1909 in Peking enkele documenten aan Chinese geleerden zien. Die informeerden de Chinese regering. Deze gaf het bevel alle nog resterende documenten naar Peking te zenden, Dat bevel werd niet geheel uitgevoerd. Als gevolg daarvan werden er in de jaren daarna ook nog kleinere hoeveelheden documenten verkocht aan Russische en Japanse onderzoekers.

Het afsluiten van de grot had waarschijnlijk vooral prozaïsche en triviale redenen. De grot had zijn functie vervuld. Uit de plattegronden die Aurel Stein van de grot maakte, wordt duidelijk dat die vrijwel geheel gevuld was met documenten en een aantal kunstvoorwerpen. Het is ook bekend, dat in het begin van de 11e eeuw de onmiddellijk daarnaast gelegen grot 16 gerestaureerd werd en nieuwe muurschilderingen kreeg. Ook esthetische redenen kunnen dus een reden voor sluiting van grot 17 zijn geweest. De grot moet kort na 1002 afgesloten zijn.

Als je aan het eind van de collectie komt, wordt je naar de souvenirshop geleid.

Een beetje India, een beetje China (met de Assistant to the Judge of Hell)

Posted on november 20, 2018 by Argusvlinder

In het British Museum zie je zoveel moois.
Deze keer een paar voorbeelden uit India en China.

De kwaliteit is fascinerend: Stone bracket sculpture of a dancer, about AD 1100 – 1200, Karnataka, India.

Sandstone sculpture of Harihara, about AD 1000, probably Khajuraho, Madhya Pradesh, India. Khajuraho is schitterend. Ik was daar in 1995. Een heel landelijk gebied. Je kunt er goed fietsen. Schitterende tempels.

Hindoeïsme is voor westerlingen vaak moeilijk.
Maar de kunst helpt ons een aantal klassieke beelden te herkennen.

Wikipedia:

Harihara is the fused representation of Vishnu (Hari) and Shiva (Hara) from the Hindu tradition.

HariHara is een vertegenwoordiging van de samenvloeiing van Vishnu (Hari)
en Shiva (Hara).
Shiva (linkerhelft) is in dit beeld te herkennen aan de Trishula (drietand).
Vishnu (rechts) aan de Chakra (meerdere vormen maar hier ‘wiel’) en Conch (schelp).

Sculpture of Vishnu and Lakshmi, about 1000 – 1100, probably Duladeo Temple, Khajuraho, Madhya Pradesh, India.

Dan nog twee werken uit China. Eerst een prachtig schilderij. Heel groot en daarom past het niet helemaal op de foto. Tang Yin, Thatched cottage in the Western Mountains, 1520, Ming, Jiangsu Province.

Het huis en de eigenaar die we in het huis zien, staan centraal op het schilderij. De eigenaar is de opdrachtgever van het schilderij. Die sfeer in de bergen en met de natuur is geweldig.

Dit is zo fantastisch; de assistent van de Rechter van Hel (the assistance to the Judge of Hell). Ik heb er twee versies van. Deze foto heb ik toch gekozen omdat het dikke pak met de boekrollen er zo prominent bij horen.

Hier komen de kleuren van de baard, handen en gezicht beter in beeld: Figure of an assistant to the Judge of Hell (hoofdletters zijn van mij), Ming Dynasty, about 1522 – 1620, North China.

Laatste dag China 2016: Nanjing

Posted on mei 19, 2017 by Argusvlinder

Zoals al te zien was in een paar blogs
was de laatste dag in China in Nanjing.
Deze stad ook wel bekend onder de oude naam Nanking,
ligt op een niet al te grote afstand van Shanghai.
Daar is het eerste Ming-graf te bezoeken in wat men noemt
de Ming Tomb Scenic Area.
Het graf is misschien niet het mooiste Ming-graf en de omgeving
is veel meer verstedelijkt dan bij de graven die ten noorden
van Beijing te zien zijn maar het is wel het oudste graf.
Het heeft als voorbeeld gediend voor alle Minggraven die volgden.

A brief introduction of the Ming Tomb scenic area.

