Het perkament is mooi glad geworden. Het was opgerold naar me toegestuurd. Een paar dagen op een vlakke ondergrond met gewichten en het vel is vlak. Nu kan ik er een eerste band uit gaan maken.

Het perkament laat zich goed snijden. De afmetingen van het papier zijn anders dan in het boek van Peter Goddijn (Westerse boekbindtechnieken van de Middeleeuwen tot heden) vermeldt maar dat kwam gewoon zo uit. Ik ga de omslagband met vier katernen maken. Bij mij is het papier al gesneden en heeft dus geen imitatie rafelranden die je bij handgeschept papier kunt verwachten. Misschien ga ik dat ooit nog eens proberen maar nu gaat het er mij vooral om de inbind-stappen goed te doorgronden.

De eerste stap is het cacheren van het perkament. Moeilijke term voor bekleden. Perkament is een beetje doorzichtig. Als je daar niets aan zou doen zou je bijvoorbeeld inbind-elementen kunnen zien die een boekband niet perse mooier maken. Je kunt dat natuurlijk zelf kiezen. Maar bij een eerste poging probeer ik de instructies zoveel mogelijk te volgen. Cacheren betekent in dit geval dat je het perkament aan de binnenkant (in mijn geval de vleeszijde, de ruwe kant van het perkament) beplakt met wit papier (90 grams). Hier zie je het beplakte perkament met het witte papier naar voor (de vleeszijde). Door het vocht in de lijm gaat het perkament bollen. Je wil dat het perkament na het drogen weer mooi vlak is dus heb ik het onder bezwaar gelegd om te laten drogen. Hier zie je het perkament nadat het ongeveer 1 uur onder bezwaar heeft gelegen. Het bollen is al egaler geworden. Ik laat het nog eens 24 uur onder bezwaar liggen. Dan zal het vast mooi vlak zijn.

Dit is de haarzijde van het perkament. De tekening van de rug (de wat donkere streep rechts) komt straks op de voorkant van het boek.