Op de achterkant van het boek Ancient Angkor,
geschreven door Michael Freeman (fotograaf en schrijver)
en Claude Jacques (wetenschapper) staat een inleiding op
de Khmer cultuur.
Ancient Angkor is een boek dat in Angkor Wat aan
veel toeristen verkocht wordt.
Er staat de volgende inleiding (vertaald en samengevat):
De Khmer beschaving in en om Angkor was een van de meest opmerkelijke beschavingen die opbloeiden in Zuidoost Azie.
Tussen de 11e en 13e eeuw, creëerden opeenvolgende Hindoe en Boeddhistische koningen prachtige tempels uit steen.
Hun gedetailleerde beeldhouwwerk en ingewikkelde architectuur verbaasden de eerste Europeanen die in de 19e eeuw deze plaatsen bezochten en fascineren hedendaagse bezoekers nog steeds.
In deze blog gaat het om de tempel met de naam Bayon.
Dit is een tempel die heel veel mensen zal aanspreken.
Net als een heleboel andere waarover ik nog ga schrijven.
In Wikipedia wordt Bayon onder andere als volgt geïntroduceerd:
Angkor Thom is een ommuurd gedeelte van de ruïnestad Angkor
in de Cambodjaanse provincie Siem Reap.
De ommuring van het centrale gedeelte van de stad werd
in de 12e eeuw gebouwd in opdracht van koning Jayavarman VII.
Buiten de ommuring ligt een greppel.
In Angkor Thom zijn een aantal van de bekendste ruïnes
van Angkor te vinden, deels ouder dan de ommuring zelf.
Voorbeelden zijn:
Bayon;
Baphuon;
Phimeanakas, mogelijk geen tempel maar een
onderdeel van het koninklijk paleis;
Terrace of the elephants, een bordes dat vanwege de reliëfs
met olifanten zo genoemd wordt;
Terrace of the leper king.
Bayon is een tempel die , zoals vaak, een soort stenen berg is.
Met dat verschil dat deze berg veel toppen heeft.
Er staan nu nog 37 spitsen. Elke ‘top’ heeft een aantal gezichten
op de zijkanten. Zo’n top heet een gopura.
Ik had al wel eens foto’s gezien van zo’n gezicht maar door deze
tempel werd ik overvallen: zo groot en dan al die
geheimzinnig lachende gezichten.
We bezochten de tempel twee maal. Pas bij het tweede bezoek
werden me de reliëfs op de ommuringen goed duidelijk.
Hun omvang, hun goede staat, de verschillende afgebeelde gebeurtenissen.
Het maakte een diepe indruk.
Daarom sta ik er nu zo uitgebreid bij stil.
Als je de tempel bezoekt zie je eerst de twee ommuringen en dan die berg.
Die berg is niet zo massief als hij van een afstand lijkt.
Je kunt de tempel in en komt dan tot de ontdekking dat er drie
niveaus zijn. Het heeft veel van een doolhof.
Op het derde niveau kijk je vanaf het terras op
het ‘centraal massief’ van de berg.
Nog even Wikipedia:
De Bayontempel is een Angkoriaanse tempel, gebouwd door koning Jayavarman VII in 1181.
Jayavarman VII staat bekend om de bouw van vele tempels, maar dit was zijn staatstempel.
In tegenstelling tot Angkor Wat is Bayon een Boeddhistische tempel. Jayavarman VII was in tegenstelling tot zijn voorgangers en nakomelingen een Boeddhistische koning. Vandaar de dubbele stijl die te herkennen is in de Bayon-tempel.
Er is Hindoeïstische invloed die men kan zien in:
Heuvelbouw
De gezichten van Bhrama in de torens
Zelfde raam en deurconstructies als Ankor Wat
De Boeddhistische invloed laat zich zien in:
Ronde centrale toren met 8 ingangen (de 8 spaken van het Boeddhistische wiel, het achtvoudige pad)
De gezichten van bodhisattva Avalokiteshvara in de torens
De sculptuur van Boeddhabeeldjes in de niches
Gezichten
Er is zijn meerdere hypotheses betreffende de gezichten op de torens:
Het zijn de gezichten van Boeddha (=Avalokiteshvara), wat logisch is gezien de boeddhistische bouwheer
Het zijn de gezichten van Jayavarman VII die naar elke windrichting van het land kijkt en zo zijn macht over het land etaleert
Het zijn de gezichten van Brahma, een Hindoeïstische hoofdgod die wel degelijk 4 gezichten heeft.
Hoogstwaarschijnlijk zijn bovenstaande allemaal waar en was dit gewoon een van de vele mogelijke voorbeelden van de politieke diplomatie van Jayavarman VII. De koning was dan wel Boeddhistisch, hij moest oppassen met een bevolking die voor 90% Hindoeïstisch was.
De tempel Bayon van een afstandje. Zoals je kunt zien waren we niet de enige toeristen die dag.
Je kunst op meerdere puinten de tempel inlopen. Hier liep ik door de ommuring en zag er deze Apsara (wikipedia: Een apsara is in de boeddhistische en hindoeïstische mythologie een onsterfelijke, hemelse nimf). Voor mij zijn het dansende figuren.
Dan verlies je jezelf helemaal in die prachtige gezichten.
Met overal die spitsen, die bergtoppen.
Het is zo betoverend. Al snel wordt het een wedstrijd om zoveel mogelijk gezichten op een foto te krijgen.
Op tentoonstellingen zie je vaak voorwerpen met hele reeksen Boeddha’s. Hier zie je ze een keer op de plaats waar ze voor gemaakt zijn.
Zo sierlijk, dat schittende kapsel, die doordachte kleding.
Om stil van te worden.
Ik weet niet meer wat ik bij deze foto’s moet schrijven. Het was zo’n overweldigende ervaring.
Dan is het licht weer anders, dan de schaduw. Dan weer ander mos. Andere kleuren. Dan weer een ander detail.
Dit is een dorpel boven een deur. In het midden de kleine figuur van Boeddha.
Dit is de Boeddha die ik bedoelde. Beschadigd maar nog steeds prachtig.
Er waren niet alleen gezichten van de Bhrama/Boeddha te zien.
Een klein stukje van het ‘doolhof’ in de tempel.
Overal waar je kijkt reliefs, beelden.
Je hebt dan al zoveel indrukken opgedaan dat ik van de reliefs bij dit eerste bezoek er maar een paar gezien heb.
Zomaar een deel van de ommuring?
Nee, een hoop materiaal dat nog van pas kan komen bij een volgende restauratie. Dorpels, delen van beelden.
Een deel van de versiering boven een deur.
Krijgers.
Bayon.
Bayon, Angkor Thom, Siem Reap, Cambodja.
Save