The Ming Tomb, situated at Single-dragon Mound south of Zhongshan Mountain, is the tomb of Zhu Yuanzhang (1328 – 1398), founder of the Ming Dynasty.
Its construction project undertaken in 1381 lasted for more than 30 years until the Tablet of Great Merits was erected in 1413.
Once enclosed by a red wall of 22,5 kilometers in circumference, it is among the largest royal tombs ever existed in China.
The Ming Tomb has suffered a lot since completed.
What still exist include the Tablet Pavilion (known as “Square City”, Sacred Avenue, Tablet Hall, Sacrificial Palace (Xiaoling Palace). Rectangular Walls, Ming Tower and Treasure Mound.
In the preludial section from Xiama Archway to Gold Water Bridge, the most eye-catching views may be the stone sculptures along the Sacred Avenue.
Passing through the Gold Water Bridge, you step into the main body of the tomb and step into the history.
Other attractions in this area include the Plum Blossom Hill, The Plum Blossum Valley, the Art World of Red Mansions, the Zi Xia Lake, etc.

Onderwerp van deze blog zijn twee elementen uit de opsomming hierboven:
de ‘Sacred Way’ en ‘Shen Gong Sheng De Stele Building’.
De Sacred Way is de weg die naar het complex leidt waar onder andere
het grafgebouw te zien is.
Langs de weg staan stenen beelden van (mythische) dieren.

Stone Elephant Road.

Stone Elephant Road, 615 meters long, is the first section of the Sacred Way.
Along this road are six kinds of stone animals including lions, Xiezhi, camels, elephants, unicorns and horses.
Carved out of whole pieces of stonein full relief with smooth lines, these animals are imposing in look and bold in style.
They not onlt indicate the loftiness, sanctity and glamour of the imperial tomb, but also achieve a symbolic effect of guarding the tomb against evil spirits and showing ritual customs.

Het paard.

The horse was part of the emporer’s honor guard during court ceremonies of the Ming Dynasty.
Therefore, stone horses were a must in front of the imperial tomb.
With spirited eyes and proud look, they seem to be flaunting the merits of their imperial owner before death.

Het paard.

The unicorn, an auspicious creature of ancient Chinese fantasy, integrates the features of the tiger, lion, ox and dragon.
As the legend goes, it appeared only in the reign of a benevolent and wise emperor.
Therefore, no one except the emperor had it before his tomb.

De eenhoorn met daarin eigenschappen van de tijger, de leeuw, de os en de draak.

De olifant.

The stone elephants are featured by simplicity and vividness.
Elephants were placed on the sacred way of imperial tombs as early as in the Eastern Han Dynasty (AS 25 – 220) and this practice continued in the Ming Dynasty.

De dieren staan paarsgewijs langs de weg:
een aan de linkerkant en een rechts.
Soms in een iets andere houding.
Door de jaren heen zijn ze zwaar beschadigd.
Zo heeft de eenhoorn geen hoorn meer, ontbreken (delen van) oren,
poten, staarten enzovoort. Maar de indruk die de beelden geven,
blijft imposant.

De kameel/dromedaris.

The practice of putting stone camels in front of a tomb was initiated after the completion of the Ming Tomb.
By doing so the emporer intended to show off this national strength, and symbolize peace in the Western Regions (inhabited by the minority nationalities) and prosperity of the nation.

De Xiezhi.

Xiezhi, a bear-eyed unicorn, also named Renfashou, is a legendary animal standing for justice.
It is said that Xiezhi can identify the evil person in a flight by hitting him with his horn.
It is placed before the tomb to show uprightness.

De leeuw.

The lion is generally known as “King of all beasts” for its inborn agility and ferocity over other animals.
It is honored in Buddhism as a holy beast protecting Buddhist doctrines.
Stone lions in front of the imperial tomb demonstrate the emporer’s unparalled dignaty and power.

De leeuw in vooraangezicht.

Terwijl we terug naar het metrostation lopen (en het restaurant)
komen we nog langs een grote stele gebouw.
Een gebouw gebouwd over een hele grote steen (denk Obelix of
de Hunnebedbouwers in Drenthe) met daarop een tekst.
Vaak bevat de tekst een ode aan een persoon.

Shen Gong Sheng De Stele Building was built in the eleventh year of Ming Yongle (AD 1413).
The plan of the building is square because of the damage on the roof, so it is commonly called as the “Si Fang Cheng”.
The stele named “Shen Gong Sheng De Monument Stele of Ming Xiaoling” is seated in the Si Fang Cheng by Ming Yongle Emperor, Zhu Di.
The stone tablet, written by Zhu Di himself, contains 2746 Chinese characters and records the life story of his father and the founder of Ming Dynasty, Zhu Yuanzhang.
The stele is the biggest stele monument in Nanjing city area.
In 2012, approved by the National Cultural Relics Bureau. Sun Yat-sen Mausoleum Authority Bureau implemented a protection engineering project to the Shen Gong Sheng De stele Building.

De Engelse vertaling is niet geweldig, vermoed ik,
maar mijn Chinees is nog minder.

Shen Gong Shen De. Het is goed te zien dat het gebouw en vooral het dak recent gerestaureerd zijn.

Hier zie je de enorme stele (steen) midden in het gebouw.

Het plafond boven de stele.

Helaas, tijd om naar huis te gaan.

Shanghai – Nanjing 2016

Posted on maart 24, 2017 by Argusvlinder

Enkele jaren geleden bezocht in Beijing.
Ten noorden van Beijing bevinden zich de Ming-graven.
In een prachtig gelegen valei tussen de heuveld liggen de
graven en de monumenten die bij die graven liggen met
een Sacred Way (heilig pad) er naar toe.

Maar de oudste Ming tomb ligt bij Nanjing, de eerste
hoofdstad van China.
Die bezocht ik afgelopen september.
Vanaf het metrostation loop je naar een soort cultuur park
met als een van de complexen dit graf.
Je komt bij het graf over een pad met beelden.

Een minister.

Wengzhong Path

Wengzhong Path, 250 meters long, constitutes the second section of the Sacred Way.
This section is flanked by a pair of balusters, two pairs of generals and two pairs of civil officials.
The balusters, with a cylinder crown at the top as well as cloud and dragon designs over the column, have changed the convention of topping the balusters along the Sacred Way with lotus-flower design since the Tang and Sond Dynasties.
It is of innovative significance in art.
The statues of the genrals and officials stand there with great dignity, guarding the tomb with their loyalty.

Het gebied is een World Heritage Monument. De naam is de Xiaoling Tomb of the Ming Dynasty.

Xiaoling Tomb Of The Ming Dynasty
Xiaoling (Filiai Tomb) is the burial place
of Zhu Yuanzhang, founding emperor of the
Ming Dynasty (1368-1644) The architectural
system, inheriting from its predecessors while
creating a new standard of its own, was
followed by all the other imperial tombs of the
Ming and Qing Dynasties (1368 – 1911) for more
than 500 years, and thus accupied a milestone
position in the history of the system of ancient
Chinese imperial tombs.

De ligging is prachtig en het weer was goed.

Het is een heel complex met allerlei attracties. Heerlijk om er te wandelen.

De toegangspoort tot het eigenlijke complex.

In het stele-gebouw (Wen Wu Fang Men (The Gate of the Civil and the Military)) zie je altijd een schildpad (eeuwigheid) met op de rug inscripties over de keizer. In dit geval ook van een latere keizer.

Huisje om beschreven documenten te verbranden.

Placed before the Sacrificial Hall on each side of it’s gate, the pair of Sacrificial Censers are actually two small temple-shaped buildings made of yellow and green glazed materials.
The censers are covered with single – eave gable-and-hip roofs. The gate in the middle of the buildings’ front wall leads to a small chamber where pieces of paper (on which characters are inscribed to call back the spirit of the dead) used for sacrificial ceremonies are burnt.

De paraplu is tegen de zon. Sacrificial Hall.

Het monument en de natuur vechten om voorrang.

Sacrificial Hall, also known as Xiaoling Hall, is one of the main buildings og the Ming tomb. It was built in the 16th year under thei reign of Emperor Hong Wu (AD 1383) for the memorial tablets of Zhu Yuangzhang and his empress and concubines. It was a huge wooden structure with 9 bays in width and 5 in depth based on three layers of stone Xumizuo, with 56 stone column bases left behind today. The original building was destroyed during the war in the 3rd year under the reign of Qing Emperor Xian Feng (AD 1853). It was rebuilt during the reign of Qing Emperor Tongzhi.

Inner Red Gate. Het laatste gebouw voordat we bij de eigenlijke tombe aankomen. Daar meer over de volgende keer.

Inner Red Gate
In the North of the Sacrificial Hall, there is a gate, Commonly called Yinyang Gate and alsotermed as Inner Red Gate, as it leads to the residence of the soul of the deceased.
The gate devides the tomb palace building into the front area and the rear area,
i.e. a layout of the tomb palace marked by “the court in front and the residing place in the rear” first established in the Ming Tomb.
Originally, Inner Red Gate was a red gate with three passages going through and its top was covered with yellow glazed tiles.
In 2006, the Administration of Dr. Sun Yat-sen’s Mausoleum renovated the gate according to its original form as a rescue, thus restored its historical appearance.

Het in 2006 gerestaureerde dak van de Inner Red Gate.

Nanjing in de avond

Posted on februari 20, 2017 by Argusvlinder

Nanjing is de eerste hoofdstad van de Ming dinasty.
Dat is natuurlijk al heel lang geleden.
Misschien ken je het onder de naam Nanking.
Er wonen tussen de 7 en 8 miljoen inwoners.
Afgelopen september was ik er met een Chinese vriend
twee dagen. In de avond van de eerste dag
zijn we naar een populair plein gegaan met daarom heen
veel winkelstraten met veel restaurants.

China zet behoorlijk in op lokaal toerisme en het vermaak voor de Chinezen.

Brood en spelen? Naar het verleden verwijzen maakt onderdeel uit van het gevoel overbrengen naar de Chinezen dat het goed gaat met China. Dat ze op de goede weg zijn..

Het was er druk maar heel relaxed en heel goed toeven was het in de Confucius tempel.

Dit is een enorm bronzen beeld van Confucius. Dit is een filosoof maar er worden voor hem ook tempels opgericht.

Bronze sculpture of Confucius.
Named as Qiu and styled as Zhongni.
Confucius was born in Zouyi, State Lu,
during the Spring-Autumn Period.
As the founder of Confucianism, Confucius was regarded as the greates thinker, educator and statesman in Chinese history.
The bronze sculptire of Confucius, 4,18 meters high and 2.500 kilograms in weight, was erected on January 8, 1993.
Is is the highest bronze sculpture of Confucius in China so far.

Wikipedia:

Confucius (Latinisering van het Chinees: letterlijk “Meester Kong”). Geboren in Qufu, 551 v.Chr. – aldaar, 479 v.Chr.
Confucius was een denker en sociaal filosoof uit het oude China, lang vóór de vorming van het Chinese keizerrijk tijdens de Periode van Lente en Herfst en wordt gezien als “Wanshishibiao”, een voorbeeld voor alle leraren.
Hij werd geboren als Kong Qiu in de stad Qufu in de Chinese staat Lu in de tegenwoordige provincie Shandong.
In de Gesprekken van Confucius (Lunyu) zijn 499 uitspraken die Confucius zou hebben gedaan, bewaard gebleven.

In de tempel liggen meerdere ruimtes achter elkaar. Sommige zijn overdekt, andere niet. Hier zie je een schildering van Confucius Dacheng Hall.

Een binnenplein van de tempel.

Op een van de binnenpleinen is een speciaal gebouw voor een enorme bel.

Naast het filosofische of religieuze element waren er ook voorwerpen te zien die te maken hadden met het heel strenge examensysteem. Maar ook andere historische voorwerpen zoals dit bed of is het een draagstoel?

Detail.

Wood carving of Loyalty, Filial, Piety, Integrity and Righteousness, Qing Dynasty (Detail). Dit houtsnijwerk zal achter een plastic bescherming.

Wood carving of Loyalty, Filial, Piety, Integrity and Righteousness, Qing Dynasty (Detail).

Dit waren spieksokken. Volgens de toelichting bij deze sokken zijn ze volgeschreven door de studenten die er niet zeker van waren dat ze gingen slagen voor hun examen. Ik vind de sokken nogal groot en opvallend.

Twee exemplaren van de Analect, geschrift van Confucius, Qing Dynasty.

Toen gingen we nog eten. Op dit bord kun je zien of en wanneer je ongeveer aan de beurt komt/bent. Het geeft de grootte van de beschikbare tafels aan en het meest recente nummer dat er kqan gaan eten. Bijzonder systeem.

Uiteindelijk kwamen we wel aan een tafeltje en hebben we er uitstekend gegeten.

Een restaurant met de sfeer van een oud Chinees eethuis met een open keuken.

In werkelijkheid betreft het een keten van Chinese restaurants, heel modern georganiseerd. Heel effectief en lekker.

Dat zijn inderdaad teentjes knoflook tussen het groen. Smaakten goed.

Nog een korte wandeling.

Op het laatste adres dit desert. De gelegenheid was een soort verzameling eettentjes die voor de gasten samen een zitruimte hadden. Je kon als gast dus van keuken naar keuken lopen. Er eten bestellen en vervolgens bediend worden door de verschillende ondernemenrs aan een tafel.

Wat een fantastische dag!.

China reisverslag / travelogue 34

Posted on april 25, 2010 by Argusvlinder

Toen ik in de Verboden Stad was kwam ik ook langs souvernierwinkels.
Daar zag ik een mooi boek liggen.
Het is niet echt een catalogus, dat kan bijna niet.
Er zijn zoveel kunstvoorwerpen in de Forbidden City,
Dat past allemaal niet in een boek.

The Palace Museum.

Het boek dat ik zag is uit twee delen opgebouwd.
Deel 1 leidt je door de Verboden stad met heel veel foto’s.
Een aantal van die foto’s waren al eerder op mijn web log te zien.
De zonovergoten Verboden Stad, De Verboden Stad in de sneeuw enz.

Deel 2 leidt je door de enorme hoeveelheid voorwerpen die in de Stad
bewaard worden en te zien zijn.
De organisatie van het Paleis Museum (Palace Museum)
is opgezet aan de hand van de type voorwerp.
Zo zijn er mensen die zich bezig houden met de handschriften en boeken.
Andere met jade, bamboe en houtsnijwerk.
Ik zag dat er per afdeling boeken zijn die meer op een catalogus lijken
maar deze uitgaven zijn te groot in aantal en duur.

Boek over het Paleismuseum, Beijing, Verboden Stad.

Ik heb geprobeerd om van al die afdelingen tenminste 1 hoogtepunt
in deze log op te nemen.
Ik heb heel veel gezien die dag in de Verboden Stad
maar ik weet niet meer of ik alle voorwerpen in het boek
ook daadwerkelijk gezien heb.
Maar dat doet voor de kijker niets af van de schoonheid, de verfijning,
de cultuur of het vakmanschap dat van de voorwerpen afstraalt.

Ivory carving of the pleasures of court ladies in twelve months, Qianlong period of the Qing dynasty, 1736 – 1795.

Dit is een deel van twaalf uit ivoor gesneden voorstellingen.
Onderwerp is het leven van de hofdames.
Er is door meerdere kunstenaars aan gewerkt.
Van de medewerkers worden er vijf met naam genoemd:
Chen Zuzhang, Gu Pengnian, Chang Cun, Xiao Hanzhen en Chen Guanquan.
Een zeer kunstig werk. Let eens op de visjes in het water
of de kleding van de dames op het volgende detail.

Carving of the pleasures of court ladies (detail), Qianlong period of the Qing dynasty, 1736 – 1795.

Dai Jin, Travelers through mountain passes, Ming dynasty, 1389 – 1462.

Wikipedia:

Dai Jin (1388 – 1462) is noted as the founder of the Zhe School of Ming dynasty painting. He began his life in Hangzhou. Although he studied painting as a boy his initial occupation was carpentry.

Nederlandse vertaling/samenvatting:
Dai Jin wordt gezien als de grondlegger van de Zhe school van de Mingdynastie.
Hij is geboren in Hangzhou en ondanks dat hij werd opgeleid als schilder
In zijn jeugd, was aanvankelijk timmerman zijn beroep.

Dit schilderij is een rol die bedoeld is om opgehangen te worden.
Fascinerend vind ik de gewoonte om op het schilderij stempels
aan te brengen.
Ook komt het voor dat een voorstelling gecombineerd wordt met een tekst.

Dai Jin, Travelers through mountain passes (detail).

Daya Zhai, Draft of flower pot with design of wintersweet and Camellia, Guangxu period of the Qing dynasty, 1875 – 1908.

Weer een tekening, maar dit keer betreft het een schets
voor een afbeelding op een bloempot.

“Wintersweet” op Neerlandstuin.nl:

Chimonanthus is een van de vroege voorjaarsbloeiers. De bleekgele bloemen verspreiden een plezierige geur. De Engelsen voerden de struik in 1766 in uit China. De struik verwierf daar al snel de bijnaam ‘winter sweet’.
De wasachtige bloemen hangen de hele winter aan kale takken.
Chimonanthus praecox is inheems in China. Hij groeit in het gebergte van Sichuan en Hubei tot op een hoogte van 3.000 meter.

“Camelia” op Neerlandstuin.nl:

Camellia, roos uit het verre oosten.
Camellia staat al heel lang in de belangstelling. In China, waar de meeste soorten van nature groeien, worden nog steeds soorten van het geslacht ontdekt. Bloemkleur: rood.

Daya Zhai, Draft of flower pot (detail).

Maar wat voor vogel is dat nu?

Daya Zhai porselein werd gemaakt voor het dagelijks gebruik
door de Keizer.
Bij iedere schets staat vermeld op wat voor voorwerp de afbeelding
is aangebracht, de vorm van het voorwerp, kleur
en het aantal dat er uiteindelijk van gemaakt werd.

Unknown, Blue and white covered porcelain jar with red engraving, Yuan dynasty, 1271 – 1368.

Ik ga kriskras door het boek.
Niet gehinderd door stijl, tijd, paginanummer of wat dan ook.
Deze pot vond ik zo mooi omdat de centrale afbeelding,
qua kader en invulling, ook vaak te zien is als wandversiering
in bijvoorbeeld de Verboden Stad.

Champleve, enamel ox shaped zun (wine vessel), Qianlong period of the Qing dynasty, 1736 – 1795.

Encyclo.nl:

Champleve
bijzondere emailtechniek, waarbij het email in uitgespaarde holten wordt gegoten.

Een ‘zun’ is een wijnvat.
Je ziet hier een veel voorkomende versiering op Chinese voorwerpen:
wolken. Wolken omringen vaak ook de Draak of de Phoenix.
Op het voorwerp op de rug van de os staat:
“de stijl van de oudheid in de Qianlong regeerperiode”.

Unknown, Gilt silver covered Kapala bowl, Qing dynasty.

Dit is een heel bijzonder voorwerp.
Ik had nog nooit van een “Kapala bowl” gehoord.

Wikipedia:

A kapala (Sanskrit for “skull”) or skullcup is a cup made from a human skull used as a ritual implement (bowl) in both Hindu Tantra and Buddhist Tantra (Vajrayana). Especially in Tibet, they were often carved or elaborately mounted with precious metals and jewels.

Het woord Kapala kom van het woord in Sanskriet voor schedel.
Een Kapala bowl is een “schedelkom”. Vooral de Tibetaanse uitvoeringen
waren rijk uitgesneden, op een voetstuk geplaatst
en versierd met dure metalen en juwelen.

Het is een ritueel voorwerp dat vooral in het Tibetaans Boeddhisme
gebruikt werd/wordt(?). Verguld zilver.
Na de begrafenis van een persoon kon zijn schedel gebruikt worden
om tot een dergelijke kom te worden bewerkt.
Daar ging een selectieproces en een aantal rituelen aan vooraf.

Unknown, Gui (food container) to worship ancestors, Middle period of the Western Zhou dynasty.

De enige betekenis die ik lang geleden al kende van het woord GUI
was Graphical User Interface (ik werk in de automatisering).
Maar in de Chinese wereld van de bronzen staat een Gui voor
een pan of ketel om eten in te bewaren.

Gui, “twisted dragon design”.

De afbeelding op de voet wordt het “twisted dragon design” genoemd.
Zeg maar de gedraaide draak.

Gui, handvat.

Unknown, Mink winter crown, Qing Dynasty.

Winterkroon gemaakt met minkbont.

Unknown, Openwork polychrome porcelain vase with design of Phoenix among clouds, Wanli period of the Ming dynasty, 1573 – 1620.

Opengewerkt, meerkleurig porseleinen vaas met als afbeelding
de feniks omringd door wolken.
Mocht je nu denken waar zit die Phoenix of Feniks.
Op de volgende afbeelding heb ik het symbool voor de keizerin,
de feniks, proberen te isoleren.

Openwork polychrome porcelain vase with design of Phoenix among clouds (detail).

Los van de afbeelding en het feit dat de vaas opengewerkt is
is dit stuk bijzonder omdat dit niet in een keer gemaakt is
maar uit verschillende stukken bestaat,
die in het productieproces uiteindelijk zijn samengevoegd.
De kleuren bevatten email dat bovenop het glazuur is aangebracht en
andere die juist onder het glazuur zijn aangebracht.

Unknown, Painted enamel bowl with design of bird playing in peony flowers, Yongzheng period of the Qing dynasty, 1723 – 1735.

Naast de afbeelding van een fazant (denk ik) tussen pioenrozen
staat er ook een gedicht op deze kom.
Een paar regels van het gedicht van Han Zong’s gedicht
Ode aan de pioenrozen.
Het gedicht dateert uit de Tang dynasty.

Neerlandstuin.nl:

Pioen is een plant voor de eeuwigheid Er zijn tientallen soorten van het geslacht Paeonia bekend, vandaar dat aan een indeling ervan niet valt te ontkomen. Zo zijn er enkel- en gevuldbloemige soorten, struikpioenen en kruidachtige pioenen. Paeonia lactiflora hybr. ‘Edulis Superba’ is een gevuldbloemige soort Nieuwe cultuurvarieteiten van de pioen zijn ontstaan door hybridisatie (kruising van soorten). De pioen is al lang in cultuur, ook voor de tuin. Het is nog steeds een belangrijke snijbloem. Van oorsprong komt de plant uit China en Japan.

Het emaille werd vanuit het Westen ingevoerd rond 1728.
Al snel waren de Chinese vakmensen meesters in deze techniek.

Unknown, Sandelwood imperial seal, Qing dynasty, By Quinlong mentioned as one of the 25 treasures, 1644 – 1746.

Dit voorbeeld van de grote Chinese zegels
hebben een grote aantrekkingskracht op mij.
In 1746 kiest Qianlong 25 zegels uit de voorafgaande dynastieen
en betitelde die als de 25 schatten.
Ze symboliseren de keizerlijke macht.

Afdruk van de zegel.

Dit is de afdruk die gemaakt kon worden met bovengenoemd zegel.
Er zijn Chinese en Manchurische karakters te zien.

Unknown, Twelve node Cong with magic figures and incantations, New stone age, Liangzhu culture, 3400 – 2250 BCE.

Ik zag een dergelijk voorwerp onlangs nog in Brussel
op de tentoonstelling “Zoon van de Hemel”.
De buitenkant is vierkant terwijl de binnenkant
circelvormig is uitgehakt/geboord.
Het voorwerp is vier tot vijf duizend jaar oud en is gemaakt van jade.

Wu Zhifan, Boxwood brush holder carved with design of reporting a victory, Beginning period of the Qing dynasty, 1662 – 1722.

Een houder voor kwasten gemaakt uit Buxus-hout
en rozenhout voor de voet en mond.
De afbeeldingen zijn gesneden uit bamboe.
De afbeelding toont drie mannen die zitten te schaken
terwijl op een andere afbeelding twee mannen te paard
het bericht van een overwinning komen brengen.

Wu Zhifan, Brush holder (detail).

Zhang Cheng, Carved red lacquer plate with design of gardenia flowers, Yuan dynasty, 1271 – 1368.

Deze lacquertechniek mag niet ontbreken in dit overzicht.
een ‘gardenia’ of jasmijnbloem.

Editor: Wang Renxu; Copiist: Wu Cailuan, Kan Miu Bu Que Qie Yun.

Kan Miu Bu Que Qie Yun=
Fouten herstellen, het ontbrekende aanvullen
en het ritme maken.
Het werk gaat over de Chinese taal, fonologie.

De afbeelding is het kleinst en dat komt
omdat hij over twee pagina’s in het boek staat afgebeeld.
De afbeelding toont een heel bijzonder boek.
Het is de ‘missing link’ tussen de Chinese boeken die werden opgerold
en de ingebonden boeken.
De tekst is nog op een rol maar er zijn al meerdere lagen.
De eerste pagina zit aan beide kanten aan een rol vast.
de drieentwintig volgende bladen zitten alleen rechts vast.
Om de twee pagina’s worden de bladen steeds een centimeter korter.

Zelfde boek maar dan verticaal.

Het boek heb ik uiteindelijk niet in de Verboden Stad gekocht.
Ik vond het te zwaar een hele dag mee te dragen en besloot dus
om bij het verlaten van de stad het boek te kopen.
Alleen toen ik de Verboden Stad uit moest (sluitingstijd)
waren de winkels al dicht.
In een Engelstalige boekwinkel in het centrum van Beijing
heb ik later het boek alsnog kunnen kopen.

China reisverslag / travelogue 32

Posted on april 11, 2010 by Argusvlinder

De Verboden Stad: 04/10/2009 Large Stone Carving

Als je in de Verboden stad in Beijing Bao He Dian verlaat
verlaat je ook het laatste gebouw van het Buitenhof.
De volgende stop is dan bijvoorbeeld het binnenhof.
Maar kijk je nog even terug naar Bao He Dian dan zie je
het grootste gebeeldhouwde pad van de Verboden Stad.
Daarover, over die grote steen, gaat deze korte blog.

De poort van het buitenhof. Je mag niet dwars door Bao He Dian heen. Aan weerszijde is een dergelijke poort. Hier de Rear right gate.

Vanaf die verhoogde poort kijk je uit op een binnenplaats en de Gate of Heavenly Purity.

De Gate of Heavenly Purity, toegang tot het binnenhof.

Detail: Drakenkop.

Large stone carving.

Engelse tekst van het bord en een korte Nederlandse samenvatting:

Large Stone Carvings

The largest stone carving lies on the descent from the raised platform of the Outer Court, heading north towards the Inner Court, behind the Hall of Preserved Harmony.

It is the largest Stone carving in the palace, 16.75 meters long, 3.07 meters wide and 1.7 meters thick, and weighs more than 200 tons, hence the name Large Stone Carving. It was carved out of a huge natural stone in the early Ming Dynasty, when the three main halls were constructed. In 1761 (the 26th year of the Qianlong reign period of the Qing Dynasty), the old patterns on the stone were all hewn away, and new patterns were carved. With beautiful interlocking lotus patterns all around, the huge stone carving has curling waves at the bottom and nine dragons amidst clouds in the middle, as the dragon is an imperial signal. The stone was quarried from Dashiwo in Fangshan in the western suburbs of Beijing. It was transported to the Palace Museum by sprinkling water on the way in winter to make an iced road. Then it was pulled all the way to the Palace Museum along the iced road.

Grote gebeeldhouwde steen
Deze enorme steen ligt op de schuine afdaling van het verhoogde platform van het Buitenhof, in noordelijke richting naar het Binnenhof. Gelijk achter de Hall of Preserved Harmony.
Er zijn een behoorlijk aantal van deze stenen. Meestal liggen ze tussen twee trappen in als decoratie. Ze zijn in dezelfde kleur uitgevoerd als die trappen en in dit geval in dezelfde kleur als de platforms die de basis vormen van de belangrijkste officiele gebouwen van de Verboden Stad.
Dit is de grootste gebeeldhouwde steen in het Paleismuseum met 16,75 meter lang, 3.07 breed en 1,7 meter dik. Hij weegt meer dan 200 ton. Vandaar de naam Large Stone Carving.
De afbeeldingen zijn uit een grote natuurlijke steen gekapt in de vroege Ming-dynastie toen ook de drie belangrijke hallen werden gebouwd (Hall of Supreme Harmony, Hall of Central Harmony en Hall of Preserving Harmony (Baohe dian).
In 1761 werden de oude motieven weggehakt en vervangen door de huidige. Prachtige lotusmotieven die in elkaar grijpen langs de randen, krullende golven aan de onderkant van de afbeelding en centraal staan negen draken in de wolken. De draak is het symbool voor het keizerlijke. De steen is vanuit de steengroeve in Dashiwo. Dashiwo ligt op 75 kilometer ten zuiden van Beijing bij de stad Fangshan en is beroemd om het marmer dat er gevonden wordt.De steen werd verplaatst door in de winter water of de weg te gieten zodat er een weg van ijs ontstond. Daarover werd de steen naar Beijing getrokken.

Detail met golvende zee.

Argusvlinder

De avonturen van de Argusvlinder

Tagarchief: Ming dynasty

Argus in China

Argus in China

Argus in China

Een beetje India, een beetje China (met de Assistant to the Judge of Hell)

Laatste dag China 2016: Nanjing

Shanghai – Nanjing 2016

Nanjing in de avond

China reisverslag / travelogue 34

China reisverslag / travelogue 32

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen: